Θ.Ε 4: Μαρτυρία και προσφορά της πίστης στον σύγχρονο κόσμο Φώτης Έξαρχος Γ΄

 Ο Άγιος Μάρτυς Αλέξανδρος Σμορέλ (Αλέξανδρος του Μονάχου) ήταν ένας φοιτητής της ιατρικής, ο οποίος κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ αντι-ναζιστικής ομάδας, με το όνομα "Λευκό Ρόδο"(White Rose). Μαζί με τα άλλα μέλη της ομάδας, προσπάθησε να συσπειρώσει όσους Γερμανούς ήθελαν ή προσπαθούσαν να αντισταθούν στον Χίτλερ και το ναζιστικό καθεστώς. Συνελήφθη το Φεβρουάριο του 1943, και εκτελέστηκε στις 13 Ιουλίου 1943, στις φυλακές Stadelheim στο Μόναχο.

 Στις 5 Φεβρουαρίου 2012, η Ρωσική Ορθόδοξη εκκλησία των κατέταξε μεταξύ των νέων Ρώσων Αγίων Μαρτύρων και Ομολογητών της διασποράς, ορίζοντας ως ημερομηνία εορτής της μνήμης του την 13 Ιουλίου (ημέρα που αποκεφαλίστηκε απο του Γερμανούς Ναζί).

 Ο Αλέξανδρος Schmorell γεννήθηκε στο Orenburg της Ρωσίας, στις 16 Σεπτεμβρίου 1917 ( 3 Σεπτέμβρη για το Ιουλιανό Ημερολόγιο ), και βαφτίστηκε στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία.Ο πατέρας του, Ούγκο Schmorell, ήταν ένας γιατρός γερμανικής καταγωγής που γεννήθηκε και έζησε στη Ρωσία εκτός απο την περίοδο που σπούδαζε Ιατρική στην Γερμανία. Η μητέρα του, Nataliya Vvedenskaya, ήταν Ρωσίδα και κόρη ενός Ρώσου Ορθόδοξου Ιερέα. Όταν ο Αλέξανδρος ήταν περίπου ενός έτους, η μητέρα του πέθανε από τύφο. Ο πατέρας του μετα απο δύο περίπου χρόνια (1920),παντρεύτηκε την Elisabeth Hoffman, που ήταν Γερμανίδα αλλά, όπως και ο Hugo Schmorell, είχε μεγαλώσει και αυτή στη Ρωσία.

 Ο Hugo Schmorell και η οικογένειά του έφυγαν από τη Ρωσία το 1921 εξ αιτίας των Μπολσεβίκων. Μαζί τους πήγε και η Θεοδοσία Lapschina, "παραμάνα" του Αλέξανδρου, παριστάνοντας την χήρα του αδελφού του Hugo Schmorell. (Για το λόγο αυτό, θάφτηκε με το όνομα Franziska Schmorell.) Η οικογένεια εγκαταστάθηκε τελικά στο Μόναχο, και σύντομα ο Hugo και η Elizabeth απέκτησαν δύο παιδιά,τον Erich και την Natascha. Παρ΄όλο που η Elisabeth και τα δύο ετεροθαλή αδέλφια του ήταν ρωμαιοκαθολικοί,ο Αλέξανδρος με την επιρροή της παραμάνας του Θεοδοσίας όχι μόνο έμεινε Ορθόδοξος αλλά παρότρυνε τη θετή του μητέρα και τα ετεροθαλή αδέλφια του να παρακολουθήσουν μαθήματα σε Ορθόδοξο κατηχητικό σχολείο στο Μόναχο.

 Σύμφωνα με την ναζιστική ιδεολογία, οι Σλάβοι ανήκαν στην μεγάλη ορδή των untermenschen, δηλαδή κάτι μεταξύ ζώου και ανθρώπου. Αυτή ήταν μια νοοτροπία που ο Αλέξανδρος δεν μπορούσε να δεχθεί. Όταν πηγε να υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία κατά την τελετή της ορκωμοσίας αρνήθηκε να ορκιστεί απόλυτη πίστη προς τον Αδόλφο Χίτλερ και ζήτησε, σαν "αντιρρησίας Ορθόδοξης συνείδησης" θα λέγαμε εμείς, να απελευθερωθεί από το στρατιωτικό καθήκον, πράγμα που φυσικά δεν έγινε αποδεκτό και υπηρέτησε τη θητεία του στην Τσεχοσλοβακία και στη Γαλλία. Ξεκίνησε τις πανεπιστημιακές του σπουδές στο Αμβούργο το 1939 και το φθινόπωρο του 1940 συνέχισε πανεπιστήμιο Ludwig-Maximilian Universität του Μονάχου. Εκεί συνάντησε τον Hans Scholl, με τον οποίο ο Αλέξανδρος θα δημιουργήσει την ομάδα "Λευκό Ρόδο".

 Το 1942, η Ναζιστική Γερμανία έλεγχε σχεδόν τα πάντα. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος μαινόταν γύρω από τη Γερμανία σε όλες τις πλευρές. Οι γερμανικές δυνάμεις είχαν καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, και τα γερμανικά στρατεύματα ήταν πολύ κοντά στο να κατακτήσουν την Ρωσία και την βόρεια Αφρική. Τα σχέδια του Χίτλερ για την «κάθαρση» της Ευρώπης ήταν σε πλήρη εξέλιξη, και τα ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου είχαν ήδη οργανωθεί και λειτουργούσαν. Δεν ήταν μυστικό ότι οποιοσδήποτε "εχθρός του Χίτλερ" γινόταν αντιληπτός δεν γλύτωνε τη σύλληψη καταλήγοντας φυσικά σε μία από αυτές τις φυλακές.Την ίδια "τύχη" είχαν τις περισσότερες φορές, η οικογένεια και οι φίλοι του συλληφθέντος "υπόπτου". Το "Λευκό Ρόδο" μία απο τις λίγες αντιναζιστικές οργανώσεις που δραστηριοποιήθηκαν εντός της Γερμανίας κατά τη διάρκεια της παντοδυναμίας του Τρίτου Ράιχ.

 Το καλοκαίρι του 1942, ο Hans Scholl και ο Αλέξανδρος Schmorell αποκτησαν έναν πολυγραφο με τον οποίο τύπωσαν αρχικά τέσσερα φυλλάδια με το όνομα "Λευκό Ρόδο" καλώντας το λαό της Γερμανίας να ξεσηκωθεί και να αντισταθεί στον Χίτλερ. Η διανομή αυτών των τεσσάρων φυλλαδίων ήταν αρκετά περιορισμένη και επικεντρώθηκε κυρίως γύρω από το Μόναχο. Πριν απο αυτό είχαν δακτυλογραφήσει και αποστείλει ανωνύμως, σε πολλούς κατοίκους του Μονάχου, ομιλίες του επισκόπου Clements von Galen στις οποίες κατήγγειλε τον Χίτλερ για το περιβόητο πρόγραμμα "ευθανασίας",και όπως προείπαμε, η ομάδα του "Λευκού Ρόδου" κατόπιν τούτου, προχώρησε ακόμη περισσότερο,και μέσω των φυλλαδίων καλούσε τους Γερμανούς να συνειδητοποιήσουν τι συνέβαινε, και να αντισταθούν με κάθε δυνατό μέσο. Σε ένα απόσπασμα που γράφτηκε από τον Αλέξανδρο και που περιέχεται στο δεύτερο φυλλάδιο,υπάρχει η μόνη γνωστή δημόσια κατακραυγή από οποιαδήποτε γερμανική ομάδα αντίστασης για το "Ολοκαύτωμα".

 Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1942, και ενόσω υπηρετούσαν την στρατιωτική τους θητεία,ο Αλέξανδρος, ο Hans Scholl,, και ο Willi Graf στάλθηκαν στο "Ρωσικό μέτωπο" ως γιατροί. Για τον Αλέξανδρο ήταν μια επιστροφή, μια αφορμή θα λέγαμε, να θυμηθεί τα χρόνια που έζησε στη Ρωσία. Ευθύς εξ αρχής δήλωσε στους ανωτέρους του ότι δεν θα μπορούσε να πυροβολήσει και να σκοτώσει κανένα, είτε Ρώσο είτε Γερμανό. Εκεί ο Αλέξανδρος ο Hans και ο Willi γνωρίστηκαν και έγιναν φίλοι με αρκετούς Ρώσους λαϊκούς και Ιερείς ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που παρακολούθησαν ορθόδοξες λειτουργίες φορώντας αναγκαστικά τις στολές τους. Όταν επέστρεψε στο Μόναχο τον Οκτώβριο του 1942, οι δραστηριότητες του "Λευκού Ρόδου" εντάθηκαν ενώ τα μέλη της ομάδας πλήθυναν.

 Μεταξύ των "νέων συντρόφων" ήταν η Sophie Scholl (αδελφή του Hans), ο καθηγητής Kurt Huber, και ο Traute Lafrenz, ενώ μέσω του φίλου του Lilo Ramdohr,ο Αλέξανδρος γνωρίστηκε με τον Falk Harnack, νεώτερο αδελφό του Arvid Harnack, ο οποίος είχε συλληφθεί ως σχετιζόμενος με την Red Orchestra και την Bonhoeffers. Τον Ιανουάριο του 1943, τύπωσαν το πέμπτο φυλλάδιο του "Λευκού Ρόδου". Αυτή τη φορά, τα μέλη της ομάδας διακινδύνευσαν τη ζωή τους για να μοιράσουν τα χιλιάδες αντίτυπα σε όλη σχεδόν την Γερμανία,αυτός εξ άλλου ήταν και ο λόγος που ο Αλέξανδρος ταξίδεψε στην Λιντς, στην Βιέννη και στο Σάλτσμπουργκ.

 Μετά την πτώση του Στάλινγκραντ, τυπώθηκε το έκτο φυλλάδιο. Στις 18 του Φεβρουαρίου 1943, ο Hans και η Sophie Scholl πιάστηκαν όταν μοίραζαν αυτό το φυλλάδιο στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Μετά τη σύλληψη των δύο αδελφιών οι αρχές έψαχναν να βρούν και να συλλάβουν τον Αλέξανδρο. Με τη βοήθεια του Lilo Ramdohr και του Νικολάι Hamazaspian, ο Αλέξανδρος προσπάθησε να διαφύγει με πλαστό διαβατήριο στην Ελβετία, πράγμα που δεν κατέστη δυνατόν και έτσι γύρισε πίσω στο Μόναχο. Τελικά στις 24 Φεβρουαρίου 1943, ο Αλέξανδρος συνελήφθη όταν καποιος γνωστός του τον αναγνώρισε σε ένα ανταεροπορικο καταφύγιο. Καταδικάστηκε σε θάνατο στις 19 του Απρίλη του 1943, και εκτελέστηκε δι΄ αποκεφαλισμού στις 13η Ιουλίου του 1943.

 Παρά το γεγονός ότι η White Rose δεν ήταν μια θρησκευτική ομάδα απο μόνη της,ωστόσο αναμφισβήτητα η πίστη στο Θεό ήταν αυτή που ώθησε την ομάδα να δείξει τόση αποφασιστικότητα και ανδρεία. Ο Αλέξανδρος ήταν ο μόνος στην ομάδα που ήταν ορθόδοξος, ωστόσο και οι άλλοι της ομάδας είχαναναμφισβήτητα ως κίνητρο για τον αγώνα τους τη πίστη στον Χριστό. Έχει γραφτεί απο μερικούς πως ο Αλέξανδρος είχε μια "τυπική", "χαλαρή" και "κληρονομικώ δικαίω" σχέση με την Ορθοδοξία, με την οποία,όπως ισχυρίζονται, τον συνέδεσε εκ των υστέρων η Ρωσική εκκλησία (σχ. Κλασσικοπερίπτωσης: Σε αυτό το σημείο διακρίνει κανείς, τον προτεσταντικο- παπικό παρελκυστικό και δολιχοδρομούντα λόγο, αφού κάνοντας ένα βήμα παραπέρα, προσπαθούν να...εξηγήσουν την ενεργό συμμετοχή του στις Ορθόδοξες ακολουθίες ως μία απλή συμπάθεια στο "τελετουργικό" και όχι ως εκδήλωση Ορθόδοξης πίστης) Ωστόσο ο φίλος του Lilo Ramdohr έχει μαρτυρήσει περί του αντιθέτου λέγοντας χαρακτηριστικά ότι ο Αλέξανδρος είχε πάντα μαζί του μια Αγία Γραφή και πως σε όλη του τη ζωή δεν έκρυβε την αγάπη του στην Ορθοδοξία.

 Στις επιστολές προς την οικογένειά του από τη φυλακή, ο Αλέξανδρος γράφει για την εμβάθυνση της πίστης του, και πως αν και καταδικασμένος σε θάνατο, έχει ειρήνη στην ψυχή του, γνωρίζοντας οτι υπηρέτησε την αλήθεια. Στην τελευταία του επιστολή, γραμμένη λίγο πριν από την εκτέλεσή του, έγραψε την οικογένειά του: "Ποτέ μην ξεχνάτε τον Θεό!" Ο νεομάρτυρας Αλέξανδρος Schmorell θάφτηκε πίσω φυλακή Stadelheim, στο κοιμητήριο του Perlacher Forst. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι αμερικανικές δυνάμεις έχτισαν μια βάση πίσω από το κοιμητήριο και φεύγοντας στα μέσα της δεκαετίας του 1990, "έβγαλαν στο σφυρί" τα κτίρια που υπήρχαν σε αυτην την βάση.Ανάμεσα σε αυτά τα "προς πώληση" κτίρια που είχαν στην κυριότητά του οι Αμερικάνοι υπήρχε και μια εκκλησία. Κατά Θεία πρόνοια, εκείνη την περίοδο η Ρωσική εκκλησία της διασπορά στο Μόναχο, έψαχνε για ένα κτίριο προκειμένου να το μετατρέψει σε εκκλησία.Έτσι αγοράστηκε η Αμερικανική εκκλησία και έγινε Ρώσικος Ορθόδοξος Ιερός Ναός ο οποίος βρίσκεται λιγα μέτρα απο εναν δρόμο κάτω απο τον οποίο είναι θαμμένα τα Άγια Λείψανα του νεομάρτυρος Αλεξάνδρου.

 Γνωρίζοντας η Ρωσική εκκλησία την ιστορία και το μαρτύριο του Αλεξάνδρου είχε συμπεριλάβει στο τέμπλο αυτού του Ιερού Ναού την Αγιογραφία του χωρίς ωστόσο να υπάρχει φωτοστέφανο. Αυτό προσετέθη στις 5 Φεβρουαρίου του 2012, όταν μετά την επίσημη Αγιοκατάταξη του στους Ρώσους Νεομάρτυρες της διασποράς, εψάλη η δοξολογία του σε αυτόν τον Ιερό Ναό.Αξίζει να επαναλάβουμε πως αυτός ο Ναός κτίστηκε μεταπολεμικά απο τον Αμερικανικό στρατό, κοντά στο σημείο του μαρτυρίου, μαζί με τα άλλα κτίρια της αμερικανικής βάσης για λατρευτική χρήση των Αμερικανών στρατιωτών, οι οποίοι ασφαλώς δεν γνώριζαν τίποτα ούτε για τον Αλέξανδρο, ούτε για την αντιναζιστική οργάνωση "Λευκό Ρόδο" στην οποία μετείχε, ούτε φυσικά για το μαρτύριό του.

 log-post_5.html log-post_5.html