 Π ΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΔΕΙΓΜΑΤΟΛΗΨΙΑ – ΤΥΧΑΙΑ ( ΒΑΣΗ ΕΚΑΔ )  Α ΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ – 1 Ο : ΖΩΝΗ (Α ΘΗΝΑ –Π ΕΙΡΑΙΑΣ / ΑΣΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΕΠΑΡΧΙΑΣ / ΗΜΙΑΣΤΙΚΕΣ – ΑΓΡΟΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ) & 2 Ο : ΒΑΘΜΙΔΑ / ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ( ΓΥΜΝΑΣΙΟ / ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ / ΤΕΧΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ )  Σ ΤΟΧΟΣ : 1500 ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΜΑΘΗΤΩΝ, 500 ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ 500 ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ  1183 ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΜΑΘΗΤΩΝ, 469 ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ 164 ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ  Σ ΤΑΘΜΙΣΗ

Ο ρόλος του σχολείου στην διάδοση του Ιντερνέτ Ειδικότερα στην Τρίτη Ζώνη.

Οι ώρες απασχόλησης των μαθητών/μαθητριών στον Η/Υ (ποσοστά).

Πόσο σας αρέσουν οι παραπάνω δραστηριότητες όταν είστε στο διαδίκτυο – Προτιμήσεις των μαθητών/μαθητρι ών ως προς την απασχόληση τους στο Ιντερνέτ (μέσοι όροι – 1=Καθόλου έως 5=Πάρα πολύ).

Άρα η ιδέα του Ιντερνέτ από τους μαθητές/μαθήτριες ουσιαστικά δομείται και αποδίδεται στερεοτυπικά σαν διακίνηση πληροφορίας αλλά και σαν μέσο αλληλεπίδρασης λεκτικής κατά κύριο λόγο (chat) όπου η τεχνολογία συναντά την διασκέδαση και ψυχαγωγία (παιχνίδια-μουσική) αλλά και την περιήγηση/περιέργεια (Ψαχτήρια). Ουσιαστικά, εάν έπρεπε να δώσουμε έναν ορισμό του Ιντερνέτ, θα μπορούσαμε να το πούμε σαν ένα επικοινωνιακό κανάλι διασκέδασης και αλληλεπίδρασης της νέας γενιάς.

Πέντε Μ.Μ.Ε. και 14 κριτήρια. Η «ηγεμονία» της τηλεόρασης Διαδίκτυο : Ταχύτητα Απόκρισης και Ποικιλία Αυτό που «διατρέχει» αυτήν την έρευνα είναι ότι το Ιντερνέτ είναι περισσότερο «αντικείμενο γνώσης» παρά μέσο προς τη γνώση! ΤΩ

Στοιχεία της ταυτότητάς σου; Δεδομένα για προτιμήσεις σου, τα πιστεύω σου;

Πολιτική-Ιδεολογική- κοινωνική βία. Chat Πορνό Ακραία βία Βωμολοχίες Games -Κυρίως «κοινωνική» ή «Ψυχολογική» ενόχληση -Πολύ Υψηλού Βαθμού

Young K.S., Rodgers R. The relation between depression using BDI and Pathological Internet Use, 1997, Chicago IL. Poster presented at the 105 th annual meeting of the American Psychological Association, 15 th August 1997, Chicago IL Η αίσθηση του να είσαι στο Διαδίκτυο γίνεται η πιο σημαντική δραστηριότητα στη ζωή σου; Όταν δεν είσαι στο διαδίκτυο, περιμένεις να σου δοθεί η πρώτη ευκαιρία για να "ξανα-συνδεθείς"; Συμβαίνει να σου κάνουν παράπονα ή να δημιουργούνται εντάσεις με το περιβάλλον σου (οικογένεια, φίλοι...), επειδή μένεις πολλή ώρα συνδεδεμένος στο Ιντερνέτ; Καταλαβαίνεις ότι υπερβάλλεις (κάπου αισθάνεσαι άσχημα) και δεν είναι σωστό να ασχολείσαι τόσο πολύ αποκλειστικά με το Ιντερνέτ; Μήπως έχεις εγκαταλείψει ασχολίες που σου άρεσαν παλαιότερα, γιατί προτιμάς να ασχολείσαι περισσότερο με το Ιντερνέτ τώρα; Γυρνάς στο σπίτι σου από το σχολείο ή από κάπου έξω και "κολλάς" κατευθείαν στον υπολογιστή; Απορροφημένος από αυτό που κάνεις στο Ιντερνέτ, πόσο συχνά σου συμβαίνει να "ξεχνάς" βασικά πράγματα (όπως να φας, να πιεις νερό ή να κοιμηθείς);

Επιπολασμός τάσεων ΠΧΙ ανάλογα με τα κριτήρια δειγματοληψίας και το κοινωνικό φύλο.

Σαφώς «χειρότερη εικόνα» από τους μαθητές/μαθήτριες υψηλού κινδύνου. *Το τμήμα αυτό του ερωτηματολογίου είναι ελληνική προσαρμογή του ερωτηματολογίου Robbins («Σκέψεις για τους γονείς μου», Parental scale) από την Καθηγήτρια Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε. Εύη Μακρή-Μπότσαρη. Βλέπε: Robbins, R. J. (1994). An assessment of perceptions of parental autonomy support and control: Child and parent correlates. Unpublished Doctoral Dissertation, Department of Psychology, University of Rochester, 1994.

η οποιαδήποτε στρατηγική ενίσχυσης της χρήσης του Ιντερνέτ από τους μαθητές/μαθήτριες, περνά αναγκαστικά από το προσλαμβανόμενο επίπεδο ελέγχου που έχουν οι εκπαιδευτικοί ως προς την χρήση του…

τόσο οι γονείς όσο και οι εκπαιδευτικοί μάλλον υπό-εκτιμούν το μέγιστο… Επίσης, όσον αφορά το μέγιστο χρόνο που «(οι μαθητές/μαθήτριες) έχουν κάτσει αδιάκοπα μπροστά σε Η/Υ και να είναι στο Δίκτυο», για άλλη μια φορά, τόσο οι γονείς όσο και οι εκπαιδευτικοί φαίνονται να δίνουν μικρότερους χρόνους (με τους εκπαιδευτικούς να είναι πιο κοντά στο «αληθινό» απ’ ότι οι γονείς).

 Οι εκπαιδευτικοί διατηρούν μια τάση υπερβολής απέναντι στην απερισκεψία των μαθητών/μαθητριών: νομίζουν ότι πολύ περισσότεροι μαθητές/μαθήτριες «κατεβάζουν» παράνομα μουσική ή λογισμικό και ότι περισσότεροι έχουν ενοχλήσει ή έχουν ενοχληθεί μέσω διαδικτύου. Εντούτοις, ακόμα και αυτοί υποτιμούν το ποσοστό των μαθητών/μαθητριών που έχουν συναντήσει δια ζώσης τις διαδικτυακές γνωριμίες τους.  Άρα αρχίζει να παγιώνεται πλέον η λογική που συναντήσαμε σε πολλούς πίνακες προηγουμένως: οι γονείς δεν πιστεύουν ότι τα παιδιά τους μπορούν να πράττουν σε τέτοιο ποσοστό απερισκεψίες ενώ οι εκπαιδευτικοί «υποτιμούν» τα παιδιά εφόσον υποθέτουν ότι πράττουν απερισκεψίες σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό απ’ ότι τα ίδια δηλώνουν.  Όπως είχαμε επισημάνει προηγουμένως, αυτή η πρακτική αποτελεί την πλέον επικίνδυνη απερισκεψία από μέρους των μαθητών/μαθητριών. Ούτε και οι εκπαιδευτικοί δεν «τολμούν» να πιστέψουν ότι θα μπορούσε να γίνεται κάτι τέτοιο!  Οι γονείς (με δύο εξαιρέσεις) δίνουν μια πιο «αισιόδοξη» εικόνα αν και οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι έχουν μαντέψει γενικά πολύ πιο επιτυχημένα από τους εκπαιδευτικούς: οι απαντήσεις που αποδίδουν στους μαθητές/μαθήτριες είναι πολύ πιο κοντά στις πραγματικές! Η ΠΧΙ είναι ένα κατά βάση «οικιακό» σύνδρομο: οι γονείς είναι πολύ πιο άμεσοι μάρτυρες μιας τέτοιας συμπεριφοράς από μέρους των παιδιών τους.