Η παρουσίαση φορτώνεται. Παρακαλείστε να περιμένετε

Η παρουσίαση φορτώνεται. Παρακαλείστε να περιμένετε

ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΝΔΥΣΗΣ

Παρόμοιες παρουσιάσεις


Παρουσίαση με θέμα: "ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΝΔΥΣΗΣ"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΝΔΥΣΗΣ
ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΝΔΥΣΗΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

2 «ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ: Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ»
«Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη» (CSR: Corporate Social Responsibility): Αποτελεί «μια ιδέα σύμφωνα με την οποία οι εταιρείες ενσωματώνουν κοινωνικές και περιβαλλοντικές ανησυχίες στις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες και στις επαφές τους με άλλα ενδιαφερόμενα μέρη επί εθελοντικής βάσης». (Ευρωπαϊκή Επιτροπή) Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη είναι: Πλατφόρμα κοινωνικού διαλόγου. Η δημιουργία ενός επιπέδου αμοιβαίας εμπιστοσύνης και σεβασμού. Επένδυση» που αποφέρει αποτελέσματα μακροπρόθεσμα. Πηγή καινοτομίας γιατί διευκολύνει στη δημιουργία λύσεων που, αν αξιοποιηθούν, επιφέρουν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα. Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη δεν είναι: Απλά και μόνο η συμμόρφωση με τη νομοθεσία. Φιλανθρωπία και εμπορική χορηγία. Δημόσιες σχέσεις. Λόγια αλλά πράξεις. Η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (ΕΚΕ) ενδιαφέρει όλους μας γιατί αντανακλά τις βασικές αρχές της κοινωνίας, στην οποία θα θέλαμε να ζούμε.

3 Για να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν και συναλλάσσονται μέχρι σήμερα οι επιχειρήσεις και να ενσωματώσουν την υπεύθυνη επιχειρηματικότητα στις καθημερινές τους πρακτικές και λειτουργίες, χρειάζεται να αναπτύξουν μια σειρά από Βασικά Χαρακτηριστικά όπως: 1. Κατανόηση της Κοινωνίας. 2. Οικοδόμηση εσωτερικών και εξωτερικών συνεργασιών και δημιουργία στρατηγικών δικτύων και συμπράξεων. 3. Αμφισβήτηση του παραδοσιακού τρόπου λειτουργίας. 4. Σχέσεις με τα ενδιαφερόμενα μέρη. 5. Στρατηγική Άποψη για το επιχειρηματικό περιβάλλον. Η υιοθέτηση και εφαρμογή της ΕΚΕ από τις επιχειρήσεις περιλαμβάνει: 1ο Βήμα: Τον προσδιορισμό του σκοπού και του οράματος της επιχείρησης. 2ο Βήμα: Τον ορισμό υπεύθυνου για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη. 3ο Βήμα: Τον καθορισμό Προτεραιοτήτων. 4ο Βήμα: Τον προσδιορισμό των ενδιαφερόμενων μερών. 5ο Βήμα: Τον καθορισμό ενός προγράμματος επιχειρηματικής υπευθυνότητας. 6ο Βήμα: Την εφαρμογή – την παρακολούθηση εφαρμογής – την μέτρηση.

4 «ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ»
Ως «ΠΡΑΣΙΝΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ» θεωρείται εκείνη η μορφή οικονομικής δραστηριότητας, η οποία θέτει την προστασία του περιβάλλοντος και της φύσης γενικότερα στο επίκεντρο της στρατηγικής της. Ο Δεκάλογος της Πράσινης Επιχειρηματικότητας: 1. Μακροχρόνια δέσμευση σε «πράσινες» πολιτικές. 2. Συνεργασία με μη-κυβερνητικές οργανώσεις και με ομάδες ενδιαφέροντος (stakeholders), 3. Χτίσιμο νέας εταιρικής-επιχειρηματικής κουλτούρας, 4. Υιοθέτηση περισσότερο αναγνωρίσιμων, από μέρους των καταναλωτών, ενεργειών για την προστασία του περιβάλλοντος. 5. Ανάπτυξη πλήρους γκάμας και προώθησης των χρήσεων των «πράσινων» προϊόντων. 6. Εκπαίδευση των καταναλωτών με επικοινωνιακά μηνύματα. 7. Προβολή ισχυρισμών που είναι σαφείς, διαφανείς και αληθείς. 8. Πιστοποίηση των «πράσινων» προϊόντων. 9. Βελτίωση της επικοινωνίας με τους καταναλωτές και διαρκής πληροφόρηση για καλλιέργεια κλίματος εμπιστοσύνης . 10. Βελτίωση της λειτουργίας διανομής.

5 Ως ΠΡΑΣΙΝΑ (ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΑ) ΠΡΟΪΟΝΤΑ θεωρούνται:
Τα «προϊόντα που έχουν μικρή επίπτωση στο περιβάλλον κατά την διάρκεια κατασκευής τους και περιέχουν μη τοξικά συστατικά ή παράγουν ελάχιστη ρύπανση και απόβλητα στο νερό, στον αέρα και στο έδαφος χρησιμοποιώντας φιλικές προς το περιβάλλον διαδικασίες παραγωγής». Ένα Πράσινο Προϊόν…. ∆εν έχει αρνητικές επιπτώσεις σε ανθρώπους και ζώα. Κατά τη διάρκεια παραγωγής, χρήσης και διάθεσής του γίνεται ορθολογική χρήση πόρων. ∆εν συντελεί σε υπερβολική δηµιουργία αποβλήτων στη χρήση ή στη συσκευασία του. Στάδια Παραγωγής Πράσινου Προϊόντος: α) Στάδιο εξέλιξης: Αγορά πρώτων υλών με έλεγχο των πηγών των υλικών και της περιβαλλοντικής υπευθυνότητας των προμηθευτών τους. β) Στάδιο παραγωγής: Μείωση εκπομπής ρύπων, τοξικότητας, απόβλητων και διατήρηση του νερού και της ενέργειας. γ) Στάδιο κατανάλωσης: Οικολογικές- ανακυκλώσιμες συσκευασίες και μείωση τελικών αποβλήτων των προϊόντων . δ) Τελικό στάδιο: Η διάθεσή του στους καταναλωτές με τη δυνατότητα όχι μόνο της κατανάλωσή τους αλλά και της επαναχρησιμοποίησης του.

6 Ο «Πράσινος καταναλωτής» επιλέγει πάντα φίλο-περιβαλλοντικά προϊόντα.
«ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗΣ» είναι εκείνος που εκδηλώνει έντονο ενδιαφέρον για το περιβάλλον και για αυτό το λόγο αγοράζει προϊόντα που είναι περιβαλλοντικά φιλικά, όπως προϊόντα με μικρή ή καθόλου συσκευασία, προϊόντα που παρασκευάζονται από φυσικά υλικά και προϊόντα που παρασκευάζονται χωρίς την πρόκληση ρύπανσης. Είναι δηλαδή αυτός που διαθέτει περιβαλλοντικά φιλική συμπεριφορά και η στάση ζωής του δεν προκαλεί προβλήματα στο περιβάλλον. Τα Κοινά Χαρακτηριστικά των Πράσινων Καταναλωτών: Δέσμευση στον «πράσινο» τρόπο ζωής. Ασκούν κριτική στις περιβαλλοντικές τους πρακτικές και στις συνέπειες αυτών. Αναζητούν επιχειρήσεις που διαθέτουν «πράσινες» πρακτικές. Τονίζουν την «πράσινη» συμπεριφορά τους. Θέλουν η περιβαλλοντική προστασία να πραγματοποιείται με ευκολία. Τείνουν να δείχνουν έλλειψη εμπιστοσύνης ως προς το περιβαλλοντικό προφίλ της εκάστοτε επιχείρησης. Δεν γνωρίζουν πολλά για τα περιβαλλοντικά θέματα, όμως έχουν θέληση να μάθουν. Ο «Πράσινος καταναλωτής» επιλέγει πάντα φίλο-περιβαλλοντικά προϊόντα. Τα προϊόντα αυτά είναι συνήθως πιστοποιημένα από διεθνείς οργανισμούς και φέρουν περιβαλλοντική σηματοδότηση.

7 ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ.
Τo Επιχειρηματικό Σχέδιο αποτελεί το βασικό εργαλείο προγραμματισμού για μια επιχείρηση και τεκμηριώνει και αποτυπώνει τη στρατηγική και το πλάνο της. Οι Πράσινες Επιχειρήσεις έχοντας θέσει την περιβαλλοντική προστασία στο επίκεντρο της στρατηγικής τους, ενσωματώνουν τη διάσταση αυτή και στο επιχειρηματικό τους σχέδιο. Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΑ ΥΠΕΥΘΥΝΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ Πράσινη Βίβλος: αυστηρότερη νομοθεσία, επιθεωρητές περιβάλλοντος, περιβαλλοντικά πρόστιμα, εκθέσεις ρύπανσης και αποβλήτων, μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων και νέες τεχνολογίες μπήκαν για τα καλά στη ζωή μας και κυρίως στην εταιρική ατζέντα! Η Περιβαλλοντική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις επιχειρήσεις, στηρίζεται σε δύο θεμελιώδεις αρχές: α) Την αρχή της προφύλαξης- όταν μία δραστηριότητα ή πολιτική εμπεριέχει κίνδυνο για το περιβάλλον ή την ανθρώπινη υγεία, λαμβάνονται έκτακτα μέτρα. β) Την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» - ο ρυπαίνων είναι υπεύθυνος για την πρόληψη και την αποκατάσταση της περιβαλλοντικής ζημιάς. και έχει 5 βασικούς άξονες: 1ος: Σύστημα Εμπορίας Εκπομπής. 2ος: Οικολογικό Σήμα (Εco-Label). 3ος: Σχεδιασμός προϊόντων που καταναλώνουν ενέργεια. 4ος: Κύκλος ζωής των προϊόντων. 5ος: Χρηματοδοτούμενα Ευρωπαϊκά Προγράμματα.

8 «ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ»
Ιστορική Αναδρομή στην εξέλιξη του Οικολογικού Μάρκετινγκ… Δημιουργία Ενώσεων στις ΗΠΑ με περιβαλλοντικούς σκοπούς όπως: Συμβούλιο της Περιβαλλοντικής Ποιότητας (Council on Environmental Quality-CEQ), Ουάσιγκτον 1969. Οργανισμός Προστασίας του Περιβάλλοντος (Environmental Protection Agency-EPA), Ουάσιγκτον 1970. Η Αμερικανική Ένωση Μάρκετινγκ (American Marketing Association-ΑΜΑ): Πραγματοποιεί το 1970 την πρώτη ημερίδα με θέμα το «Οικολογικό Μάρκετινγκ», που ορίστηκε ως «η μελέτη των θετικών και αρνητικών πλευρών των δραστηριοτήτων του Μάρκετινγκ επί της ρύπανσης και της εξάντλησης των ενεργειακών και μη ενεργειακών πηγών» Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος (European Environment Agency-EEA): Ιδρύθηκε το 1993 με έδρα την Κοπεγχάγη. Αποτελεί την κύρια πηγή πληροφόρησης για όσους συμμετέχουν στην ανάπτυξη, υιοθέτηση, εφαρμογή και αξιολόγηση της περιβαλλοντικής πολιτικής, και για το ευρύ κοινό. Σήμερα, αριθμεί 32 χώρες μέλη.

9 Το Πρωτόκολλο του Κιότο.
Τέθηκε σε ισχύ στις 16 Φεβρουαρίου 2005, με τη σύμφωνη γνώμη 141 χωρών. Στόχος του Πρωτοκόλλου είναι «η σταθεροποίηση των συγκεντρώσεων των αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα, σε επίπεδα τέτοια ώστε να προληφθούν επικίνδυνες επιπτώσεις στο κλίμα από τις ανθρώπινες δραστηριότητες». Κεντρικός άξονας του Πρωτοκόλλου είναι οι νομικά κατοχυρωμένες δεσμεύσεις των βιομηχανικά αναπτυγμένων κρατών να μειώσουν υποχρεωτικά τις εκπομπές έξι (6) βασικών ρύπων (διοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο, πρωτοξείδιο του αζώτου, υδροφθοράνθρακες, υπερφθοριωμένοι υδρογονάνθρακες και εξαφθοριούχο θείο), που συνθέτουν το «φαινόμενο του θερμοκηπίου». Όσες χώρες δεν μπορέσουν να πραγματοποιήσουν τους στόχους του Πρωτοκόλλου, έχουν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν σ' ένα ιδιότυπο «χρηματιστήριο ρύπων». Αντί να μειώσουν τις δικές τους εκπομπές, μπορεί να χρηματοδοτήσουν προγράμματα για τη μείωση των εκπομπών σε αναπτυσσόμενες χώρες ή εάν έχουν ξεπεράσει το όριο να «πουλήσουν» το επιπλέον δικαίωμα ρύπανσης σε άλλη χώρα.

10 «ΟΡΙΣΜΟΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ»
«Ειδική ανάπτυξη, τιμολόγηση, προώθηση και διανομή προϊόντων που δε βλάπτουν το περιβάλλον» (William Pride & Odies Ferrell) «Διοικητική φιλοσοφία η οποία αρχίζει με την προσεκτική εξέταση των μεταβλητών που σχετίζονται με τις περιβαλλοντικές ανησυχίες της κοινωνίας και των καταναλωτών και επεκτείνεται σε με ατέρμονα προσπάθεια βελτίωσης της φιλο-περιβαλλοντικής λειτουργίας της επιχείρησης» (Walter Coddington) «Το Οικολογικό ή Περιβαλλοντικό Μάρκετινγκ αποτελείται από όλες τις δραστηριότητες που σχεδιάζονται για να δημιουργήσουν και να διευκολύνουν κάθε συναλλαγή που αποσκοπεί να ικανοποιήσει ανθρώπινες ανάγκες και επιθυμίες, με τρόπο τέτοιο ώστε η ικανοποίηση αυτών των επιθυμιών και αναγκών να επιφέρει την ελάχιστη βλαπτική επίδραση στο φυσικό περιβάλλον» (Michael Polonsky) «... Ολιστική διοικητική διαδικασία που έχει την ευθύνη για τον προσδιορισμό, την πρόβλεψη και την ικανοποίηση των απαιτήσεων των πελατών και της κοινωνίας με έναν κερδοφόρο και αειφόρο τρόπο» (Ken Peattie)

11 «Η Οικολογικά Συνειδητή Καταναλωτική Συμπεριφορά»
Διακρίνεται σε τρεις τύπους: α) Την Οικολογική Αγοραστική Συμπεριφορά: πρόκειται για οικολογικές επιλογές κατά τις οποίες οι καταναλωτές αγοράζουν ένα οικολογικό προϊόν εάν δεν έχει σημαντική διαφορά τιμής από το αντίστοιχο συμβατικό, κάνουν οικονομία στο νερό και στην ενέργεια (ρεύμα, πετρέλαιο κ.λπ.) και προτιμούν από το σύνολο των οικολογικών προϊόντων εκείνα που μπορούν να ανακυκλωθούν. β) Την Οικολογική Μετα-αγοραστική Συμπεριφορά: διακρίνεται με τη σειρά της στην Ανακύκλωση και σε ορισμένες μετά την αγορά και χρήση, ενέργειες, όπως η επαναχρησιμοποίηση, επιδιόρθωση και δωρεά ήδη χρησιμοποιημένων προϊόντων. γ) Τις Οικολογικές Ενέργειες: οι οποίες δεν έχουν σχέση με την αγορά προϊόντων. Πρόκειται για ενέργειες όπως η συμμετοχή σε φιλο-περιβαλλοντικές εκδηλώσεις, η συνεισφορά χρημάτων ή η εθελοντική εργασία σε οικολογικές ομάδες, οργανώσεις κ.λ.π. Σε γενικές γραμμές σχετικές Έρευνες Καταναλωτικής Συμπεριφοράς δείχνουν ότι οι περισσότεροι καταναλωτές δηλώνουν ότι υιοθετούν εκείνες τις ενέργειες που ωφελούν το περιβάλλον οι οποίες δεν τους κοστίζουν σε χρήματα, χρόνο ή κόπο.

12 «Παράγοντες που επηρεάζουν την Οικολογική Καταναλωτική Συμπεριφορά»
Δημογραφικοί: εκείνοι οι καταναλωτές που περισσότερο από τους άλλους συμπεριφέρονται οικολογικά με όλους τους τρόπους είναι άνθρωποι με ανώτερη μόρφωση και σχετικά υψηλά ετήσια οικογενειακά εισοδήματα. Οι νεότεροι ηλικιακά προτιμούν περισσότερο τα οικολογικά προϊόντα ενώ οι μεγαλύτεροι υιοθετούν περισσότερο παραδοσιακές, συντηρητικές οικολογικές ενέργειες όπως η επαναχρησιμοποίηση προϊόντων, η οικονομία στο ρεύμα και στο νερό κ.λ.π. Προσωπικότητα του καταναλωτή: τα αποτελέσματα των ερευνών δείχνουν συνοπτικά ότι οι άνθρωποι που δεν έχουν μεγάλη εξάρτηση από τα υλικά αγαθά, και αυτοί που αισθάνονται κοινωνικά υπεύθυνοι και πολιτικά ενεργοί, είναι περισσότερο πιθανό να ανταποκρίνονται θετικά σε εναλλακτικές οικολογικές προσφορές των επιχειρήσεων, να ανακυκλώνουν και να ενεργούν γενικότερα άλλοτε παθητικά και άλλοτε ενεργητικά σε όφελος του περιβάλλοντος. Το ύψος της Περιβαλλοντολογικής Γνώσης: οι καταναλωτές που γνωρίζουν περισσότερα πράγματα για το περιβάλλον, για τα προβλήματα καταστροφής του περιβάλλοντος, για τις αναγκαίες δράσεις της προστασίας του περιβάλλοντος είναι αυτοί που συμπεριφέρονται και περισσότερο οικολογικά.

13 « Τρόποι επηρεασμού της Οικολογικής Καταναλωτικής Συμπεριφοράς από τους Υπευθύνους του Μάρκετινγκ»
α) Με τη γνώση που ξεκινάει από την ενημέρωση: πόσοι γνωρίζουν για παράδειγμα ότι, Ο περισσότερος μόλυβδος που κυκλοφορεί στον αέρα προέρχεται από τα Ι.Χ.; Ότι μειώνοντας τη θερμοκρασία του λέβητα μόνον κατά ένα βαθμό εξοικονομούμε το 7-10 % των καυσίμων; β) Με την έρευνα και την μελέτη των αποτελεσμάτων άλλων ερευνών, όπως: Οι καταναλωτές γίνονται περισσότερο πρόθυμοι να βοηθήσουν στην προστασία του περιβάλλοντος, όταν πείθονται ότι κινδυνεύει η υγεία τους και η υγεία των παιδιών τους, όταν γνωρίζουν την ύπαρξη γενετικά τροποποιημένων οργανισμών σε προϊόντα, και τις περιβαλλοντικές συνέπειες ενός προϊόντος. Οι καταναλωτές θεωρούν πως την κύρια ευθύνη την έχουν το Κράτος που πρέπει να παίρνει μέτρα και οι Επιχειρήσεις που πρέπει να συμμορφώνονται. γ) Με τη συμβολή του εργαζόμενου μέσα στο χώρο της δουλειάς του, ο οποίος πρέπει: Να ψάχνει και να βρίσκει προγράμματα που επιδοτούν τις αντιρυπαντικές στρατηγικές. Να προτείνει λιγότερες συσκευασίες στα προϊόντα και μάλιστα συσκευασίες από ανακυκλωμένα ή και ανακυκλώσιμα υλικά.

14 «ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ»
Η Πράσινη Επιχειρηματική Αντίληψη αναγνωρίζει ότι: Η παγκόσμια μείωση των φυσικών πόρων που αξιοποιούνται στην «πραγματική οικονομία» αποτελεί βασικό περιορισμό στην ανάπτυξη επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Τα πιο έξυπνα παραγωγικά συστήματα βασίζονται στην αποτελεσματική αξιοποίηση πόρων (φυσικών, οικονομικών και ανθρώπινων). Στην εποχή της παραγωγικότητας τυποποιημένων και βιομηχανικών προϊόντων η ποιότητα των παρερχομένων υπηρεσιών αποτελεί κλειδί για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Η Εφαρμογή μιας Επιτυχημένης Περιβαλλοντικής Στρατηγικής αφορά: Τη δραστική βελτιστοποίηση της χρήσης των φυσικών πόρων, όπως το νερό, η ενέργεια και οι πρώτες ύλες. Μια πράσινη επιχείρηση δεν έχει φύρα. Ότι δεν χρειάζεται σε έναν οργανισμό είναι τροφή για έναν άλλο. Η πράσινη επιχείρηση έχει ως στόχο την αποδοτικότερη κάλυψη των πραγματικών αναγκών του καταναλωτή. Μακροπρόθεσμα, σκοπός της πράσινης επιχείρησης είναι η επένδυση στην προστασία και αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος, όπου απειλείται.

15 Τρεις κύριοι τύποι Στρατηγικών για Πράσινα Προϊόντα:
1η: Η Πράσινη Καινοτομία που αφορά την ανάπτυξη νέων οικολογικών προϊόντων. 2η: Ο Πράσινος Οργανισμός που είναι επικεντρωμένος αποκλειστικά και μόνο στην παραγωγή οικολογικών προϊόντων. 3η: Η Πράσινη Συμμαχία που αφορά τη συνεργασία που μπορεί να έχει η επιχείρηση με διαφόρους φορείς είτε ιδιωτικούς είτε δημοσίους με σκοπό τη προβολή αλλά και την προώθηση της πράσινης εικόνας της (Joseph Cronin) Τέσσερις Βασικές Προϋποθέσεις για την αποτελεσματική εφαρμογή του Green Marketing από τις επιχειρήσεις: 1η:Υπευθυνότητα, η οποία απαιτεί ένα συνεχή έλεγχο των λειτουργιών και των προϊόντων της επιχείρησης για να μετρηθεί η επίδρασή τους στο περιβάλλον. 2η: Διαφάνεια. Μεγάλες επώνυμες επιχειρήσεις παρουσιάζουν δημόσια την επίδρασή τους στο περιβάλλον και στην κοινωνία. 3η: Αξιοπιστία, προκειμένου να κερδίσουν της εμπιστοσύνη και να πείσουν τους καταναλωτές ότι πραγματικά ενδιαφέρονται για την προστασία του περιβάλλοντος. 4η: Διορατικότητα & σύνδεση της «πράσινης» προσπάθειας με τις αξίες και τη στρατηγική της επιχείρησης (Γεώργιος Αυλωνίτης)

16 ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ
«Συστηματικός τρόπος ενσωμάτωσης περιβαλλοντικών χαρακτηριστικών και θεωρήσεων στο σχεδιασμό προϊόντων και διεργασιών παράλληλα με απαιτήσεις απόδοσης, κόστους και υγιεινής όπως επίσης και νομικές και αισθητικές απαιτήσεις». Γενικές Στρατηγικές για το σχεδιασμό «Οικολογικού προϊόντος». Ανάπτυξη νέας ιδέας: ενσωμάτωση καινοτόμων στρατηγικών στο σχεδιασμό του νέου προϊόντος, όπως η μείωση της ύλης (dematerialization), η αποϋλοποίηση (immaterialization), ο σχεδιασμός του κύκλου ζωής και η ανάπτυξη νέων υπηρεσιών που θα ικανοποιήσουν τις ίδιες ανάγκες του καταναλωτή. Φυσική βελτιστοποίηση: περιλαμβάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες σχεδιασμού για την παραγωγή πιο αξιόπιστων προϊόντων με ενισχυμένες λειτουργίες που τελικά οδηγούν σε ένα καλύτερο περιβαλλοντικό προφίλ Επιλογή υλικών: συμβάλει στη μείωση των περιβαλλοντικών προβλημάτων που σχετίζονται με την εξάντληση των πόρων και τη διαχείριση στο τέλος της χρήσιμης ζωής του προϊόντος. Βελτιστοποίηση παραγωγής: έχει ως στόχο την ελαχιστοποίηση της χρήσης υλικών, της κατανάλωσης ενέργειας και της παραγωγής αποβλήτων.

17 1ο Βήμα: Δήλωση του Οράματος της Επιχείρησης με σκοπό:
Βελτιστοποίηση διανομής: χρησιμοποίηση πιο αποδοτικών συστημάτων μεταφοράς και συσκευασίας, μπορεί να ελαχιστοποιήσει τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις και να μειώσει τις δαπάνες . Αποδοτικότερη Συσκευασία: αφορά τον σχεδιασμό συσκευασίας προϊόντος, με στρατηγικές ελάττωσης της συσκευασίας ή / και αντικατάστασης υλικών. Αποδοτικότερη Μεταφορά: χρήση ενεργειακά αποδοτικών μεθόδων μεταφοράς και μείωση ρυπογόνων αέριων εκπομπών των μέσων μεταφοράς. Βελτιστοποίηση χρήσης προϊόντος: επικέντρωση σε καθαρότερες πηγές ενέργειας, σε χαμηλότερη κατανάλωση ενέργειας, σε μείωση αναλώσιμων υλικών και σε μείωση αποβλήτων που προέρχονται από αναλώσιμα υλικά. Διαχείριση τέλους χρήσιμης ζωής: περιλαμβάνει την ανάκτηση του προϊόντος για επαναχρησιμοποίηση ή για επανακατασκευή, την ανακύκλωση των υλικών και την υπεύθυνη διάθεση. ΣΧΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ 1ο Βήμα: Δήλωση του Οράματος της Επιχείρησης με σκοπό: Να εκφράσει την υπευθυνότητα της. Να παρουσιάσει την περιβαλλοντική της δέσμευση. Να εκφράσει υψηλή προτεραιότητα για τις ανάγκες και την ικανοποίηση των πελατών της. Να δώσει πληροφορίες για τις επιχειρηµατικές της δραστηριότητες. Να δώσει κίνητρο και να πείσετε τους υπαλλήλους της.

18 2ο Βήμα: Μαθαίνοντας τους πελάτες της:
Ανάλυση της Τρέχουσας Κατάστασης (Ανάλυση Εσωτερικών και Εξωτερικών Παραγόντων της επιχείρησης). Γενική Ανάλυση των πωλήσεων. Ανάλυση του Πελάτη των πωλήσεων. Ανάλυση του Προϊόντος των πωλήσεων. Γεωγραφική Ανάλυση των πωλήσεων. Ανάλυση Ισχυρών σημείων, Αδυναμιών, Ευκαιριών, Κινδύνων (Ανάλυση SWOT). 3ο Βήμα: Αναπτύσσοντας τη δική της Στρατηγική Marketing. ∆ράσεις για την Ανάπτυξη των Πράσινων ∆οµών της & Βελτίωση της Παραγωγικής ∆ιαδικασίας: ∆ηµιουργία πράσινων κατευθυντήριων γραµµών (πράσινου πρωτοκόλλου) για την παραγωγή και τους εργαζομένους. ∆ηµιουργία κατευθυντήριων γραµµών για τη διαχείριση πράσινου εξοπλισμού. ∆ηµιουργία κινήτρων για τη χρήση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ). ∆ηµιουργία προτύπων αποτελεσματικής διαχείρισης αποβλήτων. Εφαρμογή πράσινων πολιτικών για τη διαχείριση της εφοδιαστικής αλυσίδας. ∆ράσεις για την Ανάπτυξη της Εικόνας της & για την Ενσωμάτωση Οικολογικών Προτύπων: Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη – ΕΚΕ. Περιβαλλοντικά Πρότυπα ∆ιαχείρισης.

19 ∆ράσεις που αφορούν τα Προϊόντα της:
Πράσινο Προϊόν. Πράσινη Τιμολόγηση. Πράσινη Προώθηση. Πράσινη Διανομή & Τοποθέτηση. Επενδυτικές ∆ράσεις στοχευµένες σε Βασικούς Παράγοντες Επιτυχίας. Οικο-Ετικέτες Προϊόντων. Ενσωματώνοντας πρακτικές για Οικολογικό Σχεδιασμό. 4ο Βήμα: Επιλογή μίας από τις Εναλλακτικές Στρατηγικές Πράσινου Marketing. 1η: Ισχνό Πράσινο. 2η: Αμυντικό Πράσινο. 3η: Σκιώδης Πράσινο. 4η: Ακραίο Πράσινο. 5ο Βήμα: Έλεγχος και Αξιολόγηση. Δημιουργία Χρονοδιαγράµµατος για τον έλεγχο και την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων της. Βραχυπρόθεσμο. Μεσοπρόθεσµο. Μακροπρόθεσμο

20 «Η ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΕΝΔΥΣΗ» «Η Οικολογική Μόδα» Τα είδη ένδυσης που είναι σχεδιασμένα ώστε να έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής και τα οποία παράγονται σε ένα ηθικό σύστημα παραγωγής με μικρές ή και καθόλου επιπτώσεις στο περιβάλλον, χρησιμοποιώντας οικολογική σήμανση ή ανακυκλωμένα υλικά (Niinimaki, Kai) Τα Ηθικά Ενδύματα αναφέρονται στα ενδύματα που λαμβάνουν υπόψη τον αντίκτυπο της παραγωγής και του εμπορίου στο περιβάλλον και στους ανθρώπους. Τα Οικολογικά Ρούχα αναφέρονται σε όλα τα ρούχα που έχουν κατασκευαστεί χρησιμοποιώντας φιλικές προς το περιβάλλον διαδικασίες. Τα Οργανικά Ενδύματα είναι τα ενδύματα που έχουν γίνει με ελάχιστη χρήση χημικών ουσιών και με ελάχιστη ζημία στο περιβάλλον και με Δίκαιο εμπόριο (Fairtrade) Τα Πράσινα Ενδύματα αναφέρονται κυρίως στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της υφαντικής επεξεργασίας και της κατανάλωσης ρούχων. «Τα Οικολογικά Σήματα (Ecolabels)» Είναι ένας τρόπος ενημέρωσης του καταναλωτή ή του υπεύθυνου προμηθειών για τις περιβαλλοντικές (αλλά όχι μόνον) επιδόσεις ενός προϊόντος ή μίας υπηρεσίας.

21 «Οι Τρεις Τύποι της Οικολογικής Σήμανσης των Ενδυμάτων»
«Οι Τρεις Τύποι της Οικολογικής Σήμανσης των Ενδυμάτων» Τα οικολογικά σήματα Τύπου Ι τα οποία βασίζονται στα κριτήρια ελέγχου τρίτων οργανισμών με βάση την ανάλυση κύκλου ζωής του προϊόντος ένδυσης. Τα οικολογικά σήματα Τύπου ΙΙ τα οποία αναδεικνύουν τους ισχυρισμούς των κατασκευαστών τους. Τα οικολογικά σήματα Τύπου ΙΙΙ τα οποία παρουσιάζουν εύκολα συγκρίσιμες πληροφορίες βάση του κύκλου ζωής του προϊόντος ένδυσης αλλά δεν προβαίνουν σε ισχυρισμούς έναντι άλλων ανταγωνιστικών προϊόντων. (Σύμφωνα με το Διεθνή Οργανισμό Τυποποίηση (ISO) Δικαιούχοι Ευρωπαϊκού Οικολογικού Σήματος (Ecolabel): α) Κλωστοϋφαντουργικά είδη ρουχισμού και αξεσουάρ. β) Κλωστοϋφαντουργικά είδη εσωτερικών χώρων. γ) Ίνες, νήματα και υφάσματα (καθώς και ανθεκτικά μη υφασμένα προϊόντα). Η Προώθηση του Οικολογικού Σήματος στις Ελληνικές επιχειρήσεις Ένδυσης. Στην Ελλάδα σε μόνο δύο ελληνικές εταιρείες κλωστοϋφαντουργίας απονεμήθηκε το οικολογικό σήμα ενώ σαράντα εννέα οικολογικά σήματα απονεμήθηκαν σε επιχειρήσεις κλωστοϋφαντουργίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της.

22 «Η Στάση των Καταναλωτών απέναντι στα Οικολογικά Ενδύματα»
Αρχικά, οι καταναλωτές λαμβάνουν υπόψη την εμφάνιση των ενδυμάτων (χρώμα, σχήμα) και την προσαρμογή στο σώμα (άνεση, στυλ). Στη συνέχεια εξετάζουν την υφή – σύνθεση υφασμάτων τους. Τέλος, ελέγχουν την τιμή σε σχέση με τις επιδόσεις τους. Οι Οικολογικά Ευσυνείδητοι Καταναλωτές: « Οι Καταναλωτές που είναι επαρκώς ενημερωμένοι και είναι πρόθυμοι για την έρευνα των αγορών τους». Οι παράγοντες όπως η φιλικότητα προς το περιβάλλον και η περιεκτικότητα σε φυσικές ίνες του υφάσματος είναι τόσο σημαντικές, όσο και οι οδηγίες πλυσίματος και η μάρκα του προϊόντος. Σε αυτούς… Οι Οικολογικά Ασυνείδητοι Καταναλωτές: « Οι Καταναλωτές που είναι ανεπαρκώς ενημερωμένοι, αναζητούν μερικώς ή καθόλου το πράσινο ένδυμα και δεν τους ενδιαφέρει αν το ένδυμα είναι φιλικό προς το περιβάλλον». Οι παράγοντες όπως η προσαρμογή στο σώμα και η τιμή είναι περισσότερο σημαντικές από τη φιλικότητα προς το περιβάλλον του ενδύματος αλλά και τη μάρκα του. Σε αυτούς…

23 Τα Προβλήματα της Οικολογικής Ένδυσης στην Ελλάδα.
Οι Ελληνικές Επιχειρήσεις που θέλουν να προσφέρουν Πράσινα Ενδύματα έχουν να αντιμετωπίσουν τέσσερις κυρίως περιβαλλοντικές πτυχές: α) Στη παραγωγή ινών: το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό πρόβλημα της παραγωγής ινών που δημιουργείται από τον άνθρωπο είναι το ποσό των μη ανανεώσιμων πόρων που χρησιμοποιούνται. β) Στις διεργασίες φινιρίσματος: Στις συμβατικές διαδικασίες που χρησιμοποιούνται στο τέλος όπως λεύκανση, χρώμα, εκτύπωση κ.α. υπάρχουν πολλές χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται σε επιβάρυνση του φυσικού περιβάλλοντος. γ) Στην κατανάλωση: Οι συμπεριφορές των καταναλωτών προκαλούν επιπλέον προβλήματα ιδίως στην ποσότητα των ενδυμάτων που χρησιμοποιούν, καθώς και στην συντήρηση τους, η οποία κοστίζει στο περιβάλλον το 50% της συνολικής ενέργειας που καταναλώνεται. δ) Στη μεταφορά: ένα μείζον περιβαλλοντικό πρόβλημα στην κλωστοϋφαντουργική αλυσίδα που οδηγεί στην κατανάλωση ενέργειας και στην ατμοσφαιρική ρύπανση. Παρότι οι ρυθμοί είναι αργοί, καθώς η ζήτηση για οικολογικά ενδύματα στη χώρα μας παραμένει ακόμη σε χαμηλά επίπεδα, προβλέπεται ότι θα αυξηθούν τα επόμενα χρόνια, ακολουθώντας την τάση που έχει δημιουργηθεί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες έχουν μερικώς επιλύσει τα συγκεκριμένα προβλήματα.

24 ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΑΒΒΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ


Κατέβασμα ppt "ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΝΔΥΣΗΣ"

Παρόμοιες παρουσιάσεις


Διαφημίσεις Google