Ανεξιθρησκία Επιμέλεια: Χριστίνα Ιωαννίδου, Κατερίνα Ζιάκα, Ευαγγελία Ζιάκα, Ελένη Βλέτσα, Αργυρώ Δάβου

Τι είναι η ανεξιθρησκία; Η θρησκευτική ελευθερία είναι ένα ατομικό δικαίωμα που θεμελιώνει την υποχρέωση της κρατικής εξουσίας να μην επεμβαίνει παρεμποδίζοντας ή επιβάλλοντας είτε τη διαμόρφωση είτε την εκδήλωση θρησκευτικών πεποιθήσεων.

Συγκεκριμένα: Ο όρος ανεξιθρησκία αναφέρεται στην ανοχή που δείχνει το κράτος απέναντι στις θρησκείες που πρεσβεύουν οι πολίτες τους, ενώ παράλληλα αναγνωρίζει και ανέχεται την ύπαρξη και λειτουργία διάφορων γνωστών θρησκειών. Πρόκειται ουσιαστικά για "θρησκευτική ανοχή" που αφορά κατά κύριο λόγο το αδιατάρακτο της εξωτερικής λατρείας. Αντίθετα η θρησκευτική ελευθερία είναι περισσότερο ενεργητική και υπαγορεύει στο κράτος όχι μόνο να ανέχεται τις λατρευτικές εκδηλώσεις των πιστών αλλά και να διασφαλίζει ότι αυτοί διαμορφώνουν και εκδηλώνουν ελεύθερα τη θρησκευτική τους συνείδηση.

Θρησκευτικική ελευθερία Η θρησκευτική ελευθερία γίνεται σχετική όταν η πολιτική αναγνωρίζει την ύπαρξη μιας επικρατούσας ή επίσημης θρησκείας του κράτους. Ο μη χωρισμός κράτους- εκκλησίας εκφράζεται με την υποχρεωτική διδασκαλία συγκεκριμένης θρησκείας στα σχολεία, με την ορκωμοσία όταν αυτή περιβάλλεται ορισμένο θρησκευτικό τύπο, με την υποχρεωτική αργία σε συγκεκριμένες θρησκευτικές γιορτές, με την ιερολογία ως συστατικό τύπο του γάμου κ.λ.π.

Εκδηλώνεται με δύο τρόπους: Με την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης, δηλαδή την ελευθερία του ανθρώπου: - Nα πρεσβεύει όποια θρησκεία θέλει ή να είναι άθρησκος,  - Nα εκδηλώνει ή να μην αποκαλύπτει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. - Να διαμορφώνει, να μεταβάλει ή να αποβάλει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις - Να μην υφίσταται καμιά συνέπεια για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις και - Να ασκεί όλα τα ατομικά του δικαιώματα για να διαδίδει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Mε την ελευθερία της λατρείας, δηλαδή την ελευθερία του ανθρώπου να εξωτερικεύει τα θρησκευτικά του συναισθήματα και την πίστη του ή να ασκεί τα θρησκευτικά του καθήκοντα με συγκεκριμένες διαδικασίες και μορφές, συνήθως τελετουργικές. Η λατρεία μπορεί να γίνεται ατομικά ή ομαδικά, δημόσια ή ιδιωτικά, σε ειδικούς χώρους ή στην ύπαιθρο.

Η Παγκόσμια Ημέρα Ανεξιθρησκίας (16 Νοεμβρίου)

χάρτης κατανομής κρατών με επίσημη θρησκεία

Κράτη χωρίς επίσημη θρησκεία

Σήμερα… Τελικά, μετά από παρέλευση δεκατεσσάρων ολόκληρων αιώνων η αρχή της ανεξιθρησκίας διατυπώθηκε στο άρθρο 10 της διακήρυξης των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη της γαλλικής επανάστασης του 1789, βάσει του οποίου (σε νεοελληνική μετάφραση): "Ουδείς επιτρέπεται να ενοχλείται για τις δοξασίες του, ούτε και γι' αυτές τις θρησκευτικές, υπό τον όρο όμως η εκδήλωση αυτών να μη διαταράσσει την υπό του νόμου καθιερωθείσα δημόσια τάξη".

Σήμερα… Εξ αυτού καθίσταται σαφές, σε γενικότερη αντίληψη του όρου, ότι το παραπάνω άρθρο της διακήρυξης στην πραγματικότητα δεν κηρύττει "τελεία θρησκευτική ελευθερία" αλλά απλά και πρόδηλα τη "θρησκευτική ανοχή". Θεωρήθηκε όμως το άρθρο αυτό σαν πρώτο βήμα στη νεότερη ιστορία του παγκόσμιου πολιτισμού. Είναι γεγονός ότι η πλήρης θρησκευτική ελευθερία πραγματική ανεξιθρησκία, τουλάχιστον στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική, υπήρξε αποτέλεσμα ειδικότερα του 19ου αιώνα με τα λεγόμενα bills of rights των διαφόρων κρατών τα οποία διακήρυξαν την ελευθερία της συνείδησης.

Τελος Πηγές: http://www.nea-acropoli-heraklio.gr/index.php/2013-11-18-23-34-24/2013-11-18-23- 43-53/8-2013-07-30-10-33-19 https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CE%B8%C F%81%CE%B7%CF%83%CE%BA%CE%AF%CE%B1#.CE.A3.CF.8D.CE.B3.CF.87.CF.81.CE .BF.CE.BD.CE.B7_.CE.B5.CF.80.CE.BF.CF.87.CE.AE