ΤΡΕΧΕΙ ΤΟ ΝΕΡΟ!!! ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ – ΚΑΡΑΤΖΕΝΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

Καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας, οι συνθέτες έχουν κληθεί να γράψουν μουσική «που έχει σχέση με το νερό.». Στη Βενετία μουσικοί συνέθεσαν μουσική για τους γονδολιέρηδες και ο Χέντελ (Handel) το 1717 έγραψε τη «Μουσική των Νερών» προς τιμή του βασιλιά της Αγγλίας Γεωργίου Α΄ για μια γιορτή που είχε διοργανώσει στον ποταμό Τάμεση.

Ιγκόρ Στραβίνσκι Ο Ιγκόρ Φιοντόροβιτς Στραβίνσκι,Ρώσος μουσικοσυνθέτης, γεννήθηκε στις 5 / 17 Ιουνίου 1882 στο Οράνιενμπαουμ, κοντά στην Πετρούπολη και πέθανε στις 6 Απριλίου 1971 στη Νέα Υόρκη.

Το συνθετικό του έργο περιλαμβάνει όπερες, χοροδράματα με πιο γνωστά την >, την >, το > και > κομμάτια για ορχήστρα, έργα για πιάνο, μουσική δωματίου, τραγούδια και κομμάτια για φωνή και ορχήστρα. ‘Eνα σημαντικό μέρος από το έργο του > είναι το εξής:

Λούντβιχ βαν Μπετόβεν Ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν (Ludwig van Beethoven, Βόννη, ( ) ήταν Γερμανός συνθέτης και πιανίστας. Αποτέλεσε μία από τις κεντρικότερες μορφές της κλασικής μουσικής και συγκαταλέγεται σήμερα ανάμεσα στους ευρύτερα αποδεκτούς συνθέτες όλων των μουσικών περιόδων και τους πλέον γνωστούς όλων των εποχών. Ο Μπετόβεν αν και ανήκει περισσότερο στην κλασική περίοδο, συνδέθηκε με το κίνημα του ρομαντισμού που ακολούθησε και τα τελευταία του έργα διακρίνονται από έντονα ρομαντικά στοιχεία. Οι συμφωνίες και τα κοντσέρτα για πιάνο που συνέθεσε αποτελούν τα πιο δημοφιλή έργα του. Από πολλούς αναγνωρίζεται ως μια από τις μουσικές ιδιοφυίες, παράδειγμα και μέτρο σύγκρισης για όλους τους μεταγενέστερους συνθέτες.

Το έργο του Μπετόβεν διακρίνεται κυρίως σε τρεις χρονικές περιόδους. Η πρώτη αρχίζει από τις πρώτες δημιουργίες του μέχρι το 1802 που δημιουργεί τελικά ένα προσωπικό ύφος. Η δεύτερη περίοδος διαρκεί περίπου μέχρι το 1816 και ο Μπετόβεν είναι ήδη ένας αναγνωρισμένος συνθέτης. Η τελευταία περίοδος διακρίνεται από την παρουσία του ρομαντικού στοιχείου στις συνθέσεις του.

Σταμάτης Σπανουδάκης Γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1948 στην Αθήνα και από μικρή ηλικία η μουσική ήταν το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής του. Σαν παιδί, ασχολήθηκε με τη κλασική μουσική (κιθάρα και θεωρία) με τον καθηγητή Χαράλαμπο Εκμεκτσόγλου. Έπειτα, ως έφηβος στη δεκαετία του '60 και του '70, έπαιζε μπάσο και πλήκτρα σε κάποια συγκροτήματα στην Αθήνα, στο Παρίσι και τελικώς στο Λονδίνο, όπου έζησε αρκετά χρόνια και ηχογράφησε τους πρώτους του δίσκους.

Σε πολύ μεγάλο αριθμό τραγουδιών του, τα οποία έχουν ερμηνευθεί από τους σημαντικότερους Έλληνες τραγουδιστές, είναι στιχουργός και συνθέτης. Έχει συνθέσει μουσική για κινηματογραφικές ταινίες στην Ελλάδα, τη Γερμανία και την Ιταλία. Έχει συνεργαστεί με τον Παντελή Βούλγαρη, γράφοντας μουσική για τις ταινίες «Πέτρινα Χρόνια» το 1985, «Μακρύς δρόμος», «Νύφες», την ταινία «Απουσίες» του Γιώργου Κατακουζηνού, και για τις «Ξαφνική αγάπη» και «Προσοχή» του Γιώργου Τσεμπερόπουλου καθώς και για πολλές άλλες. Συνέθεσε ακόμη μουσική για το θέατρο, την τηλεόραση, ενώ έως το 2012 έχουν κυκλοφορήσει περισσότερα από πενήντα μουσικά άλμπουμ.

Ένα από τα σημαντικότερα έργα του είναι > και είναι το έξης κομμάτι:

Ζωγραφική και νερό Πολλοί καλλιτέχνες τόνισαν στα έργα τους την ιερότητα του νερού, τη ση µ ασία του ως πηγή ζωής, δύνα µ η αλλαγής ή και καταστροφής και έχουν προσπαθήσει να αποτυπώσουν τις διάφορες µ ορφές του, τη θάλασσα, τους ποτα µ ούς και τις λί µ νες.

Το νερό ενέπνευσε όμως και πολλούς ζωγράφους και γλύπτες. Πολλές φορές χρησιμοποιείται μεταφορικά, σε συμβολισμούς, ενώ πολλοί έχουν προσπαθήσει να αποτυπώσουν τις διάφορες μορφές του, τη θάλασσα, τους ποταμούς και τις λίμνες. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι απεικόνιζαν στα ιερογλυφικά τους το νερό ως μια γραμμή ζικ -ζακ. Όταν ο καλλιτέχνης επιθυμούσε να απεικονίσει μια θάλασσα ή ένα ποτάμι χρησιμοποιούσε – όπως κάνουμε ακόμα και σήμερα –μια κυματοειδή γραμμή που επαναλαμβάνονταν. Η απεικόνιση μιας κυματοειδούς γραμμής στο κάτω μέρος ενός βάζου από αλάβαστρο που κατασκευάστηκε στη Μεσοποταμία χρόνια π.Χ. και βρέθηκε στο Uruk του Ιράκ συμβολίζει πιθανόν ένα ποτάμι στις όχθες του οποίου καλλιεργούνται φυτά και εκτρέφονται ζώα. Πολλοί καλλιτέχνες τόνισαν στα έργα τους την ιερότητα του νερού, τη σηµασία του ως πηγή ζωής, δύναµη αλλαγής ή και καταστροφής και έχουν προσπαθήσει να αποτυπώσουν τις διάφορες µορφές του, τη θάλασσα, τους ποταµούς και τις λίµνες

Μαλέας Κωνσταντίνος ( ) Σαντορίνη,

Βολανάκης Κωνσταντίνος

CLAUDE MONET

ΤΟ ΝΕΡΟ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Εκφράσεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά : κάνω μια τρύπα στο νερό : αποτυγχάνω βάζω το νερό στ' αυλάκι : οδηγώ μια υπόθεση σε καλό δρόμο χάνω τα νερά μου : βρίσκομαι σε αμηχανία εξαιτίας αλλαγής είμαι ή βρίσκομαι έξω από τα νερά μου : δεν κατέχω το αντικείμενο σαν τα κρύα τα νερά : εξαιρετικής ομορφιάς τον φέρνω στα νερά μου : προσεταιρίζομαι κάποιον, κάνοντάς τον να συμφωνεί μαζί μου ένα ποτήρι νερό : η στοιχειώδης φροντίδα και περιποίηση σε κάποιον το αίμα νερό δεν γίνεται : οι οικογενειακοί δεσμοί δεν επιτρέπουν έχθρητες βάζω νερό στο κρασί μου : γίνομαι πιο διαλλακτικός ή λιγότερο απαιτητικός πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό : είμαι ανίκανος να αντιμετωπίσω την παραμικρή δυσκολία

Ποίηση: «Ανάμεσα νερό και μαύρο αποφασίζω το κόκκινο» του Διονύση Καρατζά «Άνθη του νερού» του Πασχάλη Στρατή «Άνθρωπος από νερό» του Γιάννη Πελίτη «Ένα ποτήρι νερό» του Νίκου Αβανίδη «Νερό στο πρόσωπο» της Αλεξάνδρας Πλαστήρα «Πορτραίτα του νερού» του Στυλιανού Χαρκιανάκη «Στίχοι γραμμένοι πάνω στο νερό» Συλλογικό έργο «Το νερό» του Μανόλη Πρατικάκη «Το νερό των ονείρων» του Γιάννη Καλπούζου

Πεζογραφία «Αναπνέοντας στο νερό» του Άλαν Άτγουντ «Απ’ το νερό ως τα’ όνειρο» του Σωκράτη Σκάρτση «Γη και νερό» του Γουλιέλμου Άμποτ «Έχεις φχαριστηθεί ποτέ σου νερό» του Μάνου Τσιλιμίδη «Η άλλη μεριά του νερού» της Φεριντέ Τσιτσέκογλου «Η πολιτεία του νερού» της Ελένης Χωρεάνθη «Μην ξυπνάς το νερό» της Αθανασίας Δρακοπούλου «Μια τουφεκιά στο γαλάζιο νερό» του Διονυσίου Κόκκινου «Νερό καμένο» του Κάρλου Φουέντε «Νερόπολη» του Υμπέρ Μοντεγιέ «Οι κόρες του νερού» της Φιλομήλας Λαπατά «Όσο βγαίνει το χορτάρι … όσο κυλάει το νερό» του Ηλία Λεφούση «Παραμύθι από χώμα και νερό» της Λίτσας Καραμπίνη «Πικρό νερό» της Ειρήνης Βογιατζή - Χαραλάμπη «Σαν το νερό που κυλάει»της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ

Η λίμνη των κύκνων Είναι τίτλος παράστασης μπαλέτου, γραμμένης σε τέσσερις πράξεις. Τη μουσική της παράστασης έγραψε ο Ρώσος συνθέτης Πιότρ Τσαϊκόφσκι τη διετία , ενώ η ιστορία της βασίζεται σε ρωσικά λαϊκά παραμύθια καθώς και σε έναν αρχαίο γερμανικό μύθο. Η πρωτότυπη χορογραφία ανήκει στον Julius Reisinger.

Η ιστορία Το παραμύθι αφηγείται τις αισθηματικές περιπέτειες ενός νέου πρίγκιπα και μιας όμορφης κοπέλας, την οποία ένας κακόβουλος μάγος μεταμορφώνει σε λευκό κύκνο. Η πριγκίπισσα Οντέτ και οι φίλες της περνούν τη ζωή τους παγιδευμένες στη μορφή του κύκνου από τότε που τις μάγεψε ο κακός μάγος Ρόθμπαρτ. Τα μάγια μπορεί να λύσει μόνο ο έρωτας, ο οποίος έρχεται με την όψη του ωραίου πρίγκιπα Ζίγκφριντ, που ορκίζεται να σώσει την Οντέτ. Ο Ρόθμπαρτ αποπειράται να τον ξεγελάσει και να τον παντρέψει με την κόρη του Οντίλ, το μαύρο κύκνο, που μοιάζει εκπληκτικά με την Οντέτ. Ο Ζίγκφριντ σύντομα γλιτώνει από την παγίδα του μάγου, παίρνει στην αγκαλιά του την αγαπημένη του και πετούν μαζί για τον ουρανό. Καθώς όμως δεν υπάρχει συγκεκριμένο κείμενο, υπάρχει και ένα δεύτερο τέλος, που θέλει τους δύο ερωτευμένους να παθαίνουν

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Η πρεμιέρα της παράστασης δόθηκε στο θέατρο Μπολσόι της Μόσχας, στις 20 Φεβρουαρίου 1877 αλλά στέφθηκε με αποτυχία. Αρκετά χρόνια αργότερα όμως, και συγκεκριμένα στο θέατρο Μαριίνσκι της Αγίας Πετρούπολης στις 15 Ιανουαρίου 1895 (ένα χρόνο μετά το θάνατο του Τσαϊκόφσκι) με νέα χορογραφία τη φορά αυτή από τους Μάριους Πέτιπα και Λεβ Ιβάνωφ, η παράσταση γνωρίζει την αποθέωση. Για πρώτη φορά εκτός Ρωσίας ανέβηκε στο Λονδίνο το Από τότε έχουν γίνει χιλιάδες παραστάσεις σε όλο τον κόσμο, πολλές από τις οποίες είναι διασκευασμένες σύμφωνα με την εκδοχή του εκάστοτε χορογράφου. Τα τελευταία χρόνια ανεβαίνει και με τη μορφή μπαλέτου στον πάγο. Ανάμεσα στους χορευτές και τις χορεύτριες που κατά καιρούς ενσάρκωσαν τους κύριους ρόλους της παράστασης, υπήρξαν μεταξύ άλλων οι Βλάσλαβ Νιζίνσκι, Ρούντολφ Νουρέγιεφ, Μαργκότ Φοντέιν, Ταμάρα Τουμάνοβα, Ουλιάνα Λοπάτκινα, Φρέντερικ Άστον κλπ. Σήμερα η Λίμνη των κύκνων θεωρείται ένα από τα καλύτερα μπαλέτα όλων των εποχών. Κι αυτό, γιατί ενσαρκώνει όσο κανένα άλλο όλη τη γκάμα των ανθρώπινων συναισθημάτων, από την ελπίδα μέχρι την απόγνωση, από τον τρόμο μέχρι την τρυφερότητα, από τη μελαγχολία μέχρι την έκσταση.

Μουσικά όργανα νερού Ο άνθρωπος προσπάθησε και κατασκεύασε διάφορα όργανα όπως τα τύμπανα του νερού Αυτά τα βρίσκουμε σε διάφορους πολιτισμούς. Οι ιθαγενείς της Αμερικής κατασκεύαζαν δυο τύμπανα το ένα μέσα στο άλλο. Στο εσωτερικό έβαζαν διάφορες ποσότητες νερού προκειμένου να παράγουν ήχους με διαφορετική χροιά. Σε άλλες περιοχές όπως στην Αφρική και τη Νέα Γουινέα χρησιμοποίησαν διαφορετικά μεγέθη από νεροκολοκύθες. Τοποθετούσαν το μικρό κοίλο τμήμα μέσα στο μεγάλο και κτυπώντας τες με το χέρι ή κάποιο ραβδί πετύχαιναν τη παραγωγή ήχων. Σύγχρονες νεροκολοκύθες φαίνονται στην εικόνα. Σε άλλες περιπτώσεις χρησιμοποίησαν το «ξύλο της βροχής», ένα κομμάτι μπαμπού που το γέμιζαν με σπόρους και χαλίκια. Άλλο είδος κρουστού οργάνου ήταν τα gong του νερού, κατασκευασμένα από κορμούς δέντρων που τους είχαν κάνει κοίλους και γεμίσει με νερό. Ανάλογα την ποσότητα του νερού κι εδώ πετύχαιναν ήχους διαφορετικού ύψους. Στην Ελλάδα εμφανίζεται ένα όργανο η ύδραυλη περί το 270 π.Χ. Πιστεύεται ότι κατασκευάστηκε από τον Αλεξανδρινό μηχανικό Κτησίβιο. Σιγά σιγά το όργανο έχασε την κοσμική του ιδιότητα και χρησιμοποιήθηκε όλο και περισσότερο από την εκκλησία. Μετά από διάφορες μεταλλάξεις εξελίχθηκε στο γνωστό μας εκκλησιαστικό όργανο. Κατά το τέλος των Ρωμαϊκών χρόνων έχουμε την αντικατάσταση του υδραυλικού συστήματος με ένα σύστημα φυσερών, το οποίο ήταν πιο πρακτικό, μιας και το όργανο δίχως το βάρος του νερού ήταν πολύ πιο ευκολομετακίνητο. Επίσης υπάρχουν κι οι λαλίτσες, μικρά πήλινα κανατάκια που όταν φυσάς στο μικρό τους στόμιο, το νερό μέσα στο στρογγυλό, μικρό τους σώμα γουργουρίζει. Ο ήχος τους μοιάζει με κελάηδημα πουλιών.

ΥΔΡΑΥΛΙΣ Η Ύδραυλις ήταν αρχαιοελληνικό αερόφωνο όργανο της αρχαιότητας με ισχυρό και οξύ ήχο, χρησιμοποιούμενο στα θεάματα του ιπποδρόμου και στην εκτέλεση στρατιωτική μουσικής[1]. Η ύδραυλις το λεγόμενο όργανο του νερού, ήταν επινόηση και εφεύρεση του μηχανικού Κτησίβιου του Αλεξανδρέα. Κατασκευάστηκε στην Αλεξάνδρεια τον 3ο αιώνα π.Χ. και για τον τρόπο λειτουργίας και χρήσης του μας διασώζονται οι περιγραφές του Ήρωνα του Αλεξανδρέως και του Βιτρούβιου. Χαρακτηριστικό γνώρισμα του οργάνου αυτού ήταν το υδραυλικό σύστημα πάνω στο οποίο βασιζόταν για να λειτουργήσει, καθώς αυτό ήταν υπεύθυνο για την παραγωγή, κίνηση και ρύθμιση της πίεσης του αέρα, ο οποίος διοχετευόταν στους αυλούς διαμέσου μιας σειράς μοχλών.αερόφωνο[1]Κτησίβιου του ΑλεξανδρέαΉρωνα του ΑλεξανδρέωςΒιτρούβιουαυλούς Η ύδραυλις ήταν μια μεγάλη σύριγγα, όπως η σύριγγα του Πανός, που αποτελείτο από μια σειρά ηχητικών σωλήνων από καλάμι, διαβαθμισμένων ανάλογα με το μήκος τους, μέσα στους οποίους φυσούσε ο εκτελεστής[2], όπου στα στόμια των αυλών της παρεχόταν υψηλής και σταθερής πίεσης αέρας. Κάτω από τους αυλούς υπήρχε μια δεξαμενή με νερό, στον πυθμένα της οποίας βρισκόταν ένα κοίλο ημισφαίριο, ο πνιγέας. Στον πνιγέα έμπαινε νερό από τις οπές της βάσης και αέρας από τους σωλήνες της κορυφής. Οι σωλήνες αυτοί ήταν πάνω από το κοίλο ημισφαίριο και κατέληγαν έξω από τη δεξαμενή. Ένας σωλήνας από αυτούς λύγιζε και συγκοινωνούσε με την πυξίδα. Η πυξίδα ήταν μια εμβολοφόρος αντλία που διοχέτευε τον αέρα από τον σωλήνα της κορυφής με πίεση στον πνιγέα. Έπειτα, ο αέρας οδηγείτο στο στεγανό χώρο πάνω από τη δεξαμενή και κάτω από τους αυλούς.σύριγγα του Πανός[2] Οι αυλοί στο κάτω μέρος είχαν τους γλωσσοκόμους. Η γλωττίδα κάθε γλωσσοκόμου ήταν διάτρητη και με τη βοήθεια ενός μοχλού και αργότερα πλήκτρου σπρωχνόταν προς τα μέσα, με αποτέλεσμα να ανοίγεται δίοδος προς το στόμιο του αντίστοιχου αυλού. Ο πεπιεσμένος αέρας διοχετευόταν στον αυλό, άρα το όργανο ηχούσε. Όταν το πλήκτρο σταματούσε να πιέζεται τότε η γλωσσίδα επανερχόταν στη θέση της με τη βοήθεια ελατηριωτού μηχανισμού, διακόπτοντας τη ροή του αέρα και ο αυλός έπαυε να ηχεί. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο αέρας παραγόταν από ανθρώπους που ανεβοκατέβαζαν, χτυπούσαν ή πηδούσαν πάνω-κάτω στα φυσερά, ενόσω ο εκτελεστής του οργάνου έπαιξε φανερώνοντας έτσι τη δεξιοτεχνία του στα πλήκτρα.γλωττίδα

Μουσικά όργανα του νερού

Το υγρό στοιχείο της περιοχής μας

Στην πόλη μας το νερό… Στην πόλη μας το νερό