Μαντεία και μάντεις στην αρχαιότητα
Δύο είδη μαντικής ικανότητας: Η έμφυτη (παλαιότερη: συχνά με την παρουσία και την συζυγική ένωση με τον θεό) και η εκ διδασκαλίας
Δύο τρόποι χρησμοδότησης: Η ερώτηση σε κάποιο μαντείο Ή Η πρόσληψη κάποιου μάντη «ελεύθερου επαγγελματία»
Διαδικασίες παροχής χρησμών στα μαντεία Ο θεός μιλά μέσα από ένα μέσο (medium) το οποίο περιπίπτει σε κατάσταση ενθουσιασμού (μαντείο Απόλλωνος στους Δελφούς, Κλάρου Κολοφώνος, Αππόλωνος στα Δίδυμα, Πάταρα Λυκίας) Μαντεία με παρατήρηση του θροϊσματος φύλλων δέντρου (Διός στη Δωδώνη) Νεκρομαντεία (Εφύρα, Τροφωνίου στη Λειβαδιά) Ονειρομαντεία/ εγκοίμησις (Αμφιαράειον Ωρωπού, Μόψου Κιλικίας, Τελμησσού Καρίας, Ασκληπιεία) Κληρομαντεία (Δελφοί)
Το μαντείο των Δελφών Εξέλιξη του θεσμού Η Πυθία Διαδικασία χρησμοδότησης Θεματικές περιοχές χρησμοδότησης Ακμή και λόγοι παρακμής
Η φύση της και η προέλευσή της Η εμπνευσμένη μαντική Η φύση της και η προέλευσή της
Προφήτισσες ένθεες, συχνά σύζυγοι του ίδιου του θεού Απόλλωνος Τι ήταν οι σίβυλλες; Προφήτισσες ένθεες, συχνά σύζυγοι του ίδιου του θεού Απόλλωνος
Η καταγραφή των χρησμών: Χρήση τους ως αποφθεγμάτων
Μάντεις: Μετεξέλιξη του μάγου, ο οποίος συγκεντρώνει όλες τις (επιθυμητές) ικανότητες: του ιατρού, του ποιητή, του μάντη.
Από πού κατάγονται; Όχι από τα «πολιτισμένα» μέρη της κυρίως ηπειρωτικής Ελλάδας (Ελέα, Ακαρνανία, Λευκάδα, Δωδώνη, Κρήτη)
Το παράδειγμα του Επιμενίδου Τι συμβαίνει με την περίπτωση κατά την οποία ο μάντις διατυπώνει χρησμούς που δεν βοηθούν τους «πελάτες»; Το παράδειγμα του Επιμενίδου
Ιδιαίτερη σχέση ιατρού και μάντη: Η αρρώστεια και ο θάνατος θεωρούνται αποτελέσματα κακής μαγείας. Παραδείγματα: Επιμενίδης ο Κρης, Απόλλων, Μελάμπους, Ασκληπιάδαι
Όπως εξειδικεύεται ο ιατρός, Έτσι έχουμε και τις εξειδικεύσεις της μαντικής τέχνης.
Είδη μαντείας ενός ανεξάρτητου μάντη Ονειρομαντεία Οιωνοσκοπία Σπλαχνοσκοπία και παρατήρηση της συμπεριφοράς του προς θυσία ζώου (ιεροσκοπία) Στοιχεία ανθρώπινης συμπεριφοράς ή μετεωρολογικά φαινόμενα που δεν μπορούν να εξηγηθούν λογικά
Η ερμηνεία των σημείων δίδεται Στον Απόλλωνα και σε κάθε εμπνευσμένο άνθρωπο, τον μάντη, ο οποίος κληροδοτεί το χάρισμα αυτό στους απογόνους του.