Αξιολόγηση Εκπαίδευσης: Αναγκαιότητα και Μύθοι Κώστας Συριόπουλος Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων, Πανεπιστήμιο Πατρών, Πανελλήνιος Επιστημονικος Σύλλογος Διδασκόντων Προτύπων-Πειραματικών Σχολείων Δ.Ε. Ημερίδα: “ Αξιολόγηση. Προβληματισμοί και προοπτικές“ Αμφιθέτρο Αργυριάδη, Προπύλαια ΕΚΠΑ,

Το πλαίσιο της αξιολόγησης εκπαιδευτικών μονάδων δεν μπορεί να είναι απλή διαδικασία που οδηγεί σε επιλογές, όπως ωσάν να πρόκειται για κάποιο εμπορικό προϊόν ή κατανάλωση άλλης υπηρεσίας. Το ερώτημα «αξιολόγησης από ποιόν και για ποιόν» είναι σημαντικό από τη μια, αλλά και από την άλλη η πάγια τοποθέτηση ότι «όλα είναι ίδια εάν λειτουργούν κατά μέσο όρο» είναι λανθασμένη. Κάποιες δυνάμεις «σπρώχνουν» εκμεταλλευόμενοι την μία ή την άλλη πλευρά.

Μύθοι: Δεν είναι ISO Δεν σημαίνει συνεργασίες Δεν σημαίνει βελτίωση → ανάλογα το σκοπό → εμπιστοσύνη Δεν μπορεί να είναι one size fits all το μοντέλο αξιολόγησης (συγκεκριμένα ερωτήματα-κριτήρια που ζητούν συγκεκριμένες απαντήσεις) Δεν σχετίζεται η εκπαίδευση με την αγορά. Ποιος ο ρόλος της αξιολόγησης;

Μύθοι: Δεν μπορεί να αξιολογηθεί η εκπαίδευση όπως ένα εμπορικό προϊόν. Δεν μπορεί να αξιολογείται μια σχολική μονάδα για τις … ελλείψεις της πολιτείας (π.χ. υποδομές) Δεν αξιολογείται μια αξία υποτιμημένη (υποβαθμισμένη) Δεν μπορούν τα σχολεία να είναι «ανταγωνιστούν» τα σχολεία. Η γνώση πρέπει να μεταφέρεται και να είναι ίδια για όλους (ανεξαρτησία, ισονομία). Δεν είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή για αξιολόγηση (προκυκλικότητα)

Αναγκαιότητα: Aν ήμασταν αυτοδιαχειριζόμενοι χωρίς αξιολόγηση τότε ο Α δουλεύει 10 ώρες και ο Β δουλεύει/αποδίδει 5 ώρες = ΙΔΙΟΣ μισθός → ΑΔΙΚΙΑ και τελική διάλυση του οργανισμού → μπορώ να χρησιμοποιήσω σωστά αξιολόγηση. Απολογισμός έργου Καταγραφή τρέχουσας κατάστασης βάσει παρελθόντος Πρέπει να ανοίξει ο διάλογος αξιολόγησης, αλλά από ποιους; Τι θέλουμε να διορθώσουμε/βελτιώσουμε/αλλάξουμε με την αξιολόγηση; Δηλαδή ποιο ερώτημα καλείται να απαντήσει η αξιολόγηση της εκπαίδευσης (ως κοινωνικού αγαθού και όχι εμπορεύματος);

Αναγκαιότητα: Αποτελεσματικότητα εκπαιδευτικής μονάδας; → και όχι αποτελεσματική διαγράφεται; Ικανότητα αξιολογητή → πρέπει να είναι πιστοποιημένοι οι αξιολογητές; Φταίει η αξιολόγηση εάν οι πολιτικοί έχουν κρυφό σκοπό να την χρησιμοποιήσουν πονηρά; Αν δεν γίνει αξιολόγηση να μείνουν τα πράγματα ως έχουν; Μας ικανοποιεί η ισχύουσα κατάσταση;

Απαντήσεις: 1). Κάθε σύστημα πρέπει να ελέγχεται και να αξιολογείται. 2). Το πλαίσιο της αξιολόγησης εκπαιδευτικών μονάδων δεν μπορεί να είναι απλή διαδικασία που οδηγεί σε επιλογές, όπως ωσάν να πρόκειται για κάποιο εμπορικό προϊόν ή κατανάλωση άλλης υπηρεσίας. Το ερώτημα «αξιολόγησης από ποιόν και για ποιόν» είναι σημαντικό από τη μια, αλλά και από την άλλη η πάγια τοποθέτηση ότι «όλα είναι ίδια εάν λειτουργούν κατά μέσο όρο» είναι λανθασμένη. Κάποιες δυνάμεις «σπρώχνουν» εκμεταλλευόμενοι την μία ή την άλλη πλευρά. 3). Πρέπει να διαμορφωθεί κουλτούρα αξιολόγησης. Η αυτοαξιολόγηση μπορεί να βοηθήσει στο σημείο αυτό και να εντοπίσει προβλήματα. Η εμπιστοσύνη στην πολιτική είναι καθοριστικής σημασίας. Π.χ. ενώ στην πρώτη φάση αυτοαξιολόγησης ( ) υπήρχε υπέρ-προσφορά συμμετοχής τον Μάρτιο-Απρίλιο του 2010 υπήρξε σύγκρουση με το νέο νομικό καθεστώς. Συνεπώς ή αναξιοπιστία προς το σύστημα είναι που πρέπει πρώτα να αμβλυνθεί.

Ευχαριστώ για την Προσοχή σας