Η Παρουσία και ο Ρόλος της Γυναίκας στην Τέχνη

Παρουσίαση με θέμα: "Η Παρουσία και ο Ρόλος της Γυναίκας στην Τέχνη"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Η Παρουσία και ο Ρόλος της Γυναίκας στην Τέχνη
Η τέχνη είναι ένα από τα μεγαλύτερα, πιο σημαντικά και πιο κεντρικά χαρακτηριστικά του ανθρωπίνου πολιτισμού. Τη βλέπουμε να παράγεται σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της Γης, σε κάθε περίοδο της ιστορίας, από όλων των ειδών τους πολιτισμούς. Αντίστοιχα, οι γυναίκες συνιστούν περίπου τον μισό ανθρώπινο πληθυσμό. Παρόλα αυτά, σε πολλές κοινωνίες έχουν αντιμετωπιστεί ως κατώτερες του άντρα, έχουν υποτιμηθεί και έχουν χάσει την ανθρώπινή τους υπόσταση. Η σχέση όμως της γυναίκας με την τέχνη δεν είναι μια απλή ιστορία σεξισμού. Η τέχνη είναι ένας καθρέφτης που αντικατοπτρίζει της αξίες και τις αρχές, τα ήθη και τα έθιμα του πολιτισμού που την παράγει και έτσι μέσα από την απεικόνιση της γυναίκας στην τέχνη μπορούμε να δούμε πώς οι άνθρωποι έχουν αντιμετωπίσει την θηλυκότητα και τη γυναικεία μορφή μέσα στον χρόνο. Ως μητέρα και δημιουργός, ως αντικείμενο του αντρικού σεξουαλικού πόθου και ως αυτόνομο ανθρώπινο όν.

2 500 χρόνια Γυναικίων πορτραίτων στη δυτική ζωγραφική
Το παρακάτω βίντεο του Philip Scott Johnson συνοψίζει σε τρία λεπτά τον περίπλοκο και πολύπτυχο τρόπο που η αναπαράσταση του γυναικείου προσώπου στη δυτική τέχνη άλλαξε και εξελίχτηκε τα τελευταία πεντακόσια χρόνια

3 Στα Κόμικς Τα κόμικς είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση τέχνης. Τόσο η νεότητα τους- πρόκειται ίσως για την πιο πρόσφατα αναγνωρισμένη από τις οπτικές τέχνες με την εξαίρεση των βιντεοπαιχνιδιών- όσο και οι μοναδικές συνθήκες της γέννησης τους έχουν δώσει στα κόμικς, συγκεκριμένα αυτά της αμερικανικής και της ιαπωνικής σχολής (μάνγκα), μια ιδιαίτερη σχέση με τη δυναμική των δύο φύλων. Είναι αξιοσημείωτο ότι αυτό συμβαίνει συγκριτικά λιγότερο στα κόμικς της Βέλγο-γαλλικής σχολής, τα οποία τείνουν να έχουν μια πιο ισορροπημένη σχέση με αυτό το θέμα.

4 Η ιστορία και η ανάπτυξη των αμερικανικών κόμικς είναι βαθύτατα συνδεδεμένη με τις ιστορίες των υπέρ-ηρώων (superheroes). Αυτές οι προσωποποιήσεις της δικαιοσύνης, της ελευθερίας και της ατομικότητας, ιδανικών που ιστορικά χαρακτηρίζουν της Η.Π.Α. είναι στην πλειοψηφία τους ιδανικοποιημένες ανδρικές φιγούρες. Η παρουσία όμως γυναικών υπέρ-ηρώων ήταν και είναι σημαντική και εξέχουσα. Παρ’ όλα αυτά, οι γυναίκες υπέρ-ήρωες χαρακτηρίζονται από μια υπέρ-σεξουαλικοποίηση η οποία, ενώ είναι αναμφισβήτητα παρούσα στα μπράτσα και τους κοιλιακούς των ανδρών υπέρ-ηρώων, στους γυναικείους χαρακτήρες φαίνεται να υπάρχει για να ικανοποιήσει ένα κοινό στερεότυπων εφήβων αγοριών.

5 Καθώς όμως τα κόμικς χάνουν σιγά-σιγά την αύρα ανωριμότητάς τους στα μάτια του μέσου ανθρώπου και παίρνουν τη θέση τους ως μια αποδεκτή μορφή τέχνης, βλέπουμε την αναπαράσταση των γυναικών να γίνεται όλο και πιο δίκαια. Πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Κάμαλα Καν, η νέα Πακιστανή-Αμερικανή ενσάρκωση της Ms. Marvel. Τέλος, έχει ενδιαφέρον να λάβουμε υπόψη μας τις προθέσεις του Αμερικανού ψυχολόγου Γουίλιαμ Μόλτον Μάρστον, πατέρα της Wonder Woman, της πιο εικονικής γυναίκας υπέρ-ηρωϊδας, ο οποίος την δημιούργησε κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου πολέμου ως «ένα φεμινιστικό πρότυπο του οποίου η αποστολή ήταν να φέρει τα ιδανικά της αγάπης, της ειρήνης και της σεξουαλικής ισότητας σε έναν κόσμο διαλυμένο από το μίσος των αντρών»

6 Από την άλλη μεριά, τα ιαπωνικά κόμικς, γνωστά κυρίως με την ιαπωνική λέξη ‘μάνγκα’, έχουν τη δική τους περίπλοκη σχέση με τη γυναίκα και τη θηλυκή μορφή. Πριν κάνουμε όμως οποιαδήποτε γενικευμένη δήλωση, πρέπει να αναφέρουμε ότι τα μάνγκα χωρίζονται σε τέσσερις γενικές δημογραφικές κατηγορίες, ανάλογα με το αν στοχεύουν έφηβο, ενήλικο, ανδρικό η γυναικείο κοινό, καθεμία από τις οποίες αντιμετωπίζει την απεικόνιση της γυναίκας διαφορετικά. Στην κατηγορία ‘Σόονεν’, η οποία στοχεύει έφηβα αγόρια και η οποία δέχεται την περισσότερη προσοχή, γυναίκες χαρακτήρες παίζουν συχνά σημαντικούς ρόλους και έχουν μεγάλη επιρροή στην πρόοδο της ιστορίας. Η απεικόνιση τους όμως χαρακτηρίζεται από μια σεξουαλικοποίηση παρόμοια με αυτή που βλέπουμε στα αμερικανικά κόμικς. Η σημαντικότερη διαφορά είναι ότι η ιαπωνική πολιτιστική διάθεση απέναντι στη σεξουαλικότητα είναι αρκετά διαφορετική από αυτή των Η.Π.Α. και της Ευρώπης, πράγμα που επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται το κοινό των μάνγκα τις απεικονίσεις αυτές.

7 Στη Γλυπτική Η γυναικεία μορφή έχει παίξει έναν τεράστιο ρόλο στην τέχνη της γλυπτικής, από την προϊστορία μέχρι και σήμερα. Σε όλον τον κόσμο και καθόλη τη διάρκεια της ιστορίας οι γλύπτες έχουν γοητευτεί από τη θηλυκή μορφή και έχουν προσπαθήσει να την αποδώσουν στην τέχνη τους. Ταφικό γλυπτό κοριτσιού που χορεύει, Κινα, δυναστεία Χαν, 202 π.Χ.- 220μ.Χ. ‘Γυναίκα του Βίλλεντορφ’ Αυστρια, – π.Χ. ‘Πιετά του Μιχαήλ Άγγελου’, Φλωρεντία, ‘Πέπλος κόρη’, Ελλάδα, 530 π.Χ.

8 Στη νεοελληνική γλυπτική
Στη νεοελληνική τέχνη, όπως και στην παγκόσμια εξάλλου, η παρουσία της γυναικείας μορφής υπήρξε συνεχής και αδιάλειπτη, ήδη από τον 19ο αιώνα, όταν η δημιουργία ‘σύγχρονων κλασικών γλυπτών’ αποτελούσε τον απώτερο στόχο των πρώτων Νεοελλήνων καλλιτεχνών. Οι αρχαϊζουσες, κλασικιστικές μορφές, ντυμένες με πτυχωτούς πέπλους που κάλυπταν τα σώματα τους, εναλλάσσονταν με τις ρομαντικές απεικονίσεις των κοιμώμενων κορών που αναπαύονταν με τα πλούσια ενδύματα και τους σταυρούς στο στήθος πάνω στα νεκροκρέβατα τους. Επιπλέον, τα πρώτα γυναικεία γυμνά πραγματοποίησαν την εμφάνιση τους στην νεοελληνική γλυπτική κρυμμένα πάντα πίσω από το άλλοθι του αρχαιοελληνικού μύθου, το οποίο δικαιολογούσε τη γυμνότητα της μορφής τους. Θελκτικές, πληθωρικές φόρμες, ιδανική ομορφιά, κλειστά περιγράμματα, κλασικιστική ψυχρότητα και ακρίβεια, γαλήνια και άϋλη όψη διαμόρφωσαν μια εκδοχή της γυναικείας μορφής που επέστρεφε από μιαν άλλη εποχή, αιώνες πριν, χωρίς ψεγάδια, χωρίς ψυχή και χωρίς καμία αντιστοιχία με την πραγματικότητα της σύγχρονης γυναίκας. Στις αρχές του 20ου αιώνα η γυναικεία μορφή άρχισε να κερδίζει το προβάδισμα έναντι της ανδρικής. Το γυναικείο γυμνό, σύμφωνα με τα νέα καλλιτεχνικά δεδομένα, φορτίστηκε εκ των έσω, χάνοντας την αυστηρή, κλασικιστική όψη του. Ο παλμός της σάρκας, η ελεύθερη επεξεργασία και ανάπτυξη των μελών του κορμιού, τα ρέοντα περιγράμματα και η επίδραση του φωτός πάνω στην επιφάνεια του γλυπτού προσέφεραν νέα εκφραστικά ερείσματα για την προσέγγιση της γυναικείας μορφής στους Νεοέλληνες γλύπτες. ‘ Ωραία Κοιμωμένη’, Γιαννούλης Χαλεπάς

9 Μια σειρά, όμως, πολεμικών συμφορών και η απογοήτευση των Ελλήνων από τους Ευρωπαίους συμμάχους διαμόρφωσαν νέα δεδομένα για την ερμηνεία της θηλυκής μορφής. Η έξαρση της δημιουργίας εθνικών μνημείων οδήγησε στη γέννηση της γυναικείας ηρωικής μορφής, μιας ισχυρής πολεμίστριας, εικονογραφικής απογόνου της Αθηνάς, η οποία προσωποποιούσε το ισχυρό εθνικό φρόνημα των Ελλήνων αλλά, επιπλέον, αντιπροσώπευε όλους τους αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία στα πεδία των μαχών. Ταυτόχρονα, οι γλύπτες εντρύφησαν στην ελληνική παράδοση ακολουθώντας κατά το δυνατόν της εξελίξεις της ευρωπαϊκής. Η γυναικεία μορφή αποδόθηκε με τρόπους πολλούς, ανάλογα με το προσωπικό ιδίωμα κάθε δημιουργού, τις μορφοπλαστικές του αναζητήσεις και επιρροές. Από τις λαϊκότροπες, αδρές μορφές, στα πληθωρικά γυμνά και από τους καθημερινούς γυναικείους τύπους στις εξιδανικευμένες, αρχαιοπρεπείς γυναίκες, η θηλυκότητα αποτέλεσε το πιο εύπλαστο υλικό στα χέρια των γλυπτών. Στη συνέχεια, στα χρόνια του Μεσοπολέμου, η γυναικεία καλλιτεχνική παρουσία πραγματοποίησε, διστακτικά αλλά συστηματικά, την εμφάνιση της στο πρόσωπο των Ελληνίδων γλυπτριών, οι οποίες προσέφεραν την προσωπική τους εκδοχή στην εξέλιξη της γυναικείας μορφής. Μετά τα μέσα του 20ου αιώνα, και παρά την επικράτηση σε μεγάλο μέρος της γλυπτικής παραγωγής της αφαίρεση, η γυναικεία μορφή εξακολουθούσε να αποτελεί εικονογραφικά το σημείο αναφοράς πολλών Ελλήνων καλλιτεχνών. Η μορφολογική επέμβαση πάνω στο γυναικείο σώμα, ελεύθερη απόδοση και προσέγγιση του προσέφεραν νέες όψεις και ερμηνείες του. Το σύμπαν της θηλυκότητας βρήκε την έκφραση του στο έργο πολλών γυναικών καλλιτέχνιδων, ενώ ακόμη και σήμερα, στις αρχές του 21ου αιώνα, η γυναικεία μορφή εξακολουθεί να εμφανίζεται στο έργο των Ελλήνων γλυπτών, ανεξαρτήτως φύλου, επιβεβαιώνοντας την κυριαρχία της στον κόσμο των θεμάτων και συμβόλων της τέχνης. ‘Γυμνή νέα’, Γρηγόριος Ζευγώλης, 1920 ‘Γυναικίος κορμός’, Κωνσταντίνος Δημητριάδης, 1920

10 Στον Κινηματογράφο Mae West, 1932
Οι γυναίκες έχουν κεντρικό ρόλο στην κινηματογραφική βιομηχανία από την ίδρυσή της στα τέλη του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα. Από τις βουβές ταινίες στις ομιλούσες, ως συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, αλλά και μέλη του ακροατηρίου, οι γυναίκες έχουν επηρεάσει την πορεία της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Το γυναικείο καλλιτεχνικό στερέωμα ήταν ένα βασικό συστατικό της ανόδου του κλάδου, αν και πολλές από αυτές τις γυναίκες κέρδιζαν περισσότερα για τις εμφανίσεις τους από ό, τι για την ικανότητά τους να ερμηνεύουν. Μια από τις πιο δημοφιλείς ηθοποιούς του 19ου αιώνα ήταν η Mae West καθώς ήταν η πρώτη γυναίκα του Χόλυγουντ που πήρε ένα εκατομμύριο δολάρια για την συμμετοχή της σε ταινία. Επίσης, σε αντίθεση με τους περισσότερους επαγγελματίες τους χώρου, όχι μόνο έπαιξε στην ταινία αλλά έγραψε η ίδια την κάθε της λέξη. Τέλος, αν και ήτανε πάνω από 40 χρόνων κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεση της δεκαετίας του 1930, έκανε περισσότερες από μια ταινίες κάθε χρόνο και ήτανε η πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιός και των δύο φύλων Mae West, 1932

11 Janet Gaynor Florence Turner
Οι γυναίκες ως ηθοποιοί έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του Χόλυγουντ. Πιο δημοφιλής από τους άνδρες συναδέλφους τους, γυναικεία αστέρια βοήθησαν να γίνει το Χόλυγουντ μια ακμάζουσα εμπορική επιχείρηση, χάρη στην έντονη δημοτικότητα τους με το κοινό. Η πρώτη ηθοποιός που υπέγραψε συμβόλαιο με ένα στούντιο ήταν η Florence Turner, η οποία υπέγραψε με την Vitagraph το Αυτό ξεκίνησε το σύστημα στο οποίο ηθοποιοί υπέγραφαν συμβόλαια με στούντιο που εγγυούνταν ένα ορισμένο ποσό αμοιβής και μερικές φορές έναν ορισμένο αριθμό ταινιών ετησίως. Η Janet Gaynor ήταν η πρώτη γυναίκα που κερδίζει το βραβείο της καλύτερης ηθοποιού για τους ρόλους της στον έβδομο ουρανό(1927) και την οδό Αγγέλου (1928).Το γεγονός ότι οι κινηματογραφικές ταινίες είχαν δημιουργήσει μια ακαδημία άρχισε να δείχνει ότι η ταινία τελικά λήφθηκε σοβαρά υπόψη ως μια μορφή τέχνης. Συμπερασματικά, οι γυναίκες ήταν και είναι στο κέντρο της εξέλιξης του κινηματογραφικού κλάδου. Η αυξανόμενη ανεξαρτησία των λευκών γυναικών της μεσαίας τάξης και η αύξηση της ισχύος τους, επηρέασαν βαθιά την κατεύθυνση της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Η διασημότητα επιτεύχθηκε από πολλές κυρίες και ταυτόχρονα τους άνοιξε νέες ευκαιρίες έτσι ώστε να είναι στο επίκεντρο και να αναγνωριστούν όχι μόνο για την εμφάνισης τους αλλά και για την δουλειά τους ως ηθοποιοί. Janet Gaynor Florence Turner

12 Στον Χορό Ο χορός είναι μορφή καλλιτεχνικής και αθλητικής έκφρασης η οποία γενικά αναφέρεται στην κίνηση του σώματος, συνήθως ρυθμική και σύμφωνη με τη μουσική. Είναι ένας τρόπος επικοινωνίας μέσω του σώματος με τον οποίο μπορούν να εκφραστούν διάφορα συναισθήματα. Η θέση της γυναίκας στον χορό ήταν από την αρχαιότητα απαραίτητη, κεντρική κα κυρίαρχη. Το γυναικείο σώμα είναι πλασμένο έτσι ώστε να αναδεικνύει την χάρη του χορού. Πέρα από την υποβαθμισμένη θέση της στην κοινωνία, ο χορός ήταν και σε μεγάλο βαθμό ακόμα είναι το σήμα κατατεθέν της γυναίκας. Μπορούμε μάλιστα να πούμε ότι από όλες τις μορφές τέχνης, ο χορός έχει την μεγαλύτερη ιστορική και πολιτιστική σύνδεση με τη γυναίκα και τη θηλυκότητα.

13 Από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα εξελίχθηκαν διάφορα είδη χορού, όπου η παρουσία της γυναίκας είναι απαραίτητη, όπως: Κλακέτες, Μαζορέτα, Φλαμένκο, Χορός τεσσάρων ζευγαριών στο τετράγωνο, Λατινοαμερικάνικο ταγκό, Σάμπα (Ρίο), Χροός Χούλα (Χαβάη), Ινδικός κλασσικός χορός, Μπαλέτο κ.α.. Γνωστές γυναίκες στον χώρο του χορού είναι η Γιούλια Αλεξάντροβνα Αχονκόβα η οποία είναι Ρωσίδα τραγουδίστρια, μοντέλο και χορεύτρια. Η Η Λίντα Άλμα (ψευδώνυμο της Ελένης Μαλιούφα) (1926 – 2 Αυγούστου 1999) ήταν χορεύτρια και ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Η Σίρλεϊ Μακ Λέιν γεννημένη στις 24 Απριλίου του 1934 είναι Αμερικανίδα ηθοποιός, χορεύτρια, πολιτική ακτιβίστρια και συγγραφέας. Η ρωσίδα χορεύτρια Άννα Πάβλοβα και πολλές άλλες. Από αυτές τις πληροφορίες καταλαβαίνουμε τη σημασία που είχε η γυναίκα στον χορό από τη στιγμή της δημιουργίας του.

14 Στην Αρχιτεκτονική Αρχιτεκτονική είναι τόσο η διαδικασία όσο και το προϊόν του σχεδιασμού και της κατασκευής των κτιρίων και άλλες φυσικές δομές. Αρχιτεκτονικά έργα, σε υλική μορφή των κτιρίων, θεωρούνται συχνά ως πολιτιστικά σύμβολα και ως έργα τέχνης. Φυσικά, την ιδιότητα του αρχιτέκτονα είχαν μόνο οι άντρες, καθώς το γυναικείο φίλο ήταν σαφώς υποτιμημένο. Η θέση της γυναίκας ήταν να μένει στο σπίτι και να φροντίζει την οικογένεια της, συνεπώς δεν μπορούσε να εργαστεί. Αυτή η κατάσταση εξακολουθούσε να ισχύει για αρκετούς αιώνες. Η γυναίκα εισήλθε στον χώρο της αρχιτεκτονικής μόλις τον 17ο αιώνα και αυτό σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις. Στην αρχιτεκτονική ξεχώρισαν πολλές γυναίκες αφήνοντας μεγάλο αριθμό κτηρίων να τις χαρακτηρίζει. Πολλές από αυτές τις γυναίκες, ίσως οι σημαντικότερες, είναι οι: Katharine Budd ( ), Fay Kellogg (1871 – 1918), Edith Hughes (1888 – 1971), Elizabeth Wilbraham (1632–1705) και η σημαντικότερη από όλες τους, Julia Morgan. Γεννήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο σε μεγαλοαστική οικογένεια στις 20 Ιανουαρίου του 1872, ενώ αργότερα μετακόμισε στο Oakland της Καλιφόρνια. Το πρώτο της πτυχίο ως πολιτικός μηχανικός, το πήρε από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Μπέρκλευ το 1894, ενώ αργότερα έγινε η πρώτη γυναίκα που έγινε δεκτή στο αρχιτεκτονικό πρόγραμμα της L'Ecole des Beaux-Arts, στο Παρίσι μετά από προτροπή και υποστήριξη του δάσκαλού της στο Μπέρκλεύ, του αρχιτέκτονα Μπερνάρ Μέυμπεκ. Η σκιαγράφηση των προσεγγίσεων που έχουν αναπτυχθεί μέχρι σήμερα στα παραπάνω ερωτήματα, είναι ένα απαραίτητο πλαίσιο αναφοράς, που επιτρέπει την καταγραφή της πορείας που έχει διαγράψει η έννοια του φύλου στη συνάντησή της με την αρχιτεκτονική και τις θεωρίες του αστικού χώρου.

15 Στη Μουσική (20ος Αιώνας- Σήμερα)
Η μουσική είναι ένα τεράστιο, κεντρικό κομμάτι του ανθρώπινου πολιτισμού. Είναι ένα από τα στοιχεία που δε λείπουν από καμιά μελετημένη κουλτούρα και η ποικιλία της στο χρόνο και στο χώρο είναι τεράστια. Έτσι, οποιαδήποτε γενικευμένη δήλωση για τη θέση της γυναίκας στη μουσική είναι από τη φύση της λανθασμένη. Θα προτιμήσουμε λοιπόν να ασχοληθούμε με τη μουσική του εικοστού αιώνα και μετά.

16 Από τα τέλη της δεκαετίας του ’40 και τις αρχές της δεκαετίας του ’50 βλέπουμε ένα κύμα Αμερικανίδων γυναικών όπως η Ella Fitzgerald, η Peggy Lee και η Dinah Washington που δίνουν μια θηλυκή στροφή στις παραδόσεις της Τζαζ, της Σόουλ και των Μπλουζ, δημιουργώντας ένα σύνολο τραγουδιών που αργότερα βαπτίστηκαν ‘παραδοσιακή’ ή ‘κλασσική’ ποπ μουσική Στη δεκαετία του ’60 παρουσιάστηκε μια τάση αναγέννησης της παραδοσιακής ακουστικής λαϊκής μουσικής του αγγλόφωνου κόσμου, κοινή σε Βρετανούς και Αμερικανούς μουσικούς, που χαρακτηρίστηκε τόσο από την μουσική της όσο και από τον κοινωνικό και πολιτικό ακτιβισμό των μουσικών της. Μαζί με άντρες καλλιτέχνες όπως ο Pete Seeger και ο Bob Dylan, γυναικείες φωνές όπως η Joan Baez και η Mary Travers του συγκροτήματος Peter, Paul and Mary γοήτευσαν το κοινό τους ενώ η Sandy Denny δάνεισε τη φωνή της στο Liege & Lief των Fairport Convention, ίσως το άλπουμ με τη μεγαλύτερη επιρροή στην Αγγλική πλευρά αυτού του κινήματος.

17 Η επόμενη μεγάλη επανάσταση για τις γυναίκες στη μουσική του 20ου αιώνα ήρθε με την άφιξη της disco. Στη δεκαετία του ’70 βλέπουμε γυναίκες να δέχονται την κουλτούρα της disco τόσο θερμά όσο και οι άνδρες και να έχουν ενεργό ρόλο στην πρόοδο και την εξέλιξη αλλά και στην γενικότερη κουλτούρα της disco. Με αφορμή τη μουσική αυτή οι γυναίκες βρήκαν την ευκαιρία να φορέσουν αποκαλυπτικά φορέματα, να απορρίψουν πολλές από τις κοινωνικές νόρμες της εποχής και να εκφράσουν τη δυναμικότητα και τη σεξουαλικότητα τους. Ξεχωρίζουν γυναικείες φωνές όπως η Donna Summer, η Gloria Gaynor και η Thelma Houston.

18 Ίσως το μεγαλύτερο σε μέγεθος μουσικό κίνημα του αιώνα αυτού, η ροκ μουσική άρχισε την πορεία της στη δεκαετία του ’60 και συνεχίζει μέχρι και σήμερα, αλλάζοντας και εξελίσσοντας ανάλογα με τους καιρούς. Και παρόλο το γεγονός ότι η παρουσία των γυναικών στη μουσική αυτή τείνει να επισκιάζεται από αυτή των αντρών, πολλές γυναίκες έχουν ξεχωρίσει καθόλη την ιστορία της ροκ. Την Επιρροή των γυναικών στην ιστορία της ροκ τη βλέπουμε ιδιαίτερα στη δεκαετία του ’70. Η Stevie Nicks χρωματίζει με τη φωνή της το πλέον κλασσικό άλμπουμ της ‘ελαφρής’ (soft) ροκ, Rumours των Fleetwood Mac, ενώ οι Patti Smith και Joan Jett ασκούν τεράστια επιρροή στο ανερχόμενο μουσικό και κοινωνικό κίνημα της πανκ (punk). Την σκυτάλη παίρνει στη δεκαετία του ’80 η Debbie Harry με το συγκρότημα Blondie. Στη δεκαετία του ’90 έρχεται στην επιφάνεια ένα μουσικό και ιδεολογικό κίνημα που φέρει το όνομα Riot Grrrl, επηρεασμένο ταυτόχρονα από την πανκ και την τότε αναδυόμενη εναλλακτική ροκ, ιδιαίτερα τη σκηνή Grunge του Seattle, και ιδεολογικά προασπίζοντας τις ιδέες του τριτοκυματικού φεμινισμού. Ίσως το καλύτερο παράδειγμα είναι το γυναικείο συγκρότημα Bikini Kill.

19 Ευχαριστούμε Για την προσοχή σας.
Πληροφορίες: Αναγνώστου Χριστίνα Δούβαλη Νικολέτα Κατσή Μαλένα Καψάλης Διονύσης Κούμη Ελένη Υπεύθυνη καθηγήτρια: Φάκα Ελένη Βιβλιογραφία: