Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ Σε πολλά κείμενα της ελληνικής αλλά και της ξένης λογοτεχνίας συναντάμε την υποβαθμισμένη θέση της γυναίκας μέσα στην κοινωνία εκείνης της εποχής (πριν από τους Βαλκανικούς πολέμους). Δύο πολύ σημαντικά παραδείγματα μέσα από την ελληνική λογοτεχνία είναι η «Φόνισσα» η οποία συγγράφτηκε το 1903 από τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και η «Τιμή και το χρήμα» το οποίο συγγράφτηκε το 1912 από τον Κωνσταντίνο Θεοτόκη. Κεντρικό θέμα και τον δυο έργων είναι η υποβαθμισμένη θέση της γυναίκας μέσα στην ελληνική κοινωνία της εποχής .

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΄΄Η ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ΄΄ Η Θέση της γυναίκας εκείνη την εποχή βλέπουμε πως έχει αρχίσει να αλλάζει λίγο και να μοιάζει με τα σημερινά δεδομένα σε ορισμένες πτυχές της. Αυτό το βλέπουμε από την κυρά Επιστήμη που αντιμιλούσε στον άντρα της αλλά και στον Ανδρέα. Όμως, εκείνη την εποχή ακόμη ζητούσε ο άντρας προίκα από την γυναίκα που θα πάρει αλλά η γυναίκα είχε την δυνατότητα να παντρευτεί όποιον ήθελε. Αυτό το συμπεραίνουμε από το ότι ο Ανδρέας ζητούσε χρήματα από την κυρά Επιστήμη για να παντρευτεί την κόρη της την Ρήνη όμως και η ίδια την Ρήνη παρακαλούσε την μανά της να δώσει τα χρήματα που ζητούσε ο Ανδρέας. Τέλος, βλέπουμε πως η Ρήνη αποφασίζει να μην τον παντρευτεί τον Ανδρέα φανερώνοντας την ελευθερία που είχε ως προς τις επιλογές που θα κάνει.

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ Σε ό,τι αφορά στην γυναίκα στην αρχαία Ελλάδα η πρώτη κύρια δυσκολία που αντιμετώπιζε ένα νεογέννητο κορίτσι ήταν να του επιτραπεί να ζήσει. Ακόμη όταν θα παντρευόταν δεν θα είχε τη δυνατότητα να διατηρήσει το οικογενειακό της όνομα και συνεπώς τα οικογενειακά περιουσιακά στοιχεία της. Επίσης θα έπρεπε να ετοιμάζουν το φαγητό για όλη την οικογένεια, να κατασκευάζουν ρούχα για την οικογένεια. Ακόμη φρόντιζαν για την ανατροφή των παιδιών. Στην περίπτωση που υπήρχαν δούλοι έπρεπε να τους επιβλέπουν. Επιπρόσθετα οι γυναίκες είχαν και υποχρέωσης όπως να βοηθούν στις αγροτικές εργασίες.

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ   Η γυναίκα της βυζαντινής περιόδου ζούσε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής της στο σπίτι.  Οι έξοδοι, πάντα με συνοδεία, για την εκκλησία, τα πανηγύρια και το λουτρό, καθώς και οι επισκέψεις σε συγγενικά πρόσωπα, ήταν οι μόνες κοινωνικά αποδεκτές δραστηριότητες της γυναίκας έξω από το σπίτι. Επίσης, δεν ήταν ευπρεπές να κάθεται στο ίδιο τραπέζι με τους άνδρες, παρά μόνο αν ήταν πολύ στενά συγγενικά της πρόσωπα, όπως για παράδειγμα ο πατέρας, ο σύζυγος και οι αδελφοί. Συχνά έτρωγε σε χωριστή αίθουσα, όπως σε χωριστά δωμάτια από τους άντρες περνούσε την ημέρα της. Στον επαγγελματικό τομέα ο ρόλος της γυναίκας ήταν μικρός. Οι γυναίκες των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων δούλευαν στα χωράφια και στα εργαστήρια της οικογένειάς τους. Λίγες γυναίκες, μορφωμένες, ήταν ιατροί που θεράπευαν το γυναικείο πληθυσμό.

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ Την εποχή της Τουρκοκρατίας στην χειρότερη θέση από όλους τους υπόδουλους βρισκόταν η γυναίκα . Την εποχή εκείνη οι πασάδες απολάμβαναν τις γυναίκες της υπόδουλης φυλής χωρίς να δίνουν λόγο σε κανέναν .Από αυτό μόνο μπορούμε να καταλάβουμε το επίπεδο της εκμετάλλευσης της γυναίκας εκείνη την εποχή. Αντίθετα σε κάποιες ελληνικές περιοχές η θέση της γυναίκας είναι διαφορετική. Βρίσκεται εκτός σπιτιού βοηθώντας σε γεωργικές δουλείες, αλλά κι σε άλλες πιο βαριές, ιδιαίτερα στην Πελοπόννησο. Αυτό δεν την εμπόδισε να παρατήσει την υπηρεσία του νοικοκυριού.Συνεχίζει να ασχολείται με την οικογένεια της και να επιτελεί τις οικιακές εργασίες.

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΟΝ 20Ο ΑΙΩΝΑ Με την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους η γυναίκα βρέθηκε πιο ώριμη, αλλά καθόλου ισότιμη με τον άνδρα. Στην Ελλάδα ως το 1917 η γυναίκα δεν μπορούσε να αναλάβει άλλο δημόσιο λειτούργημα εκτός της δασκάλας. Το 1920 ιδρύθηκε ο Σύνδεσμος για τα Δικαιώματα της Γυναίκας. Οι πρώτες φεμινίστριες μαχητικές αγωνίζονταν και κατακτούσαν ένα-ένα τα δικαιώματα που ήταν μέχρι πριν από λίγο απόρθητα για τις γυναίκες. Η γυναίκα πάλεψε για την κατάκτηση συγκεκριμένων ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, ξεκινώντας από αυτό της εκπαίδευσης, αφού η έλλειψη παιδείας για τις γυναίκες μέχρι εκείνη την εποχή θεωρούνταν αυτονόητη.

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΟΝ 20Ο ΑΙΩΝΑ Το 1930, μετά από σκληρούς αγώνες των γυναικών και ύστερα από πολλές συζητήσεις, δίνεται στην Ελληνίδα το δικαίωμα ψήφου υπό όρους. α) Μόνο για τις δημοτικές εκλογές. β) Μόνο για να εκλέγει, όχι να εκλέγεται. γ) Μόνο οι εγγράμματες είχαν δικαίωμα να ψηφίσουν. δ) Μόνο όσες ήταν άνω των 30 χρονών. Αλλά το 1930 το 70% των γυναικών στην Ελλάδα, άνω των 30 χρονών, ήταν αγράμματες.

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗ ΣΥΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ Τα τελευταία χρόνια η εικόνα της γυναίκας έχει αλλάξει ουσιαστικά. Παλαιότερα η γυναίκα ένιωθε αδύναμη, περιορισμένη και λιγότερο αυτόνομη καθώς ήταν υποχρεωμένη να μην εργάζεται (και κατά συνέπεια να μην νιώθει ανεξάρτητη) και να ασχολείται αποκλειστικά με την ανατροφή των παιδιών και με τις εργασίες του σπιτιού Ακόμη, δεν μπορούσε να ασχοληθεί με τις προσωπικές τις ανάγκες και είχε πολύ μικρή οικονομική ισχύ σε αντίθεση με τον άντρα ο οποίος ήταν ο κύριος του σπιτιού.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΑΣ Ζήκος Νίκος Αλέξανδρος Καραβασιλείου Κωνσταντίνος Γκογκαλάτζε Δημοσθένης Κρανής Αρσένης Δημαράς Υπεύθυνη καθηγήτρια Κ.Φάκα

Βιβλιογραφία και πήγες ! ΒΙΒΛΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ Α΄ ΚΑΙ Β΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΒΙΚΙΠΑΙΔΙΑ (ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΟΝ 20 ΑΙΩΝΑ)