Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης Η ζωή και το έργο του Τμήμα: Α΄ Τόσκα Ανδριανή Μπαϊρακτάρη Δήμητρα Τσιώρος Ιωάννης Ραφαήλ

Βιογραφία "Ἐγεννήθην ἐν Σκιάθῳ, τῇ 4 Μαρτίου 1851. Ἐβγήκα ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸν Σχολεῖον εἰς τὰ 1863, ἀλλὰ μόνον τῷ 1867 ἐστάλην εἰς τὸ Γυμνάσιον Χαλκίδος, ὅπου ἤκουσα τὴν Α΄ καὶ Β΄ τάξιν. Τὴν Γ΄ ἐμαθήτευσα εἰς Πειραιᾶ, εἴτα διέκοψα τὰς σπουδάς μου καὶ ἔμεινα εἰς τὴν πατρίδα. Κατὰ Ἰούλιον τοῦ 1872 ὑπήγα εἰς τὸ Ἅγιον Ὅρος χάριν προσκυνήσεως, ὅπου ἔμεινα ὀλίγους μῆνας. Τῷ 1873 ἤλθα εἰς Ἀθήνας καί ἐφοίτησα εἰς τὴν Δ΄ τοῦ Βαρβακείου. Τῷ 1874 ἐνεγράφην εἰς τὴν Φιλοσοφικὴν Σχολήν, ὅπου ἤκουα κατ’ ἐκλογὴν ὀλίγα μαθήματα φιλολογικά, κατ’ ἰδίαν δὲ ἠσχολούμην εἰς τὰ ξένας γλώσσας.

Βιογραφία Μικρός ἐζωγράφιζα Ἁγίους, εἴτα ἔγραφα στίχους, και ἐδοκίμαζα να συντάξω κωμωδίας. Το 1868 ἐπεχείρησα νὰ γράψω μυθιστόρημα. Τῷ 1879 ἐδημοσιεύθη "ἡ Μετανάστις" ἔργον μου εἰς τὸ περιοδικὸν "Σωτήρα". Τῷ 1882 ἐδημοσιεύθη "Οἱ ἔμποροι τῶν Ἐθνῶν" εἰς τὸ "Μὴ χάνεσαι". Ἀργότερα ἔγραψα περὶ τὰ ἑκατὸν διηγήματα, δημοσιευθέντα εἰς διάφορα περιοδικὰ καί ἐφημερίδας."

Ο βίος του Ο «Άγιος των ελληνικών γραμμάτων», όπως συχνά χαρακτηρίζεται ο Α. Παπαδιαμάντης, ήταν το τρίτο από τα 7 παιδιά του ιερέα παπα-Αδαμαντίου Εμμανουήλ και της Αγγελικής Μωραΐτη. Η οικογένειά του τον μεγάλωσε μέσα σε βαθιά θρησκευτικότητα και προσήλωση στην ελληνική παράδοση. Τελείωσε το Ελληνικόν Σχολείον (Δημοτικό) στη Σκιάθο το 1863, αλλά λόγω οικονομικών δυσχερειών της οικογένειάς του διέκοψε τις σπουδές του για τέσσερα χρόνια. Το 1867 φοίτησε στο Γυμνάσιο Χαλκίδας όπου και ολοκλήρωσε την Α και Β Τάξη, ενώ την Γ Τάξη την τελείωσε στο Γυμνάσιο Πειραιά. Στη συνέχεια πήγε για ένα 8μηνο στο Άγιο Όρος, και το 1873 γύρισε στην Αθήνα όπου και αποφοίτησε (το τότε Γυμνάσιο) από τη Βαρβάκειο Σχολή. Το 1874 γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά λόγω οικονομικών προβλημάτων δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του. Οι γνώσεις του στα Αγγλικά και στα Γαλλικά του έδωσαν τη δυνατότητα να κερδίζει τα προς το ζην κάνοντας μεταφράσεις.

Ο βίος του Στην Αθήνα όπου έμενε νοίκιαζε δωμάτια ταπεινά στην περιοχή του Ψυρρή και της Πλάκας. Η ζωή του ήταν πάντοτε μοναχική (ασκητική). Συνήθως αποσυρόταν σε φθηνά μαγαζιά με λίγους φίλους. Σύντομα έγινε περιζήτητος ως μεταφραστής αλλά παρά τις υψηλές αμοιβές δεν μπόρεσε ποτέ να βελτιώσει τα οικονομικά του γιατί το χρήμα δεν τον ενδιέφερε. Έτσι π.χ στην εφημερίδα «Άστυ» όπου δούλευε το 1899-1902, όταν ο υπεύθυνος μισθοδοσίας του ανακοίνωσε ότι ο μισθός του ήταν 150δρχ. ο Παπαδιαμάντης απάντησε «100δρχ. μου φτάνουν» Το συγγραφικό του έργο είναι ιδιαίτερα σημαντικό . Ο ίδιος δηλώνει ότι « Τῷ 1868 ἐπεχείρησα να γράψω μυθιστόρημα. Τῷ 1879 ἐδημοσιεύθη “ ἡ Μετανάστις ” ἔργον μου εἰς το περιοδικὸν “ Σωτήρας”. Τῷ 1882 ἐδημοσιεύθησαν “ Οἱ ἔμποροι τῶν Ἐθνῶν ” εἰς τὸ «Μὴ χάνεσαι». Ἀργότερα ἔγραψα περὶ τὰ ἑκατὸν διηγήματα, δημοσιευθέντα εἰς διάφορα περιοδικὰ καί ἐφημερίδας ».

Το έργο του Μέσα στα περισσότερα διηγήματα του Παπαδιαμάντη, του συγγραφέα και υμνητή «του ρόδινου νησιού του», γίνεται συχνή αναφορά στο φυσικό περιβάλλον της Σκιάθου, στις ρεματιές, τις χαράδρες, τα υψώματα, με διαφορετική το καθένα βλάστηση. Επίσης αναφέρεται συχνά και η θαλασσινή της διαμόρφωση, με τα αμέτρητα λιμανάκια, τους κόρφους και τους κάβους, τους γκρεμούς, τις σπηλιές, τα νησάκια, τις αμμουδιές, τα ακρογιάλια. Αυτές οι αλησμόνητες παιδικές μνήμες κυριαρχούν στη σκέψη του Παπαδιαμάντη και τις κάνει διηγήματα, εμπλουτισμένα με τα θρησκευτικά βιώματά του και με τα βάσανα, τους καημούς και τις μικροχαρές της σκιαθίτικης φτωχολογιάς. Οι ήρωες του είναι ψαράδες, αγρότες, ιερωμένοι, μετανάστες, πολυφαμελίτες, εργένηδες, αναξιοπαθούσες χήρες, όμορφες ορφανές, αλλά και κακάσχημες μάγισσες και διάφορες αγύρτισσες.

Το 1908 αποφασίζει να επιστρέψει στο αγαπημένο του νησί την Σκιάθο για να βρει την ηρεμία και τη γαλήνη που του τόσο πολύ του έλειψαν, έστω στα τελευταία χρόνια της ζωής του. Πεθαίνει μετά από μια σύντομη αρρώστια, ενώ λίγες μέρες πριν, το ελληνικό κράτος που μέχρι τότε δεν τον είχε βοηθήσει σε τίποτε, τον παρασημοφορεί αναγνωρίζοντας την μεγάλη του πνευματική προσφορά. Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης είναι μια ξεχωριστή περίπτωση στα ελληνικά γράμματα. Γράφει σε μια ιδιότυπη αρχαΐζουσα καθαρεύουσα που πιθανόν να χρειάζεται μετάφραση για κάποιον που μιλάει μόνο δημοτική, ενώ τους διαλόγους των απλών ανθρώπων του νησιού του που είναι και οι περισσότεροι ήρωες των διηγημάτων του, τους γράφει στη δημοτική ντοπιολαλιά της Σκιάθου. Παρόλα αυτά τα κείμενα του έχουν τεράστια εκφραστική δύναμη. Μετά από μια ζωή γεμάτη στερήσεις πέθανε το 1911 στην ηλικία των 60 χρόνων. "Ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων" κατέχει δικαιωματικά μια θέση στο πάνθεον των πιο σημαντικών Ελλήνων λογοτεχνών.

Για τη εργασία συνεργάστηκαν οι μαθητές: Για τη εργασία συνεργάστηκαν οι μαθητές: Ανδριανή Τόσκα Δήμητρα Μπαϊρακτάρη Τσιώρος Ιωάννης Ραφαήλ Υπεύθυνη Εργασίας Έφη Ντασκαγιάννη Υποστήριξη Εργασίας Κώστας Γιολδάσης