H ευτυχία των παιδιών, οδηγός για την επιτυχία Ελιζάνα Πολλάτου, αναπ Η σύνδεση της ευτυχίας με την επιτυχία (πρότυπα??- τελειότητα?? Ή μήπως τρόπος που ερμηνεύουμε τη ΖΩΗ…?)

Συμφιλίωση με … τα δυνατά κ αδύνατα σημεία μας τα περιθώρια βελτίωσης και εν τέλει… με την ανθρώπινη φύση μας !

η ζωή … έχει δύσκολες και εύκολες στιγμές, χαρούμενες και λυπημένες και δεν χρειάζεται να θέτουμε τον εαυτό μας σε δοκιμασία για να δούμε πόσο και τι αξίζει.  αν είχαμε μια καθαρή και ανοικτή συζήτηση με τον ίδιο μας τον εαυτό, να τον αγκαλιάσουμε και να δούμε τα μοναδικά μας αποτυπώματα (πολλώ δε μάλλον των παιδιών μας!), θα μπορούσαμε να απαλλαγούμε από το άγχος της αβεβαιότητας και το κυνήγι της χίμαιρας της επιτυχίας (….κ να τους το μεταφέρουμε)

η παιδεία και η εργασία … δίνουν τη δυνατότητα περιδιάβασης σε ένα ευρύ πεδίο, όπου ο καθένας μας δύναται να: κερδίσει εμπειρίες ζωής μάθει όχι μόνο για το αντικείμενο που μονοδιάστατα επέλεξε αλλά και για τον ίδιο του τον εαυτό

ανακαλύψει απαντήσεις για πολλά άλλα θέματα πολλαπλασιάσει ή να αναδιαμορφώσει τις γνώσεις-εμπειρίες κ’ διαγράψει μια μοναδική και όμορφη πορεία χωρίς κανονιστικά πλαίσια αξιολόγησης και μυθολογίες ‘ικανο-λατρείας’

αυτογνωσία και η αυτό-αποδοχή συμφιλιώνουν με τις πανανθρώπινες εμπειρίες της χαράς και της λύπης, του πόνου και της ευχαρίστησης αυτή η συμφιλίωση, η εναρμόνιση με τον εαυτό μας ενώνει με τους άλλους με μια φυσική ενέργεια ως πραγμάτωση κάποιου ενοποιού σκοπού. διακρίσεις και ιστορίες επιτυχίας μας κάνουν να σκεφτόμαστε ατομικιστικά...

Όμως… ΜΟΝΟ η αλληλεπίδρασή μας με τους ανθρώπους, μας ωθεί στο να εκφράσουμε το δυναμικό μας με μοναδικό τρόπο, προσφέροντας και απολαμβάνοντας τον εαυτό μας σε εξέλιξη, σε διαμόρφωση και σε σύνδεση με τους άλλους.

ενσυναίσθηση συμπάσχουμε με το παιδί μας, θεωρώντας τους φόβους κ τις αγωνίες του σημαντικά παίζουμε παιχνίδια συναισθημάτων π.χ. ‘μάντεψε ΤΙ νοιώθω…’ μοιραζόμαστε ιστορίες της παιδικής μας ηλικίας, παρακινώντας έτσι τη φαντασία κ’ την περιέργειά του

αναγνώριση κ΄ διαχείριση συναισθημάτων ικανοποιηση, χαρα, μοιρασμα αλλα…και θυμος, ντροπη, ζηλεια (να μάθουν να τα αναγνωρίζουν (ΤΙ), να τα κατονομάζουν (ΠΩΣ) κ’ να τα κατανοούν (ΓΙΑΤΙ)

επίσης… ο κόσμος δεν περιστρέφεται μόνο γύρω από αυτά αλλά είναι εξίσου σημαντικές κ οι ανάγκες των άλλων προσπάθεια αποδοχής των άλλων γι αυτό που είναι κ όχι γι αυτό που θα θέλαμε εμείς να είναι…

μάθετέ του να ζητάει συγγνώμη όποτε είναι απαραίτητο (αν νοιώθει ότι πλήγωσε ή αδίκησε κάποιον…όχι χωρίς λόγο!!) ξεκινήστε εσείς πρώτοι αν κάτι ΔΕΝ πήγε καλά στη συμπεριφορά σας!

είμαστε αυτό που κάνουμε…όχι αυτό που λέμε