Ανήλικοι & ηλεκτρονικό έγκλημα Συνέντευξη από τον κ. Αντώνη Παπαντωνίου!

Ο κ. Αντώνης Παπαντωνίου, ο οποίος διατέλεσε Προϊστάμενος του τμήματος δίωξης του ηλεκτρονικού εγκλήματος Θεσ/νίκης, φιλοξενήθηκε στο σχολείο μας, στα πλαίσια της ερευνητικής εργασίας της Α’ Λυκείου, ώστε να ενημερώσει τους μαθητές για θέματα ηλεκτρονικού εγκλήματος αλλά και τρόπους προστασίας.

Η συζήτηση ξεκίνησε με 2 εισαγωγικά ερωτήματα του κ Η συζήτηση ξεκίνησε με 2 εισαγωγικά ερωτήματα του κ. Παπαντωνίου προς τους μαθητές: 1. Ποιος έχει διαδίκτυο στο σπίτι; 2. Ποιος έχει προφίλ στο facebook; Η πλειοψηφία των μαθητών απάντησε θετικά κι έτσι ο κ. Παπαντωνίου πήρε την αφορμή για να καταστήσει σαφές στους μαθητές πως ‘’αν πιστεύουν πως στο facebook και στο Διαδίκτυο γενικότερα, υπάρχουν τα πάντα, καλό θα ήταν να σκεφτούν πως τα πάντα δεν βρίσκονται εκεί. Το διαδίκτυο είναι ένα χρήσιμο εργαλείο, όμως τα πάντα είναι η παρέα, η οικογένεια, ο, τι ζούμε στον πραγματικό κόσμο.’’

Στα αντίστοιχα ερωτήματα των μαθητών ο κ Στα αντίστοιχα ερωτήματα των μαθητών ο κ. Παπαντωνίου απάντησε με πληρότητα, σαφήνεια και αμεσότητα. Ερωτήματα: 1. Τι είναι το ηλεκτρονικό έγκλημα; Οποιαδήποτε άδικη πράξη που συντελείται με τη χρήση του Η/Υ και του διαδικτύου. 2. Πόσα χρόνια λειτούργησε το τμήμα δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος στη Θεσ/νίκη; Ιδρύθηκε το Μάρτιο του 2004 ενώ η λειτουργία του ξεκίνησε ουσιαστικά από τις 3/01/05 και ολοκληρώθηκε στις 7/10/11. Από τότε η υπηρεσία λειτουργεί στην Αθήνα. 3. Πόσα άτομα απασχολούσε; - Απασχολούσε 8-10 άτομα, αλλά υπήρξε και περίοδος που απασχολούσε ακόμα και 13 άτομα.

4. Πότε δημιουργήθηκε το πρώτο τμήμα δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος; - Το καλοκαίρι πριν τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004. 5. Τι πρέπει να κάνει κάποιος και που να απευθύνεται αν πιστεύει ότι έχει πέσει θύμα ηλεκτρονικού εγκλήματος; Μπορεί να επικοινωνήσει με το τμήμα δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος στην Αθήνα στο τηλέφωνο: 2106476461 και με το τμήμα ανηλίκων στη Θεσ/νίκη στο τηλέφωνο: 2310388456, σε περίπτωση που το θύμα είναι ανήλικο. 6. Σύμφωνα με την εμπειρία σας, ως προϊστάμενος του τμήματος, πόσες υποθέσεις σας απασχόλησαν; Το 2005 η υπηρεσία απασχολήθηκε με 50 υποθέσεις ενώ το 2010 με 800 υποθέσεις κάτι που καταδεικνύει τη ραγδαία αύξηση των περιστατικών λόγω της αύξησης της χρήσης και της άγνοιας των χρηστών σε θέματα ασφάλειας. 7. Οι υποθέσεις τι είδους εγκλήματα αφορούσαν στο μεγαλύτερο ποσοστό; - Οικονομικές απάτες που σχετίζονται με τη χρήση πιστωτικών καρτών, με προπληρωμές προϊόντων που δεν έφτασαν ποτέ στους παραλήπτες, e-mail με ψεύτικα κέρδη αλλά και περιστατικά εξύβρισης, προσβολής και παραβίασης προσωπικών δεδομένων.

8. Τι ποινές προβλέπονται για τέτοιο είδους εγκλήματα; Όλες οι ποινές προβλέπονται από τον ποινικό κώδικα και μπορεί ο οποιοσδήποτε να πληροφορηθεί μέσω της ιστοσελίδας του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρώπινων Δικαιωμάτων στον σύνδεσμο: http://bit.ly/uO6EMl . 9. Οι καταγγελίες από ποιους μπορούν να γίνουν; Όταν τα θύματα είναι ανήλικοι μπορούν οι γονείς και κηδεμόνες τους να καταγγείλουν το περιστατικό. Όταν το θύμα είναι ενήλικος μόνο ο ίδιος μπορεί να κάνει την καταγγελία. 10. Με ποιους τρόπους μπορείτε να εντοπίσετε το παράνομο περιεχόμενο και την πηγή προέλευσης; Υπάρχουν ειδικά λογισμικά που διαθέτει η υπηρεσία για αυτό το σκοπό. 11. Τι υποθέσεις σας συγκλόνισαν περισσότερο; - Υποθέσεις παιδικής πορνογραφίας και σεξουαλικής παρενόχλησης όπου τα θύματα ήταν ανήλικοι και λόγω φόβου ή ντροπής δίσταζαν να καταγγείλουν τα περιστατικά ενώ υπήρχαν και περιπτώσεις όπου τα θύματα έκαναν το λάθος να μην ενημερώσουν κάποιο οικείο τους πρόσωπο όταν συναντούσαν μια γνωριμία μέσω διαδικτύου με αποτέλεσμα να καταλήγουν σε βιασμό.

12. Τι θα συμβουλεύατε τους γονείς ώστε να προστατεύουν τα παιδία τους κατά την πλοήγηση τους στο Διαδίκτυο; Να είναι κοντά στα παιδία τους διακριτικά, να τα συμβουλεύουν αλλά πρώτα απ’ όλα πρέπει να γνωρίζουν. 13. Τι θα συμβουλεύατε τα ίδια τα παιδιά; Να μην σκέφτονται απλοϊκά, π.χ. να βάζουν ασφαλείς κωδικούς. Να γνωρίζουν πως ο, τι δημοσιεύουν στο διαδίκτυο μπορεί να μείνει για πάντα και τα ηλεκτρονικά τους ίχνη μπορεί να εντοπιστούν. Και φυσικά να μην νιώθουν ντροπή να μιλήσουν στο περιβάλλον τους για κάτι που τους συμβαίνει. Τέλος, Να εμπιστεύονται τους γονείς τους και να τους εκπαιδεύσουν σε θέματα χρήσης του υπολογιστή και του Διαδικτύου γιατί έχουν την πρόθεση να προστατέψουν τα παιδιά τους αλλά δεν μπορούν λόγω άγνοιας.

~..ΤΕΛΟΣ..~