Το σπίτι μου
Κύριο Θέμα: Η επιθυμία του ποιητή να χτίσει ένα διαφορετικό σπίτι, όχι σε ένα ιδανικό μέρος, αλλά σ’ έναν άγονο άχαρο τόπο Ραχούλα: λόγος Τον πλούσιο δρόμο: μεγάλος δρόμος που αριστερά και δεξιά είναι γεμάτος με εντυπωσιακά πολυτελή κτήρια. Όλο το κύμα το φιλεί: βρέχεται συνέχεια από το κύμα. Κρινόσπαρτ’: σπαρμένη με κρινάκια Στράτα: ο δρόμος Τον πεζοδρόμο: τον οδοιπόρο Η θύρα: η πόρτα
Τεχνική του ποιήματος Ο στίχος είναι παροξύτονος και οξύτονος: στον πρώτο και τον τρίτο στίχο κάθε στροφής η τελευταία λέξη τονίζεται στην παραλήγουσα (παροξύτονοι στίχοι: σπιτάκι – ραχούλα, μεγάλη – κήπους κ.λπ.), ενώ στον δεύτερο και τον τέταρτο στίχο η τελευταία λέξη τονίζεται στη λήγουσα (οξύτονοι στίχοι: σιωπή – εκεί, πλατύ – εκεί κ.λπ.). Ομοιοκαταληξία δεν υπάρχει – ο στίχος είναι ελεύθερος. Η γλώσσα του ποιήματος είναι απλή δημοτική και το ύφος απλό, άμεσο κι ευχάριστο
Συλλαβές των ουσιαστικών και χαρακτηρισμός τους ανάλογα με τη συλλαβή που τονίζονται. Λήγουσα: Είναι η τελευταία συλλαβή της λέξης. Παραλήγουσα: Είναι η προτελευταία συλλαβή της λέξης Προπαραλήγουσα: Είναι η πριν από την προτελευταία συλλαβή της λέξης. Οξύτονα: Λέγονται τα ουσιαστικά που τονίζονται στη λήγουσα. π.χ. α – γα – πώ Παροξύτονα: Λέγονται τα ουσιαστικά που τονίζονται στην παραλήγουσα. π.χ. παί – ζω Προπαροξύτονα: Λέγονται τα ουσιαστικά που τονίζονται στην προπαραλήγουσα. π.χ. Έλ – λη – νας.
Μεταφορές: -Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι Στη μοναξιά και στη σιωπή Προσωποποιήσεις: -το πρόσχαρο ακρογιάλι -όλο το κύμα το φιλεί -Ατέλειωτη τραβά μια στράτα … και ο λίβας τη χτυπά -(μια στράτα) θάφτει στον κουρνιαχτό Εικόνες: -γύρω μια πράσινη ραχούλα -τον πλούσιο δρόμο … και τους κήπους -το πρόσχαρο ακρογιάλι … η αμμουδιά του -(μια στράτα) σκίζει μια χέρσα απλοχωριά -με μια βρυσούλα στην αυλή … κι η θύρα του ανοιχτή Επίθετα: Πράσινη (ραχούλα), μεγάλη (χώρα), πλούσιο – πλατύ (δρόμο), πρόσχαρο ( ακρογιάλι)