Η παρουσίαση φορτώνεται. Παρακαλείστε να περιμένετε

Η παρουσίαση φορτώνεται. Παρακαλείστε να περιμένετε

Εργασία Μαθητών Β’ Λυκείου 1ου ΓΕΛ Σπάρτης Σχ. Έτος

Παρόμοιες παρουσιάσεις


Παρουσίαση με θέμα: "Εργασία Μαθητών Β’ Λυκείου 1ου ΓΕΛ Σπάρτης Σχ. Έτος"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Εργασία Μαθητών Β’ Λυκείου 1ου ΓΕΛ Σπάρτης Σχ. Έτος 2012-13
Κρήτη - Χανιά Εργασία Μαθητών Β’ Λυκείου 1ου ΓΕΛ Σπάρτης Σχ. Έτος

2 Υπεύθυνοι Καθηγητές Μηνακάκης Ιωάννης, Διευθυντής Ατζαράκη Μαρία
Παπασαράντος Θεόδωρος Παρίση Ευγενία Τραγάς Κυριάκος

3 Χανιά

4 Χανιά Η Πόλη των Χανίων είναι κτισμένη σύμφωνα με τις αρχαιολογικές έρευνες πάνω στα ερείπια της αρχαίας Κυδωνίας, την οποία κατά την μυθολογία ίδρυσε ο Κύδων και αναφέρεται από τον Όμηρο ως μια από τις σπουδαιότερες πόλεις της Κρήτης, ενώ οι Κύδωνες θεωρούνται ως προελληνικό φύλο. Οι αρχαίοι συγγραφείς θεωρούν την Κυδωνία "μητέρα των άλλων κρητικών πόλεων". Πολλές είναι οι εκδοχές όσον αφορά την ετυμολογία του τοπωνυμίου της πόλης. Κατά την μυθολογία ιδρυτής της είναι ο Κύδων υιός του Μίνωα και της νύμφης Ακακκαλίδος. Πιθανόν επίσης από παραφθορά του ονόματος Χθονία που ήταν ένα από τα αρχαία ονόματα της Κρήτης, να προέρχονται τα Χανιά. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή προέρχεται από το Αραβικό Χάνι ή τέλος από την αλχανία κώμη (προάστιο ή συνοικία της Κυδωνίας).

5 Πρώιμη Ιστορία Η πόλη αποτέλεσε μετά τη Μινωική εποχή, μια σημαντική πόλη-κράτος με όρια από τη θάλασσα μέχρι τους πρόποδες των Λευκών Ορέων. Οι πρώτοι αποικιστές από την ηπειρωτική Ελλάδα ήταν οι Δωριείς γύρω στο 1100 π.Χ. 

6 Βυζαντινή Εποχή Η πρώτη βυζαντινή περίοδος διήρκεσε από το 395 ως το 824 μ.Χ. Γι' αυτήν δεν υπάρχουν αρκετές καταγραφές. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι Χριστιανικοί πληθυσμοί μετακινήθηκαν προς τα ορεινά του νομού λόγω των διωγμών.  Οι Βυζαντινοί άρχισαν να ενισχύουν με οχυρωματικά έργα την πόλη χρησιμοποιώντας αρχαία οικοδομικά υλικά, με σκοπό να αποτρέψουν και άλλη αραβική επιδρομή. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου τα Χανιά αποτελούν επίσης έδρα επισκόπου.

7 Ενετική Περίοδος  Μετά την τέταρτη σταυροφορία (1204μ.Χ.) και την πτώση της Βυζαντινής κυριαρχίας στην περιοχή, η Κρήτη δόθηκε στο Βονιφάτιο το Μομφερρατικό. Αυτός αποφάσισε να την πωλήσει στους Ενετούς για 100 ασημένια μάρκα. Τα α Χάνια επελέγησαν να είναι η έδρα του Γενικού Αρμοστή της Κρήτης και άνθησαν, λόγω της θέσης τους, ως εμπορικό κέντρο, αλλά και ως αγροτική περιοχή. Επίσης, μετά από την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς το 1453, αρκετοί ιερείς, μοναχοί, καλλιτέχνες και άνθρωποι των γραμμάτων βρήκαν καταφύγιο στην Κρήτη βοηθώντας στην πολιτιστική ενίσχυση του νησιού. Τα Χανιά, κατά την περίοδο αυτή, περιέχουν μίγμα βυζαντινού, ενετικού και κλασικού ελληνικού πολιτισμού.

8 Οθωμανική Περίοδος  Παρόλα αυτά τα τείχη της δεν κατάφεραν να αποτρέψουν τους Οθωμανούς από το να καταλάβουν την πόλη το ύστερα από μια 2μηνη πολιορκία. Οι Οθωμανοί αποβιβάστηκαν κοντά στο μοναστήρι της Γωνιάς στην Κίσσαμο, το οποίο και λεηλάτησαν και έκαψαν. Πολιόρκησαν τα Χανιά στις 2 Αυγούστου 1645. Οι απώλειες και από τις δυο πλευρές ήταν τεράστιες. Το 1821, με την έναρξη της ελληνικής επανάστασης, υπήρξαν διαμάχες μεταξύ των Χριστιανών και Μουσουλμάνων στα Χανιά, που οδήγησαν σε μεγάλες απώλειες και από τις δυο πλευρές. Το 1878, υπογράφηκε η συνθήκη της Χαλέπας. Μεγάλο μέρος των Μουσουλμάνων σκοτώθηκαν ή μετακινήθηκαν στην Τουρκία.

9 Σύγχρονη Ιστορία Η συμβολή της Κρήτης στην Ελλάδα.
Πριν ακόμη η Κρήτη ενωθεί με την Ελλάδα, συνέβαλε ουσιαστικά στην ιστορία της. Πολλοί ήταν οι Κρήτες Μακεδονομάχοι όπου κατά τα χρόνια 1902 – 1908 του πολέμου αυτού έδωσαν σκληρές μάχες. Σε υπολογίζονται οι Κρητικοί που εθελοντικά πολέμησαν. Όμως η σημαντικότερη ίσως βοήθεια της Κρήτης στην Ελλάδα ήταν με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Η Κρήτη συνεχίζει να παίζει σημαντικό ρόλο όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη μιας και κατέχει μια πολύ σημαντική γεωγραφική θέση που για αιώνες ήταν πόθος των κατακτητών της.

10 Παλιά Πόλη Παρόλο που βομβαρδίστηκε και κάηκε αρκετές φορές στη μακρόχρονη ιστορία της, η παλιά πόλη των Χανίων θεωρείται από τις ομορφότερες πόλεις της Μεσογείου. Σε διάφορα σημεία ο ταξιδιώτης μπορεί να συναντήσει δείγματα όλων των πολιτισμών που πέρασαν από αυτήν. Στο κέντρο της βρίσκεται ο λόφος του Καστελίου, ο οποίος κατοικείται από τη Νεολιθική εποχή, και αποτελεί οχυρή θέση δίπλα στο παλιό λιμάνι. Σε αυτό βρίσκεται το παλάτι του Ύπατου αρμοστή Κρήτης κατ την περίοδο της Κρητικής Πολιτείας, καθώς και η πρυτανεία του Πολυτεχνείου Κρήτης. Επίσης βρίσκονται αρχαιολογικοί χώροι από τη μινωική εποχή.

11 Παλιά Πόλη Λίγο πιο ανατολικά από το Καστέλι βρίσκεται η Σπλάντζια, η παλιά συνοικία των μουσουλμάνων, η οποία είναι πολύ ατμοσφαιρική. Εκεί βρίσκεται και η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, που κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας ήταν το κεντρικό τζαμί των Χανίων και στην ενετοκρατία ήταν ο ναός του Αγίου Νικολάου των Δομινικανών. Από τη δυτική πλευρά του Καστελίου βρίσκεται η πλατεία Σαντριβάνι (ή πλατεία Ελ. Βενιζέλου). Αποτελεί την τουριστική καρδιά της πόλης. Από εκεί κανείς μπορεί να επιβιβαστεί σε καραβάκια που επισκέπτονται τα βενετσιάνικα κάστρα στα νησιά των Αγ. Θεοδώρων και της Γραμβούσας.

12 Παλιά Πόλη Ακόμη πιο δυτικά, από το Καστέλι, βρίσκονται οι συνοικίες της Οβραϊκής και του Τοπανά. Αυτές θεωρούνται οι ομορφότερες συνοικίες των Χανίων. Σε αυτήν βρίσκεται και το φρούριο του Φιρκά, όπου υψώθηκε η σημαία ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα ( ) και σήμερα λειτουργεί το Ναυτικό Μουσείο Κρήτης. Τέλος, το λιμάνι της παλιάς πόλης αποτελεί το ομορφότερο και τουριστικότερο σημείο των Χανίων. Η ακτή Τομπάζη, η ακτή Κουντουριώτη και η ακτή Ενώσεως με αρκετά ιστορικά κτήρια, όπως τα νεώρια, το Γυαλί Τζαμισί και το μεγάλο Αρσενάλι, όπου σήμερα φιλοξενεί το κέντρο αρχιτεκτονικής Μεσογείου.

13 Σύγχρονη Πόλη Λίγο πιο νότια από την πλατεία της τριμάρτυρης βρίσκεται η πλατεία των Νέων Καταστημάτων, που αποτελεί το όριο της νέας πόλης. Εκεί βρίσκονται τα καταστήματα της πόλης από τις αρχές του 20ού αιώνα. Σήμερα μπορεί κανείς να βρει πολλά γραφικά μαγαζάκια και καφενεία. Εκεί βρίσκονται και οι σταθμοί αστικών και υπεραστικών λεωφορείων. Στα δυτικά της παλιάς πόλης βρίσκεται η Νέα Χώρα. Είναι η περιοχή που κατοίκησαν οι μετανάστες από τη Μικρά Ασία μετά την καταστροφή του 1922. Στα ανατολικά της παλιάς πόλης βρίσκεται η παραλία του Κουμ-Καπί (Kum-Kapisi, Arab: η Πύλη της Άμμου). Στα τέλη του 19ου αιώνα κατοικούνταν από Άραβες βεδουίνους (τους Χαλικούτες), όπου και του έδωσαν το όνομά του. Στα νότια της πόλης των Χανίων βρίσκονται οι συνοικίες της δεξαμενής, όπου έγιναν πολύ σκληρές μάχες το 1941, ο Αϊ Γιάννης και ο Κουμπές, όπου βρίσκονται τούρκικοι κουμπέδες (ταφικά μνημεία).

14 Συνοικίες Η πόλη των Χανίων χωρίζεται σε δύο βασικά τμήματα.
Την παλιά πόλη, με το παλιό λιμάνι, και τη νέα πόλη, εκτός των τειχών. Η παλιά πόλη βρίσκεται κτισμένη γύρω από το βενετσιάνικο λιμάνι και περιβάλλεται από τις ενετικές οχυρώσεις του 1538, που διασώζονται τα ανατολικά και δυτικά τμήματά τους. Στη νότια πλευρά οι οχυρώσεις αυτές καταστράφηκαν στις αρχές του 20ού αιώνα, για να χρησιμοποιηθούν τα υλικά τους στην κατασκευή της αγοράς και διαφόρων άλλων δημοσίων και μη κτηρίων. Από εκεί αναπτύχθηκε η νέα πόλη.

15 Ξενάγηση στον Αρχαιολογικό Χώρο της Κνωσού

16 Κνωσός, η Δυτική Είσοδος
Η επίσκεψη στο χώρο της Κνωσού ξεκινά από τη Δυτική Είσοδο του ανακτόρου και ακολουθεί κυκλική φορά. Περνώντας την είσοδο, ο επισκέπτης βρίσκεται στην πλακόστρωτη Δυτική Αυλή, της οποίας οριοθετούσαν τρεις τελετουργικοί δρόμοι σε σχήμα τριγώνου. O χώρος είχε ιερό χαρακτήρα που φαίνεται και από την ύπαρξη δύο χαμηλών βωμών. Μπροστά μας διακρίνεται μερικώς αναστηλωμένη η δυτική πρόσοψη του ανακτόρου. Αριστερά μας βλέπουμε τρεις λάκκους με κυλινδρικό σχήμα, τις  Κουλούρες κατά τον Έβανς. Πρόκειται για δεξαμενές απόθεσης προσφορών από τις τελετουργίες που γίνονταν στη Δυτική Αυλή.

17 O Πομπικός Διάδρομος Συνεχίζοντας την πορεία του ο επισκέπτης συναντά στο δεξί του χέρι σε χαμηλότερο επίπεδο, κατάλοιπα της Προανακτορικής Εποχής (πριν το π.Χ.) και ακόμη παλιότερα, από τον Νεολιθικού οικισμό. Περνάμε τη Δυτική Είσοδο του ανακτόρου με το Πρόπυλο και συνεχίζουμε μέσω του πλακόστρωτου Πομπικού Διαδρόμου προς τα νότια Προπύλαια. Οι τοίχοι του Πομπικού Διαδρόμου ήταν διακοσμημένοι με την τοιχογραφία της «Πομπής», τμήμα της οποίας σε αντίγραφο θα συναντήσουμε παρακάτω στα Νότια Προπύλαια.

18 Η μινωική τοιχογραφία της Πομπής
Στεκόμαστε λίγα λεπτά για να θαυμάσουμε το αντίγραφο της νωπογραφίας της Πομπής. Εντυπωσιακό είναι ότι τα πρωτότυπα μινωικά fresco (νωπογραφίες) διατηρούν ακόμη ζωντανά τα χρώματα τους μετά από 4000 χρόνια. Οι Μινωίτες ζωγράφιζαν με φυτικά χρώματα πάνω στο νωπό ακόμα κονίαμα (σοβά). Αυτό διάχεε το χρώμα μέσα στο κονίαμα και η χρώση γινόταν μόνιμη και ανεξίτηλη. Η παραπάνω τεχνική ονομάζεται νωπογραφία και χρησιμοποιήθηκε επίσης για την ζωγραφική επένδυση των εκκλησιών σε πολύ μεταγενέστερα χρόνια.

19 O Όροφος των Ευγενών (Piano Nobile)
Σήμερα ο χώρος μοιάζει με μια μεγάλη αυλή, αλλά θα πρέπει να τον φανταστούμε σαν ένα ακόμα όροφο του ανακτόρου με ευρύχωρες αίθουσες τελετών με κίονες και μεγάλα παράθυρα. Από τον Όροφο των Ευγενών προήλθαν οι τοιχογραφίες της «Παριζιάνας», των «Προσφορών», του «Τριμερούς Ιερού» κ.α.

20 Πρόκειται για 19 συνολικά, στενόμακρους αποθηκευτικούς χώρους.
Οι δυτικές αποθήκες Όπως ανεβήκαμε στα αριστερά μας, δηλαδή στα δυτικά, βλέπουμε από κάτω μας τις δυτικές αποθήκες. Πρόκειται για 19 συνολικά, στενόμακρους αποθηκευτικούς χώρους. Στο δάπεδο τους διακρίνουμε κοιλώματα, τις επιδαπέδιες δεξαμενές, που ήταν επενδυμένες με αλάβαστρο για να είναι στεγανές και να αποθηκεύονται υγρά προϊόντα. Σε κάθε αποθήκη φαίνονται 2 σειρές μεγάλα πιθάρια.  για την αποθήκευση κάθε είδους στερεών προϊόντων. Η χωρητικότητα των δυτικών αποθηκών της Κνωσού υπολογίζεται στα λίτρα και πιστεύεται ότι υπήρχαν περίπου 400 πίθοι, ενώ σήμερα σώζονται οι 150.

21 Maison Marks Στους τοίχους των δυτικών αποθηκών της Κνωσού είχαν χαραχθεί σύμβολα, τα λεγόμενα maison marks. Τέτοια σύμβολα ήταν το αστέρι, ο σταυρός, και ο λάβρυς, ο γνωστός Μινωικός  διπλός πέλεκυς. Οι μαυρισμένοι τοίχοι μαρτυρούν την μεγάλη πυρκαγιά που κατέστρεψε το τελευταίο ανάκτορο το 1350 π.Χ.

22 Μινωικοί Πίθοι στην Κνωσό
Μινωικοί Πίθοι στην Κνωσό Βλέπουμε ένα από τους 150 πίθους που έχουν βρεθεί στην Κνωσό. Τα γκρίζα κομμάτια δεν είναι γνήσια, αλλά προστέθηκαν για να ξαναφτιαχτεί το αγγείο. Το τμήμα που λείπει είναι αρκετά μεγάλο και δείχνει το μέγεθος της καταστροφής την οποία υπέστη το ανάκτορο.

23 H αίθουσα με τις Μινωικές τοιχογραφίες
Βορειότερα στην Κνωσό και πάνω από τη αίθουσα του θρόνου, βρίσκεται η αναστηλωμένη από τον Έβανς αίθουσα που φιλοξενεί μερικά αντίγραφα των τοιχογραφιών του ανακτόρου: «Τη γιορτή μπροστά στο Ιερό», «τις Κυρίες στα Μπλε», τα «Ταυροκαθάψια», τον «Αργοναύτη», τον «Μπλε Πίθηκο», το «Μπλε Πουλί». Οι πρωτότυπες τοιχογραφίες εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου. Μια προσεκτική παρατήρηση των αντιγράφων των τοιχογραφιών, αποκαλύπτει ότι ο Εβανς τις ανασύνθεσε από ελάχιστα θραύσματα που βρέθηκαν στην ανασκαφή.

24 H Κεντρική Αυλή Κατεβαίνουμε τη μνημειώδη κλίμακα με τις δύο κιονοστοιχίες και καταλήγουμε από τον όροφο των Ευγενών στην αχανή Κεντρική Αυλή. Καθώς κοιτάμε  προς τα ανατολικά, έχουμε την αίθουσα του Θρόνου στα αριστερά μας και το Τριμερές Ιερό στα δεξιά μας. Η μεγάλη Κεντρική Αυλή, τετράγωνη και πλακόστρωτη, αποτελεί ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της μινωικής ανακτορικής αρχιτεκτονικής. Ήταν  πνεύμονας αερισμού και φωτισμού για το ανάκτορο. Έχει θεωρηθεί ότι στη Κεντρική Αυλή λάμβαναν χώρα διάφορες τελετουργίες και γιορτές, καθώς σ’ αυτή οδηγούν η Βόρεια και η Νότια Είσοδος. Το μεγαλύτερο μέρος της πλακόστρωσης δεν σώζεται γιατί μεγάλο μέρος των δομικών υλικών του ανακτόρου της Κνωσού χρησιμοποιήθηκε από τους Ενετούς για την ανέγερση των οχυρωματικών έργων του Χάνδακα (Ηράκλειο).

25 H Αίθουσα του Θρόνου – ο προθάλαμος
Στον προθάλαμο της αίθουσας του θρόνου βρίσκει κανείς στον βόρειο τοίχο πάνω σε χαμηλό βάθρο έναν ξύλινο θρόνο δεξιά, ενώ αριστερά και απέναντί του υπάρχουν θρανία, δηλαδή αλαβάστρινα πεζούλια-καθίσματα κολλημένα στον τοίχο. Στον ίδιο χώρο βρέθηκαν μια σειρά ψωμόσχημων αγγείων από αλάβαστρο.

26 H Αίθουσα του Θρόνου Μέσω μίας δίθυρης πόρτας συνδέεται ο προθάλαμος με την κυρίως αίθουσα του θρόνου, η οποία χρονολογείται στην Κρητομυκηναϊκή εποχή και δεν είναι επισκέψιμη για το κοινό. Στο βόρειο τοίχο στέκεται ο αλαβάστρινος θρόνος , ο οποίος πλαισιώνεται από θρανία ενώ μπροστά του, στο δάπεδο, στη μέση της αίθουσας υπάρχει μία λεκάνη από πορφυρίτη λίθο. Ο νότιος τοίχος φέρει επιζωγραφισμένη τοιχογραφία κρητομυκηναϊκής περιόδου, που απεικονίζει γρύπες, φανταστικά όντα, με κεφάλι αετού και σώμα λιονταριού, σύμβολα βασιλικής και θεϊκής εξουσίας. Η αίθουσα του θρόνου ήταν θρησκευτικού χαρακτήρα. Στο νότιο τμήμα της υπάρχει η δεξαμενή καθαρμών. Πρόκειται για άδυτο και φωταγωγό όπου γινόταν τελετουργικός καθαρμός (ραντισμός).

27 H Αίθουσα του Θρόνου Η πόρτα στο πίσω μέρος οδηγεί σε βοηθητικά  δωμάτια της κύριας αίθουσας, χωρίς παράθυρα, με θρανία για την τοποθέτηση ειδώλων θεοτήτων καθώς και τελετουργικών σκευών. Πιστεύεται ότι η κυρίως αίθουσα του θρόνου χρησιμοποιούταν ως χώρος συγκεντρώσεων του Μίνωα και του ιερατείου, όπου και συζητούσαν περί δικαίου. Το κάθισμα του προέδρου του διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης είναι ξύλινο αντίγραφο του αλαβάστρινου θρόνου της Κνωσού.

28 Το τριμερές ιερό Το τριμερές ιερό είναι το κύριο ιερό της Κνωσού.
Το τριμερές ιερό είναι το κύριο ιερό της Κνωσού. Μαζί με τα βοηθητικά του δωμάτια, βρίσκεται νότια της αίθουσας του θρόνου (αριστερά όπως κοιτάμε την αίθουσα του θρόνου). Στο θησαυροφυλάκιο αυτού του χώρου βρέθηκαν οι «θεές των όφεων» από φαγεντιανή. Λίγο δυτικότερα υπάρχουν δύο αίθουσες με έναν πεσσό στη μέση, όπου βρέθηκαν χαραγμένα maison marks ενώ στο δάπεδο υπάρχουν πέτρινες υποδοχές υγρών προσφορών, γεγονός που οδηγεί στην υπόθεση λατρείας πεσσών, μέσα στους οποίους θεωρούσαν ότι κατοικεί η θεά.

29 Tο μνημειώδες κλιμακοστάσιο
Το μνημειώδες κλιμακοστάσιο που οδηγεί στα βασιλικά διαμερίσματα θεωρείται αρχιτεκτονικό αριστούργημα. Σ’ αυτό το σημείο πρέπει να σημειωθεί η σημασία που απέδιδαν οι Μινωίτες στους φωταγωγούς ως συστατικό στοιχείο της ανακτορικής αρχιτεκτονικής. Το συγκεκριμένο τμήμα του παλατιού δεν είναι σήμερα προσπελάσιμο, για λόγους συντήρησης και προστασίας του μνημείου. Χτισμένο στην πλαγιά του λόφου μπόρεσε να διατηρηθεί μέχρι ένα ικανοποιητικό ύψος. Η ανατολική πλευρά του ανακτόρου ήταν πενταόροφη, ενώ η δυτική τριώροφη. Θυμίζουμε ότι η δυτική πλευρά είναι αυτή από την οποία μπαίνουμε στην Κνωσό.

30 H νοτιο-ανατολική πλευρά του Ανακτόρου
Εδώ βλέπουμε το νοτιοανατολικό άκρο του ανακτόρου της Κνωσού. Χρονολογικά ανήκει στην παλαιότερη φάση του ανακτόρου ( π.Χ.). Πρόκειται για οικία. Χαρακτηριστικοί παχείς τοίχοι ισογείου, μικρού μεγέθους δωμάτια και πεσσός στο κέντρο για τη στήριξη της οροφής και του πάνω ορόφου. .

31 Το κλιμακοστάσιο του παλατιού αποτελείται από δύο πτέρυγες και περιβάλλεται από κιονοστοιχίες που στηρίζουν τους ορόφους. Τα δύο κατώτερα επίπεδα είναι στην αυθεντική τους μορφή ενώ τα δύο ανώτερα ανακατασκευασμένα. Το πλάτος, το ύψος και η ελαφρά κλίση των σκαλοπατιών κάνουν το ανέβασμα και το κατέβασμα ιδιαίτερα άνετο. Στη φωτογραφία αριστερά βλέπουμε τον ανακατασκευασμένο άνω όροφο του μεγάρου του βασιλιά Μίνωα στην ανατολική πτέρυγα του ανακτόρου της Κνωσού.

32 Τα διαμερίσματα του βασιλιά Μίνωα
Τα διαμερίσματα του βασιλιά Μίνωα Η νότια εξωτερική όψη του μεγάρου του βασιλιά Μίνωα. Τα διαμερίσματα του Μίνωα είναι γνωστά και σαν Αίθουσα των Διπλών Πελέκων, από τα χαρακτηριστικά σύμβολα στους τοίχους. Πρόκειται για ιδιαίτερα προσεγμένο στην κατασκευή του δωμάτιο. Χτίστηκε από πέτρες χωρίς συνδετικό υλικό ανάμεσά τους. Αποτελείται από την κυρίως αίθουσα με πολύθυρα, και γύρω στοές από τις οποίες φωτιζόταν και αεριζόταν. Στη δυτικά στοά υπάρχουν τα υπολείμματα ενός εντυπωσιακού θρόνου, που προστατεύονται σήμερα με γυάλινη βιτρίνα. Οι τοίχοι ήταν  τοιχογραφημένοι. Αποσπασματικά σώζονται οι «οκτάσχημες ασπίδες», «ο Αργοναύτης» και ο «Ταύρος».

33 Τα διαμερίσματα της βασίλισσας
Εσωτερική άποψη από τα διαμερίσματα της βασίλισσας. Είναι μικρότερο από το μέγαρο του Μίνωα αλλά πολυτελές επίσης. Διέθετε παράθυρα, θρανία, στοά και βοηθητικούς χώρους. Στο χώρο αυτό βρέθηκε τουαλέτα με τρεχούμενο νερό και σαρκοφάγοι. Στον τοίχο στο βάθος φαίνεται σε αντίγραφο η νωπογραφία των «Δελφινιών». Στον όροφο πάνω από το μέγαρο της βασιλίσσης σε ένα μικρό ιερό βρέθηκε ο θησαυρός των ελεφαντοστέινων. .

34 Τα εργαστήρια της Κνωσού
Εδώ βρισκόταν το εργαστήριο του λιθοξόου με κομμάτια από κροκεάτη ή σπαρτιατικό λίθο. Όταν συνέβη η καταστροφή, οι τεχνίτες επεξεργάζονταν τις πέτρες. Δίπλα βρισκόταν το εργαστήριο του κεραμέα με ένα χαμηλό θρανίο και μία λεκάνη από γύψο. Σε μία αίθουσα πάνω από το εργαστήριο του κεραμέα βρέθηκε η τοιχογραφία των «Ταυροκαθαψίων».

35 H ανατολική πτέρυγα Η ανατολική πτέρυγα από ψηλά.
Η ανατολική πτέρυγα από ψηλά. Το μπροστινό οικοδομικό σύνολο αποτελεί τον τομέα των εργαστηρίων της Κνωσού. Στο βάθος φαίνεται ελάχιστα τμήμα ανακατασκευασμένο των Προπυλαίων και της κλιμακωτής ανατολικής εισόδου. Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι ανατολικά βρισκόταν η αρένα όπου λάμβαναν χώρα τα ταυροκαθάψια.

36 Οι γιγάντιοι Μινωικοί πίθοι
Η αποθήκη των γιγαντιαίων πίθων. Χρονολογείται στην Παλαιοανακτορική Περίοδο ( π.Χ.). Αξιοπρόσεκτο είναι το μέγεθός τους. Κάτι που προκαλεί την εντύπωση πολλών επισκεπτών είναι οι πολλές λαβές στο σώμα του βαρύ πίθου, μέσα από τις οποίες περνούσαν σχοινί κατά την μεταφορά του. Έμφαση πρέπει να δοθεί στο γεγονός ότι οι Μινωίτες φημίζονται για την ανεπτυγμένη ναυτιλία και το εμπόριό τους. Διατηρούσαν σχέσεις τόσο με τη Μέση Ανατολή, την Αίγυπτο όσο και με τα νησιά του Αιγαίου. Για τη Μινωική θαλασσοκρατορία πολύς λόγος έχει γίνει. Βορειότερα βρίσκεται ο τομέας των εργαστηρίων κεραμικής. στο βορειοανατολικό άκρο του ανακτόρου ήταν οι Παλαιοανακτορικές αποθήκες.

37 Το αποχετευτικό σύστημα της Κνωσού
Στην Ανατολική πτέρυγα είναι εμφανές το αποχετευτικό σύστημα δηλαδή το σύστημα  λίθινων αγωγών που οδηγεί τα όμβρια ύδατα έξω από το ανακτορικό συγκρότημα. Το προηγμένο υδρευτικό και αποχετευτικό σύστημα της Κνωσού, το συναντάμε και στα υπόλοιπα  μινωικά ανάκτορα, και προκαλεί τον θαυμασμό για την τεχνική του αρτιότητα. Ο πήλινος αυτός αγωγός, αποτελείται από θηλυκό και αρσενικό τμήμα που το ένα κουμπώνει μέσα στο άλλο, ενώνονται απόλυτα και αποφεύγεται η διαρροή. Πήλινοι αγωγοί χρησιμοποιούνταν στην Κρήτη μέχρι και τα μέσα του 20ου αιώνα. Οσο αφορά την Κνωσό, το νερό ερχόταν με υδατογέφυρα από τις πηγές στις Αρχάνες, μια απόσταση 10 χιλιομέτρων περίπου.

38 Τα Βόρεια Προπύλαια Τα Βόρεια Προπύλαια της Κνωσού.
Η Βόρεια Είσοδος του ανακτόρου είναι το σημείο όπου κατέληγε ο δρόμος από το λιμάνι. Δεξιά και αριστερά από τη ράμπα του δρόμου της εισόδου υπήρχαν Προπύλαια. Ο Εβανς ανακατασκεύασε το Δυτικό Προπύλαιο και το διακόσμησε  με αντίγραφο της τοιχογραφίας με τον ταύρο. Πριν από χιλιάδες χρόνια, οι επισκέπτες που έρχονταν από τη θάλασσα, έμπαιναν στην Κνωσό από την είσοδο αυτή. Στα Βόρεια Προπύλαια διακρίνουμε 2 κλίμακες, η μία φαρδύτερη από την άλλη.   Όταν κτίστηκε το τελευταίο Παλάτι στην Κνωσό, αποφάσισαν για λόγους ασφαλείας να φτιάξουν στενότερο το διάδρομο εισόδου. Τότε κατασκευάστηκε και η ράμπα που βλέπουμε σήμερα.

39 Βόρεια άποψη ανακτόρου – Τελωνείο
Βόρεια άποψη ανακτόρου και το κτήριο γνωστό σαν «Τελωνείο». Έχει δεξαμενή καθαρμών περιβαλλόμενη από κίονες. Σύμφωνα πάντα με τις απόψεις του Έβανς, θεωρείται ότι εφόσον το κτήριο αυτό βρίσκεται στο τέλος του δρόμου που οδηγούσε από το λιμάνι στο ανάκτορο, έπαιζε το ρόλο ενός σύγχρονου τελωνείου. .

40 Το Θέατρο - Ο Βασιλικός Δρόμος
Το Θέατρο της Κνωσού και ο Βασιλικός δρόμος. Βόρεια του ανακτόρου, μπροστά από τον τομέα των βόρειων αποθηκών βρίσκεται το τετράγωνο θέατρο. Εδώ πιθανότατα  γίνονταν διάφορα δρώμενα, μάλλον θρησκευτικού περιεχομένου. Το θέατρο χωρούσε 400 άτομα που κάθονταν στις κερκίδες-σκαλοπάτια. Ο Βασιλικός δρόμος οδηγεί στο μικρό ανάκτορο, το οποίο σήμερα είναι κλειστό. Ήταν στην αριστοκρατική συνοικία της πόλης της Κνωσού, πιθανή κατοικία μελών της βασιλικής οικογένειας. Το Μικρό Ανάκτορο ήταν εξίσου περίτεχνο και με λειτουργίες αντίστοιχες του μεγάλου ανακτόρου αλλά σε μικρότερο βαθμό. Κατά μήκος του βασιλικού δρόμου υπήρχαν οι πολυτελείς κατοικίες των επιφανών κατοίκων της Κνωσού.

41 Έξοδος Σ' αυτό το σημείο καταλήγει η επίσκεψη στο Μινωικό Ανάκτορο της Κνωσού. Μία επίσκεψη για να θεωρηθεί πλήρης και ολοκληρωμένη απαιτεί και την επίσκεψη του Αρχαιολογικού Μουσείου του Ηρακλείου, όπου φιλοξενούνται όλα τα ευρήματα της ανασκαφής του Έβανς και μεταγενέστερων ανασκαφών.

42 Κνωσός

43 Η Κνωσός, που είναι ο πιο σημαντικός αρχαιολογικός χώρος της Κρήτης, βρίσκεται 5 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της πόλης του Ηρακλείου. Πρόκειται για το πιο ενδεικτικό απομεινάρι του Μινωικού πολιτισμού που αναπτύχθηκε στην Κρήτη. Στο μεγαλοπρεπές αυτό ανάκτορο της Κνωσού κατοικούσε ο Μίνωας, γιος της Ευρώπης και του Δία καθώς επίσης και ο θρυλικός Μινώταυρος .

44 Οι ανασκαφές για να έρθει στην επιφάνεια αυτός ο αρχαιολογικός χώρος αρχίζουν το 1878 από τον Ηρακλειώτη αρχαιολάτρη Μίνω Καλοκαιρινό. Οι πρώτες αυτές δοκιμαστικές ανασκαφές έφεραν στην επιφάνεια αρκετά πιθάρια και άλλα σημαντικά αντικείμενα. Σύντομα όμως οι ανασκαφές αυτές σταμάτησαν για να έρθει το 1900 ο Άγγλος αρχαιολόγος Arthur Evans μαζί με το επιτελείο του και να αρχίσει συστηματικές ανασκαφές στον χώρο αυτό, οι οποίες διάρκεσαν 35 ολόκληρα χρόνια. Ο Evans αναστήλωσε το ανάκτορο της Κνωσού χρησιμοποιώντας σε πολλά από τα κτίρια υπερβολική ποσότητα τσιμέντου, πράγμα για το οποίο κατηγορήθηκε αλλά όπως φάνηκε αργότερα τα κτίρια αυτά δεν θα μπορούσαν διαφορετικά να αντέξουν στον χρόνο. Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία το ανάκτορο της Κνωσού χτίστηκε γύρω στα 1900 π.Χ στο ύψωμα Κεφάλα, πάνω σε προϋπάρχων νεολιθικό οικισμό που είχε κατοικηθεί από το 6000 π.Χ. Καταλάμβανε έκταση τ.μ και γύρω από αυτό αναπτύχθηκε η αρχαιότερη και μεγαλύτερη πόλη της Κρήτης, που ο πληθυσμός της έφτανε τους κατοίκους. Αυτό αποδεικνύεται και από τα νεκροταφεία που βρέθηκαν στην γύρω περιοχή.

45 Το ανάκτορο αυτό καταστράφηκε γύρω στο 1700 π
Το ανάκτορο αυτό καταστράφηκε γύρω στο 1700 π.Χ και στη θέση του χτίστηκε άλλο. Η περίοδος αυτή π.Χ είναι η λαμπρότερη για τον μινωικό πολιτισμό και ιδιαίτερα για την Κνωσό. Το 1600 π.Χ το ανάκτορο παθαίνει σοβαρές ζημιές από καταστροφικό σεισμό, γρήγορα όμως επισκευάζεται και συγχρόνως κτίζονται και άλλα καινούργια κτίρια. Τα καινούργια αυτά κτίρια μαζί με το προϋπάρχων ανάκτορο αποτελούν τον σημερινό αρχαιολογικό χώρο της Κνωσού. Νέα καταστροφή επέρχεται το 1450 π.Χ, πιθανών από την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας (Σαντορίνη). Τέλος το ανάκτορο καταστρέφεται ολοσχερώς από την εισβολή των Αχαιών και δεν χρησιμοποιείται πια, αλλά η Κνωσός συνέχισε να παραμένει σημαντική πόλη-κράτος μέχρι την πρώτη Βυζαντινή περίοδο.

46 Η Κνωσός δεν ήταν η μοναδική ισχυρή πόλη στην Κρήτη αλλά είχε και αντίζηλες τις πόλεις Γόρτυνα και Λύττο. Ο ανταγωνισμός ήταν μεγάλος και τον 3ο π.Χ αιώνα η Κνωσός κάνει συμμαχία με άλλες πόλεις της Κρήτης και πραγματοποιεί την πρώτη εκστρατεία εναντίων της Λύττου χωρίς όμως να καταφέρει να την κατακτήσει. Αργότερα κάνει την δεύτερη προσπάθεια και την καταστρέφει ολοσχερώς μιας και δεν συνάντησε αντίσταση απο τους Λυττιους, οι οποίοι έλειπαν σε εκστρατεία. Το 166 π.Χ συμμαχεί με την Γόρτυνα και καταστρέφουν τη Ραύκο (σημερινό Αγ. Μύρωνα). Αργότερα η Γόρτυνα γίνεται πρώτη πόλη φέρνοντας την Κνωσσό σε δεύτερη μοίρα. Στην Κνωσό κόπηκαν πολλά νομίσματα πάνω στα οποία υπήρχαν διάφορες παραστάσεις. Οι περισσότερες από αυτές παρίσταναν τον Μινώταυρο να κρατά στο χέρι του πέτρα. Αλλες παρίσταναν τον Λαβύρινθο, άλλοτε τετράγωνο, άλλοτε κυκλικό και πάνω στο νόμισμα αναγραφόταν η λέξη "ΚΝΩΣΙΩΝ". Σε άλλα νομίσματα υπήρχαν μορφές αρχαίων θεών, όπως η θεά Αθηνά και η θεά Αφροδίτη.

47 Το Ανάκτορο Το ανάκτορο αναπτύσσεται γύρω από τη μεγάλη Κεντρική Αυλή, χώρο δημόσιων συγκεντρώσεων. Δεύτερη αυλή, η Δυτική, αποτελούσε την επίσημη πρόσβαση στο ανάκτορο αλλά και χώρο τελετουργιών. Στη δυτική πτέρυγα εντάσσονται οι επίσημοι χώροι διοικητικών και θρησκευτικών δραστηριοτήτων: το Τριμερές Ιερό, τα Ιερά Θησαυροφυλάκια και οι Υπόστυλες Κρύπτες. Ξεχωρίζει η Αίθουσα του Θρόνου, με τη δεξαμενή καθαρμών και τον αλαβάστρινο θρόνο που πλαισιώνεται από θρανία. Στη νότια πτέρυγα σημαντικότεροι χώροι είναι το Νότιο Πρόπυλο, ο Διάδρομος της Πομπής και η Νότια Είσοδος με την τοιχογραφία του πρίγκιπα με τα Κρίνα. Στην ανατολική πτέρυγα εντάσσονται χώροι κατοίκησης και μεγάλες αίθουσες υποδοχής, με κυριότερες την Αίθουσα των Διπλών Πελεκιών και το Μέγαρο της Βασίλισσας. Σε αυτές οδηγεί το επιβλητικό μεγάλο Κλιμακοστάσιο.

48 Από τη Βόρεια Είσοδο γινόταν η επικοινωνία με το λιμάνι της Κνωσού.
Η Βόρεια Είσοδος πλαισιώνεται από υπερυψωμένες στοές, από τις οποίες η δυτική κοσμείται με την τοιχογραφία του Κυνηγιού Ταύρου. Μεγάλος λιθόστρωτος πομπικός δρόμος, ο Βασιλικός Δρόμος, οδηγούσε από το Μικρό Ανάκτορο και την πόλη στη βορειοδυτική γωνία του ανακτόρου, όπου διαμορφώνεται υπαίθριος θεατρικός χώρος. Γύρω από το ανάκτορο εκτεινόταν ο μινωικός οικισμός και, στους λόφους, τα νεκροταφεία. Σημαντικά οικοδομήματα της ίδιας περιόδου είναι: η Νότια Οικία, η Οικία του ιερού Βήματος, το Μικρό Ανάκτορο, ο Ξενώνας, η Βασιλική Έπαυλη και ο Τάφος-Ιερό. Από τη ρωμαϊκή Κνωσό σημαντικό οικοδόμημα είναι η Βίλλα του Διονύσου με ψηφιδωτά δάπεδα . Τα πολυάριθμα, εξαιρετικής τέχνης, ευρήματα από το ανάκτορο, αγγεία, σκεύη, ειδώλια, το αρχείο πινακίδων της Γραμμικής Β γραφής, καθώς και τα πρωτότυπα των τοιχογραφιών, φυλάσσονται στο Αρχαιολογικό μουσείο Ηρακλείου.

49 Ο θρόνος του βασιλιά Μίνωα

50 Το δωμάτιο με το θρόνο του βασιλιά

51 Οι κολώνες της Κνωσού

52 Η τοιχογραφία με τον Μινώταυρο

53 Ιερά Μονή Αρκαδίου

54 Η Ιερά Μονή Αρκαδίου είναι μια ιστορική Μονή στην Κρήτη.
Σύμφωνα με την παράδοση θεμελιώθηκε από τον αυτοκράτορα Ηράκλειο και ανοικοδομήθηκε περί τον 5ο αιώνα, από τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Αρκάδιο, του οποίου το όνομα φέρει προς τιμή του. Άλλοι αναφέρουν ότι ιδρύθηκε από κάποιον μοναχό Αρκάδιο και γι’ αυτό ονομάστηκε μονή Αρκαδίου. Ερείπια της πρώτης μονής διατηρούνται σήμερα στο βορειοδυτικό μέρος του περιβόλου της. Κτίσθηκε σε μικρό εύφορο και κατάφυτο οροπέδιο σε θέση στρατηγική της ΒΔ. πλαγιάς του όρους Ίδη πάνω από φαράγγι, που συνδέει τις επαρχίες Ρεθύμνου, Μυλοποτάμου και Αμαρίου.

55

56 Η Μονή Αρκαδίου απέχει 23 χιλιόμετρα από την πόλη του Ρεθύμνου και η πρώτη ολοκληρωμένη φρουριακή μορφή της δημιουργήθηκε την τελευταία περίοδο της Ενετοκρατίας. Το σημαντικότερο μέρος της Μονής Αρκαδίου είναι ο κεντρικός δίκλιτος ναός, το Καθολικόν, που είναι αφιερωμένος στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος (το ένα κλίτος), και στους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη (το έτερο κλίτος), που περιβάλλεται από πολύ παχύ αυλότοιχο εντός του οποίου υφίστανται διάφορα βοηθητικά οικήματα. Σύμφωνα με επιγραφή τουκωδωνοστασίου ο δίκλιτος ναός του Αγίου Κωνσταντίνου και της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα ανηγέρθη το 1587. Αποτελεί επομένως έργο της εποχής της βενετικής κυριαρχίας στο νησί, όπως φαίνεται καθαρά από πληθώρα στοιχείων της αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής που μπορεί να εντοπίσει ο επισκέπτης. Ο ναός αυτός αποτελεί ανακαίνιση ενός προηγούμενου που χτίστηκε τον 14ο αιώνα. Στις στέγες των οικημάτων αυτών φέρονται επάλξεις,(στηθαία), με σκοπιές και τυφεκιοθυρίδες. Το μοναστηριακό συγκρότημα έχει σχήμα παραλληλογράμμου με εμβαδό τ.μ.

57

58 Σημαντικότερα κτίσματα των βοηθητικών χώρων της Μονής αυτής είναι:
Ο «Ξενών» και το «Ηγουμενείο», Η «Τράπεζα», (αίθουσα κοινής εστίασης) με ιδιαίτερη αυλή Τα «Κελαρικά», (μεγάλο θολωτό διαμέρισμα που χωρίζεται σε μαγειρείο, ζυμωτήριο, φούρνο, αρταποθήκη και αλευραποθήκη). Η «Πυριτιδαποθήκη», μεγάλη επιμήκης αίθουσα χρησιμοποιούμενη παλαιότερα ως «κρασομαγατζές» (οιναποθήκη), που περί το μετατράπηκε σε πυριτιδαποθήκη όπου στα υφιστάμενα βαρέλια φέρονταν η πυρίτιδα για τη χρήση των όπλων της εποχής. Τα «Μεσοκούμια» που ίσως εκ παραφθοράς του ονόματος ήταν το νοσοκομείο, πρόκειται για μεγάλο επίσης επίμηκες θολωτό διαμέρισμα που χωρίζονταν σε 8 μικρότερους χώρους κελιά. Το «Μουσείο» που διαμορφώθηκε το 1932, από πρώην Ηγουμενείο, υπό τη μέριμνα του τότε επισκόπου Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου Τιμόθεου Βενέρη, στο οποίο και φυλάσσονται σπουδαία κειμήλια της Μονής (σκεύη, άμφια, κ.λπ.). Τα «Κλάουστρα», θολωτά διώροφα κελιά μοναχών. Τα «Κελλία» χώροι κατοικίας των μοναχών που διακρίνονται σε ισόγεια και ανώγεια και Οι «Αποθήκες» Το σκευοφυλάκιο

59 Στον ίδιο χώρο, εκτός της Μονής Αρκαδίου, περί τα 80 μ
Στον ίδιο χώρο, εκτός της Μονής Αρκαδίου, περί τα 80 μ. ΒΔ της Μονής, στο χείλος του φαραγγιού, βρίσκεται οκταγωνικό κτίριο όπου φυλάσσονται τα οστά των υπερασπιστών της κατά το έτος 1866, το Ηρώο που δεσπόζει από μακριά. Στη θέση αυτή παλαιότερα ήταν ο ανεμόμυλος της Μονής. Επίσης εκτός της Μονής βρίσκονται οι "στάβλοι" και το λεγόμενο «Δραγατοκάλυβο» (φυλάκιο του Δραγάτη = αγροφύλακα). Για την ύδρευση της Μονής χρησιμοποιούνταν τρία παρακείμενα πηγάδια σε απόσταση περί τα 250 μέτρα, καθώς και μία υπόγεια υδατοδεξαμενή (στέρνα) που βρίσκονταν μέσα στην αυλή.

60 Τσανλί Μοναστίρ Μετά την άλωση της Κρήτης από τους Τούρκους, το 1669, ο Πορθητής πασάς (Κυπρισλή) απαγόρευσε να κτυπούν καμπάνες σ’ όλες τις εκκλησίες και τα μοναστήρια. Ο τότε ιεροδιάκονος όμως της Μονής Αρκαδίου, ο Νεόφυτος Πατελάρης, που ήταν τουρκομαθής, έσπευσε με δώρα στον πορθητή στο Τυμπάκι, όπου είχε εγκαταστήσει το μεγάλο στρατόπεδό του και τον παρακάλεσε να επιτρέψει τουλάχιστον τη χρήση της καμπάνας του Αρκαδίου. Ο Πορθητής δεχόμενος τα δώρα και εκτιμώντας τον ιεροδιάκονο για την μοναδική προσέλευση κληρικού επέτρεψε την κατ’ εξαίρεση χρήση. Εκ του γεγονότος αυτού η Μονή Αρκαδίου έφερε την ονομασία "Τσανλί-Μαναστίρ" που σημαίνει δικαιούχος κώδωνας, καμπάνα, (να ηχεί) κατά τις διάφορες ιεροτελεστίες. Μάλιστα δόθηκε και ιδιαίτερη φρουρά για τη Μονή που διέμενε στο παρακείμενο χωριό Αμνάτο.

61

62 Ιστορία της μονής Ο τουρκικός ζυγός στο νησί της Κρήτης μετρούσε ήδη διακόσια πενήντα χρόνια όταν-μετά από συνεχιζόμενους ξεσηκωμούς- Κρήτες επαναστάτες άρχισαν να συγκεντρώνονται στο Αρκάδι από τις 3 Μαρτίου του 1866 για να φθάσουν το Μάιο να αριθμούν τους 1500 πολεμιστές από όλη την Κρήτη που συγκεντρώθηκαν για να εξελέξουν πληρεξουσίους για τις διάφορες επαρχίες της Κρήτης. Η μονή Αρκαδίου από την πρώτη στιγμή της Επανάστασης υπήρξε το επίκεντρο των αγώνων λόγω της σπουδαίας στρατηγικής της σημασίας. Οι Τούρκοι ζήτησαν από τον ηγούμενο Γαβριήλ Μαρινάκη να διώξει την Επαναστατική Επιτροπή από το μοναστήρι με την απειλή ότι θα το καταστρέψουν αλλά ο ηγούμενος αρνήθηκε. Στις 24 Σεπτεμβρίου αφίχθηκε ο συνταγματάρχης του Ε.Σ. Π. Κορωναίος με λίγους εθελοντές και ανακηρύχθηκε αρχηγός. Ο Κορωναίος έκρινε ότι η τοποθεσία δεν ήταν κατάλληλη για άμυνα, όμως ο Ηγούμενος της Μονής Γαβριήλ δεν ήθελε να την εγκαταλείψει. Έτσι προχώρησε σε αμυντικές προπαρασκευές, εγκατέστησε ως φρούραρχο τον ανθυπολοχαγό Ι. Δημακόπουλο και μετέβη στις επαρχίες προς στρατολόγηση πολεμιστών.

63 Ο τουρκικός στρατός, αποτελούμενος από 15
Ο τουρκικός στρατός, αποτελούμενος από τακτικό στρατό και υποστηριζόμενος από τριάντα κανόνια, υπό τον Μουσταφά Ναϊλή Πασά, εξεστράτευσε εναντίον της Μονής. Παράλληλα ζήτησε από τον ηγούμενο Γαβριήλ να παραδοθεί. Η απάντηση ήταν αρνητική. Στο μοναστήρι υπήρχαν 964 ψυχές, 325 άνδρες και οι υπόλοιποι γυναικόπαιδα. Η επίθεση ξεκίνησε στις 8 Νοεμβρίου. Στις μάχες διακρίθηκαν οι: Δημακόπουλος, Αδάμ Παπαδάκης, Σπύρος Ολύμπιος, Κούβος, Δενιανάκης, Γαληνάκης. Τη δεύτερη όμως ημέρα η εξωτερική γραμμή άμυνας διασπάται, σκοτώνεται ο Ηγούμενος Γαβριήλ και οι Τούρκοι εισέρχονται στον περίβολο της Μονής. Εξαντλημένοι και με βέβαιη την αιχμαλωσία και όλα τα συνακόλουθα, ο Κωνσταντίνος Γιαμπουδάκης από το χωριό Άδελε του Ρεθύμνου κλείνεται μαζί με άλλους πολεμιστές και γυναικόπαιδα στην πυριτιδαποθήκη.

64 Η πυροδότηση των βαρελιών με το μπαρούτι προκάλεσε την καταστροφή της Μονής και το θάνατο πολλών Ελλήνων αλλά και περίπου Τούρκων εισβολέων. Ο κρότος λέγεται ότι ακούστηκε μέχρι το Ηράκλειο. Μετά την ανατίναξη της πυριτιδαποθήκης ο Ι. Δημακόπουλος συνέχισε να μάχεται κατά των Τουρκαλβανών στον περίβολο της Μονής. Ο ίδιος την 9η Νοεμβρίου αποφάσισε να παραδοθεί στον τακτικό τουρκικό στρατό όταν έλαβε εγγυήσεις για την ζωή των τελευταίων υπερασπιστών που μάχονταν μέσα από τα ερείπια. Ωστόσο, την επομένη εκτελέστηκε με αποκεφαλισμό τόσο αυτός όσο και οι περισσότεροι αιχμάλωτοι .

65 Από όλες τις θυσίες που πρόσφερε η Κρήτη μεσουρανεί το Αρκάδι.
Η μονή Αρκαδίου ύψωσε το αίτημα της κρητικής ελευθερίας και ξεσήκωσε τα φιλελληνικά αισθήματα της Ευρώπης, αλλάζοντας τη νοοτροπία και την τακτική των ευρωπαϊκών δυνάμεων απέναντι στο Κρητικό ζήτημα. Μετά την καταστροφή του, το 1866, ανοικοδομήθηκε πλήρως και αναστηλώθηκε στην πρότερή του μορφή. Μόνο ένα μισοκαμένο τέμπλο στα αριστερά της Αγίας Τράπεζας και μια μπάλα κανονιού σφηνωμένη στο αιωνόβιο κυπαρίσσι στα δεξιά στης εκκλησίας μαρτυρούν το αίμα που χύθηκε πριν 140 χρόνια. Η Ουνέσκο έχει χαρακτηρίσει το Αρκάδι Ευρωπαϊκό Μνημείο Ελευθερίας.

66 Εορτές Μονής Στις 21 Μαΐου, που γιορτάζει το δεξιό κλίτος του Καθολικού που είναι αφιερωμένο στους Αγίους Ισαποστόλους Κωνσταντίνο και Ελένη, Στις 6 Αυγούστου, που γιορτάζει το αριστερό κλίτος του Καθολικού που είναι αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρα Χριστού, Στις 8 Νοεμβρίου (των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ), που γιορτάζεται πάνδημα το Ολοκαύτωμα της Ιεράς Μονής Αρκαδίου.

67 Εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος

68 Η Γέννηση και η Δράση του στην Κρήτη
Ο σημαντικότερος Έλληνας πολιτικός, ευφυής, ρεαλιστής και οραματιστής, ευέλικτος και τολμηρός διέθετε μια εντυπωσιακή προσωπική ακτινοβολία. Γεννήθηκε στην Τουρκοκρατούμενη Κρήτη το 1864. Στα νεανικά του χρόνια η οικογένειά του κατέφυγε στην Ελλάδα, καθώς ο πατέρας του υφίστατο τις συνέπειες της επαναστατικής του δράσης. Μετά την αποφοίτησή του από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών άσκησε τη δικηγορία στα Χανιά αλλά σύντομα τον απορρόφησε η πολιτική ως μέλος της φιλελεύθερης παράταξης. Οι ηγετικές και πολιτικές του ικανότητες αναδείχθηκαν κατά την επανάσταση του 1897. Την περίοδο της Κρητικής πολιτείας ( ) συνέβαλε στη διαμόρφωση του Κρητικού Συντάγματος, συγκρούσθηκε με τον Αρμοστή Γεώργιο για τις φιλελεύθερες αρχές του, κατέφυγε σε ένοπλη επανάσταση στο Θέρισο (1905) και πέτυχε την αντικατάσταση του Αρμοστή. Στις μετέπειτα προσπάθειές του για ένωση με την Ελλάδα ισορροπούσε με ευελιξία ανάμεσα στην τόλμη και στη μετριοπάθεια.

69 Το 1910 έληξε ο ρόλος του στα πολιτικά πράγματα της Κρητικής πολιτείας, όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία στην Ελλάδα και συγκρότησε το "Κόμμα των Φιλελευθέρων". Υπήρξε ο πρωτεργάτης της πολιτικής και οικονομικής ανόρθωσης της Ελλάδας και της νικηφόρας έκβασης των Βαλκανικών Πολέμων ( ). Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήρθε σε ρήξη με το στέμμα αλλά με κόστος τον Εθνικό Διχασμό ( ) επέβαλε την πολιτική του για είσοδο της χώρας στον πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων. Η Ελλάδα ανταμείφθηκε για τη συμβολή της με την παραχώρηση της Αρμοστείας της Σμύρνης (1919). Στις κρίσιμες εκλογές του Νοεμβρίου 1920 ο Βενιζέλος ηττήθηκε, αποσύρθηκε από την πολιτική, για να επιστρέψει μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.

70 Με δύο ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες του (1923) -την υποχρεωτική ανταλλαγή Ελλήνων και Τούρκων και τη Συνθήκη της Λωζάννης, που καθόρισε τα σύνορα ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία- άλλαξε τον προσανατολισμό της ελληνικής πολιτικής και έβαλε τα θεμέλια της ειρηνικής ανάπτυξης. Η τελευταία τετραετία της διακυβέρνησής του ( ) ήταν περίοδος σταθερότητας και δημιουργίας. Κορυφαία επιτυχία το ελληνοτουρκικό σύμφωνο φιλίας (1930). Το τέλος της σταδιοδρομίας του σημαδεύτηκε από την απόπειρα κατά της ζωής του (Ιούνιος 1933) και το αποτυχημένο κίνημα του Μαρτίου 1935. Αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι, όπου πέθανε στις 18 Μαρτίου 1936.

71 Ο Βενιζέλος Πρωθυπουργός της Ελλάδας
Ο Ε. Βενιζέλος με αφορμή τις σφαγές των Τούρκων στα Χανιά και το Ρέθυμνο, πήρε ενεργό μέρος στην επανάσταση του 1897. Το 1905 κήρυξε την επανάσταση του Θέρισου που σκοπό είχε την πολιτική ένωση της Κρήτης με τη μητέρα Ελλάδα, σε ένα μόνο , ελεύθερο και συνταγματικό κράτος. Το 1910 η κρητική συνέλευση εξέλεξε το Βενιζέλο σαν πρόεδρο της και μετά σαν πρωθυπουργό της Κρητικής πολιτείας.  Το ίδιο διάστημα, η Αθήνα περνούσε δύσκολες ώρες. Η Βουλή είχε διαλυθεί και είχαν προκηρυχθεί εκλογές. Ο Βενιζέλος με την ενθάρρυνση των φίλων και συνεργατών του, όπως του Μιχαλακόπουλου, του Ζαβιτσιάνου και του Εμμανουήλ Μπενάκη, παραμέρισε τους αρχικούς ενδοιασμούς του και υπέβαλε υποψηφιότητα. Οι εκλογές πραγματοποιήθηκαν στις 8 Αυγούστου 1910 και ο Βενιζέλος με την ομάδα του εκλέχτηκαν βουλευτές της Ελλάδας τώρα. Τότε ιδρύθηκε και το κόμμα του που ονομάστηκε ''Κόμμα Φιλελευθέρων '‘.

72 Τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου σχημάτισε κυβέρνηση και αμέσως επιδόθηκε στην τακτοποίηση των πολιτικών και εθνικών υποθέσεων της Ελλάδας. Κατόπιν ο Βενιζέλος άρχισε μία εντατική προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της διοικήσεως και την αναδιοργάνωση του στρατού και του στόλου. Έτσι, όταν άρχισαν οι Βαλκανικοί πόλεμοι ( ) η Ελλάδα βρέθηκε ανασυγκροτημένη και ισχυρή και κατόρθωσε να απελευθερώσει τις βόρειες επαρχίες της και πολλά από τα νησιά της. Τη θριαμβευτική πορεία του έθνους, όμως, προς την πλήρη αποκατάσταση του ανέκοψε η κήρυξη του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου, ο οποίος έγινε αιτία διαφωνίας μεταξύ Βενιζέλου και του νέου βασιλιά Κωνσταντίνου. Ο λόγος της διαφωνίας ήταν ότι ενώ ο διορατικός Βενιζέλος υποστήριζε την ένταξη της χώρας στο στρατόπεδο των Συμμάχων της Αντάντ, διαβλέποντας τη νίκη των Συμμάχων και τα οφέλη που θα απολάμβανε η Ελλάδα σε περίπτωση που πολεμούσε στο πλευρό τους, ο Κωνσταντίνος υποστήριζε την ουδετερότητα.

73 Μετά από ένα κλίμα προστριβών, ο Βενιζέλος παραιτήθηκε στις 21-2-1915.
Στις εκλογές που επακολούθησαν το κόμμα του Βενιζέλου νίκησε και σχημάτισε και πάλι κυβέρνηση. Ο Βενιζέλος συμφώνησε να κρατήσει ουδετερότητα αυτή τη φορά, όμως η είσοδος της Βουλγαρίας στον πόλεμο και η επίθεση της εναντίον της Σερβίας, με την οποία υπήρχε ελληνοσερβική συνθήκη, τον υποχρέωσε να μην ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της ουδετερότητας. Μετά από αυτό ήλθε σε νέα ρήξη με το βασιλιά και παραιτήθηκε και πάλι. Στις εκλογές που επακολούθησαν ο Βενιζέλος δεν πήρε μέρος, γιατί θεώρησε τη διάλυση της Βουλής αντισυνταγματική. Στο μεταξύ, με πρόσχημα τη σωτηρία της Σερβίας, οι Σύμμαχοι αποβίβασαν στρατεύματα στη Θεσσαλονίκη.

74 Ο Διχασμός Η διαφωνία αυτή μεταξύ Βενιζέλου και Κωνσταντίνου έγινε η αιτία της δημιουργίας μεγάλου διχασμού, που αποτέλεσε πληγή κοινωνική για τη χώρα για πολλές δεκαετίες. Το 1916 οι βενιζελικοί, με την υποστήριξη των Συμμάχων, οργάνωσαν στρατιωτικό κίνημα και ίδρυσαν ''Προσωρινή Κυβέρνηση εθνικής Αμύνης'', την οποία διεύθυνε η τριανδρία Β., Παύλου Κουντουριώτη και Παναγιώτη Δαγκλή. Η τριανδρία αυτή πήγε στη Θεσσαλονίκη και ίδρυσε νέο κράτος που περιλάμβανε τη Β. Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου.

75 Η Ελλάδα «των Δυο Ηπείρων και Πέντε Θαλασσών»
  Η Ελλάδα «των Δυο Ηπείρων και Πέντε Θαλασσών» Το Μάιο του 1917 ο Βενιζέλος, αφού οι Σύμμαχοι εξόρισαν τον Κωνσταντίνο και έβαλαν στη θέση του το δευτερότοκο γιο του, Αλέξανδρο, ξαναγύρισε στην Αθήνα και τάχθηκε στο πλευρό των Συμμάχων. Με το τέλος του πολέμου ο Βενιζέλος πήρε μέρος στη Διάσκεψη της Ειρήνης του Παρισιού και υπέγραψε, σαν εκπρόσωπος της Ελλάδας, τις συνθήκες του Νεϊγύ ( ) και των Σεβρών ( ), με τις οποίες η Ελλάδα έφτανε μέχρι την Α. Θράκη και τη Σμύρνη. Ο μεγάλος οραματιστής Βενιζέλος κατόρθωσε να δημιουργήσει τη Ελλάδα "των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών". Καθώς ετοιμαζόταν όμως να επιστρέψει στην Ελλάδα, δέχτηκε στο σιδηροδρομικό σταθμό της Λυών δολοφονική απόπειρα από δύοαντιβενιζελικούς απότακτους αξιωματικούς του στρατού. Όταν θεραπεύτηκε από τα τραύματα του επέστρεψε στην Αθήνα θριαμβευτής, όπου του έγινε πανηγυρική υποδοχή.

76 Καταστροφή – Νέα Ελλάδα
Στις εκλογές όμως του Νοεμβρίου, ο μεγάλος πολιτικός, που είχε διακριθεί στο διεθνή διπλωματικό στίβο, ηττήθηκε από τους αντιπάλους του και έφυγε στο Παρίσι αποσυρόμενος από την πολιτική. Στις εκλογές του 1923, ύστερα από τη Μικρασιατικά Καταστροφή, πήρε πάλι μέρος, εκλέχτηκε βουλευτής και έγινε πρόεδρος της συνελεύσεως. Το 1923 υπέγραψε με την Τουρκία τη συνθήκη της Λωζάνης που αποτελούσε τον ακρωτηριασμό της Μεγάλης Ιδέας. Ο Βενιζέλος όμως κατάφερε ό,τι του επέτρεπαν οι περιστάσεις. Με τη συνθήκη αυτή προσαρτήθηκαν οριστικά στην Ελλάδα η Δ. Θράκη και τα νησιά του Αιγαίου. Στις εκλογές του 1928 ο Βενιζέλος πέτυχε μια συντριπτική πλειοψηφία. Το 1933 έγινε νέα δολοφονική απόπειρα εναντίον του. Επακολούθησαν ταραχές που κατέληξαν στο στρατιωτικό κίνημα Πλαστήρα-Βενιζέλου (1935). Το κίνημα απέτυχε και ο Βενιζέλος έφυγε για τη Γαλλία όπου και πέθανε το 1936.

77 Κύρια Γεγονότα από τη Γέννηση μέχρι το Θάνατο του Βενιζέλου
Κύρια Γεγονότα από τη Γέννηση μέχρι το Θάνατο του Βενιζέλου 1864: Γέννηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1866 – 1869: Η μεγάλη κρητική επανάσταση  για Ελευθερία και Ένωση με την Ελλάδα του Κρητικού λαού.  - Το Νοέμβριο του 1866 ο Μουσταφά Ναϊλή Πασάς περικυκλώνει το μοναστήρι της Ι.Μ. Αρκαδίου - Στις 20 Μαΐου 1867 Η ΓΙΓΑΝΤΟΜΑΧΙΑ ΛΑΣΙΘΙΟΥ  κ.α. 1895: (15/28 Απριλίου) Εκλογική αποτυχία Τρικούπη – κυβέρνηση Δεληγιάννη, (Σεπτέμβριος) Επαναστατικό κίνημα στην Κρήτη- Θάνατος Τρικούπη – περιπλοκή κρητικού ζητήματος

78 1897: (Φεβρουάριος) Επανάσταση στην Κρήτη – (Μάρτιος Ελληνικά σώματα στη Μακεδονία-(7/19 Απριλίου Η Τουρκία κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Ελλάδος – Οι Τούρκοι στη Θεσσαλία – (Μάιος) Ανακωχή- (16/28 Δεκεμβρίου η Θεσσαλία ξανά στους Έλληνες). 1898: Ο πρίγκιπας Γεώργιος ορίζεται ύπατος αρμοστής στην Κρήτη 1903: Συγκρότηση Μακεδονικού κομιτάτου στην Αθήνα – Αποστολή Κρητών στο Μακεδονικό Αγώνα. 1905: Διαφωνία Βενιζέλου – Πρίγκιπα Γεώργιοι – Κίνημα του θερίσου – Δολοφονία Δεληγιάννη. 1906 (Σεπτέμβριος): Παραίτηση πρόγκημα Γεωργίου στην Κρήτη και αντικατάσταση από Ζαΐμη 1908: (12/25 Οκτωβρίου) Η Κρήτη κηρύσσει την ένωσή της με την Ελλάδα και καταργεί την αρμοστεία.

79 1909: (Απρίλιος) Ο Βενιζέλος πρόεδρος της Ελληνικής Συνέλευσης των Κρητών και μετά πρωθυπουργός της Κρητικής Πολιτείας – (Μάιος) ίδρυση του Στρατιωτικού Συνδέσμου – (Αύγουστος) Κίνημα στο Γουδί – Δεκέμβριος ο Βενιζέλος καλείται στην Αθήνα ως σύμβουλος του Συνδέσμου. 1910: Κιλελέρ – Κυβέρνηση Δραγούμη - Εκλογές (5/10) πρώτη Κυβέρνηση Βενιζέλου 1912: (Μάρτιος) Νίκη Φιλελευθέρων στις εκλογές – (22 Απριλίου / 14 Μαΐου) Κατάληψη της Ρόδου από Ιταλούς – (15/28 Οκτωβρίου) ¨έναρξη Α’ βαλκανικού πολέμου – (26 Οκτωβρίου /8 Νοεμβρίου απελευθέρωση Θεσσαλονίκης)

80 1909: (Απρίλιος) Ο Βενιζέλος πρόεδρος της Ελληνικής Συνέλευσης των Κρητών και μετά πρωθυπουργός της Κρητικής Πολιτείας – (Μάιος) ίδρυση του Στρατιωτικού Συνδέσμου – (Αύγουστος) Κίνημα στο Γουδί – Δεκέμβριος ο Βενιζέλος καλείται στην Αθήνα ως σύμβουλος του Συνδέσμου. 1910: Κιλελέρ – Κυβέρνηση Δραγούμη - Εκλογές (5/10) πρώτη Κυβέρνηση Βενιζέλου 1912: (Μάρτιος) Νίκη Φιλελευθέρων στις εκλογές – (22 Απριλίου / 14 Μαΐου) Κατάληψη της Ρόδου από Ιταλούς – (15/28 Οκτωβρίου) ¨έναρξη Α’ βαλκανικού πολέμου – (26 Οκτωβρίου /8 Νοεμβρίου απελευθέρωση Θεσσαλονίκης)

81 1913: (21 Φεβρουάριου /6 Μαρτίου) Απελευθέρωση Ιωαννίνων – (17/30 Μάιου Συνθήκη Λονδίνου – (13/26 Ιουνίου) έναρξη Β’ Βαλκανικού πολέμου – 1/14 Δεκεμβρίου προσάρτηση Κρήτης 1914: Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος  1916: (17/30 Αυγούστου) Κίνημα Εθνικής Άμυνας στη Θεσσαλονίκη)  (13/26 Αυγούστου) Το Δ’ Σώμα Στρατού παραδίδεται στους Γερμανούς – (30 Αυγούστου – 12 Σεπτεμβρίου) οι Βούλγαροι στην καβάλα - (26/9 – 9/10) Προσωρινή Κυβέρνηση Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη – (18/11 – 1/12) Νοεμβριανά), η Μάχη των Αθηνών/

82 1917: (30/5 – 12 Ιουνίου Παραίτηση Κωνσταντίνου και αναχώρηση του - βασιλιάς ο Αλέξανδρος – (133/26 Ιουνίου) ο Βενιζέλος ορκίζεται πρωθυπουργός. 1918: (17/30 Μαΐου) Μάχη Σκρά – 17/30 Σεπτεμβρίου) Ανακωχή Βουλγαρίας 1919: (Ιανουάριος) Ελληνικός στρατός στην Οδησσό –( Μάιος) Ελληνικός στρατός στη Σμύρνη 1920 (Ιούλιος - Ιούλιος) Κατάληψη Προύσας, Ανδριανούπολης κ.τ.λ. – (27 Ιουλίου /10 Αυγούστου) Συνθήκη Σεβρών, (30 Ιουλίου / 12 Αυγούστου) Απόπειρα κατά του Βενιζέλου στο σταθμό της Λυών του Παρισιού

83 1921: (31 Αυγούστου / 13 Σεπτεμβρίου) Μάχη Σαγγάριου.
1922: ((27 Αυγούστου / 9 Σεπτεμβρίου) κατάληψη της από τον Τουρκικό στρατό 1923: (24 Ιουλίου) Συνθήκη της Λωζάννης, (31 Αυγούστου) ΟΙ Ιταλού βομβαρδίζουν και καταλαμβάνουν την Κέρκυρα – 1925: (25 Ιουνίου) Δικτατορία Πάγκαλου. 1928:  (4 Ιουλίου) Ο Βενιζέλος πρωθυπουργός 1930: (25 Οκτωβρίου) Ταξίδι Βενιζέλου στην Άγκυρα – (30 Οκτωβρίου) Ελληνοτουρκική συμφωνία.

84 1932 (21 Μάιου) Παραίτηση Βενιζέλου)  - (26 Μάιου) Κυβέρνηση Παπαναστασίου) – (5 Ιουνίου) Νέα κυβέρνηση Βενιζέλου 1933: (16 Ιανουαρίου) τελευταία κυβέρνηση Βενιζέλου) - (5 Μαρτίου) Εκλογές) – (6 Μαρτίου) Κίνημα Πλαστήρα – (6 Ιουνίου ) Απόπειρα κατά του Βενιζέλου. 1935: (12 Μαρτίου) Ο Βενιζέλος εγκαταλείπει την Κρήτη και την Ελλάδα - - (9 Οκτωβρίου ) Κίνημα Παπάγου  (10 Οκτωβρίου κατάργηση της Βασιλείας) 1936: (18 Μαρτίου) Θάνατος Βενιζέλου.

85 Ακρόπολη Αθηνών

86 Η λέξη Ακρόπολη προέρχεται από το συνδυασμό των λέξεων άκρος και πόλις και κυριολεκτικά σημαίνει πόλη στην άκρη (ή σε ακρότατο). Για αμυντικούς σκοπούς, οι οικιστές επέλεγαν ένα υπερυψωμένο σημείο, συχνά ένα λόφο με απότομες πλευρές. Σε πολλά μέρη στον κόσμο, αυτοί οι πρώιμοι οχυροί οικισμοί γίνονταν ο πυρήνας μεγάλων πόλεων, που επεκτείνονταν στο επίπεδο έδαφος γύρω από την Ακρόπολη. Τέτοια παραδείγματα είναι οι πόλεις της Αθήνας και της Ρώμης.

87 Η Ακρόπολη Αθηνών είναι ένας βραχώδης λόφος ύψους 156 μ
Η Ακρόπολη Αθηνών είναι ένας βραχώδης λόφος ύψους 156 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας και 70 μ. περίπου από το επίπεδο της πόλης της Αθήνας. Η κορυφή του έχει σχήμα τραπεζοειδές μήκους 300 μ. και μέγιστου πλάτους 150 μ. Ο λόφος είναι απρόσιτος απ’ όλες τις πλευρές εκτός της δυτικής, όπου και βρίσκεται η οχυρή είσοδος, η διακοσμημένη με τα λαμπρά Προπύλαια.

88 Ο λόφος επιλέχθηκε ήδη από τα νεολιθικά χρόνια (4000/3500-3000 π. Χ
Ο λόφος επιλέχθηκε ήδη από τα νεολιθικά χρόνια (4000/ π.Χ.) ως τόπος εγκατάστασης των κατοίκων της περιοχής. Κατάλοιπα εγκατάστασης της Πρώιμης και Μέσης Εποχής του Χαλκού εντοπίσθηκαν στην περιοχή του Ερεχθείου. Κατά το 13ο αι. π.Χ., ο βράχος τειχίσθηκε και αποτέλεσε την έδρα του τοπικού ηγεμόνα. Τμήματα αυτού του τείχους, που αναφέρεται συνήθως ως ''κυκλώπειο'', σώζονται αποσπασματικά ανάμεσα στα μεταγενέστερα μνημεία και η πορεία του μπορεί να αποκατασταθεί με σχετική ακρίβεια. Τον 8ο αι. π.Χ. η Ακρόπολη απέκτησε για πρώτη φορά τον αποκλειστικά ιερό της χαρακτήρα με την καθιέρωση της λατρείας της Αθηνάς Πολιάδος. Η θεά είχε το δικό της ναό, στη βορειοανατολική πλευρά του λόφου. Στα μέσα του 6ου αι. π.Χ., την εποχή που τύραννος της Αθήνας ήταν ο Πεισίστρατος, το ιερό απέκτησε μεγάλη αίγλη.

89 Καθιερώθηκαν τα Παναθήναια, η μεγαλύτερη γιορτή των Αθηναίων προς τιμή της θεάς και ιδρύθηκαν τα πρώτα μνημειακά κτήρια και οι ναοί για τη λατρεία της, μεταξύ των οποίων, ο λεγόμενος ''Αρχαίος ναός'' και ο Εκατόμπεδος, πρόδρομος του Παρθενώνα. Τότε κατασκευάσθηκε το ιερό της Βραυρωνίας Αρτέμιδος και έγινε η πρώτη προσπάθεια για τη διαμόρφωση μνημειακού προπύλου του χώρου. Οι πιστοί αφιέρωναν στο ιερό πολυάριθμα και πλούσια αναθήματα, όπως ήταν οι μαρμάρινες κόρες και οι ιππείς, τα χάλκινα και πήλινα αγαλμάτια και τα αγγεία, πολλά από τα οποία συνοδεύονταν από επιγραφές, που βεβαιώνουν τη σημασία που είχε η λατρεία της Αθηνάς κατά την αρχαϊκή περίοδο. Μετά τη νίκη εναντίον των Περσών στο Μαραθώνα, το 490 π.Χ., οι Αθηναίοι επιχείρησαν να κτίσουν ένα πολύ μεγαλύτερο ναό στη θέση του Παρθενώνα, γνωστό ως Προπαρθενώνα.

90 Αυτός ο ναός δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, γιατί το 480 π. Χ
Αυτός ο ναός δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, γιατί το 480 π.Χ., οι Πέρσες εισέβαλαν στην Αττική, λεηλάτησαν την Ακρόπολη και πυρπόλησαν τα μνημεία. Μετά την αποχώρηση των εχθρών, οι Αθηναίοι ενταφίασαν το γλυπτό διάκοσμο των κατεστραμμένων ναών καθώς και όσα αναθήματα είχαν διασωθεί, γεμίζοντας τις φυσικές κοιλότητες του εδάφους και διαμορφώνοντας με αυτό τον τρόπο τεχνητά άνδηρα στο χώρο του ιερού. Η Ακρόπολη οχυρώθηκε με νέο τείχος, αρχικά από το Θεμιστοκλή (στη βόρεια πλευρά) και στη συνέχεια από τον Κίμωνα (στη νότια πλευρά). Μάλιστα, στο βόρειο τμήμα του τείχους ενσωματώθηκαν αρχιτεκτονικά μέλη των κατεστραμμένων ναών, που φαίνονται μέχρι σήμερα από την αρχαία Αγορά και από τη βόρεια πλευρά της πόλης.

91 Στα μέσα του 5ου αι. π.Χ., την εποχή που μεταφέρθηκε στην Ακρόπολη η έδρα της Αθηναϊκής Συμμαχίας και η Αθήνα ήταν το σημαντικότερο κέντρο του πνευματικού κόσμου, τέθηκε σε εφαρμογή, με πρωτοβουλία του Περικλή, ένα μεγαλεπήβολο οικοδομικό πρόγραμμα που διήρκεσε όλο το β΄ μισό του 5ου αι. π.Χ. Για την εκτέλεσή του εργάσθηκαν πολλοί άνθρωποι, Αθηναίοι και ξένοι, ελεύθεροι και δούλοι, με ημερομίσθιο μία δραχμή. Τότε οικοδομήθηκαν, με την επίβλεψη των ικανότερων καλλιτεχνών, αρχιτεκτόνων και γλυπτών, τα σημαντικότερα μνημεία που βλέπει σήμερα ο επισκέπτης: ο Παρθενώνας, τα Προπύλαια, το Ερέχθειο και ο ναός της Αθηνάς Νίκης.

92 Οι ναοί στη βόρεια πλευρά και στο κέντρο του βράχου στέγαζαν κυρίως τις αρχαιότερες λατρείες των Αθηναίων και τις λατρείες των Ολυμπίων θεών, ενώ η Αθηνά λατρευόταν πια με όλες τις ιδιότητές της που σχετίζονταν με την πόλη, ως Πολιάς, προστάτιδα της πόλης, ως Παρθένος, Παλλάς, Πρόμαχος, θεά του πολέμου, Εργάνη, θεά της χειρωνακτικής εργασίας, και ως Νίκη. Μετά το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου, το 404 π.Χ., και έως τον 1ο αι. π.Χ., πάνω στον ιερό βράχο της Ακρόπολης δεν οικοδομήθηκαν άλλα σημαντικά μνημεία. Το 27 π.Χ., στα ανατολικά του Παρθενώνα κτίσθηκε μικρός ναός αφιερωμένος στο Ρωμαίο αυτοκράτορα Αύγουστο και στη Ρώμη. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ κατά τη ρωμαϊκή περίοδο σε άλλα ελληνικά ιερά έγιναν σοβαρές λεηλασίες και καταστροφές, η Ακρόπολη διατήρησε την παλαιά της αίγλη και εξακολούθησε να συγκεντρώνει τα πλούσια αφιερώματα των πιστών.

93 Η τελευταία επέμβαση στο χώρο έγινε μετά την επιδρομή των Ερούλων τον 3ο αι. μ.Χ., οπότε κατασκευάσθηκε οχυρωματικό τείχος με δύο πύλες στη δυτική πλευρά, από τις οποίες η μία, η δυτική, σώζεται μέχρι σήμερα και είναι γνωστή με το όνομα Beule, από το όνομα του Γάλλου αρχαιολόγου που έκανε έρευνες στο χώρο το 19ο αιώνα.

94 Στους επόμενους αιώνες τα μνημεία της Ακρόπολης υπέστησαν σοβαρές βλάβες από φυσικά αίτια ή από ανθρώπινες επεμβάσεις. Με την επικράτηση του χριστιανισμού και ιδιαίτερα από τον 6ο αι. μ.Χ., τα μνημεία μετατράπηκαν σε χριστιανικές εκκλησίες. Ο Παρθενώνας αφιερώθηκε στην Παρθένο Μαρία, που στη συνέχεια ονομάσθηκε Παναγιά η Αθηνιώτισσα, ενώ στα τέλη του 11ου αιώνα αποτέλεσε τη μητρόπολη της Αθήνας. Το Ερέχθειο είχε μετατραπεί σε ναό του Σωτήρος ή της Θεοτόκου, ο ναός της Αθηνάς Νίκης σε εκκλησάκι και τα Προπύλαια σε επισκοπική κατοικία. Ο βράχος της Ακρόπολης αποτελούσε το φρούριο της πόλης. Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας ( ), τα Προπύλαια μετατράπηκαν σε ανάκτορο των Φράγκων ηγεμόνων, ενώ στην Τουρκοκρατία ( ) η Ακρόπολη και πάλι έγινε το φρούριο της πόλης, όπου κατοικούσε ο Τούρκος φρούραρχος. Το 1687, κατά τη διάρκεια του Β΄ Ενετοτουρκικού πολέμου, ο λόφος πολιορκήθηκε από τον Φ. Μοροζίνι και στις 26 Σεπτεμβρίου 1687, μία βόμβα των Ενετών ανατίναξε τον Παρθενώνα που είχε μετατραπεί σε πυριτιδαποθήκη.

95 Η επόμενη σοβαρή καταστροφή στα μνημεία σημειώθηκε μεταξύ των ετών , με τη διαρπαγή του γλυπτού διάκοσμου του Παρθενώνα από το λόρδο Έλγιν και την αφαίρεση γλυπτών από το ναό της Αθηνάς Νίκης και το Ερέχθειο. Η Ακρόπολη πέρασε οριστικά στην κυριαρχία των Ελλήνων το 1822 και πρώτος φρούραρχός της ορίσθηκε ο Οδυσσέας Ανδρούτσος.

96

97 Μετά την απελευθέρωση, τα μνημεία της Ακρόπολης τέθηκαν υπό τη μέριμνα του νέου ελληνικού κράτους.
Οι πρώτες ανασκαφές στο βράχο έγιναν ανάμεσα στα έτη και 1837. Η μεγάλη συστηματική ανασκαφή της Ακρόπολης διεξήχθη το διάστημα από τον Παναγιώτη Καββαδία, ενώ στις αρχές του 20ού αιώνα έγιναν οι πρώτες εκτεταμένες αναστηλωτικές εργασίες από τον Ν. Μπαλάνο. Το 1975 συστάθηκε η Επιτροπή Συντήρησης Μνημείων Ακροπόλεως που έχει ως στόχο τη μελέτη και τη διεξαγωγή μεγάλης κλίμακας στερεωτικών και αναστηλωτικών έργων, που συνεχίζονται μέχρι σήμερα σε συνεργασία με την Υπηρεσία Αναστήλωσης Μνημείων Ακροπόλεως και την Α΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων του Υπουργείου Πολιτισμού.


Κατέβασμα ppt "Εργασία Μαθητών Β’ Λυκείου 1ου ΓΕΛ Σπάρτης Σχ. Έτος"

Παρόμοιες παρουσιάσεις


Διαφημίσεις Google