Μετάφραση – Προσαρμογή στο Power Point: Μαρία Κασαπίδη Το μικρό ροζ βατραχάκι Astrida Bertleson Μετάφραση – Προσαρμογή στο Power Point: Μαρία Κασαπίδη

Γεννητούρια στην γειτονιά των βατράχων σήμερα ! Αλλά μάλλον έχουμε πρόβλημα …

«Το μωρό είναι ροζ!» φώναξε απελπισμένη η μητέρα. «Πως συνέβη αυτό; Υποτίθεται ότι όλοι οι βάτραχοι είναι πράσινοι.» Ο πατέρας βάτραχος έσκυψε να δει καλύτερα την κόρη του. «Ροζ! Θεούλη μου, είναι ροζ … Δεν πρέπει να αφήσουμε κανένα να την δει. Είναι εντελώς διαφορετική από όλους εμάς» Η μητέρα κοίταξε ξανά σκεπτική. «Ίσως αν την καλύπταμε με πράσινα φύλλα να μην το πρόσεχε κανείς» πρότεινε.

«Ανοησίες … και τι θα γίνει αν φυσήξει ο αέρας και πάρει τα φύλλα; Θα μας κοροϊδεύουν όλοι και θα αναγκαστούμε να φύγουμε από την γειτονιά … Όχι, πρέπει να βρούμε ένα τρόπο να την κρύψουμε μέχρι να μεγαλώσει και να μπορεί να φύγει μόνη της» Η μητέρα κούνησε το κεφάλι της, συμφωνώντας … «Είσαι σοφός» είπε «θα την κρύψουμε στον διπλανό νερόλακκο με τα πολλά χόρτα. Έτσι θα την βλέπουμε συνέχεια και δεν θα αισθάνεται μόνη της.»

Έτσι και έγινε. Το μικρό ροζ βατραχάκι περνούσε τις μέρες του κρυμμένο στον νερόλακκο, ακούγοντας τους ήχους του βάλτου. Πλοπ, πλοπ, άκουγε τους άλλους βατράχους να πηδάνε στο νερό… Κουάκ, κουάκ, τους άκουγε να τραγουδάνε…

«Σε παρακαλώ, άσε με να πάω έξω να τραγουδήσω και εγώ με τους άλλους βατράχους» παρακαλούσε την μητέρα της. «Όχι, δεν πρέπει να σε δει κανένας» της απαντούσε εκείνη. «Μπορώ τουλάχιστον να βγαίνω όταν όλοι κοιμούνται και να εξασκούμαι μόνη μου;» ρώτησε ελπίζοντας.

Πατέρας και μητέρα κοιτάχτηκαν με κατανόηση. «Είναι λίγο μοναχικά εδώ για ένα μικρό βατραχάκι» είπε ο πατέρας-βάτραχος. « και το μικρό ροζ βατραχάκι μας είναι τόσο προσεκτικό» πρόσθεσε η μητέρα.

Το μικρό ροζ βατραχάκι πήδηξε έξω από την κρυψώνα του, και κοίταξε μαγεμένο αυτόν τον καινούργιο κόσμο. Φύλλα από πράσινα χορταράκια χάιδευαν το πρόσωπό της. Πολύχρωμα λουλούδια γέμιζαν το λιβάδι, και μύριζαν υπέροχα ! Πουλιά κελαηδούσαν ! «Τι θαυμάσιος κόσμος ! Πόσο τυχερή είμαι που τον βλέπω» φώναξε.

«Χαμογέλα, χαμογέλα, τρά λα λα …» άρχισε να τραγουδά … Η φωνή της ήταν τόσο καθαρή, τόσο ωραία, που ξύπνησε το φεγγάρι, τα αστέρια και … όλους τους άλλους βάτραχους ! «Από πού έρχεται αυτή η ωραία μουσική;» ρώταγαν και άρχισαν να ψάχνουν. Και ξαφνικά το είδαν. Ένα μικρό ροζ βατραχάκι !

«Πως; Τι γυρεύει αυτό το παράξενο ροζ βατραχάκι ανάμεσα μας;» φώναξαν θυμωμένοι, ξεχνώντας πόσο πολύ τους άρεσε το τραγούδι της. «Κανείς άλλος εκτός από πράσινους βατράχους δεν επιτρέπεται να ζει σε αυτόν τον νερόλακκο» «Διώξτε την μακριά» πρότειναν μερικοί, ενώ κάποιοι άλλοι πήραν πετραδάκια να της πετάξουν.

Το φεγγάρι όμως, που είχε ακούσει το βατραχάκι να τραγουδάει, θύμωσε. «Εϊ ! Εϊ !» φώναξε «ξεχάσατε γιατί είσαστε εδώ; Η μουσική της δεν ήταν ότι πιο ωραίο έχετε ακούσει ποτέ σε αυτόν τον νερόλακκο;» «Ναι, αλλά είναι ΡΟΖ» φώναξαν όλοι μαζί οι βάτραχοι «και εμείς είμαστε ΠΡΑΣΙΝΟΙ»

«Είμαι το φεγγάρι και όπως ξέρετε ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο «Είμαι το φεγγάρι και όπως ξέρετε ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο. Σας διαβεβαιώνω λοιπόν ότι δεν έχω ακούσει ξανά τόσο ωραίο τραγούδι. Και ναι, το βατραχάκι είναι Ροζ! Τι έγινε; Θα ήταν αυτός ο βάλτος έτσι, αν όλα τα χορταράκια ήταν ίδια; Και τα λουλούδια; Θα σας άρεσε τόσο πολύ ο βάλτος σας, αν όλα τα λουλούδια είχαν το ίδιο χρώμα, σχήμα και άρωμα;» «Ασφαλώς όχι» Απάντησαν όλοι μαζί οι βάτραχοι.

«Το ίδιο συμβαίνει και με το ροζ βατραχάκι «Το ίδιο συμβαίνει και με το ροζ βατραχάκι. Είναι ένα καινούργιο λουλούδι στον βάλτο σας.» «Πράγματι, έχει ωραία φωνή» μουρμούρισαν μεταξύ τους οι βάτραχοι. «Και το ροζ χρώμα της είναι σαν το χρώμα που έχουν τα άγρια τριαντάφυλλα που έχουν φυτρώσει εκεί στην άκρη του βάλτου» πρόσθεσαν κάποιοι άλλοι.

Τα αστέρια από ψηλά έλαμπαν χαρούμενα Τα αστέρια από ψηλά έλαμπαν χαρούμενα. Τα πουλιά κελαηδούσαν πιο χαρούμενα. Ο πατέρας-βάτραχος και ή μητέρα-βάτραχος ανέπνευσαν ανακουφισμένοι. «Επιτέλους ! Η κόρη μας είναι καλοδεχούμενη» είπαν και ευτυχισμένοι χτύπησαν τα χέρια τους. «Αυτός ο βάλτος είναι ένας υπέροχος τόπος για όλους μας ! »

Τέλος