Αρχαίος ελληνικός πολιτισμός δεν είναι μόνο τα υλικά κατάλοιπα των προγόνων μας, που αποκαλύπτουμε στις ανασκαφές. Πολιτισμός είναι και ο τρόπος ζωής παλαιότερα και σήμερα, το πώς σκεπτόμαστε, πώς αντιδρούμε και τι τρώμε.

Η ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΙΤΑ (ΔΙΑΤΡΟΦΗ) ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Πριν ξεκινήσουν οι Έλληνες για τις δουλειές τους, έτρωγαν κάτι λιτό. Αυτό το πρώτο γεύμα λεγόταν ακράτισμα, ήταν ψωμί βουτηγμένο σε λίγο ανέρωτο κρασί. Προς το μεσημέρι έπαιρναν ένα απλό γεύμα, το άριστον. Πριν από το βραδινό γεύμα έτρωγαν το εσπέρισμα. Το κανονικό γεύμα, που ήταν πλουσιοπάροχο, το έπαιρναν στο τέλος της μέρας και λεγόταν δείπνον.

ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ Η κατανάλωση του ελαιόλαδου ήταν ευρύτατα διαδεδομένη στην Αρχαία Ελλάδα. Φημισμένο λάδι στην αρχαιότητα ήταν αυτό που προερχόταν από τη Σάμο και την Ικαρία, ενώ η Αττική, σε αντίθεση με άλλα προϊόντα, ήταν όχι μόνο αυτάρκης αλλά και εξαγωγέας ελαιόλαδου και ελιών.

ΚΡΑΣΙ Το κρασί ήταν ένα καθημερινό βασικό συστατικό στην διατροφή τους, στην πραγματικότητα αποτελούσε μια οπό τις βασικές τροφές αφού ήταν μέρος του πρωινού αλλά και των υπολοίπων γευμάτων. ΨΑΡΙΑ Ανέκαθεν οι Έλληνες έτρωγαν πολύ περισσότερα ψάρια οπό κρέας. Στην αρχαιότητα προτιμούσαν, όπως φαίνεται, κυρίως παχιά ψάρια: κολιό - σκουμπρί, σαρδέλα, γόπα, μαρίδα κ.α.

ΚΡΕΑΤΑ Τα πουλερικά διαφόρων ειδών, τα κουνέλια, οι λαγοί, οι αγριόχοιροι, το αγριοκάτσικα, τα ελάφια και τα γνωστά κατοικίδια ζώα, αποτελούσαν τις κύριες πηγές κρέατος των αρχαίων Ελλήνων. ΟΣΠΡΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΑΚΑ Τα όσπρια και τα δημητριακά, αποτελούσαν τη διατροφική βάση. Τα κουκιά, τα λούπινα, τα μπιζέλια, τα ρεβίθια και τα φασόλια είναι μερικά από τα όσπρια που προτιμούσαν οι αρχαίοι Έλληνες. Τα δημητριακά χρησίμευαν κυρίως στην παρασκευή διαφόρων τύπων ψωμιού.

Λαχανικά : το αγγούρι, η αγκινάρα, ο αρακάς, οι κολοκύθες, τα κρεμμύδια, το λάχανο, το σπαράγγια, τα μανιτάρια, τα παντζάρια κ.α. Καρυκεύματα και μπαχαρικά: άνηθος, βασιλικός, δυόσμος, θυμάρι, κάρδαμο, κόλιανδρο, κάππαρη, κουκουνάρι, αλλά και τα εισαγόμενα από την Ανατολή, όπως πιπέρι, κ.α. Φρούτα: το αχλάδι, το δαμάσκηνο, το κεράσι, το κούμαρο, το κυδώνι, και βέβαια το σταφύλι και το σύκο. Ξηροί καρποί: συγκαταλέγονταν, μεταξύ άλλων, τα αμύγδαλα, τα καρύδια, τα κάστανα, οι σταφίδες και τα ξερά σύκα.

. Την νηστεία ασκούσαν προπάντων οι ιερείς, οι βασιλείς και οι στρατηγοί προκειμένου να θυσιάσουν. Οι άλλοι, και μάλιστα οι Αθηναίοι, νήστευαν μόνον κατά τις εορτές των «Ελευσινίων» για κάθαρση και εξιλασμό. Γενικά οι Έλληνες θεωρούσαν τη νηστεία ως μια δοκιμασία για να πλησιάσουν το θείο. Στις θυσίες ετοίμαζαν ένα είδος πίτας που ήταν ένα παχύρρευστο κράμα από αλεύρι, μέλι και λάδι.

Οι Σπαρτιάτες χαρακτηρίζονταν από αυτοπειθαρχία και λιτότητα που ξεκινούσε από την παιδική τους ηλικία κι αυτό φαινόταν καθαρά και στις διατροφικές συνήθειές τους. Η διατροφή των ελλήνων Σπαρτιατών περιλάμβανε: – Κριθάρι (βασικό στοιχείο, άφθονο στην περιοχή) – Μέλανα ζωμό (σούπα με χοιρινό, αίμα και αλάτι). Τον συνόδευαν με κριθαρένιο ψωμί, τυρί, σύκα, κρασί.

Στην αρχαία Σπάρτη τα κυριότερα αγροτικά προϊόντα που χρησιμοποιούσαν στη διατροφή τους ήταν: Οι ελιές και το ελαιόλαδο, τροφές πλούσιες σε καλά λιπαρά που λειτουργούν προστατευτικά σε πολλές ασθένειες, όπως η χοληστερίνη και η αρθρίτιδα. Το ελαιόλαδο έχει επίσης ισχυρή αντιοξειδωτική και αντιφλεγμονώδη δράση. Το κρασί, το οποίο είχε περίοπτη θέση στη διατροφή των αρχαίων Σπαρτιατών. Ωστόσο, στην πατρίδα της αυτοπειθαρχίας και του μέτρου, η μέθη ήταν απαγορευμένη και τιμωρούνταν ιδιαίτερα σκληρά..

Οι διατροφικές ανάγκες ενός αθλητή ήταν μεγάλες εξαιτίας του πολύ δύσκολου τρόπου ζωής και της συνεχούς προπόνησης. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας έτρωγαν κρεμμύδια και σκόρδα, με αποτέλεσμα η αναπνοή του αθλητή να είναι χαρακτηριστική και να ξεχωρίζει. Οι Σπαρτιάτες αθλητές έτρωγαν το Μέλανα ζωμό. Η ενεργειακή «μπάρα» των αθλητών ονομαζόταν σήσαμις κι ήταν φτιαγμένη από μέλι και σουσάμι. Ίσως δεν ήταν τυχαίο ότι οι Σπαρτιάτες είχαν τους περισσότερους Ολυμπιονίκες.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ! ΔΡΙΜΑΛΑ ΣΩΤΗΡΙΑ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ ΕΛΕΝΗ