Μετά το θάνατο του Έκτορα το νεκρό σώμα του μεταφέρθηκε μέσω μιας άμαξας στη ν Τροία, όπου μαζεύτηκε πλήθος κόσμου γύρω του για να τον υποδεχτούν με θρήνους. Μεταφέρεται λοιπόν στο σπίτι του όπου φίλοι και συγγενείς θρηνούν και μοιρολογούν το νεκρό. Η ε κφορά ξεκινά με τη μεταφορά του νεκρού σε ένα μέρος για να ξεκινήσει η πυρά του. Αφού ολοκληρώνεται η καύση του, σβήνουν τη φωτιά με κρασί. Τέλος, ακολουθεί η ταφή όπου τα οστά του νεκρού τοποθετούνται σε μια οστεοθήκη η οποία τοποθε τείται σε ένα ν τάφο.
Η πρόθεσις σήμερα ξεκινά με τη μεταφορά του νεκρού στην ιδιαίτερη πατρίδα και συγκεκριμένα στο σπίτι του όπου για ένα βράδυ θρηνούν φίλοι και συγγενείς. Η εκφορά συνεχίζεται με τη μεταφορά του νεκρού στην εκκλησία και μετά οδηγείται στ ο νεκροταφεί ο. Τέλος ακολουθεί η ταφή του νεκρού κάτω από το χώμα.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν ό τι υπάρχουν κοινά όπως: Μεταφορά του νεκρού στο σπίτι του, θρήνος και μοιρολόι απ ό την οικογένει ά του και αναφορά στα θετικ ά πρ ά γμ ατα που έχει πραγματοποιήσει στη ζωή του. Δεν είναι όμως όλα κοινά, καθώς η εκφορά του νεκρού πραγματοποιείται στην εκκλησία όπου ακολουθεί Νεκρώσιμη Ακολουθία και ολοκληρώνεται με την ταφή του νεκρού, σε αντίθεση με την αρχαιότητα όπου υπήρχε η καύση του νεκρού κάτι που δεν γίνεται σήμερα λόγω απαγόρευσης της θρησκείας μας.
Τροπάρια και ύμνοι που ακούγονται στη Νεκρώσιμη Ακολουθία ε ί ναι από τους : Ιωάνν η του Δαμασκηνού, τους Μακαρισμούς, τον Απόστολο, το Ευαγγέλιο, την Ευχή. Στόχος τους είναι να τιμήσουν το ν νεκρό και να του ευχηθούν ‘Καλό Παράδεισο’
Σήμερα στην ιδιαίτερη πατρίδα μου συνηθίζεται ο νεκρόδειπνος, η διαφορά όμως είναι ότι σήμερα γίνεται σε ειδικές αίθουσες και όχι στα σπίτια, όπως στην αρχαιότητα. Σήμερα περιλαμβάνει κ ονιάκ, καφέ και κάποια άλλα κεράσματα, ενώ σε άλλες ειδικές αίθουσες ακολουθεί φαγητό. Κύριος στόχος είναι η τ ι μ ή του νεκρού και η ευχαρίστηση των ανθρώπων που βρέθηκαν στη κηδεία.