-Η θεωρία της επεξεργασίας των πληροφοριών Θεωρίες Μάθησης -Η θεωρία της επεξεργασίας των πληροφοριών -Η κοινωνικο-πολιτισμική θεωρία του Vygotsky.

Η θεωρία της επεξεργασίας των πληροφοριών Η θεωρία της επεξεργασίας των πληροφοριών Οι προσεγγίσεις επεξεργασίας πληροφοριών αποτελούν μια σημαντική εναλλακτική προσέγγιση στη θεωρία του Piaget. Σύμφωνα με αυτή τη προσέγγιση, τα παιδιά, όπως ακριβώς και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, έχουν περιορισμένες ικανότητες επεξεργασίας πληροφοριών. Όμως, καθώς αναπτύσσονται, χρησιμοποιούν όλο και πιο τελειοποιημένες στρατηγικές, που τους επιτρέπουν να επεξεργάζονται τις πληροφορίες αποτελεσματικότερα. Η θεωρία αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο των γνωστικών θεωριών μάθησης (cognitive psychology)

Επεξεργασία της πληροφορίας Σε πλήρη αντίθεση με τις αντιλήψεις του Piaget σχετικά με τις ποιοτικές αλλαγές στη σκέψη των παιδιών καθώς αυτά μεγαλώνουν, οι προσεγγίσεις επεξεργασίας πληροφοριών υποστηρίζουν ότι η ανάπτυξη χαρακτηρίζεται περισσότερο απο ποσοτικές και λιγότερο απο ποιοτικές αλλαγές. Όσο ο άνθρωπος μεγαλώνει, γίνεται όλο και πιο ικανός να ελέγχει τη φύση της επεξεργασίας των πληροφοριών και να αλλάζει τις στρατηγικές του. Βασικοί εκπρόσωποι αυτού του ρεύματος είναι οι R. Gagné, A. Newell και H. Simon.

Γνωστική Ανάπτυξη στη Θεωρία Επεξεργασίας της Πληροφορίας Μια απο τις βασισμένες στο έργο του Piaget προσεγγίσεις επεξεργασίας πληροφοριών είναι η νεο-πιαζετική θεωρία. Η θεωρία αυτή υποστηρίζει ότι η γνωστική ικανότητα αποτελείται απο διάφορα είδη ατομικών δεξιοτήτων, σε αντίθεση με τη θεωρία του Piaget, σύμφωνα με την οποία η γνωστική ικανότητα αποτελεί ένα ενιαίο σύστημα όλο και πιο τελειοποιημένων νοητικών διεργασιών. Επιπλέον, οι νεο-πιαζετικοί θεωρητικοί σε αντίθεση με τους παραδοσιακούς πιαζετικούς, πιστεύουν ότι η εμπειρία του κάθε ανθρώπου, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στο ρυθμό της γνωστικής ανάπτυξης. Η μάθηση είναι ενεργή ατομική διαδικασία οικοδόμησης νοήματος μέσω εμπειριών

Αξιολόγηση των Προσεγγίσεων Επεξεργασίας Πληροφοριών Αξιολόγηση των Προσεγγίσεων Επεξεργασίας Πληροφοριών Ενώ η προσέγγιση αυτή έχει γίνει η βάση για τη κατανόηση των διαδικασιών επίλυσης προβλημάτων και τη διάκριση ανάμεσα σε αρχάριους και ειδικούς δεν προσφέρει μια ολοκληρωμένη ερμηνεία για τη διαμόρφωση της συμπεριφοράς του ανθρώπου. Για παράδειγμα, δεν έχει δώσει ιδιαίτερη σημασία σε συμπεριφορές όπως η δημιουργικότητα, στην οποία οι ιδέες εξελλίσονται με έναν φαινομενικά μη λογικό, μη γραμματικό τρόπο. Επίσης, δεν λαμβάνει υπόψιν το κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο λαμβάνει χώρα η ανάπτυξη. Αυτός είναι ένας απο τους λόγους που οι κοινωνικοπολιτισμικές θεωρίες ανάπτυξης, γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς.

Η κοινωνικο-πολιτισμική θεωρία του Vygotsky. Η θεωρία αυτή, δίνει έμφαση στον τρόπο με τον οποίο προχωρεί η νοητική ανάπτυξη, ως αποτέλεσμα των κοινωνικών συναλλαγών ανάμεσα στα μέλη μιας πολιτισμικής ομάδας. Ο Vygotsky, που έζησεμια πολύ σύντομη ζωή (1896-1935), υποστήριξε ότι τα παιδιά αντιλαμβάνονται και κατανοούν τον κόσμο, καθώς συναναστρέφονται με τους ενήλικες και τα άλλα παιδιά για την επίλυση προβλημάτων. Μέσω του παιχνιδιού και της συνεργασίας μαθαίνουν τί είναι σημαντικό στη κοινωνία και παράλληλα, προάγουν τη κατανόηση του περιβάλλοντος κόσμου. Ο Vygotsky πίστευε ότι τα πρόσωπα και το περιβαλλοντικό πλαίσιο επηρεάζουν το παιδί, το οποίο με τη σειρά του ασκεί επίδραση στα άτομα και στο πλαίσιο αυτό. Π.χ. Ένα παιδί που έχει μεγαλώσει μέσα σε μια εκτεταμένη οικογένεια, θα διαμορφώσει μια διαφορετική αντίληψη για την οικογενειακή ζωή, συγκριτικά με το παιδί που οι συγγενείς του ζουν μακριά. Αυτοί οι συγγενείς επηρεάζονται επίσης, απο τη στενή ή οχι επαφή τους με το παιδί.

Ζώνη εγγύτερης ανάπτυξης (Zone of Proximal Development) O Vygotsky υποστήριξε ότι οι γνωστικές ικανότητες του παιδιού αυξάνουν, όταν το παιδί εκτείθεται σε πληροφορίες που είναι αρκετά άγνωστες για να είναι ενδιαφέρουσες, αλλά όχι υπερβολικά δύσκολες για να τις αντιμετωπίσει. Αυτό το επίπεδο το ονόμασε Ζώνη Εγγύτερης Ανάπτυξης, όπου το παιδί μπορεί σχεδόν, αλλά όχι εντελώς να εκτελέσει ένα έργο ανεξάρτητα, αλλά που μπορεί να το διεκπεραιώσει με τη βοήθεια κάποιου, περισσότερου ικανού. Έτσι, για να υπάρξει ανάπτυξη, πρέπει να παρουσιαστούν νέα ερεθίσματα και πληροφορίες- απο τους γονείς, τους δασκάλους, ή τους πιο επιδέξιους συνομηλίκους- μέσα στα όρια της ζώνης εγγύτερης ανάπτυξης.

Παροχή στήριξης (Scaffolding) H βοήθεια ή οι οδηγίες που προσφέρονται απο τους άλλους έχει ονομαστεί παροχή στήριξης (scaffolding). Η παροχή στήριξης είναι η υποστήριξη για μάθηση και επίλυση προβλημάτων που ενθαρρύνει την ανεξαρτησία και την ανάπτυξη. Η διαδικασία παροχής στήριξης όχι μόνο βοηθά το παιδί να επιλύει συγκεκριμένα προβλήματα, π.χ. Το παιδί προσχολικής ηλικίας να κολλήσει το χερούλι πάνω στη πήλινη κούπα που φτιάχνει, αλλά ενισχύει, επίσης, τη συνολική γνωστική του ανάπτυξη. Στην εκπαίδευση, η παροχή στήριξης συνιστά, πρώτα απ’όλα, τη βοήθεια που προσφέρουν οι εκπαιδευτικοί στα παιδιά για να σκεφτούν και να διαμορφώσουν το πλαίσιο ενός έργου με τον κατάλληλο τρόπο. Επιπλέον, ο γονέας είναι πιθανό να προσφέρει βοήθεια για την ολοκλήρωση ενός έργου, η οποία αντιστοιχεί στο επίπεδο ανάπτυξής του και να λειτουργήσει ως πρότυπο συμπεριφοράς που οδηγεί στην ολοκλήρωση του έργου.

Αξιολόγηση της θεωρίας του Vygotsky Καθώς η σημερινή κοινωνία γίνεται όλο και πιο πολυπολιτισμική, η κοινωνικο-πολιτισμική θεωρία μας βοηθά να αναγνωρίσουμε τον πλούτο και την ποικιλία των παραγόντων που διαμορφώνουν την ανάπτυξη. Παρ’όλα αυτά, ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η θεωρία αυτή παραβλέπει τις επιδράσεις των βιολογικών παραγόντων στην ανάπτυξη. Επιπλέον, η προσέγγιση αυτή, φαίνεται να μειώνει τον ρόλο που μπορεί να παίξει το άτομο στη διαμόρφωση του δικού του περιβάλλοντος και πορείας της προσωπικής του ανάπτυξης.