Αγαπητέ επισκέπτη –ψηφοφόρε Έχουν περάσει πάνω από 18μήνες που είχαν γίνει οι Καλλικρατικές εκλογές. Σ’ εκείνες τις εκλογές, για όσους δεν γνωρίζουν, χωρίς καλά-καλά να το καταλάβω, είχα βρεθεί υποψήφιος της περιφέρειας. Κι ενώ τότε βρισκόμουνα σε πλήρη απογοήτευση για την κίνησή μου, κι ενώ είχα αποφασίσει μετά τις εκλογές να τελειώσει το δράμα μου, ο πολύ αυξημένος αριθμός των ανθρώπων που με ψήφισαν, δεν μου επέτρεψαν να εγκαταλείψω αμαχητί την εντολή που μού έδωσαν.
Πάντως, αν με ψήφιζαν καμιά πενηνταριά ψηφοφόροι, όπως με διάφορα συναισθήματα περίμενα, θα έβαζα την ουρά κάτω από τα σκέλια μου, και θα την έκανα. Όμως, με 455 ψήφους, και πρώτος στην Αιτωλοακαρνανία για το κόμμα, νοιώθω υποχρεωμένος πως κάτι πρέπει να κάνω. Βέβαια, κάποιοι είπαν, ότι πήρα πολλούς ψήφους επειδή ήμουνα πρώτος στο ψηφοδέλτιο λόγω ονόματος, ίσως να είναι κι έτσι, δεν ξέρω. Εκ των υστέρων όμως, πολλοί μου είπαν ότι με ψήφισαν, κι αρκετοί απ’ αυτούς με είχαν βρει από εδώ, απ’ την ιστοσελίδα μου. Και εκτός από το βιογραφικό μου που διάβασαν, διάβασαν και πολλά άλλα που έχω γραμμένα και κατάλαβαν την προσωπικότητα μου. Επί τη ευκαιρία, παρακαλώ πολύ όσους δεν έχουν πεισθεί περί της προσωπικότητάς μου, σε περίπτωση που με ξανά βρουν σε κάποιο ψηφοδέλτιο υποψήφιο, να ΜΗΝ με σταυρώσουν.
ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ. Εξάλλου, δεν έχω κάτι να τάξω, εκτός μόνο μία υπόσχεση, ότι για πάντα όσο θα ζω και θα διατηρώ ‘σώας τας φρένας’ μία μόνο φράση: ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ και μία μόνο λέξη: ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ.
Οι μετά τις Καλλικρατικές εκλογές εξελίξεις: Πρώτα απ’ όλα, ο κυρίως τίτλος της ιστοσελίδας μου από το 2003 είναι: Θέλετε λίγες αλήθειες; Με λίγα λόγια, αν την κάθε αλήθεια δεν μπορείς να την αποδείξεις, δεν υπάρχει αλήθεια, ίσως κι ούτε ψέμα,.. αρκετά δύσκολη περίπτωση. Πάντως, στις περιπτώσεις που δεν μπορώ να πω την αλήθεια, μπορεί ν’ αναφέρω την περίπτωση με μυθιστορηματικό τρόπο ώστε να μην δεχτώ επίθεση, να μην με κλείσουν μέσα δηλαδή, ή, βρίσκω μόνο του, αυτόν που θέλω να του το πω, και του το λέω ξεκάθαρα. Θ’ αναφέρω δύο σημαντικά γεγονότα, όσον αφορά το κόμμα. Πρόκειται για τα δύο συνέδρια που έχω πάει και τις δύο φορές.
Στο πρώτο 21,22,23/10/11 που πήγα μόνο στις 22/11, είχα φύγει και πάλι, πλήρως απογοητευμένος. Δεν μπορώ ούτε και σήμερα να πιστέψω, ότι πολιτικά κόμματα, μάλιστα αναδυόμενα, ‘ξοδεύουν’ τόσο χρόνο, τόσο κόπο, και φυσικά τόσο τζίρο, έτσι απλά για διαδικαστικούς λόγους, ή επειδή κάποιοι ελάχιστοι δεν θέλουν να προχωρήσει η διαδικασία. Είμαι απολύτως βέβαιος, ότι πολύ χειρότερα γίνονταν τόσα χρόνια, και συνεχίζει να γίνεται σε όλα τα Ελληνικά κόμματα, και φυσικά όχι μόνο στα κόμματα, αλλά… και σε κάθε μας κίνηση… και δραστηριότητα… Δεν ξέρω αν και πότε θα σοβαρευτούμε!!
Μας έχουν φυτέψει, την καχυποψία, την υπεροψία, τον τεράστιο εγωισμό, παχυντικές τροφές λες και είμαστε σταβλισμένα, και την μόνιμη νάρκωση του μυαλού μας, κι όχι απλώς την χειμερία, όπως τουλάχιστο στα φίδια! Δεν θέλουμε ως Έλληνες να καταλάβουμε, ότι η γραφειοκρατία γεννάει κατά 90% των περιπτώσεων δολιοφθορά; Δεν θέλουμε να καταλάβουμε, ότι η εξυπηρέτηση του πολίτη από κάποια υπηρεσία, ή ακόμη και από ιδιωτική, είναι μέσα στα καθήκοντα του υπαλλήλου, ή του ιδιοκτήτη της επιχείρησης.
Δεν θέλουμε να καταλάβουμε, ότι η δημοτική αρχή ως παράδειγμα, δεν είναι ένας διοικητικός τομέας, μάλιστα πολιτικός, για να κόβει και να εισπράττει κλήσεις από τροχαίες παραβάσεις. Φυσικά, δεν θα πρέπει να το λαμβάνουμε ως εξυπηρέτηση αν κάποιος θα μας τη σβήσει. Ας το καταλάβουμε κάποτε, η εξυπηρέτηση του πολίτη, δεν γίνεται επειδή του σβήσανε την κλήση και υποχρεώθηκε σε κάποιον δημοτικό σύμβουλο.
Η εξυπηρέτηση του πολίτη γίνεται, αν η ηγεσία του δήμου, δημιουργήσει προϋποθέσεις και πειθώ, ώστε ο πολίτης να μην παρκάρει παράνομα, ή ακόμη κι αν το κάνει, να μην εμποδίζει την κυκλοφορία, και η παρανομία να είναι πλήρως δικαιολογημένη. Ας πούμε να κατεβάσει έναν ανήμπορο γέρο στο γιατρό. Σε ετούτη την περίπτωση βέβαια, όχι μόνο δεν θα πρέπει να υπάρξει κλήση, αλλά αντιστρόφως, αν τύχει και παρευρίσκονται δημοτικοί υπάλληλοι, ή ακόμη και δημοτικοί σύμβουλοι, να βοηθήσουν παραδειγματικά μάλιστα, στην εξυπηρέτηση του πολίτη, κι όχι να φέρονται ως καουμπόϋδες καβάλα στο άλογο με τα σπιρούνια τους!!
Με λίγα λόγια, για πολλοστή φορά να πούμε, ότι αν δεν λειτουργήσουν θεσμοί, και πολιτικές τέτοιες, ώστε να εμπιστευτούμε ο ένας τον άλλον, και ο κάθε υπηρεσιακός παράγοντας τον πολίτη, δεν πρόκειται να λειτουργήσουμε ως χώρα, αλλά και γενικότερα ως άνθρωποι.
Σαν χαραχτήρας νομίζω, όταν βρίσκομαι κάπου, ή όταν ακούω κάποιον και κάποιους, προσέχω να καταλάβω, όχι τόσο αυτά που λέγονται, αλλά αυτά που σκόπιμα ή άθελά τους δεν λέγονται, όπου κατά κανόνα λειτουργεί το αισθητήριό μας, και μας οδηγεί προς την αλήθεια!! Παράδειγμα: Σε μία επαγγελματική συγκέντρωση, αποφασίσθηκε να κοπεί το λάδωμα και η φοροδιαφυγή. Τι ωραία που ακούγεται!! Κι αφού συμφωνήθηκε προφορικά απ’ όλους, ‘πέταξε’ κάποιος, ότι αυτός που θα έφτιαχνε τα χαρτιά των επαγγελματιών, δεν θα ήταν όπως λογικά θα έπρεπε ένας λογιστής ελεύθερος επαγγελματίας, αλλά ένας συνταξιούχος εφοριακός υπάλληλος! Όλοι συμφώνησαν!! Κατά τα άλλα… θα καταπολεμούσαν την δολιοφθορά!! Με ‘αρχηγό’ τον πρώην εφοριακό!!
Μία τέτοια αίσθηση, και όχι για κάτι συγκεκριμένο, μου άφησε την πρώτη φορά το συνέδριο. Όλοι ήθελαν να προχωρήσει το καταστατικό, αλλά όταν έφτανε η στιγμή της ψηφοφορίας, οι μισοί έφευγαν από την αίθουσα, κι άρα, δεν υπήρχε πλειοψηφία!! Ξανά…μανά … τα ίδια, όλη μέρα… ώσπου.. αναβλήθηκε η συζήτηση!!
Την δεύτερη φορά, παρότι και πάλι αισθανόμουνα ερευνητής, για το αν θα μείνω ή όχι, και ποια αίσθηση θα μου μείνει, προσπάθησα να ξεχωρίσω τις ομάδες και τα άτομα, και να βρω αν και ποια θετικά στοιχεία υπάρχουν.
ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ, ΜΙΑ ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ Η πλειονότητα επιδιώκει συμφέροντα και προσωπικές επιτυχίες, φιλοδοξίες, και τέτοια σχετικά. Οι λίγοι, εκτιμώ περί το 30%, έχουν πλήρη αντικειμενικότητα, και φυσικά, καθαρότητα. Στο σημείο ετούτο θα σας περιγράψω μία φανταστική εικόνα που αισθάνθηκα εκεί μέσα, και μία αίσθηση συμπεριφοράς.
Ας φανταστούμε λοιπόν, σ’ έναν απέραντο κάμπο, ένα τεράστιο πλήθος ανθρώπων, αν όχι ανθρωποειδών, ξυπόλυτοι, μέσα στις λάσπες, μέσα στο κρύο, στην πείνα, και στην πλήρη ανέχεια. Μία μικρή ομαδούλα ξεχωρίζει, με αρκετά πιο καθαρά ρούχα, και τρέχει προς το τεράστιο κτήριο που φαίνεται στο τέλος του οπτικού πεδίου. Τι καθαρά ρούχα δηλαδή, απλώς: «Απ’ έξω κούκλα, κι από μέσα πανούκλα» Περνούν βουνά, λαγκάδια, δάση, ποτάμια, και φτάνουν στην πύλη του κτηρίου. Γνωρίζουν, ότι αν η τεράστια πύλη ανοίξει, όσοι καταφέρουν και περάσουν μέσα, θα μπούνε σε παράδεισο! Περί το70% του όχλου που έχει ήδη συγκεντρωθεί κι από άλλες πλευρές έξω από τον παράδεισο, αν και γνωρίζει ότι θα μπούνε 1- 2άτομα, θέλει να πιστεύει ότι θα είναι μέσα σ’ αυτά. Το υπόλοιπο 30% προσπαθεί να πάρει σειρά, για την επόμενη φορά που ίσως ξανά ανοίξει η πύλη, ίσως σύντομα, ίσως αργά, και ίσως ποτέ!
Μάλιστα, δεν λαμβάνουν καν υπόψη τους, ότι απ’ αυτούς που έχουν μείνει ακόμη στον κάμπο, 2-3 απ’ αυτούς έχουν τεράστια δύναμη, και θ’ αποχτήσουν τεράστια ταχύτητα, και θα καταφέρουν να μπούνε πρώτοι στον επίγειο παράδεισο!! Ετούτοι οι τελευταίοι, αν δεν τους φάνε, μόλις αποχτήσουν δύναμη και εντός του παραδείσου, ίσως ξανά γυρίσουν στους συντρόφους τους και τους συμπαρασταθούν στη ζωή τους, ενώ οι πρώτοι, αν βρούνε θέση, δεν πρόκειται να ξανά βγούνε, παρά μόνο σηκωτοί!! Αυτή την εικόνα μου έδωσε το αισθητήριο μου, την δεύτερη φορά που ήμουνα στο συνέδριο!!
Πάντως, μπορώ να πω με ικανοποίηση: Σε τέτοιους καιρούς, και με το γνωστό παρελθόν μας, έστω κι ένας στους χίλιους να είναι σωστός, θέλω να πιστεύω, ότι θα μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας!! Η υποχρέωση προς τους ψηφοφόρους, κι ετούτη η τελευταία αίσθηση, με κάνει να παραμείνω. Συμπληρωματικά: Το σημαντικότερο στοιχείο του κόμματος, είναι ο πλήρης συνδυασμός της εποχής μας. Οικολογία, και πολιτικό κόμμα, μάλιστα εν εξελίξει και τα δύο! Δεν πρόκειται για ένα κόμμα, που τσοντάρισε ως σπόνσορα την οικολογία, αλλά για οικολόγους, που έγιναν πολιτικό κόμμα.
Η οικολογία της εποχής μας τα έχει όλα. Τι σημαίνει Οικολογική πολιτική; Απλά πράγματα, μην ψάχνουμε να βρούμε τι μυστήριο κρύβεται πίσω από τις λέξεις, πρόκειται για την πολιτική εκείνη που είναι καλύτερα για τη φύση, όπου η φύση συμπεριλαμβάνει, κυρίως τον άνθρωπο. Όταν λέμε να ζούμε στη φύση, όταν λέμε να κάνουμε οικονομία, όταν λέμε να μην πετάμε τίποτα, όταν λέμε να μην καταστρέφουμε τη φύση… όταν θέλουμε να τρώμε φυσιολογικά αναπτυγμένα ζωντανά… όταν… όταν…όταν τα πάντα γύρω μας είναι καθαρά, όταν η ‘τροφή’ του εγκεφάλου μας είναι κι αυτή καθαρή όπως και του σώματός μας… τι άλλο ήθελε στο παρελθόν, αλλά τι άλλο θέλει ο σημερινός άνθρωπος;
Ακόμη και το πουλάκι βρίσκει εύκολα το στόμα του!!
Το θέμα της οικολογίας, μάλιστα παγκοσμίως, είναι τόσο τεράστιο να εξηγηθεί, όσο και εύκολο, χρειάζεται τόση φιλοσοφία να το καταλάβουμε, όση να βρούμε το στόμα μας όταν τρώμε!! Φυσικά, ετούτα τα ελάχιστα είναι μία απλή αρχή, μόλις μπορέσω, ή όταν θεωρήσω ότι πρέπει να σας ενημερώσω, θα επανέλθω. ΠΡΟΣΟΧΗ: Όχι μόνο δεν ανακάλυψα παράδεισο, αλλά κάποιους ελάχιστους ανθρώπους, που επιθυμούν κι αυτοί όπως ο κάθε λογικός Έλληνας, κυρίως.. να ζήσουμε με αξιοπρέπεια!!! Λίγη αισιοδοξία, έστω με άδειο στομάχι, ας προσπαθήσουμε και πάλι!! Ας κάνουμε τους αγώνες της επιβίωσής μας!! Τέλος… προς το παρόν