« ΑΠΟTIΟΝΤΑΣ ΦΟΡΟ ΤΙΜΗΣ ΣΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗΣ ΘΗΡΙΩΔΙΑΣ »

Παρουσίαση με θέμα: "« ΑΠΟTIΟΝΤΑΣ ΦΟΡΟ ΤΙΜΗΣ ΣΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗΣ ΘΗΡΙΩΔΙΑΣ »"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 « ΑΠΟTIΟΝΤΑΣ ΦΟΡΟ ΤΙΜΗΣ ΣΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗΣ ΘΗΡΙΩΔΙΑΣ »

2 Ο ΟΡΟΣ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ Το Ολοκαύτωμα ήταν η συστηματική, προγραμματική, και κρατική πολιτική πρακτική διώξεων και εξόντωσης περίπου έξι εκατομμυρίων Εβραίων από το ναζιστικό καθεστώς και τους συνεργάτες του. Η λέξη της Αγγλικής «Holocaust» προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «ολοκαύτωμα» και σημαίνει κυριολεκτικά "πλήρως καμένη προσφορά θυσίας" σε θεό. Οι Ναζί, οι οποίοι ανέλαβαν την εξουσία στη Γερμανία τον Ιανουάριο του 1933, πίστευαν ότι οι Γερμανοί ήταν «φυλετικά ανώτεροι» και ότι οι Εβραίοι, που θεωρούνταν «κατώτεροι,» αποτελούσαν μια εξωτερική απειλή για την επινοημένη γερμανική φυλετική κοινότητα. Κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος, οι γερμανικές αρχές στράφηκαν εναντίον και άλλων «φυλετικά/ βιολογικά κατώτερων» πληθυσμιακών ομάδων: Ρομά (Τσιγγάνοι), ατόμων με αναπηρίες και ορισμένων σλαβικών λαών (Πολωνοί, Ρώσοι και άλλοι). Άλλες ομάδες υπέστησαν διώξεις λόγω των πολιτικών φρονημάτων, της ιδεολογίας, και των σεξουαλικών προτιμήσεών τους, όπως κομμουνιστές, σοσιαλιστές, μάρτυρες του Ιεχωβά και ομοφυλόφιλοι

3 Διαβατήρια που εκδόθηκαν για ένα ζευγάρι Εβραίων από τη Γερμανία και φέρουν στα δελτία τους τη σφραγίδα «J» (= JUDE , Εβραίος). 

4 Γερμανοί στρατιώτες συλλαμβάνουν Εβραίους, που κρύβονταν σε μια αποθήκη, κατά την εξέγερση στο γκέτο της Βαρσοβίας. Βαρσοβία, Πολωνία, Απρίλιος-Μάιος — National Archives and Records Administration, College Park, Md.

5 Πληθυσμιακές ομάδες που δεν άγγιζαν την τελειότητα του ναζιστικού καθεστώτος…
Αναρίθμητοι άνθρωποι νεκροί, αμέτρητοι μακριά από τα σπίτια τους, χιλιάδες βασανισμένοι, εκατομμύρια σημαδεμένοι… Ο ναζιστικός ρατσισμός θέρισε ανθρώπινες ζωές, χάραξε σάρκες πονεμένων ψυχών και αφάνισε γενιές ολόκληρες.

6 Στα θύματα των διακρίσεων και των διώξεων της ναζιστικής Γερμανίας δεν έλλειπαν οι πολιτικοί τους αντίπαλοι – κυρίως οι κομμουνιστές, οι σοσιαλιστές, οι σοσιαλoδημοκράτες και οι ηγέτες των συνδικαλιστικών ενώσεων. Οι Ναζί άσκησαν επίσης διώξεις εις βάρος συγγραφέων και καλλιτεχνών οι οποίοι ή ήταν εβραϊκής καταγωγής ή τα έργα τους θεωρούνταν ανατρεπτικά. Η κεντρική κυβέρνηση της Γερμανίας και διάφορες τοπικές κυβερνήσεις, καθώς και τοπικά τάγματα των ναζιστικών SA (Sturmabteilungen/ Τάγματα Εφόδου) και των SS (Schutzstaffel/ Μοίρες Ασφαλείας) ίδρυσαν στρατόπεδα συγκέντρωσης στα οποία και τους προφυλάκιζαν.  

7 στρατόπεδα συγκέντρωσης
Αεροφωτογραφία που δείχνει τους θαλάμους αερίων και τα κρεματόρια 2 και 3 στο στρατόπεδο εξόντωσης Άουσβιτς- Μπίρκεναου

8 Κοιτώνες στο στρατόπεδο Άουσβιτς-Μπίρκεναου
Κοιτώνες στο στρατόπεδο Άουσβιτς-Μπίρκεναου. Η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε μετά την απελευθέρωση του στρατοπέδου. Άουσβιτς-Μπίρκεναου, Πολωνία

9 Κρατούμενοι κατευθύνονται νότια σε μια πορεία θανάτου από το στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου. Gruenwald, Γερμανία, 29 Απριλίου 1945. — KZ Gedenkstaette Dachau

10 Αν και η ναζιστική ιδεολογία στοχοποίησε τους Εβραίους ως τον κυριότερο εχθρό της Γερμανίας λόγω της οικονομικής τους διαύγειας, οι Ναζί στράφηκαν εναντίον και των Ρομά (Τσιγγάνοι) για φυλετικούς λόγους. Με τις παραδοσιακές προκαταλήψεις της γερμανικής κοινωνίας, οι Ναζί όριζαν τους Ρομά ως επιρρεπείς λόγω φυλετικής καταγωγής στην "οκνηρία" και την "αντικοινωνικότητα" με κληρονομική τάση στις μικροαπατεωνιές. Τα SS και οι αστυνομικές αρχές εκτόπισαν περισσότερους από Ρομά στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς- Μπίρκεναου , στο οποίο οι αρχές του στρατοπέδου τους θανάτωσαν σχεδόν όλους στους θαλάμους αερίων.

11 Οι Ναζί θεωρούσαν τους Πολωνούς, τους σλαβικούς και τους λεγόμενους ασιατικούς λαούς της Σοβιετικής Ένωσης φυλετικά κατώτερους και τους προόριζαν για υποδούλωση και καταναγκαστική εργασία. Εφάρμοσαν την τακτική της σωματικής εξόντωσης της πολιτικής, της πνευματικής και της πολιτιστικής ελίτ της Πολωνίας και της Σοβιετικής Ένωσης. Οι γερμανικές κατοχικές αρχές δολοφόνησαν δεκάδες χιλιάδες μέλη των ανώτερων τάξεων της Πολωνίας (συμπεριλαμβανομένων διανοούμενων και καθολικών ιερέων) σε μια εκστρατεία γνωστή ως Ausserordentliche Befriedungsaktion (Εξαιρετική Επιχείρηση Ειρήνευσης).

12 Το φθινόπωρο και τον χειμώνα του , οι γερμανικές στρατιωτικές αρχές και η γερμανική Ασφάλεια συνεργάστηκαν σε μια ρατσιστική πολιτική πρακτική μαζικών δολοφονιών Σοβιετικών αιχμαλώτων πολέμου: οι Εβραίοι, τα άτομα με «ασιατικά χαρακτηριστικά» και τα ανώτερα πολιτικά και στρατιωτικά στελέχη περνούσαν από διαλογή και εκτελούνταν. Άλλα τρία εκατομμύρια άτομα περίπου φυλακίστηκαν σε πρόχειρα στρατόπεδα χωρίς να διαθέτουν κατάλληλη στέγη, τροφή και φαρμακευτική περίθαλψη – το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα ήταν να πεθάνουν. Περίπου δύο εκατομμύρια Σοβιετικοί στρατιώτες πέθαναν εξαιτίας αυτής της εγκληματικής παραμέλησης τον χειμώνα του

13 Έχοντας και τη συνεργασία πρόθυμων υποστηρικτών στις κοινότητες του ιατρικού και υγειονομικού προσωπικού καθώς και του προσωπικού των υπηρεσιών πρόνοιας, οι Ναζί θεωρούσαν τα έγκλειστα σε ιδρύματα άτομα με αναπηρία εκ γενετής ως απειλή για τη δεξαμενή γονιδίων της αποκαλούμενης υπέρτατης γερμανικής φυλής. Η ηγεσία των Ναζί ήταν αποφασισμένη να χρησιμοποιήσει τον πόλεμο ως ευκαιρία για την εξόντωση ατόμων με αναπηρίες που ζούσαν σε ιδρύματα, αλλά δεν θεωρούνταν ικανά προς εργασία

14 κριτήρια αρτιότητας Για τον Χίτλερ, ο ιδανικός «Άριος» ήταν ξανθός, ψηλός και γαλανομάτης.

15 Αξιωματούχοι της προσωπικής καγκελαρίας του Χίτλερ – σε συνεργασία με αξιωματούχους του γερμανικού Υπουργείου Υγείας και της γερμανικής Εγκληματολογικής Αστυνομίας- κατέστρωσαν τα σχέδια και τις διαδικασίες για τρεις επιχειρήσεις εξόντωσης που θα διεξάγονταν κατά τη διάρκεια του πολέμου. Οι επιχειρήσεις αυτές περιγράφονταν με τον γενικό όρο «Ευθανασία». Στην πρώτη περίπου έγκλειστα μικρά παιδιά με αναπηρίες δολοφονήθηκαν σε ιδρύματα σε Γερμανία και Αυστρία, στη δεύτερη περίπου έγκλειστοι ενήλικες δολοφονήθηκαν σε έξι κέντρα εξόντωσης και χιλιάδες κρατούμενοι που δεν ήταν πλέον ικανοί προς εργασία σκοτώθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και τέλος στην τρίτη περίπου άλλοι έγκλειστοι ενήλικες με αναπηρίες δολοφονήθηκαν σε ιδρύματα σε όλη την επικράτεια του «Μεγάλου Γερμανικού Ράιχ». Όσοι δεν πέθαναν από την δεύτερη επιχείρηση πέθαναν από υποσιτισμό, σκόπιμη παραμέληση χορήγησης θεραπευτικής αγωγής, δηλητηρίαση και θανατηφόρο ένεση.

16 Το ναζιστικό καθεστώς στράφηκε εναντίον και των Μαρτύρων του Ιεχωβά οι οποίοι αρνούνταν να ορκιστούν ή να υπηρετήσουν στρατιωτική θητεία από τους οποίους Μάρτυρες του Ιεχωβά φυλακίστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σχεδόν το ένα τρίτο εξ αυτών πέθανε σε αυτά. Το ναζιστικό καθεστώς καταδίωξε επίσης και τους ομοφυλόφιλους άντρες, των οποίων η σεξουαλική συμπεριφορά θεωρείτο εμπόδιο για τη διατήρηση του γερμανικού έθνους και στοιχείο διαφθοράς και ανηθικότητας για τη γερμανική κοινωνία  αξιωματούχοι του τομέα της Δίωξης Εγκλήματος της γερμανικής Αστυνομίας συνέλαβαν και φυλάκισαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που χαρακτηρίστηκαν ως αντικοινωνικοί, καθώς και πραγματικοί ή θεωρούμενοι κατά συρροή εγκληματίες, κι ας μην είχαν διαπράξει νέο έγκλημα ή παράβαση από τους οποίους οι περισσότεροι δολοφονήθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

17 Θύματα της ναζιστικής θηριωδίας
Βιογραφικές αφηγήσεις ,προσωπικές εμπειρίες των ατόμων που ζούσαν στην Ευρώπη τους οποίους έβαλαν στόχο να εξοντώσουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης(Άουσβιτς, κ.α.) οι Γερμανοί Ναζί ,από τα μέσα της δεκαετίας του 1930, όταν κυριάρχησαν στην πολιτική σκηνή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, μέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την ήττα του Χίτλερ την περίοδο του Ολοκαυτώματος, ακόμα στοιχειώνουν το σήμερα και συγκλονίζουν με τη βαναυσότητα και απανθρωπιά που συνοδεύονται δίνοντάς μας έδαφος για να κατανοήσουμε σε προσωπικό επίπεδο τα ιστορικά γεγονότα της εποχής.

18 θύματα των στρατοπέδων συγκέντρωσης

19 Fela Perznianko Η Fela ήταν το μεγαλύτερο από δύο παιδιά από γονείς Εβραϊκής καταγωγής οι οποίοι ζούσαν στο Zakroczym, μια πόλη στον ποταμό Βιστούλα κοντά στη Βαρσοβία. Ο πατέρας της ήταν ένας αξιοσέβαστος δικηγόρος. Σα νεαρή κοπέλα, η Fela εργάστηκε ως σχεδιάστρια καπέλων στη Βαρσοβία, ώσπου παντρεύτηκε τον Moshe Galek λίγο πριν κλείσει τα τριάντα. Μετακόμισε στην κοντινή πόλη Sochocin, όπου ο σύζυγός της είχε εργοστάσιο μαργαριταρένιων κουμπιών. Η Fela και ο Moshe ανέθρεψαν τέσσερις κόρες. : Το 1936 η οικογένεια μετακόμισε στη Βαρσοβία, γοητευμένη από την πολιτιστική ζωή της πόλης. Όταν η Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία την 1η Σεπτεμβρίου του 1939, ο Moshe πρότεινε να δραπετεύσουν στην Παλαιστίνη. Εαν και η Fela ήταν ένθερμη σιωνίστρια, αντιστάθηκε στην ιδέα επειδή δίσταζε να ξεκινήσει μια καινούρια ζωή σε νέο τόπο. Η Βαρσοβία έπεσε στα χέρια των Γερμανών στις 28 Σεπτεμβρίου του Στις αρχές Δεκεμβρίου, η Fela και οικογένειά της φορούσαν ήδη τα υποχρεωτικά περιβραχιόνια που τους ξεχώριζαν ως Εβραίους.

20 : Υποχρεώθηκαν να μετοικήσουν στο γκέτο της Βαρσοβίας το Νοέμβριο του Η οικογένεια ζούσε στο δωμάτιο ενός σπιτιού που μοιραζόταν με άλλες οικογένειες. Τα τρόφιμα ήταν λιγοστά, και περνούσαν τις μέρες τους έγκλειστοι στο σπίτι συζητώντας. Η οικογένεια επέζησε των μαζικών απελάσεων του 1942, αλλά συνελήφθη στις τελικές συλλήψεις τον Απρίλιο του 1943 πριν το γκέτο καταστραφεί. Κατά τη διάρκεια των συλλήψεων, η Fela και ο Moshe χωρίστηκαν από τα παιδιά τους, μπήκαν στη σειρά με άλλους ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας και εκτελέστηκαν ομαδικά.

21 Ελένη Μελάνια Lebel Γένος: 15 Σεπτεμβρίου 1911, Βιέννη, Αυστρία
Γένος: 15 Σεπτεμβρίου 1911, Βιέννη, Αυστρία Η Ελένη, η μεγαλύτερη από δύο κόρες, γεννήθηκε από Εβραίο πατέρα και Καθολική μητέρα και ανατράφηκε σύμφωνα με το Καθολικό δόγμα στη Βιέννη. Ο πατέρας της σκοτώθηκε στη μάχη κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου όταν η Ελένη ήταν 5 χρονών, και η μητέρα της ξαναπαντρεύτηκε όταν η Ελένη ήταν 15. Γνωστή με το υποκοριστικό Ελί, η Ελένη αγαπούσε το κολύμπι και την όπερα. Μόλις ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευσή της γράφτηκε στη Νομική Σχολή. : Στα 19 η Ελένη παρουσίασε για πρώτη φορά συμπτώματα νοητικής ασθένειας. Η κατάστασή της χειροτέρευσε το 1934, και μέχρι το 1935 είχε παραιτηθεί από τις σπουδές της και τη δουλειά της ως νομική γραμματέας. Όταν χάθηκε το αγαπημένο της φοξ τεριέ, Λίντι, η Ελένη έπαθε νευρικό κλονισμό. Διαγνώσθη ως σχιζοφρενής, και εισήχθη στην Ψυχιατρική Κλινική της Βιέννης Στάινχοφ. Δύο χρόνια αργότερα, το Μάρτιο του 1938, η Αυστρία προσαρτήθηκε στη Γερμανία.

22 1940: Η Ελένη παρέμεινε έγκλειστη στο Στάινχοφ και δεν της επιτράπηκε να γυρίσει σπίτι παρότι η κατάστασή της είχε βελτιωθεί. Οι γονείς της είχαν μείνει με τη λαθεμένη εντύπωση ότι σύντομα θα της δινόταν εξιτήριο. Αντιθέτως, η μητέρα της Ελένης πληροφορήθηκε τον Αύγουστο ότι η Ελένη είχε μεταφερθεί σ' ένα νοσοκομείο στο Niedernhart, στα σύνορα με τη Βαυαρία. Στην πραγματικότητα, η Ελένη μεταφέρθηκε σε μια αυτοσχέδια φυλακή στο Μπράντενσμπουργκ της Γερμανίας, όπου την έγδυσαν, την πέρασαν από ιατρική εξέταση, και την οδήγησαν στο κτίριο που ήταν τα λουτρά. Η Ελένη ήταν ένα από τα θύματα που δολοφονήθηκαν στους θαλάμους αερίων εκείνο το χρόνο στο κέντρο "Ευθανασίας" του Μπράντενσμπουργκ. Ως επίσημη αιτία θανάτου της Ελένης αναγράφεται το ότι πέθανε στο δωμάτιο της από "οξεία κρίση σχιζοφρένιας."

23 Ζαν-Πέτρος Pfeffer Ο πατέρας του Ζαν-Πέτρου, ο Heinz, ήταν Γερμανό- Εβραίος πρόσφυγας ο οποίος παντρεύτηκε την Ενριέττα De Leeuw, που ήταν Ολλανδό-εβραϊκής καταγωγής. Τρομοκρατημένοι από το Ναζιστικό καθεστώς και τη δολοφονία του θείου του Heinz σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, μετανάστευσαν στην Ολλανδία όταν η Ενριέττα ήταν 9 μηνών έγκυος. Εγκαταστάθηκαν στο Άμστερνταμ. : Ο Ζαν-Πέτρος γεννήθηκε αμέσως μετά την άφιξη των γονέων του στην Ολλανδία. Ήταν ηλικίας 18 μηνών όταν γεννήθηκε ο Τόμμυ, ο μικρός αδελφός του. Το 1939 οι γονείς και ο αδελφός του πατέρα του Ζαν- Πέτρου μετανάστευσαν επίσης στην Ολλανδία ως πρόσφυγες από τη Γερμανία. Ο Ζαν-Πέτρος και ο Τόμμυ μεγάλωσαν μιλώντας ολλανδικά σα τη μητρική τους γλώσσα, και επισκέπτονταν συχνά το πατρικό σπίτι της μητέρας τους στην εξοχή.

24 1940-44: Οι Γερμανοί κατέλαβαν το Άμστερνταμ το Μάιο του 1940
: Οι Γερμανοί κατέλαβαν το Άμστερνταμ το Μάιο του Παρά τη Γερμανική κατοχή, η καθημερινή ζωή του εξάχρονου Ζαν-Πέτρου δε διαφοροποιήθηκε αισθητά. Αμέσως μετά τα ένατα γενέθλιά του, οι Γερμανοί απέλασαν τη γιαγιά του σ' ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης ονόματι Westerbork. Έξι μήνες μετά, ο Ζαν-Πέτρος και η οικογένειά του στάλθηκαν στο ίδιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, αλλά η γιαγιά του δεν ήταν πια εκεί. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, η οικογένεια εκτοπίστηκε σ' ένα γκέτο το Theresienstadt όπου ο Ζαν-Πέτρος υπέφερε από το κρύο, το φόβο και την πείνα. Στις 18 Μαΐου του 1944, ο Ζαν-Πέτρος απελάθη μαζί με την οικογένειά του στο Άουσβιτς. Στάλθηκε στο θάλαμο αερίων στις 11 Ιουλίου του Ήταν 10 χρονών.

25 Ιωσήφ Muscha Mueller Ο Ιωσήφ γεννήθηκε στο Bitterfeld της Γερμανίας από Τσιγγάνους γονείς. Για άγνωστες αιτίες, μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο τον πρώτο ενάμιση χρόνο της ζωής του. Το έτος της γέννησης του Ιωσήφ, περίπου Τσιγγάνοι--μέλη των Σίντ ή των Ρομά--ζούσαν στη Γερμανία. Αν και οι περισσότεροι από τους Τσιγγάνους ήταν Γερμανοί πολίτες, αντιμετώπιζαν πολλαπλές διακρίσεις και υπόκεινταν σε ταπεινώσεις από άλλους Γερμανούς. : Όταν ήταν ενάμιση χρονών, ο Ιωσήφ πήγε να ζήσει σε μια θετή οικογένεια στο Halle, μια πόλη σε απόσταση 20 μιλίων από το Bitterfeld. Το ίδιο έτος, το Ναζιστικό κόμμα ανέλαβε την εξουσία. Στο σχολείο ο Ιωσήφ ήταν συχνά ο αποδιοπομπαίος τράγος της τάξης και στόχος ξυλοδαρμών λόγω "ανάρμοστης συμπεριφοράς." Οι συμμαθητές του, που ανήκαν στη Χιτλερική νεολαία, τον χλεύαζαν με προσβολές όπως "νόθος" και "μιγάς."

26 : Όταν ο Ιωσήφ ήταν 12 χρονών, δύο άγνωστοι τον πήραν από την τάξη με την δικαιολογία ότι είχε "σκωληκοειδίτιδα" και χρειαζόταν άμεση χειρουργική επέμβαση. Αντιστάθηκε, αλλά ξυλοκοπήθηκε και μπήκε δια της βίας στο χειρουργείο όπου και υποβλήθηκε σε στείρωση, μια χειρουργική επέμβαση που νομιμοποιήθηκε από τους Ναζί και που επέτρεπε τη βίαιη στείρωση των "ακοινώνητων," μια κατηγορία η οποία περιελάμβανε και τους Τσιγγάνους. Όταν συνήλθε, ο Ιωσήφ επρόκειτο να απελαθεί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν- Μπέλζεν, αλλά ο θετός του πατέρας κατόρθωσε να τον φυγαδεύσει από το νοσοκομείο και να τον κρύψει. Ο Ιωσήφ κατάφερε να μείνει κρυμμένος σε ένα υπόστεγο ενός κήπου μέχρι το τέλος του πολέμου και να επιζήσει.

27 Yona Wyckoka Dickmann Η Yona ήταν η μεγαλύτερη από τα τέσσερα παιδιά μιας εβραϊκής οικογένειας εργατικής τάξης. Η οικογένεια ζούσε στην εβραϊκή συνοικία της Pabianice. Ο πατέρας της Yona πουλούσε εμπορεύματα στα πολωνικά καταστήματα. Όταν οι Πολωνοί δεν μπορούσαν να τον πληρώσουν για τα εμπορεύματα, τον προμήθευαν με τρόφιμα για την οικογένειά του. Η ζωή στην Pabianice , ήταν δύσκολη, αλλά η οικογένεια της Yona ήταν στενά συνδεδεμένη, και πολλοί συγγενείς ζούσαν κοντά. : «Όταν άρχισε ο πόλεμος τον Σεπτέμβριο του 1939, οι Γερμανοί δημιούργησαν ένα γκέτο στη γειτονιά μας. Όλη η οικογένεια υποχρεώθηκε να μετοικήσει στο γκέτο. Υποφέραμε από την έλλειψη τροφίμων. Κάθε βδομάδα η Γκεστάπο ερχόταν και έκανε κατάσχεση των πολύτιμων αντικειμένων μας. Κατόπιν άρχισαν οι συλλήψεις --σε τακτά χρονικά διαστήματα έπαιρναν άτομα είτε για στρατόπεδα συγκέντρωσης είτε για καταναγκαστικά έργα. Ποτέ δεν ξέραμε αν θα ξαναειδωθούμε στο τέλος της μέρας.

28 1940-44: Το Μάιο του 1942 το γκέτο της Pabianice άδειασε
Αφού κατάφερε να επιβιώσει για 10 μέρες με λιγοστή τροφή και χωρίς νερό, η Yona απελευθερώθηκε στο Μαουτχάουζεν από τον αμερικανικό στρατό. Μετά τον πόλεμο επανασυνδέθηκε μ' έναν θείο της στο Ισραήλ και τελικά εγκαταστάθηκε στην Αμερική.

29 Ossi Stojka Ο Ossi ήταν το μικρότερο από τα έξι παιδιά μιας Ρωμαιοκαθολικής οικογένειας Τσιγγάνων που ταξίδευε με το οικογενειακό φορτηγό. Το καραβάνι τους περνούσε τους χειμώνες κατασκηνώνοντας στη Βιέννη, την πρωτεύουσα της Αυστρίας, και τα καλοκαίρια στην εξοχή. Η οικογένεια Stojka ανήκε σε μια φυλή Τσιγγάνων που ονομαζόταν Lowara Ρομ, της οποίας τα μέλη ήταν πλανόδιοι έμποροι αλόγων. Οι πρόγονοι του Ossi ζούσαν στην Αυστρία πάνω από 200 χρόνια. : Ο Ossi ήταν 2 χρονών όταν η Αυστρία προσαρτήθηκε στη Γερμανία το Μάρτιο του Το φορτηγό της οικογένειας Stojka ήταν σταθμευμένο για το χειμώνα στον καταυλισμό της Βιέννης όταν έγινε η γερμανική εισβολή. Οι Γερμανοί διέταξαν τους Τσιγγάνους να παραμείνουν στον καταυλισμό. Η οικογένεια Stojka αναγκάστηκε να μετατρέψει το φορτηγό σε ξύλινο σπίτι και να προσαρμοστεί στο να μένει μόνιμα σε ένα μέρος.

30 : Οι Τσιγγάνοι υποχρεώνονταν να εγγραφούν στο μητρώο ως μέλη μιας ξεχωριστής "φυλής." Όταν ο Ossi ήταν 5 χρονών, οι Γερμανοί απέλασαν τον πατέρα του. Μετά, πήραν την αδελφή του, Κάθυ. Τελικά, ο Ossi και η υπόλοιπη οικογένειά του απελάθηκαν σε ένα Ναζιστικό στρατόπεδο για Τσιγγάνους στο Μπιρκενάου . Υπήρχαν περιορισμένες προμήθειες τροφίμων, κυρίως γογγύλια. Ο μικρός Ossi αρρώστησε από τύφο, και μεταφέρθηκε στο κτίριο για τους ασθενείς κρατούμενους. Οι κρατούμενοι αναφέρονταν στο νοσοκομείο σαν τον "προθάλαμο των κρεματορίων." Δεν του χορηγήθηκε καμία ιατρική θεραπεία, και πέθανε από τύφο και υποσιτισμό. Ήταν 7 χρονών.

31 ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ-βιντεο Martin Spat Leo Schneider man Lilly Appelbaum Malnik Αβραάμ Lewent

32 Ελλάδα και ναζισμός Οι Έλληνες μπροστά στην απειλή της υποδούλωσης δεν το έβαλαν κάτω. Παλεύοντας με όσα αποθέματα ψυχικής δύναμης τους είχαν απομείνει προσπάθησαν να αντισταθούν στην άλογη τυραννία της ναζιστικής Γερμανίας με οποιοδήποτε μέσω είχαν στην κατοχή τους. Πείσμα, θάρρος και οργή υπήρξαν σύμμαχοι στην επίκληση της ελευθερίας των Ελλήνων που αν και δεν ήταν επιτυχής, συντέλεσε ως σημαντικός παράγοντας στη ρήξη του ναζισμού και της Γερμανίας για αυτή τους την προσπάθεια υπάρχουν πολλά αξιοσημείωτα παραδείγματα.

33 Καλάβρυτα Στρατιώτες της ομάδας ΕΛΑΣ αιχμαλώτισαν και εκτέλεσαν Γερμανούς στρατιώτες .Στις13 Δεκεμβρίου του δυνάμεις της «Βέρμαχτ» σκότωσαν σχεδόν όλους τους άρρενες κατοίκους των Καλαβρύτων ως αντίποινο .

34 Καλάβρυτα Η κυριαρχία τους βρισκόταν υπό διαρκή αμφισβήτηση από την ελληνική αντίσταση και οι δυνάμεις τους δεν επαρκούσαν για να ελέγχουν τη χώρα. Προδιαγράφτηκε η τύχη των Καλαβρύτων μετά την ήττα των Γερμανών από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ στη Μάχη της Κερπινής (20 Οκτωβρίου 1943), κατά την οποία σκοτώθηκαν δεκάδες Γερμανοί στρατιώτες και αιχμαλωτίστηκαν 78. Τότε τέθηκε σε εφαρμογή από το γερμανικό στρατηγείο η «Επιχείρηση Καλάβρυτα» («Unternehmen Kalavryta »), με αντικειμενικό στόχο την περικύκλωση των ανταρτών στην ορεινή περιοχή των Καλαβρύτων και την εξόντωσή τους. Την εκτέλεση της αποστολής ανέλαβαν μονάδες της 117ης Μεραρχίας Κυνηγών, που έδρευε στην Πελοπόννησο και είχε επικεφαλής τον υποστράτηγο Καρλ φον Λε Ζουίρ ( ).

35 υποστράτηγο Καρλ φον Λε Ζουίρ

36 Ο υποστράτηγος, έχοντας πληροφορηθεί την φυλάκιση των γερμανών στρατιωτών διέταξε τους άνδρες του να μην διστάσουν να λάβουν τα πιο σκληρά αντίποινα εναντίον του άμαχου πληθυσμού της περιοχής. Ήταν, άλλωστε, πρακτική των αρχών κατοχής να εκτελούν για κάθε σκοτωμένο γερμανό στρατιωτικό πολλαπλάσιους έλληνες αμάχους.

37 Έτσι με την «Επιχείρηση Καλάβρυτα οι γερμανικές δυνάμεις προέλαυναν στην ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων καίγοντας χωριά και μοναστήρια (Μέγα Σπήλαιο και Αγία Λαύρα) και σκοτώνοντας άοπλους πολίτες και μοναχούς στο διάβα τους. Στις 9 Δεκεμβρίου έφθασαν στα Καλάβρυτα, δημιουργώντας ένα ασφυκτικό κλοιό γύρω από την πόλη. Καθησύχασαν τους κατοίκους, διαβεβαιώνοντας ότι στόχος τους ήταν αποκλειστικά η εξόντωση των ανταρτών και μάλιστα ζήτησαν από όσους την είχαν εγκαταλείψει να επιστρέψουν άφοβα πίσω στα Καλάβρυτα. Για να τους πείσουν ακόμη περισσότερο προχώρησαν στην πυρπόληση σπιτιών, που ανήκαν σε αντάρτες, και αναζήτησαν την τύχη των γερμανών τραυματιών της μάχης της Κερπινής.

38 Έξαφνα, όμως, το πρωί της Δευτέρας 13 Δεκεμβρίου όλο τον πληθυσμό στην κεντρική πλατεία και οδήγησαν τον άρρενα πληθυσμό άνω των 13 ετών σε μια επικλινή τοποθεσία, που ονομαζόταν «Ράχη του Καπή », ενώ τα γυναικόπαιδα τα κλείδωσαν στο σχολείο. Στη ράχη του Καπή εκτυλίχθηκε τις πρώτες μεταμεσημβρινές ώρες η τραγωδία, που οδήγησε σχεδόν όλο τον άρρενα πληθυσμό των Καλαβρύτων στο θάνατο. Με ριπές πολυβόλων οι Γερμανοί εκτέλεσαν τους συγκεντρωμένους, γύρω στους 800 ανθρώπους. Μόνο 13 Καλαβρυτινοί διασώθηκαν και αυτοί επειδή είχαν καλυφθεί από τα πτώματα των συμπολιτών τους και οι Γερμανοί τους θεώρησαν νεκρούς.

39

40 Το έγκλημα ολοκληρώθηκε με την πυρπόληση όλων σχεδόν των σπιτιών των Καλαβρύτων. Όσον αφορά την τύχη των γυναικόπαιδων, αυτά σώθηκαν χάρη στον ανθρωπισμό ενός Αυστριακού στρατιώτη, στον οποίο είχε ανατεθεί η φύλαξή τους. Αυτός άφησε ελεύθερη την είσοδο του σχολείου και διευκόλυνε την απομάκρυνσή τους. Όμως, το πλήρωσε με τη ζωή του, αφού καταδικάσθηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε. Συνολικά, κατά τη διάρκεια της «Επιχείρησης Καλάβρυτα», οι Γερμανοί σκότωσαν άτομα, κατέστρεψαν και λεηλάτησαν πάνω από σπίτια, κατάσχεσαν αιγοπρόβατα και απέσπασαν δραχμές.

41 Κανένας δεν πλήρωσε για την καταστροφή που υπέστησαν τα Καλάβρυτα
Κανένας δεν πλήρωσε για την καταστροφή που υπέστησαν τα Καλάβρυτα. Ο Καρλ φον Ντεζούιρ καταδικάσθηκε το 1948 σε κάθειρξη 15 ετών από το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης για όλα τα εγκλήματα πολέμου του Γ’ Ράιχ στην Ελλάδα, αλλά μετά από τρία χρόνια αφέθηκε ελεύθερος.

42 Θεσσαλονίκη Τα Καλάβρυτα δεν υπήρξε τα μόνο θύμα της παράνοιας του Χίτλερ στην Ελλάδα. Η περίοδος της Κατοχής υπήρξε η χειρότερη περίοδος του σύγχρονου βίου και της Θεσσαλονίκης, αναφερόμενος αφενός στους χιλιάδες Θεσσαλονικείς που βασανίστηκαν, σκοτώθηκαν και πέθαναν από ασιτία και από κακουχίες και αφετέρου στην εξόντωση της Εβραϊκής κοινότητας της πόλης, που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου

43 Οι Γερμανοί μπαίνουν στη Θεσσαλονίκη και λίγες μέρες αργότερα απαγορεύουν την είσοδο των Εβραίων σε καφενεία, ζαχαροπλαστεία κ.λπ., επιτάσσουν το νοσοκομείο Χιρς και πολλά εβραϊκά σπίτια, φυλακίζουν τα μέλη του κοινοτικού Συμβουλίου, διατάζουν τουs Εβραίους να παραδώσουν τα ραδιόφωνα τους και λεηλατούν τα γραφεία της Κοινότητας και τις πλουσιότερες εβραϊκές βιβλιοθήκες. Στις οι άνδρες Εβραίοι ηλικίας ετών διατάζονται να παρουσιαστούν στην πλατεία Ελευθερίας. Εκεί, αφού υφίστανται απερίγραπτα μαρτύρια, καταγράφονται και οδηγούνται σε καταναγκαστικά έργα.

44 Η Κοινότητα θα καταβάλει στους ναζί 2,5 δισ. δρχ
Η Κοινότητα θα καταβάλει στους ναζί 2,5 δισ. δρχ. για να τους απελευθερώσει. Στο τέλος του ίδιου χρόνου, οι ναζί κατάσχουν τις ανθούσες εβραϊκές επιχειρήσεις και καταστρέφουν το Ισραηλιτικό Νεκροταφείο.

45 Στις φτάνει στη Θεσσαλονίκη μια επιτροπή των SD με επικεφαλής τους Ντήτερ Βισλιτσένι και Αλόις Μπρύνερ και βάζει σε κίνηση τον μηχανισμό για το οριστικό ξεκλήρισμα των Εβραίων, που υποχρεώνονται τώρα να φορούν το κίτρινο άστρο του Δαυίδ και να κατοικούν σε ορισμένες μόνο συνοικίες (γκέτο). Τους απαγορεύεται επίσης η χρήση τηλεφώνων και δημοσίων μεταφορικών μέσων.

46 Οι ναζί κρύβοντας τις πραγματικές τους προθέσεις, ισχυρίζονται μέσω του Αρχιρραβίνου Κόρετς, τον οποίο διορίζουν και πρόεδρο, ότι αποβλέπουν στην αναδιοργάνωση της Κοινότητας σε μια αυτόνομη περιοχή της πόλης με δικό της Δήμαρχο και Επιμελητήριο. Σχηματίζουν ακόμα μια εβραϊκή πολιτοφυλακή και επιβάλλουν στους Εβραίους να συντάξουν αναλυτικές δηλώσεις των περιουσιακών τους στοιχείων. Στις 6 Μαρτίου απαγορεύεται η έξοδος των Εβραίων από τα γκέτο, ενώ στο συνοικισμό του Βαρώνου Χιρς στήνεται το σκηνικό για την τελευταία πράξη της τραγωδίας. Εκεί θα οδηγηθεί το ανθρώπινο κοπάδι έτοιμο να παραδοθεί στη σφαγή.

47 Στις 15 Μαρτίου αναχωρεί ο πρώτος συρμός με προορισμό τα στρατόπεδα του θανάτου Aουσβιτς και Μπιρκενάου. Διαδοχικές αποστολές που αναχωρούν η μια μετά την άλλη θα μεταφέρουν σε λίγες εβδομάδες τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης στοιβαγμένους σε βαγόνια που προορίζονταν για ζώα, στον τόπο της εξόντωσης.

48 Στο σημείο αυτό θα πρέπει να εξαρθεί η αυτοθυσία εκείνων των Χριστιανών αδελφών μας, που με κίνδυνο της ζωής τους πρόσφεραν φιλόστοργο άσυλο σε πολλούς Εβραίους. Στην πρωτοπορία βρέθηκαν ο κλήρος, η εθνική αντίσταση και τα σώματα ασφαλείας. Αλλά και ολόκληρος ο ελληνικός λαός που συμπαραστάθηκε όπου και όπως μπορούσε, νιώθοντας από την πρώτη στιγμή φρίκη απέναντι στο έγκλημα, έστω και αν δεν το είχε συλλάβει σε όλη του την έκταση, όπως άλλωστε δεν το είχαν συλλάβει και τα θύματα.

49 ΑπΟ τους θεσσαλονικεΙς ΕβραΙους που μεταφΕρθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, επέστρεψαν μΟνο 1950, δηλ. Ενα ποσοστό 4% περΙπου.

50 Ο ΒΟλος υπΗρξε και αυτός καταφΥγιο των εβραΙων

51 Αρχαία ιστορικά κείμενα αναφέρουν ότι από τον 1ο αιώνα μ. Χ
Αρχαία ιστορικά κείμενα αναφέρουν ότι από τον 1ο αιώνα μ.Χ. ζούσαν Εβραίοι στην περιοχή της Μαγνησίας και συγκεκριμένα στο γειτονικό Αλμυρό. Στην αρχαία Δημητριάδα (σημερινό Βόλο), οι ιστορικοί μαρτυρούν ότι ζούσαν Εβραίοι από τον 2ο αιώνα μ.Χ. Αλλά και στη γειτονική πόλη «Φθιώτιδες Θήβαις ή Αχαϊκές» (σημερινή Ν. Αγχίαλος), ανακαλύφθηκαν αρχαίες επιτύμβιες εβραϊκές πλάκες της περιόδου μ.Χ.

52 Στη νέα πόλη του Βόλου μετοίκησαν οι Εβραίοι του Κάστρου
Στη νέα πόλη του Βόλου μετοίκησαν οι Εβραίοι του Κάστρου. Η εβραϊκή γειτονιά σχηματίστηκε στη δυτική άκρη της πόλης και το 1860 αριθμούσε 35 νοικοκυριά, ενώ ορισμένοι Εβραίοι ανέγειραν οικοδομήματα στην προκυμαία. Η κατασκευή της συναγωγής άρχισε το με οικονομική συνδρομή των Ε. Ρότσιλντ, Αλλατίνι και Μ. Χιρς και λειτούργησε το στη σημερινή της θέση, ενώ στη συνοικία της Νεάπολης υπήρχε εβραϊκό νεκροταφείο.

53 Β ΠΑΓΚΌΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ Επίσης κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου πολέμησαν στο μέτωπο 71 Εβραίοι του Βόλου, από τους οποίους σκοτώθηκε στο πεδίο της μάχης ένας ενώ άλλοι δύο έμειναν ανάπηροι. Τον Απρίλιο του 1941 με τη συνθηκολόγηση της Ελλάδας, η πόλη πέρασε στα χέρια των Ιταλών, αλλά οι Εβραίοι δεν αντιμετώπισαν άμεσο κίνδυνο. Μάλιστα όσο η πρωτεύουσα της Μαγνησίας βρισκόταν υπό ιταλική διοίκηση, πολλοί από τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης για να αποφύγουν την ανελέητη καταδίωξη από τους Ναζί κατέφυγαν στο Βόλο.

54 Η κατάσταση άλλαξε δραματικά τον Σεπτέμβριο του 1943, όταν η Ιταλία συνθηκολόγησε με τους συμμάχους και ο Βόλος βρέθηκε υπό την κατοχή των Γερμανών. Τα πρώτα αντιεβραϊκά μέτρα των Γερμανών εκδηλώθηκαν τον Οκτώβριο του 1943, ενώ στις 25 Μαρτίου του 1944 συνελήφθησαν και στάλθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου και εξοντώθηκαν, 155 Εβραίοι. Όμως υπολογίζεται πως χάρις στις προσπάθειες που κατέβαλαν ο αρχιραβίνος Πεσσάχ, ο Αρχιεπίσκοπος Ιωακείμ και το ΕΑΜ που φυγάδευσαν αρκετούς διωκόμενους στο Πήλιο σώθηκε το 74% των Εβραίων του Βόλου.

55 Σύγχρονη πραγματικότητα
Παρά το πέρασμα των χρόνων, ακόμα και σήμερα, άνθρωποι της εξουσίας συνεχίζουν να θεωρούν ότι η Ελλάδα παράγει «πέτρες και Γκάστερ Μπαϊτερ » ,αντίληψη που είχε διαδώσει με μεγάλη επιτυχία ο Αδόλφος Χίτλερ αναφερόμενος στα γλυπτά που κοσμούν τον ελλαδικό χώρο και φέρουν τόνους ιστορίας που επηρέασαν και καθόρισαν το σήμερα, κάνοντάς μας αυτό που είμαστε , περήφανοι για τον τόπο καταγωγής μας και διεθνώς θαυμαστό και αναγνωρισμένο πολιτισμό μας.

56 Επιπρόσθετα, ως Έλληνες είναι χρέος μας να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε «Γκάστερ Μπαϊτερ » ,άνθρωποι που πληρούν τις σωματικές αναλογίες και τα πρότυπα υγείας ενός σωστού εργάτη, χωρίς άποψη, σκέψη και φυσικά κρίση, που θα αποτελούσαν ιδανικά πειθήνια όργανα για τους ανθρώπους που είναι αποφασισμένοι να μας λυγίσουν και να μας εκμεταλλευτούν. Πρέπει επιτέλους να καταλάβουν όλοι την αξία μας και να αντιληφθούν τους άλογους ανθρώπους που η φαντασία και φιλοδοξία τους τους έπεισε ότι μπορούσαν να μας χειριστούν.

57 Τι ειρωνεία και συγχρόνως παράνοια χαρακτηρίζει την ανθρωπότητα …
Σήμερα, σε μια τόσο εξελιγμένη και σύγχρονη πραγματικότητα, όπου όλοι οι άνθρωποι είναι ανοιχτοί σε καινοτόμες ιδέες και απόψεις, όλοι χρήζουν τα ίδια δικαιώματα και θεωρούνται ίσοι, σε πολλές περιοχές του κόσμου, η αντίληψη της κατωτερότητας και ανωτερότητας των πληθυσμών συνεχίζει να κυριαρχεί αποκλίζοντας και τρομοκρατώντας ανθρώπους αλλά και ομάδες διαφορετικούς, που προσπαθούν να συνυπάρξουν με τους άλλους ανθρώπους και να αποδείξουν ότι διαφορετικότητά τους αποτελεί προτέρημα για τους ίδιους αλλά και τον κόσμο τον ίδιο … Τι ειρωνεία και συγχρόνως παράνοια χαρακτηρίζει την ανθρωπότητα … Πραγματικά είμαστε αξιέπαινοι…

58 ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Χασιώτη Νατάσα Παπαλεξοπούλου Χρύσα