ΘΡΕΠΤΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ

Μαθησιακοί στόχοι Εξέταση των 2 βασικών οδών χορήγησης των θρεπτικών συστατικών στους παιδιατρικούς ασθενείς. Εξέταση των φυσιολογικών συνεπειών λόγω της συνεχόμενης χορήγησης θρεπτικών συστατικών. Υπόδειξη μεθόδων και ενδείξεων εντερικής σίτισης. Παροχή συστάσεων για ακριβείς προσλήψεις/χορηγήσεις. Εστίαση σε ενδεχόμενες (πιθανές) επιπλοκές των 2 ειδών Τεχνητής Διατροφής:Εντερικής Διατροφής+Παρεντερικής Διατροφής (και τρόπος αποφυγής εμφάνισής τους).

Εντερική Διατροφή Χρησιμοποιείται στην παιδιατρική για περισσότερο από 25 χρόνια Μπορεί να οριστεί σαν η χορήγηση υγρού τύπου διατροφής απευθείας δια μέσω σωλήνα στα διάφορα τμήματα της γαστρεντερικης οδού, στο στομάχι, στο δωδεκαδάχτυλο ή στη νήστιδα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ευρέως σε ποικιλία παθολογικών καταστάσεων, που αφορούν το πεπτικό σύστημα. Λόγω της δυνατότητας εφαρμογής Εντερικής Διατροφής στο σπίτι έχει μεγαλώσει το εύρος των ενδείξεων και έχει βελτιωθεί η φυσιολογική ανοχή σε μακροχρόνια θρεπτική υποστήριξη

ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΕΝΤΕΡΙΚΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ

Γαστρεντερική Κινητικότητα Όταν η τροφή χορηγείται σταθερά στο στομάχι και ο ρυθμός χορήγησης, το θερμιδικό φορτίο και η οσμωτικότητα του μείγματος δεν είναι υπερβολικά, τότε μπορεί να επιτευχθεί συνεχής γαστρική κένωση Όταν ο ρυθμός έκχυσης είναι υπερβολικός και μεγαλύτερος από το ρυθμό κένωσης του στομάχου, αυξάνεται η πιθανότητα εμφάνισης εμετού Όταν το θερμιδικό φορτίο και/ ή η οσμωτικότητα του θρεπτικού διαλύματος αυξάνεται, τότε ο ρυθμός κένωσης του στομάχου μειώνεται, για να διατηρηθεί ένα σταθερό θερμιδικό φορτίο στο δωδεκαδάχτυλο Το είδος / ο τύπος της ενεργειακής πηγής φαίνεται να παίζει κάποιο συγκεκριμένο ρόλο στη λειτουργία του γαστρεντερικού, με εξαίρεση τα τριγλυκερίδια : π.χ. μεγάλης αλύσου (long chain) έναντι μεσαίας αλύσου τριγλυκεριδίων (medium chain) (LCT VS MCT)

Γαστρεντερική Κινητικότητα Η περιεκτικότητα του υποστρώματος του θρεπτικού διαλύματος φαίνεται να τροποποιεί την κινητικότητα της νήστιδας, ανάλογα με τη φύση του λίπους ή/και το μοριακό βάρος των πεπτιδίων και των πρωτεϊνών Η έκχυση ΜCT στον αυλό του δωδεκαδάχτυλου σχετίζεται με την πάγια μετακίνηση του συμπλέγματος όπως και κατά τη διάρκεια της νηστείας Υπάρχουν πάρα πολύ λίγα διαθέσιμα δεδομένα, τα οποία αφορούν τις αλλαγές στην κινητικότητα του κώλον που προκαλείται από τη συνεχόμενη εντερική διατροφή Η κινητικότητα της χοληδόχου κύστης διατηρείται κατά τη διάρκεια εντερικής έκχυσης και συνεπώς επιπλοκές, όπως sludge ή χολολιθίαση είναι σπάνιες κατά τη μακροχρόνια συνεχόμενη εντερική διατροφή.

Πεπτική έκκριση και ορμονική αντίδραση Εξαρτάται από την πρόσληψη πρωτεϊνών και στην περίπτωση στοιχειώδους δίαιτας από τη σύνθεση των αμινοξέων Δεν επηρεάζεται από τους υδατάνθρακες, αλλά μειώνεται από τα λιπίδια Δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι το είδος της δίαιτας (στοιχειώδης, ημιστοιχειώδης ή πολυμερής) τροποποιεί την έκκριση γαστρικών οξέων Η έκκριση χολοκυστοκινίνης, όπως και η έκκριση από το πάγκρεας είναι φυσιολογικές κατά την διάρκεια της συνεχούς ΕΔ Υπάρχει μια συσχέτιση μεταξύ της έκκρισης χυμοθρυψίνης και λιπάσης και της ποσότητας του αζώτου που εκχύεται στη νήστιδα Η έκκριση της γαστρίνης διατηρείται αλλά η απόκριση της σε ένα πρωτεϊνικό φορτίο μειώνεται Η έκκριση της ινσουλίνης εξαρτάται από τον τύπο των θρεπτικών συστατικών που εκχύονται κατά την διάρκεια συνεχούς ΕΔ

Επίδραση της Συνεχούς Εντερικής Διατροφής (ΣΕΔ) στον υμένα του εντερικού βλεννογόνου Παραμένει αμφιλεγόμενη Μειώνει τον αριθμό των ενδοεπιθηλιακών λεμφοκυττάρων και την επιθηλιακή έκφραση των ΜΗC ΙΙ αντιγόνων, ανεξάρτητα από τη μοριακή δομή του αζώτου που παρέχεται Επιφέρει αλλαγές στην εντερική χλωρίδα. Πολύ σημαντική για τη διατήρηση της φυσιολογικής λειτουργίας του κώλον είναι η πρόγνωση ανάπτυξης βακτηρίων και ευδιάλυτων ινών, τα οποία λειτουργούν σαν υπόστρωμα για τη ζύμωση βακτηρίων στη μικρή αλυσίδα λιπαρών οξέων

Επίδραση της ΣΕΔ στον Μεταβολισμό Η συνεχής εφαρμογή ενεργειακού υποστρώματος εμποδίζει την αύξηση της κατανάλωσης ενέργειας και ευνοεί τη διατήρηση/βελτίωση της καθαρής σωματικής μάζας. Ίσως αυξάνει την ικανότητα της ενδοαυλικής πέψης και της απορρόφησης του εντέρου επιτυγχάνοντας έτσι καλύτερη αξιοποίηση του υποστρώματος. Αυτή η διατροφική τεχνική φαίνεται να είναι λογική και αποτελεσματική όταν υπάρχει μικρή επιφάνεια απορρόφησης. Π.χ σύνδρομο βραχέως εντέρου, ατροφία εντερικών λαχνών, enterocutaneous pistula or proximal enterostomy