Η αλήθεια των αντικειμένων Δύσκολη η οριοθέτηση της έννοιας «αντικείμενο» Το «αντικείμενο» ως έννοια ανήκει στις πρωταρχικές ενός εννοιολογικού συστήματος. Αυτάρκης, προφανής και μη αναγώγιμη
Έννοια υπερβατική με έκταση τόσο ευρεία ώστε να στερείται ουσιαστικού πληροφοριακού περιεχομένου. Τόσο γενική, ώστε να ταυτίζεται με το «οτιδήποτε» Οτιδήποτε είναι αντικείμενο.
Χαρακτηριστικά: 1. Διάκριση ταυτότητας και ετερότητας Ένα αντικείμενο είναι ταυτόσημο με τον εαυτό του και διαχωρίζεται από τον υπόλοιπο εννοιολογικό χώρο. 2. Αντικείμενο ως ενιαία ολότητα
Συνήθως το ταυτίζουμε με το εμπειρικό αντικείμενο Απαιτείται μια ωρίμανση για να επεκτείνουμε τις χρήσεις της έννοιας «αντικείμενο» σε πράγματα που δεν είναι εμπειρικά. Ό,τι μαθαίνουμε στην παιδική ηλικία μένει βαθιά ριζωμένο ώστε να μην απαλλασσόμαστε εύκολα από νοηματικές αγκυλώσεις. Παγίδευση σε ένα «αφελή ρεαλισμό» Ύπαρξη των εμπειρικών αντικειμένων
«Αντικειμενικότητα» «υποκειμενικότητα» Επικάθονται συχνά στο έδαφος συγκεκριμένων ασυνειδητοποίητων φιλοσοφικών προκαταλήψεων Βέβαια, τα εμπειρικά δεδομένα είτε κατοπτρίζουν, είτε όχι μία εξωτερική πραγματικότητα, είναι σαφή, συνεχή και συνεκτικά ώστε στο εσωτερικό τους να παίζουμε το επιστημονικό παιχνίδι και την αναδρασιακή σχέση θεωρίας - πράξης
Η ευρύτερη δυνατή διυποκειμενική συναίνεση Ομαδική μαρτυρία για κάποιο συμβάν «αντικειμενικό γεγονός» Επανάληψη πειράματος και κατοχύρωση αποτελεσμάτων
Η αντικειμενικότητα είναι απαραίτητη για την γνωσιακή προσπέλαση του κόσμου. Θεωρείται εσωτερικό χαρακτηριστικό της γνωσιακής λειτουργίας, βασικό στοιχείο της οποίας είναι η ανεύρεση σταθερών σε μια συνεπή, συνεχή και συνεκτική προσπάθεια μελέτης αυτού που ίσταται έναντι του υποκειμένου.