Νόσος Αλτσχάιμερ ΟΝΟΜΑΤΑ: ΜΑΡΙΑ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ , ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΣΗ , ΜΑΡΚΕΛΑ ΚΟΣΙΝΤΖΗ.

Παρουσίαση με θέμα: "Νόσος Αλτσχάιμερ ΟΝΟΜΑΤΑ: ΜΑΡΙΑ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ , ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΣΗ , ΜΑΡΚΕΛΑ ΚΟΣΙΝΤΖΗ."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Νόσος Αλτσχάιμερ ΟΝΟΜΑΤΑ: ΜΑΡΙΑ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ , ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΣΗ , ΜΑΡΚΕΛΑ ΚΟΣΙΝΤΖΗ

2 Η νόσος Αλτσχάιμερ είναι η πιο κοινή μορφή άνοιας
Η νόσος Αλτσχάιμερ είναι η πιο κοινή μορφή άνοιας. Είναι μια ασθένεια μη θεραπεύσιμη, εκφυλιστική και θανατηφόρα η οποία περιγράφηκε αρχικά από το Γερμανό ψυχίατρο και νευροπαθολόγο Αλοΐσιο Αλτσχάιμερ το 1906 (εξ ού και το όνομα). Γενικά εντοπίζεται στους ανθρώπους πάνω από 65 ετών , αν και μπορεί να εμφανιστεί πολύ νωρίτερα, ίσως και πριν τα 50.

3 Φυσιολογικός εγκέφαλος στα αριστερά και με Αλτσχάιμερ στα δεξιά

4 Η διερεύνηση για διάγνωση Αλτσχάιμερ σε πιθανούς ασθενείς επιβεβαιώνεται συνήθως με διανοητικές αξιολογήσεις και γνωστικές δοκιμές, που ακολουθούνται συχνά από ακτινογραφίες κτλ του εγκεφάλου. Με την πρόοδο της ασθένειας, τα συμπτώματα περιλαμβάνουν σύγχυση, οξυθυμία, επιθετικότητα, ταλάντευση διάθεσης, διακοπή ομιλίας, απώλεια της μακροπρόθεσμης μνήμης, και τη γενική κοινωνική απόσυρση του πάσχοντος καθώς οι αισθήσεις του μειώνονται.

5

6 Αίτια Η ηλικία και το οικογενειακό ιστορικό αποτελούν παράγοντες κινδύνου για τη AD. Το να έχετε έναν στενό συγγενή εξ αίματος, όπως αδελφό, αδελφή ή γονιό που ανέπτυξε AD, αυξάνει τον κίνδυνο που διατρέχετε. Το να έχετε επίσης συγκεκριμένο συνδυασμό γονιδίων για πρωτεΐνες που φαίνεται να είναι παθολογικές στη νόσο Alzheimer, αυξάνει επίσης τον κίνδυνό σας.

7 Αντιμετώπιση Δυστυχώς, δεν υπάρχει θεραπεία για την AD. Οι στόχοι της αντιμετώπισης της AD είναι να: Να μειωθεί η εξέλιξη της νόσου (αν και αυτό είναι δύσκολο να επιτευχθεί) Να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα συμπεριφοράς, η σύγχυση, τα προβλήματα ύπνου και η ταραχή Να τροποποιηθεί το οικιακό περιβάλλον Να υποστηριχθούν τα μέλη της οικογένειας και οι υπόλοιποι φροντιστές

8 Πρόγνωση Το πόσο γρήγορα επιδεινώνεται η AD διαφέρει για κάθε άτομο. Εάν η AD αναπτυχθεί γρήγορα, είναι περισσότερο πιθανό να επιδεινωθεί και γρήγορα. Οι ασθενείς με AD συχνά πεθαίνουν νωρίτερα από το φυσιολογικό, παρόλο που ένας ασθενής μπορεί να ζήσει από 3 έως 20 χρόνια μετά τη διάγνωση. Η τελική φάση της νόσου μπορεί να διαρκέσει από λίγους μήνες έως αρκετά χρόνια. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο ασθενής ακινητοποιείται και είναι εντελώς ανήμπορος. Ο θάνατος συνήθως οφείλεται σε λοίμωξη ή ανεπάρκεια κάποιου οργανικού συστήματος.

9

10

11 ΤΕΛΟΣ ΠΗΓΕΣ: