2ο λύκειο Σαλαμίνας Φεβρουάριος 2013 Υπεύθυνη καθηγήτρια: Παπαδημητρίου Κατερίνα Το Α2 τμήμα στα πλαίσια του μαθήματος της Ιστορίας παρουσιάζει την ομαδική εργασία με θέμα:

ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Ένα πολιτικό θαύμα

Σόλωνας (περ. 639 – 559 π.Χ.)

Σόλωνας Πλούσιος Αθηναίος πολίτης Έμπορος που ταξίδευσε σε Αίγυπτο και Μικρά Ασία. Γνώσεις , εμπειρίες Εφόδια χρήσιμα για την κοινωνική και οικονομική ανόρθωση της πατρίδας του.

α) Ο ποιητής Έργα του : Ελεγεία Γνωμικές ελεγείες Έργα του : Ελεγεία Γνωμικές ελεγείες

β) Νομοθέτης μέτρα επανόρθωσης = σεισάχθεια (από το σείω, που σημαίνει αφαιρώ και το άχθος που σημαίνει βάρος) Στα πλαίσια της σεισάχθειας ο Σόλωνας: κατάργησε τα υφιστάμενα χρέη ιδιωτών προς ιδιώτες και προς το δημόσιο απελευθέρωσε όσους Αθηναίους είχαν γίνει δούλοι λόγω χρεών. κατάργησε το δανεισμό με εγγύηση το σώμα αμνήστευσε (παραιτήθηκε από την τιμωρία) τα αδικήματα που επέφεραν στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων

Πολιτειακές μεταρρυθμίσεις Ο Σόλωνας διατήρησε τις τέσσερεις τάξεις που καθόριζαν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των Αθηναίων: Πεντακοσιομέδιμνοι Τριακοσιομέδιμνοι Διακοσιομέδιμνοι Θήτες

Μέτρα για τη διεύρυνση της λαϊκής κυριαρχίας Μετέφερε στην εκκλησία του δήμου την αρμοδιότητα της εκλογής των αρχόντων, που είχε ως τότε ο Άρειος Πάγος. Θέσπισε την εκλογή των προκρίτων Ίδρυσε ένα νέο βουλευτικό σώμα, τη βουλή των τετρακοσίων Η θητεία κάθε βουλευτή ήταν ετήσια και οι τέσσερις φυλές της Αθήνας αντιπροσωπεύονταν ισότιμα, με εκατό βουλευτές η καθεμιά.

στο χώρο της δικαιοσύνης Μεταρρυθμίσεις στο χώρο της δικαιοσύνης Ίδρυσε την Ηλιαία Ρύθμισε τις ιδιωτικές σχέσεις Μέτρα προστασίας της οικογένειας και του γάμου

Από τον Σόλωνα στον Κλεισθένη Ύστερα από την λήξη της τυραννικής εξουσίας των Πεισιστρατιδών η δημοκρατία τελειοποιείται χάρη στις μεγάλες μεταρρυθμίσεις του Κλεισθένη.

Κλεισθένης ( 6oς αιώνας π.χ. )

Κατάργησε τους θεσμούς των γενών και των φυλών. Πιο συγκεκριμένα: Κατάργησε τους θεσμούς των γενών και των φυλών. Μετατόπισε το πολιτικό κέντρο βάρους στους δήμους. Διεύρυνε την βουλή σε 500 μέλη με 50 βουλευτές από κάθε φυλή . Οι μεταρρυθμίσεις λοιπόν του Κλεισθένη εξασφάλισαν στους πολίτες ισονομία και ισηγορία και ουσιαστική συμμετοχή στα κοινά καθώς οι περισσότερες εξουσίες μεταφέρθηκαν στον λαό-δήμο.

Οι πολιτικοί θεσμοί τον 5ο αιώνα

Εκκλησία του δήμου ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ 500 ΗΛΙΑΙΑ ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΕΙΔΙΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΟΙ 9 ΑΡΧΟΝΤΕΣ

Εκκλησία του δήμου κυρίαρχο όργανο της αθηναϊκής δημοκρατίας πραγματοποιούνταν στο λόφο της Πνύκας, στην Αγορά ή στο Θέατρο του Διονύσου μετέχουν σε αυτή όλοι οι Αθηναίοι με ηλικία μεγαλύτερη των 18 ετών που είχαν πλήρη πολιτικά δικαιώματα Ο πολίτης συζητούσε σημαντικά θέματα που αφορούσαν το πολίτευμα, ψήφιζε τους νόμους, εξέλεγε τους στρατιωτικούς και οικονομικούς άρχοντες έπαιρνε τις αποφάσεις για τη σύναψη ειρήνης ή πολέμου

Η Βουλή των πεντακοσίων βουλευτών Πεντακόσιοι βουλευτές, πενήντα από κάθε φυλή . Τα μέλη της εκλέγονταν από τους πολίτες που είχαν συμπληρώσει την ηλικία των 30 ετών.

Οι εννέα άρχοντες ο επώνυμος άρχων ο άρχων βασιλεύς ο πολέμαρχος και οι έξι θεσμοθέτες

Άρειος Πάγος συμβούλιο που το αποτελούσαν ισόβια μέλη, από όσους είχαν διατελέσει άρχοντες. Παλαιοτέρα είχε σημαντική πολιτική δύναμη αλλά από την εποχή του Περικλή περιορίστηκε σε δικαστικά καθήκοντα.

Το λαϊκό δικαστήριο της Ηλιαίας 6.000 μέλη, τα οποία εκλέγονταν στην αρχή κάθε χρονιάς με κλήρο. Χωρίζονταν σε 10 τμήματα των 500 μελών. Τα υπόλοιπα 1.000 ήταν αναπληρωματικά.

ή ο Χρυσός Αιώνας του Περικλή Η Αθηναϊκή δημοκρατία του Περικλή ή ο Χρυσός Αιώνας του Περικλή Η αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατία άνθησε κατά τον χρυσό αιώνα του Περικλή και έπεσε με την πτώση του.

Περικλής ● Αρχαίος Έλληνας πολιτικός ● Ρήτορας ● Στρατηγός ● Οδήγησε την Αθήνα σε μεγάλη άνθηση Ο Περικλής πίστευε πως όλοι πρέπει να συμμετέχουν και να εξυπηρετούν τις θεμελιώδης αρχές της δημοκρατίας: ελευθερία, ισοκρατία, ισοτιμία, ισονομία και ισηγορία.

Επιτεύγματα της Αθηναϊκής δημοκρατίας. Οι μεγάλες δημοκρατικές αρχές.

Οι αθηναίοι πολίτες είχαν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Τυπικά δεν υπήρχε το προνόμιο της καταγωγής. Οι πολίτες ήταν προστατευμένοι από αυθαιρεσίες τυραννικών καθεστώτων. Επειδή η δημοκρατία ήταν άμεση, η ενημέρωση και η αντιπροσώπευση ήταν άμεσες. Το πολίτευμα είχε ως βάση του τη λαϊκή κυριαρχία. Καλλιεργούνται τα γράμματα και οι τέχνες. Υπήρχε πολιτική ισότητα.

Χαρακτηριστικά της Αθηναϊκής Δημοκρατίας Ελευθερία Λαϊκή κυριαρχία Ισότητα των πολιτών η οποία εκφράζεται με την: Ισονομία Ισηγορία Ισοκρατία Ισοψηφία Ισοτιμία

Παθολογία της Αθηναϊκής δημοκρατίας: Θεσμικές και λειτουργικές αδυναμίες

Γυναίκα Απαραίτητη μόνο για την εξασφάλιση της κληρονομίας. Δεν είχε καμία εξουσία. Στερούνταν παντελώς τα πολιτικά της δικαιώματα. Είχε το δικαίωμα να παίρνει μέρος σε θρησκευτικές τελετές, καθώς και να παρακουλουθεί θέατρο για την πνευματική της καλλιέργεια.

Κατάχρηση Εξουσίας Εκκλησία του Δήμου η Εκκλησία του Δήμου, ήταν κυριολεκτικά ανεξέλεγκτη. κίνδυνοι να παρασυρθεί σε λάθος Τα εξωτερικά θέματα ο Δήμος αποφάσεις τα χειρίζονταν με περισσή επιπολαιότητα επιδέξιοι αγορευτές, με σκοπό την προσωπική τους ανάδειξη και προβολή, μπορούσαν να πείσουν το εκστασιασμένο πλήθος.

Οστρακισμός αρχικά ήταν μέσο προστασίας του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε από τις διάφορες παρατάξεις σαν τρόπος απαλλαγής και εξόντωσης πολιτικών αντιπάλων.

Αρνητική λειτουργία των ρητόρων και των σοφιστών. Εκπαίδευαν τους μαθητές τους επι πληρωμής. Η ρητορική τους ικανότητα ήταν αξιοσημείωτη . Αρκετές φορές καταχράζονταν τις γνώσεις με σκοπό το οικονομικό και κοινωνικό όφελος που θα τους παρείχαν, μεταδίδοντάς τες.

Κοινωνία : Πολίτες και μη πολίτες Κοινωνία : Πολίτες και μη πολίτες

Αρχές της δημοκρατίας Πηγάζει από τον λαό Η εξουσία: Ασκείται από τον λαό Υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού

Μορφές δημοκρατίας Άμεση δημοκρατία: περιλαμβάνει ψηφοφορίες από τους πολίτες Έμμεση δημοκρατία: περιλαμβάνει ψηφοφορίες από εκλεγμένους αντιπροσώπους

Προϋποθέσεις δημοκρατίας: μη ύπαρξη δούλων Ελευθερία ανεξιθρησκεία Λόγου και έκφρασης πολιτικά δικαιώματα για όλους (γυναίκες, μέτοικους, φτωχούς)

Σφάλματα στην λειτουργία του πολιτεύματος στην αρχαία Αθήνα: ● 300.000 πολίτες ● 100.000 Αθηναίοι ● >100.000 δούλοι ● 80.000 μέτοικοι ● 30.000 άρρενες ενήλικες με πολιτικά δικαιώματα

Σφάλματα στην λειτουργία του πολιτεύματος στην αρχαία Αθήνα

Η μειοψηφική πλειοψηφία που αποφάσιζε

Παραδείγματα στέρησης ελευθερίας Σωκράτης Πρωταγόρας Θεόφραστος Θύματα λογοκρισίας και απουσίας ανεξιθρησκείας στην αρχαία Αθήνα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Η αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία ήταν ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός από τα υπόλοιπα καθεστώτα της εποχής αλλά δεν θα μπορεί να θεωρείται δημοκρατικό καθεστώς παρά απλώς μια “γενικευμένη ολιγαρχία”.

ΤΑ ΚΤΙΡΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Θόλος ή Σκιάς (470-460 π.Χ.) αποτέλεσε το σημαντικότερο διοικητικό κτίριο της αρχαίας Αθήνας, λειτουργώντας ως χώρος εστίασης και ως έδρα της αρμόδιας εκτελεστικής επιτροπής των Πρυτάνεων της Βουλής. Στην Θόλο φυλάσσονταν επίσης τα κλειδιά των ναών, η σφραγίδα του κράτους, τα πρότυπα των μέτρων και των σταθμών (σημαντικά για τον έλεγχο του εμπορίου), και η εστία της πόλης. Χρονολόγηση κατασκευής: 470/460 π.Χ. Περίοδοι χρήσης: Κλασική, Ελληνιστική, Ρωμαϊκή

Το κτίσμα υπέστη αλλεπάλληλες καταστροφές και ανοικοδομήθηκε πολλές φορές μέχρι την εποχή του Παυσανίου (2ος αι. μ.Χ.), χωρίς ωστόσο να μεταβληθεί η αρχική μορφή του. Πρόκειται για ευρύχωρο κτίριο κυκλικής διατομής, ιωνικού ρυθμού. Στο κέντρο της Θόλου έχουν εντοπιστεί ίχνη βωμού, όπου ίσως τελούνταν θυσίες

Το κτίριο χρησιμοποιήθηκε και κατά τη ρωμαϊκή εποχή, στην διάρκεια της οποίας υπέστη και πολλές ανακαινήσεις και αλλαγές ως προς τη χρήση. Καταστράφηκε ολοσχερώς από μία πυρκαγιά το 412 π.Χ.

Ναός του Ηφαίστου (Ηφαιστείον) (460-450/48 π.χ.) Περίοδοι χρήσης: Κλασική, Ελληνιστική, Ρωμαϊκή. Είναι δωρικού ρυθμού με 13 κίονες σε κάθε μακριά πλευρά Στην ύστερη Ρωμαϊκή περίοδο μετατράπηκε σε εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Μετά το 1833 λειτούργησε ως μουσείο.

Τις μετόπες κοσμούσαν οι άθλοι του Ηρακλέους και τα κατορθώματα του Αξιοπρόσεχτη είναι επίσης η πλούσια διακόσμηση του ναού: Τις μετόπες κοσμούσαν οι άθλοι του Ηρακλέους και τα κατορθώματα του τοπικού ήρωα Θησέα. Στην ανάγλυφη ζωφόρο παριστάνονταν μορφές θεοτήτων να παρακολουθούν μυθικούς αγώνες. Ανάλογη ζωφόρος βρίσκεται στον οπισθόδομο, περιορισμένη όμως στο πλάτος του σηκού, με θέμα την Κενταυρομαχία.  

Tο Ηφαιστείον μετατράπηκε μέσα στον 5ο ή στον 7ο αι. μ. Χ

Παλαιό βουλευτήριο (τέλη 6ου – αρχές 5ου αιώνα π.Χ.) δε σώζεται σχεδόν τίποτε δημιουργήθηκε ειδικά για να στεγάσει τη Βουλή των 500

Νέο Βουλευτήριο (415-406π.Χ.) Περίοδοι χρήσης: Κλασική, Ελληνιστική, Ρωμαϊκή Πρόκειται για ένα ορθογώνιο κτήριο ιωνικού ρυθμού με τέσσερις αρράβδωτους κίονες να στηρίζουν εσωτερικά τη στέγη. Από την ανωδομή του κτηρίου έχουν σωθεί 10 προσεκτικά δουλεμένοι, σκληροί γκρίζοι πωρόλιθοι, που ενώνονταν με διπλούς συνδέσμους σε σχήμα Τ.

‘‘Νομισματοκοπείο’’ Περίοδοι χρήσης: Κλασική, Ελληνιστική μεγάλο τετράπλευρο, σχεδόν τετράγωνο κτήριο, το οποίο απαρτίζεται από στεγασμένα δωμάτια και από μια ευρύχωρη αυλή. Φαίνεται ότι λειτούργησε ως Νομισματοκοπείο ως το 2ο αι. π.Χ. Οι τοίχοι του κτηρίου έχουν σωθεί σε πολύ κακή κατάσταση

Παρθενώνας

Υπήρξε το αποτέλεσμα της συνεργασίας σημαντικών αρχιτεκτόνων και γλυπτών στα μέσα του 5ου π.Χ. αιώνα. Η εποχή της κατασκευής του συνταυτίζεται με τα φιλόδοξα επεκτατικά σχέδια της Αθήνας και της πολιτικής κύρους που ακολούθησε έναντι των συμμάχων της κατά την περίοδο της αθηναϊκής ηγεμονίας.

. Ο Παρθενώνας αποτελεί το λαμπρότερο μνημείο της Αθηναϊκής πολιτείας , δωρικού ρυθμού με ιωνικές επιρροές. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 448/7 π.Χ. και τα εγκαίνια έγιναν το 438 π.Χ. στα Μεγάλα Παναθήναια, ενώ ο γλυπτός διάκοσμος περατώθηκε το 433/2 π.Χ Σύμφωνα με τις πηγές, οι αρχιτέκτονες που εργάστηκαν ήταν ο Ικτίνος, ο Καλλικράτης και πιθανόν ο Φειδίας, που είχε και την ευθύνη του γλυπτού διάκοσμου.

Είναι ένας από τους λίγους ολομάρμαρους ελληνικούς ναούς  και ο μόνος δωρικός με ανάγλυφες όλες του τις μετόπες. Πολλά τμήματα του γλυπτού διακόσμου, του επιστυλίου και των φατνωμάτων της οροφής έφεραν γραπτό διάκοσμο με κόκκινο, μπλε και χρυσό χρώμα. Χρησιμοποιήθηκε πεντελικό μάρμαρο, εκτός από το στυλοβάτη που κατασκευάστηκε από ασβεστόλιθο...

Το θέατρο Γεννήθηκε στην αρχαία Αθήνα και είχε αρχικά θρησκευτικό χαρακτήρα (ανεβάζονταν παραστάσεις προς τιμήν του θεού Διόνυσου). Στα μετέπειτα χρόνια εξελίχθηκε σε χώρο ψυχαγωγίας ,διδασκαλίας και εκπαίδευσης.

Δομή θεάτρου Το προσκήνιο: μια στοά με κίονες μπροστά από τη σκηνή. Ανάμεσα στα διαστήματα των κιόνων βρίσκονταν θυρώματα και ζωγραφικοί πίνακες (τα σκηνικά). Τα θυρώματα του προσκηνίου απέδιδαν τρεις πύλες, από τις οποίες έβγαιναν οι υποκριτές. Το προσκήνιο ήταν αρχικά πτυσσόμενο, πιθανώς ξύλινο. Τα παρασκήνια: τα δύο άκρα της σκηνής που προεξέχουν δίνοντάς της σχήμα Π στην κάτοψη

Οι πάροδοι: οι διάδρομοι δεξιά και αριστερά από τη σκηνή που οδηγούν στην ορχήστρα. Συνήθως σκεπάζονταν με αψίδες. Η ορχήστρα: Η ημικυκλική (ή κυκλική, π.χ. Επίδαυρος) πλατεία στο κέντρο του θεάτρου. Συνήθως πλακόστρωτη. Εκεί δρούσε ο χορός. Η θυμέλη: ο βωμός του Διονύσου στο κέντρο της ορχήστρας. Ο εύριπος: αγωγός απορροής των υδάτων στην περιφέρεια της ορχήστρας από το μέρος του κοίλου.

Το κοίλον: όλος ο αμφιθεατρικός χώρος (με τα εδώλια, τις σκάλες και τα διαζώματα) γύρω από την ορχήστρα όπου κάθονταν οι θεατές Οι αναλημματικοί τοίχοι: οι τοίχοι στήριξης του εδάφους στα άκρα του κοίλου. Οι αντηρίδες: πυργοειδείς τοίχοι κάθετοι προς τους αναλημματικούς που χρησιμεύουν στην καλύτερη στήριξή τους Τα διαζώματα: οριζόντιοι διάδρομοι που χωρίζουν τις θέσεις των θεατών σε οριζόντιες ζώνες.

Οι σκάλες: κλιμακωτοί εγκάρσιοι διάδρομοι για την πρόσβαση των θεατών στις θέσεις τους. Οι κερκίδες : ομάδες καθισμάτων σε σφηνοειδή τμήματα που δημιουργούνται από τον χωρισμό των ζωνών με τις σκάλες. Τα εδώλια: τα καθίσματα, οι θέσεις των θεατών. Η προεδρία : η πρώτη σειρά των καθισμάτων όπου κάθονταν οι επίσημοι.

Β. Τα μηχανήματα Η μηχανή: ήταν είδος γερανού, με τη βοήθεια του οποίου εμφανίζονταν μετέωροι πάνω από την σκηνή κυρίως θεοί. Το εκκύκλημα : ήταν τροχοφόρο βάθρο ή περιστρεφόμενη κατασκευή που έδινε τη δυνατότητα να εμφανιστούν επί σκηνής ορατά αποτελέσματα πράξεων που διαδραματίστηκαν στο εσωτερικό της σκηνής.

Γ. Οι υποκριτές Υπήρχαν μόνο άντρες υποκριτές, οι οποίοι έπαιζαν ή σε κωμωδίες ή σε τραγωδίες ,όχι και στα δύο είδη. Στην τραγωδία αρχικά υπήρχε μόνο ένας υποκριτής ,με το πέρασμα του χρόνου ο αριθμός των υποκριτών αυξήθηκε. Εκτός από τους ομιλούντες υποκριτές συμμετείχαν και βουβά ή όπως έλεγαν κωφά πρόσωπα.

Δ. Οι χορευτές Οι χορευτές όπως και οι υποκριτές ήταν άνδρες αλλά δεν ήταν επαγγελματίες πάρα απλοί Αθηναίοι πολίτες που επιλέγονταν κάθε φορά για συγκεκριμένη παράσταση .

Ε. Ο αυλητής Συνόδευε με τον διπλό αυλό κυρίως την εκτέλεση των λυρικών μερών του δράματος. Ο αυλητής έμπαινε στην ορχήστρα μαζί με τον χορό ντυμένος γιορτινά αλλά δεν φορούσε προσωπείο. Η σύνδεση του με το θέατρο οφείλεται στο Διόνυσο.

ΣΤ. Τα προσωπεία και τα κοστούμια Προσωπεία : ήταν το βασικό στοιχείο μεταμφίεσης , υπήρχαν διαφορετικά προσωπεία για την κωμωδία και την τραγωδία. Κοστούμια : χαρακτηριστικό τραγικό ένδυμα : πλούσια διακοσμημένος μακρύς χιτώνας με μανίκια που έφτανε ως τον αστράγαλο ή σερνόταν. τραγικό υπόδημα :κόθορνος , μαλακή ευλύγιστη μπότα χωρίς ξεχωριστή σόλα που φοριόταν και στο αριστερό και στο δεξί πόδι.

Δραματικά είδη Η τραγωδία: έχει σοβαρό περιεχόμενο και κατά κανόνα αντλεί τα θέματά της από την μυθολογία. Οι ήρωες συνήθως βρίσκονται αντιμέτωποι με μεγάλα ηθικά διλήμματα.

Το σατυρικό δράμα: ονομάζεται έτσι επειδή ο χορός του αποτελείται από σατύρους, οι οποίοι συχνά αναλαμβάνουν δύσκολες αποστολές αλλά ποτέ δεν τα καταφέρνουν. Αντλεί θέματα από το μύθο. Μοιάζει με την κωμωδία. Η βασική τους διαφορά είναι πως η κωμωδία είναι κυρίως πολιτική όμως το σατυρικό δράμα όχι.

Η κωμωδία: σημαίνει τραγούδι του κώμου (κώμος= εύθυμη συντροφιά ανδρών που ξεφαντώνουν) Χωρίζεται σε τρεις περιόδους εξέλιξης: της Αρχαίας κωμωδίας 5ος αιώνας π.Χ., της Μέσης 400-325 π.Χ. (μεταβατική περίοδος) και της Νέας Κωμωδίας

Ιστοριογραφία Ιστοριογραφία είναι η επιστήμη που καταγράφει σε χρονολογική σειρά την πορεία των γεγονότων, τα οποία αναφέρονται σε ένα ανθρώπινο σύνολο μιας ορισμένης χρονικής περιόδου.

Οι μεγαλύτεροι Έλληνες ιστοριογράφοι είναι : Ο Ηρόδοτος (485-425 π.Χ.) Ο Θουκυδίδης 5ος αιώνας π.Χ. Ο Ξενοφών 4ος αιώνας π.Χ.

Ρητορική Γέννηση της ρητορείας Τόπος: Συρακούσες ,Σικελία (466π.Χ.) Κόραξ και Τεισίας : οι πρώτοι που μελέτησαν συστηματικά την τέχνη του λόγου, διατυπώνουν κανόνες χωρίζουν τον λόγο σε μέρη κάνουν χρήση των εικότων (λογικά επιχειρήματα) , ασκούν και διδάσκουν τη ρητορική τέχνη .

Γοργίας ο Λεοντίνος : Για να είναι πιο πειστικός ο λόγος του εκμεταλλεύεται την εκάστοτε συγκυρία (καιρός) και διανθίζει τους λόγους του με πολλά ρητορικά σχήματα. Πρωταγόρας : για κάθε ζήτημα υπάρχουν δύο αντίθετες απόψεις εξίσου αληθοφανείς.

Ο Πλάτων δεν θεωρεί τη ρητορική ως επιστήμη ή τέχνη γιατί πιστεύει ότι: 1) Δεν έχει καθορισμένο αντικείμενο να διδάξει ούτε αξιόπιστη μέθοδο. 2) Είναι όργανο απάτης 3) Ο ρήτορας δεν προβάλει πάντα την αλήθεια

Ο Ισοκράτης πιστεύει: 1)Η ρητορική διδασκαλία έχει εκπαιδευτική αξία, γιατί στηρίζεται στην πείρα της πραγματικότητας 2)Αν και δεν έχει θεωρητική γνώση της πραγματικότητας , μπορεί να συμβάλει στην πνευματική καλλιέργεια του ανθρώπου. 3)Έχει πρακτικούς πολιτικούς στόχους και καταρτίζει ανθρώπους της πολιτικής .

Στόχος της ρητορικής Στόχος της ρητορικής :Να πείσει ,όχι να ανακαλύψει την αλήθεια αλλά να εκφράσει τα εικότα ,τα πιθανά να συμβούν.

Τα είδη του ρητορικού λόγου Δικανικός: στα δικαστήρια , απολογίες ή κατηγορίες Συμβουλευτικός :στην Εκκλησία του Δήμου ,συμβουλές για το κοινό συμφέρον για το μέλλον , προτροπή ή αποτροπή. Πανηγυρικός :σε γιορτές, επιτάφιοι λόγοι ,εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων.

Αρχιτεκτονική

Ιωνικός - Δωρικός ρυθμός Ιωνικός - Δωρικός ρυθμός

Κιονόκρανο κορινθιακού ρυθμού Αποτελεί τον πιο διακοσμητικό από τους τρεις. Οι κίονες χαρακτηρίζονται από κιονόκρανο που αποτελείται από υψηλό έχινο ("κάλαθος"), που περιβάλλεται από σειρές φύλλων ακάνθης και έλικες στις τέσσερις γωνίες. Μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί ως εξέλιξη του Ιωνικού λόγω αυτών των ελίκων. Λένε πως το ρυθμό αυτό τον εμπνεύστηκε ο γλύπτης Καλλίμαχος από ένα καλάθι που βρισκόταν στον τάφο ενός κοριτσιού στην Κόρινθο. Το καλάθι, όπου ήταν τοποθετημένα τα παιχνίδια της, σκεπαζόταν από μία τετράγωνη πλάκα. Γύρω από το καλάθι είχαν φυτρώσει αγκάθια ακολουθώντας το σχήμα του. Έτσι γεννήθηκε το κορινθιακό κιονόκρανο σύμφωνα με τον μύθο. Κιονόκρανο κορινθιακού ρυθμού

Ναός του Δία στην Ολυμπία

Εικαστικές τέχνες

Πλαστική Τέλη 6ου αρχές 5ου αιώνα π.Χ. Ανανέωση στην έκφραση των κούρων και των κορών. Αποτύπωση της ζωής ,της κίνησης ,της εσωτερικής δύναμης. Έργα: Ηνίοχος των Δελφών ,Δίας ή Ποσειδώνας του Αρτεμισίου, γλυπτά του ναού του Διός στην Ολυμπία.

Ηνίοχος των Δελφών και Δίας (ή Ποσειδώνας) του Αρτεμισίου Ηνίοχος των Δελφών και Δίας (ή Ποσειδώνας) του Αρτεμισίου

χρυσελεφάντινο άγαλμα Αθηνάς στον Παρθενώνα Φειδίας χρυσελεφάντινο άγαλμα Αθηνάς στον Παρθενώνα χρυσελεφάντινο άγαλμα Διός στην Ολυμπία

σύμπλεγμα Αθηνάς – Μαρσύα Μύρων ο δισκοβόλος σύμπλεγμα Αθηνάς – Μαρσύα

Πολύκλειτος Δορυφόρος Διαδούμενος

Πραξιτέλης Ερμής Κνιδία Αφροδίτη

Αγνώστων δημιουργών παιδί του Μαραθώνα έφηβος Αντικυθήρων

Ζωγραφική

Λευκές λήκυθοι

Ερυθρόμορφος ρυθμός

Μελανόμορφος ρυθμός

Στην εργασία συμμετείχαν οι μαθητές: Δρακάτος Σπύρος Ζαχαρία Ξένη Ηλιάδης Δημήτρης Θεοφράστου Νέστος Θεοχάρης Νίκος Καλογεράς Γιώργος Κανάκη Δάφνη Κανάκης Χρήστος Καραγιάννη Μάρα Καραγιάννη Σοφία Καραθάνου Δέσποινα Καραμολέγκος Δημήτρης Καστανιά Κατερίνα Κατημερτζόγλου Σταύρος Κιαμίλη Έφη Κούκη Έλενα Κουτσούκος Γιάννης Κοφινά Μαρία Λάμπρου Ιάσωνας Λατσώνας Απόστολος Λεμπέση Εύη Μαλτσινιώτη Αθηνά Την παρουσίαση επιμελήθηκε ο Καραμολέγκος Δημήτρης