Οικογένεια και νηπιαγωγείο: Σχέσεις – προοπτικές συνεργασίας ΣΟΦΙΑ ΑΥΓΗΤΙΔΟΥ Αναπληρώτρια καθηγήτρια

Σκοπός του μαθήματος: Να τεκμηριωθεί η αναγκαιότητα συνεργασίας οικογένειας και νηπιαγωγείου με βάση διαφορετικά θεωρητικά μοντέλα. Να παρουσιαστούν προγράμματα προσχολικής εκπαίδευσης που ευνοούν τη συνεργασία νηπιαγωγείου και οικογένειας. Να συσχετισθεί η συμμετοχή της οικογένειας στο νηπιαγωγείο με τα κοινωνικά, γνωστικά και άλλα οφέλη που έχει για τα παιδιά.

Σκοπός (συνέχεια) Να αναλυθούν και να παρουσιαστούν οι τρόποι ενίσχυσης της συνεργασίας νηπιαγωγείου και οικογένειας στην καθημερινότητα (από την έναρξη εώς και τη λήξη της σχολικής χρονιάς).

Εργασία σε ομάδες 1. ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

1η + 2η «θυμάστε κάποια περίπτωση στην οποία οι γονείς σας διαφώνησαν με τη νηπιαγωγό για κάποιο θέμα η έκαναν κριτική στο έργο της; Πώς νοιώσατε τότε; Θυμάστε κάποια περίπτωση κατά την οποία να νοιώσατε ότι η νηπιαγωγός σας διαφωνεί με τον τρόπο ανατροφής, με τους κανόνες ή τις αξίες των γονιών σας;».

«Για ποια θέματα μπορεί να διαφωνήσουν νηπιαγωγοί και γονείς;»

«ποια είναι τα συναισθήματα που έχουν τα παιδιά όταν διαφωνούν γονείς και νηπιαγωγοί».

Τι υπονοούν τέτοιες καταστάσεις; Τι χρειάζεται να σκεφτούμε όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο;

Ότι το οικογενειακό περιβάλλον και το περιβάλλον του νηπιαγωγείου δε μοιράζονται απαραίτητα τις ίδιες προτεραιότητες και αξίες. Ότι μερικές φορές γονείς και νηπιαγωγοί έχουν διαφοροποιημένη άποψη για το ρόλο του νηπιαγωγείου (π.χ. γονείς: να μάθουν τα παιδιά να γράφουν και να διαβάζουν …) Ότι το επίκεντρό μας θα πρέπει να είναι τα συναισθήματα των παιδιών και όχι οι προσωπικοί ανταγωνισμοί ή διεκδικήσεις.

ΑΡΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ: ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΟΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΘΕΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΛΙΜΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ

3η+4η ομάδα «θυμάμαι θέματα τα οποία με απασχολούσαν στο νηπιαγωγείο (π.χ. απόρριψη από άλλα παιδιά, μαλώματα με φίλες, αδικία στα παιχνίδια) και τα μοιραζόμουν στις συζητήσεις με τους γονείς μου αλλά δεν τα έλεγα στη νηπιαγωγό μου; Γιατί συνέβαινε αυτό; Αν παραπονιόμουν για τα θέματα που με απασχολούσαν και στη νηπιαγωγό μου είχε την ίδια στάση και ανταπόκριση με αυτή των γονέων μου; Αν όχι που βρισκόταν οι διαφορές;».

«Γιατί ένα παιδί μπορεί να μιλά στο γονιό του αλλά όχι στη νηπιαγωγό για τα πράγματα που το απασχολούν;»

«Γιατί ένα παιδί μπορεί να μιλά στο γονιό του αλλά όχι στη νηπιαγωγό για τα πράγματα που το απασχολούν;» Γιατί τα παιδιά περνούν περισσότερο χρόνο με τους γονείς τους Γιατί τα παιδιά έχουν περισσότερη εμπιστοσύνη στους γονείς τους Γιατί οι νηπιαγωγοί δεν έχουν χρόνο να αφιερώσουν για να ακούσουν κάθε παιδί χωριστά Γιατί οι νηπιαγωγοί δεν ανταποκρίνονται με το ίδιο ενδιαφέρον σε ό,τι απασχολεί το παιδί

«γιατί οι νηπιαγωγοί και οι γονείς μπορεί να μην έχουν την ίδια στάση και ανταπόκριση σε ένα θέμα που απασχολεί τα παιδιά;»

Γιατί οι νηπιαγωγοί δεν επικοινωνούν συχνά με τους γονείς των παιδιών «γιατί οι νηπιαγωγοί και οι γονείς μπορεί να μην έχουν την ίδια στάση και ανταπόκριση σε ένα θέμα που απασχολεί τα παιδιά;» γιατί ο γονιός βλέπει όσα λέει το παιδί του ως τη μοναδική αλήθεια και δε γνωρίζει όλο το πλαίσιο Γιατί η νηπιαγωγός μπορεί να υποβαθμίσει τα συναισθήματα ενός παιδιού χάριν της «ευταξίας» στην τάξη Γιατί οι γονείς δεν έχουν ενημερωθεί για τον τρόπο εργασίας και τους κανόνες του νηπιαγωγείου Γιατί οι νηπιαγωγοί δεν επικοινωνούν συχνά με τους γονείς των παιδιών

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ

Ε’ + ΣΤ’ «Από τι εξαρτάται η συμμετοχή των γονέων στο νηπιαγωγείο;».

«Από τι εξαρτάται η συμμετοχή των γονέων στο νηπιαγωγείο;». Συνήθες στερεότυπο: οι γονείς είναι αδιάφοροι ΌΜΩΣ: Ποιο είναι το θεσμικό πλαίσιο που ενισχύει τη συνεργασία; Ποιες είναι οι συνθήκες διαβίωσης των γονέων; Πόσο ενημερωμένοι είναι οι γονείς και πόσο άνετα νοιώθουν στο χώρο του νηπιαγωγείου; Ποιες είναι οι ευκαιρίες που δίνει η νηπιαγωγός για επικοινωνία; Έχει δημιουργήσει ένα κλίμα εμπιστοσύνης;

Ζ’ + Η’ ομάδα «πώς πρέπει να βλέπει η νηπιαγωγός τους γονείς των παιδιών;». Πώς συνήθως τους βλέπει; Γιατί;

Θ’ + Ι’ «πως πρέπει να βλέπουν οι γονείς τη νηπιαγωγό;» «γιατί συνήθως δεν τη βλέπουν έτσι;» Πώς συνήθως την βλέπουν; Γιατί;

ΜΟΝΤΕΛΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ Βιβλιογραφικές πηγές: Γεωργίου, Σ. Ν. (2009). Σχέση Σχολείου-Οικογένειας και Ανάπτυξη Παιδιού. 4η έκδοση. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα Σακελλαρίου, Μ. (2008). Συνεργασία Οικογένειας και Νηπιαγωγείου. Θεωρία, Έρευνα, Διδακτικές Προτάσεις. Θεσσαλονίκη: έκδοση της συγγραφέα.

Το σταδιακό μοντέλο βασικό κριτήριο ο χρόνος και ποιος έχει την ευθύνη για την ανάπτυξη του παιδιού κάθε φορά: άρα ΠΡΩΤΑ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΕΝΗΛΙΚΟ ΑΤΟΜΟ

Προβλήματα του σταδιακού μοντέλου Δεν προνοεί ούτε επιτρέπει την αλληλεπίδραση μεταξύ νηπιαγωγείου και οικογένειας Η παράδοση της ευθύνης από τον έναν φορέα στον άλλο γίνεται με το χρόνο

Το οργανισμικό μοντέλο Ο κάθε οργανισμός λειτουργεί πιο αποτελεσματικά όταν ενεργεί αυτόνομα και ανεξάρτητα από τους άλλους. Άρα χρειάζεται να καθοριστούν με σαφήνεια και αυστηρότητα οι αρμοδιότητες του κάθε οργανισμού

Άρα, Η οικογένεια έχει τις δικές της λειτουργίες ως οργανισμός και μία συγκεκριμένη ιεραρχική δομή και το ίδιο και το νηπιαγωγείο. Οι αρμοδιότητες της οικογένειας και του νηπιαγωγείου είναι διακριτές και διαφορετικές.

Προβλήματα οργανισμικού μοντέλου Γονείς και εκπαιδευτικοί διστάζουν να συνεργαστούν, Πιστεύουν ότι είναι καλύτερο να μην επεμβαίνουν οι μεν στους δε Η επικοινωνία γονέων και νηπιαγωγών γίνεται μόνο όταν το παιδί αντιμετωπίζει κάποια ειδικά προβλήματα

Το οικο-συστημικό μοντέλο (Bronfennbrenner) Το άτομο ζει σε ένα υπερσύστημα που αποτελείται από διάφορα υποσυστήματα που το επηρεάζουν. Το οικο-συστημικό μοντέλο αποτελείται από ομόκεντρους κύκλους με κέντρο το άτομο. Όσο απομακρύνεται ο κύκλος από το άτομο τόσο δηλώνει την απόστασή του από το άμεσο περιβάλλον του.

ΥΠΟ-ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ Άτομο Μικροσύστημα (οικογένεια, σχολείο, παρέες, φίλοι) Μεσοσύστημα (επαγγελματικοί σύνδεσμοι, κόμματα, οργανώσεις. Εξωσύστημα (έθνος, κράτος, πολίτευμα, νομοθεσία, θεσμοί) Μακροσύστημα (ανθρωπότητα)

Το άτομο δέχεται επίδραση από όλα τα υποσυστήματα αλλά όχι στον ίδιο βαθμό Οι διαφοροποιήσεις μεταξύ των ανθρώπων δεν είναι αποτέλεσμα ατομικών διαφορών, αφού το άτομο βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με τα υποσυστήματα. Η σχέση νηπιαγωγείου και οικογένειας θεωρείτε αυτονόητη και επιθυμητή.

Δεν υπάρχει όμως σχέση αιτίας και αποτελέσματος στην κατανόηση της επίδρασης των υπο-συστημάτων. Το αποτέλεσμα προκύπτει από μία σύνθετη διαδικασία αλληλεπίδρασης των συστημάτων που προωθεί συγκεκριμένες διαδικασίες που νοηματοδοτούν το αποτέλεσμα.

Παράδειγμα 1 (θετική σχέση) Η νηπιαγωγός υλοποιεί δημιουργικά προγράμματα με τα παιδιά – τα παιδιά θέλουν να πάνε στο νηπιαγωγείο, εκφράζουν συναισθήματα χαράς στους γονείς τους – οι γονείς ανατροφοδοτούν θετικά τη νηπιαγωγό – η νηπιαγωγός νοιώθει την ανταπόκριση και προσπαθεί περισσότερο

Παράδειγμα 2 (θετικές και αρνητικές σχέσεις) Η νηπιαγωγός κάνει διακρίσεις ανάμεσα στα παιδιά- ορισμένα παιδιά προσβάλλονται και κλαίνε – η νηπιαγωγός απορρίπτει τη συμπεριφορά του κλάμματος και τα απομονώνει και άλλο – οι γονείς δεν εμπιστεύονται το νηπιαγωγείο – δεν έχουν προσδοκίες από το νηπιαγωγείο και δε συμμετέχουν σε αυτό – η νηπιαγωγός επαληθεύει τις προσδοκίες της από τους γονείς των παιδιών που έκανε διακρίσεις

Ένα παράδειγμα οικοσυστημικής θεώρησης σε σχέση με τις φιλίες των μικρών παιδιών στο νηπιαγωγείο και πώς αναπτύσσονται.

Το μοντέλο της Epstein Μία περίπτωση του οικο-συστημικού μοντέλου: Η οικογένεια, το σχολείο και η κοινότητα βρίσκονται σε συνεχή αλληλεπίδραση και αποτελούν τις 3 σφαίρες επιρροής με σημείο τομής το παιδί.

Οι 3 σφαίρες επιρροής προσεγγίζουν ή απομακρύνονται ανάλογα με τις δυνάμεις που ασκούνται πάνω τους. Π.χ. αν οι εκπαιδευτικοί προσκαλούν τους γονείς να έρθουν πιο κοντά στο νηπιαγωγείο λειτουργεί ως δύναμη που βοηθά στην προσέγγιση νηπιαγωγείου και οικογένειας και το αντίστροφο Αν η κοινωνία είναι ευαισθητοποιημένη σε θέματα συνεργασίας νηπιαγωγείου και οικογένειας για το καλό του παιδιού λειτουργεί ως δύναμη προσέγγισης νηπιαγωγείου, οικογένειας και παιδιού.

Είδη συμμετοχής και συνεργασίας Ν+Οικ. 1. δημιουργία θετικού οικογενειακού κλίματος απέναντι στο νηπιαγωγείο από τους γονείς 2. καλή επικοινωνία του νηπιαγωγείου με τους γονείς για τις προσδοκίες του προγράμματος, τις αξιολογήσεις και την πρόοδο των παιδιών

3. συμμετοχή της οικογένειας στο σχολείο (π.χ.εθελοντική προσφορά) 4. Συμμετοχή της οικογένειας στις μαθησιακές – αναπτυξιακές δραστηριότητες στο σπίτι (υποστήριξη των γονέων για δραστηριότητες με τα παιδιά στο σπίτι) 5. συμμετοχή της οικ. στη λήψη αποφάσεων (εκπαιδ. πρόγραμμα, συμβούλια, οικον. διαχείριση, άλλα ζητήματα). 6. συνεργασία με την κοινότητα (ενίσχυση εκπαιδ. προραμμάτων και οικογενειακών πρακτικών).

Το μοντέλο των Ryan & Adams Βασικές θέσεις: Τα ατομικά χαρακτηριστικά των μελών Και οι σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας Οι αντιλήψεις και προσδοκίες των γονέων Τα ιδιαίτερα πολιτισμικά χαρακτηριστικά Η συμμετοχή τους στα σχολικά δρώμενα (είδος κι συχνότητα) Οι ευρύτερες δραστηριότητες της οικογένειας επηρεάζουν τη συμπεριφορά και την ακαδημαϊκή επίδοση του παιδιού και αντίστροφα (σχέση αλληλεπίδρασης).

ΣΥΝΟΨΗ Η συνεργασία είναι απαραίτητη γιατί η αλληλεπίδραση σχολείου, οικογένειας, παιδιού και κοινότητας θεωρείται δεδομένη σύμφωνα με την οικο-συστημική θεωρία. Η έλλειψη συνεργασίας αποδυναμώνει όλους. Συγκεκριμένα…

Όταν επτυγχάνεται συνεργασία Ν+οικ. ωφελούνται: Τα παιδιά γιατί έχουν καλύτερη κοινωνική και ακαδημαϊκή ανάπτυξη Οι γονείς γιατί κατανοούν καλύτερα το μαθησιακό περιβάλλον του παιδιού τους Οι νηπιαγωγοί γιατί κατανοούν καλύτερα το οικογενειακό περιβάλλον και τις ανάγκες των παιδιών και μπορούν να επιλέξουν τις κατάλληλες ενέργειες.

Υπάρχουν διαφορετικά είδη γονεϊκής συμμετοχής και συνεργασίας με το νηπιαγωγείο: ΕΜΠΛΟΚΗ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ (ως ακροατής, ως μαθητής) ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ (ως δάσκαλος, ως υποστηρικτής της ανάπτυξης του παιδιού) ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ (ως εθελοντής, ως δάσκαλος, ως ακροατής, ως μέλος συλλόγου)

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ Το να μοιράζομαι το αίσθημα ευθύνης σημαίνει: να διεκδικώ από κοινωνικούς εταίρους, να συνεργάζομαι με εκπαιδευτικούς για καλύτερα εκπαιδευτικά προγράμματα, να επικοινωνώ με γονείς για να ενισχύσω τη συμμετοχή τους, να συμμετέχω στην προσπάθεια για βελτίωση της καθημερινότητας στο νηπιαγωγείο.

Τι επηρεάζει όμως αυτή τη συνεργασία; Οικονομικές – κοινωνικές – εκπαιδευτικές συνθήκες οικογένειας (σχέση αλληλεπίδρασης) Προσωπικά χαρακτηριστικά γονέων Συμπεριφορά, ανατροφή, αγωγή στο σπίτι Σχέσεις στο σπίτι (συναισθηματικός δεσμός) Απόψεις για το ρόλο ως γονέα Απόψεις για τη σημασία του νηπιαγωγείου

Άρα, προκύπτουν 2 ζητήματα: Ανάγκη σύγκλισης απόψεων οικογένειας και νηπιαγωγείου (υποστήριξη γονέων, αντισταθμιστικά προγράμματα στο νηπιαγωγείο) Ανάγκη δημιουργίας επικοινωνίας και δεσμών Ν+οικ.

Ο κοινός στόχος είναι: Αποτελεσματική παρέμβαση για την υποστήριξη της ολόπλευρης ανάπτυξης των νηίων

Ποια είναι τα συνήθη προβλήματα; Έλλειψη χρόνου από γονείς και από νηπιαγωγούς Έλλειψη οικειότητας των γονέων με το παιδαγωγικό έργο στο νηπιαγωγείο Έλλειψη συνεργασίας και από τις δύο πλευρές Έλλειψη εκπαίδευσης για τη σημασία της συνεργασίας και από τις 2 πλευρές

Τι χρειάζεται να γίνει λαμβάνοντας τα παραπάνω υπόψη; Κατανόηση των παραγόντων που αλληλεπιδρούν (συστημική θεωρία) αναγνώριση του σημαντικού ρόλου των γονέων (όποιοι και αν αυτοί είναι) Αποενεχοποίηση των γονέων και επικέντρωση στο τι μπορεί να κάνει το νηπιαγωγείο Ισότιμη μεταχείριση και επικοινωνία (όχι μόνο όταν υπάρχει πρόβλημα)

Συνέχεια… Σεβασμό στην πολιτισμική ποικιλομορφία Αναγνώριση των διαφορετικών επιπέδων ετοιμότητας των γονέων Επεξήγηση των κινήτρων για συνεργασία στους γονείς Τυπική και ουσιαστική ενίσχυση της συμμετοχής των γονέων Απόδοση ουσιαστικού ρόλου στο σχεδιασμό της εκπαιδευτικής διαδικασίας και στη λειτουργία του νηπιαγωγείου

Ενημέρωση γονέων: τι πρέπει να παρατηρήσω και πώς για να ενημερώσω τους γονείς;

Τι πρέπει να προσέξω στην αξιολόγηση των παιδιών και στην επικοινωνία με τους γονείς Ποιο είναι το ιδανικό, επιθυμητό, προσδοκώμενο μοντέλο για το παιδί; (από πού προκύπτει αυτό το μοντέλο και πώς επηρεάζει τις ερμηνείες της συμπεριφοράς του παιδιού και τις αξιολογήσεις που κάνω;) Ποιος είναι ο στόχος της αξιολόγησης; (να διαπιστώσω, να κρίνω, να επιβεβαιώσω, να βοηθήσω;) Πόσο τεκμηριωμένη είναι η αξιολόγηση; Ποια στοιχεία έχω και πόσο συστηματικά τα έχω συλλέξει για να καταλήξω σε μια αξιολόγηση;

Τι πρέπει να προσέξω στην αξιολόγηση των παιδιών και στην επικοινωνία με τους γονείς Πιστεύω ότι η εικόνα του παιδιού μπορεί να αλλάξει; Ποιος είναι ο ρόλος ο δικός μου, του παιδιού και της οικογένειας στην αλλαγή αυτή; Πώς βλέπω τους γονείς στην προσπάθεια βελτίωσης / αλλαγής του παιδιού; (ως υπαίτιους, ως πληροφορητές, ως συνεργάτες;)

Τι και πώς να παρατηρήσω Ρουτίνες (προσέλευση, φαγητό, τουαλέτα, αποχωρισμός) – παρατήρηση (τσεκάρω μια λίστα με επιθυμητές συμπεριφορές) Χρήση χώρου και υλικών – παιχνίδι / εργασίες Αλληλεπίδραση με άλλους – (συμβολικό) παιχνίδι / εργασίες/ επικοινωνία με νηπιαγωγό Ενδιαφέροντα, τρόπος σκέψης, δυνατά σημεία (παρατήρηση ελεύθερου παιχνιδιού και συμμετοχής στις δραστηριότητες) Δεξιότητες, κατανόηση, κατάκτηση συγκεκριμένων στόχων Αλλαγές στα ενδιαφέροντα, στον τρόπο αλληλεπίδρασης, στις δεξιότητες, στη χρήση των υλικών

Εργαλεία αξιολόγησης Παρατήρηση (συστηματική, περιστασιακή) Ημερολόγιο Συζητήσεις με τα παιδιά Portfolio – αρχεία, φάκελοι εργασιών, φωτογραφίες, βίντεο, μαγνητοφωνήσεις Τεστ (για διάγνωση, διαπίστωση)

Η προετοιμασία της συνάντησης με τους γονείς Παράδειγμα: (αρχή της χρονιάς) Το παιδί είναι ντροπαλό και δεν επικοινωνεί με τα άλλα παιδιά και τη νηπιαγωγό

Η προετοιμασία της συνάντησης με τους γονείς Ι Σκέφτομαι πρώτα τι πληροφορίες χρειάζομαι εγώ από τους γονείς για να έχω ένα πλαίσιο ερμηνείας των συμπεριφορών του παιδιού. Π.χ. έχει παρακολουθήσει και από ποια ηλικία προγράμματα προσχολικής εκπαίδευσης; Πώς ήταν η προσαρμογή του εκεί; Πώς εκφράζεται για το νηπιαγωγείο στο σπίτι; Αναφέρει φίλους - φίλες στις κουβέντες του; Μιλάει ποτέ για όσα κάνουμε εδώ στο νηπιαγωγείο; Τι του έχει κάνει εντύπωση μέχρι τώρα;

Προετοιμασία συνάντησης ΙΙ: Προετοιμάζομαι για τις πιθανές ερωτήσεις των γονέων: Πιθανές ερωτήσεις γονέων: είναι και τα άλλα παιδιά έτσι; Μήπως χρειάζεται περισσότερη ενθάρρυνση από εσάς; Μήπως τα άλλα παιδιά το διώχνουν; Τι νομίζετε εσείς ότι συμβαίνει; Τι σκέφτεστε να κάνετε γι’ αυτό;

Προετοιμασία συνάντησης ΙΙΙ: Κάνω μία λίστα με τα θετικά στοιχεία του παιδιού και όσα θέλω να επισημάνω στους γονείς Εντοπίζω το σημείο στο οποίο θέλω να επιμείνω και να δώσω ένα μήνυμα στους γονείς που θα το πάρουν μαζί τους

Η συνάντηση Ξεκινώ με ένα θετικό σχόλιο Παίρνω τις πληροφορίες που χρειάζομαι από τους γονείς Δείχνω το φάκελο εργασιών και καταγραφές που δείχνουν την εξέλιξη του παιδιού και εκφράζω θετικά σχόλια για την προσπάθεια του παιδιού Συζητώ τα ζητήματα που με απασχολούν και ζητώ επιπλέον πληροφορίες από τους γονείς Προτείνω ιδέες για κοινή δράση Κλείνω με ένα ενθαρρυντικό σχόλιο και ευχαριστίες για την προσέλευση.