Η Ελληνική επανάσταση του 1821 – 1824 είναι το πρώτο μέρος του Ελληνικού αγώνα της ανεξαρτησίας (1821-1832), που διεξήγαγε ο υπόδουλος ελληνισμός ενάντια στην Οθωμανική αυτοκρατορία και που κατέληξε στην αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Ελληνικού κράτους από την Πύλη, με την συνθήκη του Μαΐου του 1832. Η περίοδος είναι ευρέως γνωστή στην σύγχρονη Ελλάδα με τον όρο "επανάσταση του 21", και η επέτειος εορτασμού της έναρξής της είναι η 25η Μαρτίου, ημέρα επίσημης αργίας για το Ελληνικό κράτος.

«Ακόμα τούτ’ η άνοιξη, ραγιάδες, ραγιάδες…» Αρχές του έτους του 1821, πριν από 189 ακριβώς έτη, και ο Ελληνισμός ματωμένος, στερημένος ξεσηκώνεται απ’ άκρη σ’ άκρη. Πρώτοι σηκώνουν την Σημαία της Επαναστάσεως την τρίχρωμη Σημαία με τον αναγεννώμενο Φοίνικα οι ηρωικοί μαχητές με την μαύρη στολή και την νεκροκεφαλή, ο Ιερός Λόχος, που διαβαίνει τον ποταμό Προύθο και κηρύσσει τον λόγο της εθνικής ελευθερίας στις Ηγεμονίες. Μέσα σε ένα μήνα η φλόγα της Επαναστάσεως απλώνεται σε κάθε γωνιά της βάρβαρης Αυτοκρατορίας των Πατισάχ, όπου υπάρχουν Έλληνες. Από την Κύπρο, την Κρήτη, τα νησιά, την Μακεδονία, την Θεσσαλία και την Ήπειρο, την Ρούμελη και τον Μωριά. Η πρώτη επίσημη σύναξη γίνεται στην Μάνη και συγκεκριμένα στην Αρεόπολη:

«Στις 17 Μαρτίου του 1821 στην Αρεόπολη συγκεντρώθηκαν όλοι οι ένοπλοι Μανιάτες. Εκεί μετά τη δοξολογία, μπροστά στον Ιερό Ναό των Ταξιαρχών, ύψωσαν το λάβαρο του Αγώνα, δηλαδή τη Μανιάτικη Σημαία. Η σημαία ήταν λευκή, με μπλε σταυρό στη μέση. Στη πάνω πλευρά έγραφε «ΝΙΚΗ ή ΘΑΝΑΤΟΣ» και στη κάτω το ένδοξο «ΤΑΝ ή ΕΠΙ ΤΑΣ». Εκεί κήρυξαν το πόλεμο στη Τούρκικη αυτοκρατορία. Τον παρακάτω όρκο απάγγειλε ο ιερός κλήρος και επαναλάμβαναν οι αρματωμένοι Μανιάτες : «Ορκίζομαι, εις το όνομα του Παντοδύναμού μας Θεού, εις το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και της Αγίας Τριάδος, να χύσω και την υστέραν ρανίδα του αίματός μου, υπέρ πίστεως και Πατρίδος. Ορκίζομαι, να μη βλέψω εις τα όπισθεν εάν δεν αποδιώξω τον εχθρόν της Πατρίδος και της Θρησκείας μου. Ορκίζομαι, «Ταν ή επί Τας» και «Νίκη ή Θάνατος» υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.»

Κυριακούλης Μαυρομιχάλης Οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης, από τις ηρωικότερες μορφές της οικογένειας Μαυρομιχάλη. Αδελφός του Πετρόμπεη. Πήρε μέρος στην κατάληψη και την απελευθέρωση της Καλαμάτας και στη μάχη του Βαλτετσίου, όπου ορίστηκε γενικός αρχηγός του ελληνικού στρατοπέδου και με ηρωισμό αντιστάθηκε στις εχθρικές επιθέσεις (12-13 Μαΐου), συμβάλλοντας έτσι στη νίκη των Ελλήνων.

Ηλίας (Λιάκος) Μαυρομιχάλης Πρωτότοκος γιος του Πετρόμπεη, διακρίθηκε για τη γενναιότητα, τις στρατηγικές ικανότητες και την ηθική του προσωπικότητα.

Αθανάσιος Διάκος Ο Αθανάσιος Διάκος (το πραγματικό του όνομα ηταν Αθανάσιος Νικόλαος Μασσαβέτας) ήταν ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές της Επανάστασης του 1821. Κατέλαβε την γέφυρα της Αλαμάνας και στις 22 Απριλίου 1821 έδωσε μάχη με τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη. Στη μάχη αυτή συνελήφθη και αφού μεταφέρθηκε στη Λαμία αναφέρεται λογοτεχνικά ότι "σουβλίστηκε" από τους Τούρκους και κάηκε στις 23 Απριλίου 1821.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1788 και δολοφονήθηκε στην Ακρόπολη των Αθηνών στις 5 Ιουνίου του 1825.Ήταν επιφανής αγωνιστής της Επανάστασης του 1821 και γιος του οπλαρχηγού Ανδρέα Βερούση.

ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ Το πατρώνυμο της οικογενείας του ήταν "ΦΛΕΣΣΑΣ", και όταν αργότερα έγινε μοναχός, του απεδόθη το παρώνυμο ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ. Το 1816 εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή της Βελανιδιάς και έλαβε το όνομα ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ. Σε ένοπλο σύγκρουση με απόσπασμα τουρκικού στρατού υπό τον Χασάν Αγά για θέματα που αφορούσαν τα χωράφια της Μονής. τα ελληνικά όπλα ήταν πολύ λίγα και για να αποφύγουν φθορές χωρίς αποτέλεσμα υπεχώρησαν και ο Παπαφλέσσας φώναξε προς τον αντίπαλο: "Χασάναγα φεύγω αλλά σύντομα θα γυρίσω Δεσπότης ή Στρατηγός". Έφυγε και πήγε στη Ζάκυνθο, Κωνσταντινούπολη, Μολδοβλαχία, Μικρά Ασία κ.λ.π.

ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ Ο Νικηταράς (Νικήτας Σταματελόπουλος) είναι μια εξέχουσα και ηρωϊκή φυσιωγνομία του επαναστατικού αγώνα του 21. Ανηψιός του Θ.Κολοκοτρώνη ήταν ευρύτερα γνωστός σαν δεξί του χέρι. Λόγω της καταγωγής του υπέγραφε με το όνομα Τουρκολέκας ή Τουρκολακιώτης.

ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΛΗΣ ΝΤΑΛΙΑΝΗΣ Ο Μιχάλης Νταλιάνης γεννήθηκε στο Δελβινάκι της Ηπείρου στα 1775. Φέρεται να ταξίδεψε στους Άγιους Τόπους όπου βαπτίστηκε χατζής στον Ιορδάνη εξ'ού και το Χατζημιχάλης. Στα 1816 μυήθηκε στη Φιλική εταιρία και με το ξέσπασμα της επανάστασης με δικά του χρήματα κατάφερε να δημιουργήσει ένα σώμα ιππικού με το οποίο συμμετείχε στον ξεσηκωμό.

KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΑΡΗΣ Ο Κωνσταντίνος Κανάρης γεννήθηκε στα Ψαρά γύρω στο 1793. Από μικρός δούλευε σε πλοία συγγενών του. Αρχικά το όνομά του ήταν "Κανάριος" και τελικά έγινε Κανάρης. Όταν πέθανε ο θείος του, στου οποίου το μικρό εμπορικό πλοίο εργαζόταν, ανέλαβε καπετάνιος του ο ίδιος σε ηλικία 20 ετών. Ήταν απ' τους πρώτους που κατατάχθηκαν στον στόλο των Ψαριανών όπου Ναύαρχος ήταν ο Ν. Αποστόλης. Ο Κανάρης έκανε επιδρομές στα μικρασιατικά παράλια ενώ κατόπιν εντάχθηκε στα πυρπολικά.

ΜΑΝΤΩ ΜΑΥΡΟΓΕΝΟΥΣ Ηρωίδα της ελληνικής επανάστασης του 1821. Κόρη του Νικολάου Μαυρογένους, μεγαλέμπορου που ήταν εγκατεστημένος στην Τεργέστη. Πριν κηρυχθεί η επανάσταση, ήρθε με τον πατέρα της στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στη Τήνο.  Μόλις άρχισε ο αγώνας πήγε στη Μύκονο όπου εξόπλισε με δικά της χρήματα δύο πλοία, με τα οποία καταδίωξε η ίδια τους πειρατές που σάρωναν εκείνη την εποχή τη θαλάσσια περιοχή της Μυκόνου. Αργότερα δημιούργησε στόλο από έξι πλοία και συγκρότησε σώμα πεζικού που αποτελούνταν από 16 λόχους των πενήντα ανδρών και πήρε μέρος στην επιχείρηση της Καρύστου καθώς και στις μάχες του Πηλίου, της Φθιώτιδας και της Λειβαδιάς. Επέστρεψε κατόπιν στη Μύκονο και ασχολήθηκε με τη τροφοδοσία του ναυτικού αγώνα και τη συγγραφή των απομνημονευμάτων της. όταν έληξε η επανάσταση εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο. Της απονεμήθηκε από τον Καποδίστρια ο βαθμός της αντιστράτηγου. Το 1840 εγκαταστάθηκε στην Πάρο. Πέθανε το 1848. Το σπίτι που πέθανε στην Πάρο σώζεται μέχρι σήμερα.

Νικόλαος Πετιμεζάς (πρεσβύτερος) Πανουργιάς Γιάννης Δυοβουνιώτης Νικόλαος Πετιμεζάς (πρεσβύτερος) Κωνσταντίνος Μεταξάς Καννέλος Δεληγιάννης Γεώργιος Σαχτούρης

ός Αλέξανδρος Υψηλάντης Γιάννης Μακρυγιάννης Κάρολος Φαβιέρος Γεώργιος Καραϊσκάκης Γεώργιος Ανδρούτσος Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα

Ὁ Ρήγας Φεραίος.- Ρήγας Βελεστινλής Ρήγας Φεραίος ο Εθνεγέρτης, ο Πρωτομάρτυρας της Ελευθερίας 11-ΙΟΥΝΙΟΥ- 1798 : Ο θάνατος τοῦ Ρήγα Φεραίου. Στραγγαλίζεται με πλήρη μυστικότητα στις φυλακὲς Βελιγραδίου, μαζὶ μὲ ἄλλους συναγωνιστάς, " Άρκετὸν σπόρο ἔσπειρα. Ἡ Πατρὶς θὰ θερίσει τοὺς καρπούς."

1821. Φιλική Εταιρεία Σφραγίδα τοῦ εκ τῶν ιδρυτών τῆς Φιλικής Ἑταιρείας Παναγιώτη Σέκερη Εφοδιαστικό τοῦ ιερέα τῆς Φιλικής Ἑταιρείας Δημητρίου Νικολάου Κομνηνού, ἀπὸ τη Λήμνο

Νικόλαος Σκουφάς Εμμανουήλ Ξανθός Αθανάσιος Τσακάλωφ

Η παλαιότερη Επαναστατική σημαία Η παλαιότερη Επαναστατική σημαία. Σχεδιασμένη υπό τις οδηγίες τοῦ Παλαιών Πατρών Γερμανού , φέρει τὰ σύμβολα τοῦ Εφοδιαστικού των Ιερέων τής Φιλικής Ἑταιρείας. Τὴν ύψωσε ο Γεώργιος Σισίνης στην Ήλιδα, το 1821. Σώζεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.

Ο Ρήγας ψάλλων, O Aλέξανδρος Yψηλάντης διέρχεται τον Προύθο, Εξόντωση Ιερού Λόχου στο Δραγατσάνι

Παλαιών Πατρών Γερμανός, Ολοκαύτωμα Μονής Σέκου, Πετρόμπεης Μαυτομιχάλης, Παναγιώτης Κεφάλας,

Ο Μαυροκορδάτος στο Μεσολόγγι , Ο Μητρόπουλος στήνει τη σημαία στα Σάλωνα, Μπότσαρης Αθανάσιος (Τούσιας),               

Ο Δημήτριος Υψηλάντης υπερασπίζεται το Άργος,

ΤΕΛΟΣ