Ζώα υπό εξαφάνιση Γιάννης και Λυδία

Το πάντα τρώει καλάμια μπαμπού και βλαστάρια. Γεννάει 1-3 μικρά πάντα. Μόλις 1.600 Γιγάντια πάντα, απομένουν ελεύθερα στη φύση σήμερα. Ο πληθυσμός τους είναι πολύ μικρός, όμως το θετικό είναι ότι δείχνει ανοδική πορεία: σήμερα υπάρχουν 40 % περισσότερα Γιγάντια πάντα από όσα στις αρχές της δεκαετίας του 1980,όταν το WWF ξεκίνησε το πρόγραμμα προστασίας του στην Κίνα. Τα θηλυκά Γιγάντια πάντα γεννάνε. Όταν γεννιέται, το μωρό Γιγάντιο πάντα είναι τυφλό και ζυγίζει μόλις 90-130 γραμμάρια, δηλαδή όσο μια φώκια. Το πάντα τρώει καλάμια μπαμπού και βλαστάρια. Γεννάει 1-3 μικρά πάντα. υ

Μαύρος γύπας Ο μαύρος γύπας γεννάει 2-6 μικρά και τρώει κρέας.Σπάνια βρίσκουμε χρυσό γύπα. Ο μαύρος γύπας κινδυνεύει υπό εξαφάνιση από τους ανθρώπους..

Κόκκινο ελάφι Το κόκκινο ελάφι ζούσε κάποτε σε ολόκληρη σχεδόν την ηπειρωτική Ελλάδα. Μέσα σε λίγες δεκαετίες όμως, οι πληθυσμοί του συρρικνώθηκαν σε τέτοιο βαθμό ώστε το είδος να θεωρείται πλέον «Κρισίμως κινδυνεύον», σύμφωνα με το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας  (Αθήνα, 2009). Στα τέλη του 20ου αιώνα τα ελάφια είχαν περιοριστεί στη χερσόνησο της Σιθωνίας, στην ορεινή περιοχή της Ροδόπης και στην Πάρνηθα. Σήμερα ο πληθυσμός της Σιθωνίας έχει εξαφανιστεί. Ο προστατευμένος πληθυσμός της Πάρνηθας φαίνεται πλέον ότι είναι ο πιο ακμαίος της χώρας. Μικροί αριθμοί φυλάσσονται επίσης σε εκτροφεία ενώ ίσως επιβιώνουν ακόμη και λίγα ζώα στους Ραφταναίους στα Πράμαντα της Ηπείρου, από προηγούμενο εμπλουτισμό. Το λαθραίο κυνήγι είναι η κυριότερη απειλή για το ελάφι στην Ελλάδα. Οι πληθυσμοί που έχουν απομείνει αποτελούν απομονωμένα «νησιά». Η δυνατότητα φυσικής επέκτασής του σε νέες περιοχές εμποδίζεται από την απώλεια κατάλληλων βιοτόπων εξαιτίας της εντατικοποίησης της γεωργίας, της επέκτασης των οικιστικών εκτάσεων και της όχλησης. /**

Δελφίνι Τα χρώματά του, μια σύνθεση από γκρι, μαύρο άσπρο και κίτρινο είναι ιδιαίτερα σύνθετα και ψάρια όπως ο γαύρος, η σαρδέλα και πιθανότατα και με καλαμάρια στον Κορινθιακό κόλπο. Δε ξέρουμε ακριβώς πόσα κοινά δελφίνια κολυμπάνε στα ελληνικά νερά αλλά γνωρίζουμε ότι ο πληθυσμός του έχει υποστεί σοβαρή μείωση τα τελευταία 30 - 40 χρόνια. Υπό κανονικές συνθήκες, γεννάει ένα μικρό ανά 2-3 χρόνια και η κύηση διαρκεί 10 - 11 μήνες. Άγνωστη είναι η μέγιστη ηλικία των κοινών δελφινιών. Τα συναντάει κανείς σε περιοχές με βάθη έως 200 μέτρα και κοντά στην ακτή στο Βόρειο Ιόνιο Πέλαγος, στον Σαρωνικό και τον Κορινθιακό, στα Δωδεκάνησα, τον Βόρειο Ευβοϊκό και τον Παγασητικό, στις Κυκλάδες το Βορειοανατολικό Αιγαίο, τον Θερμαϊκό, ενώ η σημαντικότερη περιοχή για το είδος είναι το Θρακικό Πέλαγος. Βωηηγγωην΄΄λκνλν ξκλ ξνλξκλ