Papanikolaou Georgios © 2011

Papanikolaou Georgios © 2011 Τρεις περιοχές της Ελλάδας κατάφεραν να κρατήσουν μια σχετική ελευθερία: το Σούλι, η Μάνη και τα Σφακιά Papanikolaou Georgios © 2011

Papanikolaou Georgios © 2011 Το Σούλι Papanikolaou Georgios © 2011

Papanikolaou Georgios © 2011 Οι Σουλιώτες προκειμένου ν΄αποφύγουν τη σκλαβιά και τον εξισλαμισμό κατέφυγαν στα Κασσωπαία βουνά της Ηπείρου, οργανώθηκαν σε μεγάλες οικογένειες, τις φάρες (Τζαβέλα, Μπότσαρη, Κουτσονίκα κ. ά.) και διοικούνταν από ένα συμβούλιο γερόντων. Papanikolaou Georgios © 2011

Papanikolaou Georgios © 2011 Αποτελούσαν ισχυρή στρατιωτική δύναμη και ήταν εμπόδιο για τον Αλή πασά των Ιωαννίνων που ήθελε να επεκτείνει την κυριαρχία του. Ανάμεσα στους Σουλιώτες και τον Αλή πασά ξέσπασε ένας μακροχρόνιος πόλεμος. Τρεις φορές ο Αλή προσπάθησε ανεπιτυχώς να τους υποτάξει και στο τέλος έκλεισε συμφωνία μαζί τους να φύγουν χωρίς να τους πειράξει. Όμως δεν τήρησε τη συμφωνία και τους επιτέθηκε την ώρα της αποχώρησης με συνέπεια να νικηθούν. Papanikolaou Georgios © 2011

Τότε γράφτηκαν μερικές από τις πιο χρυσές σελίδες της ελληνικής ιστορίας. Ο καλόγερος Σαμουήλ με λιγοστούς Σουλιώτες ανατίναξε τη μπαρουταποθήκη στο Κούγκι πλακώνοντας τα χαλάσματα Σουλιώτες αλλά και Τούρκους που πλησίαζαν. "Στο Κούγκι πριν από την ανατίναξη"- Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων Παύλου Βρέλλη

Papanikolaou Georgios © 2011 Τότε γράφτηκαν μερικές από τις πιο χρυσές σελίδες της ελληνικής ιστορίας. Ο καλόγερος Σαμουήλ με λιγοστούς Σουλιώτες ανατίναξε τη μπαρουταποθήκη στο Κούγκι πλακώνοντας τα χαλάσματα Σουλιώτες αλλά και Τούρκους που πλησίαζαν. Papanikolaou Georgios © 2011

Επίσης οι Σουλιώτισσες που απέμειναν και δεν πρόλαβαν να φύγουν ανέβηκαν στην κορυφή του Ζαλόγγου χορεύοντας και μια μια αφού πρώτα έριχναν τα παιδιά τους, έπεφταν και οι ίδιες στο γκρεμό. Σήμερα υπάρχει μνημείο στην περιοχή προς τιμή των ηρωικών αυτών γυναικών

Papanikolaou Georgios © 2011 H Μάνη Papanikolaou Georgios © 2011

Papanikolaou Georgios © 2011 Σχετική αυτονομία είχε και η Μάνη (περιοχή της Λακωνίας), όπου οι Μανιάτες οργανώθηκαν με βάση την οικογένεια. Πολλές οικογένειες που συνδέονταν με συγγένεια αποτελούσαν μια πατριά. Αρχηγός της πατριάς ήταν ο πιο ικανός και ώριμος ενώ τις αποφάσεις για σοβαρά ζητήματα τις έπαιρνε η συνέλευση των ηλικιωμένων, η γεροντική. Οι Μανιάτες έχτιζαν τα σπίτια τους σε μέρη που να είχαν έλεγχο της περιοχής και να αμύνονταν εύκολα σε περίπτωση κινδύνου. Αποτελούσαν δηλαδή σπίτια "πύργους" που σε περίοδο πολέμου αμύνονταν μέσα από αυτά. Πολλά από αυτά σώζονται ως τις μέρες μας και πολλά επίσης έχει αναπαλαιώσει ο Ε.Ο.Τ. και τα χρησιμοποιεί σαν ξενώνες. Διοικητής της Μάνης ήταν ο καπετάνιος που είχε τον τίτλο του Μπέη. Ο πιο ονομαστός υπήρξε ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, από τους μεγάλους οπλαρχηγούς του Γένους Papanikolaou Georgios © 2011

Papanikolaou Georgios © 2011 Ελεύθεροι, ως ένα βαθμό, έζησαν στην Τουρκοκρατία και οι Σφακιανοί. Τα Σφακιά είναι απόκρημνη περιοχή στα Λευκά όρη της Κρήτης. Από τον καιρό των Βενετών ακόμα οι Σφακιανοί είχαν ορισμένα προνόμια σε σχέση με τους άλλους Κρητικούς, που τα διατήρησαν και στην Τουρκοκρατία. Ζούσαν ανοργάνωτοι, σχεδόν μιαν πρωτόγονη ζωή, και ήταν ο φόβος των Τούρκων που ζούσαν στα πεδινά μέρη. Ήταν κι αυτοί μια σημαντική δύναμη για τον αγώνα του έθνους. Papanikolaou Georgios © 2011

Papanikolaou Georgios © 2011 Μερικά χρόνια αργότερα(1828) στο ίδιο κάστρο( Φραγκοκάστελλο) ένας άλλος αγωνιστής ο Ηπειρώτης Νταλιάνης θα πέσει ηρωικά μαζί με 338 Έλληνες από τους 600 που αμύνονταν για να υπερασπιστούν το κάστρο από τους Τούρκους Papanikolaou Georgios © 2011

Papanikolaou Georgios © 2011 Τέλος Papanikolaou Georgios © 2011