ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΧΡΟΝΟΥ -ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ

Παρουσίαση με θέμα: "ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΧΡΟΝΟΥ -ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΧΡΟΝΟΥ -ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ
Αλεξανδρειο τεχνολογικό ιδρυμα θεσσαλονικησ ΤΜΗΜΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ διοικησησ τουριστικων επιχειρησεων & επιχειρησεων φιλοξενιασ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΧΡΟΝΟΥ -ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ ‘Σχεδιασμός Υπαίθριων Δραστηριοτήτων Αναψυχής’ Δρ Ζαγκότση Σμαράγδα 3η Διάλεξη 09/11/2016

2 1. Στόχος του Σχεδιασμού. Στόχος της διαδικασίας του ‘Σχεδιασμού’ είναι η διαμόρφωση ενός προγράμματος, που θα περιλαμβάνει όλες τις συνιστώσες της υπαίθριας δραστηριότητας που πρόκειται να πραγματοποιηθεί. Επιπλέον το πρόγραμμα πρέπει να ‘εκφράζει’ και τη φιλοσοφία του φορέα που το υλοποιεί. Το πρόγραμμα είναι προϊόν έρευνας σε βάθος, συγκέντρωσης και επεξεργασίας πληροφοριών με σκοπό τον μετασχηματισμό τους σε ‘στοιχεία’ που θα ικανοποιούν τις ανάγκες και επιθυμίες των συμμετεχόντων στη δραστηριότητα. Κάθε πρόγραμμα απαιτεί στη φάση της πραγμάτωσης του, αυστηρή εφαρμογή του περιεχομένου του.

3 2. Στάδια Σχεδιασμού. Τα στάδια σχεδιασμού ενός προγράμματος διακρίνονται σε τέσσερα: Εφαρμογή της φιλοσοφίας και των αντικειμενικών στόχων του οργανισμού/ φορέα Προσδιορισμός του χαρακτήρα του προγράμματος Συγκέντρωση πληροφοριών για τους συμμετέχοντες Κατασκευή προσχεδίου δράσης.

4 1οστάδιο: Φιλοσοφία και αντικειμενικοί στόχοι του Οργανισμού
Κάθε οργανισμός παροχής δραστηριοτήτων αναψυχής έχει διαφορετική φιλοσοφία (αποστολή), η οποία αντανακλάται στους αντικειμενικούς στόχους που έχουν τεθεί. Φορείς που προσφέρουν προγράμματα αναψυχής μπορεί να είναι: Κρατικοί Ιδιωτικοί Εθελοντικοί Μεικτό μοντέλο Οι Κρατικοί φορείς (Υπουργεία, Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, Δήμοι, Περιφέρειες, κ.α.) θέτουν ως στόχο των προγραμμάτων τους την προώθηση αρχών και ιδεών κοινωνικό-ηθικού χαρακτήρα, όπως η επίτευξη παγκόσμιας ειρήνης, η αλληλεγγύη, η προάσπιση της δημόσιας υγείας, η κοινωνικοποίηση των πολιτών, κ.α. Παράδειγμα αποτελούν οι παιδικές θερινές κατασκηνώσεις.

5 Οι Ιδιωτικοί φορείς, όπως κάθε ιδιωτική επιχείρηση) έχουν ως στόχο την επίτευξη κερδοφορίας, για το λόγο αυτό παρέχουν αφενός πληθώρα προγραμμάτων δραστηριοτήτων, αφετέρου υψηλό ποιοτικό επίπεδο προκειμένου να αποκτήσουν ‘πιστούς’ πελάτες. Στο πλαίσιο αυτό συχνά εμπλουτίζουν το προϊόν τους με συναφείς δραστηριότητες, όπως συμβουλές για υγιεινή διατροφή, τρόποι προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, κ.α. Οι Εθελοντικοί φορείς (Προσκοπισμός, WWF, κ.α.) διαμορφώνουν προγράμματα που απευθύνονται κυρίως σε νέους και παιδιά με στόχο να καλλιεργήσουν τη φιλοσοφία και τα ιδεώδη που εκπροσωπεί κάθε φορέας. Στην πλειονότητα πρόκειται για αρχές που αναφέρονται στην αλληλεγγύη, τον αλτρουισμό, τον εθελοντισμό, το σεβασμό της φύσης, κ.α. Μεικτό μοντέλο των παραπάνω, όταν για παράδειγμα μια εταιρία απευθύνεται σε έναν ιδιωτικό φορέα και ζητά το σχεδιασμό ενός προγράμματος που θα απευθύνεται αποκλειστικά στους εργαζόμενους της συγκεκριμένης εταιρίας. Στην περίπτωση αυτή το πρόγραμμα θα διέπεται από τη φιλοσοφία της εταιρίας και σε μικρότερο βαθμό του ιδιωτικού φορέα που το σχεδίασε.

6 2οστάδιο: Προσδιορισμός του χαρακτήρα του προγράμματος.
Ο χαρακτήρας ενός εκπαιδευτικού προγράμματος μπορεί να είναι: Εκπαιδευτικός Περιπέτειας Αναψυχής Άσκησης Άθλησης Διασκέδασης Επικοινωνίας Παιχνιδιού Συνδυασμός των παραπάνω (πλειοψηφία των προγραμμάτων)

7 Ο χαρακτήρας κάθε προγράμματος καθορίζεται από τον εντολέα (πχ
Ο χαρακτήρας κάθε προγράμματος καθορίζεται από τον εντολέα (πχ. εταιρία, σχολείο, κ.α.) και πρέπει να γνωστοποιείται στους συμμετέχοντες ώστε να αντιληφθούν το πλαίσιο της δραστηριότητας και να αποφευχθεί η απογοήτευση τους λόγω εσφαλμένων προσδοκιών. Αντίθετα, ένα πρόγραμμα θα πρέπει να έχει ως πρωταρχικό σκοπό και να εστιάζει στις ανάγκες, επιθυμίες και προσδοκίες των συμμετεχόντων. Ο χαρακτήρας του προγράμματος καθορίζει τις συνιστώσες όλης της δραστηριότητας, το ύφος, την ένταση, το βαθμό δυσκολίας, τη διάρκεια, κ.α. Για παράδειγμα, σε μια δραστηριότητα ‘ορεινής πεζοπορίας’ εάν ο χαρακτήρας του προγράμματος είναι ‘εκπαιδευτικός’ τότε η εκμάθηση του ‘προσανατολισμού’ θεωρείτε σημαντική. Αντίθετα εάν ο χαρακτήρας είναι αυτός της ‘αναψυχής’ τότε η εκμάθηση του ‘προσανατολισμού’ δεν θεωρείται χρήσιμη.

8 3οστάδιο: Συγκέντρωση πληροφοριών για τους συμμετέχοντες
Καθορισμός εκπροσώπου του φορέα για τον οποίο σχεδιάζεται το πρόγραμμα Δημογραφικά χαρακτηριστικά συμμετεχόντων (ηλικία, φύλο, εθνικότητα, κ.α.) Αριθμός συμμετεχόντων και μεταξύ τους σχέση. Φυσική κατάσταση και επίπεδο ικανοτήτων των συμμετεχόντων καθώς και προηγούμενη εμπειρία. Επιλογή του προορισμού Πιθανή ημερομηνία και χρονική διάρκεια προγράμματος. Έλεγχος για πιθανή επίσκεψη του προορισμού από άλλες ομάδες την ίδια ημερομηνία. Καθορισμός του περιεχομένου του προγράμματος βάσει των στόχων Επιλογή των υπαίθριων δραστηριοτήτων Διερεύνηση των καιρικών συνθηκών Επιλογή πρόσθετων στοιχείων όπως τρόπος μεταφοράς, διαμονή, κ.α. Ασφάλιση συμμετεχόντων Κατάρτιση οικονομικού προϋπολογισμού Πιθανές αλλαγές στο πρόγραμμα, καθορισμός σημαντικών ημερομηνιών, προκαταβολές, κ.α.

9 4οστάδιο: Προσχέδιο του προγράμματος.
Λαμβάνοντας υπόψη όλες τις πληροφορίες των προηγούμενων σταδίων, συγκροτείται ένα προσχέδιο του προγράμματος, το οποίο περιλαμβάνει: Πρόγραμμα των υπαίθριων δραστηριοτήτων Ανάλυση δραστηριοτήτων ανά ημέρα και ώρα Προϋποθέσεις συμμετοχής Περιγραφή τοποθεσίας υλοποίησης του προγράμματος Απαραίτητο ατομικό και ομαδικό εξοπλισμό Εφόδια που παρέχει η εταιρία υλοποίησης του προγράμματος Αριθμό συνοδών Συνολικό κόστος Το προσχέδιο του προγράμματος ακολουθεί πάντα ένα χρονοδιάγραμμα εργασιών με σκοπό την έγκαιρη προετοιμασία όλων των επιμέρους στοιχείων που απαρτίζουν το προσχέδιο.

10 4. Κατηγορίες Προγραμμάτων
Με βάσει τη χρονική διάρκεια τα προγράμματα υπαίθριων δραστηριοτήτων αναψυχής διακρίνονται σε αυτά που διαρκούν: Μερικές ώρες Μια ημέρα Μια ημέρα με διανυκτέρευση Μερικές ημέρες Μια έως 2-3 εβδομάδες Έναν έως μερικούς μήνες Συνήθης αριθμός συμμετεχόντων 8-15 άτομα. Σε κάποιες δραστηριότητες ο σχεδιασμός πραγματοποιείται ανά ομάδα (π.χ. αναρρίχηση, κανόε, κ.α.), ενώ σε άλλες μπορούν να συμμετέχουν ταυτόχρονα πολλές ομάδες (π.χ. ορεινή πεζοπορία).

11 Πηγή: Κουθούρης Χ., 2014, σελ. 118.

12 Βιβλιογραφία Αλεξανδρής Κ., (2011), Αρχές Μάνατζμεντ και Μάρκετινγκ Οργανισμών και Επιχειρήσεων Αθλητισμού & Αναψυχής, 2η έκδοση εκδόσεις Χριστοδουλίδη, Θεσσαλονίκη. Κουθούρης Χ., (20014), Υπαίθριες Δραστηριότητες Αναψυχής. Ακραία Αθλήματα, εκδόσεις Χριστοδουλίδη, Θεσσαλονίκη.