Πρόγραμμα Αγωγής Υγείας Πρόγραμμα Αγωγής Υγείας «Πάντα προσέχουμε πολύ – παντού υπάρχουν κίνδυνοι κρυφοί…….. Τα ατυχήματα - Πρώτες Βοήθειες» Σχολικό έτος 2012-2013 41 ο Νηπιαγωγείο Πατρών

Υπεύθυνη Νηπιαγωγός Ελένη Κόντου Υπεύθυνη Νηπιαγωγός Ελένη Κόντου Συνεργαζόμενη Νηπιαγωγός Δόξα Γεωργάτου 41 ο Νηπιαγωγείο Πατρών Ολοήμερο τμήμα 41ου Νηπ/γείου Πατρών

Τα ατυχήματα είναι πολύ συχνό φαινόμενο στα παιδιά της προσχολικής ηλικίας και γι’ αυτό αποφασίσαμε ν’ ασχοληθούμε μ’ αυτό το θέμα. Τα περισσότερα παιδιά έχουν βιώσει τέτοιες εμπειρίες και επιθυμούσαμε να τα ευαισθητοποιήσουμε,ώστε να μάθουν ν’ αποφεύγουν κάποια ατυχήματα,τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο ή και στο δρόμο.

Οργανωθήκαμε λοιπόν και αφού χωριστήκα- με σε ομάδες,φτιάξαμε λίστα με όλα όσα θέλαμε να μάθουμε και να κάνουμε για τ’ ατυχήματα,αλλά και για το πώς τα αντιμετω- πίζουμε.

Αυτοί ήταν οι δύο βασικοί στόχοι. Οι επιμέρους ήταν ακόμα περισσότεροι: 1.Να καλλιεργήσουν την αφηγηματική τους ικανότητα, μέσα από την περιγραφή δικών τους ατυχημάτων. 2.Να υιοθετήσουν συμπεριφορές που θα μειώσουν τα ατυχήματα είτε μέσα στη τάξη είτε στο σπίτι τους ή αλλού. 3.Να πληροφορηθούν τι είναι οι πρώτες βοήθειες. 4.Να μπορούν ν’ αυτοπροστατεύονται. .

5.Ν αναπτύξουν το λεξιλόγιό τους μαθαίνοντας καινούργιες λέξεις σε σχέση με το θέμα μας κ.ά. Αφορμή για ν’ ασχοληθούμε με το θέμα μας, ήταν διάφορα μικρά ατυχήματα που συναίβεναν στα παιδιά είτε στο σχολείο είτε στο σπίτι τους. Αλλά αυτό που έπαιξε το σημαντικότερο ρό- λο στην επιλογή του θέματος, ήταν το ατύχημα που έπαθε μια μικρή μας φίλη, όταν

στο σπίτι της έπεσε και έσπασε το χέρι της.

Διερευνήσαμε τις προϋπάρχουσες γνώσεις των παιδιών σχετικά με τ’ ατυχήματα. Χωρίσαμε τ’ ατυχήματα σε 4 κατηγορίες και φτιάξαμε πίνακες αναφοράς με ατυχήματα στο σπίτι, στο σχολείο, στο δρόμο,στην παιδική χαρά.

Εδώ με μεγάλη μας έκπληξη είδαμε τα παιδιά να εντοπίζουν ακόμη μια κατηγορία ατυχημάτων: Αυτά που συμβαίνουν στη θάλασσα. Ακόμη οι ομάδες έφτιαξαν, η κάθε μια το δικό της σύνθημα.

Στη συνέχεια εντοπίσαμε και φωτογραφίσαμε επικίνδυνα σημεία για ατυχήματα,στο σχολείο, στην τάξη,στο δρόμο έξω από το σχολείο

Στη συνέχεια τα παιδιά ζωγράφισαν όλα όσα εντόπισαν, έκοψαν,κόλλησαν και έκαναν τη δική τους παρουσίαση, μέσα από πίνακες αναφοράς η μία ομάδα στην άλλη. Ακόμη κάναμε ασκήσεις ετοιμότητας σε περίπτωση σεισμού,ώστε ν’αποφεύγουμε ατυχήματα που συνήθως συμβαίνουν σε τέτοιες περιπτώσεις.

Μιλήσαμε για τα τηλέφωνα έκτακτης ανάγκης όπως 166 (πρώτες βοήθειες), 100 (αστυνο- μία) 199 (πυροσβεστική). Μάθαμε να τ’αναγνωρίζουμε αλλά και να τα γράφουμε.

Φτιάξαμε πίνακες αναφοράς με τα τηλέφωνα έκτακτης ανάγκης και τις υπηρεσίες στις οποίες αντιστοιχούν.

Γνώρισαν την ιατρική βαλίτσα, έφεραν από το σπίτι τους παιχνίδια, εργαλεία του γιατρού και έπαιξαν με αυτά.

Έγιναν ασθενείς και γιατροί και έδωσαν ο ένας στον άλλον τις πρώτες βοήθειες.

Επίσης μεγάλο ενδιαφέρον έδειξαν τα παιδιά για τ’ατυχήματα που συμβαίνουν στο δρόμο με τ’αυτοκίνητα. Καταγράψαμε όλα τα λάθη που τα παιδιά εντόπισαν στην οδική συμπεριφορά των γονιών τους,όπως οδήγηση χωρίς ζώνη ή χωρίς κράνος στη μηχανή, υπερβολική ταχύτητα, ασέβεια προς τα σήματα του Κ.Ο.Κ. ως προς τα φανάρια κόκκινο και πράσινο (Σταμάτης και Γρηγόρης, αφού μόνο αυτά γνωρίζουν τα παιδιά)

Στη συνέχεια φτιάξαμε τα δικά μας φανάρια. Σε χαρτόνι έκοψαν το Γρηγόρη και το Σταμάτη και είδαμε σε βιβλίο όλα τα σήματα του Κ.Ο.Κ., γίνανε τα ίδια τα παιδιά « φανάρια και αυτοκίνητα»

Το υλικό που κάθε φορά οι ομάδες έφερναν ή δημιουργούσαν σχετικά με το θέμα που επεξεργαζόμασταν (όπως πίνακες αναφοράς,αφίσες που τα ίδια έφτιαχναν,φύλλα εργασίας…) τα κοινοποιούσαμε στα άλλα τμή-ματα του Νηπιαγωγείου,αλλά και στα παιδιά του συστεγαζόμενου Δημοτικού μέσα από την ανάρτησή τους σε μεγάλο πίνακα παρουσιάσεων, στο κοινόχρηστο διάδρομο του σχολείου και κάθε φορά γίνονταν θέμα συζήτησης.

Μέσα απ’αυτή την εξερεύνηση τα παιδιά έκαναν πολλά πράγματα και έμαθαν ακόμη περισσότερα. Όσο περνούσε ο καιρόςτο ενδιαφέρον των παιδιών ολένα και αυξανόταν. Συνέχεια έφερναν καινούργια βιβλία,έλεγαν καινούργιες ιστορίες σχετικά με κάποιο μικρό ατύχημα που τους είχε συμβεί. Συζητούσαν πάρα πολύ με τους γονείς τους για όλα αυτά που έκαναν στο σχολείο και έδειχναν πιο ώριμα να καταλάβουν και ν’αναγνωρίσουν μόνα τους, λάθη τους ή συμπεριφορές τους

που θα μπορούσαν να προκαλέσουν κάποιο ατύχημα. Με μεγάλη χαρά συνειδητοποιήσαμε στο τέλος του σχεδίου εργασίας,ότι η πλειοψηφία των ιδεών που από την αρχή είχαμε σκεφτεί να κάνουμε ,είχαν υλοποιηθεί. Υπήρξαν βέβαια και δυσκολίες και κάποιες ιδέες δεν μπόρεσαν να πραγματοποιηθούν, όπως επισκέψεις σε χώρους εκτός σχολείου ή επισκέψεις κλιμακίων εντός σχολείου.

Αρκετές φορές και η ηλικία των παιδιών (τα περισσότερα ήταν νήπια δεύτερης ηλικίας) καθυστερούσε την εξέλιξη του προγράμματος. Παρόλ’αυτά θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι δραστηριότητες που πραγματοποιήθηκαν,βοήθησαν τα παιδιά ν’αναγνωρίζουν τους κρυμμένους κινδύνους που υπάρχουν παντού γύρω τους και τα βοήθησαν, ώστε να απολαμβάνουν αυτά που κάνουν με μεγαλύτερη ωριμότητα και με λιγότερα…….ατυχήματα.

Σαν κατακλείδα όλων αυτών που προηγήθηκαν τα παιδιά έφτιαξαν και παρουσίασαν και στα άλλα τμήματα ένα μικρό οδηγό αποφυγής ατυχημάτων που τον ονόμασαν « ΤΑ 10 ΔΕΝ » Απολαύστε τον !!!