«Κινηματογράφος: Ένα Ταξίδι στο Χρόνο»

Παρουσίαση με θέμα: "«Κινηματογράφος: Ένα Ταξίδι στο Χρόνο»"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 «Κινηματογράφος: Ένα Ταξίδι στο Χρόνο»
ΓΕΛ ΠΟΡΟΥ Ερευνητική Εργασία B’ Τετραμήνου «Κινηματογράφος: Ένα Ταξίδι στο Χρόνο»

2 Τμήμα: Α2 ΟΜΑΔΑ Α΄ Πάνου Κατερίνα Ροής Βασίλης Σογκάνι Μαρία
Επιβλέπουσες καθηγήτριες : ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΝΙΚΟΛ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ ΛΑΜΠΡΙΝΗ Τμήμα: Α2 ΟΜΑΔΑ Α΄ Πάνου Κατερίνα Ροής Βασίλης Σογκάνι Μαρία Στάνης Θωμάς ΟΜΑΔΑ Β΄ Μυσλίμ Τζέσικα-Άρτεμις Οσμάνι Χρύσα Σαμπάνης Νίκος Τζάκο Αγγελική ΟΜΑΔΑ Γ΄ Πάνου Βάσω Ρεΐζη Βαγγελίτσα Σακαντάνης Παναγιώτης Τζάνος Αθανάσιος ΟΜΑΔΑ Δ΄ Πασχάλης Κυριάκος Πέππας Σπυρίδων Ροΐδη Λία Σταυριανάκη Ζαφειρένια Στάικος Σπύρος

3 Υπόθεση της έρευνας Η έρευνά μας επικεντρώθηκε στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, σε διάσημους Έλληνες ηθοποιούς, σε κινηματογραφικά δρώμενα σε Πόρο και Γαλατά και στο πώς γυρίζεται μια ταινία.

4 Σκοπός της έρευνας Ο γενικός σκοπός της παρούσας ερευνητικής εργασίας είναι να μάθουν οι μαθητές τις ιστορικές πτυχές της πορείας του ελληνικού κινηματογράφου. Οι επιμέρους στόχοι είναι: Να γνωρίσουν και να διερευνήσουν οι μαθητές την πορεία του ελληνικού κινηματογράφου από την εμφάνισή του έως σήμερα από ιστορικής άποψη. Να μπορέσουν να αντλήσουν και να ερμηνεύσουν τον ρόλο του στην κοινωνία. Να καταγράψουν τους σημαντικότερους συντελεστές του κινηματογράφου από την εμφάνισή του έως σήμερα (σκηνοθέτες, ηθοποιούς, παραγωγούς) και να ενημερωθούν για το ρόλο και τη σημασία τους στην ελληνική κοινωνία.

5 Τα ερευνητικά ερωτήματα που τέθηκαν είναι:
α) Μια σύντομη ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου ανά δεκαετία (ιστορική προσέγγιση και ανάδειξη των κυριότερων χαρακτηριστικών που θα ανιχνευτούν μέσω των σημαντικότερων ταινιών ανά δεκαετία). β) Διάσημοι Έλληνες ηθοποιοί γ) Ταινίες που έχουν γυριστεί στον Πόρο. Τα σινεμά του Πόρου δ) Πώς γυρίζεται μια ταινία (τεχνικές) – Ποιοι παίρνουν μέρος στην ταινία (συντελεστές)

6 ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ Ερευνητική Εργασία Β’ Τετραμήνου Ρόης Βασίλης Στάνης Θωμάς Πάνου Κατερίνα Σογκάνι Μαρία

7

8 Συνδυασμός ανάμεσα στην τέχνη και τη βιομηχανία, ο κινηματογράφος είναι η μεγάλη εκείνη, λαϊκή στη βάση της, τέχνη που κυριάρχησε στη διάρκεια του 20ού αιώνα. Στα 100 χρόνια της ιστορίας του, ο κινηματογράφος κατάφερε να συνδυάσει με τον καλύτερο τρόπο τη λογοτεχνία με τη ζωγραφική, το θέατρο με τη μουσική, για να φτιάξει μια εντελώς δική του γλώσσα. Ξεκινώντας από τα πανηγύρια και τα καφέ-θέατρα, ο κινηματογράφος μεταπήδησε μέσα σε λιγοστό διάστημα, τις μεγάλες, αναπαυτικές αίθουσες, για να κατακτήσει την υφήλιο και να μετατραπεί σε μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες αλλά και στην πιο εντυπωσιακή και μοναδική τέχνη της εποχής μας. Η ειλικρίνεια και ο πραγματικός ενθουσιασμός καλύπτουν αρκετές από τις αφέλειες τόσο του σεναρίου όσο και της σκηνοθεσίας. Στην περίοδο σημειώνεται και μια σημαντική αλλαγή, που θα συνεχιστεί και στην πρώτη μεταπολεμική δεκαετία: εισβάλλει στην Ελλάδα, υπό μορφή ''συμπαραγωγών'', ο αιγυπτιακός κινηματογράφος. Στην προπολεμική, τέλος περίοδο, κάνει την εμφάνιση του και ο Φιλοποίμην Φίνος, που μεταπολεμικά θα γίνει ο μεγαλύτερος και πιο ευσυνείδητος παραγωγός στην Ελλάδα.

9

10 Η πολύ καλή για την εποχή της τεχνική, η φροντισμένη κι αρκετά κινηματογραφική σκηνοθεσία, μαζί με τη σταδιακή εμφάνιση μιας καλυτέρευσης στην τεχνική αλλά και την καλλιτεχνική ποιότητα των ελληνικών ται νιών διαπιστώνει σε χρονογράφημα του και ο Κώστας Παλαιολόγος. Μαζί με την αύξηση της ποσότητας βελτιώνεται και η ποιότητα της παραγωγής. Οι επιχειρηματίες αρχίζουν να καταλαβαίνουν ... ότι: ''ένα καλό έργο είναι πάντα και εμπορικό''. Ότι δεν έγινε με την ειρήνη γίνεται με τον πόλεμο...'' Με την απελευθέρωση, η κινηματογραφική δραστηριότητα αρχίζει να αυξάνεται έτσι που, μέσα σε δυο μόνο περιόδους ( και ), να έχουμε συνολικά εννιά ταινίες. Δυστυχώς, όμως, η πολιτική κατάσταση ( ), θα εμποδίσει τους ανθρώπους του ελληνικού κινηματογράφου από το να παρουσιάσουν την αληθινή Εθνική Αντίσταση, με αποτέλεσμα οι ταινίες που γυρίζονται γύρω από το θέμα αυτό να αναφέρονται σε μια Αντίσταση, στην οποία ''ήρωες'' είναι είτε μέλη της αστικής τάξης, είτε του ελληνικού στρατού που τότε είχε μεταφερθεί στην Αίγυπτο, κι η οποιαδήποτε αντίσταση τους, χρησιμοποιείται απλά σαν φόντο για τις προσωπικές, μελοδραματικές, πατριωτικές ιστορίες.

11

12 Προς το τέλος της δεκαετίας του '50, ο ελληνικός κινηματογράφος αρχίζει να παίρνει τη μορφή μιας αληθινής βιομηχανίας η, πιο σωστά, βιοτεχνίας. Από πολιτικής πλευράς, στη δεκαετία το '60, θ’ αναπτυχθούν και θ’ ανδρωθούν οι φιλελεύθερες δυνάμεις της χώρας. Η νοθεία των εκλογών του 1961, που θα ξαναφέρει στην εξουσία τη Δεξιά, με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, θα σημειώσει την απαρχή του "ανένδοτου αγώνα" του Γεωργίου Παπανδρέου και του Κόμματος της Ένωσης Κέντρου. Η πιο σημαντική ταινία του 1961 είναι αναμφισβήτητα η "Συνοικία το όνειρο" του Αλέκου Αλεξανδράκη, ταινία δοσμένη, έστω και κάπως καθυστερημένα, στο πνεύμα του ιταλικού νεορεαλισμού.

13

14

15 Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ 1970-1979
Στη δεκαετία του '70 ξεσπά η μεγάλη κρίση που προκαλεί η τηλεόραση, μέσο ψυχαγωγίας που αρχικά είχε εισβάλει στην ελληνική ζωή πειραματικά. Όμως στα μέσα της δεκαετίας του ΄60 σταθεροποιείται, αντικαθιστώντας τον καθαρά εμπορικό ελληνικό κινηματογράφο, που μάλιστα τον προσφέρει με καλύτερο και πιο άνετο τρόπο (σε μια περίοδο που οι αίθουσες είχαν αρχίσει να φθίνουν), στο ίδιο το σπίτι του θεατή. Το 1974 κάνει την εμφάνισή του και ένας σημαντικός αριθμός κοινωνικοπολιτικών ντοκιμαντέρ Το 1978, ο νέος ελληνικός κινηματογράφος επιβάλλεται ολοκληρωτικά. Η εμπορική επιτυχία της ταινίας ''Το βαρύ πεπόνι'' του Τάσιου ανοίγει το δρόμο και σε άλλες ταινίες των νέων σκηνοθετών που θέλουν να εκφραστούν και να προβληματίσουν το θεατή. Στα τέλη της δεκαετίας σημειώνεται και μια σύντομη αναβίωση του παλιού εμπορικού κινηματογράφου, που αρχίζει με δυο κωμωδίες του Θανάση Βέγγου.

16

17 Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ 1980-1989
Η νέα δεκαετία αρχίζει με ένα σημαντικό γεγονός: το Α΄ Πανελλήνιο Συνέδριο Κινηματογράφου που διοργάνωσαν υπό την αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού τα σωματεία του κινηματογράφου κλάδου (σκηνοθετών, παραγωγών, σεναριογράφων, τεχνικών, κριτικών) και στο οποίο παίρνουν μέρος όλοι οι φορείς. Το 1982 πρόσφερε μερικές ενδιαφέρουσες μικρού μήκους ταινίες. Το 1984 είναι και η χρονιά του Σταύρου Τορνέ, του μοναχικού, περιθωριακού ποιητή του ελληνικού κινηματογράφου, που σε πείσμα εκείνων που φτιάχνουν ταινίες μόνο με πολλά χρήματα και τέλεια τεχνική εξάρτηση, επανέρχεται με ένα μικρό, ακατέργαστο, αλλά μοναδικό στο είδος του αριστούργημα. Οι προβληματισμοί και οι αγωνίες μιας ομάδας περιθωριακών απασχολούν των Γιώργο Κόρα στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του ''Τα παιδιά του Κρόνου'' (1985). Το 1986 είναι η χρονιά όπου ψηφίστηκε και ο περιβόητος νόμος για ''την προστασία και την ανάπτυξη της κινηματογραφικής τέχνης'' και την ''ενίσχυση της ελληνικής κινηματογραφίας''. Το 1989 ο Νίκος Αντωνάκος αποπειράται να εξετάσει το καταπιεστικό καθεστώς των συνταγματαρχών, μέσα από ένα θρίλερ, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του ''Δεξιότερα της Δεξιάς''.

18

19 Ο Ελληνικός κινηματογράφος της δεκαετίας του 1990-1999
  Η δεκαετία του ‘90 είναι η δεκαετία με τις περισσότερες κωμωδίες στον ελληνικό κινηματογράφο. Κωμωδίες, που προκάλεσαν το γέλιο των θεατών και μένουν στη μνήμη τους μέχρι και σήμερα, για τις ευχάριστες στιγμές που τους χάρισαν. Τη δεκαετία αυτή υπήρχαν επίσης  ελληνικές ταινίες με αξιόλογο κινηματογραφικό υλικό,  όπως η πολυβραβευμένη ταινία «Ακρόπολις » (1995) μια παραγωγή από το σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη. Είναι μία μεγάλου μήκους κοινωνική αλλά και μουσική ταινία - σταθμός στον ελληνικό κινηματογράφο με πολλούς και κορυφαίους ηθοποιούς όπως τους (Βογιατζή Λευτέρη, Παράβα Σταύρο , Τζούμα Κωνσταντίνο, Διαμαντίδου Δέσπω, Νίκο Πορτοκάλογλου κλπ.). Επιπρόσθετα, έχει διακριθεί στα φεστιβάλ Βαλένθιας ,Καΐρου καθώς και στα κρατικά βραβεία. Η ταινία διαδραματίζεται στο θέατρο Ακροπόλ και αναπαριστά πτυχές της ελληνικής κοινωνίας εκείνης της εποχής,  υπό την ατμόσφαιρα ρεμπέτικων τραγουδιών.  Από την άλλη, οι κωμωδίες που προβλήθηκαν τη δεκαετία αυτή με κύριους πρωταγωνιστές τους Κώστα Τσάκωνα, Στάθη Ψάλτη, Θανάση Βέγγο κλπ. ήταν πολλές. Κωμωδίες, όπως «Ο Εραστής» , «Ο Τσάκωνας και οι Δρακουλίνες του», «Θανάσης ο Βομβιστής» . Βέβαια η πιο γνωστή και προκλητική κωμωδία( 1999) θεωρείται το  «Safe Sex», μία ερωτικού περιεχομένου κωμωδία, που ξεπερνά κατά πολύ τα ταμπού της εποχής από τους  σκηνοθέτες Μιχάλη Ρέππα και Αλέξανδρο Ρήγα, σε συνεργασία μ’ένα μεγάλο cast διάσημων ηθοποιών. 

20

21 Δεκαετία τoυ 2000. Νέος ελληνικός κινηματογράφος
Μετά το 2000, η παραγωγή ταινιών αρχίζει σχετικά να σταθεροποιείται και να φτάνει περίπου τις 20 ταινίες το χρόνο. Αρχίζει σταδιακά να υπάρχει μια άνοδος στην ποιότητα της παραγωγής, με ταινίες που δημιουργούν μια αίσθηση τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Καταρχήν αρχίζει να αλλάζει το τοπίο στην ελληνική κινηματογραφία. Με καθυστέρηση δέκα περίπου χρόνων, έρχεται στην Ελλάδα, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η ψηφιακή τεχνολογία όσον αφορά στην παραγωγή ταινιών, κατά πρώτο λόγο, και αργότερα στη διακίνησή τους. Ο ελληνικός κινηματογραφικός κόσμος αμέσως χωρίστηκε στα δύο: σε αυτούς που είδαν έναν εχθρό στη νέα τεχνολογία και σε αυτούς που βρήκαν σε αυτή ένα νέο, πιο εύκολο, τρόπο να εκφρασθούν.

22

23 ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΑΙΤΙΑ
Διάσημοι Έλληνες Ηθοποιοί Ερευνητική Εργασία Β’ Τετραμήνου Παναγιώτης Σακαντάνης Θανάσης Τζάνος Βασιλική Πάνου Ρεΐζη Βαγγελίτσα

24 Έλληνες ηθοποιοί Ο Δημητρακόπουλος, ο Λεπενιώτης, ο Σπαθόπουλος, ο Μιχαήλ Μιχαήλ και η Ευτυχία Δανίκα. Αυτοί, μαζί με μερικούς ακόμη, ήσαν οι πρωτοπόροι, που διέθεταν μεγάλη τόλμη για να αντιμετωπίσουν σε ανεκτά επίπεδα τον ανελέητο φακό. Στα πρώτα βήματα του ελληνικού κινηματογράφου εμφανίστηκαν ακόμη και ο μοναδικός Βασίλης Λογοθετίδης και ο Κώστας Μουσούρης με την Αλίκη. Στη δεύτερη περίοδο έχουμε πλήθος εκλεκτών ηθοποιών, από τους οποίους ξεχωρίζουν η Κατίνα Παξινού και ο Αλέξης Μινωτής. Στην κατηγορία των Ελλήνων ηθοποιών που διακρίθηκαν και στον ξένο κινηματογράφο, μπορεί να συμπεριληφθεί ο Σπύρος Φωκάς, η Ρίκα Διαλυνά η Κίτσα Καζάκου και η έξοχη Έλλη Λαμπέτη Οι ηθοποιοί της εγχώριας κινηματογραφικής παραγωγής είναι πολλοί. Ο Γιώργος Φούντας, ο Αλέκος Αλεξανδράκης, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, ο Δημήτρης Χορν, ο Πέτρος Φυσσούν, ο Νίκος Κούρκουλος, ο Νίκος Ξανθόπολος, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, ο Γιώργος Πάντζας, ο Γιώργος Κωνσταντίνου, ο Γιάννης Βόγλης, ο Φαίδων Γεωργίτσης, ο Τίτος Βανδής , ο Χρόνης Εξαρχάκος, ο Νίκος Τζόγιας και ο θαυμάσιος Μάνος Κατράκης που ήταν και παραμένει μεγάλο κεφάλαιο για τον ελληνικό κινηματογράφο.

25

26

27 Μερικές από τις γυναικες ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου είναι η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Μάρθα Καραγιάννη, η Άννα Φόνσου, η Ζωή Λάσκαρη, η Τζένη Καρέζη κ.ά. Ο τομέας των κωμικών ηθοποιών δεν υστέρησε. Από τους πρωταγωνιστές του θεάτρου διακρίθηκαν ο Βασίλης Αυλωνίτης, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, ο Κούλης Στολίγκας, ο Μίμης Φωτόπουλος, ο Νίκος Σταυρίδης, ο Κώστας Βουτσάς, ο Ντίνος Ηλιόπουλος, ο Κώστας Χατζηχρήστος, ο Σωτήρης Μουστάκας, ο Θανάσης Βέγγος, ο Γιάννης Γκιωνάκης, ο Νίκος Ρίζος, ο Στάθης Ψάλτης. Και από την πλευρά Ελληνίδων ηθοποιών της κωμωδίας πρέπει να αναφερθούν η Ρένα Βλαχοπούλου, η Γεωργία Βασιλειάδου, η Μάρω Κοντού, η Σαπφώ Νοταρά.

28

29

30 Τζένη Καρέζη Η Τζένη Καρέζη ή αλλιώς Ευγενία Καρπούζη του Κωνσταντίνου υπήρξε Ελληνίδα ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου και θεατρική επιχειρηματίας. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Ιανουαρίου του Ο πατέρας της ήταν γυμνασιάρχης και η μητέρα της δασκάλα. Μιλούσε γαλλικά και αγγλικά. Ο πατέρας της εγκατέλειψε εκείνη και τη μητέρα της, Θεώνη, όταν του ανακοίνωσε ότι θέλει να γίνει ηθοποιός. Μέχρι και το 1971, που σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα, δεν τον ξαναείδε. Η Τζένη Καρέζη έκανε δύο γάμους. Το 1962 παντρεύτηκε τον Ζάχο Χατζηφωτίου και έξι χρόνια μετά, τον Αύγουστο του 1968, τον ηθοποιό Κώστα Καζάκο με τον οποίο και απέκτησε ένα γιο, τον επίσης ηθοποιό Κωνσταντίνο. Ήταν μόνιμη κάτοικος Αθηνών. Πέθανε στις 27 Ιουλίου 1992 στο σπίτι της, μετά από τετραετή μάχη με τον καρκίνο.

31 Ζωή Λάσκαρη Γεννημένη στη Θεσσαλονίκη στις 12 Δεκεμβρίου του 1944, είναι μια από τις διασημότερες σταρ του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Το πραγματικό της όνομα είναι Ζωή Κουρούκλη. Το 1959 μόλις στα 16 της χρόνια στέφθηκε Σταρ Ελλάς και αυτή ήταν η αφορμή ώστε ο Γιάννης Δαλιανίδης να την επιλέξει για πρωταγωνίστρια της ταινίας Ο Κατήφορος το Η επιτυχία της ταινίας την έκανε μία από τις μεγαλύτερες σταρ της εποχής και μόνιμη πρωταγωνίστρια του ελληνικού κινηματογράφου, υπογράφoντας αποκλειστικό συμβόλαιο με τη μεγαλύτερη ελληνική εταιρία παραγωγής, τη Φίνος Φιλμ. Η Ζωή Λάσκαρη μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Τζένη Καρέζη θεωρούνταν οι μεγαλύτερες ντίβες της εποχής και οι πιο εμπορικές σταρ στην Ελλάδα. Η εικόνα που διαμόρφωσε μέσα από τις ταινίες της ήταν αυτή μιας δυναμικής και μοιραίας γυναίκας, ενώ αποτελούσε το κρυφό απωθημένο πολλών αντρών. Πολλές οι επιτυχίες στις οποίες πρωταγωνίστησε όπως Μερικοί το προτιμούν κρύο, Νόμος 4000, Κορίτσια για φίλημα, Στεφανία, Μια κυρία στα μπουζούκια, Οι θαλασσιές οι χάντρες και πολλές άλλες.

32 Ρένα Βλαχοπούλου Ανεπανάληπτη κωμικός, ταλαντούχα σόουγουμαν και εξαιρετική τραγουδίστρια. Γεννήθηκε το 1923 στην Κέρκυρα και σπούδασε στο Ωδείο του Δραματικού Συλλόγου της γένετειράς της, όπου έκανε και τις πρώτες της εμφανίσεις. Το 1956 έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο, παίζοντας δίπλα στον Νίκο Ρίζο και τον Στέφανο Στρατηγό, στην πρώτη έγχρωμη ελληνική ταινία «Πρωτευουσιάνικες περιπέτειες» του Γιάννη Πετροπουλάκη. Το 1995 βραβεύτηκε με το Αναμνηστικό Μετάλλιο Δημήτρη Ψαθά για την ερμηνεία της στη «Χαρτοπαίχτρα» του Ψαθά, στο θέατρο Μπρόντγουεϊ, ενώ το 2003 τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Φοίνικος από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο. Πέθανε στις 29 Ιουλίου του Ορισμένες από τις ταινίες της Ρένας Βλαχοπούλου που ξεχωρίζουν: «Η χαρτοπαίχτρα» (1964), «Κορίτσια για φίλημα» (1965), «Η βουλευτίνα» (1966),«Βίβα Ρένα» (1967), «Η ζηλιάρα» (1968), «Η Παριζιάνα» (1969), «Η θεία μου η χίπισσα» (1970), «Μια τρελλή, τρελλή σαραντάρα» (1970), «Ζητείται επειγόντως γαμπρός» (1971), «Μια Ελληνίδα στο χαρέμι» (1971), «Η Ρένα είναι οφσάιντ» (1972), «Η Κόμισσα της Κέρκυρας» (1972).

33 Αλίκη Βουγιουκλάκη Η Αλίκη Σταματίνα Βουγιουκλάκη γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου 1934και πέθανε στις 23 Ιουλίου Η Βουγιουκλάκη έκανε το ντεμπούτο της στο θέατρο το 1953 με το έργο «Κατά Φαντασίαν Ασθενής» του Μολιέρου. Τον επόμενο χρόνο πραγματοποίησε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο με την ταινία «Το Ποντικάκι». Ακολούθησαν πολλές ταινίες, οι περισσότερες των οποίων έγιναν τεράστιες εισπρακτικές επιτυχίες και κατάφεραν να εκτινάξουν την καριέρα της στα ύψη και να της δοθεί ο χαρακτηρισμός "Εθνική Σταρ". Υπήρξε ίσως η δημοφιλέστερη ηθοποιός του θεάτρου και του Το 1961 η Αλίκη Βουγιουκλάκη συγκρότησε τον δικό της θίασο, ανεβάζοντας τα έργα «Καίσαρ και Κλεοπάτρα», «Χτυποκάρδια στο θρανίο» κ.α. Αργότερα γνωρίστηκε με τον Φιλοποίμενα Φίνο και άρχισε μια μόνιμη συνεργασία με την εταιρία του, τη Φίνος Φιλμ. Μαζί έκαναν μερικές από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες του ελληνικού κινηματογράφου, ανάμεσά τους οι ταινίες «Η Αλίκη στο ναυτικό», «Η Λίζα και η άλλη», «Η κόρη μου η Σοσιαλίστρια», «Η Μαρία της Σιωπής», «Ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας», «Το κορίτσι με τα παραμύθια», «Διακοπές στην Αίγινα», «Έρωτας στους αμμόλοφους», «Αστέρω», «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», «Υπολοχαγός Νατάσσα» και «Η ψεύτρα». Οι ρόλοι της, κατά κανόνα της χαριτωμένης σκανδαλιάρας κοπέλας, είχαν μεγάλη απήχηση στο κοινό και εξασφάλισαν στην ηθοποιό σπάνια δημοτικότητα. Μετά από δυο μήνες νοσηλείας, η Αλίκη Βουγιουκλάκη πέθανε στις 23 Ιουλίου 1996 στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών μετά από τη σύντομη και άνιση μάχη που έδωσε με τον καρκίνο. Ο θάνατός της, μόλις τρεις μέρες μετά τα γενέθλιά της, βύθισε στο πένθος ολόκληρο τον Ελληνισμό. ύτερη εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου για τρεις δεκαετίες.κινηματογράφου στην Ελλάδα κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα.

34 Μελίνα Μερκούρη Η Μελίνα Μερκούρη (Μαρία Αμαλία Μερκούρη) (Αθήνα, 18 Οκτωβρίου 1920 – Νέα Υόρκη, 6 Μαρτίου 1994) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός και πολιτικός. Καταγόταν από σπουδαία οικογένεια πολιτικών. Μεγάλη ηθοποιός βραβευμένη με διεθνή βραβεία και παγκόσμιας ακτινοβολίας προσωπικότητα, διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού. Σπούδασε θέατρο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού ( ) και έκανε το ντεμπούτο της στη σκηνή το Ως πρωταγωνίστρια καθιερώθηκε το 1949 με το ρόλο της Μπλανς από το έργο του Τένεσι Ουίλιαμς «Λεωφορείον ο Πόθος». Η πρώτη κινηματογραφική δουλειά της ήταν η ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Στέλλα» (1955). Με το ρόλο, όμως, της Ίλια στην ταινία «Ποτέ την Κυριακή» (1960), αλλά και τη θεατρική μεταφορά του έργου στη Νέα Υόρκη, η Μελίνα Μερκούρη απέκτησε πλέον διεθνή φήμη. . Όραμά της ήταν μέχρι το θάνατό της, η επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο.

35 Κώστας Βουτσάς Ο Κώστας Βουτσάς είναι Έλληνας ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου. Γεννήθηκε το 1931 στη Θεσσαλονίκη απo προσφυγική οικογένεια. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Μακεδονικού Ωδείου απ' όπου αποφοίτησε το 1953. Υπήρξε σύζυγος της ηθοποιού και χορεύτριας Έρικας Μπρόγερ, από την οποία απέκτησε μια κόρη. Έχει δύο άλλες κόρες από τον δεύτερό του γάμο. Η μία, η Θεοδώρα Βουτσά, ακολούθησε τα δικά του βήματα στο χώρο της ηθοποιίας. Ο θετός γιος του (από άλλο γάμο της τρίτης γυναίκας του), Άνθιμος Ανανιάδης, είναι και αυτός ηθοποιός. . Τον συναντάμε στις ταινίες: «Τέντυ μπόι αγάπη μου» (1965), «Κορίτσια για φίλημα» (1965), «Ένας άφραγκος Ωνάσης» (1969), «Τον αράπη κι αν τον πλένεις» (1973), «Αγάπησα μια πολυθρόνα» (1971) και πολλές άλλες.

36 Θανάσης Βέγγος Γεννήθηκε στον Πειραιά, στο Νέο Φάληρο, στις 29 Μαΐου του 1927 από τον Βασίλη και την Ευδοκία Βέγγου, των οποίων ήταν και το μοναδικό παιδί. Ο Θανάσης Βέγγος ήταν μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και του Σωματείου Παραγωγών. Ήταν μόνιμος κάτοικος της Αθήνας. Την εποχή που γυριζόταν Ο δράκος παντρεύτηκε την Ασημίνα Βέγγου, με την οποία ήταν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής του, και είχαν δύο γιους. Ο Θανάσης Βέγγος νοσηλευόταν από τις 19 Δεκεμβρίου 2010 στην εντατική μονάδα του νοσοκομείου "Ερυθρός Σταυρός" λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου - εκεί απεβίωσε στις 3 Μαΐου 2011, λίγο πριν συμπληρώσει τα 84 χρόνια του. Τάφηκε στην Αμοργό, τόπο καταγωγής της μητέρας του και της γιαγιάς του. Ταινίες που έχει πρωταγωνιστήσει είναι: Ο Ηλίας του 16ου, Ο Θείος από τον Καναδά, Μανταλένα, Μια του Κλέφτη, Ζητείται Ψεύτης, Η Λίζα και η Αλλη, Ο Ατσίδας, Ο Τρελάρας, Σχολή για Σοφερίνες, Είναι ένας Τρελός-Τρελός Βέγγο

37 Νίκος Ρίζος ΟΝίκος Ρίζος γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου του 1924 στην Άρτα,ενώ πέθανε στις 20 Απριλίου του 1999 σε ηλικία 74 ετών στην Αθήνα. Ο Νίκος Ρίζος, άλλωστε, υπήρξε πολύ επιτυχημένος θεατρικός επιχειρηματίας επί 27 χρόνια. Έπαιξε σε περίπου 300 κινηματογραφικές ταινίες όπως «Το σωφεράκι» του Γιώργου Τζαβέλλα, «Ο θησαυρός του μακαρίτη» του Νίκου Τσιφόρου, «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός», «Συμμορία εραστών» κ.ά.

38 Λάμπρος Κωσταντάρας Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας (13 Μαρτίου 1913 – 28 Ιουνίου 1985 υπήρξε Έλληνας κωμικός ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Ήταν αδελφός της ηθοποιού Μίτσης Κωνσταντάρα και πατέρας του πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Δημήτρη Κωνσταντάρα ο οποίος του χάρισε δυο εγγόνια, την Παυλίνα το 1974 και τον Λάμπρο το Γεννήθηκε στην οδό Πλουτάρχου 13 στο Κολωνάκι και πέθανε στο «Ασκληπιείο» της Βούλας. Νωρίτερα (1978 και 1983) είχε υποστεί δύο εγκεφαλικά επεισόδια.

39 Δημήτρης Παπαμιχαήλ Γεννήθηκε το 1934 στον Πειραιά και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από το οποίο ξεχώρισε πολύ νωρίς για το ταλέντο του, για να αξιοποιηθεί αμέσως από το Εθνικό, στο οποίο και πρωταγωνίστησε από το 1957 έως το 1960. Ο πρώτος του ρόλος ήταν στο «Γλάρο» του Τσέχωφ και ακολούθησε ο ρόλος του Πολύδωρα στην «Εκάβη» του Ευριπίδη. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με το Θέατρο Τέχνης και από το 1962 συγκρότησε δικό του θίασο στο Ελεύθερο Θέατρο. Έπαιξε δίπλα στην Κυβέλη, την Παξινού, τη Συνοδινού και το Μινωτή. Υπήρξε πρωταγωνιστής στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) και πρόεδρος του συλλόγου ηθοποιών βορείου Ελλάδος. Από τις πιο γνωστές ταινίες που πρωταγωνίστησε είναι: «Η θεία απ' το Σικάγο» (1957), «Το ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο» (1959), «Ποτέ την Κυριακή» (1960),«Η νεράιδα και το παλικάρι» . Πέθανε στις 8 Αυγούστου 2004 σε ηλικία των 69 ετών.

40 ΟΙ ΝΕΡΑΙΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΙΚΑΡΙ
Σινεμά και ταινίες σε Πόρο-Γαλατά Μυσλίμ Τζέσικα Οσμάνι Χρύσα Σαμπάνης Νικόλας Τζάκο Αγγελική

41 Θερινό Σινεμά στον Πόρο
Το "Cine Diana" βρίσκεται στην  παραλία του Πόρου, πάνω στον  παραλιακό δρόμο που πηγαίνει από το  Λιμάνι στο Προγυμναστήριο, περίπου  100 μέτρα από το λιμάνι. Θα το δείτε οπωσδήποτε στην βόλτα  σας να δεσπόζει στο μικρό εμπορικό  κέντρο του Πόρου, δίπλα σε διάφορα  μαγαζιά όλων των ειδών. Δίπλα στο Σινεμά υπάρχει ένα μικρό εκθεσιακό κέντρο, που εκθέτει σχεδόν όλο το καλοκαίρι και πολύ κοντά υπάρχει επίσης η έκθεση βιβλίου που λειτουργεί και αυτή σχεδόν όλο το καλοκαίρι.

42 Τα Παλιά Σινεμά σε Αθήνα-Πειραιά-Επαρχία
Όπως σε κάθε κοινωνία, μεγάλη ή μικρή, έτσι στον Πόρο και στο Γαλατά διαδραματίζονται καθημερινά διάφορες «Ιστορίες» με ήρωες τους κατοίκους του νησιού ή κάποιους ξενόφερτους, που συχνά δεν γίνονται γνωστές, αλλά και που πολύ σύντομα ξεχνιούνται. Υπάρχουν, όμως και κάποιες «άλλες ιστορίες», που διαδραματίστηκαν στον Πόρο, στην Τροιζηνία και όχι μόνο δεν ξεχάστηκαν, αλλά επαναφέρονται συχνά στη μνήμη μας. Είναι οι «ιστορίες» των διαφόρων ταινιών του κινηματογράφου που γυρίστηκαν στο νησί, ολόκληρες, ή σχεδόν ολόκληρες, ή έστω κατά κάποιο μέρος τους, αλλά δεν παύουν να αποτελούν τη ζωντανή ιστορία του νησιού.

43 Ταινίες στον Πόρο «To ερως και τα κύματα» 1927 των αδελφών Γαζιάδη, που ήταν πρωτοπόροι στον κινηματογράφο:

44 « Το Κορίτσι με τα Μαύρα»
Σενάριο -Σκηνοθεσία Ορέστης Λάσκος Πρωταγωνιστούν: Ελλη Λαμπέτη, Δημήτρης Χόρν, κ.ά.

45 «Το παιδί και το Δελφίνι»
1957 Πρωταγωνιστούν: Σοφία Λόρεν, Αλαν Λάντ Σκηνοθεσια: Γιαν Νεγκουλέσκο

46 «Μακριά από τον Κόσμο» 1958 Πρωταγωνιστές: οι Ανδρέας Μπάρκουλης, Χριστίνα Σίλβα, κ. ά. Σκηνοθεσία : Ορέστης Λάσκος

47 «Μια Ζωή την Έχουμε» 1958 Πρωταγωνιστούν: Δημήτρης Χόρν, Υβόν Σανσόν Σκηνοθεσία : Γιώργος Τζαβέλλας

48 «Μια Ιταλίδα στην Ελλάδα »
«Μια Ιταλίδα στην Ελλάδα » 1958 Σκηνοθεσία : Ουμπέρτο Λένζι Παίζουν : Wandisa Guida, Γιώργος Βελέντζας, Μίμης Φωτόπουλος, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Ανδρέας Μπάρκουλης

49 «Ταξίδι με τον Έρωτα» 1959 Πρωταγωνιστούν: Τζένη Καρέζη, Λάμπρος Κωνσταντάρας, κ.ά Σκηνοθεσία: Ανδρέας Λαμπρινός

50 « Η Κυρία Δήμαρχος» 1960 Πρωταγωνιστούν: Νίκος Κούρκουλος, Αθηνά Τζιμούλη κά. Σκηνοθεσία: Μάνθος Ροβήρος

51 «Μικροί Μεγάλοι Εν Δράσει»
1963 Πρωταγωνιστούν :Λάμπρος Κωνσταντάρας ,Γιώργος Πάντζας, Ελένη Ανουσάκη κ.α. Σκηνοθεσία :Ορέστης Λάσκος

52 «Κόσμος Και Κοσμάκης» 1964 Παίζουν: Νίκος Σταυρίδης, Γιάννης Γκιωνάκης, κ.ά Σκηνοθεσία: Ορέστης Λάσκος

53 «Ο Γαμπρός μου ο Προικοθήρας»
1967 Παίζουν: Γιώργος Πάντζας, Ελένη Προκοπίου, Διον. Παπαγιαννόπουλος, κ.α Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Σειληνός

54 «H Αλίκη στον Ναυτικό » 1960 Παίζουν:Αλίκη Βουγιουκλάκη,Δημήτρης Παπαμιχαήλ,Λάμπρος Κωνσταντάρας κ.ά.

55 «Καπετάν Φάντης Μπαστούνι »
1968 Παίζουν: Λάμπρος Κωνσταντάρας,Μάρω Κοντού,Τασσώ Καββαδία

56 « Τύφλα Να ‘χει ο Μάρλον Μπράντο »
1963 Παίζουν:Θανάσης Βέγγος,Κώστας Κακκαβάς,Περικλής Χριστοφορίδης κ.ά.

57 Σήριαλ « Τα Διλλήματα » 1997 Μερικές σκηνές γυρίστηκαν στο ξενοδοχείο «Πόρος»

58 «Η Τρικυμία» 1998 Τα γυρίσματα έγιναν σε πολλά μέρη του Πόρου (επίσης, οι ήρωες είχαν Ποριώτικα επώνυμα, όπως Μανιάτης κ.ά..)

59 «Αρχιπέλαγος» 2005 Γυρίστηκαν αρκετές σκηνές στον Πόρο.

60 «Της Αγάπης Μαχαιριάς»
Οι περισσότερες σκηνές του σήριαλ γυρίστηκαν στον Πόρο.

61 ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΠΟΡΟΥ Ομάδα: Vertical αλά Ελληνικά Ερευνητική Εργασία:
Κινηματογράφος: Ένα Ταξίδι Στον Χρόνο Yπόθεμα 3ης Ομάδας: ΠωΣ γυριζεται μια ταινια Ομάδα: Vertical αλά Ελληνικά Σπύρος Πέππας Λία Ροḯδη Ζαφειρένια Σταυριανάκη Σπύρος Στάικος Κυρίακος Πασχάλης

62 Τα Στάδια μιας Ταινίας Από το σενάριο ξεκινούν όλα. Το σενάριο το έχει γράψει ο σεναριογράφος. Οι δύο πρώτοι συντελεστές που έρχονται σε επαφή μαζί του είναι ο σκηνοθέτης και ο παραγωγός. Ο σκηνοθέτης ξεκινά να «βλέπει» εικόνες από το γραμμένο κείμενο και σχηματίζει σιγά-σιγά το σκίτσο της ταινίας που θα γίνει με βάση το σενάριο. Ο παραγωγός πρέπει να έχει αφενός ένα καλλιτεχνικό όραμα και αφετέρου την ικανότητα, τη διαίσθηση και την πείρα να εκτιμήσει την απήχηση της ταινίας στον κόσμο. Συντάσσει ένα πρώτο κοστολόγιο και προσπαθεί να βρει τα χρήματα που χρειάζονται. Η διαδικασία παράγωγης μιας ταινίας αποτελείται από τρεις φάσεις: 1) Προ-παραγωγή (Pre-production) 2) Γύρισμα (Production) 3) Μετά-παραγωγή (Post-production)

63 Β. Προ-παραγωγή (α) Από εδώ και μετά το σενάριο αρχίζει να φεύγει από το χαρτί, να γίνεται εικόνα και ήχος. Κι αυτή με τη σειρά της χωρίζεται σε δυο φάσεις: στην προ-προεργασία και στην κυρίως προεργασία. Ο πρώτος άνθρωπος που ασχολείται με τη δημιουργία μιας κινηματογραφικής ταινίας είναι ο σεναριογράφος. Αυτός διαμορφώνει την ιστορία, τους ήρωες και τις αντιδράσεις τους. Το σενάριο στην πραγματικότητα προέρχεται από την «ουσία» του θεάτρου, η οποία είναι η δραματική φόρμα. Ένας σεναριογράφος ξεκινάει πάντα έχοντας μια κεντρική ιδέα στο μυαλό του κι ύστερα την αναπτύσσει όσο καλύτερα μπορεί. Βέβαια το σενάριο είναι ένα κείμενο εργασίας κι όχι κάτι ελκυστικό για τον αναγνώστη. Έχει όμως μία από τις σημαντικότερες θέσεις σε μία ταινία

64 Β. Προ-παραγωγή (β) Ένας σκηνοθέτης τι κάνει; Είναι αυτός που θέτει τα αφηγηματικά πλαίσια και τους κινηματογραφικούς κανόνες με βάση τους οποίους θα γίνουν τα γυρίσματα. Επίσης είναι εκείνος που καθοδηγεί τις κινήσεις των ηθοποιών στον χώρο και αυτός που αποφασίζει για τον τρόπο κινηματογράφησης των ηθοποιών του. Στην ουσία ένας σκηνοθέτης μας δείχνει από ποια οπτική γωνία αντιλαμβάνεται αυτός τα γεγονότα.

65 Β. Προ-παραγωγή (γ) Για να υλοποιηθεί μία κινηματογραφική ταινία, ένα είναι το απολύτως απαραίτητο συστατικό: οι ηθοποιοί. Για την επιλογή τους όμως θα πρέπει πρώτα να γίνει μία δοκιμασία: το γνωστό σε όλους casting. Στα πλαίσια αυτού, οι ηθοποιοί δοκιμάζονται για να επιλεχθεί ο πλέον κατάλληλος για κάποιο ρόλο. Αφότου επιλεχθούν, οι ηθοποιοί θα πρέπει να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό για να ενσαρκώσουν το ρόλο τους. Ακόμα θα πρέπει να υπάρχει καλή σχέση ανάμεσα στον σκηνοθέτη και στον ηθοποιό για να βγει το επιθυμητό αποτέλεσμα

66 Β. Προ-παραγωγή (δ) Ο διευθυντής φωτογραφίας είναι ο άνθρωπος που χειρίζεται την φωτογραφική μηχανή και φροντίζει για την φωτογραφική επιμέλεια της εικόνας μιας ταινίας. Επίσης με διάφορα μέσα όπως φίλτρα, φωτισμούς, φακούς, χημικές ιδιότητες και άλλα κατασκευάζει τη φωτογραφική ή ηλεκτρονική εικόνα. Είναι υπεύθυνος στο να δημιουργήσει την κατάλληλη ατμόσφαιρα. Θα είναι αυτός που θα πρέπει να αποφασίσει τι θα είναι ευδιάκριτο ή τι θα χάνεται μέσα σε μια ονειρική ατμόσφαιρα. Σχεδόν πάντα ένας επιτυχημένος σκηνοθέτης έχει καλές σχέσεις με το διευθυντή φωτογραφίας. Εξάλλου για να υπάρξει το επιθυμητό αποτέλεσμα θα πρέπει οι δυο τους να συνεργάζονται σωστά και να κατανοούν το τι θέλει να δείξει ο καθένας με τη δουλεία του.

67 Κομπάρσοι Ο κομπάρσος στον κινηματογράφο είναι ένα πρόσωπο χωρίς σπουδές ηθοποιίας που εμφανίζεται σε πολύ μικρό και χωρίς υποκριτικές απαιτήσεις ρόλο. Σχεδόν πάντα ο ρόλος του είναι βουβός. Είναι ένα πρόσωπο ή ομάδα ατόμων που διαδραματίζει δευτερεύοντα ή ασήμαντο ρόλο στο χώρο που κινείται. Το όνομα ενός κομπάρσου πρέπει να αναφέρεται πάντα βάση νόμου στους τίτλους τέλους μιας ταινίας. Διαφορετικά έχει το δικαίωμα μήνυσης και αποζημίωσης. (Η παρακάτω είναι η πιο γνωστή κομπάρσος της ελληνικής τηλεόρασης το όνομά της είναι Βίκυ.)

68 Ενδυματολογία (και μακιγιάζ)
Η ενδυματολογία και το μακιγιάζ είναι δύο στοιχεία στον κινηματογράφο που αποκτούν συχνά αξιοσημείωτο συμβολικό χαρακτήρα. Στην ιστορία του κινηματογράφου συναντούμε συχνά παραδείγματα μιας εκφραστικής χρήσης της ενδυματολογίας και του μακιγιάζ. Έτσι στον γερμανικό εξπρεσσιονισμό αυτά τα δύο στοιχεία έχουν την έννοια του συμβολικού υλικού σε άμεση σχέση με την σκηνογραφία, όπως ο τρελός γιατρός στην ταινία Το Εργαστήριο του Δόκτορα Καλιγκάρι του Βίνερ, που χαρακτηρίζεται κι από τον τρόπο του ντυσίματός του. Χαρακτηριστικό επίσης είναι και το κλασικό κοστούμι του Σαρλώ με το πομπέ καπέλο, τα μακριά παπούτσια και το μπαστουνάκι, στοιχειά που επισημαίνουν ακόμη πιο έντονα την συμβολική εικόνα ενός μοναχικού σύγχρονου ανθρώπου, «μιας παθητικής φιγούρας, εραστή της ομορφιάς, θύμα της φτώχειας, του νόμου και των κοινωνικών δυνάμεων που δεν τις καταλαβαίνει και στις οποίες δεν μπορεί να αντισταθεί» (Jacobs).

69 Kασκαντέρ

70 Γ. Γύρισμα Το στήσιμο επιμελείται ο σκηνοθέτης με ιδιαίτερη ευλάβεια και προσέχοντας την παραμικρή λεπτομέρεια ενώ συγχρόνως οι ηθοποιοί προβάρουν τα λόγια τους. Για τους δεύτερους ακολουθεί μακιγιάζ και ντύσιμο. Επιστρέφουν για μερικές ακόμα πρόβες όπου αναμένεται να διορθωθούν τα τελευταία μικροπροβλήματα. Ακολουθεί η λήψη η οποία πυροδοτείται απ’ την κλακέτα. Απ’ ότι όμως μόνοι οι λάτρεις του κινηματογράφου γνωρίζουν, η κλακέτα δε χρησιμεύει μόνο στην έναρξη της σκηνής αλλά και στο συγχρονισμό ήχου-εικόνας.

71 Δ. Μετά-Παραγωγή (Post-Production)
Μοντάζ Το μοντάζ ανακαλύφθηκε από τη στιγμή που η κάμερα εγκατέλειψε το στούντιο και την ακινησία της και άρχισε να κινείται ελεύθερα στο χώρο, με κάθε τρόπο. Αυτό τα ταξίδι εγκαινίασε μια νέα οπτική και άλλαξε τις σχέσεις ανάμεσα στον θεατή και τα δρώμενα. Ενώ πριν κυριαρχούσε η θεατρική οπτική, ως αποτέλεσμα της ακίνητης κάμερας, τώρα ο θεατής βλέπει διαφορετικά, γιατί η κάμερα του δείχνει διαφορετικά πλάνα την κάθε στιγμή ανάλογα με το ρυθμό που της επιβάλλει ο σκηνοθέτης.

72 Δ. Μετά-Παραγωγή (Post-Production)
Το αφηγηματικό μοντάζ ήταν ανακάλυψη του αμερικανού σκηνοθέτη Γκρίφιθ, ενώ το εκφραστικό, το κυρίως δημιουργικό (ιδεολογικό) ανακαλύφθηκε από τον Αϊζενστάιν. Ο «φιλμικός χώρος και ο φιλμικός χρόνος» φέρνουν στο προσκήνιο την έννοια της «κινηματογραφικής γεωγραφίας», που επιτρέπει στον σκηνοθέτη να επέμβει αυθαίρετα τόσο στον χώρο όσο και στον χρόνο κατασκευάζοντας μία νέα εικονική πραγματικότητα που υπάρχει μόνο στον κινηματογράφο. Στην πορεία αυτή, το μοντάζ άλλοτε αποθεώνεται ως τεχνική που δημιουργεί αριστουργήματα και άλλοτε εγκαταλείπεται αφήνοντας την κάμερα να κινείται χωρίς κανόνες αδέσμευτη, με εικόνες που ερεθίζουν άτακτα το μάτι του θεατή εκφράζοντας την αγωνία και τη σύγχυση του σύγχρονου ήρωα που βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν κατακερματισμένο κόσμο. Το μοντάζ υπάρχει στην καθημερινή μας ζωή. Είναι ο τρόπος που ο καθένας μας κοιτάζει τον κόσμο και η σχέση μας με τους άλλους. Αλλά εκεί που κυρίως αναδύεται το μοντάζ είναι στα όνειρά μας, που διευθύνονται από τον αόρατο σκηνοθέτη του ασυνείδητου.

73 Ο Γκρίφιθ και το αφηγηματικό μοντάζ
Ο Γκρίφιθ για να αποδώσει λεπτές ψυχολογικές καταστάσεις και πολύπλοκα νοήματα, έδωσε στο μοντάζ μια σημασία εκφραστική και όχι απλά αφηγηματική. Μέχρι τον Γκρίφιθ, κολλούσαν τα πλάνα χωρίς καμιά «αισθητική υστεροβουλία», και με μοναδικό σκοπό, την επίτευξη μιας λογικής αφηγηματικής συνέχειας. Ο Γκρίφιθ πρώτος ανακαλύπτει πως το μοντάζ έχει τη δυνατότητα να υποβάλλει ιδέες και συνεπώς είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί σα μέσο «διδακτικό». Από την πρακτική εμπειρία του Γκρίφιθ ξεκινά ο Αϊζενστάιν για να θέσει τις βασικές αρχές τις αισθητικής του κινηματογράφου.

74 Ο Αϊζενστάιν και το ιδεολογικό μοντάζ
Με τον Αϊζενστάιν το μοντάζ παύει να είναι αφηγηματικό, χάνει τον επικουρικό του ρόλο και γίνεται μέσο έκφρασης ιδεών. Μελετώντας τα ιδεογράμματα, ο Αϊζενστάιν κατέληξε στο συμπέρασμα πως δυο αντίθετες έννοιες, παρατιθέμενες, δημιουργούν μια τρίτη ανεξάρτητη απ’ τις πρώτες. Ένα απλό παράδειγμα: η καρδιά, σα σχήμα στο ιδεόγραμμα, διαβάζεται από τον αναγνώστη «καρδιά». Το σχήμα του βέλους δε σημαίνει παρά «βέλος». Τα σύμβολα αυτά έχουν από μόνα τους κάποια έννοια ευκολοδιάκριτη. Όμως, όταν μπλέξουμε τα δύο σύμβολα, δημιουργούμε μια τρίτη, ανεξάρτητη απ’ αυτά αφηρημένη έννοια του έρωτα, που δεν είναι δυνατόν να παρασταθεί με ένα σύμβολο. Το ιδεόγραμμα δεν παρέχει τη δυνατότητα έκφρασης αφηρημένων εννοιών, οι οποίες ωστόσο, είναι δυνατόν να υποβληθούν με το μπλέξιμο δύο ή περισσότερων συμβόλων.

75 Ο Αϊζενστάιν και το ιδεολογικό μοντάζ
Το ίδιο περίπου κάνει και ο Αϊζενστάιν στο ιδεολογικό μοντάζ. Το πρώτο πλάνο έχει ένα ιδεολογικό «φορτίο» άλφα. Το δεύτερο έχει ένα ιδεολογικό «φορτίο» βήτα, ανεξάρτητο απ’ το πρώτο. Όταν κολλήσω μαζί τα δύο πλάνα, στο μυαλό του θεατή θα δημιουργηθεί μια τρίτη έννοια, από την διαλεκτική τους σχέση. Η δυνατότητα του μοντάζ να δημιουργεί έννοιες, όπως απέδειξε ο Αϊζενστάιν, δημιούργησε στους κατοπινούς αισθητικούς την εντύπωση ότι αποτελεί το παν της κινηματογραφικής έκφρασης. Βέβαια, το μοντάζ είναι το πρωταρχικό μέσο έκφρασης του κινηματογράφου. Όμως δεν είναι το μόνο. Έπειτα ακολουθεί το ντουμπλάζ όπου οι ηθοποιοί μπροστά σε μια οθόνη ξαναλένε τα λόγια τους στα σημεία που ο ήχος δεν είναι καλός. Τέλος το μιξάζ έρχεται να ρυθμίσει τις ισορροπίες ανάμεσα στους ήχους της ταινίας και στην εικόνα.

76 Κονσόλα μίξης Η ηχοληψία (sound recording) είναι η εφαρμοσμένη επιστήμη και η τέχνη που ασχολείται με την καταγραφή, τη μίξη και την αναπαραγωγή των ήχων (φωνή, μουσική, κτλ). Ένας ηχολήπτης (ή μηχανικός/τεχνικός ήχου) έχει την ικανότητα χρήσης των διαφορετικών τύπων τεχνικού εξοπλισμού και μέσων καταγραφής, όπως η αναλογική ταινία (μπομπίνες), τα ψηφιακά πολυκάναλα (multitrack, DAT και SSD Recorders), καθώς επίσης και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Με την εισαγωγή στην ψηφιακή εποχή, έχει γίνει ιδιαίτερα σημαντικό για τον ηχολήπτη να κατανοεί και να χρησιμοποιεί το διατιθέμενο λογισμικό και το υλικό στις ψηφιακές μεταφορές. Η ηχοληψία αφορά τις δημιουργικές και πρακτικές πτυχές των ήχων και της μουσικής, σε αντίθεση με το επίσης εφαρμοσμένο αντικείμενο της ειδικότητας του ακουστικού μηχανικού (acoustical engineer).

77 Εταλονάζ Το εταλονάζ γίνεται στο εργαστήριο της εικόνας και είναι η φωτιστική και χρωματική διόρθωση κάθε πλάνου της ταινίας. Συγκεκριμενα, ο διευθυντής φωτογραφίας με τον εταλονέρ περνούν την ταινία από κάποιο ειδικό μηχάνημα που τους δίνει τη δυνατότητα να ελέγξουν αν ένα πλάνο χρειάζεται περισσότερο ή λιγότερο φως (να γίνει πιο φωτεινό ή πιο σκοτεινό), καθώς επίσης αν χρειάζεται να προσθέσουμε ή να αφαιρέσουμε μπλε, κόκκινο, πράσινο (τα βασικά χρώματα της φωτογραφίας). Τις πληροφορίες για την ποσότητα του φωτός και για την ποσότητα κάθε χρώματος, τις αποθηκεύει ένα κομπιούτερ και τις περνά στην τυπωτική μηχανή.

78 Επίλογος Ο ελληνικός κινηματογράφος Βγήκε... από τον Παράδεισο. Φόρεσε Κίτρινα Γάντια, αναζήτησε Κάτι να Καίει, παντρεύτηκε Αλά Ελληνικά. Εμπιστεύτηκε την ασφάλειά του στoν Ηλία του 16ου, έβαλε στους 'Ηρωες Παντούφλες, αγάπησε τη Θεία από το Σικάγο, αλλά και τη Στέλλα, τη Λόλα και τη Στεφανία. 'Εζησε την Οδύσσεια ενός Ξεριζωμένου, άναψε τα Κόκκινα Φανάρια, αλλά δεν ξέχασε ποτέ πως Μια ζωή την 'Εχουμε.

79 Κάποιες φορές επέδειξε
Κάποιες φορές επέδειξε... Διαγωγή Μηδέν και κόντεψε να πάρει τον Κατήφορο, κατάφερνε όμως πάντα να σωθεί χάρη στην αστείρευτη ζωντάνια του, το ταλέντο και την ευρηματικότητα των συντελεστών του. Αγαπήθηκε όμως για την καλλιτεχνική του αξία. Για τα δάκρυα από τα γέλια και τα... για γέλια δάκρυα. Για τους πληθωρικούς ανεπανάληπτους πρωταγωνιστές του, για τις αθάνατες ατάκες του, τα τραγούδια του.

80 Για την αυθεντικότητά του και πάνω από όλα για το ότι μας παρέδωσε άφθαρτη την εικόνα μιας Ελλάδας που δεν υπάρχει πια και δεν θα πάψουμε ποτέ να νοσταλγούμε.

81

82

83

84