Χημικοί κίνδυνοι! Νταλιάνη Αγγελική

Χημικοί κίνδυνοι από τα μπιμπερό έως τα καλλυντικά! Μπαίνουν ύπουλα στο ανθρώπινο σώμα μέσα από τις τροφές και μολύνουν τον οργανισμό!

Οι επικινδυνες ουσιες των συσκευασιων: 1)Δισφαινολη Α(Βρισκετε στις πλαστικες συσκευασίες αλλα και στα μεταλλικα δοχεια!) 2)Εννευλοφαινόλη(Μεταφερετε από την συσκευασια στο γαλα!) 3)Φθαλικες ενωσεις(Μολυνουν τα μη αλκοολουχα ροφηματα και τα ροφηματα γιαουρτιου στις φιαλες!)

Πως δρουν οι χημικες ουσιες στον οργανισμο: Οι ορμονικοι διαταρακτες μιμουνται την λειτουργεια των φυσικων ορμονών. Συνδεονται με την εμφανιση καρκινων: -Προστατη -Θυροειδους -Μαστου -Ορχεων Αλλα επισης με την κρυψορχια και την υποσπαδια(ατελης μορφοποιηση της ουρηθρας)

Τα χημικά που μας απειλούν στο σπίτι Δεκάδες αντικείμενα σε ράφια, ντουλάπια και δωμάτια περιέχουν επικίνδυνες για τον οργανισμό μας ουσίες: Ενα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια, τα σεντόνια που είναι στρωμένα στο κρεβάτι και ο αφρός ξυρίσματος που χρησιμοποιούν κάποιοι κάθε πρωί μπορεί να αποτελούν μικρές τοξικές «βόμβες» που απειλούν την ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον. Δεκάδες καταναλωτικά προϊόντα που... κατοικοεδρεύουν στα περισσότερα σπίτια περιέχουν επικίνδυνες χημικές ουσίες, που μακροπρόθεσμα προκαλούν σοβαρές βλάβες στον οργανισμό. Συχνά μάλιστα οι καταναλωτές είναι απροστάτευτοι απέναντί τους, καθώς για χιλιάδες προϊόντα παραμένει άγνωστη η σύνθεση των υλικών από τα οποία κατασκευάζονται. Επιπλέον, σε πολλές περιπτώσεις δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις για την αντικατάστασή τους!

Συσκευασίες:                        Αν και γνωρίζουμε ότι είναι κάτι επιζήμιο και μη απαραίτητο, η ποσότητα των πλαστικών που περιτυλίγουν τα προϊόντα που αγοράζουμε αυξάνεται συνεχώς. Τα υλικά αυτά, τα οποία προέρχονται από ορυκτά καύσιμα που χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να σχηματιστούν, έχουν ωφέλιμο χρόνο ζωής ίσως και μόλις μερικών ωρών. Αρκετές εταιρείες προσπαθούν σήμερα να αναπτύξουν εναλλακτικά πλαστικά από ανανεώσιμες πηγές. Η αμερικανική ΝatureWorks φτιάχνει δοχεία τροφίμων από ένα πολυμερές που λέγεται Ιngeo και προέρχεται από το άμυλο του καλαμποκιού. Βακτήρια μετατρέπουν το άμυλο σε μια ρητίνη η οποία μπορεί να αντικαταστήσει το πολυαιθυλένιο τερερφθαλάτη ή ΡΕΤ που χρησιμοποιείται σήμερα στη συσκευασία αναψυκτικών και γιαουρτιών.

Η εταιρεία υποστηρίζει ότι στο μέλλον η πρώτη ύλη για το Ιngeo δεν θα προέρχεται από φρέσκο καλαμπόκι αλλά από γεωργικά απόβλητα. Η Μetabolix, άλλη αμερικανική εταιρεία, ακολουθεί διαφορετική προσέγγιση. Τροποποιώντας γενετικά φυτά όπως ο καπνός ή το ζαχαροκάλαμο ελπίζει ότι θα μπορέσει να συνθέσει πολυμερή πλαστικά από τα κύτταρα των φύλλων και των μίσχων τους. Τα βιοπλαστικά αποτελούν προς το παρόν λιγότερο από το 1% των σχεδόν 250 εκατ. τόνων πλαστικών που παράγονται και πετάγονται κάθε χρόνο σε όλον τον πλανήτη. Η αγορά όμως αναπτύσσεται γρήγορα και η παραγωγή αναμένεται να διπλασιαστεί ως το 2012.

Καλλυντικά:      Τα σαπούνια και οι κρέμες με τα οποία περιποιούμαστε το σώμα μας δείχνουν πώς η βιασύνη για την αντικατάσταση των χημικών που έχουν ως βάση το πετρέλαιο με ανανεώσιμες εναλλακτικές μπορεί να μας οδηγήσει σε λάθος δρόμο. Οι περισσότεροι ενυδατικοί και λιπαντικοί παράγοντες των καλλυντικών, όπως και αυτοί που δημιουργούν αφρό, προέρχονται από ορυκτές πηγές. Τώρα οι κατασκευαστές έχουν αρχίσει να επιστρέφουν σε πιο παραδοσιακά, προερχόμενα από τα φυτά συστατικά, όπως το φοινικέλαιο και το έλαιο ινδικής καρύδας. Δυστυχώς, παρά το γεγονός ότι αυτά τα υλικά είναι ανανεώσιμα, μπορεί να γίνουν κάθε άλλο παρά φιλικά για το περιβάλλον καθώς η βιοποικιλότητα των δασών σε όλον τον πλανήτη υποχωρεί και αντικαθίσταται από μονοκαλλιέργειες φοινικοειδών. Μια ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου του Εξετερ, με επικεφαλής τον Ρέι Μάριοτ, επιδιώκει μια πιο ασφαλή ανανεώσιμη προσέγγιση, την παρασκευή των υλικών από γεωργικά απόβλητα. Ενα από τα προγράμματα σκοπεύει να χρησιμοποιήσει υπερκριτικό διοξείδιο του άνθρακα για να εξαγάγει από άχυρα παραφίνη για την παρασκευή κραγιόν.

Ρούχα: Ισως καμία άλλη βιομηχανία δεν εξαρτάται περισσότερο από μη ανανεώσιμα και περιβαλλοντικά επικίνδυνα υλικά όσο αυτή της ένδυσης. Οι βαμβακοκαλλιέργειες καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες χημικών λιπασμάτων, παρασιτοκτόνων και εντομοκτόνων, ενώ τα συνθετικά υφάσματα όπως το πολυέστερ προέρχονται από πετροχημικά. Για να αποκτήσει ένα τζιν το χαρακτηριστικό μπλε χρώμα του χρειάζονται μεγάλες ποσότητες υπερθειώδους νατρίου, ενός χημικού που μπορεί να διαβρώσει το τσιμέντο και να καταστρέψει τους αποχετευτικούς αγωγούς. Το κοκτέιλ αυτό ξεβγάζεται με εκατομμύρια λίτρα νερού σε εργοστάσια τα οποία συχνά βρίσκονται σε σημεία του πλανήτη όπου το νερό σπανίζει.