ΑΓΟΡΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΚΙΟΥΛΗ ΣΟΦΙΑ ΚΑΜΙΛΗ ΑΝΤΡΙΑΝΑ ΤΣΩΛΟΥ ΜΑΡΙΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ οι αγορές εργασίας δεν έχουν ανακτηθεί από την παγκόσμια κρίση και υπάρχει μια γενική επιβράδυνση του ρυθμού αύξησης της απασχόλησης στον τομέα των προηγμένων οικονομιών. τα ποσοστά απασχόλησης έχουν αυξηθεί από το 2007 μόνο σε έξι (Αυστρία,Γερμανία, το Ισραήλ, το Λουξεμβούργο, τη Μάλτα και την Πολωνία) από τις 36 ανεπτυγμένες οικονομίες (16 τοις εκατό). το 60 τοις εκατό (17 από 29 χώρες) από τις αναπτυσσόμενες οικονομίες.

Η ανεργία είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη μεταξύ των πιο ευάλωτων ομάδων, ιδιαίτερα των νέων (ηλικίας 15-24). Ποσοστά ανεργίας των νέων έχουν αυξηθεί στο 80 τοις εκατό περίπου των προηγμένων και τα δύο τρίτα των αναπτυσσόμενων οικονομιών. Στο ημισυ των προηγμένων οικονομιών η ανεργία της νεολαίας είναι υψηλότερη από το 15 τοις εκατό. Σε ορισμένες χώρες βελτιώθηκε η κατάσταση της απασχόλησης, κυρίως στην Αυστρία και τη Γερμανία, παρόλα αυτά δεν ήταν σε θέση να μειώσουν τα ποσοστά ανεργίας της νεολαίας τους.

Στις μισές προηγμένες οικονομίες, περισσότερο από το 40 τοις εκατό των ανέργων είναι μακροχρόνια ανέργοι για περισσότερο από 12 μήνες. Το ποσοστό μακροχρόνιας ανεργίας έχει αυξηθεί σημαντικά στη Δανία, την Ιρλανδία, την Ισπανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες από το Σε ορισμένες χώρες το ποσοστό της μακροχρόνιας ανεργίας μειώθηκε, όπως η Τσεχική Δημοκρατία, Φινλανδία, Ελλάδα, Ολλανδία, Πορτογαλία και τη Σλοβενία ​​,ενώ τα ποσοστά αδράνειας στην πραγματικότητα αυξήθηκαν.

Μεταξύ των χωρών της G20 τα ποσοστά απασχόλησης συνέχισαν να βελτιωνονται σε αρκετές χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως η Αργεντινή, η Βραζιλία και το Μεξικό, καθώς και στην Ινδονησία, τη Ρωσική Ομοσπονδία και την Τουρκία. Σε άλλες χώρες που υπάρχουν πρόσφατες στατιστικές, τα ποσοστά απασχόλησης εμφάνιζουν τάση στασιμότητας όπως στην Κίνα, την ΕΕ, την Ινδία και τη Σαουδική Αραβία.

ΑΝΕΡΓΙΑ Ανεργία είναι η κατάσταση ενός ατόμου, που, ενώ είναι ικανό, πρόθυμο και διαθέσιμο να απασχοληθεί, δεν δύναται να βρει εργασία. Το εργατικό δυναμικό αποτελείται από όσους έχουν εργασία (απασχολούμενοι) και εκείνους που δεν απασχολούνται (άνεργοι) αλλά έχουν δηλώσει ότι επιθυμούν και είναι διαθέσιμοι να εργασθούν.

Το μη-εργατικό δυναμικό είναι το μέρος του ενήλικου πληθυσμού που ασχολείται με τα οικιακά, είναι συνταξιούχοι, ασθενούν σοβαρά ώστε απέχουν από την εργασία, ή δεν ψάχνουν για εργασία. Το ποσοστό ανεργίας είναι ο αριθμός των ανέργων διαιρούμενος με το σύνολο του εργατικού δυναμικού.

Ανεργία τριβής. Οι εργαζόμενοι δεν είναι ακινητοποιημένοι μονίμως στην ίδια εργασία. Συνεχώς άτομα εγκαταλείπουν την εργασία τους προς εξεύρεση άλλης, προς αναζήτηση διαφορετικών συνθηκών εργασίας, γεωγραφικής περιοχής, μισθού ή θέσης. Κυκλική ανεργία. Η κυκλική ανεργία ακολουθεί τις μεταπτώσεις της οικονομικής δραστηριότητας: είναι μικρή σε περιόδους αυξημένης δραστηριότητας, ενώ αυξάνει όσο η οικονομική δραστηριότητα επιβραδύνεται. Διαρθρωτική ή τεχνολογική ανεργία. Η τεχνολογική εξέλιξη μπορεί να προκαλέσει μεταβολές στη βιομηχανία και να έχει ως συνέπεια την παρακμή κάποιων τομέων σε όφελος νέων αναπτυσσόμενων τομέων.

Ποσοστά ανεργίας στις ηλικίες ανά εκπαιδευτικό επίπεδο (μέσος όρος )

Τα στατιστικά της ευρωπαϊκής υπηρεσίας για τον Φεβρουάριο δείχνουν ότι στις 17 χώρες της ευρωζώνης οι άνεργοι αγγίζουν το 10,8% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού και ξεπερνούν πλέον τα 17 εκατομμύρια. Στο σύνολο των 27 χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης η ανεργία ανέρχεται στο 10,2% και σε απόλυτο μέγεθος τα 24,5 εκατ. κατοίκους. Τη θλιβερή πρωτιά κατέχουν για ένα ακόμα μήνα η Ελλάδα και η Ισπανία σε ό,τι αφορά το γενικό πληθυσμό αλλά και την ηλικιακή ομάδα κάτω των 25 ετών.

Στον αντίποδα της αγοράς εργασίας βρίσκονται χώρες του Βορρά και της κεντρικής Ευρώπης όπως η Αυστρία (4,2%), η Ολλανδία (4,9%), το Λουξεμβούργο (5,2%), η Γερμανία (5,7%). Μάλιστα οι ίδιες χώρες καταγράφουν και τα χαμηλότερα επίπεδα ανέργων στους νέους.

"Οι συνέπειες της ευρωπαϊκής κρίσης αναμένεται να επεκταθούν πολύ πέρα από την Ευρώπη, πλήττοντας οικονομίες στην Ανατολική Ασία και στη Λατινική Αμερική, αφού οι εξαγωγές προς τις ανεπτυγμένες οικονομίες συρρικνώνονται", επισήμανε ο ILO σε έκθεσή του. Η ανεργία μεταξύ των νέων στις ανεπτυγμένες οικονομίες είναι πιθανό να μειωθεί από το ποσοστό- ρεκόρ του 17,5% του δυνητικού εργατικού δυναμικού κάτω των 25 στο 15,6% το 2017, αλλά αυτό θα συμβεί κυρίως διότι πολλοί απογοητευμένοι νέοι θα πάψουν να ζητούν εργασία.

Οι συνέπειες της ανεργίας στην Ελληνική κοινωνία... Δραματικές διαστάσεις έχει προσλάβει το φαινόμενο των αυτοκτονιών στην Ελλάδα της κρίσης, όπως δείχνουν τα επικαιροποιημένα στοιχεία για τις περιπτώσεις αυτοκτονιών -τελεσθείσες ή και απόπειρες- την περίοδο από το 2009 έως το τέλος Αυγούστου του 2012 που διαβιβάστηκαν στη Βουλή από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία που έχει συλλέξει το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας, τα περιστατικά αυτοκτονιών ανήλθαν σε 677 το 2009, σε 830 το 2010, σε 927 το 2011 και σε 690 έως την 23η Αυγούστου του 2012.

Μάλιστα, η Ελλάδα κατέχει σταθερά τη θλιβερή πρωτιά στην ανεργία των νέων με 55,4%. Ακολουθεί η Ισπανία με 52,9% ενώ το χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας για τους νέους σημειώνεται στη Γερμανία (8,1%), στην Ολλανδία (9,4%) και στην Αυστρία (9,7%). Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ καταγράφουν με αριθμούς την τραγωδία που ζουν, κυρίως οι νέοι στην Ελλάδα. Στο 53,8% έναντι 40,3% πριν από ένα χρόνο - εμφανίζεται το ποσοστό ανεργίας στους νέους ηλικίας ετών, ενώ ακολουθούν τα άτομα ηλικίας ετών με ποσοστό 29,1% έναντι 20,4%.

Η ανταγωνιστικότητα σήμερα είναι … Βασική προϋπόθεση για την επιβίωση, την ανάπτυξη και την ενίσχυση των επιχειρήσεων. Κλειδί για τη δυναμική και τη διατηρήσιμη ανάπτυξη. Όρος και προϋπόθεση για την αύξηση του παραγόμενου προϊόντος και τη δικαιότερη κατανομή του. Πλούτος για την Οικονομία. Κέρδος και επενδύσεις για τις επιχειρήσεις. Εισόδημα και εργασία για τους εργαζόμενους

Ισχυρά σημεία της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας είναι: Οι ταχείς ρυθμοί μεγέθυνσης και η γενική μακροοικονομική σταθερότητα. Η δημοσιονομική πολιτική και η αποτελεσματικότητα των χρηματαγορών και των κεφαλαιαγορών. Η ελευθερία στην κίνηση κεφαλαίων και εμπορευμάτων και η υψηλή και ταχέως αυξανόμενη παραγωγικότητα της εργασίας. Η συνεχιζόμενη διείσδυση νέων τεχνολογιών.

Η υψηλή συμμετοχή των νέων στην εκπαίδευση και η γλωσσομάθεια. Η ασφάλεια και το υψηλό % επενδύσεων τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Οι επιδόσεις του τουρισμού και γενικότερα οι εξαγωγές υπηρεσιών και η δυναμικότητα στον τομέα της επιχειρηματικότητας. Η ικανοποιητική ποιότητα ζωής.

Οι κυριότερες αδυναμίες εντοπίζονται στους εξής τομείς... Στην έρευνα και στην εισαγωγή καινοτομιών, τόσο στον επιχειρηματικό όσο και στο δημόσιο χώρο. Στην εκπαίδευση, κυρίως δε στην τριτοβάθμια και στη δια βίου μάθηση. Στη γραφειοκρατία, στη γενικότερη αξιοπιστία του δημοσίου τομέα (διαφάνεια,διαφθορά, κ.λπ.), καθώς και στην αποτελεσματικότητά του. Στην προστασία του περιβάλλοντος. Στην αγορά εργασίας.

ΕΛΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ Τα τελευταία χρόνια οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις απαντώνται όλο και περισσότερο στις ευρωπαϊκές αγορές εργασίας έχοντας πλέον καταστεί πάγιο χαρακτηριστικό αυτών. H δημόσια συζήτηση για περαιτέρω ευέλικτες εργασιακές σχέσεις ξεπέρασε γρήγορα τα εθνικά σύνορα και ήδη από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1980 αποτέλεσε αντικείμενο επανειλημμένων και εκτενών συζητήσεων των ευρωπαϊκών οργανισμών.

Η Ευρωπαϊκή Στρατηγική για την ευέλικτη ασφάλεια... Χρήση αξιόπιστων και ευέλικτων στρατηγικών δια βίου μάθησης με στόχο την αναβάθμιση των δεξιοτήτων των εργαζομένων, ιδιαίτερα αυτών που ανήκουν σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Εφαρμογή αποτελεσματικών πολιτικών στην αγορά εργασίας με στόχο είτε την επανένταξη σε αυτήν, είτε την υποστήριξη της μετάβασης σε νέες θέσεις εργασίας.

Θέσπιση σύγχρονων συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης με στόχο την ενίσχυση της κοινωνικού κράτους πρόνοιας, ιδαίτερα για την παροχή στήριξης σε περιπτώσεις μόνιμης ή προσωρινής ανικανότητας, μετάβασης σε νέα θέση εργασίας ή τη συμφιλίωση επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής.

Η αρχή της ελαστικότητας στο εργατικό δίκαιο ως χαρακτηριστικό προσαρμογής των κανόνων του εργατκού δικαίου σε μια διαρκώς μεταβαλλόμενη τάξη πραγμάτων δεν αποτελεί μια νεοείσακτη πρακτική. Η ρήξη με την παραδοσιακή έννοια του εργατικού δικαίου επήλθε κυρίως μετά την δεκαετία του ’80 οπότε και προσδόθηκε νέο περιεχόμενο στην έννοια της ελαστικότητας το οποίο συνετέλεσε στη δημιουργία ενός «δικαίου παρεκκλίσεων και εξαιρέσεων από το παραδοαιακό εργατικό δίκαιο», του «δίκαιου της ευελιξίας».

Βασικά χαρακτηριστικά της δομής του δικαίου της ευελιξίας... η προώθηση ενός συστήματος κανόνων όπου κυριαρχούν οι αυτόνομες, διαφοροποιημένες και εξατομικευμένες ρυθμίσεις με βάση τις ανάγκες της παραγωγής. Επιπλέον, αμφισβητείται η αρχή της προστασίας των εργαζομένων ως κυρίαρχη αρχή του εργατικού δικαίου και το παραδοσιακό δίκαιο προστασίας μετασχηματίζεται σε δίκαιο απασχόλησης, όπου δεσπόζουν μεταρρυθμιστικές πολιτικές απασχόλησης με στόχο την αύξηση του ενεργού εργατικού δυναμικού ή την μείωση του ποσοστού ανεργίας.

Επίσης, αναβαθμίζεται ο ρόλος της ατομικής σύμβασης εργασίας ως κύριος παράγοντας διαμόρφωσης των όρων εργασίας. Μειώνεται η παρεχόμενη απο την παραδοσιακή σύμβαση εργασίας ασφάλεια. Πρόκειται λοιπόν για ένα σύνολο κανόνων ενταγμένων στις πολιτικές απασχόλησης, οι οποίοι αποτελούν ένα υποσύστημα του συνόλου του εργατικού δικαίου και στοχεύουν στην κατά περίπτωση καλύτερη προσαρμογή των εργασιακών κανόνων στις επιχειρησιακές ανάγκες ή/και τις ανάγκες των εργαζομένων.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!