Η στοιχειωμένη αίθουσα
Ταξίδι ξεκινήσαμε μέσα από ένα βιβλίο. Σε στοιχειωμένη αίθουσα, σε ελληνικό σχολείο.
Με περιέργεια ασύλληπτη διαβάζαμε τις σελίδες. Να βρούμε πνεύμα μαθητή, πίσω από τις περσίδες.
Αποφασισμένοι ήμαστε να το ελευθερώσουμε κι από τους ήχους τους αλλόκοτους για πάντα να γλιτώσουμε.
Δε μας έλειψε η καρδιά και σε ομάδες χωριστήκαμε. Αρπάξαμε την αρμαθιά με τα κλειδιά, κανόνες του σχολειού μας παραβήκαμε.
Το πρόβλημα το λύσαμε και σας το αποκαλύπτουμε. Έκπληξη μας περίμενε, όταν στην αίθουσα ορμήσαμε.
Περιστεριού γουργούρισμα του μυστηρίου η λύσις. Κι ήταν η λάμψη από τα CD που μας έθετε προκλήσεις.
Το πνεύμα του αδικημένου μαθητή ποτέ δε φανερώθηκε. Μόνο το τετράδιο του κ. Διευθυντή που ευθύς σ΄εκείνον παραδόθηκε.
Θυμήθηκε τα αξέχαστα τα χρόνια του τα παιδικά. Στιγμές γλυκές απ΄το σχολειό, χαραγμένες μέσα του βαθιά.
-Κυρία… -Ορίστε, παιδιά, μου; Η ιστορία μας τελειώνει και η αίθουσα στέκει μόνη. Στοιχειωμένη ή παινεμένη στην ψυχή μας πάντα θα μένει. Πίσω στο σχολειό μας θα γυρίζουμε κι ελπίδα τις καρδιές μας θα γεμίζουμε.