ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ Ο Μακεδονικός αγώνας ήταν ένας ανορθόδοξος πόλεμος στις αρχές του 20ου αιώνα που διήρκεσε περίπου 4 χρόνια, 1904-1908,και διεξήχθη στη Μακεδονία. H οποία τότε ήταν μέρος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, μεταξύ κυρίως ελληνικών και βουλγαρικών ενόπλων σωμάτων, ακόμα και Σέρβων και Ρουμάνων. Από τη στιγμή που έγινε αντιληπτό ότι η σημαντική αυτή επαρχία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας θα ήταν η επόμενη εδαφική απώλεια του Μεγάλου Ασθενούς. Ξεκίνησε από την περιοχή της Καστοριάς και περί το τέλος του πολέμου, είχε επεκταθεί σ’ όλη τη σημερινή Μακεδονία μέχρι και των περιοχών του Μοναστηρίου, Γευγελής, Δοϊράνης κλπ.

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ

ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΠΡΙΝ ΤΟΥΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ-ΟΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

To κράτος των Σκοπίων (FYROM)

ΟΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ (FYROM)

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΣΕΧΛΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΣΛΑΝΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΟΡΤΗΣ : ΠΕΡΔΙΚΑΤΣΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ Όταν σχηματίστηκαν ανεξάρτητα κρατίδια Βαλκανίων, το Σερβικό και το Ελληνικό κατά το πρώτο μισό του 19ου αιώνα , το Βουλγαρικό κατά το 1878, ενώ η Μακεδονία ολόκληρη ήταν ακόμα υπό Οθωμανική κυριαρχία, όλοι αυτοί οι λαοί είχαν εθνική ιδεολογία μία : να απελευθερώσουν αλύτρωτους αδελφούς  και αυτούς του Μακεδονικού χώρου. Όλοι άκουγαν τη γλώσσα τους στα μακεδονικά εδάφη , όλοι λογάριαζαν τους δίγλωσσους δικούς τους ομοεθνείς , όλοι επικαλούνταν λόγους ιστορικούς , για να τεκμηριώσουν ως δίκαιες τις επιδιώξεις του .

Βιλαέτια της Μακεδονίας: Κόσσοβο, Μοναστήρι και Θεσσαλονίκη Οι Αντίπαλοι Βιλαέτια της Μακεδονίας: Κόσσοβο, Μοναστήρι και Θεσσαλονίκη ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΡΟΥΜΑΝΟΙ ΣΕΡΒΟΙ

Στις βόρειες περιοχές του γεωγραφικού χώρου της Μακεδονίας, δηλ Στις βόρειες περιοχές του γεωγραφικού  χώρου της Μακεδονίας, δηλ. πάνω από τα σημερινά βόρεια σύνορά της Ελλάδας, πλειονότητα αποτελούσαν οι Σλάβοι και οι Βούλγαροι , στις νότιες οι Έλληνες , στις μεσαίες, Βέροια, Έδεσσα, Πέλλα .., ήταν μάλλον δυσδιάκριτες οι αναλογίες και πιο συχνή η διγλωσσία των πληθυσμών .

ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΙ Αγωνίστηκαν σε ομάδες που αποτελούνταν από αξιωματικούς του ελληνικού στρατού και συνήθως απλούς κατοίκους της Μακεδονίας αλλά και εθελοντές από όλα τα μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού. Σκοπός τους ήταν η προστασία των Ελλήνων κατοίκων της Μακεδονίας.

Πολλοί από αυτούς σκοτώθηκαν την ώρα του καθήκοντος αλλά τελικά κατόρθωσαν να σώσουν την Μακεδονία!

ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ - ΚΟΜΙΤΑΤΖΗΔΕΣ Οι Βούλγαροι επιθυμώντας να κατακτήσουν ολόκληρη την Μακεδονία σχημάτισαν ειδικά ανταρτικά σώματα (κομιτατζήδες) που δρούσαν στην Μακεδονία με σκοπό να εκδιώξουν ή να εκβουλγαρίσουν τον τοπικό πληθυσμό.

Συγκρούστηκαν συχνά με τους Έλληνες Μακεδονομάχους που προσπαθούσαν να προστατεύσουν τον ελληνικό πληθυσμό από τις θηριωδίες των Βουλγάρων. Τελικά νικήθηκαν και αποχώρησαν από την περιοχή έχοντας διαπράξει όμως πάμπολλες δολοφονίες, ληστείες και βιασμούς.

ΤΟΥΡΚΟΙ - ΟΘΩΜΑΝΟΙ Οι Οθωμανοί Τούρκοι ήταν οι κατακτητές και κάτοχοι της Μακεδονίας κατά την περίοδο αυτή. Συχνά συγκρούστηκαν με τους Έλληνες και Βούλγαρους αντάρτες προσπαθώντας να διατηρήσουν την περιοχή υπό τον έλεγχο τους.

ΝΕΟΤΟΥΡΚΟΙ Συχνά βέβαια βοηθούσαν την βουλγαρική πλευρά εναντίον των Ελλήνων τους οποίους θεωρούσαν πιο επικίνδυνο αντίπαλο. Με την επανάσταση των Νεότουρκων θεωρητικά σταματά ο Αγώνας καθώς το νέο καθεστώς υποσχόταν ελευθερίες. Τελικά, καθώς αυτές οι υποσχέσεις δεν τηρήθηκαν είχαμε την κήρυξη των Βαλκανικών πολέμων.

ΡΟΥΜΑΝΟΙ Οι Ρουμάνοι δεν πήραν μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα στρατιωτικά αλλά χρησιμοποιώντας την προπαγάνδα προσπάθησαν μα πλησιάσουν την πληθυσμιακή ομάδα των Βλάχων – Αρμάνων χρησιμοποιώντας σαν όχημα την γλώσσα.

ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΡΟΥΜΑΝΩΝ Οι Αρμάνοι, γνωστοί στην Ελλάδα κυρίως ως Βλάχοι, είναι μία λατινόφωνη πληθυσμιακή ομάδα τα μέλη της οποίας κατοικούσαν στην κυρίως Ελλάδα, στην Αλβανία και στην Μακεδονία.. Μητρική γλώσσα των Αρμάνων είναι η βλάχικη, γνωστή επίσης υπό το νεολογισμό «Αρωμουνική». Η οποία είναι λατινογενούς προέλευσης. Τελικά η προσπάθεια των Ρουμάνων απέτυχε χάρη στην ισχυρή Ελληνική εθνική συνείδηση των Βλάχων.

ΣΕΡΒΟΙ Οι Σέρβοι επίσης δεν πήραν μέρος στρατιωτικά στον Μακεδονικό Αγώνα αλλά προσπάθησαν και αυτοί να αποσπάσουν πληθυσμούς οι οποίοι γειτνίαζαν στην Σερβία και μιλούσαν κάποιου είδους γλωσσικό ιδίωμα το οποίο περιλάμβανε σλαβικές λέξεις. Η προσπάθεια τους δεν τελεσφόρησε καθώς οι περισσότεροι σλαβόφωνοι ήταν ελληνικής εθνικής συνείδησης.

Σημαντικά γεγονότα του Μακεδονικού Αγώνα

Η ίδρυση της Βουλγαρικής Εξαρχίας  Η ίδρυση της Βουλγαρικής Εξαρχίας  Το 1867 το ζήτημα φάνηκε πως θα λυθεί μετά τις προτάσεις του Πατριάρχη Γρηγορίου Στ΄ για αυτοδιοικούμενη Βουλγαρική Εκκλησία στις βόρειες περιοχές, που θα είχε όμως πνευματικούς δεσμούς με το Πατριαρχείο. Ομοίως με τα προηγούμενα, το σχέδιο αυτό απορρίφθηκε και η οθωμανική διοίκηση ύστερα από ρωσικές πιέσεις αναγνώρισε με φιρμάνι, το  Χάτι Χουμαγιούν του 1870  την Αυτοκέφαλη Βουλγαρική Εκκλησία με επικεφαλή έξαρχο.

Πότε Αρχίζει ο Αγώνας Ο Μακεδονικός αγώνας ήταν ένας ανορθόδοξος πόλεμος στις αρχές του 20ου αιώνα που διήρκεσε περίπου 4 χρόνια, 1904-1908, και διεξήχθη στη Μακεδονία, η οποία  τότε ήταν μέρος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας,  μεταξύ κυρίως ελληνικών και βουλγαρικών ενόπλων σωμάτων, ακόμα και Σέρβων και Ρουμάνων, από τη στιγμή που έγινε αντιληπτό ότι η σημαντική αυτή επαρχία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας θα ήταν η επόμενη εδαφική απώλεια του Μεγάλου Ασθενούς. Ξεκίνησε από την περιοχή της Καστοριάς και περί το τέλος του πολέμου, είχε επεκταθεί σ’ όλη τη σημερινή Μακεδονία μέχρι και των περιοχών του Μοναστηρίου, Γευγελής, Δοϊράνης κλπ.

Μακεδονική Φιλική Εταιρία Μακεδονική Φιλική Εταιρία Την άνοιξη του 1903 όμως, σχηματίζεται η πρώτη επιτροπή, η Μακεδονική Φιλική Εταιρεία από τον Αργύριο Ζάχο, τον Θεόδωρο Μόδη και τον Θεόδωρο Καπετανόπουλο. Σκοπός ήταν να πειστεί η Ελληνική κυβέρνηση να ενισχύσει την ένοπλη άμυνα των ελληνικών πληθυσμών της Μακεδονίας. Έτσι την άνοιξη του 1904, έρχονται στη Μακεδονία για να μελετήσουν την κατάσταση και να υποδείξουν πρακτικά μέτρα οι λοχαγοί Αναστάσιος Παπούλας και Αλέξανδρος Κοντούλης και οι ανθυπολοχαγοί Γ. Κολοκοτρώνης και Π. Μελάς.

Διεθνή Χωροφυλακή Έτσι τους πρώτους μήνες του 1904 σχηματίστηκε στους 3 νομούς Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Σκοπίων, σώμα χωροφυλάκων με διοικητή Ιταλό στρατηγό που είχε στις διαταγές του πέντε ανώτερους Ευρωπαίους αξιωματικούς. Όμως καθεμιά από τις δυνάμεις απέβλεπε σε δικούς της σκοπούς. Έτσι, τίποτα δεν άλλαξε.

Μακεδονικό Κομιτάτο  Στην Αθήνα στις 22 Μαΐου 1904 ιδρύθηκε το Μακεδονικό Κομιτάτο, στα γραφεία της εφημερίδας «Εμπρός». Εμπνευστής, ιδρυτής, αλλά και Πρόεδρος του κομιτάτου ήταν ο διευθυντής της εφημερίδας «Εμπρός» Δημήτρης Καλαποθάκης (1862-1921) από την Αρεόπολη και μέλος της πρώτης οργανωτικής επιτροπής ο Πέτρος Κανελλίδης (1846- 1911) από το Κουτήφαρι της Έξω Μάνης, διευθυντής της εφημερίδας «Καιροί». Το κομιτάτο αποφασίζει να δράσει άμεσα στέλνοντας ένοπλα σώματα και οπλισμό στους ελληνικούς πληθυσμούς της Μακεδονίας.

Επανάσταση Νεότουρκων Με τον όρο Νεότουρκοι εννοείται το τουρκικό εθνικιστικό κόμμα «Ένωση και Πρόοδος» της μεταρρύθμισης που ξεκίνησε στην τουρκοκρατούμενη τότε Θεσσαλονίκη το 1908. Στα συμφραζόμενα του όρου Νεότουρκοι εντάσσονται αξιωματικοί, πολιτικοί και διανοούμενοι, οι οποίοι ξεσηκώθηκαν για την επαναφορά του Συντάγματος του 1876, υιοθετώντας το σύνθημα Ελευθερία, Ισότητα και Δικαιοσύνη. Βασικοί στόχοι του κινήματος ήταν η κατάλυση της απολυταρχίας του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β και η εγκαθίδρυση ενός εκσυγχρονισμένου κράτους στο ευρωπαϊκό πρότυπο, που θα μπορούσε να διατηρήσει την εδαφική ακεραιότητα της αυτοκρατορίας, καθώς και να αντισταθεί στις επεμβάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων. Το κίνημα των Νεότουρκων υπήρξε, αρχικά, σε μεγάλο βαθμό, συνέχεια του κινήματος των Νεο-οθωμανιστών του 1876.

Πότε Τελειώνει ο Αγώνας Ο Μακεδονικός Αγώνας ανεπίσημα τελείωσε το 1908 με την επανάσταση των Νεότουρκων.

Βαλκανικοί Πόλεμοι Οι Βαλκανικοί πόλεμοι ήταν δύο πόλεμοι που έγιναν στα Βαλκάνια το 1912-1913 στους οποίους αρχικά η Βαλκανική Συμμαχία (Σερβία, Μαυροβούνιο, Ελλάδα και Βουλγαρία) επιτέθηκε και απέσπασε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία την Μακεδονία και το μεγαλύτερο μέρος της Θράκης, ενώ στη συνέχεια, μετά τις διαφωνίες μεταξύ των νικητών για τον τελικό διαμοιρασμό των εδαφών, ξέσπασε δεύτερος πόλεμος (αυτή τη φορά με τη συμμετοχή και της Ρουμανίας) από τον οποίο εξήλθε ηττημένη η Βουλγαρία, χάνοντας το μεγαλύτερο μέρος των εδαφών που είχε αρχικά κατακτήσει.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΜΑΥΡΙΔΟΥ ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΑ ΕΡΑ ΜΕΤΑ ΕΝΕΝΤΑ Υπεύθυνος γιορτής Περδικάτσης Διονύσιος

ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ Eίναι η ονομασία της Αρχιεπισκοπής  Κωνσταντινουπόλεως - Νέας Ρώμης. Υφίσταται ως η πρώτη στην τάξη μεταξύ των Ορθοδόξων Εκκλησιών και φέρει το ιστορικό προνόμιο της αποδοσης  αυτοκεφαλιών στις τοπικές εκκλησιαστικές διοικήσεις της πρεσβυτέρας Ρώμης

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ-ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ Η Βουλγαρική Εξαρχία συστήθηκε ως αυτόνομη Ορθόδοξη Εκκλησία με σουλτανικό φιρμάνι, κατά παράβαση των χριστιανικών διατάξεων και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στις 28 Φεβρουαρίου / 12 Μαρτίου έχοντας έδρα την Κωνσταντινούπολη.

Το φιρμάνι αυτό αναγνώριζε ουσιαστικά την κατάσταση η οποία είχε διαμορφωθεί στην περιοχή της μετέπειτα Βουλγαρίας μετά από τη βαθμιαία αφύπνιση του βουλγαρικού εθνικισμού ο οποίος είχε αρχίσει να εμφανίζεται περίπου το 1840 και την εκδίωξη των Ελλήνων πατριαρχικών κληρικών και την επάνδρωσή της από Βούλγαρους ιεράρχες.

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ- ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ Η Πανορθόδοξη Σύνοδος που συγκλήθηκε το 1872 κήρυξε ως σχισματική την Βουλγαρική Εξαρχία λόγω του καθαρά εθνοτικού χαρακτήρα της και της μη μνημόνευσης του Πατριάρχη κατά τις λειτουργίες, γεγονότα παράτυπα σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ Επίσης, ο άκρατος εθνοφυλετισμός της Εξαρχίας καθόρισε σε απόλυτο σχεδόν βαθμό την ταύτιση της έννοιας του Εξαρχικού με αυτή του Βούλγαρου. Δεν είναι τυχαίο που η ίδρυση της Βουλγάρικης Εκκλησίας αποτελεί την απαρχή του Μακεδονικού Ζητήματος, που θα μετατραπεί σε ένοπλη αντιπαράθεση κατά τις επόμενες δεκαετίες.

“Μακεδονικη” Ορθοδοξη ΕκκλησΙα ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ (FYROM) H “Μακεδονική” Ορθόδοξη Εκκλησία - Αρχιεπισκοπή Οχρίδας είναι η σχισματική Εκκλησία της Π.Γ.Δ.Μ. η οποία και προέκυψε από την διάσπαση των τριών νοτιότερων επαρχιών της Σερβικής Εκκλησίας τον Οκτώβριο και ως σήμερα δεν αναγνωρίζεται από καμιά άλλη ορθόδοξη Εκκλησία.

Αν και με την ίδρυσή της το 1958 βρισκόταν σε Κανονική Ενότητα με το σερβικό Πατριαρχείο και ο πρώτος επίσκοπός της χειροτονήθηκε από τον Σέρβο Πατριάρχη.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΓΙΑΝΤΣΕ ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΑΥΡΙΔΟΥ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!!!!!! ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΓΙΑΝΤΣΕ ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΑΥΡΙΔΟΥ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ γιορτησ ΠΕΡΔΙΚΑΤΣΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ 1904-1908

ΓΛΩΣΣΑ Ο Μακεδονικός χώρος κατά την περίοδο της Οθωμανικής εξουσίας μοιραία έγινε πεδίο ανάμιξης πληθυσμών ελληνικών, σερβικών, βουλγαρικών, αφού αποτελούσε κεντρικό τμήμα του Οθωμανικού Κράτους με ελεύθερη διακίνηση των πληθυσμών. Μοιραία, επίσης, οι πληθυσμοί αυτοί, που συνεργάζονταν σε πολλούς τομείς δραστηριότητας, κυρίως οικονομικούς, γίνονταν σε μεγάλο ποσοστό δίγλωσσοι.

«ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗΣΗ ΛΑΩΝ»

Στις βόρειες περιοχές του γεωγραφικού χώρου της Μακεδονίας, δηλ Στις βόρειες περιοχές του γεωγραφικού  χώρου της Μακεδονίας, δηλ. πάνω από τα σημερινά βόρεια σύνορά της Ελλάδας, πλειονότητα αποτελούσαν οι Σλάβοι και οι Βούλγαροι, στις νότιες οι Έλληνες, στις μεσαίες, Βέροια, Έδεσσα, Πέλλα, ήταν μάλλον δυσδιάκριτες οι αναλογίες και πιο συχνή η διγλωσσία των πληθυσμών. Όταν σχηματίστηκαν ανεξάρτητα κρατίδια Βαλκανίων, το Σερβικό και το Ελληνικό κατά το πρώτο μισό του 19ου αιώνα, το Βουλγαρικό κατά το 1878, ενώ η Μακεδονία ολόκληρη ήταν ακόμα υπό Οθωμανική κυριαρχία, όλοι αυτοί οι λαοί είχαν εθνική ιδεολογία μία: να απελευθερώσουν αλύτρωτους αδελφούς  και αυτούς του Μακεδονικού χώρου. Όλοι άκουγαν τη γλώσσα τους στα μακεδονικά εδάφη, όλοι λογάριαζαν τους δίγλωσσους δικούς τους ομοεθνείς, όλοι επικαλούνταν λόγους ιστορικούς, για να τεκμηριώσουν ως δίκαιες τις επιδιώξεις του.

Σλαβόφωνοι-Δίγλωσσοι της ελληνικής Μακεδονίας Σλαβόφωνοι-Δίγλωσσοι της ελληνικής Μακεδονίας Η έλλειψη ουσιαστικών συνόρων στην ελληνική χερσόνησο έκανε εύκολο τον συγχρωτισμό με τους άλλους λαούς και οι μετακινήσεις για εργασία πολλών φτωχών Σλάβων προς τις εύφορες βόρειες περιοχές του ελληνικού χώρου, ήταν συνηθισμένο φαινόμενο. Έτσι προέκυψε το σλαβικό ιδίωμα και αποτέλεσε μέσο κοινής συνεννόησης Τούρκων, Ελλήνων και Σλάβων εποίκων για να εξυπηρετούνται εμπορικοί και άλλοι σκοποί. 

Ο ΒΑΛΤΟΣ-ΛΙΜΝΗ ΤΩΝ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ

ΠΑΡΑΔΟΣΗ

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Σε γενικές γραμμές, οι Μακεδονικοί μουσικοί ρυθμοί και οι Μακεδονικές στιχουργικές θεματολογίες είναι ο απαραίτητος ενδιάμεσος συνδετικός κρίκος μεταξύ της μουσικής παράδοσης της Ηπείρου και Θεσσαλίας (και δευτερευόντως της Στερεάς Ελλάδας και Πελοποννήσου) με τη μουσική παράδοση της Θράκης και της Κωνσταντινούπολης (και δευτερευόντως της βορειοδυτικής Μικράς Ασίας), χωρίς τη μελέτη του οποίου, η ανάλυση και διερεύνηση της εξέλιξης του παραδοσιακού Ελληνικού τραγουδιού στους αιώνες, καθίσταται ιδιαίτερα δυσχερής.

ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ Τα παραδοσιακά Μακεδονικά τραγούδια υπάγονται στα μουσικά ιδιώματα της Ηπειρωτικής Ελλάδας αλλά χαρακτηρίζονται από μεγάλη ανομοιογένεια, λόγω των διαφόρων επιρροών που δέχτηκαν τόσο από τους γειτονικούς λαούς όσο και από τους πρόσφυγες -τους οποίους δέχτηκε η περιοχή- και της μορφολογίας του χώρου.

ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΦΟΡΕΣΙΕΣ

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣΙΕΣ

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΦΟΡΕΣΙΕΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΕΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ-ΝΤΟΠΙΕΣ

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ: ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ: Λυτός (Φλώρινα) Άσπρα μου περιστέρια Ας χαμήλωναν τα βουνά (Μακεδονία) Ζάραμο (Φλώρινα) Με μήνυσε μια αρχόντισσα (Κεφάτο τραγούδι σε ρυθμό τετράσημο) "Μακεδονικός Χορός« Πατριωτικά : Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η Χώρα (Διασκευή του Μακεδονικού χορού σε στρατιωτικό εμβατήριο που γράφτηκε μετά τους Βαλκανικούς πολέμους) "H Μακεδονία μας" - Δεν θα την πάρουνε ποτέ την γη των Μακεδόνων (πατριωτικό άσμα που γράφτηκε μετά τους Βαλκανικούς πολέμους και τραγουδιέται σε εθνικές επετείους)

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΤΕ ΔΩΡΑ ΤΣΟΥΦΛΙΔΟΥ ΑΡΕΤΗ ΜΠΑΝΙΩΤΗ ΧΡΥΣΑ ΔΕΛΗΜΠΕΗ Υπεύθυνος Γιορτής: Διονύσιος Περδικάτσης

ΔΙΑΣΗΜΟΙ μΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΙ 1903-1908 ΔΙΑΣΗΜΟΙ μΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΙ 1903-1908

Σαράντος Αγαπηνός (Καπετάν Τέλλος Άγρας) Σαράντος Αγαπηνός (Καπετάν Τέλλος Άγρας) Το πραγματικό όνομα του Τέλλου Άγρα ήταν Σαραντέλος ή Σαράντος Αγαπηνός. Αν και τυπικά δηλώνονται ως τόπος γέννησής του οι Γαργαλιάνοι Μεσσηνίας, ο πραγματικός τόπος γέννησής του, το 1880, ήταν το Ναύπλιο, στο οποίο υπηρετούσε τότε

Τον Σεπτέμβριο του 1906, ύστερα από απόφαση του Γενικού Προξενείου Θεσσαλονίκης, αποστέλλονται στη λίμνη των Γιαννιτσών τρία νέο συγκροτηθέντα ελληνικά σώματα. Μετά από μεσολάβηση του Νικολάου Ρόκα, καλείται στην περιοχή ο Αγαπηνός. Τον Σεπτέμβριο του 1906, ύστερα από απόφαση του Γενικού Προξενείου Θεσσαλονίκης, αποστέλλονται στη λίμνη των Γιαννιτσών τρία νέο συγκροτηθέντα ελληνικά σώματα.. Στις 5 Ιουνίου 1907 ο Βούλγαρος βοεβόδας Ζλάταν εκμεταλλεύτηκε το ήθος και την τιμιότητα του Άγρα και, αφού τον κάλεσε άοπλο να συμφιλιωθούν, τον αιχμαλώτισε και τον κρέμασε κοντά στο Τέχοβο (Καρυδιά), Εδέσσης της Π. Ε. Πέλλας.

Παύλος Μελάς (Μίκης Ζέζας) Παύλος Μελάς (Μίκης Ζέζας) Ο Παύλος Μελάς (29 Μαρτίου 1870 – 13 Οκτωβρίου 1904) ήταν αξιωματικός πυροβολικού του ελληνικού στρατού. Ο Παύλος Μελάς γεννήθηκε στη Μασσαλία της Νότιας Γαλλίας. Ηταν ένα από τα επτά παιδιά του ηπειρώτη έμπορου Μιχαήλ Μελά και της Ελένης Βουτσινά, κόρης εύπορου κεφαλλονίτη εμπόρου από την Οδυσσό. Η καταγωγή της οικογένειάς του ήταν από τον Παρακάλαμο Πωγωνίου της Ηπείρου, όπου ακόμα σώζονται τα ερείπια του οικογενειακού πύργου.Η οικογένεια του μετακινήθηκε στην Αθήνα το 1874.

Το 1885 ο Μελάς τελείωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και τον επόμενο χρόνο εισήχθη στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων απ' όπου αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός το 1891. Παράλληλα γνώρισε τη Ναταλία Δραγούμη, κόρη του πολιτικού και μέλλοντα πρωθυπουργού Στέφανου Δραγούμη και αδερφή του Ίωνα Δραγούμη. Ο Στέφανος Δραγούμης ήταν επίσης φλογερός εθνικιστής και είχε εμφυσήσει στα παιδιά του αντίστοιχα ιδανικά. Ο Μελάς και η Δραγούμη παντρεύτηκαν τον Οκτώβριο του 1892 και απέκτησαν δύο παιδιά: Τον Μιχάλη (χαϊδευτικά Μίκης) το 1895 και τη Ζωή (χαϊδευτικά Ζέζα) το 1897 τα οποία σχημάτισε το ψευδώνυμό του.

Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ Συμμετείχε από τους πρώτους στο ιδρυθέν το 1900 Μακεδονικό Κομιτάτο για την προώθηση της ελληνικής επιρροής στην περιοχή της Μακεδονίας, ως αντίδραση στη δράση των Βούλγαρων κομιτατζήδων. Έτσι από τον Φεβρουάριο του 1904 ο Παύλος Μελάς έσπευσε με άλλους τρεις αξιωματικούς, τους Α. Κοντούλη, Α. Παπούλα και Γ. Κολοκοτρώνη, προς επιτόπια μελέτη της κατάστασης. Αποτυγχάνοντας σε εκείνη την πρώτη προσπάθεια, επανήλθε τον Ιούλιο του ίδιου έτους οπότε και εισήλθε στη Μακεδονία ως ζωέμπορος με το όνομα «Πέτρος Δέδες». Μετά από 20ήμερη παραμονή συναντήθηκε με τον Έλληνα πρόξενο Λάμπρο Κορομηλά στη Θεσσαλονίκη ανταλλάσσοντας σκέψεις για ανάληψη επιχειρήσεων και στη συνέχεια επέστρεψε στην Αθήνα. Ύστερα από παρέμβαση της ελληνικής κυβέρνησης ο Μελάς ανέλαβε την αρχηγία του Μακεδονικού αγώνα ενάντια στους Βούλγαρους με την εντολή να ασκεί καθήκοντα αρχηγού και στις μικρότερες ομάδες που δρούσαν εν τω μεταξύ στις περιφέρειες Μοναστηρίου και Καστοριάς.  

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ Στις 12 Οκτωβρίου 1904, ύστερα από αποτυχημένη επιδρομή στο Νερέτ, ο Μελάς και η ομάδα του κατευθύνθηκαν στα Στάτιστα (σημερινός Μελάς), χωριό τότε πλειοψηφικά σλαβόφωνο. Στο χωριό, ο ντόπιος συνεργάτης του Μελά Ντίνας Στεργίου μοίρασε τους άνδρες της ομάδας σε πέντε σπίτια. Στο χωριό όμως υπήρχε οργανωμένος βουλγαρικός πυρήνας, μέλος του οποίου ειδοποίησε τον οθωμανικό στρατό για την παρουσία του ελληνικού σώματος. Στις 13 Οκτωβρίου το χωριό περικυκλώθηκε από οθωμανικό απόσπασμα 150 ανδρών και ξεκίνησαν αψιμαχίες. Το ξημέρωμα της επόμενης ημέρας θα έβρισκε τον Μελά νεκρό υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες.

Κωνσταντίνος Χρήστου (Καπετάν Κώττας) Ο Κωνσταντίνος (Κώττας) Χρήστου (1860 – 1905), γνωστός και με το προσωνύμιο Αετός των Κορεστίων, ήταν Έλληνας Μακεδονομάχος οπλαρχηγός, ο πρωτεργάτης του Μακεδονικού αγώνα, από τη Ρούλια (Κώτας) των Πρεσπών.Ο πατέρας του ονομάζονταν Χρήστος και η μητέρα του Δέσποινα.

Στις αρχές του 1897 ο Κώττας εγκατέλειψε τη Ρούλια και βγήκε στο βουνό ως αντάρτης. Η κατάσταση ήταν έκρυθμη λόγω της Μακεδονικής Επανάστασης του 1896 που ήταν ακόμα σε εξέλιξη αλλά και του επικείμενου Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897. Ο Κώττας άρχισε να καταδιώκει Οθωμανούς άρχοντες και έδωσε αρκετές μάχες με οθωμανικά στρατεύματα. Την άνοιξη του 1897, η φήμη της δράσης του Κώττα ήταν τέτοια, που 28 νέοι των καλύτερων οικογενειών του Μοναστηρίου, μεταξύ των οποίων και ο βιομήχανος Νικόλαος Καζάζης, είχαν προετοιμαστεί και εξοπλιστεί. Το 1898 ο Κώττας με την ομάδα του, κατόρθωσε να συλλάβει και να εξοντώσει τον Τούρκοεισπράκτορα Ταχήρ, ο οποίος καταδυνάστευε τα χωριά της τότε υποδιοίκησης (καζά) Φλώρινας. Στις 29 Ιουλίου του ίδιου έτους εξόντωσε στην Τύρσια (Τρίβουνο) τον Νουρή μπέη, που ήταν ιδιαίτερα σκληρός με τους χριστιανούς της υποδιοίκησης (καζά) Φλώρινας.

Το Πάσχα του 1900, ο Κώττας με το σώμα του εξόντωσε τον Κασήμ αγά, ο οποίος ήταν ο ισχυρότερος μπέης της περιοχής και εξανάγκαζε σε εξαθλίωση τους κατοίκους επιβάλλοντας βαρείς φόρους και χρησιμοποιώντας βίαια μέσα. Την ίδια εποχή (άνοιξη του 1900) αναδιοργάνωσε το σώμα του, το οποίο τώρα περιελάμβανε το Σωτήριο Βέλλιο από την Κραπέστινα (Ατραπό), το Μήτρο Βλάχο, το Χρήστο Σφέτκο, τον Ιωάννη Μπούτζωφ, τον Νάκο, το Δεμίρη και τον Αλέξανδρο Νάστο. Την περίοδο εκείνη, ο Βούλγαρος κομιτατζής Μοσκώφ απαίτησε από την ΕΜΕΟ την αρχηγία στην περιοχή Καστοριάς, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Έτσι, η ΕΜΕΟ αποφάσισε, την προσωρινή παραμονή του Κώττα, ως στέλεχός της. Τον Ιούλιο του 1900 ο Κώττας με το νέο σώμα του εξόντωσε τον Αμπεντίν αγά της Καστοριάς που καταπίεζε τους κατοίκους της περιοχής. Οι επιτυχίες αυτές εδραίωσαν την ηγετική παρουσία του Κώττα στην περιοχή Πρεσπών και Κορεστίων καθώς ανακούφισαν τους κατοίκους από την εκμετάλλευση των επίσημων και ανεπίσημων Οθωμανών δυναστών. Η μορφή του Κώττα έγινε θρύλος και αποτέλεσε την ελπίδα για τους κατοίκους της Βορειοδυτικής Μακεδονίας.

Μετά τη σύλληψή του ο Κώττας Χρήστου, μεταφέρθηκε αρχικά στις φυλακές Καστοριάς, στη συνέχεια στις φυλακές Κορυτσάς και τελικά στις φυλακές Μοναστηρίου.  Κατά την κράτησή του στην φυλακή, ο Έλληνας πρόξενος του Μοναστηρίου Σταμάτιος Κιουζές Πεζάς και ο Μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης, προσπάθησαν να τον αποφυλακίσουν αλλά οι οθωμανικές αρχές ήταν ανένδοτες, καθώς εκκρεμούσαν σε βάρος του πολλές καταδίκες. Ο Μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης πέτυχε συμφωνία με τους Οθωμανούς, ώστε να αποφυλακιστεί ο Κώττας με αντάλλαγμα την υπηρεσία του στον οθωμανικό στρατό, κάτι που ο ίδιος φυσικά αρνήθηκε. Ο απαγχονισμός του αποφασίστηκε για το πρωινό της 27ης Σεπτεμβρίου του 1905. Απαίτησε να του φέρουν Έλληνα ορθόδοξο ιερέα που τον μετάλαβε και στη συνέχεια οδηγήθηκε στην πλατεία Ατ Παζάρ της πόλης του Μοναστηρίου. Κατά τη διαδρομή έως την πλατεία ο Κώττας Χρήστου, σε μια απέλπιδα προσπάθεια, ξέφυγε από τους φρουρούς του και διέφυγε στα στενά σοκάκια της πόλης. Ακολούθησε τεράστια κινητοποίηση των Οθωμανικών δυνάμεων και ανθρωποκυνηγητό στους δρόμους της πόλης και τελικά συνελήφθη. Οδηγήθηκε τελικά στην πλατεία Ατ Παζάρ και εκεί ο Κώττας απαίτησε να του λύσουν τα χέρια. Ανέβηκε μόνος του στο ικρίωμα και αποφασισμένος, αφού φώναξε για τελευταία φορά: Ζήτω η Ελλάς . κλώτσησε μόνος του το υποπόδιο.

Ευχαριστούμε για την παρακολούθηση ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΛΑΘΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΕΛΛΑΝΙ Υπεύθυνος γιορτής:Διονύσιος Περδικάτσης

Γκόνος Γιώτας (1880-1911) Ο Γεώργιος Γιώτας (1880-1911) ήταν Μακεδονομάχος που έδρασε στην περιοχή των Γιαννιτσών. Ίσως ο σημαντικότερος μαχητής την περίοδο του Μακεδονικού Aγώνα στην Κεντρική Μακεδονία, στο πιο νευραλγικό σημείο: το Βάλτο των Γιαννιτσών

Ιωάννης Δεμέστιχας (1882-1960) Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1882 . Πολέμησε κατά το Μακεδονικό Αγώνα το 1906–1907. Στη συνέχεια ανέλαβε την αρχηγία του Στόλου το 1927–28 και έπειτα διορίστηκε αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, ως το 1930.

Κωνσταντίνος Μπουκουβάλας - Καπετάν Πετρίλος Κωνσταντίνος Μπουκουβάλας - Καπετάν Πετρίλος Γεννήθηκε το 1877 στο Γύθειο και παρακολούθησε τη σχολή Ευελπίδων. Ήταν υπολοχαγός Πεζικού του Ελληνικού στρατού όταν κατατάχθηκε στα εθελοντικά σώματα του Μακεδονικού Αγώνα. Έδρασε στη Μακεδονία από τον Απρίλιο του 1905 μέχρι το Μάιο του 1908. Στην αρχή υπηρέτησε στο σώμα του καπετάν Νταφώτη και όταν αυτό διαλύθηκε εστάλη από το Κέντρο Θεσσαλονίκης στη λίμνη των Γιαννιτσών με δύναμη 45 αντρών.

Κωνσταντίνος Γαρέφης (1874-1906) Το 1905 ο Κωνσταντίνος Γαρέφης ακολούθησε τον Κωνσταντίνο Μαζαράκη-Αινιάν και με κέντρο δράσης το Βέρμιο αγωνίστηκε ως υπαρχηγός του σώματος Μακεδονικού αγώνα.

Δημήτριος Νταλίπης Ο Δημήτριος Νταλίπης (... - 19 Νοεμβρίου 1906) ήταν Έλληνας μακεδονομάχος οπλαρχηγός από το Γάβρο Καστοριάς. Ο Δημήτριος Νταλίπης του Κωνσταντίνου γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στο Γάβρο Καστοριάς από οικογένεια κτηνοτρόφων. Το πραγματικό επίθετο της οικογενείας ήταν Κεχαγιάς. Προσέλαβε το προσωνύμιο "Νταλίπης" από τον ξακουστό κλέφτη και επαναστάτη Στέφανο Νταλίπη, ενός από τους πρωτεργάτες της Μακεδονικής Επανάστασης του 1878. Αποτέλεσε έναν από τους ισχυρότερους οπλαρχηγούς στα Κορέστια που αγωνίστηκαν για την υποστήριξη της Ελληνικής πλευράς.

Ευχαριστούμε για την υπομονή σας ΚΛΑΪΝΤΙ ΓΙΑΟΥΠΙ ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΗΝΔΡΟΣ Υπεύθυνος Γιορτής : Διονύσιος Περδικάτσης

ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

ιων δραγOYμηΣ Ο Ίων (Ιωάννης) Δραγούμης (Αθήνα, 2 Σεπτεμβρίου ή 14 Σεπτεμβρίου  1878 - 31 Ιουλίου 1920) ήταν διπλωμάτης, πολιτικός και λογοτέχνης. Υπήρξε βασικός οργανωτής[ των ελληνικών κοινοτήτων κατά τον Μακεδονικό αγώνα. Υποστήριξε τη δημιουργία ενός πολυεθνικού ελληνικού κράτους, εκφραζόμενος από το 1908 εναντίον της Μεγάλης Ιδέας. Πρωταγωνίστησε στο γλωσσικό κίνημα του δημοτικισμού, ενώ με το συγγραφικό του έργο άσκησε[ σημαντική επιρροή στη διαμόρφωση της ελληνικής ιδεολογίας των αρχών του εικοστού αιώνα.

.. Μέσα στο ασταθές πολιτικό κλίμα που ακολούθησε την απόπειρα δολοφονίας του Ελευθέριου Βενιζέλου στο Παρίσι, συνελήφθη και τελικά δολοφονήθηκε στην περιοχή Αμπελοκήπων της Αθήνας, από βενιζελικό στρατιωτικό σώμα ασφαλείας, μπροστά σε περαστικούς.

. Από το 1899 μπήκε στο διπλωματικό κλάδο και υπηρέτησε διαδοχικά ως υποπρόξενος, κατόπιν απαίτησής του, στο Μοναστήρι και εν συνεχεία στην Ανατολική Μακεδονία, στο Προξενείο Σερρών (1903), στην Ανατολική Ρωμυλία στο Προξενείο του Πύργου και στη Θράκη, στο Προξενείο της Φιλιππούπολης (1904).

Δημήτριος Καλαποθάκης Γεννήθηκε το 1865 στην Αρεόπολη και πέθανε στη Γερμανία το Μάιο του 1921 κατά τη διάρκεια εγχείρησης. Εγκαταλείποντας τις πανεπιστημιακές του σπουδές στην Αθήνα, όταν καταλήφθηκε η Θεσσαλία, μετέβη στο Βόλο όπου και εξέδωσε την εφημερίδα "Σημαία", την έκδοση της οποίας μετέφερε στη συνέχεια στην Αθήνα και διατήρησε για κάποιο διάστημα. Για πολλά χρόνια ο Καλαποθάκης ήταν ο πολιτικός αρθρογράφος που υποστήριζε ανοικτά τον Χαρίλαο Τρικούπη, μετά τον θάνατο του οποίου και εξέδωσε την εφημερίδα "Εμπρός".

Υπήρξε μια από τις σημαίνουσες φυσιογνωμίες της τότε ελληνικής δημοσιογραφίας αλλά και ένας από τους κύριους διοργανωτές τουΜακεδονικού Κομιτάτου, το 1904, προκειμένου να ανακοπεί ο εκβουλγαρισμός της Μακεδονίας και να βοηθήσει με όπλα, χρήματα και εφόδια τους Έλληνες Μακεδονομάχους. Του Κομιτάτου αυτού υπήρξε πρόεδρος μέχρι της διάλυσής του.

ΛΑμπροΣ ΚορομηλΑΣ Ο Λάμπρος Κορομηλάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1856 και πέθανε στη Νέα Υόρκη το 1923. Ήταν δευτερότοκος γιος του εκδότη Ανδρέα Κορομηλά. Μετά τη περάτωση των εγκυκλίων σπουδών του συνέχισε σπουδές στο εξωτερικό, στο Τύμπιγκεν και Παρίσι, όπου και ανακηρύχθηκε διδάκτωρ των φυσικομαθηματικών στη Γερμανία καθώς και των οικονομικών και πολιτικών επιστημών στη Γαλλία. Όταν επανήλθε στην Ελλάδα ανέλαβε για λίγο χρόνο τη διεύθυνση του εκδοτικού οίκου του πατέρα του και αργότερα το Εθνικό Τυπογραφείο

Στη συνέχεια διαδέχθηκε τον αδελφό του Δημήτριο στη διεύθυνση της "Εφημερίδας" που την ανέδειξε σε σπουδαίο πολιτικό όργανο με τα άρθρα που φιλοξενούσε. Το 1892 δημοσίευσε το περισπούδαστο τότε άρθρο "Έσοδα και φόροι" που αποτέλεσε σημαντικό βοήθημα στους τότε ξένους οικονομολόγους που είχαν αναλάβει την εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας.

. Τον αυτό χρόνο άρχισε εντατικά μαθήματα εκμάθησης της βουλγαρικής και τουρκικής γλώσσας προκειμένου ν΄ αφιερωθεί στον Μακεδονικό Αγώνα. Εργαζόμενος έτσι παρασκηνιακά εμφανίσθηκε στο προσκήνιο του αγώνα εκείνου τον Φεβρουάριο του 1904 που τοποθετήθηκε πρόξενος στη Φιλιππούπολη όπου έδρευαν τα βουλγαρικά κομιτάτα των οποίων παρακολουθούσε τους τρόπους και μεθόδους εργασίας των, υποδυόμενος ακόμη και τον ομοϊδεάτη τους. Έτσι τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους τοποθετήθηκε Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στη Θεσσαλονίκη όπου έδρασε εκεί μέχρι το καλοκαίρι του 1907

Γερμανός Καραβαγγέλης Ο επίσκοπος Γερμανός Καραβαγγέλης (16 Ιουνίου 1866 - 11 Φεβρουαρίου 1935) ήταν Μητροπολίτης Καστοριάς  και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα, καθώς και του Ποντιακού Ελληνισμού, αργότερα, οργανώνοντας αντιανταρτικά σώματα με ντόπιους οπλαρχηγούς με συνέπεια να αναδειχθεί μία από τις σημαντικότερες μορφές των Αγώνων εκείνων. Οι υπηρεσίες του τόσο προς το Έθνος όσο και προς την Ελλαδική Ορθόδοξη Εκκλησία υπήρξαν ανεκτίμητες.

!!!ΤΕΛΟΣ!!! Ευχαριστούμε για την παρακολούθηση Ουγγρίνης Μανώλης Ευχαριστούμε για την παρακολούθηση Ουγγρίνης Μανώλης Κατσαβός Παναγιώτης ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΟΡΤΗΣ: ΠΕΡΔΙΚΑΤΣΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ

Σας ευχαριστούμε πολύ για την προσοχή σας και το χρόνο σας!!! Ιδιαίτερες ευχαριστίες στα παιδιά τα οποία εργάστηκαν για την υλοποίηση της γιορτής Συντονιστές γιορτής: Διονύσιος Περδικάτσης Αντωναρίδου Ιωάννα