Οδηγία 93/13 Εκδόθηκε από το ΕΚ και το Συμβούλιο την 5η Απριλίου 1993 Σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται από τους καταναλωτές Αποτελεί οδηγία ελάχιστης εναρμόνισης Άρα τα κράτη μέλη μπορούν να θεσπίζουν ή να διατηρούν αυστηρότερες διατάσεις (Άρθρο 8)
Οδηγία 93/13 Ελέγχει τους τυποποιημένους συμβατικούς όρους ή ρήτρες μια σύμβασης μεταξύ επαγγελματία (εμπόρου) και καταναλωτή και καθιστά μη δεσμευτικές εκείνες που κρίνονται ως καταχρηστικές. Το βάρος απόδειξης ότι μια ρήτρα αποτέλεσε αντικείμενο διαπραγμάτευσης το φέρει ο έμπορος
Οδηγία 93/13 Πότε μια ρήτρα κρίνεται καταχρηστική άκυρη και μη δεσμευτική 1. Δημιουργεί σημαντική ανισσοροπία εις βάρος του καταναλωτή επικεντρώνεται στο περιεχόμενο της ρήτρας 2. Παρά την απαίτηση της καλής πίστης διαδικαστικό κριτήριο – επικεντρώνεται στην συμπεριφορά του επαγγελματία κατά την διαδικασία προ της σύναψης της σύμβασης
Εκτίμηση του καταχρηστικού χαρακτήρα της ρήτρας Φύση των αγαθών ή των υπηρεσιών που αφορά η σύμβαση Περιστάσεις κατά το χρόνο σύναψης της σύμβασης Άλλες ρήτρες της σύμβασης Άλλες ρήτρες άλλης σύμβασης από την οποία εξαρτάται η κύρια σύμβαση (άρθρο 4 της Οδηγίας)
Το παράρτημα της οδηγίας περιέχει ενδεικτικό και μη εξαντλητικό κατάλογο ρητρών που είναι δυνατόν να κηρυχθούν καταχρηστικές Το εθνικό δικαστήριο μπορεί να εξετάζει την καταχρηστικότητα μιας ρήτρας και αυτεπάγγελτα Από τις καταχρηστικές ρήτρες δεν δεσμεύεται ο καταναλωτής – η σύμβαση ισχύει εάν μπορεί να υπάρξει χωρίς τις καταχρηστικές ρήτρες
Παραδείγματα καταχρηστικών ρητρών να αποκλείουν ή να περιορίζουν την εκ του νόμου ευθύνη του επαγγελματία σε περίπτωση θανάτου ή σωματικής βλάβης καταναλωτή, που προκύπτει από πράξη ή παράλειψη αυτού του επαγγελματία να αποκλείουν το δικαίωμα υπαναχώρησης του καταναλωτή, ενώ η εκτέλεση των υποχρεώσεων του επαγγελματία υπόκειται σε όρο, η εκπλήρωση του οποίου εξαρτάται από τη βούλησή του και μόνο·