Χατζηαντωνίου Γιώργος Τριανταφύλλου Δημήτρης Γ’5 Βάτραχοι Χατζηαντωνίου Γιώργος Τριανταφύλλου Δημήτρης Γ’5

Ο βάτραχος είναι ένα από τα γνωστότερα αμφίβια Ο βάτραχος είναι ένα από τα γνωστότερα αμφίβια. Μαζί με τους φρύνους αποτελεί την τάξη των άνουρων αμφίβιων. Το γένος των βατράχων ανήκει στην τάξη των ανούρων, που υπάγεται στα αμφίβια. Τα πιο συνηθισμένα είδη βατράχου στην Ελλάδα είναι ο βάτραχος ο πράσινος και ο βάτραχος ο κοινός.

Μορφολογία Το σώμα του βατράχου μπορεί να χωριστεί σε δύο μέρη: στο κεφάλι και τον κορμό. Το κεφάλι έχει σχήμα τριγωνικό και μπροστά υπάρχει το στόμα, που φτάνει μέχρι τ' αυτιά. Τα μάτια του βατράχου, αντίθετα από του ανθρώπου, έχουν αναπτυγμένο το κάτω βλέφαρο. Το χρώμα του σώματος των βατράχων είναι από ανοιχτό μέχρι και σκούρο καστανό και στην κοιλιά κιτρινωπό. Ο βάτραχος όμως, όπως και ο χαμαιλέοντας, μπορεί να αλλάζει χρώμα και να προσαρμόζεται καλύτερα στο περιβάλλον του, και έτσι να αποφεύγει τους εχθρούς του. Το δέρμα του είναι λείο και καλυμμένο με βλέννα. Το μέγεθος του βατράχου ποικίλει ανάλογα με το είδος του. Το μικρότερο είναι το κουβανικό είδος Sminthillus limbatus, του οποίου τα ενήλικα άτομα δεν ξεπερνούν σε μήκος τα 12 χιλιοστά. Το μεγαλύτερο είδος είναι ο αφρικάνικος βάτραχος Coprana goliath, με μήκος 30 εκατοστά περίπου. Τα παραπάνω μήκη αναφέρονται σε μέτρηση με τα πόδια μαζεμένα στο κυρίως σώμα του βατράχου

Απειλές για τους βάτραχους Σπουδαιότεροι εχθροί του βατράχου είναι τα φίδια, οι πελαργοί, οι γερανοί και άλλα πουλιά. Εχθρός του βατράχου είναι και ο άνθρωπος, γιατί σε μερικά μέρη της Ευρώπης (Γαλλία, Ιταλία) τα πόδια του βατράχου θεωρούνται εκλεκτός μεζές. Οι βάτραχοι εύκολα γίνονται πειραματόζωα των εργαστηρίων, γιατί και η διατροφή τους είναι εύκολη αλλά και το σώμα τους, αν και διαφέρει από το σώμα του ανθρώπου, παρουσιάζει βασικά την ίδια κατασκευή και ίδιες φυσιολογικές λειτουργίες. Έτσι τα συμπεράσματα από τις έρευνες στους βατράχους μπορούν να επεκταθούν και στο ανθρώπινο σώμα. Η αναπαραγωγή των βατράχων γίνεται κατά τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο. Οι βάτραχοι τρέφονται κυρίως με σκουλήκια και έντομα, που τα πιάνουν με τη βοήθεια της γλώσσας τους.

Επιπτώσεις της Ρύπανσης στους βάτραχους Το ένα τέταρτο των αμφίβιων ζώων της απειλούνται με εξαφάνιση, σύμφωνα με πρόσφατες νέες μελέτες της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης και των Φυσικών Πόρων (IUCN) για λογαριασμό της Κομισιόν. Στα αμφίβια, μια ομάδα που περιλαμβάνει τους βατράχους, τους φρύνους, τις σαλαμάνδρες και τους τρίτωνες, δύο είδη έχουν χαρακτηριστεί ως "κρισίμως απειλούμενα". Αυτά είναι ο βάτραχος της Καρπάθου (Pelophylax cerigensis) και το Calotriton arnoldi, ο μόνος ενδημικός τρίτων της Ισπανίας. Πέντε επιπλέον, συμπεριλαμβανομένου του Bombina pachypus, θεωρούνται ως απειλούμενα, ενώ έντεκα έχουν χαρακτηρισθεί ως ευπαθή.

Επιπτώσεις της Ρύπανσης στους βάτραχους Τα βατράχια είναι για τους ειδικούς ο δείκτης της υπερθέρμανσης της γης. Οι περιβαλλοντολόγοι τα αποκαλούν κατασκόπους επειδή δίνουν το σήμα ότι το κλίμα αλλάζει δραματικά. Είναι τα πρώτα που πλήττονται… πεθαίνουν από αφυδάτωση, καταφαγωμένα από μύκητες που μπλοκάρουν την αναπνοή τους. Τα ζώα του πλανήτη προσπαθούν να προσαρμοστούν στο καινούριο εχθρικό περιβάλλον που τους φτιάξαμε αλλά δεν τα καταφέρνουν όλα..

Επιπτώσεις της Ρύπανσης στους βάτραχους Η εκτεταμένη μείωση στους πληθυσμούς των βατράχων αρχικά έχει αποδοθεί σε ένα συγκεκριμένο μύκητα γνωστό με την ονομασία BD. Αυτός ο μύκητας μπορεί να προκαλέσει την εξαφάνιση ενός είδους μέσα σε λίγους μήνες. Η νέα έρευνα όμως αποκάλυψε μία αργή αλλά σταθερή μείωση στους αριθμούς των βατράχων και των σαυρών, που ζουν σε απάτητα, προστατευόμενα τροπικά δάση που ο BD δεν υπάρχει.

Επιπτώσεις της Ρύπανσης στους βάτραχους Ο τελευταίος κίνδυνος των βατράχων είναι οι φρικτές παραμορφώσεις που παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια στα βατράχια είναι αποτέλεσμα μιας αλυσιδωτής αντίδρασης που ξεκινά με την απορροή λιπασμάτων σε ποτάμια και λίμνες, υποδεικνύει πείραμα Αμερικανών ερευνητών . Το άζωτο και ο φώσφορος που διαρρέουν από τις καλλιέργειες ευνοούν την ανάπτυξη ενός παράσιτου που οδηγεί σε διάφορες παραμορφώσεις, συνήθως πολλαπλασιασμό ή μείωση των άκρων.