ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ ΤΩΝ ΧΡΙΝΙΑΝΩΝ ΕΠΙ ΔΟΚΛΗΤΙΑΝΟ

Η άνθηση του χριστιανισμού δεν ήταν δυνατόν να αφήσει ανεπηρέαστη την αυτοκρατορία. Οι αυτοκράτορες απαιτούσαν προσκύνηση, και το γεγονός ότι οι χριστιανοί προσκυνούσαν μόνο τον Ιησού, προκάλεσε πολλές αναταραχές. Δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτό ότι προσκυνούσαν τον Χριστό τον οποίον ήξεραν ως άνθρωπο, και όχι τον αυτοκράτορα-θεό. Έτσι οι χριστιανοί εκδιώχθηκαν, άλλωτε με βίαιο τρόπο και άλλωτε πιο ήπια, μέχρι το 313 μΧ όπου ο Μέγας Κωνσταντίνος σταμάτησε τους διωγμούς των χριστιανών και τους προστάτεψε με το διάταγμα των Μεδιολάνων περί ανεξιθρησκείας. χριστιανικό κίνημα διογκώθηκε ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ

Ο Διοκλητιανός ή Διοκλής, στα Λατ. Gaius Aurelius Valerius Diocletianus (22 Δεκεμβρίου περ. 312) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από τις 20 Νοεμβρίου 284 ως την 1η Μαΐου 305. Καταγόταν από ταπεινή οικογένεια της Δαλματίας. Στον στρατό διακρίθηκε για την εξαιρετική νοημοσύνη του και έφτασε μέχρι το αξίωμα του υπάτου. Όταν δολοφονήθηκε ο αυτοκράτορας Νουμεριανός το έτος 284, οι στρατηγοί ανακήρυξαν αυτοκράτορα τον Διοκλητιανό. Κατά την πρώτη περίοδο της βασιλείας του ( ), ο Διοκλητιανός προσέλαβε ως συνάρχοντα τον Μαξιμιανό, επειδή ένας μόνο άρχοντας δεν επαρκούσε για τις ανάγκες της απέραντης αυτοκρατορίας. Ο Μαξιμιανός ήταν γενναίος στρατηγός και καταγόταν από την Πανονία. Ανάλαβε τη διοίκηση της Δύσης, ενώ ο Διοκλητιανός κυβερνούσε την Ανατολή ΔΟΚΛΗΤΙΑΝΟΣ

Στη δεύτερη περίοδο της βασιλείας του, ο Διοκλητιανός καθιέρωσε το σύστημα της τετραρχίας. Δηλαδή προσέλαβε ακόμη δύο βοηθούς και συνάρχοντες που είχαν τον τίτλο του Καίσαρα. Ο Διοκλητιανός είχε βοηθό τον Γαλέριο και ο Μαξιμιανός τον Κωνστάντιο Χλωρό. Ο Κωνστάντιος κυβερνούσε τη Γαλατία, Ισπανία, Βρετανία με πρωτεύουσα τη γαλατική πόλη Τρεβήρους, ο Μαξιμιανός την υπόλοιπη Δύση με πρωτεύουσα το Μιλάνο, ο Γαλέριος τη βαλκανική χερσόνησο με πρωτεύουσα το Σίρμιο της Σερβίας και ο Διοκλητιανός την υπόλοιπη Ανατολή με πρωτεύουσα τη Νικομήδεια της Βιθυνίας.

Ο Διοκλητιανός έκανε πολλές μεταβολές στη διοίκηση: Το πολίτευμα έγινε απόλυτη μοναρχία. Ο αριθμός των υπαλλήλων αυξήθηκε. Οι βάρβαροι κατέλαβαν σημαντική θέση στον στρατό και την πολιτεία. Το πρόσωπο του αυτοκράτορα ήταν ιερό και οι υπήκοοι έπρεπε να του αποδίδουν λατρεία. Εξαπέλυσε δριμείς διωγμούς κατά του Χριστιανισμού και του Μανιχαϊσμού. Το 305 ο Διοκλητιανός παραιτήθηκε και αποσύρθηκε στο ανάκτορό του στα Σάλωνα της Δαλματίας, όπου πέθανε μετά από 8 έτη.

Κάντε κλικ εδώ για την επεξεργασία της μορφής των κειμένων διάρθρωσης Δεύτερο επίπεδο διάρθρωσ ης  Τρίτο επίπε δο διάρθ ρωση ς Τ έ τ α ρ τ ο ε π ί π ε δ ο δ ι ά ρ θ ρ ω σ η ς  Π έ μ π τ ο ε π ί π ε δ ο δ ι ά ρ θ ρ ω σ η ς  Έ κ τ ο ε π ί π ε δ ο δ ι ά ρ θ ρ ω σ η ς  Έ β δ ο μ ο ε π ί π ε δ ο δ ι ά ρ θ ρ ω σ η ς  Ό γ δ ο ο ε π ί π ε δ ο δ ι ά ρ θ ρ ω σ η ς Ένατο επίπεδο διάρθρωσηςCli ck to edit Master text styles Ρωμαϊκό νόμισμα με την κεφαλή του Διοκλητι ανού, περ. 300 μ.Χ.

Ο Διοκλητιανός ωστόσο ήταν πιο παραδοσιακός. Επιδίωκε να επαναφέρει την αίγλη του παλαιού ρωμαϊκού και ελληνικού πανθέου, όταν όμως ανέβηκε στο θρόνο (284) η κατάσταση ήταν πιο κρίσιμη από ποτέ. Έτσι, επιδόθηκε στο έργο διοικητικής αναμόρφωσης και ισχυροποίησης του στρατού και της οικονομίας και δεν προέβη σε αντιχριστιανικά μέτρα, γιατί έκρινε πως κάτι τέτοιο θα ήταν επιβλαβές για την ενότητα της αυτοκρατορίας, καθώς ο χριστιανισμός είχε διεισδύσει πια σε ανώτερα στρώματα της κοινωνίας, ακόμα και σε κρατικούς και στρατιωτικούς αξιωματούχους.

Το διάταγμα με το οποίο διατάσσονταν όλοι ανεξαιρέτως οι αξιωματούχοι να θυσιάσουν στους θεούς και στον αυτοκράτορα θορύβησε τους χριστιανούς της αυτοκρατορίας, οι οποίοι ένιωθαν ότι παραγκωνίζονταν, αλλά όπως φαίνεται δεν εφαρμόστηκε με ιδιαίτερη σκληρότητα. Σε κάποιες επαρχίες τα μέτρα ήταν σκληρότερα, σε άλλες όμως έως και ανύπαρκτα, ενώ στο στενό κύκλο του αυτοκράτορα εξακολούθησαν να περιλαμβάνονται δηλωμένοι χριστιανοί, όπως ο Γοργόνιος, ο Δωρόθεος και ο Πέτρος.5 Φαίνεται λοιπόν πως και ο ίδιος ο Διοκλητιανός είχε αμφιβολίες για την ορθότητα των μέτρων που πρότεινε και ήταν ελαστικός. 3. Αντιχριστιανικά μέτρα του Διοκλητιανού

Ο Διοκλητιανός ανακήρυξε επίσης τη λατρεία του Δία αποκλειστική κι υποχρεωτική θρησκεία της Αυτοκρατορίας. Αρχικά δεν προσπάθησε να επιβάλλει τις θρησκευτικές προτιμήσεις του με βίαια μέσα. Ο Γαλέριος όμως επέμεινε ότι ο Χριστιανισμός έπρεπε να εξαλειφθεί από τη ρωμαϊκή επικράτεια και με την προτροπή του ο Διοκλητιανός κήρυξε διωγμό εναντίον των Χριστιανών το 303, που διήρκησε μέχρι το 305. Παρόλο που ο διωγμός του Διοκλητιανού εναντίον των Χριστιανών ήταν από τους πιο βίαιους και αιματηρούς που έγιναν ποτέ στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τα αποτελέσματά του δεν ήταν τα επιθυμητά για τη ρωμαϊκή ηγεσία. Αντίθετα τοΗ Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ιδρύθηκε το 27πΧ με την αναγόρευση του Οκταβιανού ως Αύγουστου, και διατηρήθηκε ως το 476μΧ οπότε καταλύθηκε το Δυτικό Ρωμαϊκό κράτος και το διαδέχθηκε το Ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος, γνωστό ως Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στην μεγαλύτερη έκτασή της περιελάμβανε ολόκληρη την Δυτική και Νότια Ευρώπη, την Βόρεια Αφρική, την Μικρά Ασία, την Αρμενία, την Συρία, την Παλαιστίνη και την Μεσοποταμία.

Πηγές: Wikipedia Σελίδες Επιστήμης και Ιστοριας asiaminor.ehw.gr/ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ