Αντιμετώπιση Μαθησιακών Δυσκολιών στα Μαθηματικά . Ένα 4 – 5% των παιδιών, εμφανίζουν δυσκολίες στο χειρισμό μαθησιακών δεξιοτήτων, χωρίς παράλληλες δυσκολίες στην ανάγνωση και στη γραφή. Πολύ πιθανόν να έχουν «μαθηματικοφοβία», να έχουν μειωμένη αυτοπεποίθηση και ο φόβος τους σε σχέση με τα μαθηματικά, ενδεχομένως να επηρεάσει τις επαγγελματικές τους επιλογές και στο να οργανώσουν καλύτερα την ζωή τους. Εξάλλου η μαθηματική σκέψη παίζει ένα σημαντικό ρόλο στη ζωή μας και η αριθμητική του σχολείου είναι προαπαιτούμενη γνώση για την κοινωνική μας ζωή.

Χαρακτηριστικά Τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες στα μαθηματικά, μπορεί να έχουν πρόβλημα στον οπτικοκινητικό συντονισμό. Για παράδειγμα η απαρίθμηση κάποιων υλικών, όπως ξυλάκια, τουβλάκια κ.ά. να μη γίνεται ταυτόχρονα με την κίνηση του δακτύλου τους. Επίσης τα παιδιά μπορεί να έχουν πρόβλημα με τη μνήμη τους. Η δυσκολία τους να μάθουν κάποια βασικά μαθηματικά δεδομένα ( μαθηματικούς τύπους, την προπαίδεια κ.ά. ), μπορεί να σχετίζεται με την μακρόχρονη μνήμη. Ενώ τα συχνά λάθη σε πράξεις, που συνδέονται με την ικανότητα να συγκρατούν κάποιους αριθμούς ( άθροισμα, κρατούμενα κ.ά ), πιθανόν να οφείλονται σε αδυναμία της βραχύχρονης μνήμη.

Πολλά λάθη στα μαθηματικά, προκύπτουν από τη δυσκολία των παιδιών να επικεντρώσουν την προσοχή τους, στο κομβικό σημείο μιας άσκησης ή ενός προβλήματος. Αλλά ακόμα και στην περίπτωση που τους το υποδείξουμε, μπορεί να δυσκολευτούν να την επιλύσουν. Για παράδειγμα, δεν μπορούν να βρουν ποια πράξη θα κάνουν και ποια αριθμητικά δεδομένα που προβλήματος θα χρησιμοποιήσουν. Δηλαδή, δεν έχουν αναπτυγμένες μεταγνωστικές στρατηγικές.

Επίσης η αφαιρετική ικανότητα ενός μαθητή των μεγάλων τάξεων του δημοτικού, με μαθησιακές δυσκολίες στα μαθηματικά, δε συμβαδίζει με τους συμμαθητές του. Μαθηματικές έννοιες και προβλήματα που απαιτούν αφηρημένη σκέψη, δυσκολεύουν πολύ αυτό το παιδί, γιατί «λειτουργεί» καλύτερα με συγκεκριμένα πράγματα.

Οι μαθησιακές δυσκολίες στα μαθηματικά, διακρίνονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: Στις αριθμητικές πράξεις. Στο μαθηματικό λογισμό.

Για να βοηθήσουμε το μαθητή, προτείνονται οι παρακάτω ενέργειες: Πρώτα απ’ όλα, φροντίζουμε για τη δημιουργία ενός θετικού κλίματος στην τάξη και προσπαθούμε να νοιώσει το παιδί ότι εμπιστευόμαστε τις όποιες ικανότητες έχει. Αξιοποιούμε τα δεδομένα των αξιολογήσεων και ξεκινάμε την παρέμβαση, ακριβώς από το σημείο που εμφανίζεται η δυσκολία ( π.χ. πρόσθεση διψήφιων αριθμών με κρατούμενο ). Το αντικείμενο που θα διδάξουμε, προσπαθούμε να το συνδέσουμε με τις καθημερινές του ανάγκες.

Η διόρθωση των εργασιών – σύμφωνα με τις έρευνες – πρέπει να γίνεται άμεσα και να ακολουθεί ανατροφοδότηση. Δηλαδή μετά το τέλος μια άσκησης, αξιολογούμε αμέσως το παιδί και δίνουμε τις διορθωτικές πληροφορίες. Προσπαθούμε να εντοπίσουμε ποιο αισθητηριακό «κανάλι» χρειάζεται να ενεργοποιήσει το παιδί, ώστε να προσλάβει καλύτερα την καινούρια γνώση (οπτικό, ακουστικό, απτικό και κιναισθητικό ).

Εξασκούμε το παιδί σε προμαθηματικές δεξιότητες Εξασκούμε το παιδί σε προμαθηματικές δεξιότητες. Σκοπός είναι, η χωρίς λάθος μέτρηση και αρίθμηση. Τέτοιες ασκήσεις είναι οι αντιστοιχήσεις αντικειμένων με αριθμούς, το μέτρημα αντικειμένων, όπου ο αριθμός θα προφέρεται κατόπιν δικής μας εντολής, το μέτρημα μεγάλων σε μέγεθος υλικών, στη συνέχεια υλικών που μπορεί το παιδί να τα πιάσει με τη χούφτα του και τέλος μικρών αντικειμένων που πιάνονται με τις άκρες των δακτύλων του. Προσπαθούμε το παιδί να ανακαλεί αυτόματα από τη μνήμη του, αριθμητικά δεδομένα που χρησιμοποιούνται συχνά στις πράξεις. Αυτό πετυχαίνεται, με τη διδασκαλία αριθμητικών δεδομένων, που έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Τέτοια είναι οι πράξεις με τον αριθμό «ο» ( 3+0 =3, 3­-0=3 κ.ο.κ. ), οι πράξεις «διπλών» αριθμών ( 4+4=8, 5+5=10 κ.ο.κ. ), τα ζευγάρια αριθμών που το άθροισμά τους είναι «10» κ.ά.

Τη χρήση του κρατούμενου τη διδάσκουμε πολυαισθητηριακά Τη χρήση του κρατούμενου τη διδάσκουμε πολυαισθητηριακά. Χρησιμοποιούμε για την εκτέλεση των πράξεων μαγνητικούς αριθμούς και για το κρατούμενο μια μαγνητική ράβδο. Με αυτό τον τρόπο, το παιδί θα μπορεί για παράδειγμα στην αφαίρεση, να πιάνει με το χέρι του το κρατούμενο από το μειωτέο, να το κατεβάζει στον αφαιρετέο και να ολοκληρώνει βιωματικά την πράξη.

Για τη λύση μαθηματικών προβλημάτων, προτείνονται οι παρακάτω ενέργειες: Τα παιδιά διαβάζουν φωναχτά το πρόβλημα. Το αποδίδουν με δικά τους. Υπογραμμίζουν στο πρόβλημα, τι παριστάνει το κάθε αριθμητικό δεδομένο. Λένε τη σκέψη του προβλήματος.

Ενεργοποιούν το «μαθηματικό λεξιλόγιο» Ενεργοποιούν το «μαθηματικό λεξιλόγιο». Δηλαδή με τις λέξεις «έμειναν, ξόδεψες, λιγότερα κ.λ.π» γίνεται αφαίρεση, με τη φράση «όλα μαζί» πρόσθεση κ.ο.κ. Εντοπίζουν τις πληροφορίες, που έχουν σχέση μόνο με τη λύση του προβλήματος. Όπου είναι εφικτό, γίνεται δραματοποίηση του προβλήματος.

Δεν το πιέζουμε να διαβάσει φωναχτά στην τάξη, όταν διστάζει. Δε διορθώνουμε όλα τα λάθη του. Δεν το συγκρίνουμε με τα άλλα παιδιά. Του αναθέτουμε λίγη δουλειά στο σπίτι. Βρίσκουμε κάτι που είναι καλός και το τονίζουμε μέσα στην τάξη.

Βαθμολογούμε τις εργασίες σύμφωνα με το περιεχόμενό τους και όχι με την ορθογραφία. Σημειώνουμε ότι είναι σωστό και όχι το λάθος. Βάζουμε το παιδί να κάτσει στις μπροστινές θέσεις, για να παρακολουθεί καλύτερα τα μάθημα. Σιγουρευόμαστε ότι καταλαβαίνει και θυμάται τις οδηγίες που του δόθηκαν.