Η Γ΄ τάξη του 4ου Γυμνασίου Χίου γράφει χαϊκού
Αν και βρέχει αν και φυσάει στον ουρανό υπάρχουν αστέρια.
Μια βάρκα στη γαλάζια θάλασσα και ο γλάρος αγναντεύει.
Ο ουρανός γίνεται όλο και πιο μαύρος. Πρόσεχε η λάμψη φεύγει..
Το κύμα ήρθε. Η θάλασσα άφρισε. Τρέξε να κρυφτείς.
Κάνε μια ευχή. Δείξε ένα αστέρι. Τρέξε να το δεις.
Μίλα μαζί μου. Πες μου την αλήθεια κι όχι ψέμα.
Όταν εσύ έφυγες σε έψαχναν απεγνωσμένα καρδιάς κομμάτια.
Εάν πεθάνω νέα, πηγαίνετέ με μακριά εκεί στον αγέρα.
Μη μιλάς καθόλου. Σώπα, γιατί ξεσπάει του μίσους τρικυμία.
Έξω χιονίζει. Θα βγει ξανά ο ήλιος Τραγούδα. Μπορείς.
Σκιά του δέντρου σκιά όλων των βουνών πεθαίνει ξανά.
Ήρθε το πρωί έφυγε πάλι βράδυ αγνή η καρδιά.
Βουλιάζει το πλοίο, κρατήσου απ’ το χέρι. Η ζωή κινδυνεύει.
Χρέη παντού, κατανόηση πουθενά. Απελπισία.
Αγάπη ξανά, ελπίδα μπροστά. Αισιοδοξία.
Βρέχει απόψε. Θα περάσεις άραγε; Θα περιμένω.
Στο συντριβάνι θα ρίξω κέρματα να κάνω ευχή.
Τα όνειρά μου όαση στην έρημο εκπληρώνονται.
Κάποιοι μαθητές μέρα και νύχτα μιλούν στο βιβλίο τους.