" Παράδοση ... και ΛαΪκά Δρώμενα "

Ο «Σκάρος» είναι ένας από τους πιο αυθεντικούς οργανικούς σκοπούς που υπάρχουν στην δημοτική μας παράδοση…

https://www.youtube.com/watch?v=LL751hgqZY0 Ως το 2:38

" Τ' αρμέξανε τα πρόβατα " ( Ήπειρος )

«όπως η γραφή είναι προϋπόθεση Αφήγηση: Σία Μαραθιά Η κοινή καταγωγή, η κοινή γλώσσα και θρησκεία, οι κοινές παραδόσεις εδραιώνουν την εθνική ταυτότητα, ως προσδιοριστικά στοιχεία του έθνους, δημιουργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, κοινωνικό ιστό και διαφοροποιώντας μας από τους «βαρβάρους». «όπως η γραφή είναι προϋπόθεση της επιστήμης, η μνήμη είναι το γνώρισμα του παραδοσιακού πολιτισμού».

Αφήγηση: Κατερίνα Γκουβέρου Παράδοση …. απ’ τo μελωδικό νανούρισμα της μάνας, τους θρύλους και τα παραμύθια του παππού και της γιαγιάς, τα κάλαντα και τις μαντινάδες, τα έθιμα, οι χοροί και οι σκοποί που μας συντρόφευαν και συντροφεύουν σε κάθε χαρά ή λύπη, οι ενδυμασίες, τα κεντήματα, τα δίστιχα, τα παιχνίδια και όσα άλλα είναι μέρος της ζωής του τόπου μας. Κρατήστε περήφανα στις καρδιές σας, αλώβητο αυτό το θησαυρό και παραδώστε τον στις επόμενες γενιές! Έτσι θα ακούμε τους παλμούς του τόπου μας ολοζώντανα και δεν θα σβήσουν με το πέρασμα των χρόνων!

"Μηλίτσα κάνει τον ανθό... ...Λενίτσα τον καλόν υγιό"

(Καλαματιανός Πελοποννήσου) "Όλα τα πουλάκια ζυγά, ζυγά..." (Καλαματιανός Πελοποννήσου)

...τα χελιδονάκια ζευγαρωτά...

" Ο παραδοσιακός Γάμος.... .... στην Ηλεία"

"Ξενιτεμένο μου πουλί" (Πωγώνι, Ιωαννίνων)

Αφήγηση: Βασιλική Γιαννακοπούλου Ξενιτεμός Οι δύσκολες τοπικές συνθήκες ανάγκασαν πολλούς Έλληνες να ξενιτευτούν. Η αναζήτηση καλύτερης τύχης ήταν ένα όνειρο που σημάδευε την ώρα του αποχωρισμού. Όπου κι αν πήγαινε ο Έλληνας, ο νους και η καρδιά του, ήταν στο χωριό του και στο πατρικό του σπίτι. Τη γωνιά που του ζέστανε τα παιδικά του όνειρα. Με το τζάκι της γονικής εστίας, στον οποίο αντιφέγγιζε η φλόγα του κέδρου και της κουμαριάς, ακούγοντας τα παραμύθια του παππού και της γιαγιάς.

Ο αποχωρισμός είναι πικρός τόσο για τον ίδιο όσο και για τους δικούς του. Η πίκρα του ξενιτεμού τους φαρμάκωνε την καρδιά και ήταν έντονα χαραγμένη στ’ αυλακωμένα απ’ τις ρυτίδες πρόσωπά τους. Μια πίκρα συνδεδεμένη με την αναμονή, την προσδοκία, την εγκαρτέρηση που μόνο η αναπόληση της ώρας του γυρισμού ήταν η ανίκητη ελπίδα τους.

'Όταν αποχωρίζονται, την δόλια την πατρίδα, φιλούν ταις πέτρες…. και τη γη... κι ασπάζονται το χώμα..."

(Σμυρνέικο Παραδοσιακό) " Τζιβαέρι μου"

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος Μουσική: Νίκος Τάτσης " Το Ανεστάκι"

(Παραδοσιακό Μικράς Ασίας) " Στο 'πα και στο ξαναλέω" (Παραδοσιακό Μικράς Ασίας)

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις " Στα κακοτράχαλα τα βουνά" Στίχοι: Νίκος Γκάτσος Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις " Στα κακοτράχαλα τα βουνά"

Αφήγηση: Κατερίνα Σπυριλιώτη Το Φλάμπουρο Οι Βλάχοι στο γάμο, έδεναν καλάμια σε σχήμα σταυρού και τα στόλιζαν  με λουλούδια και μήλα,  σύμβολα της ευμάριας και ευκαρπίας αλλά και της καινούργιας ζωής που άρχιζε. Κρεμούσαν ένα λευκό πανί στο οποίο ήταν κεντημένα με μάλλινη κλωστή τα αρχικά του ονόματος του γαμπρού. Το φλάμπουρο το κρατούσε σε όλη τη διάρκεια του γάμου μόνο ο "Νουνός" και προπορεύονταν στις πομπές και στους χορούς. Έπρεπε να ξεστολιστεί την Τρίτη στο σπίτι του Γαμπρού πάλι από τον νουνό χωρίς να κοπεί η κλωστή, γεγονός που σήμαινε χωρισμό και θάνατο. Στο μεταξύ ενώ οι υπόλοιποι χόρευαν και γλεντούσαν οι Σχαρικιάρηδες (3 ή 5) ετοίμαζαν τα άλογα για να ξεκινήσουν για το σπίτι της νύφης ώστε να φτάσουν πρώτοι για να ειδοποιήσουν ότι έρχεται ο γαμπρός με τους συμπεθέρους για να πάρουν την νύφη.

(Παραδοσιακό Μακεδονίας) " Μήλο μου κόκκινο"

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος " Μαλαματένια λόγια"

Όλοι Διαφορετικοί Όλοι Ίσοι

Όλοι μαζί μπορούμε... ...ν' αλλάξουμε τον κόσμο!!!