ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΚΡΟΘΡΕΠΤΙΚΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ – ΑΝΟΡΓΑΝΑ ΑΛΑΤΑ – ΙΧΝΟΣΤΟΙΧΕΙΑ

ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ

Ηλεκτρολύτες

Η απώλεια του καλίου μειώνει την διεγερσιμότητα των μυϊκών κυττάρων (μυϊκή κόπωση

Αυξάνεται με την οξεία, έντονη σωματική άσκηση (προσωρινή αύξηση), από υπερβολική χρήση νατρίου, ανεπαρκή πρόσληψη νερού, αφυδάτωση κ.λπ. Μία συνηθισμένη διατροφή καλύπτει τις ημερήσιες ανάγκες.

Συμμετέχει επίσης στην επούλωση των ιστών μετά από τραυματισμούς. Αύξηση: σε υπερβιταμίνωση D και A, Ελάττωση: Αποβιταμίνωση D και ανεπάρκεια μαγνησίου.

Αύξηση σε περίσσεια βιταμίνης D.

Επίσης βρίσκεται στους ξηρούς καρπούς και στο γιαούρτι με χαμηλά λιπαρά.

Χορήγηση ερυθροποιητίνης Παράγεται στα νεφρικά κυρίως αλλά και στα ηπατικά κύτταρα και δρα στο μυελό των οστών διεγείροντας τον πολλαπλασιασμό των ερυθροκυττάρων Η εξωγενής χορήγησή της προκαλεί αύξηση της συγκέντρωσης της αιμοσφαιρίνης και της περιεκτικότητας του αρτηριακού αίματος σε οξυγόνο Η Αύξηση του αρτηριακού οξυγόνου οδηγεί στην αύξηση του VO2max και συνακόλουθα της απόδοσής της. Χορήγηση 3 φορές την εβδομάδα για 4 εβδομάδες αύξησε την συγκέντρωση της αιμοσφαιρίνης στο αίμα από 42,7% σε 50,8% και την VO2max από 63,6 σε 68,1ml ∙ kg-¹ · min -¹ (αύξηση 7%) Η χορήγησή της προκαλεί αγγειοσυστολή αυξάνοντας έτσι την περιφερική αντίσταση και την συστολική πίεση του αίματος κατά την μυϊκή προσπάθεια, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται δυσβάσταχτα ο οργανισμός και να υποκύπτει.

Τεστοστερόνη:  Είναι το κυριότερο ανδρογόνο.  Προκαλεί αγωνιστική υπεροχή.  Δρα αναβολικά στους μύες και το μυϊκό ιστό.  Προάγει την πρωτεϊνοσύνθεση.  Μειώνει το περιφερικό λίπος – διεγείροντας την λιπόλυση.  Αυξάνει την μυϊκή ισχύ και ενισχύει την επιθετική ανταγωνιστική συμπεριφορά.

Παρενέργειες χορήγησης τεστοστερόνης και αυξητικής ορμόνης

Καφεΐνη Η χρήση καφεΐνης δεν απαγορεύεται στον αθλητισμό αλλά όταν βρεθεί στα ούρα ποσότητα που περιέχουν περισσότερο από 12 ml/l καφεΐνης θεωρείται ντόπινγκ. Η καφεΐνη επιδρά στο Κ.Ν.Σ. στο λιπώδη ιστό, και στο σκελετικό μυ.  Ίσως το μεγαλύτερο ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην αυξημένη κινητοποίηση και στη χρήση των λιπαρών οξέων σαν καύσιμο που οδηγεί στην αποθήκευση γλυκόζης.  Η καφεΐνη έχει πολλές ανεπιθύμητες ενέργειες όπως αϋπνία, πονοκέφαλο, γαστρεντερικές διαταραχές και διούρηση.  Η χρήση σε υψηλές δόσεις από αθλητές δημιουργεί μυϊκό τρέμουλο και μειωμένο συντονισμό.

 Η διουρητική της δράση επιτείνεται ιδιαίτερα σε περιπτώσεις αφυδάτωσης. Αυτό επηρεάζει ιδιαίτερα τους αγώνες που διεξάγονται σε συνθήκες ζέστης και υγρασίας, όπου η αφυδάτωση είναι υψηλή.  Οι παίκτες που αγωνίζονται σε τέτοιες συνθήκες θα πρέπει να αυξήσουν την λήψη υγρών με παράλληλη αποφυγή πρόσληψης καφέ και τσαγιού λόγω της διουρητικής τους δράσης.  Ορισμένες έρευνες σε εργαστηριακά τεστ δείχνουν ωφελιμότητα στην επίδοση της αντοχής.  Φαίνεται να αυξάνει την οξείδωση του λίπους και να δημιουργεί περίσσεια μυϊκού γλυκογόνου κατά την διάρκεια παρατεταμένης άσκησης.  Λίγες πληροφορίες υπάρχους για τις επιδόσεις στα σπριντ με διιστάμενες απόψεις.

Είδος διατροφήςΠοσότηταΚαφεΐνη (mg) Καφές150 ml50-20 Τσάι150 ml15-50 Ζεστή σοκολάτα250 ml10 Αναψυκτικά Coca Cola330 ml50 Pepsi330 ml40

 Αθλητές που πίνουν 4-5 κύπελλα καφέ ( mg) μέσα σε 30’ μπορούν να φθάσουν το ανώτατο απαγορευμένο όριο των 12mg/ml.  Μία δόση 5 mg – kg -1 προκαλεί χαμηλή συγκέντρωση στα ούρα και βελτιώνει την απόδοση.  1 Κύπελλο καφέ φίλτρου περιέχει mg καφεΐνης και φθάνει την μέγιστη συγκέντρωσή του στο πλάσμα σε 1 ώρα.  Το 50% της καφεΐνης αποβάλλεται από το αίμα σε 3-6 ώρες.

 Μεγάλες δόσεις καφεΐνης 150 mg – kg -1 μπορούν να είναι θανατηφόρες. Μικρότερες δόσεις 3,5 mg – kg -1 μπορεί να είναι τοξικές για παιδιά.  Λόγω της διουρητικής της ιδιότητας η καφεΐνη μπορεί να προκαλέσει απώλεια υγρών επιδρώντας δυσμενώς στη θερμορύθμιση και την απόδοση σε θερμό περιβάλλον.  Οι δυσμενείς επιδράσεις ακυρώνονται αν η καφεΐνη χορηγηθεί κατά την μυϊκή προσπάθεια, οπότε η έκκριση κατεχολαμινών μειώνει τη νεφρική ροή αίματος.

Για παράδειγμα ο ποδοσφαιριστής θα εκτελέσει 15 σουτ από την θέση Α με τη μη συστηματική σειρά ΒΓΑ, ΓΑΒ, ΑΒΓ, ΓΒΑ και ΒΑΓ. Με την ύπαρξη ή μη τείχους παικτών. Το ίδιο μπορεί να γίνει και με σέντρες σε συγκεκριμένα σημεία της μικρής ή μεγάλης περιοχής.

Η ταχύτητα της μπάλας σε κτυπήματα πέναλτι μπορεί να ξεπεράσει τα 100 χλμ. την ώρα πράγμα που σημαίνει ότι η μπάλα βρίσκεται στο τέρμα σε χρόνο σε χιλιοστών του δευτερολέπτου. Οι χρονικές απαιτήσεις του τερματοφύλακα για να αποκρούσει την μπάλα αγγίζουν περίπου το 1 δευτερόλεπτο (χρόνος αντίδρασης και χρόνος κίνησης του τερματοφύλακα). Αν ο τερματοφύλακας προβλέψει την γωνία που θα πάει η μπάλα (χρόνος πρόβλεψης και κινηθεί σύμφωνα με τους κανονισμούς τότε ο χρόνος που χρειάζεται να αποκρούσει την μπάλα είναι παραπάνω από 500 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Με λίγα λόγια όταν ένα κτύπημα είναι δυνατό και κατευθύνεται σε μια από τις δύο γωνίες του τέρματος δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα αντίδρασης του τερματοφύλακα που θα τον οδηγήσει στην απόκρουση του πέναλτυ.