ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟΥ Δρ. Ευριπιδου Πολυκαρπος C.D.A. College 2014/2015

Λοιμωξεις κατωτερου αναπνευστικου: Πνευμονια. Οξεια τραχειοβρογχιτις. Λοιμωδης εξαρση χρονιας βρογχιτιδας. Πνευμονικο αποστημα.

ΟΞΕΙΑ ΒΡΟΓΧΙΤΙΔΑ Είναι η φλεγμονωδη διαδικασια του βλεννογονου των βρογχων. Αιτια: -ιοι(ρινοιοι, ιοιτης γριππης, ιος της παραινφλουεντζας). -βακτηρια (μυκοπλασμα της πνευμονιας,πνευμονιοκοκκος, στρεπτοκοκκοι, αιμοφιλος της γριππης, χρυσιζων σταφυλοκοκκος. -ερεθιστικες ουσιες.

Συμπτωματα -κακοδιαθεσια -καυσος -οπισθοστερνικο καυσος -βηχας αρχικα ξηρος μετα από 2-3 μερες παραγωγικος. Στα παιδια συχνος είναι εμετος που οφειλεται στον επιμονο βηχα. -πυρετος. Διαρκεια νοσου 5-10 μερες.

Συστασεις: ξεκουραση στο σπιτι,αποχρεμπτικα φαρμακα,αντιβιοτικα.

Αιτια νοσοκομειακης πνευμονιας -κλεμπσιελλα πνευμονιας -ψευδομοναδα αεριογονος -σερρατια -πρωτεας -σταφυλοκοκκος -αναεροβια βακτηριδια -πνευμονιοκοκκος -αιμοφιλος της ινφλουεντζας -e. coli -l. pneumonophila

Αιτια εξωνοσοκομειακης πνευμονιας -στρεπτοκοκκος της πνευμονιας -αιμοφιλος της γριππης -κλεμπσιελλα της πνευμονιας -χρυσιζων σταφυλοκοκκος -μεικτα αναεροβια -στρεπτοκοκκος πυογονος -ιοι γριππης Ακαι Β, παραινφλουεντζας, αδενοιοι -μυκοπλασμα της πνευμονιας -chlamydia -coxiella burnetii -legionella -Gram αρνητικοι βακιλλοι (ψευδομοναδα,πρωτεας, κολοβακτηριδιο, σερρατια).

ΠΝΕΥΜΟΝΙΕΣ ΒΑΚΤΗΡΙΔΙΑΚΕΣ: Αιτια:-πνευμονιοκοκκος,στρεπτοκοκκος,σταφυλοκοκκος. Συμπτωματα:αιφνιδια εναρξη,εντονο ριγος, πονος στο ένα ημιθωρακιο, πυρετος 39-40 C, κοκκινο προσωπο, δυσκολια στην αναπνοη, βηχας αρχικα ξηρος και μετα παραγωγικος.

Στα θηλαζοντα μικρα οι αναπνευστικοι ιοι εγκαθιστανται στις μικροτερες διακλαδωσεις των βρογχων προκαλωντας συσσωρευση της βλεννας και οιδημα, με συνεπεια την αποφραξη και επομενως τη δυσκολια στην διελευση του αερα. Το παιδι παρουσιαζει δυσκολια στην αναπνοη που εκδηλωνεται με αυξηση της αναπνευστικης συχνοτητας και αναπεταση των ρινικων πτερυγιων και με εισολκη στην αναπνοη του πανω τμηματος του λαιμου και των μεσοπλευριων διαστηματων εξαιτιας της λειτουργιας των επικουρικων αναπνευστικων μυων. Η πιο επικινδυνη φαση της νοσου είναι εκεινη που βρισκεται μεταξυ 48 και 72 ωρων από την εναρξη του βηχα και της αναπνευστικης δυσχερειας.

Στο βρεφος και στο παιδι αρχικα παρατηρειται μια λοιμωξη των ανωτερων αναπνευστικων οδων. Αυτή η ελαφρια παθηση που διαρκει μερες καταληγει σε έναν ξαφνικα υψηλο πυρετο που φτανει στους 39-40 C, εκνευρισμο, αγχος και δυσκολια στην αναπνοη. Το βρεφος παρουσιαζει μια εικονα σοβαρη συχνα με ερυθροτητα στα μαγουλα, χειλη μελανα, αυξημενη και γρηγορη αναπνοη, στοιχειο ότι υποφερει ο πνευμονας. Γυρω στην 5η-6η μερα όλα τα συμπτωματα σιγα σιγα υποχωρουν. Επιπλοκες:πλευριτικο υγρο Αγωγη:αντιβιοτικα.

ΙΟΓΕΝΕΙΣ ΠΝΕΥΜΟΝΙΕΣ Η εναρξη είναι υπουλη, αρχικα μοιαζει με γριππωδη συνδρομη με πυρετο πονοκεφαλο, κακοδιαθεσια. Ο βηχας εμφανιζεται μετα από 1-2 μερες και είναι επιμονος. Το θωρακικο αλγος είναι συνηθως ασθενες.

Αγωγη:-εισαγωγη σε περιβαλλον με ψηλο δεκτη υγρασιας που παραγεται από ατμο κατά προτιμηση ψυχρο. -οξυγονοθεραπεια -χορηγηση υγρων.

ΒΡΟΓΧΟΠΝΕΥΜΟΝΙΑ Λοιμωξη που προσβαλλει τους πνευμονες και το πνευμονικο παρεγχυμα. Χαρακτηριζεται από την παρουσια πολλων μικρων εστιων φλεγμονης που τεινουν να ενωθουν και να δημιουργησουν εκτεταμενες ζωνες καταστρεμμενου πνευμονικου ιστου.

Αιτια:σταφυλοκοκκοι,στρεπτοκοκκοι, πνευμονιοκοκκοι. Φτανουν από το εξωτερικο περιβαλλον με τις αναπνευστικες οδους η από το εσωτερικο προερχομενοι από πρωτοπαθεις φλεγμονωδεις εστιες αλλων οργανων. Σε αυτή την δευτερη περιπτωση μεταφορικος παραγοντας είναι το αιμα και η λεμφος.

Προσβαλλει ηλικιωμενους και παιδια και αποτελει επιπλοκη αλλων σοβαρων νοσων. Εκδηλωνεται με διαφορους τροπους: -σπανιο το θωρακικο αλγος και τα ριγη -ο πυρετος φτανει δε φτανει σε υψηλα επιπεδα -υπαρχει βηχας,πτυελα πυωδη που καμια φορα είναι αναμειγμενα με αιμα η εχουν το χρωμα της σκουριας. Θεραπεια:αντιβιοτικα.

ΠΛΕΥΡΙΤΙΔΕΣ Φλεγμονωδεις διαδικασιες που αφορουν τον υπεζωκοτα. ΞΗΡΑ ΠΛΕΥΡΙΤΙΔΑ: ΑΙΤΙΟ:ο βακιλος του Koch που είναι υπευθυνος για την φυματιωση. Συμπτωματα:πονος,ηχοι τριβης των δυο πεταλων του υπεζωκοτα μεταξυ τους. Ο πονος αυξανεται με τις αναπνευστικες κινησεις, ο ασθενης προσπαθει να ελαττωσει το ευρος των αναπνευστικων κινησεων που γινονται ετσι επιφανειακες.

ΥΓΡΗ ΠΛΕΥΡΙΤΙΔΑ: Εναποθεση ινωδογονου και συσσωρευση υγρου μεταξυ των δυο πεταλων του υπεζωκοτα. Σιγα σιγα το υγρο συσσωρευεται, ο πονος μειωνεται γιατι τα πεταλα απομακρυνονται. Εμποδιζεται όμως από την πιεση που εξασκει το υγρο στον πνευμονα η φυσιολογικη κινητικοτητα του πνευμονα προκαλωντας κυανωση από την ελλειψη οξυγονου, βηχα και αυξηση της καρδιακης συχνοτητας.

ΠΥΩΔΗΣ ΠΛΕΥΡΙΤΙΔΑ: Είναι η σοβαροτερη μορφη εξαιτιας της καταβολης της γενικης καταστασης του ασθενη. Το πλευριτικο υγρο είναι πυωδες εξαιτιας της παρουσιας βακτηριδιων, που προερχονται από μια παρακειμενη εστια πνευμονιας.

ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ Λοιμωδης νοσος που οφειλεται στην εισοδο στον οργανισμο των φυματιογονων βακιλων. Η μολυνση του βλεννογονου από γαλα που ειχε μολυνθει από το μυκοβακτηριδιο της φυματιωσης καποτε προκαλουσε πρωτοπαθεις εστιες φλεγμονης στο επιπεδο των ουλων,των αμυγδαλων και του εντερου σημερα η δυνατοτητα αυτή εχει μειωθει πολύ εξαιτιας της μεγαλης βελτιωσης των ορων διαβιωσης των ζωων.

Μεγαλυτερη σημασια εχει η διαδοση της νοσου από τον πασχοντα ανθρωπο σε υγιες ατομο, με την εισπνοη αερα που περιεχει σταγονιδια μολυσμενα με βακιλους και με την σκονη που προσβαλλει την επιδερμιδα και τα ματια.

Η εγκατασταση του βακιλου στον πνευμονα προξενει το σχηματισμο μιας πρωτοπαθους βλαβης που την χαρακτηριζουν: -το οζιδιο, η φυματιο (προκειται για αντιδραση του οργανισμου στην λοιμωξη) -αντιδραση των παρακειμενων λεμφαδενων -μια λεμφαγγειτιδα, φλεγμονωδης αντιδραση του λεμφαγγειου που ενωνει το φυματιο με το λεμφαδενα.

Η εξελιξη σε αυτό το σημειο μπορει να είναι η υποχωρηση της φλεγμονης διαμεσου ασβεστοποιησης του φυματιου η προειδοποιηση που οφειλεται σε μια καταστροφη των στοιχειων που αποτελουν το φυματιο. Οι βακιλοι που απελευθερωνονται μπορει να διοχετευθουν στον παρακειμενο βρογχο και από εκει σε ολο τον πνευμονα.

Αρχικα συμπτωματα από τον πνευμονα μπορει να μην εχουμε. Όταν επεκταθει η βλαβη και σχηματιστουν σπηλαια στον πνευμονα τοτε εμφανιζεται συνεχης βηχας με αιμοφυρτα πτυελα και αναπνευστικη δυσχερεια. Πυρετος, καταβολη,ανορεξια και αλλα που οφειλονται στη δραση των τοξινων του βακιλου της φυματιωσης.

Φαρμακευτικη αγωγη: -ισονιαζιδη -στρεπτομυκινη -PAS. H δερμοαντιδραση MANTOUX (δηλ. η ενδοδερμικη ενεση παραγωγων της καταστροφης των βακτηριδιων της φυματιωσης) μπορει να δημιουργησει ένα οζιδιο. Αναλογα με τη διαμετρο του οζιδιου εκτιμαται το θετικο η αρνητικο της αντιδρασης.

Όταν η Mantoux είναι θετικη αυτό σημαινει ότι το ατομο εχει ερθει σε επαφη με το βακιλο του Koch και όχι ότι οπωσδηποτε πασχει. Η Mantoux αποτελει πολυτιμη από επιδημιολογικη αποψη εξεταση. Στην ελλαδα τα ατομα με θετικη Mantoux, ηλικιας 18-20 ετων ανερχονται στο 50% του συνολου.

ΠΝΕΥΜΟΘΩΡΑΚΑΣ Είναι η παρουσια αερα στον υπεζωκοτα. Αιτια: τραυμα, η δευτεροπαθως από μια φυματιωδη η βακτηριδιακη βλαβη του πνευμονα που ανοιγεται προς την κοιλοτητα του υπεζωκοτα φερνοντας σε επικοινωνια ένα βρογχο με την κοιλοτητα. Αμεσως εχουμε εισοδο αερα ενώ ο πνευμονας εξαιτιας της ελαστικοτητας του συρρικνωνεται. Όταν η επικοινωνια είναι μικρη αποφρασσεται ευκολα και ο περιεχομενος στην κοιλοτητα αερας απορροφαται.

Σοβαρη είναι αντιθετα η κατασταση όταν η επικοινωνια παραμεινει ανοιχτη και μια ποσοτητα αερα ολο και μεγαλυτερη εισερχεται στην υπεζωκοτικη κοιλοτητα. Εξαιτιας της απωλειας της λειτουργικοτητας του επι ημιθωρακιου προκαλειται σημαντικη αναπνευστικη δυσκολια. Ταυτοχρονα στην υπεζωκοτικη κοιλοτητα μπορει να μπει ορωδες υγρο (υδροπνευμοθωρακας) η πυωδες υγρο (πυοπνευμοθωρακας). Ολη αυτή η κατασταση επιδεινωνει την κλινικη εικονα.

ΑΣΘΜΑ Είναι παθηση του αναπνευστικου συστηματος που προκαλειται από πολλαπλες αιτιες. Εμφανιζονται κρισεις δυσπνοιας κυριως στην φαση της εισπνοης που ο αερας εισαγεται στο στους πνευμονες και στην φαση της εκπνοης εξαγεται προς τα εξω. Πληττει με μεγαλυτερη συχνοτητα ατομα με ειδικα χαρακτηριστικα (κληρονομικα,διαπλασης).

Η δυσπνοια στο ασθμα καθοριζεται από τη στενωση των βρογχων (λογω συστολης των βρογχικων μυων) από το οιδημα του εσωτερικου τους τοιχωματος που καθοριζει και αυτό με μειωση της διαμετρου των οδων του αερα με εμποδιο στο περασμα του αερα και του οξυγονου και τελος από την αυξηση στο εσωτερικο των βρογχων του καταρρου που παραγεται από τους βρογχικους αδενες. Ο καταρρους η βλενννα που παραγεται σε μεγαλυτερη ποσοτητα στους βρογχους παιρνει μερος με την παρουσια του στην μειωση της διαμετρου των οδων του αερα.

Το ασθμα εξαρταται από μια υπερβολικη ευερεθιστικοτητα των οδων των βρογχων σε διεγερσεις διαφορων φυσεων που φερονται στη βρογχικη βλεννογονο, θεμελιωδες γεγονος είναι η αλλοιωμενη ρυθμιση του αυτονομου νευρικου η του φυτικου συστηματος.

ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ Οι βρογχικοι μυες εχουν 2 νευρα: -συμπαθητικο με βρογχοδιασταλτικη δραση -παρασυμπαθητικο με βρογχοσυσταλτικη δραση (που τεινει να κλεισει τους βρογχους). Στο ασθμα υπαρχει μια νευροφυτικη διαταραξη βασης (λογω διαπλασης και μερικες φορες κληρονομικη) λογω της οποιας αλλοιωνεται η αρμονικη αλληλοδραση μεταξυ συμπαθητικου και παρασυμπαθητικου συστηματος με μια ανισορροπια υπερ του τελευταιου. Υπαρχει ταση για βρογχοστενωση. ΑΛΛΕΡΓΙΑ.Αλλη αιτια του ασθματος είναι η αλλεργικη αντιδραση.

Όταν στον οργανισμο μας εισερχεται μια ξενη ουσια η πρωτη αντιδραση αμυνας είναι μια γενικη αντιδραση που λεγεται φαγοκυτταρωση στη βαση της οποιας οι ξενες ουσιες φαγοκυτταρωνονται και καταστρεφονται από ειδικα κυτταρα του αιματος που λεγονται ακριβως φαγοκυτες. Αν αυτή η γενικη αντιδραση είναι ανεπαρκης για να ουδετεροποιησει τις ξενες ουσιες που εισηλθαν στον οργανισμο υπεισερχονται πιο συνθετοι μηχανισμοι αμυνας . Οι μηχανισμοι αυτοι προσαρμοζονται ακριβως στην ξενη ουσια που εισηλθε στον οργανισμο και που ονομαζεται αντιγονο.

Η αντιδραση που παραγεται από το αντιγονο μπορει να είναι ευεργετικη και να προστατευει τον οργανισμο από άλλες επιθεσεις. Τοτε ονομαζεται ανοσιολογικη αντιδραση, αυτή η αντιδραση όμως μπορει να προχωρησει περα από το σκοπο αμυνας και να εχει βλαβερες συνεπειες για τον οργανισμο. Τοτε ονομαζεται αλλεργικη η υπερευαισθησιας.

Στην περιπτωση του ασθματος ενδιαφερει κυριως η αντιδραση τυπου 1, που προκαλειται από την παρουσια ειδικων ουσιων στο αιμα που ονομαζονται αντισωματα. Αυτά τα αντισωματα που σχηματιζονται ειδικα σε μια πρωτη εισαγωγη αντιγονων στον οργανισμο για να τα καταπολεμησουν και που είναι πρωτεινες (ανοσοκυτταρα Ε), πηγαινουν και προσκολλιουνται σε καθορισμενα κυτταρα του βρογχικου ιστου που λεγονται μαστοκυτες και είναι το αντιστοιχο των λευκων αιμοσφαιριων του αιματος. Όταν υπαρχει μια νεα εισαγωγη αντιγονου στον οργανισμο από εισπνοη, τροφιμα, η ενεση, γινεται η ενωση του αντιγονου με το αντισωμα που βρισκεται στην επιφανεια των μαστοκυτων του βρογχικου ιστου.

Αυτή η ενωση μεσα σε λιγα λεπτα επιφερει αλλοιωση αυτων των κυτταρων (μαστοκυτες) με απελευθερωση διαφορων χημικων ουσιων (ισταμινη,σεροτονινη,κινινη) που προκαλουν την ασθματικη κριση (βρογχοσπασμο) διαμεσου βρογχικης στενωσης, οιδηματος και αυξημενης παραγωγης κυτταρου.

ΣΥΜΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΑΣΘΜΑΤΟΣ Πολλα παιδια θεραπευονται τελειως από το ασθμα όταν εισερχονται στην εφηβικη ηλικια. Υπαρχουν περιπτωσεις ασθματος που εξαφανιζονται με την εγκυμοσυνη. Υπαρχουν άλλες που εμφανιζονται η επιδεινωνονται κατά τη διαρκεια αυτης. Συχνες είναι οι περιπτωσεις ασθματος που εμφανιζονται με την αρχη της εμμηνοπαυσης.

Επεμβαση αλλων αδενων, όπως του θυρεοειδη, ειτε λογω υποθυρεοειδισμου ειτε λογω υπερθυρεοειδισμου. Ψυχικοι παραγοντες Ατμοσφαιρικη ρυπανση (οξειδια αζωτου). Μολυνση (βρογχικη μολυνση,μολυνση δοντιων, αμυγδαλων,ρινικων κοιλοτητων)

Επαγγελματικοι παραγοντες: -αγροτες (μπορει να παθουν ασθμα λογω αλλεργιας στο αχυρο,δημητριακα,στις τριχες και στην πιτυριδα των ζωων). -αρτοποιοι και μυλωναδες (είναι βλαβερο το αλευρι του σιταριου). -τυπογραφες (αλλεργικο ασθμα από το κομμι) -ξυλουργοι και επιπλοποιοι (ασθμα από το τροπικο ξυλο) -βερνικια,εισπνοη μεταλλων (πλατινα,νικελιο),επεξεργασια βιοπρωτεινων.

ΤΥΠΟΙ ΑΣΘΜΑΤΟΣ Εξωγενες, εσωγενες, και μεικτο ασθμα. Εξωγενες ασθμα:προκαλειται κυριως από την εισπνοη αλλεργιογονων ουσιων που προερχονται από το εξωτερικο περιβαλλον.

Συμπτωματα:η κριση επερχεται συνηθως το βραδυ η τη νυχτα με συμπτωματα ατονιας, κρυαδων, βηχα ,πονοκεφαλου. Αισθηση ελλειψης αερα αερα και πνιγμου. Μετα από λιγα λεπτα εκδηλωνεται μια κατασταση στην οποια το ατομο με θωρακα που διαστελλεται στην προσπαθεια να αναπνευσει αερα και οξυγονο στην πραγματικοτητα καταφερνει νε εισπνευσει με μικρη επαρκεια και με συντομες αναπνευστικες κινησεις και εκπνεει με δυσκολια,αργα και με θορυβο σφυριγματος. Η κριση σε μικρο διαστημα φθανει στο μεγιστο της εντασης της:ο ασθενης γινεται χλωμος αγωνιωδης, ιδρωνει πολύ, τα χειλια και τα δακτυλα του γινονται ελαφρως μπλε.

Μετα από λιγα λεπτα η λιγη ωρα επερχεται η φαση του καταρρου και ακολουθει η εξαγωγη του φλεγματος:μολις απελευθερωθει η αναπνευστικη οδος, η δυσπνοια εξαφανιζεται. Εάν οι κρισεις του ασθματος γινονται συχνες τοτε εχουμε προσβολη ασθματος.

ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΑΠΟ ΑΣΘΜΑ Η εικονα της κρισης είναι σπουδαιας σημασιας για την την κριση.Στις προσβολες του ασθματος η κριση της δυσπνοιας δεν περναει τελειως και μεταξυ 2 διαδοχικων προσβολων παραμενει μια ελαφρια δυσκολια αναπνοης:εξαλλου στη φαση της εξαγωγης του καταρρου η αναπνευστικη οδος δεν καταφερνει να απελευθερωθει τελειως η βλεννα.

ΑΣΘΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Είναι όταν οι κρισεις ασθματος φθανουν σε μια ενταση τετοια ώστε να θετουν σε κινδυνο και τη ζωη του πασχοντα λογω της σοβαρης αναπνευστικης ανεπαρκειας που δημιουργειται. Σπανια το ασθμα αρχιζει σαν ασθματικη κατασταση συνηθως ακολουθει την παραταση των ασθματικων κρισεων. Σημαδια σοβαροτητας είναι η απουσια του βηχα και της αποχρεμψης, φυσικα μπορει να προκαλεσει αντανακλασεις στο καρδιοκυκλοφορικο συστημα με καρδιακη ανεπαρκεια.

ΑΣΘΜΑ ΜΕ ΣΥΝΕΧΗ ΔΥΣΠΝΟΙΑ Οι κρισεις γινονται λιγοτερο εντονες αλλα πιο συχνες με δυσπνοια από κουραση αναμεσα στις κρισεις, που επιδεινωνεται προοδευτικα. Αυτή η εξελιξη πιο συχνα παρατηρειται μετα από πολλα χρονια ασθματικων κρισεων αλλα σε μερικες σοβαρες μορφες ασθματος μπορει να εμφανισθει μετα από μικρο χρονικο διαστημα. Και αυτή η μορφη αντανακλαται στην καρδια.

ΕΙΔΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΑΣΘΜΑΤΟΣ Ελαφρο ασθμα:σε αυτή την μορφη το κυριοτερο σημαδι δεν είναι η αναπνευστικη δυσκολια, σε αυτές τις περιπτωσεις η αναπνευστικη δυσκολια καλυπτεται από βιαιο βηχα.

Ασθμα κοπωσης:είναι η μορφη κατά την οποια η κριση ασθματος εμφανιζεται μετα από μυικη ασκηση. Η κριση ασθματος επερχεται συνηθως από 10 λεπτα εως 1 ωρα η περισσοτερο μετα την κοπωση. Σε μερικες περιπτωσεις όταν η κριση επερχεται κατά την διαρκεια της μυικης ασκησης και όχι μετα, μπορει να εννοηθει σαν αναπνευστικη δυσκολια καρδιακου τυπου.

Πυρετικο ασθμα:το ασθμα μπορει να παρουσιασθει και με πυρετο ανεξαρτητα από το γεγονος του αν συνοδευεται η όχι από μια βρογχικη μολυνση. Θεωρειται ότι ο πυρετος επερχεται μετα από μια γενικη αντιδραση του οργανισμου σε μια αλλεργικη αιτια. Μερικες φορες όμως σε περιπτωσεις πυρετικου ασθματος φαινονται πνευμονικες διαβρωσεις που περνουν σε μικρο χρονικο διαστημα.

Καρδιακο ασθμα:προκαλειται από μια παθηση της καρδιας γιατι οι βρογχοι συμπιεζονται και μειωνουν τη διαμετρο τους λογω του υγρου που εξερχεται από τα πνευμονικα αγγεια , που εμποδιζει τους πνευμονες λογω της επιβραδυνσης της κυκλοφοριας και σε αυτό το τμημα. Η επιβραδυνση αυτή προκαλειται από την ευαισθησια των μυων της καρδιας.

Άλλες ειδικες μορφες ασθματος είναι το ασθμα με αρτηριακη υπερταση κατά την διαρκεια της κρισης και το αιμοπτυτικο ασθμα (στο οποιο κατά τη διαρκεια της κρισης υπαρχει αιμοπτυση, δηλαδη διαχυση αιματος από την αναπνευστικη οδο).

ΘΕΡΑΠΕΙΑ Αποφυγη αλλεργιογονου παραγοντα Εμβολιασμος (αποευαισθητοποιηση) Ψυχαναλυση Συμπτωματικη θεραπεια (βρογχοδιασταλτικα ,αντιβιοτικα,αποχρεμπτικα, κορτιζονουχα) Οξυγονοθεραπεια.

ΧΡΟΝΙΑ ΒΡΟΓΧΙΤΙΔΑ Είναι παθηση του αναπνευστικου συστηματος. Το ατομο παρουσιαζει βηχα και καταρρου ολες τις μερες τουλαχιστον 3 συνεχεις μηνες το χρονο και για 2-3 συνεχη χρονια. Πρεπει πρωτα να αποκλεισθουν άλλες αιτιες του βηχα και του καταρρου όπως η φυματιωση, βρογχεκτασιες, ογκοι πνευμονων, βρογχοπνευμονιες. Είναι παθηση που αν δεν αντιμετωπισθει σωστα μπορει να οδηγησει στο θανατο. Η χρονια βρογχιτιδα βρισκεται σε αυξηση όλα τα χρονια.

Συμπτωματα:-βηχας -αποχρεμψη -στην αρχη εμφανιζονται για λιγη ωρα ιδιαιτερα το πρωι -μετα γινονται επιμονα -αρχικα βλεννωδης αποχρεμψη μετα γινεται πυωδης και όταν είναι εντονη λαμβανει το χαρακτηρα μιας καθαρης και ακριβους βρογχορροιας (αποβολη πυου). -μερικες φορες η αποχρεμψη είναι αιματωδης -φυσιολογικα οι βρογχικοι αδενες παραγουν κάθε μερα μια ποσοτητα βλεννας. -πυρετος υπο μορφη δεκατων λιγης η μεγαλης διαρκειας με εντονους παροξυσμους που υπογραμμιζουν τις τρεχουσες επαναμολυνσεις. -δυσπνοια αρχικα ελαφρια -ο βηχας και η αποχρεμψη είναι παροντα από την αρχη μεχρι το τελος της παθησης και επομενως συνοδευονται από τη δυσπνοια τη στιγμη της επιρροης των βρογχιδιων.

-κυανωση -υπερκαπνια (χαρακτηριζεται από πονοκεφαλο, ζαλαδες, εφιδρωση, αποπροσανατολισμο).

Δυο κυριες μορφες χρονιας βρογχιτιδας: -χρονια βρογχιτιδα των χονδρων βρογχων -χρονια βρογχιτιδα των μικρων βρογχων (βρογχιδιων) Στη χρονια βρογχιτιδα των χονδρων βρογχων υπαρχουν διαφορες βλαβες του βρογχικου δενδρου.

Στη χρονια βρογχιτιδα που πληττει τα βρογχιδια οι βλαβες είναι πολύ πιο σοβαρες για την αναπνοη αν και δεν είναι μεγαλυτερης εκτασης. Οι βλαβες των βρογχιδιων συνοδευονται από μια παραλληλη κακοπαθεια του πνευμονικου παρεγχυματος. Οι βλαβες των βρογχιδιων συνιστανται στη στενωση της διαμετρου τους λογω μολυνσεων,ερεθισμου και ουλων που ετσι παραμορφωνουν το τοιχωμα. Οσο αφορα το πνευμονικο παρεγχυμα μπορει να προστεθουν εστιες πνευμονιας. Πολλες φορες μπορει να εμφανισθει στη χρονια βρογχιτιδα σαν συνοδευτικο το πνευμονικο εμφυσημα.

Μπορει να υπαρξουν καταστροφες των τριχοειδων πνευμονικων αγγειων, παραμορφωσεις του θωρακα.

Χρονια βρογχιτιδα των χονδρων βρογχων: Εδώ υπαρχουν διαφορες βλαβες του βρογχικου δενδρου. Στο επιπεδο της καλυψης το οποιο αποτελειται μονο από κυτταρα ενωμενα μεταξυ τους, που καλυπτει την εσωτερικη επιφανεια των βρογχων παρατηρειται στη βρογχικη διαμετρο μια πτωση των κυτταρων (επομενως βλαβη της επιφανειας) διαφοροποιησεις της μορφης και πολλαπλασιασμος των κυτταρων που παραγουν καταρρου εις βαρος των κυτταρων που είναι εξοπλισμενα με παλμικα τριχιδια, πιο βαθια παρατηρουνται άλλες βλαβες όπως η μεγεθυνση των βρογχικων αδενων, οιδημα του τοιχωματος και φλεγμονη.

Χρονια βρογχιτιδα που πληττει τα βρογχιδια: Οι βλαβες είναι πολύ πιο σοβαρες για την αναπνοη αν και δεν είναι μεγαλυτερης εκτασης. Η βλαβη συνισταται στο γεγονος ότι ενώ οι χονδροι βρογχοι χωριζονται από το πνευμονικο παρεγχυμα με ανθεκτικο ελαστικο ιστο που εχει το ρολο εμποδιου, στο πρωτο τους τμημα και από μια μεμβρανη στο επομενο, αντιθετα τα βρογχιδια βρισκονται σε στενη επαφη με το παρεγχυμα.

Για αυτό οι βλαβες των βρογχιδιων συνοδευονται από μια παραλληλη κακοπαθεια του πνευμονικου παρεγχυματος. Οι βλαβες των βρογχιδιων συνιστανται στη στενωση της διαμετρου τους λογω μολυνσεων, ερεθισμου και ουλων που ετσι παραμορφωνουν το τοιχωμα. Σε αυτές τις βλαβες των βρογχων και των βρογχιδιων προσθετονται κατά τη χρονια βρογχιτιδα και λογων φλεγμονωδων επεισοδιων, βλαβες των αλλων δομων του αναπνευστικου συστηματος.

Οσον αφορα το πνευμονικο παρεγχυμα μπορουν να προστεθουν εστιες πνευμονιας ,εξαλλου πολλες φορες μπορει να εμφανισθει στη χρονια βρογχιτιδα σαν συνοδευτικο το πνευμονικο εμφυσημα. Μπορει να υπαρξουν καταστροφες των πνευμονικων τριχοειδων αγγειων όπως και παραμορφωσεις του θωρακα, ακομα και η πλευρα μπορει να συμμετασχει στην εικονα της χρονιας βρογχιτιδας σαν αντιδραση στις εστιες της πνευμονιας.

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ Η αυξηση του αριθμου των κυτταρων των βρογχικων αδενων οδηγει σε μια αυξηση καταρρου που προκαλει την αποχρεμψη. Αυτή η αυξηση καταρρου συμβαλλει στη μειωση της διαμετρου των αεραγωγων οδων με εμποδιο στο περασμα του εισπνεομενου από εξω αερα. Το λιμνασμα καταρρου ευνοει την εμφανιση μολυνσεων.

Οι στενωσεις των περιφερειακων βρογχιδιων που μπορει να είναι πληρεις η μερικες εμποδιζουν την ανανεωση του αερα που βρισκεται στις κυψελιδες ειτε γιατι μειωνεται η εισαγωγη του αερα από το εξωτερικο ειτε γιατι κυριως μειωνεται η εξαγωγη αυτου με αυξηση της πιεσης μεσα στις κυψελιδες οι οποιες διαστελλονται.

Από αυτην τη κατασταση δημιουργειται μια μικροτερη ανταλλαγη αερα στις πνευμονικες ζωνες που εχουν πληγει που μεταφραζεται σε μια μειωμενη μεταφορα οξυγονου στα πνευμονικα τριχοειδη με συνεπεια τη μειωση του ποσοστου οξυγονου στο αρτηριακο περιφερειακο αιμα (ονομαζεται μειωμενος κορεσμος οξυγονου).

ΠΩΣ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ Η ΧΡΟΝΙΑ ΒΡΟΓΧΙΤΙΔΑ Παρουσια η μη βηχα Παρουσια αποχρεμψης και των χαρακτηριστικων της Πιθανη δυσπνοια Από τις συνηθειες του (καπνος) Από τις συνθηκες του χωρου που ζει.

Πνευμονικο Αποστημα Σπανια εμφανιζεται σημερα.Αποστηματικη κοιλοτητα στην ακτινογραφια θωρακος, παραταση του πυρετου,εμφανιση νυχτερινων ιδρωτων, χαρακτηριζουν την κλινικη εικονα του αποστηματος. Θεραπεια:Ψηλες δοσεις πενικιλλινης, βρογχοσκοπικη παροχετευση αποστηματος.

Λοιμωξεις Ανωτερου Αναπνευστικου Κοινο κρυολογημα Οξεια μεση ωτιτιδα Οξεια φαρυγγιτιδα και αμυγδαλιτιδα Παραρρινοκολπιτιδα Οξεια επιγλωττιτιδα Λαρυγγιτιδα

Κοινο Κρυολογημα Ειναι αυτοιωμενη λοιμωξη βραχειας διαρκειας, εκδηλωνεται με ρινικη καταρροη, πταρμους και φαρυγγαλγια

Αιτια κοινου κρυολογηματος Ρινοιοι Ιοιcorona Ιοι παραινφλουεντζας Αναπνευστικος συγκυτιακος ιος Ιος της γριππης Αδενοιοι Coxsakie A, Echo.

Κλινικη Εικονα Επωαση 3-5 μερες Κακοδιαθεσια,ξηροτητα, πονος στο φαρυγγα βραγχος φωνης, πταρμοι Ρινικη συμφορηση, ρινορροια, μυαλγιες Αισθημα ερεθισμου στα ματια Μη παραγωγικος βηχας Φρικια χωρις πυρετο υδαρες ρινικο εκκριμα καιμετα βλεννοπυωδες Εγκατασταση κλινικης εικονας σε 24 ωρες Απο τη τριτη μερα βελτιωση Η νοσος υποχωρει σε 7-14 μερες.

Επιπλοκες Βακτηριακη παραρρινοκολπιτιδα Οξεια μεση ωτιτιδα Τραχειοβρογχιτιδα Βρογχοπνευμονια

Διαγνωση Κλινικη εικονα Εποχη εμφανισης συμπτωματων εργαστηριακες εξετασεις

Διαφορικη Διαγνωση Αλλεργικη ρινιτιδα Οξεια φαρυγγοαμυγδαλιτιδα Λοιμωδη νοσηματα (ιλαρας, παρωτιτιδα, κοκκυτης).

Θεραπεια Η νοσος υποχωρει σε 7-10 μερες Αναπαυση στο σπιτι Αποσυμφορητικα ρινικου βλεννογονου Ιπρατροπιο σε μορφη ρινικου αερολυματος Πλυση ρινικων κοιλοτητων με φυσιολογικο ορο Ασπιρινη για τις μυαλγιες και του πυρετου Παρακεταμολη σε μικρα παιδια Αντιισταμινικα φαρμακα για καταπολεμιση των πταρμων και της ρινορροιας Αντιβιοτικα μονο σε επιπλοκες του κρυολογηματος.

Προφυλαξη Πλυσιμο χεριων Προστασια ακεραιοτητας των βλεννογονων ωστε να αποφευγεται ο αυτοενοφθαλμισμος.

Οξεια φαρυγγιτις και αμυγδαλιτις Είναι η λοιμωξη του φαρυγγικου βλεννογονου.Η λοιμωξη των παρισθμιων αμυγδαλων και της γειτονικης περιοχης του φαρυγγα ονομαζεται οξεια αμυγδαλιτιδα, ενώ η ταυτοχρονη λοιμωξη του φαρυγγα και των παρισθμιων αμυγδαλων χαρακτηριζεται ως οξεια φαρυγγοαμυγδαλιτιδα.

Αιτια Ιοι: -ρινοιοι -αδενοιοι -ιος απλου ερπητα -ιος παραινφλουεντζας -ιος της γριππης -κυτταρομεγαλοιος -ιος αναπνευστικου συγκυτιου -ιοι Corona -ιος Coxsackie A -ιος Ebstein- Barr

Μικροβια: -πυογονος στρεπτοκοκκος -μυκοπλασμα της πνευμονιας -ναισσερια γονορροικη -κορυνοβακτηριδιο το αιμολυτικο -κορυνοβακτηριδιο της διφθεριτιδος -σπειροχαιτες και αναεροβια -χλαμυδιο της πνευμονιας -γερσινια εντεροκολιτιδος -αιμοφιλος της ινφλουεντζας -ναισσερια μηνιγγιτιδοκοκκικη.

Κλινικη εικονα -πυρετος -πονος στο φαρυγγα -δυσκαταποσια -διογκωμενες αμυγδαλες εξερυθρες, και καλυπτονται συχνα από λευκωπο η πυωδες επιχρισμα -ερυθροτητα και οιδημα φαρυγγα ,μαλθακης υπερωας και σταφυλης -διογκωμενοι υπογναθιοι λεμφαδενες και επωδυνοι.

Στρεπτοκοκκικη φαρυγγοαμυγδαλιτις: Είναι συχνοτερη σε παιδια ηλικιας 5-15 ετων, σπανια σε παιδια κατω των 3 ετων. Οφειλεται στην ομαδα Α του Β αιμολυτικου στρεπτοκοκκου. Μεταδιδεται από ατομο σε ατομο με σταγονιδια. Χρονος επωασης από 2-4 ημερες.

Οξεια μεταστρεπτοκοκκικη σπειραματονεφριτις: Εμφανιζεται συχνοτερα σε παιδια ηλικιας 6-10 ετων και είναι συνηθως ασυμπτωματικη. Παρατηρειται μετα από στρεπτοκοκκικη φαρυγγοαμυγδαλιτιδα και μετα από δερματικες στρεπτοκοκκικες λοιμωξεις. Οξυς ρευματικος πυρετος: Εμφανιζεται συνηθως 1-5 εβδομαδες μετα από στρεπτοκοκκικη φαρυγγοαμυγδαλιτιδα. Είναι συχνοτερη σε παιδια ηλικιας 5-15 ετων και σπανια κατω των 4 ετων. Συχνοτητα του Ρ.Π. 3% σε ασθενεις χωρις αντιβιωση. Τωρα η επιπτωση είναι μικροτερη του 1%. Χαρακτηριζεται από πολυαρθριτιδα, καρδιτιδα, υποδορι οζιδια, οχθωδες ερυθημα, χορεια.

Λοιμωξη από ιο Ebstein Barr Είναι το συνδρομο λοιμωδους μονοπυρηνωσης. Χαρακτηριζεται από : -φαρυγγιτιδα -κακουχια -πυρετο -λεμφαδενοπαθεια τραχηλικων κυριως λεμφαδενων και παρουσια ατυπων λεμφοκυτταρων στο περιφερικο αιμα. -εξανθημα, ηπατομεγαλια, σπληνομεγαλια. -ο ιος Ebstein barr ευθυνεται για το 90%, ο κυτταρομεγαλοιος για το 5%, και το toxoplasma gondi.

Διφθερίτις -Μεταδίδεται με σταγονίδια -Χρόνος επώασης 2-4 ημέρες -Οφείλεται στο κορυνοβακτηρίδιο -Εκδηλώνεται με τοπική φλεγμονή -Οι τραχηλικοί λεμφαδενες διογκωνονται σε μεγαλο βαθμο με οίδημα μαλακών μορίων του τραχήλου.

Πρόσθια ρινική διφθερίτις Εκδηλώνεται συνήθως με άφθονο οροαιματηρό ρινικό έκκριμα και πολύ καλή γενική κατάσταση. Σε ορισμένες περιπτώσεις σχηματίζεται λεπτή εσχάρα ή μεμβράνη στην έξοδο των ρινικών θαλάμων ή στο άνω χείλος.

Δερματική διφθερίτις Παρατηρείται κυρίως σε τροπικές χώρες. Χαρακτηρίζεται από σχηματισμό ελκών στο πρόσωπο και στα άνω άκρα, ενώ απουσιάζουν επίσης οι γενικές εκδηλώσεις.

Φαρυγγική διφθερίτις Είναι η συνηθέστερη μορφή. Χαρακτηρίζεται αρχικώς από την παρουσία λεπτού εξιδρώματος στη μια ή και στις δύο αμυγδαλές, το οποίο μέσα σε λίγες ώρες μεταπίπτει σε παχιά πρασινωπή – γκρίζα μεμβράνη. Η μεμβράνη αυτή, γνωστή και ως ψευδομεμβράνη, αρχίζει συνήθως από τη μια αμυγδαλή και επεκτείνεται στην άλλη, καλύπτοντας συχνά τα παρίσθμια, τη σταφυλή και τη μαλθακή υπερώα.

Λαρυγγική διφθερίτις Εμφανίζεται στο 25% περίπου των περιπτώσεων. Προκαλείται μετά επέκταση των ψευδομεμβράνων από το φάρυγγα ή εντοπίζεται από την αρχή στο λάρυγγα. Είναι η πιο επικίνδυνη μορφή, γιατί μπορεί να προκαλέσει απόφραξη και θάνατο από ασφυξία, εάν δεν γίνει εγκαίρως τραχειοστομία.

Μυοκαρδίτις Εμφανίζεται στο 50% περίπου των σοβαρών μορφών της λοίμωξης και ευθύνεται για το 50% των θανάτων από διφθερίτιδα. Παρατηρείται κυρίως στη φαρυγγική και λαρυγγική μορφή της νόσου.

Προσβολή του νευρικού συστήματος Επισυμβαίνει συνήθως μετά τον πρώτο μήνα από την έναρξη της νόσου. Προσβάλλονται κυρίως το γλωσσοφαγγικό και το πνευμονογαστρικό νεύρο με αποτέλεσμα να εμφανίζεται δυσχέρεια στην κατάποση και εισρόφηση.

Διάγνωση οξείας φαρυγγοαμυγδαλίτιδας Καλλιέργεια φαρυγγικού επιχρίσματος για στρεπτόκοκκο Α. Μεθόδοι ανίχνευσης στρεπτοκοκκικού αντιγόνου. Δοκιμασίες προσδιορισμού στρεπτοκοκκικών αντισωμάτων: -Τίτλος Αντιστρεπτολυσίνης. -Δοκιμασία ADN-B , αυξηση του τιτλου της αντιδεσοξυριβονουκλεασης Β.

-Ειδική χρώση φαρυγγικού επιχρίσματος -Ειδική χρώση φαρυγγικού επιχρίσματος. -Ειδική καλλιέργεια και ορολογικές αντιδράσεις για μυκόπλασμα της πνευμονίας. -Ειδικές καλλιέργειες και ορολογικές εξετάσεις για ιούς. -Εξέταση περιφερικού αίματος – Ορολογικές αντιδράσεις για ιό Ebstein – Barr. -Ειδική καλλιέργεια φαρυγγικού επιχρίσματος για γονόκοκκο.

Θεραπεία οξείας φαρυγγοαμυγδαλίτιδας Στρεπτοκοκκική φαρυγγοαμυγδαλίτις Πενικιλλίνη V ή ερυθρομυκίνη Από αιμολυτικό κορυνοβακτηρίδιο, Κυνάγχη Vincent Γονοκοκκική από Κορυνοβακτηρίδιο της διφθερίτιδας Πενικιλλίνη V ή Ερυθρομυκίνη Από Μυκόπλασμα πνευμονίας Τετρακυκλίνη ή ερυθρομυκίνη

Παραρρινοκολπίτις Είναι η φλεγμονή του βλεννογόνου των παραρρινικών κόλπων η οποία προκαλείται συνήθως από μικρόβια. Η οξεία παραρρινοκολπίτιδα διαρκεί λιγότερο από 3 εβδομάδες. Η υποξεία διαρκεί από 3 εβδομάδες μέχρι 3 μήνες. Η χρόνια μορφή πάνω από 3 μήνες.

Προδιαθεσικοι παραγοντες: -ιογενεις λοιμωξεις ανωτερου αναπνευστικου Προδιαθεσικοι παραγοντες: -ιογενεις λοιμωξεις ανωτερου αναπνευστικου. -οδοντικο αποστημα. -ανατομικες η άλλες ρινικες ανωμαλιες. -ξενα σωματα. -ανοσολογικες διαταραχες. -αλλα νοσηματα. -αλλεργικη ρινιτις. -καπνισμα.

Παθογονα αιτια οξειας παραρρινοκολπιτιδας Πνευμονιοκοκκος Αιμοφιλος της γριππης Στρεπτοκοκκος πυογονος Ναεσσερια καταρροικη Αναεροβια βακτηριδια Ψευδομοναδα Σταφυλοκοκκος χρυσιζων Ιοι (ρινοιοι, αδενοιοι, γριππης, παραινφλουεντζας) Μυκητες Legionella pneymophilla Gram αρνητικα εντεροβακτηριοειδη.

Κλινικη εικονα Πυρετος Ρινικη συμφορηση Πυωδες ρινικο εκκριμα Δυσοσμη αναπνοη Κεφαλαλγια Πονος η δυσαρεστο αισθημα βαρους στην ανατομικη περιοχη του κολπου που φλεγμαινει.

Επιπλοκες Οξεια μηνιγγιτιδα. Επισκληριδιο υποσκληριδιο, η εγκεφαλικο αποστημα. Θρομβωση των σηραγγωδων φλεβωδων κολπων. Κυτταριτιδα οφθαλμικου κογχου. Οστεομυελιτιδα παρακειμενων οστων. Πολυποδιαση των κολπων. Χρονια λαρυγγιτιδα,βρογχιτιδα,βρογχεκτασιες.

Διαγνωση Επισκοπηση της ρινικης κοιλοτητας και του φαρυγγα. Επισκοπηση της ρινικης κοιλοτητας και του φαρυγγα. Ακτινολογικη εξεταση παραρρινικων κολπων. Ηλεκτρονικη αξονικη τομογραφια . Μαγνητικη τομογραφια. Δοκιμαστικη παρακεντηση. Η καλλιεργεια ρινοφαρυγγικου επιχρισματος η εκκρισεων από την ρινικη κοιλοτητα δε διδει αξιοπιστα αποτελεσματα.

θεραπεια Συμπτωματικη θεραπεια. Αντιμικροβιακη θεραπεια. Παρακεντηση και πλυση του παραρρινικου κολπου.

Οξεία Μέση Ωτίτις Οξεία μέση ωτίτις ή μέση πυωδής ωτίτις ονομάζεται η οξεία φλεγμονή του μέσου ωτός. Χαρακτηρίζεται από παρουσία πυώδους υγρού στο μέσο τους, ευρήματα φλεγμονής του τυμπάνου, πυρετό και ωταλγία.

Παθογένεια Υπολογίζεται ότι τα 2/3 των παιδιών ηλικίας κάτω των 2 ετών εμφανίζουν τουλάχιστο ένα επεισόδιο οξείας μέσης ωτίτιδας. Στους ενήλικες εμφανίζεται σπανίως.

Προδιαθεσικοί παράγοντες -Οξεία, συνήθως ιογενής, λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος. -Παιδική ηλικία λόγω της μεγαλύτερης συχνότητας λοιμώξεων ανώτερου αναπνευστικού συστήματος. -Αγαμμασφαιριναιμία ή υπογαμμασφαιριναιμία. -Αλλεργική ρινοφαρυγγίτις.

Παθογόνα αίτια οξείας μέσης ωτίτιδας Στρεπτόκοκκος της πνευμονίας. Αιμόφιλος της γρίππης. Στρεπτόκοκκος πυογόνος. Ναϊσσέρεια καταρροϊκή (Branhamella catarhalis). Gram αρνητικοί βάκιλλοι. Σταφυλόκοκκος χρυσίζων.

Μυκόπλασμα της πνευμονίας Ιοί (αδενϊοί, γρίππης, αναπνευστικός συγκυτιακός ιός)

Κλινική εικόνα Οξεία διαξιφιστική ωταλγία. Πυρετό στο 50%. Βαρηκοϊα τύπου αγωγιμότητας με εμβοές. Ίλιγγο και νυσταγμό με φορά προς το πάσχον αυτί. Ευαισθησία κατά την πίεση της μαστοειδούς απόφυσης η οποία υποχωρεί αμέσως μετα τη ρήξη του τυμπάνου.

Επιπλοκές -Πάρεση προσωπικού νεύρου. -Λαβυρινθίτις. -Μαστοειδίτις. -Λοίμωξη του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος. -Χρόνια μέση ωτίτις.

Θεραπεία Αντιμικροβιακή θεραπεία.

Οξεία επιγλωττίτις Η οξεία επιγλωττίτις είναι σπάνια υπεροξεία μικροβιακής αιτιολογίας φλεγμονή της επιγλωττίτιδας και γενικώς της υπεργλωττιδικής χώρας, όπως ονομάζεται το τμήμα του λάρυγγος που βρίσκεται υψηλότερα από τις νόθες φωνητικές χορδές. Είναι επικίνδυνη νόσος.

Μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο από ασφυξία, εάν δεν αντιμετωπισθεί εγκαίρως. Παρατηρείται κυρίως σε παιδιά ηλικίας 2-8 ετών και σπανιότερα σε ενήλικες

Αιτιολογία -Αιμόφιλος της γρίππης τύπου β. -Στρεπτόκοκκος πυογόνος. Οι κυριότεροι παθογόνοι μικροοργανισμοί, οι οποίοι προκαλούν οξεία επιγλωττιτίδα είναι: -Αιμόφιλος της γρίππης τύπου β. -Στρεπτόκοκκος πυογόνος. -Πνευμονιόκοκκος. -Σταφυλόκοκκος χρυσίζων.

-Κλεμπσιέλλα της πνευμονίας. -Candida. -Ιοί

Κλινική εικόνα Πρόκειται για λοίμωξη με οξύτατη εισβολή και εξέλικη. Η νόσος εμφανίζει μέσα στο πρώτο εικοσιτετράωρο, ενδεχομένως σε 2-3 ώρες, δραματική πορεία και κορύφωση στα παιδιά. Χαρακτηριστικά συμπτώματα ή ευρήματα, κυρίως στα παιδιά, είναι: -Ο υψηλός πυρετός μέχρι 39-40ᵒC. -Ο έντονος πόνος στο φάρυγγα.

-Η τοξική εικόνα. -Το βράγχος φωνής -Η τοξική εικόνα. -Το βράγχος φωνής. -Η επιτεινόμενη εισπνευστική δύσπνοια. -Ο εισπνευστικός συριγμός. -Η αδυναμία κατάποσης και η σιελόρροια.

Διάγνωση Η διάγνωση της οξείας επιγλωττίτιδας βασίζεται στην χαρακτηριστική κλινική εικόνα και στα επισκοπικά ή ακτινολογικά ευρήματα. Οι καλλιέργειες αίματος αποβαίνουν θετικές στο 20% των αρρώστων.

Θεραπεία Η οξεία επιγλωττίτιδα είνια επείγουσα κατάσταση. Πρωταρχικής σημασίας είναι η ενδοφλέβια χορήγηση αντιβιοτικών.

Υπογλωττιδική λαρυγγίτις Η υπογλωττιδική λαρυγγίτις χαρακτηρίζεται από οίδημα του βλεννογόνου της υπογλωττιδικής περιοχής του λάρυγγα. Οφείλεται συνήθως σε λοίμωξη από ιούς παραϊνφλουέντζας, γρίππης, αναπνευστικού συγκυτίου, Coxsackie, Echo.

Εμφανίζεται συχνότερα σε παιδιά ηλικίας 6 μηνών μέχρι 3 ετών. Είναι συχνότερη σε αγόρια. Προκαλεί σπανίως καταστάσεις απειλητικές για τη ζωή.

Κλινική εικόνα Προηγούνται συνήθως συμπτώματα ήπιας λοίμωξης του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος, εμφανίζεται αιφνιδίως κατά τη νύχτα με υλακώδη βήχα, ταχέως επιδεινούμενο εισπνευστικό συριγμό και δύσπνοια. Η θερμοκρασία είναι φυσιολογική ή ελαφρώς αυξημένη μέχρι 38,5ᵒC. Δεν υπάρχει πόνος, βράγχος φωνής και δυσκαταποσία.

Διαφορική διάγνωση -Από επιγλωττίτιδα. -Από ξένα σώματα στο αναπνευστικό σύστημα. -Η ακτινογραφία ή η βρογχοσκόπηση αποκαλύπτει συνήθως την ύπαρξη τους.

Θεραπεία -Τέντα οξυγόνου και υδρατμών. -Ενυδάτωση του αρρώστου. -Κορτικοστεροειδή. -Τέντα οξυγόνου και υδρατμών. -Ενυδάτωση του αρρώστου.