Το φεστιβάλ των Καννών Ο Χορός των Όσκαρ “Όταν πέθανε ο γιος μου, ο Δημήτρης, όλοι έκλαιγαν. Εγώ; Σηκώθηκα και χόρεψα. Είπαν: ‘Ο Ζορμπάς τρελάθηκε!’. Ο χορός όμως, μόνο ο χορός, σταματούσε τον πόνο…” - Αλέξης Ζορμπάς Αυτό ακριβώς χαρακτήριζε τον Ζορμπά ως προσωπικότητα. Οι ενστικτώδεις αντιδράσεις του και στη χαρά και στη λύπη. Αξέχαστες παραμένουν οι σκηνές που σηκώνεται ο Ζορμπάς και χορεύει σα λυσσασμένο ζώο που λαχταρά να εξωτερικεύσει αυτά που υπάρχουν μέσα του με τον πιο πρωτόγονο και αυθεντικό τρόπο. Αξέχαστη παραμένει και η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, με το βασικό θέμα της ταινίας να αποτελεί μία από τις πιο γνωστές μελωδίες παγκοσμίως. Μετά το “χορό του Ζορμπά” ακολούθησε ο “χορός των Όσκαρ”. Η ταινία προτάθηκε συνολικά για επτά βραβεία από την Αμερικάνικη Ακαδημία. Ο Κουίν προτάθηκε για Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου και ο Κακογιάννης προτάθηκε για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, αλλά όταν ήρθε η στιγμή δεν πήγε στην τελετή απονομής των βραβείων. Βρισκόταν, τότε, στη Νέα Υόρκη και ζήτησε από τον Φρεντ Ζίνεμαν να παρασταθεί αντ’ αυτού. Τελικά ο “Αλέξης Ζορμπάς” απέσπασε τρία Όσκαρ. Η Λίλα Κεντρόβα κέρδισε το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για την μοναδική της ερμηνεία. Ο Γουόλτερ Λάσαλι κέρδισε Όσκαρ Φωτογραφίας σε Ασπρόμαυρη Ταινία (η ταινία είχε γυριστεί σε ασπρόμαυρο φιλμ εξ’ αιτίας της ποιότητας του ελληνικού φωτός και λόγω των συντελεστών της ταινίας που επέμεναν στο ασπρόμαυρο αφού πίστευαν ότι θα ταίριαζε περισσότερο στο ύφος της). Τέλος αν και χρησιμοποιήθηκαν κυρίως φυσικές τοποθεσίες, ο καλλιτεχνικός διευθυντής Διονύσης Φωτόπουλος που προσάρμοσε τους τοπικούς δρόμους των χωριών και το σπίτι της Μαντάμ Ορτάνς, και είχε την ευθύνη για τα εσωτερικά ντεκόρ και κοστούμια, κέρδισε το τρίτο Όσκαρ του “Αλέξη Ζορμπά”.

Σαντουρι Το σαντούρι, σε σχήμα ισοσκελούς τραπεζίου, έχει μεταλλικές χορδές κατά μήκος των δυο παράλληλων πλευρών του. Σε κάθε φθόγγο αντιστοιχούν 3-5 χορδές κουρδισμένες στον ίδιο τόνο. Είναι τοποθετημένο πάνω σε βάση, πάνω από τα γόνατα του οργανοπαίκτη. Πολλές φορές είναι κρεμασμένο στους ώμους, όταν στον γάμο πηγαίνουν να πάρουν τη νύφη, σε πατινάδες κλπ, (έθιμο που στις μέρες μας τείνει να εκλείψει). Παίζεται με δυο λεπτά ραβδάκια, τις μπαγκέτες, τυλιγμένα στις άκρες με βαμβάκι ή δέρμα. Οι μπαγκέτες, με το άκρο τους γυρισμένο λίγο προς τα πάνω, κρατιώνται ανάμεσα στον δείκτη και το μεσαίο δάκτυλο, με τη βοήθεια του αντίχειρα. Στο παίξιμο χρησιμοποιείται κυρίως ο καρπός του χεριού και λιγότερο τα δάκτυλα. Η ονομασία του μάλλον προέρχεται από το βυζαντινό όργανο ψαλτήρι (μιας και φαινομενικά μοιάζει με το κανονάκι), και μέσα από τους αιώνες έφτασε να ονομάζεται σαντούρι: ψαλτήρι -> σαντίρ -> σαντούρι. Κατά μια άλλη εκδοχή, η ονομασία προέρχεται από τις περσικές λέξεις "σαν ταρ" = εκατό χορδές. Σαντούρια επίσης μπορούμε να βρούμε στη Ρουμανία, καθώς και σε χώρες της Μέσης Ανατολής (Αραβία, Ιράν κλπ) αλλά διαφέρουν από λίγο εως πολύ από το ελληνικό σαντούρι. Αρχικά το σαντούρι ήταν όργανο μελωδίας.`Επαιζε τη μελωδία μαζί με τα άλλα όργανα, ενώ παράλληλα μπορούσε να κρατήσει ένα ίσο στην τονική (βάση) ή την πέμπτη της κλίμακας. `Αλλοτε συνόδευε τη μελωδία με απλές συνηχήσεις. Με τον καιρό, και με την επίδραση της δυτικής εναρμονισμένης μελωδίας, το ίσο και οι συνηχήσεις μετατρέπονται σε συγχορδίες. Σήμερα μπορεί να παίζει τη μελωδία, είτε μόνο του είτε μαζί με τα άλλα όργανα, καθώς και να παίζει τις συγχορδίες πάνω στο

H μουσική της ταινίας και οι φωτογραφιες της  Οι Σελίδες Νίκου Καζαντζάκη εμφανίσθηκαν στο Διαδίκτυο το 1997, με τη συμπλήρωση σαράντα χρόνων από το θάνατο του συγγραφέα. Η Εταιρία Κρητικών Ιστορικών Μελετών, που τις δημιούργησε, διατηρεί και φυλάσσει στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης το μεγαλύτερο μέρος του αρχείου του Νίκου Καζαντζάκη καθώς και τη βιβλιοθήκη και το γραφείο του, που εκτίθενται σε ειδικές αίθουσες του Μουσείου. Η ιστοσελίδα ( την οποία επιμελήθηκε ο Αλέξης Καλοκαιρινός, απευθύνεται με διαφορετικούς στόχους σε διαφορετικές κατηγορίες χρηστών του Δικτύου. Το ίδιο ισχύει για το CD που ετοιμάστηκε στα πλαίσια του Προγράμματος Καζαντζάκη της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας και που αποτελεί μια εμπλουτισμένη και επικαιροποιημένη μορφή της αρχικής καταχώρησης. Απευθύνονται στον επισκέπτη του Ιστορικού Μουσείου, ο οποίος θα θελήσει να περιηγηθεί τις εκθέσεις, να ξεφυλλίσει το άλμπουμ των φωτογραφιών, να δει τα εξώφυλλα των βιβλίων (μαζί με μερικές καταπληκτικές εικονογραφήσεις τους) και ν' ακούσει τη φωνή του συγγραφέα. Απευθύνονται επίσης στον αναγνώστη της λογοτεχνίας που θα θελήσει να μάθει περισσότερα για το έργο του συγγραφέα και για την απήχησή του στους συγχρόνους του, να ενημερωθεί για τη σημερινή αποτίμηση του έργου αυτού, αλλά και να γίνει κοινωνός των φιλοσοφικών και πολιτικών προβληματισμών του, όπως αποτυπώνονται στις αυτόγραφες επιστολές του προς τους ανθρώπους που αγάπησε. Τόσο η ιστοσελίδα όσο και το CD απευθύνονται τέλος στους μελετητές της λογοτεχνίας, στους οποίους προτείνουν αναλυτική εργογραφία και βιβλιογραφία, σύντομα επιστημονικά μελετήματα, ένα αρχείο τύπου και ένα πειραματικό σύστημα αντιπαραβολής διαδοχικών μορφών κειμένου (από την πρώτη γραφή μέχρι την προσαρμογή για την όπερα). Οι Σελίδες Νίκου Καζαντζάκη δημιουργήθηκαν για να δώσουν στον χρήστη του ηλεκτρονικού μέσου πρόσβαση σε ευρεία, σημαντική και ποικιλόμορφη πληροφορία, χωρίς την πρόθεση να ενισχύσουν μια συγκεκριμένη εικόνα του συγγραφέα, το έργο του οποίου έγινε και γίνεται ακόμα αντικείμενο αντίθετων κρίσεων. Υπάρχει πάντως η πρόθεση να αναδειχθεί, μέσα από ενδείξεις, ένα σύνθετο φαινόμενο λογοτεχνικής παραγωγής και πνευματικής παρουσίας που αντιστέκεται σε απλουστεύσεις. Οι Σελίδες Νίκου Καζαντζάκη έχουν οργανωθεί με τη μορφή μιας μικρής εγκυκλοπαίδειας, με πυκνό δίκτυο αμοιβαίων παραπομπών που δίνει τη δυνατότητα στους χρήστες να χαράξουν τις προσωπικές τους διαδρομές και, ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους, είτε να συγκεντρώσουν την προσοχή τους στη μελέτη θεματικών ενοτήτων, είτε να αφεθούν σε μια περιπλάνηση που θα αξιοποιεί το συνειρμικό δυναμικό του ηλεκτρονικού μέσου.