ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ - Ι ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ 8Η το ΝΕΡΟ

Ποιότητα νερού Η σπουδαιότητα του νερού για τη διατήρηση της ζωής μας είναι γνωστή. Ποιότητα νερού: Η ποιότητα είναι ο χημικός και φυσικός χαρακτηρισμός του ύδατος. Οι αρχικές βάσεις για τέτοιο χαρακτηρισμό είναι παράμετροι που αφορούν την ασφάλεια της ανθρώπινης επαφής και της υγείας των οικοσυστημάτων.

Χαρακτηριστικά νερού Το πόσιμο νερό πρέπει να είναι διαυγές, άχρωμο, άοσμο, δροσερό (θερμοκρασίας 7-11 oC). Πρέπει να περιέχει μικρή ποσότητα ανόργανων αλάτων (0,5 γραμμάριο, δηλαδή 500 mg στο λίτρο), γιατί το καθαρό νερό χωρίς διαλυμένα άλατα μπορεί να είναι βλαβερό για τον οργανισμό μας. Περιέχει επίσης διαλυμένο οξυγόνο, άζωτο, διοξείδιο του άνθρακα, ελάχιστα ίχνη οργανικών ουσιών, καθώς και ίχνη φυτικών μικροοργανισμών.

Μικροοργανισμοί στο νερό Σαν ένας καλός διαλύτης που είναι, το νερό διαλύει και διαβρώνει ότι έρχεται σε επαφή μαζί του. Το νερό που πίνουμε περιέχει και μικροοργανισμούς. Άρα, επιπλέον, ουσίες όπως η σκουριά και οργανισμοί όπως τα βακτηρίδια και οι κύστες πρωτόζωων (Giardia spp, Cryptosporidium spp, άλγες) μπορούν να βρεθούν στο νερό. Μικροβιολογία και Υγιεινή Τροφίμων.

Εξέταση του νερού Το πόσιμο νερό πρέπει να εξετάζεται φυσικώς (θερμοκρασία, διαύγεια, γεύση, οσμή), χημικώς (ποιοτικός και ποσοτικός έλεγχος ουσιών, σκληρομετρία), μικροσκοπικώς (έρευνα μικροοργανισμών), βακτηριολογικώς (καλλιέργεια των μικροβίων του νερού) και τοπογραφικώς (θέση πηγής, διαδρομής του νερού).

Μόλυνση του νερού Κατά την πορεία του από τη φύση στη βρύση, έρχεται σε επαφή με αστικά η βιομηχανικά λύματα, μικροοργανισμούς όπως ιοί και βακτηρίδια, ανόργανους μολυσματικούς παράγοντες όπως μέταλλα, φυτοφάρμακα και ζιζανιοκτόνα, χημικούς παράγοντες από τις βιομηχανικές διαδικασίες και τη χρήση πετρελαίου, και ραδιενεργούς παράγοντες.

Μόλυνση του νερού Η ποιότητα νερού εξαρτάται από τη γεωλογία κάθε περιοχής και το οικοσύστημα, καθώς επίσης και τις ανθρώπινες χρήσεις όπως η διασπορά λυμάτων, η βιομηχανική ρύπανση και η κατάχρηση (που μπορούν να χαμηλώσουν το επίπεδο του ύδατος).

Μολυσματικοί παράγοντες – επιπτώσεις Το πόσιμο νερό περιέχει, τουλάχιστον μικρές, ποσότητες μολυσματικών παραγόντων. Η παρουσία τους δεν δείχνει απαραιτήτως ότι αποτελεί κίνδυνο για την υγεία. Η EPA (Environmental Protection Agency, USA) καθορίζει τα όρια και τις πιθανές επιπτώσεις στην υγεία για περίπου 80 παράγοντες στο πόσιμο νερό: www.epa.gov/safewater/mcl.html. Σε κάθε περίπτωση η συστηματική παροχή νερού απαιτεί έλεγχο και εξυγίανση.

Αποικίες μικροβίων σε διήθημα νερού

Μικροδιήθηση Η μικροδιήθηση χρησιμοποιεί φίλτρα με μέγεθος πόρων μικρότερο από 0,2 μm για να απομακρύνει τη βιολογική μόλυνση. Ο κεραμικός και στερεός άνθρακας σε φίλτρα χρησιμοποιείται για μικροδιήθηση. Τα κεραμικά φίλτρα έχουν μπορούν να καθαριστούν και να επαναχρησιμοποιηθούν.

Μικροδιήθηση Τα μέσα άνθρακα παρέχουν την πρόσθετη λειτουργία απομάκρυνσης ποικίλων μολυσματικών παραγόντων (ενεργός άνθρακας). Η μικροδιήθηση είναι αποτελεσματική για την πλήρη απομάκρυνση βιολογικών μολυσματικών παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων των παρασιτικών κυστών όπως του πρωτοζώου Cryptosporidium.

Χλωρίωση του νερού Η χλωρίωση προσθέτει χημικό χλώριο ή χλωραμίνη στην παροχή νερού. Η διεισδυτική και οξειδωτική ικανότητά του καταστρέφει οργανικούς παράγοντες, όπως τα κολοβακτηρίδια και η Legionella, αν και είναι ατελέσφορο ενάντια στις παρασιτικές κύστες, από πρωτόζωα (π.χ. Cryptosporidium και Giardia). Η χλωρίωση χρησιμοποιείται επίσης για το χρώμα και τα προβλήματα οσμών, γίνεται σε δεξαμενή, όπου η συγκέντρωση και ο χρόνος ελέγχεται. Το βρώμιο και το ιώδιο, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να απολυμάνουν το νερό μέσω της ίδιας σχεδόν διαδικασίας με τη χλωρίωση.

Βλάβες στα νεφρά και στο συκώτι Προβλήματα γονιμότητας Τουλάχιστον 177 οργανοχλωριομένες ενώσεις έχουν ανιχνευθεί στο μητρικό γάλα, στο σπέρμα, στο αίμα και σε άλλα μέρη του σώματος που πιθανόν συσχετίζονται με: Αποβολές Βλάβες στα νεφρά και στο συκώτι Προβλήματα γονιμότητας Νευρικές παθήσεις Βλάβες στο ανοσοποιητικό σύστημα Αρτηριοσκλήρυνση Προσβολή του μυϊκού συστήματος Καρδιακές προσβολές Καρκίνος κ.λ.π. Η συγκέντρωση του χλωρίου στα σημεία κατανάλωσης δεν πρέπει να ξεπερνάει το 0,5 mg/Lt, αλλά να είναι μεταξύ 0,1 - 0,2 mg/Lt.

Όζον Η επεξεργασία όζοντος έχει χρησιμοποιηθεί σε μεγάλης κλίμακας εμπορικές και βιομηχανικές εφαρμογές, εντούτοις, με πρόσφατη αύξηση του αριθμού μονάδων όζοντος που σχεδιάζονται. Η επεξεργασία όζοντος οξειδώνει τους οργανικούς παράγοντες με τον ίδιο σχεδόν τρόπο όπως το χλώριο. Μια γεννήτρια όζοντος μετατρέπει το οξυγόνο που βρίσκεται στον αέρα σε O3, ή όζον. Όπως με τη χλωρίωση, οι κατάλληλες συγκεντρώσεις και ο χρόνος επαφών είναι ουσιαστικοί για την απολύμανση. Το όζον απαιτεί τη χρήση μιας δεξαμενής διατήρησης για να ολοκληρωθεί αποτελεσματικά η διαδικασία.

Υπεριώδες φως (UV) Το υπεριώδες φως χρησιμοποιείται για την επεξεργασία του νερού. Οι σύγχρονες μονάδες επεξεργασίας χρησιμοποιούν έναν UV θάλαμο γύρω από τον οποίο ρέει το νερό. Το UV καταστρέφει το γενετικό υλικό των παθογόνων, όπως τα βακτηρίδια και η Legionella και τα εξουδετερώνει αποτελεσματικά με την παρεμπόδιση της αναπαραγωγής τους. Δεν είναι αποτελεσματικό για την επεξεργασία κύστεων από Lamblia, Cryptosporidium, Giardia (πρωτόζωα).

Μόλυβδος Μόλυβδος: Υλικό που χρησιμοποιούμε για την ένωση των χυτοσωλήνων, μολυβδοσωλήνων, χαλκοσωλήνων κ.λπ. Επίσης εντοπίζεται στη βενζίνη, τις μπαταρίες, την υφαντουργία, τα μελάνια, τα χρώματα, τη διύλιση πετρελαίου, τα κρύσταλλα, τις πορσελάνες, τα ελαστικά κ.ά. Προκαλεί σοβαρότατα προβλήματα στο νευρικό σύστημα, υψηλή πίεση αίματος, εγκεφαλικά επεισόδια, καρδιακές προσβολές, παθήσεις νεφρών, στειρότητα, αποβολές. Παρατηρούνται εγκεφαλικές βλάβες, μολυβδίαση κ.λπ.

Μόλυβδος    Εισχωρεί στο νερό από τις μολύβδινες σωληνώσεις, ή από τις ενώσεις των χάλκινων σωληνώσεων και γενικά των υδραυλικών εγκαταστάσεων. Προκαλεί: Σοβαρότατα προβλήματα στο νευρικό μας σύστημα Υψηλή πίεση του αίματος Εγκεφαλικά επεισόδια Καρδιακές προσβολές Παθήσεις των νεφρών Στειρότητα Αποβολές κ.λπ.

Αμίαντος Αμίαντος: Οι ίνες αμιάντου εύκολα μπορούν να εμφανιστούν στο νερό μας από τη διάβρωση των αμιαντο-σωλήνων. Προκαλούν στην αρχή καταστροφή της μεμβράνης του κυττάρου και στη συνέχεια καρκίνο, ιδίως στον πνεύμονα. Το κακό είναι ότι δεν φαίνονται με γυμνό μάτι, αλλά εντοπίζονται μόνο με ειδικό ηλεκτρονικό μικροσκόπιο.

Αμίαντος

Αμίαντος Οι ίνες αμιάντου εύκολα μπορούν να εμφανιστούν στο νερό από την διάβρωση των αμιαντοσωλήνων. Επειδή έχουν θετικό φορτίο ενώνονται με τα κύτταρα όπως «η καρφίτσα με τον μαγνήτη». Στην Ελλάδα εκτιμάται ότι υπάρχουν περισσότερα από 40.000 χιλιόμετρα σωλήνες αμιαντοτσιμέντου.

Νιτρικά άλατα Νιτρικά: Εισχωρούν στο νερό και στη συνέχεια στο στομάχι του ανθρώπου με τη βοήθεια βακτηριδίων, μετατρέπονται σε νιτρίδια που αντιδρούν με το υδροχλωρικό οξύ του στομάχου και σχηματίζουν νιτρώδες οξύ. Αυτό ενώνεται με αμίνες και δίνει τις νιτροσαμίνες (ομοίως, ψήσιμο στα κάρβουνα). Προκαλούν καρκίνο του στομάχου, των εντέρων κ.ά. Τα νιτρίδια αντιδρούν με την αιμοσφαιρίνη του αίματος και καθιστούν αδύνατη τη μεταφορά οξυγόνο στο ποσό που χρειαζόμαστε. Ο κίνδυνος είναι ιδιαίτερα μεγάλος για τα νεογνά, καθώς προκαλούν ένα είδος αναιμίας, τη μεθαιμο-γλοβιναιμία, γνωστή και ως κυάνωση του βρέφους.

Blue-baby syndrome (δηλητηρίαση νιτρικών)

Τα νιτρικά σε συγκεντρώσεις άνω των 45-50 mg ανά λίτρο είναι πολύ επικίνδυνα για τον άνθρωπο.

Χημικά εντομοκτόνα Αρκεί για τα περισσότερα μια μικρή ποσότητα της τάξεως των 3 μερών στο εκατομμύριο (3 ppm) για να βλάψουν τους μύες της καρδιάς και να νεκρώσουν (5 ppm) τα κύτταρα του συκωτιού. Καταστρέφουν το μυελό των οστών που παράγει το αίμα όπως και πολλά άλλα ένζυμα. Επίσης ευθύνονται για τη δημιουργία καρκίνου, τη βλάβη στα νεφρά κ.λπ. Αρκεί να υπάρχουν στο νερό μερικά μέρη στο τρισεκατομμύριο (ppt) από εντομοκτόνα, ώστε να είναι επικίνδυνα.

ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΙΣ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΟΥΣΙΕΣ ΕΚΦΡΑΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΑΝΩΤΑΤΗ ΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΤΙΜΗ Νιτρικά mg/lt ΝΟ3- 25 50 Νιτρώδη mg/lt ΝΟ2- 0.1 Αμμώνιο mg/lt ΝΗ4- 0.05 0.5 Οξειδωσιμότητα mg/lt Ο2 2 5 Υδρόθειο μg/lt S2- Μη ανιχνεύσιμο Ύλες εκχυλιζόμενες με CHCl3 Ξηρό υπόλειμμα mg/lt - Υδρογονάνθρακες μg/lt 10 Φαινόλες μg/lt C6H5OH Αιωρούμενη ύλη απουσία Σίδηρος μg/lt Fe 200 Mαγγάνιο μg/lt Μn2+ 20 Χαλκός μg/lt Cu+ 100 >3000 Φώσφορος μg/lt P2O5 400 5000

ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟΞΙΚΕΣ ΟΥΣΙΕΣ ΕΚΦΡΑΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΑΝΩΤΑΤΗ ΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΤΙΜΗ Αρσενικό μg/lt Αs - 50 Κάδμιο μg/lt Cd 5 Κυανιούχα άλατα μg/lt CN- Χρώμιο μg/lt Cr Υδράργυρος μg/lt Hg2+ 1 Νικέλιο μg/lt Ni+ Αντιμόνιο μg/lt Sb 10 Παρασιτοκτόνα μg/lt 0.5(συνολικά) Αρωματικοί πολυκυκλικοί υδρογον-άνθρακες 0.2

Προβλήματα υγείας από ορισμένους χημικούς παράγοντες Αρσενικό: όγκοι, δηλητηριάσεις, ΚΝΣ. Βάριο: καρκίνος, λευχαιμία, αναιμία. Κάδμιο: Βρογχίτιδες, αναιμία, γαστρεντερίτιδα. Τριαλομεθάνια: μεταλλάξεις, συκώτι, καρδιά. Χρώμιο: Συκώτι, καρκίνος. Χαλκός: γαστρεντερίτιδα, κυρίως παιδιά. Μόλυβδος: ΚΝΣ, νεφρά. Lindane: συκώτι, αναιμία, λευχαιμία.

Προβλήματα υγείας από ορισμένους χημικούς παράγοντες PCP (penta-chloro-phenol): ανορεξία, αναπνευστικά, κώμα, θάνατος. PCBs (Poly-chlorinated Bi-phenyls): δέρμα και συκώτι, ναυτία, αδυνάτισμα, κώμα, θάνατος. Σελήνιο: καρκίνοι, δερματοπάθειες. Τολουόλιο: νάρκωση, ερεθισμός ματιών, αναπνευστικού. Ξυλένιο: δερματοπάθειες, νεφρά, πνεύμονες Ψευδάργυρος: δυσκαμψία μυών, ανορεξία, ναυτία.

Σκληρότητα του νερού Η σκληρότητα του νερού οφείλεται στην παρουσία διαλυμένων αλάτων ασβεστίου και μαγνησίου δεσμευμένων με ανθρακικά και όξινα ανθρακικά ιόντα σχηματίζοντας τις ενώσεις Ca(HCO3)2, Mg(HCO3)2, CaCO3 CaSO4, MgSO4, NaCl κ.α Όταν το νερό περιέχει ποσότητα διαλυμένων αλάτων μεγαλύτερη από 0,05% w/w, λέγεται σκληρό νερό. Η σκληρότητα του νερού διακρίνεται σε: ανθρακική (παροδική) που οφείλεται στα HCO3- του Ca2+ και Mg2+ μη ανθρακική (μόνιμη) που οφείλεται στα Cl- και SO42- και ολική που έχει αριθμητική τιμή ίση με το άθροισμα της ανθρακικής και μη ανθρακικής.

Το σκληρό νερό : Είναι ακατάλληλο για πόση. Εμποδίζει την απορρυπαντική δράση του σαπουνιού γιατί σχηματίζονται αδιάλυτοι σάπωνες ασβεστίου και μαγνησίου, δηλ. ελαϊκά, παλμιτικά και στεατικά άλατα που δεν έχουν καμία απορρυπαντική ικανότητα και επιπλέον δεν σχηματίζεται καθόλου αφρός σαπουνιού. Προκαλεί διάφορες σοβαρές βιομηχανικές ενοχλήσεις στους ατμολέβητες και αφήνει μετά την εξάτμιση σημαντικές ποσότητες στερεών αποθεμάτων (πουρί).

Οι βαθμοί σκληρότητας αντιστοιχούν: Αντιστοιχίες βαθμών σκληρότητας Γερμαν. Γαλλ. Αγγλ. Ένας γερμανικός βαθμός 1 1,79 1,25 Ένας γαλλικός βαθμός 0,56 0,70 Ένας αγγλικός βαθμός 0,80 1,43 Οι βαθμοί σκληρότητας αντιστοιχούν: Ένας γερμανικός βαθμός: 0,01 g CaO σε 1 L νερού Ένας γαλλικός βαθμός: 0,01 g CaCO3 σε 1 L νερού Ένας αγγλικός βαθμός: 0,01 g CaO σε 700 ml νερού

Πίνακας συνιστώμενης σκληρότητας ανά χρήση ΧΡΗΣΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΙ ΒΑΘΜΟΙ ΓΑΛΛΙΚΟΙ ΒΑΘΜΟΙ Οικιακή χρήση 4 — 5° dH 7,144 — 8,93 ° F Μηχανές καφέ 5 — 7° dH 8,93 — 12,50° F Μηχανές εσπρέσσο 0° dH 0° F Πλυντήρια πιάτων 0 — 2° dH 0— 3,572° F Boiler 4° dH 7,144° F Ατμολέβητες και γεννήτριες

Διαβαθμίσεις Σκληρότητας Γερμανικοί βαθμοί (οD) Μονάδες Μέτρησης  Διαβαθμίσεις  Σκληρότητας      Γερμανικοί     βαθμοί (οD)      Γαλλικοί βαθμοί (οF) mg/l (ppm)  CaCO3     Μαλακό νερό                       3,0 3,8 μέχρι 50  Μέτρια μαλακό νερό           3,0 έως 5,56 3,8 έως 10 50-100  Ελαφρώς σκληρό νερό 5,56 έως 8,33 10 έως 15 100-150  Μέτρια σκληρό νερό 8,33 έως 11,1 15 έως 20 150-200  Σκληρό νερό 11,1 έως 16,7 20 έως 30 200-300  Πολύ σκληρό νερό από 16,7 από 30 πάνω από 30 Ο ακόλουθος πίνακας μας δείχνει τις διαβαθμίσεις της σκληρότητας του νερού.  

Προσδιορισμός παροδικής σκληρότητας του νερού Προσδιορισμός παροδικής σκληρότητας του νερού δ. HCl 0,1 M Προσθέτουμε από την προχοΐδα διάλυμα HCl 0,1Μ με συνεχή ανάδευση μέχρις ότου η κίτρινη χροιά του δείκτη γίνει καθαρά πορτοκαλί 100 ml νερό + 5-6 σταγόνες ηλιανθίνης Για τον προσδιορισμό της παροδικής σκληρότητας δίνεται ότι: Κάθε ml διαλύματος χρησιμοποιηθέντος οξέος αντιστοιχεί σε παροδική σκληρότητα ίση με 2,8 do (γερμανικοί βαθμοί) ή με 5,0 fo (γαλλικοί βαθμοί)

Η δεύτερη μέθοδος είναι στοιχειομετρική και βασίζεται στην από κοινού δέσμευση των ιόντων Ca και Mg από τη χημική ένωση EDTA (Μέθοδος EDTA) Ο προσδιορισμός των αλάτων του Ca και Mg γίνεται με ένα ειδικό αντιδραστήριο το ΕDTA ΗΟΟCH2C NCH2CH2N CH2COOH ΕDTA (αθυλενοδιαμινοτετραοξικό οξύ) ΜΕΘΟΔΟΣ ΕDTA To EDTA σχηματίζει σταθερά σύμπλοκα με τα ιόντα του Ca και Mg. Mg(EDTA) Mg2+ + EDTA Ca(EDTA) Ca2+ + EDTA Eπειδή όμως και τα δύο διαλύματα (νερό και EDTA) είναι άχρωμα, αλλά και το σύμπλοκο που σχηματίζεται είναι επίσης άχρωμο, για το λόγο αυτό χρησιμοποιείται ο δείκτης ΕΒΤ (μέλαν εριόχρωμα Τ)

Προσδιορισμός ολικής σκληρότητας του νερού Προσδιορισμός ολικής σκληρότητας του νερού ΜΕΘΟΔΟΣ ΕDTA Προσθέτουμε από την προχοΐδα διάλυμα EDTA 0,01Μ με συνεχή ανάδευση μέχρις ότου το ρόδινο χρώμα του δείκτη γίνει πράσινο δ. EDTA 0,01 M Σε κωνική βάζουμε: 100 ml νερό μία ταμπλέτα (χάπι) που ρυθμίζει το pH του νερού γύρω στο 10 5-6 σταγόνες δείκτη EBT οπότε το διάλυμα παίρνει ρόδινο χρώμα. Για τον προσδιορισμό της ολικής σκληρότητας δίνεται ότι: Κάθε ml διαλύματος χρησιμοποιηθέντος διαλ/τος EDTA αντιστοιχεί σε 1 do (γερμανικό βαθμό) ή σε 5,0 fo (γαλλικοί βαθμοί)

Προσδιορισμός της ολικής σκληρότητας με ένα γρήγορο τεστ Με τη βοήθεια της σύριγγας βάζουμε 5 ml δείγματος (νερού) και 3 σταγόνες από το αντιδραστήριο Η- 1(δείκτης). Το χρώμα γίνεται κόκκινο. Στη συνέχεια ρίχνουμε σταγόνες από το αντιδραστήριο Η-2 μέχρι το χρώμα να γίνει πράσινο. Ο αριθμός των σταγόνων του Η-2 είναι η σκληρότητα σε γερμανικούς βαθμούς Το pH του νερού θα πρέπει να είναι 6-8

Νερό της βρύσης Θερμοκρασία (5-15ο C, με βέλτιστη 9-10ο C). Μαγνήσιο (προτείνεται η συγκέντρωση να είναι μικρότερη των 125 mg/l). Ασβέστιο (Δεν έχει επιβλαβή επίδραση στον ανθρώπινο οργανισμό). Σκληρότητα (Νερό με σκληρότητα μέχρι και 500 mg/l CaCO3 μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πόσιμο, αλλά οι πιο καλές τιμές είναι μεταξύ 80 και 150). Νάτριο (Στα πόσιμα νερά δεν υπερβαίνει, συνήθως, τα 20 mg/l – Όχι επιπτώσεις στην υγεία). Διαλυμένο Οξυγόνο (Όταν το νερό περιέχει διαλυμένο οξυγόνο στο 100% του σημείου κορεσμού του, τότε έχει την πιο ευχάριστη γεύση). Αμμωνία (Όταν η συγκέντρωση υπερβαίνει τα 0,2mg/l, προβλήματα γεύσης και οσμής).

Νερό της βρύσης Σίδηρος (Μεταλλική γεύση. Συνεχής κατανάλωση νερού με υψηλές συγκεντρώσεις σιδήρου, μπορεί να προκαλέσει στον άνθρωπο, και ιδιαίτερα στα παιδιά, βλάβες στους ιστούς αιμοχρωμάτωση) Μαγγάνιο (Δεν έχουν αναφερθεί επιπτώσεις υγεία, ψηλές συγκεντρώσεις του δίνουν δυσάρεστη γεύση) Φθόριο (Σε ποσότητες μέχρι 1mg/l, είναι ωφέλιμο) Υπολειμματικό χλώριο (Το χλώριο δίνει στο νερό ελαφρά οσμή και αλλοιώνει τη γεύση. Μικρές ποσότητες που υπάρχουν στα πόσιμα νερά εξαφανίζονται με το γαστρικό υγρό και επομένως είναι ακίνδυνες. Μεγάλες ποσότητες προκαλούν ερεθισμό του στόματος και του λάρυγγα).

Αντίστροφη Όσμωση Η αντίστροφη όσμωση (RO) είναι κατευθυνόμενη κίνηση του νερού, λόγω υψηλής πίεσης, μέσα από μια ημι-διαπερατή μεμβράνη, με επιλεκτικό αποκλεισμό επιβλαβών παραγόντων. Τα μόρια νερού διαπερνούν τη μεμβράνη, ενώ τα μόρια μολυσματικών παραγόντων, όντας μεγαλύτερα, συγκρατούνται. Τα ποσοστά απόρριψης μολυσματικών παραγόντων είναι 85% - 95%, και 3,8 λίτρα καθαρού νερού μπορεί να παραχθεί από 7,6 -15,2 λίτρα ακατέργαστου νερού. Η RO ενσωματώνεται σε ένα σύστημα μαζί με φίλτρο ενεργού άνθρακα, έτσι ώστε να συγκρατούνται και οι πτητικές οργανικές ενώσεις (VOCs) που διαπερνούν την ημι-διαπερατή μεμβράνη της όσμωσης.

Η μέθοδος της αντίστροφης ώσμωσης H μέθοδος της Αντίστροφης Ώσμωσης (Reverse Osmosis ή RO) έχει καθιερωθεί για περιπτώσεις νερών με υψηλές συγκεντρώσεις σε Na+, Cl-. Συνήθης Προ-επεξεργασία νερού κατά την Αντίστροφη Ώσμωση: 1. Χλωρίωση για απολύμανση μικροοργανισμών. 2. Ρύθμιση pΗ για αποφυγή επικαθήσεων του ανθρακικού ασβεστίου. 3. Προσθήκη χημικών προσθέτων για την αποφυγή καθαλάτωσης δυσδιάλυτων αλάτων. 4. Αποχλωρίωση για αποφυγή ζημιάς των μεμβρανών από ελεύθερο χλώριο με χρήση NaHSΟ3. 5. Προσθήκη κροκιδωτικών ουσιών για συσσωμάτωση κολλοειδών.

Σύσταση παραχθέντος νερού Αποτελέσματα ΑΟ Τροφοδοσία Σύσταση παραχθέντος νερού Όρια Εμφιαλωμένα Νερά Αγωγιμότητα (μs/cm) 36300 540 2 500 390 – 700 Ca2+ (ppm) 460 45 100 11 – 100 Mg2+ (ppm) 830 25 50 1 – 72 Cl- (ppm) 16000 220 250 12 – 180 Να+ (ppm) 9200 98 200 3 – 120 K+ (ppm) 267 2,8 12 0,8 – 3 ΝΟ3- (ppm) 300 6 3 – 10 Aτραζίνη (ppm) 8,35 0,01 0,1 -

Κατηγορίες νερού • Φυσικό μεταλλικό νερό. Έχει υπόγεια προέλευση και αντλείται από πηγές. Η διαφορά του με το κοινό πόσιμο νερό βρίσκεται στην περιεκτικότητά του σε ανόργανα άλατα. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, για να αναγνωριστεί ένα νερό ως «μεταλλικό» θα πρέπει να περιέχονται σε αυτό 250-500 mg/lt διαλυμένα μεταλλικά στερεά. Η νομοθεσία δεν επιτρέπει διαδικασία απολύμανσης στα φυσικά μεταλλικά νερά. • Νερό πηγής. Έχει υπόγεια προέλευση και αντλείται από πηγές. Δεν υπόκειται σε επεξεργασία απολύμανσης, αλλά τα φυσικοχημικά του χαρακτηριστικά είναι σαν του κοινού πόσιμου νερού.

Κατηγορίες νερού Επιτραπέζιο νερό. Δεν έχει καμία διαφορά σε σχέση με το πόσιμο της βρύσης και επιτρέπεται να απολυμανθεί με διάφορους τρόπους. • Ανθρακούχα νερά. Χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες: τα φυσικώς ανθρακούχα νερά και τα νερά με τεχνητή προσθήκη διοξειδίου του άνθρακα, η οποία συνήθως συνοδεύεται και από προσθήκη όξινου ανθρακικού νατρίου (σόδας) για ρυθμιστικούς λόγους.

ΑΝΑΛΗ ΔΙΑΙΤΑ;

Επιλογή νερού Ανάλογα με τις ιδιότητές του (σκληρότητα, pH, κ.λπ.), ο ίδιος  τύπος νερού (π.χ. φυσικώς ανθρακούχο) μπορεί να είναι καλός για την υγεία σε κάποιον άνθρωπο με συγκεκριμένο παθολογικό πρόβλημα (π.χ. δυσπεψία, οι φυσαλίδες του CO2 επάγουν τις περισταλτικές κινήσεις του στομάχου και διευκολύνουν την πέψη), αλλά κακός για την υγεία σε άλλες παθολογικές καταστάσεις (π.χ. γαστρο-οισοφαγική παλινδρόμηση). Το φυσικό μεταλλικό νερό είναι πλουσιότερο σε ανόργανα στοιχεία, απαραίτητα για τον οργανισμό, ενώ δεν έχει υποστεί κάποια επεξεργασία (π.χ. χλωρίωση) σε αντίθεση με το νερό βρύσης.

Εμφιαλωμένο νερό: Καλύτερο από το νερό βρύσης; 1. Τα περισσότερα συσκευάζονται σε πλαστικά μπουκάλια, τα οποία είναι παράγωγα πετρελαίου 2. Έχουν ημερομηνία λήξεως ενός έτους. 3. Αναγράφουν: Διατηρήστε το σε σκιερό και δροσερό μέρος έως τους 18 ºC   Τηρούνται όμως πάντα οι ανωτέρω προϋποθέσεις ;

Το εμφιαλωμένο νερό δεν είναι τόσο «αθώο» καθώς: Έχουν αναφερθεί αρκετές περιπτώσεις παρουσίας τόσο μικροβίων όσο και επιβλαβών χημικών ενώσεων. Έχει αποδειχθεί ότι ο έλεγχος τόσο των υπηρεσιών ελέγχου, όσο και των ίδιων των εταιριών είναι ανεπαρκής. Τα υλικά εμφιάλωσης δεν είναι «αθώα». Οι συνθήκες αποθήκευσης από τα καταστήματα πώλησης αποτελούν ερωτηματικό. Η υψηλή τιμή συγκριτικά με το πόσιμο. Από όλα τα παραπάνω φαίνεται ότι η παγκόσμια τάση για συνολική αντικατάσταση του πόσιμου νερού είναι αδικαιολόγητη. Σε περιπτώσεις όμως που το σύστημα ύδρευσης είναι αμφίβολης ποιότητας το εμφιαλωμένο νερό αποτελεί εναλλακτική λύση.

Εμφιαλωμένο νερό Ο μέσος αμερικάνος διαθέτει 400 δολάρια το χρόνο για εμφιαλωμένο νερό. Το περιβάλλον επιβαρύνεται από την παραγωγή, μεταφορά, συσκευασία και διάθεση πλαστικών μπουκαλιών νερού. Το 2004 η χρήση εμφιαλωμένου νερού έφτασε τα 26 δις λίτρα τα οποία αντιστοιχούν σε 28 δις πλαστικά μπουκάλια το χρόνο. Το 86% θα καταλήξει στα σκουπίδια και τις χωματερές, 1.500 μπουκάλια κάθε λεπτό. Για τη σύνθεσή τους χρειάζονται 17 δις βαρέλια πετρελαίου που θα μπορούσε να εφοδιάσει 100.000 αυτοκίνητα για ένα χρόνο. Το εμφιαλωμένο νερό είναι περίπου 2.000 φορές πιο ακριβό από το νερό βρύσης.

Εμφιαλωμένο νερό Επίσης αυτή η ποσότητα πλαστικών μπουκαλιών συμβάλλουν στην έκλυση 2.500.000 τόνων CO2. Κάθε χρόνο ξοδεύονται 100 δις δολάρια για την αγορά εμφιαλωμένου νερού ποσό που θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες σε καθαρό πόσιμο νερό όλων των ανθρώπων του πλανήτη. Η ζέστη και η διάβρωση μπορεί να απελευθερώσει χημικά υπαίτια για μορφές καρκίνου (τοξικά χημικά όπως η δισ-φαινόλη –Α).