Η παρουσίαση φορτώνεται. Παρακαλείστε να περιμένετε

Η παρουσίαση φορτώνεται. Παρακαλείστε να περιμένετε

Τα ονόματα των οδών που κατοικούμε… 3 ο Δημ. Σχ. Αιγάλεω «Νικόλαος Πολίτης» Τάξη ΣΤ/ Τμήμα 2.

Παρόμοιες παρουσιάσεις


Παρουσίαση με θέμα: "Τα ονόματα των οδών που κατοικούμε… 3 ο Δημ. Σχ. Αιγάλεω «Νικόλαος Πολίτης» Τάξη ΣΤ/ Τμήμα 2."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Τα ονόματα των οδών που κατοικούμε… 3 ο Δημ. Σχ. Αιγάλεω «Νικόλαος Πολίτης» Τάξη ΣΤ/ Τμήμα 2

2  Η παρουσίαση «Τα ονόματα των οδών που κατοικούμε…» έγινε από τους μαθητές του 2 ου τμήματος της ΣΤ τάξης, στα πλαίσια του μαθήματος της Γλώσσας (Γλώσσα ΣΤ΄ δημοτικού, τεύχος Α΄, Ενότητα 2, Κατοικία, σελ. 31, εργασία 7), του μαθήματος της Ευέλικτης Ζώνης και του μαθήματος Τεχνολογίες της Πληροφορίας και των Επικοινωνιών (Τ.Π.Ε.).  Οι μαθητές αφού αναζήτησαν πληροφορίες για τα ονόματα των οδών που κατοικούν (Διαδίκτυο), τις επεξεργάστηκαν, τις εμπλούτισαν με εικόνες και δημιούργησαν παρουσιάσεις, που ενοποιήθηκαν και εμφανίζονται παρακάτω. Ονόματα μαθητών Γ. Καλλιόπη Δ. Βασίλης Δ. Νικόλαος Ζ. Ιωάννης Θ. Βικτώρια Κ. Κωνσταντίνα Κ. Δημήτρης Κ. Αναστασία Κ. Χρήστος Λ. Στεφανία Μ. Χαράλαμπος Μ. Ηλίας Π. Βασίλης Ξ. Μιχαέλα Σ. Παναγιώτης Σ. Ιωάννης Τ. Κυριάκος Τ. Ευάγγελος Χ. Ζήσιμος Ψ. Αργυρώ Εκπαιδευτικοί Αντωνόπουλος Γεώργιος Κανάκη Χαραλαμποπούλου Καλλιόπη Κωνσταντίνα Τάτση

3 Χάρτης του Αιγάλεω

4 Το σχολείο μας 3 ο Δημ. Σχ. Αιγάλεω «Νικόλαος Πολίτης» Το σχολείο μας!

5 Βρίσκουμε τη γειτονιά μας… 3 ο Δημ. Σχ. Αιγάλεω «Νικόλαος Πολίτης» Το σχολείο μας! Δημοτικό Στάδιο Αγάλεω «Σταύρος Μαυροθαλασσίτης»

6 Τα ονόματα των δρόμων που κατοικούμε…

7

8

9 Δρόμοι με ονόματα φιλοσόφων 3 ο Δημ. Σχ. Αιγάλεω «Νικόλαος Πολίτης» Το σχολείο μας!

10 Ο Σωκράτης (470-399 π.Χ.) ήταν Έλληνας Αθηναίος φιλόσοφος και μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ελληνικού και παγκόσμιου πνεύματος και πολιτισμού. Είναι ένας από τους ιδρυτές της Δυτικής φιλοσοφίας. Ενδεικτικό της σημασίας του για την Αρχαία ελληνική φιλοσοφία είναι ότι όλοι οι Έλληνες φιλόσοφοι πριν από αυτόν ονομάστηκαν Προσωκρατικοί. Τόπος και χρονολογία γέννησης: Γεννήθηκε και πέθανε στην Αθήνα 470 π. Χ. ή 469 π. Χ. - 399 π. Χ. Παιδική ηλικία-Σπουδές: Ήταν γιος του Σωφρονίσκου και της Φαιναρέτης από το δήμο της Αλωπεκής. Ασχολήθηκε αρχικά με τη γλυπτική τέχνη, το επάγγελμα του πατέρα του, ο οποίος ήταν λιθοξόος. Στα 17 του χρόνια γνώρισε το φιλόσοφο Αρχέλαο, που του μετέδωσε το πάθος για τη φιλοσοφία και τον έπεισε να αφιερωθεί σ' αυτήν. Ώριμη ηλικία: Στις φιλοσοφικές του έρευνες τον παρακολουθούσαν πολλοί, ιδιαίτερα νέοι, που ένιωθαν ευχαρίστηση ακούγοντας τον να μιλάει και να συζητάει για θέματα κοινωνικά, πολιτικά, ηθικά και θρησκευτικά. Έτσι σχηματίστηκε γύρω του ένας όμιλος, από ανθρώπους κάθε κοινωνικής τάξης. Ο Σωκράτης σε αντίθεση με τους σοφιστές δεν έπαιρνε χρήματα από τους μαθητές του. Έλαβε μέρος σε τρεις εκστρατείες στη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου. Το 422 π. Χ. στη μάχη της Αμφίπολης έσωσε τη ζωή του Αλκιβιάδη και έδειξε απίστευτη αντοχή στις κακουχίες. Σωκράτης

11 Θάνατος: Το 399 π.Χ. διατυπώθηκε εναντίον του κατηγορία για ασέβεια προς τους θεούς και για διαφθορά των νέων. Ο φιλόσοφος καταδικάστηκε, με βάση την κατηγορία, σε θάνατο. Ως σκοπιμότητα της κατηγορίας θεωρήθηκε η διδασκαλία του, η οποία επιδρούσε στους νέους, και με τον φιλελευθερισμό που τον διέκρινε, θεωρήθηκε ανατρεπτικός. Στη διάρκεια της δίκης ο Σωκράτης έδειξε θάρρος, ενώ η αναγγελία της ποινής δεν κατάφερε να τον βγάλει από τη θεϊκή του αταραξία. Μετά την καταδίκη του παρέμεινε στο δεσμωτήριο 30 μέρες. Από τον διάλογο του Πλάτωνα Κρίτων μαθαίνουμε ότι ο Σωκράτης θα μπορούσε να σωθεί, αν ήθελε, αφού οι μαθητές του είχαν τη δυνατότητα να τον βοηθήσουν να αποδράσει. Ο Σωκράτης αρνήθηκε και, ως νομοταγής πολίτης και αληθινός φιλόσοφος, περίμενε τον θάνατο ειρηνικά και γαλήνια, και ήπιε το κώνειο, όπως πρόσταζε ο νόμος. Πίνακας του Ζακ-Λουί Νταβίντ (1787) Ο Θάνατος του Σωκράτη

12 Έργο:Ο Σωκράτης δεν άφησε κανένα σύγγραμμα. Γι' αυτό είναι πολύ δύσκολο να καθοριστεί ακριβώς το περιεχόμενο της φιλοσοφίας του και ό,τι γνωρίζουμε για τον Σωκράτη προήλθε κυρίως από όσα έγραψαν οι μαθητές του σχετικά με αυτόν. Οι κυριότερες πηγές για τη ζωή του είναι κατ' αρχάς ο μαθητής του Πλάτων, ο ιστορικός Ξενοφών και ο φιλόσοφος Αριστοτέλης. Σωκρατική (μαιευτική) μέθοδος :Η μαιευτική ήταν η μέθοδος, η οποία, σε συνδυασμό με τη χρήση της ειρωνείας, αποτελούσε χαρακτηριστικό της σωκρατικής διδασκαλίας. Σύμφωνα με τη μέθοδο αυτή, ο Σωκράτης κατά τις συζητήσεις του, προσποιούμενος την πλήρη άγνοια για το θέμα που συζητούσε κάθε φορά, προσπαθούσε μέσα από ερωτήσεις να εκμαιεύσει την αλήθεια από τον συνομιλητή του. Η μέθοδος ονομάστηκε μαιευτική από το επάγγελμα της μαίας που ασκούσε η Φαιναρέτη, μητέρα του Σωκράτη. Αποφθέγματα του Σωκράτη «Εν οίδα ότι ουδέν οίδα» (Ένα γνωρίζω, πως δεν γνωρίζω τίποτε)

13 Ο Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Μαζί με το δάσκαλό του Πλάτωνα αποτελεί σημαντική μορφή της φιλοσοφικής σκέψης του αρχαίου κόσμου. Η διδασκαλία του επηρέασε βαθύτατα τη δυτική φιλοσοφική και επιστημονική σκέψη.Υπήρξε φυσιοδίφης, φιλόσοφος, δημιουργός της λογικής και ο σημαντικότερος από τους διαλεκτικούς της αρχαιότητας. Τόπος και χρονολογία γέννησης: Γεννήθηκε το 384 π.Χ. στα Αρχαία Στάγειρα Χαλκιδικής, πέθανε το 322 π. Χ. στη Χαλκίδα. Παιδική ηλικία: Ο πατέρας του Νικόμαχος ήταν γιατρός του βασιλιά της Μακεδονίας Αμύντα Γ΄, τον οποίο είχε πατέρα ο Φίλιππος. Ο Αριστοτέλης πρόωρα ορφάνεψε από πατέρα και μητέρα και την κηδεμονία του ανέλαβε ο φίλος του πατέρα του Πρόξενος. Ο Πρόξενος, που φρόντισε τον Αριστοτέλη σαν δικό του παιδί. Σπουδές: Πήγε στην Αθήνα σε ηλικία 17 ετών (367 π.Χ.), για να γίνει μαθητής του Πλάτωνα. Σπούδασε στην Ακαδημία του Πλάτωνα επί 20 χρόνια (367 - 347), μέχρι τη χρονιά δηλ. που πέθανε ο δάσκαλός του. Στο περιβάλλον της Ακαδημίας άφηνε κατάπληκτους όλους και τον ίδιο το δάσκαλό του, με την ευφυΐα και τη φιλοπονία του. Αριστοτέλης O Πλάτωνας (αριστερά) και ο Αριστοτέλης (δεξιά) λεπτομέρεια της Σχολής των Αθηνών του Ραφαήλ.

14 Ώριμη ηλικία: Το 342 π.Χ. τον προσκάλεσε ο Φίλιππος στη Μακεδονία, για να αναλάβει τη διαπαιδαγώγηση του γιου του Αλέξανδρου, που ήταν τότε μόλις 13 χρονών.Ο Αριστοτέλης φρόντισε την αγωγή του νεαρού διαδόχου και του μετέδώσε το πανελλήνιο πνεύμα χρησιμοποιώντας τα ομηρικά έπη. Το 335 π.Χ πήγε στην Αθήνα και ίδρυσε δική του φιλοσοφική σχολή στο Γυμνάσιο, που λεγόταν και Λύκειο, ανάμεσα στο Λυκαβηττό και τον Ιλισό. Με χρήματα που του έδωσε ο Αλέξανδρος, ο Αριστοτέλης έχτισε μεγαλόπρεπα οικήματα και στοές, που ονομάζονταν «περίπατοι». Γι' αυτό η σχολή του ονομάστηκε Περιπατητική και οι μαθητές του περιπατητικοί φιλόσοφοι. Έργο: Υπολογίζεται ότι ο Αριστοτέλης έγραψε 400 περίπου βιβλία. Από το τεράστιο έργο του τελικά σώθηκαν 47 βιβλία και μερικά αποσπάσματα από τα άλλα. Η συνηθέστερη κατάταξή τους είναι η ακόλουθη: Λογικά ή Όργανον, Φυσικά, Βιολογικά, Περί ψυχολογίας, Μεταφυσικά, Ηθικά, Πολιτικά, Τεχνικά, Προβλήματα

15 Δρόμοι με ονόματα επιφανών Αρχαίων 3 ο Δημ. Σχ. Αιγάλεω «Νικόλαος Πολίτης» Το σχολείο μας!

16 Ο Σόλων (639-559 π.Χ.) ήταν σημαντικός Αθηναίος νομοθέτης, φιλόσοφος, ποιητής και ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας. Τόπος και χρονολογία γέννησης: Γεννήθηκε στην Αθήνα το 639 ( περ.) και πέθανε το 559 π.Χ. Παιδική ηλικία: Ανήκε σε πλούσια και αριστοκρατική οικογένεια, η οποία καταγόταν από τη γενιά του βασιλιά της Αθήνας Κόδρου. Ο πατέρας του ονομαζόταν Εξηκεστίδης και φρόντισε για την εκπαίδευση και ανατροφή του γιου του. Σπουδές: Όταν ο Σόλων έχασε την περιουσία του, στράφηκε προς το εμπόριο και ταξίδεψε στην Αίγυπτο και τη Μ. Ασία. Επωφελούμενος από τα ταξίδια του αυτά μελέτησε ξένους πολιτισμούς και νόμους, καθώς και τον πολιτικοοικονομικό βίο των άλλων χωρών. Τα εφόδια που απέκτησε τα χρησιμοποίησε αποτελεσματικά για την κοινωνική και οικονομική ανόρθωση της πατρίδας του και έτσι κατόρθωσε να αναδειχτεί στο σπουδαιότερο άνδρα της εποχής του. Έργο: Την εμπιστοσύνη του λαού την κέρδισε πρώτα με το ποιητικό του έργο. Ο Σόλων υπήρξε ελεγειακός ποιητής. Με τους φλογερούς του στίχους επηρέασε την αθηναϊκή κοινή γνώμη, συμβουλεύοντας, ενθαρρύνοντας και ενθουσιάζοντας τους Αθηναίους. Σόλωνας

17 Νομοθέτης: Το 594/3 π.Χ. κλήθηκε από το δήμο της Αθήνας να νομοθετήσει και για το έργο αυτό εξοπλίστηκε με έκτακτες εξουσίες. Οι νόμοι που θέσπισε περιλάμβαναν μέτρα επανόρθωσης όπως η «σεισάχθεια», με τα οποία καταργούσε τα χρέη ιδιωτών προς ιδιώτες και προς το δημόσιο, το δανεισμό με εγγύηση την προσωπική ελευθερία του δανειολήπτη και των μελών της οικογένειάς του και απελευθέρωνε όσους Αθηναίους είχαν γίνει δούλοι λόγω χρεών. Συνολικά ο Σόλων ρύθμισε πάνω σε νέες βάσεις το δημόσιο, το ιδιωτικό και το ποινικό δίκαιο. Αυτοεξορία: Ο Σόλων, για να αποφύγει μεταβολές της νομοθεσίας του και για να μην αναμειχθεί στην εφαρμογή της, αποδήμησε για δέκα χρόνια. Κατά τη διάρκεια των δέκα χρόνων της αυτοεξορίας του επισκέφτηκε, μεταξύ άλλων, και το βασιλιά της Λυδίας Κροίσο τον οποίο συμβούλεψε με το γνωστό: «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Όταν ξαναγύρισε στην Αθήνα, τη βρήκε σε πολύ καλή κατάσταση χάρη στα δικά του νομοθετικά μέτρα και πέθανε ευτυχισμένος σε βαθιά γεράματα.

18 Ο Περικλής(495-429 π.Χ.) ήταν Αρχαίος Έλληνας πολιτικός, ρήτορας και στρατηγός του 5ου αιώνα π.Χ., γνωστού και ως «Χρυσού Αιώνα». Η εποχή στην οποία ήταν κύριος της πολιτικής ζωής της Αρχαίας Αθήνας, δηλαδή μεταξύ του 461 π.Χ. και του 429 π.Χ., ονομάζεται μέχρι σήμερα «Εποχή του Περικλή». Τόπος και χρονολογία γέννησης: Γεννήθηκε στον Δήμο Χολαργού, γύρω στο 495 π.Χ. Πατέρας του ήταν ο Ξάνθιππος. Ο Περικλής πέθανε από λοιμό, τον Αύγουστο του 429 π.Χ. Παιδική ηλικία-Σπουδές: Ο Περικλής ανήκε στην Ακαμαντίδα φυλή. Χάρη στον πλούτο και την υψηλή κοινωνική θέση της οικογενείας του πέρασε ήρεμα νεανικά χρόνια και είχε την τύχη να γνωρίσει και να μαθητεύσει κοντά σε μερικούς από τους πιο ξακουστούς φιλοσόφους της εποχής του, όπως ήταν ο Ζήνων ο Ελεάτης, ο φιλόσοφος Πρωταγόρας, καθώς και ο φιλόσοφος Αναξαγόρας ο Κλαζομένιος, διδάχθηκε επίσης μουσική από κορυφαίους μουσικούς εκείνης της εποχής. Ώριμη ηλικία: Ο Περικλής ήταν έξυπνος, σεμνός, σοβαρός, ψύχραιμος, ευγενής και έξοχος ρήτορας. Όταν ανέλαβε την ηγεσία της πόλης ασχολήθηκε κατ’ αρχήν με την εσωτερική πολιτική και πρότεινε μέτρα που θα ενίσχυσαν το δημοκρατικό πολίτευμα. Περικλής

19 Έργο: Σπουδαία ήταν και η κοινωνική πολιτική του Περικλή (θεωρικά). Στην εξωτερική του πολιτική ήταν αυστηρός. Όσον αφορά στην άμυνα της πόλης ο Περικλής ολοκλήρωσε τα τείχη της Αθήνας και του Πειραιά. Οι επιτυχίες του Περικλή εντός και εκτός των τειχών, του εξασφάλισαν τη συνεχόμενη επανεκλογή του στην ηγεσία της πόλης. Έτσι, κατάφερε να μεταμορφώσει την Αθήνα με θαυμάσια καλλιτεχνικά έργα Το 449 π.Χ., ο Περικλής πρότεινε την επανακατασκευή των ναών της Ακρόπολης των Αθηνών. Τα έργα ξεκίνησαν το 447 π.Χ..Τη διεύθυνση για την κατασκευή των καλλιτεχνημάτων ανέθεσε στο Φειδία, υπό την επίβλεψη του οποίου χτίστηκε ο Παρθενώνας πάνω σε σχέδια του Ικτίνου και του Καλλικράτη. Το πιο εντυπωσιακό γλυπτό ήταν το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς στον Παρθενώνα, έργο του Φειδία. Το τέλος: Τα έργα στην Ακρόπολη δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ καθώς ξέσπασε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος ανάμεσα στη Αθηναϊκή και την Πελοποννησιακή Συμμαχία. Διήρκεσε, με μερικές ανακωχές, από το 431 π.Χ. έως το 404 π.Χ. και έληξε με την ολοκληρωτική ήττα των Αθηναίων, δίνοντας τέλος στον πολιτισμικό «χρυσό αιώνα». Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ξέσπασε στην Αθήνα ο λοιμός που προκάλεσε το θάνατο μεγάλου μέρους του πληθυσμού καθώς και του ίδιου του Περικλή.

20 3 ο Δημ. Σχ. Αιγάλεω «Νικόλαος Πολίτης» Το σχολείο μας! Νέστορος- Δημοσθένους- Σωφρονίσκου-Αθηνάς

21 Ο Νέστορας (Νέστωρ < νέομαι (έρχομαι, επιστρέφω) εξ'ού και νόστος, «αυτός που επιστρέφει από μακριά, ο ταξιδεμένος») ήταν μυθικός ήρωας της αρχαίας Ελλάδας και βασιλέας της Πύλου. Ο Μύθος Ήταν γιος του Νηλέα και της Χλωρίδας. Πήρε το προσωνύμιο Γερήνιος, από τη Γερήνια, πόλη της Λακωνίας ή της Μεσσηνίας, όπου βρισκόταν, όταν ο Ηρακλής σκότωσε τον Νηλέα και έντεκα από τα παιδιά του (επειδή ο Νηλέας αρνήθηκε να τον βοηθήσει στην κάθαρση για τον φόνο του Ιφίτου ) και έτσι σώθηκε. Έλαβε μέρος μαζί με τους Λαπίθες στον πόλεμο εναντίον των Κενταύρων, στην Αργοναυτική εκστρατεία, στη θήρα του Καλυδώνιου κάπρου και στον Τρωικό Πόλεμο. Ο Όμηρος τον παρουσιάζει ως σοφό και συνετό γέροντα, που οι συμβουλές του ακούγονται με σεβασμό από όλους τους Αχαιούς. Σήμερα το όνομα Νέστωρ είναι τιμητικός τίτλος για τον γηραιότερο από τους παρευρισκόμενους σε επιστημονικούς κύκλους. Νέστωρ (Νέστορας) Ο Νέστωρ με τους γιους του τιμούν τον Ποσειδώνα στην ακτή της Πύλου, αρχαίο ελληνικό αγγείο, 400-380 π.Χ.

22 Ο Δημοσθένης (384-322 π.Χ.) θεωρείται ο σημαντικότερος ρήτορας της αρχαιότητας και όλων των εποχών. Τόπος και χρονολογία γέννησης: Γεννήθηκε στην Αθήνα το 384 και πέθανε αυτοκτονώντας το 322 π.Χ.. Παιδική ηλικία-Σπουδές: Τον πατέρα του, που είχε το επάγγελμα του μαχαιροποιού, τον έλεγαν Δημοσθένη και τη μητέρα του Κλεόβουλη. Το όνομά του ήταν «Δημοσθένης Δημοσθένους Παιανιεύς». Από μικρός έχασε τον πατέρα του και οι κηδεμόνες του καταχράστηκαν την πατρική του περιουσία. Έτσι, αποφάσισε να ασχοληθεί με τη ρητορική για να μπορέσει ο ίδιος να πολεμήσει για το κλεμμένο του δίκιο. Μαθήτευσε κοντά στους ρήτορες Ισοκράτη και του Ισαίο. Αν και κατάφερε να κερδίσει τη δίκη, δεν μπόρεσε να πάρει την περιουσία του και αναγκάστηκε, για να ζήσει, να γράφει λόγους και να πληρώνεται. Στην εκκλησία του δήμου που προσπάθησε δυο φορές να μιλήσει δεν τα κατάφερε, γιατί τον εμπόδιζαν η νευρικότητά του και η δυσκολία να προφέρει το λ και το ρ. Τον πλήγωσε αυτή η ταπείνωση, τόσο, που αποφάσισε να λυτρωθεί από τα ελαττώματά του. Με την πίστη και την επιμονή του, πότε ανεβαίνοντας στο Λυκαβηττό και πότε κατεβαίνοντας στο Φάληρο, με την απαγγελία που έκανε σε διάφορους λόγους, μπόρεσε να νικήσει τις δυσκολίες στην άρθρωση, την κάποια του δειλία και να πετύχει την κυριαρχία στις κινήσεις του. Ήταν πια σε θέση να παρουσιαστεί στην εκκλησία του δήμου και να μιλήσει. Δημοσθένης

23 Ώριμη ηλικία: Οι τέσσερις φιλιππικοί λόγοι του και οι τρεις ολυνθιακοί τον καταξίωσαν στους Αθηναίους και τον έκαναν αθάνατο ρήτορα. Με τους απαράμιλλους λόγους του κατόρθωσε να παρασύρει τους Αθηναίους να πολεμήσουν εναντίον του Φιλίππου, βασιλιά της Μακεδονίας, αν και στον πόλεμο αυτό πολέμησε κι ο ίδιος στη Χαιρώνεια ως απλός στρατιώτης. Έπειτα από το θάνατο του Φιλίππου, ο Δημοσθένης εξακολούθησε τον αγώνα του και εναντίον του Αλεξάνδρου, χωρίς όμως να πετύχει τίποτα. Το 324 π.Χ. φεύγει εξόριστος από την Αθήνα. Oι Αθηναίοιμε ψήφισμά τους τον ανακάλεσαν πανηγυρικά από την εξορία, η ελευθερία του όμως αυτή δεν κράτησε για πολύ, γιατί αναγκάστηκε ξανά να φύγει ύστερα από την εμπλοκή του στην αποτυχημένη επανάσταση που έγινε τότε κατά των Μακεδόνων. Το τέλος: Οι στρατιώτες του Αντίπατρου τον κυνήγησαν και τον βρήκαν στο ναό του Ποσειδώνα στην Καλαβρία, το πίσω ορεινό τμήμα του Πόρου. Για να μην τον πιάσουν, ήπιε δηλητήριο και πέθανε στις 12 Οκτωβρίου του 322 π.Χ. Έργο: Έγραψε περίπου 60 λόγους, 42 δικανικούς, 17 πολιτικούς, 1 πανηγυρικό, καθώς και διάφορες επιστολές. Σώθηκαν 56 προοίμια λόγων και 9 λόγοι χάθηκαν. Τα έργα του κυκλοφόρησαν σε πολλές εκδόσεις και σε διάφορες χώρες.

24 Σωφρονίσκος (5ος αι. π.Χ.). Αθηναίος λιθοξόος. Αναφέρεται ότι καταγόταν από τον δήμο Αλωπεκής και ήταν πατέρας του φιλοσόφου Σωκράτη. Ήταν λιθοξόος ή λαξόος (λας = πέτρα). Συγκεκριμένα η δουλειά του λιθοξόου ήταν να πάρει το πρωτογενές μάρμαρο και να το φέρει σε κάποια μορφή, ούτως ώστε να το αναλάβει ύστερα ο γλύπτης για να κατασκευάσει αγάλματα ή ανδριάντες. Έργα του δεν σώθηκαν. Σωφρονίσκος ΣωκράτηςΑρχαίος λιθοξόος

25 Η Αθηνά κατά την Ελληνική μυθολογία ήταν η θεά της σοφίας, της στρατηγικής και του πολέμου. Συνδύαζε τη δύναμη και τη γενναιότητα με τη σύνεση και την εξυπνάδα. Αγαπημένα της σύμβολα ήταν η αιγίδα, το δόρυ, η κουκουβάγια και η ελιά. Η Θεά Αθηνά δεν είχε μαντεία. Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ Η Αθηνά ήταν η αγαπημένη κόρη του Δία. Μητέρα της ήταν η Μήτις, πρώτη σύζυγος του Δία. Ο Δίας, φοβούμενος ότι η Μήτις θα γεννούσε ένα γιο ισχυρότερο από τον ίδιο, κατάφερε, με τη βοήθεια της Γαίας, να την μικρύνει και να την καταπιεί μαζί με το παιδί που είχε στην κοιλιά της. Ο Δίας από τη στιγμή που κατάπιε τη Μήτιδα κατέκτησε ολόκληρη τη σοφία του κόσμου. Μετά από μερικές μέρες άρχισε να υποφέρει από πονοκεφάλους. Ζήτησε λοιπόν από τον Ήφαιστο να τον κτυπήσει με το σφυρί του στο κεφάλι. Ο Ήφαιστος τον κτύπησε και τότε μπροστά στα κατάπληκτα μάτια των Ολυμπίων ξεπετάχτηκε από το κεφάλι του Δία μια γαλανομάτα κόρη πάνοπλη. Κρατούσε ασπίδα, φορούσε περικεφαλαία και κουνούσε απειλητικά το δόρυ της. Ήταν η Αθηνά, πολεμική θεά μα και προστάτιδα της σοφίας καθώς κληρονόμησε την παντοδυναμία του πατέρα της και τη σύνεση της Μήτιδας. Αθηνά

26 ΔΙΑΜΑΧΗ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ Η Αθηνά και ο Ποσειδώνας διεκδικούσαν την ίδια πόλη. Ανέβηκαν λοιπόν στο βράχο της Ακρόπολης και ενώπιον των Αθηναίων αποφάσισαν ότι όποιος προσέφερε το ωραιότερο δώρο θα την αποκτούσε Ο Ποσειδώνας χτύπησε σε μια πλευρά του λόφου με την τρίαινά του και αμέσως ανάβλυσε ένα πηγάδι. Ο λαός θαύμασε, αλλά το νερό ήταν αλμυρό σαν το νερό της θάλασσας, που κυρίευε ο Ποσειδώνας κι έτσι δεν ήταν πολύ χρήσιμο. Το δώρο της Αθηνάς ήταν ένα δέντρο ελιάς, κάτι που ήταν καλύτερο, μιας και παρείχε στην πόλη τροφή, λάδι και ξυλεία. Έτσι, κέρδισε τη μονομαχία η Αθηνά και ονόμασε την πόλη της Αθήνα. ΠΡΟΣΩΝΥΜΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ Παλλάς, Γλαυκώπις, Αρεία, Εργάνη, Παρθένος, Πρόμαχος, Πολιάς ΓΙΟΡΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ Παμβοιώτια, Σκιροφόρια γινόταν το Καλοκαίρι προκειμένου να υπάρξει προστασία της συγκομιδής από τον πολύ ήλιο. Αρρηφόρια, Οσχοφόρια γινόταν την εποχή του τρύγου Παναθήναια γίνονταν κάθε τέσσερα χρόνια στην Αθήνα, Χαλκεία (για την εύρεση του αρότρου) Προχαριστήρια, που γινόντουσαν τον Φεβρουάριο για καλή συγκομιδή. Πλυντήρια που γινόταν την Άνοιξη και πλένανε τον ναό της Θεάς. Καλλυντήρια κουβαλούσαν πανέρι με σύκα στην Αττική δώρο στην θεά.

27 Δρόμοι με ονόματα ποιητών- καλλιτεχνών 3 ο Δημ. Σχ. Αιγάλεω «Νικόλαος Πολίτης» Το σχολείο μας!

28 Ο Αιμίλιος Βεάκης(1884-1951) υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους έλληνες ηθοποιούς. Τόπος και χρονολογία γέννησης: Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 13 Δεκεμβρίου 1884 Και πέθανε στην Αθήνα, 29 Ιουνίου 1951. Παιδική ηλικία-Σπουδές: Εγγονός του λόγιου και θεατρικού συγγραφέα Ιωάννη Βεάκη αλλά ορφανός και από τους δυο γονείς, πέρασε τα παιδικά του χρόνια μαζί με άτεκνους συγγενείς. Παρά τις ενστάσεις των κηδεμόνων του γράφτηκε σε ηλικία 16 ετών (1900) στη «Βασιλική Δραματική Σχολή». Μετά την απότομη διακοπή της δραματικής σχολής του Βασιλικού Θεάτρου εισήχθηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών όπου και σπούδασε ζωγραφική. Αιμίλιος Βεάκης

29 Ώριμη ηλικία:Το 1901 όμως, διέκοψε τις σπουδές του και άρχισε την καριέρα του ως ηθοποιός. Από τότε θα περιοδεύσει στις επαρχίες όπου υπάρχει ελληνικό στοιχείο μέχρι την επιστράτευσή του στους Βαλκανικούς πολέμους (1912-1913) Επιστρέφοντας από το μέτωπο, ο Βεάκης συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους θιάσους της εποχής και διακρίθηκε σε όλα τα θεατρικά είδη. Διέπρεψε στις κλασικές τραγωδίες και δράματα. Σταθμός στην καριέρα του θεωρήθηκε η ερμηνεία του Οιδίποδα. Διετέλεσε και ο ίδιος θιασάρχης του, καθώς επίσης και καθηγητής υποκριτικής στην επαγγελματική σχολή του Εθνικού θεάτρου. Συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση από τις τάξεις του ΕΑΜ. Ακολούθησε το ΕΑΜ μαζί με άλλους ηθοποιούς προς τα βουνά όπου και συνέχισαν να δίνουν θεατρικές παραστάσεις. Για αυτήν την πολιτική του τοποθέτηση ο Βεάκης αντιμετώπισε διώξεις που κλόνισαν την υγεία του. Συνταξιοδοτήθηκε το 1947 και έκανε κάποιες σποραδικές εμφανίσεις μέχρι τις αποχαιρετιστήριες παραστάσεις του στο Εθνικό θέατρο τον Απρίλιο και το Μάιο του 1951. Το τέλος: Πέθανε στις 29 Ιουνίου 1951 ξεχασμένος και πένης και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο. Μετά το θάνατό του αναγνωρίστηκε μερικώς η τεράστια προσφορά του στο ελληνικό θέατρο με ορισμένες τιμητικές κινήσεις. Επίσης προτομή του Αιμίλιου Βεάκη αναγέρθηκε στη δεξιά πλευρά της πρόσοψης του Δημοτικού Θεάτρου του Πειραιά.

30 O Κώστας Βάρναλης(1884-1974) ήταν Έλληνας λογοτέχνης. Έγραψε ποιήματα, αφηγηματικά έργα, κριτική και μεταφράσεις. Τιμήθηκε το 1959 με το Βραβείο Ειρήνης Λένιν. Τόπος και χρονολογία γέννησης: Γεννήθηκε στον Πύργο (Μπουργκάς) της Βουλγαρίας το 1884. Πέθανε στις 16 Δεκεμβρίου 1974. Παιδική ηλικία-Σπουδές:Το 1898 τέλειωσε το Ελληνικό Σχολείο και συνέχισε την εκπαίδευσή του στα Ζαρίφεια διδασκαλεία της Φιλιππούπολης και έπειτα με την υποστήριξη του Μητροπολίτη Αγχιάλου ήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει Φιλολογία. Το 1907 συμμετείχε στην ίδρυση του ποιητικού περιοδικού Ηγησώ. Το 1908 πήρε το πτυχίο του από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και άρχισε να εργάζεται στην εκπαίδευση. Ώριμη ηλικία: Διετέλεσε για πολλά χρόνια καθηγητής μέσης εκπαίδευσης ενώ εργάστηκε για βιοποριστικούς λόγους και ως δημοσιογράφος. Από το 1910 άρχισε να ασχολείται με τη λογοτεχνική μετάφραση. Το 1919 πήγε στο Παρίσι με υποτροφία και παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας, φιλολογίας, κοινωνιολογίας και αισθητικής. Στην Κατοχή έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, ως μέλος του ΕΑΜ. Tο 1956 τιμήθηκε από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών και το 1959 τιμήθηκε με το βραβείο Λένιν. Κώστας Βάρναλης

31 Έργο:Το έργο του είναι γραμμένο στη δημοτική και έχει καλά επιμελημένη μορφή και πλαστικότητα στην έκφραση. Χαρακτηρίζεται από θερμή λυρική φαντασία και σατιρική διάθεση με ενδιαφέρον για τον σύγχρονο άνθρωπο. Ο Βάρναλης διατήρησε την ποιητική αλλά και την ανθρώπινη εγρήγορσή του μέχρι τα βαθιά του γεράματα. Έγραψε : Ποιητικές συνθέσεις (Ο Προσκυνητής (1919), Το Φως που καίει 1922, Σκλάβοι Πολιορκημένοι (1927)) Ποιητικές συλλογές: (Κηρήθρες (1905) Ποιητικά (1956) Ελεύθερος κόσμος (1965) Οργή λαού (1975) ) Πεζά και κριτικά έργα, Θεατρικά και έκανε πολλές μεταφράσεις στα έργα του Αριστοφάνη του Ευριπίδη και του Μολλιέρου. «Οι μοιραίοι», χειρόγραφο του ποιητή

32 Δρόμοι με ονόματα αγωνιστών-ιερωμένων-στρατιωτικών-πολιτικών 3 ο Δημ. Σχ. Αιγάλεω «Νικόλαος Πολίτης» Το σχολείο μας!

33 3 ο Δημ. Σχ. Αιγάλεω «Νικόλαος Πολίτης» Το σχολείο μας!

34 Ο Ιερός Λόχος ήταν στρατιωτικό σώμα που ιδρύθηκε από τον πρίγκιπα Αλέξανδρο Υψηλάντη στη Φωξάνη, πόλη στα όρια της Μολδαβίας με τη Βλαχία, στα μέσα Μαρτίου του 1821 και συγκροτήθηκε από εθελοντές σπουδαστές των ελληνικών παροικιών της Μολδοβλαχίας και της Οδησσού, κυρίως. Ήταν η πρώτη οργανωμένη στρατιωτική μονάδα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και του ελληνικού στρατού γενικότερα. Ο Υψηλάντης πίστευε πως οι νεαροί αυτοί θα μπορούσαν να αποτελέσουν την ψυχή του στρατού του. Γι’ αυτό τους ονομάτισε από το κλασικό όνομα του Ιερού Λόχου των Θηβών. Οι άνδρες του Ιερού Λόχου ήταν πεζοί και ιππείς εφοδιασμένοι με καραμπίνες και ξιφολόγχες. Φορούσαν στολές από μαύρο ύφασμα και μαύρο πηλίκιο με τρίχρωμο λοφίο κάτω από το οποίο υπήρχε η φράση Ελευθερία ή Θάνατος και το σήμα της νεκροκεφαλής με χιαστί οστά σαν σύμβολο της νίκης πάνω στον θάνατο. Ιερολοχίτες

35 Η σημαία του Ιερού Λόχου ήταν τρίχρωμη, το κόκκινο συμβόλιζε τον πατριωτισμό, το λευκό την αδελφοσύνη και το μαύρο τη θυσία. Στη μία πλευρά της σημαίας αναγραφόταν το ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ και υπήρχε η εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Στην άλλη πλευρά υπήρχε η εικόνα του Φοίνικα αναγεννόμενου από τις φλόγες και αναγραφόταν ΕΚ ΤΗΣ ΚΟΝΕΩΣ ΜΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΩΜΑΙ. Η πρώτη μεγάλη μάχη δόθηκε στο Δραγατσάνι όπου είναι εγκατεστημένη ισχυρή φρουρά με ιππικό των Τούρκων. Στις 7 Ιουνίου 1821, προτού καταφτάσει όλο το στράτευμα, γίνεται μια αποτυχημένη επίθεση του ελληνικού ιππικού. Ο Ιερός Λόχος, με επικεφαλής τον Νικόλαο Υψηλάντη, έσπευσε προς βοήθεια με 375 αξιωματικούς και οπλίτες, αλλά η φυγή του ιππικού ανάγκασε τους Ιερολοχίτες να πολεμήσουν μόνοι τους. Πριν προφτάσει ο Ιερός Λόχος να σχηματίσει τετράγωνα, επιτέθηκε το τουρκικό ιππικό με αρχηγό τον Καρά Φέιζ και χώρισε το Λόχο στα δύο. Η μάχη ήταν σκληρή και αιματηρή. Οι Ιερολοχίτες πολέμησαν ηρωικά οι απώλειες όμως ήταν σημαντικές, οι εκατόνταρχοι, ο σημαιοφόρος του Λόχου, 25 αξιωματικοί και 180 στρατιώτες έπεσαν νεκροί, ενώ 37 Ιερολοχίτες αιχμαλωτίστηκαν και στάλθηκαν στο Βουκουρέστι κι από εκεί στην Κωνσταντινούπολη, όπου αποκεφαλίστηκαν. Στη κρίσιμη στιγμή της μάχης έφτασε ο Γεωργάκης Ολύμπιος ο οποίος διέσωσε τους υπόλοιπους, 136 συνολικά, μεταξύ των οποίων και ο αρχηγός Νικόλαος Υψηλάντης και ο υπασπιστής του Ιερού Λόχου Αθανάσιος Τσακάλωφ, και τη σημαία του Λόχου από το σημείο που είχε πέσει ο σημαιοφόρος. Ο Νικόλαος Υψηλάντης σώθηκε τυχαία από έναν φιλέλληνα Γάλλο αξιωματικό, που τον ανέβασε στο άλογό του. Στο κοιμητήριο του Δραγατσανίου στη Ρουμανία υπάρχει το Μνημείο των Πεσόντων Ιερολοχιτών.

36 Ο Άγιος Γρηγόριος Κυδωνιών (1864-1922) υπήρξε Έλληνας μητροπολίτης των Κυδωνιών της Μικράς Ασίας. Τόπος και χρονολογία γέννησης: Γεννήθηκε στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας το 1864 μ.Χ. από τον Αντώνιο και την Μαρία Ωρολογά. Στις 3 Οκτωβρίου 1922 θανατώθηκε μετά από βασανισμό. Παιδική ηλικία-Σπουδές: Το κοσμικό του όνομα ήταν Αναστάσιος Αντωνιάδης ή Σαατσόγλου και, κατά μεταγλώττιση δική του, Ωρολογάς. Ήταν ταν απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Ώριμη ηλικία: Διετέλεσε και καθηγητής, Ιεροκήρυκας και πρωτοσύγκελλοςστις Ι. Μητροπόλεις Θεσσαλονίκης, Σερρών και Δράμας. Ως Ιεροκήρυκας ανήκει στους πρώτους πού στο κήρυγμα χρησιμοποίησαν τη δημοτική γλώσσα. Το 1902 έγινε Μητροπολίτης Στρωμνίτσης και από το 1908 έως το 1922 Μητροπολίτης Κυδωνιών με έδρα το Αϊβαλί. Γρηγόριος Κυδωνιών

37 Εργάστηκε με ζήλο για την προάσπιση των εθνικών ελληνικών δικαίων και ιδιαίτερα συνεργάστηκε γι' αυτά με τον εθνομάρτυρα μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομο. Ως προστάτης του ποιμνίου του, έσωσε πολλούς φυλακισμένους και μελλοθανάτους. Αγωνίστηκε όχι μόνο κατά των τούρκων αλλά ιδιαίτερα εναντίον του βουλγαρικού κομιτάτου, μέλη του οποίου προσπάθησαν, πολλές φορές, να τον δολοφονήσουν (1905). Η τουρκική κυβέρνηση, όταν πληροφορήθηκε την εθνική δράση του Γρηγορίου πέτυχε να τον μεταθέσουν στη νεοσύστατη μητρόπολη Κυδωνιών στις 22 Ιουνίου 1908, όπου ο Γρηγόριος συνέχισε την εθνική του δράση. Το 1918 κατηγορήθηκε από τους Τούρκους για εσχάτη προδοσία, δικάστηκε στο Στρατοδικείο της Σμύρνης, καταδικάστηκε και φυλακίστηκε. Μετά την αποφυλάκιση του (16 Οκτωβρίου 1918) και την κατάληψη των Κυδωνιών από τον ελληνικό στρατό (19 Μαΐου 1919), ο Γρηγόριος δεν απομακρύνθηκε από την επαρχία του, για υποθέσεις της οποίας πολλές φορές ήλθε σε αντίθεση με τον ύπατο αρμοστή στη Σμύρνη Αριστείδη Στεργιάδη. Μετά την αποχώρηση των ελληνικών αρχών από τις Κυδωνιές, ο Γρηγόριος, σε σύσκεψη με τη δημογεροντία, εισηγήθηκε την αναχώρηση των κατοίκων των Κυδωνιών και τη μεταφορά τους στη Μυτιλήνη, για να αποφύγουν τη σφαγή από τους Τούρκους, αλλά δυστυχώς οι υποδείξεις του δεν έγιναν αποδεκτές. Έτσι το δράμα των κατοίκων των Κυδωνιών άρχισε στις 22 Αυγούστου 1922, όταν άτακτος τουρκικός στρατός κατέσφαξε κοντά στην κωμόπολη Φράνελι του Άδραμυττηνού Κόλπου περίπου 3.000 Έλληνες κατοίκους των Κυδωνιών. Στα δύσκολα χρόνια του ξερριζωμού κατώρθωσε να στείλει στην Ελλάδα και να σώσει 25.000 Αϊβαλιώτες και 26 Ιερείς. Ο ίδιος, όπως ο Σμύρνης Χρυσόστομος αρνήθηκε να εγκαταλείψει το ποίμνιό του για να σωθεί. Μαζί με τους εναπομείναντες χριστιανούς του εκτοπίσθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου του 1922. Λίγες ήμερες αργότερα, στις, 3 Οκτωβρίου, υστέρα από άγριο ξυλοδαρμό αντιμετώπισε το φρικτό θέαμα του σφαγιασμού των 15.000 χριστιανών και των 22 Ιερέων, τους οποίους ένα ένα εθανάτωναν μπροστά του. Για τον γέροντα Ιεράρχη είχαν οι σφαγείς ετοιμάσει λάκκο για να τον θάψουν ζωντανό. Μόλις οι δήμιοι τον έρριψαν στον λάκκο, πριν προλάβουν να τον σκεπάσουν με το χώμα, εξέπνευσε από εγκεφαλικό.

38 Ο Αναστάσιος Παπούλας (1857-1935) ήταν Έλληνας στρατιωτικός που διετέλεσε αρχιστράτηγος του ελληνικού στρατού κατά τη Μικρασιατική εκστρατεία. Τόπος και χρονολογία γέννησης: Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι Το 1857 και εκτελέστηκε στην Αθήνα το 1935. Παιδική ηλικία-Σπουδές: Πατέρας του ήταν ο Σπυρίδωνας Παπούλας, αγωνιστής του 1821 και μετά την απελευθέρωση, πλοίαρχος εμπορικών πλοίων και πλοιοκτήτης. Κατατάχθηκε από μικρός εθελοντής στον ελληνικό στρατό. Ώριμη ηλικία: Πήρε μέρος στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, στον Μακεδονικό αγώνα, ήταν μεταξύ των αξιωματικών που συνέβαλαν στην διοργάνωση του, στους Βαλκανικούς πολέμους, ως συνταγματάρχης-διοικητής του 10ου Συντάγματος Πεζικού, και τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά την εκθρόνιση του βασιλιά Κωνσταντίνου το 1917, οργάνωσε τα κινήματα της Θήβας και της Πελοπονήσου και καταδικάστηκε σε θάνατο, όμως δεν εκτελέστηκε ύστερα από προσωπική επέμβαση του Ελευθερίου Βενιζέλου. Αναστάσιος Παπούλας

39 Έμεινε έγκλειστος στις φυλακές του Ιτζεδδίν και την 1η Νοεμβρίου 1920, μετά την ήττα του Ελευθερίου Βενιζέλου στις εκλογές, τοποθετήθηκε στη θέση του αρχηγού της Στρατιάς της Μικράς Ασίας Έφτασε στη Σμύρνη στις 9 Νοεμβρίου. Στις 12 Νοεμβρίου 1921, [ΦΕΚ Γ’ 275/23-11-1921], του απονεμήθηκε ο Ταξιάρχης του Αριστείου Ανδρείας για την συμβολή του στη νικηφόρα έκβαση της μάχης στο Σαγγάριο. Τον Μάιο του 1922, παραιτήθηκε και αποσύρθηκε από το στράτευμα, απογοητευμένος λόγω της άρνησης της κυβέρνησης να του στείλει ενισχύσεις, αλλά και τους χειρισμούς της τότε πολιτικής ηγεσίας και του θρόνου. Το 1922, μετά το τέλος του πολέμου, έγινε ισχυρός αντίπαλος της μοναρχίας και μετά την ίδρυση της Δεύτερης Ελληνικής Δημοκρατίας, κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1920 και τις αρχές του 1930, ήταν υποστηρικτής του Ελευθέριου Βενιζέλου και μάρτυρας κατηγορίας στη «δίκη των έξι». Συμμετείχε στο στρατιωτικό κίνημα που εκδηλώθηκε την 1η Μαρτίου 1935 στον στόλο Όταν το κίνημα απέτυχε, ο Παπούλας παραδόθηκε στις αρχές. Δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε δια τουφεκισμού

40 Ο Αλέξανδρος Ζαΐμης (1855-1936) ήταν Έλληνας νομικός, πολιτικός, διπλωμάτης και τραπεζίτης, γόνος της ιστορικής οικογένειας των Ζαΐμηδων. Τόπος και χρονολογία γέννησης: Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 9 Νοεμβρίου 1855 και πέθανε στη Βιέννη στις 15 Σεπτεμβρίου 1936. Παιδική ηλικία-Σπουδές: Ήταν δευτερότοκος γιος του Θρασύβουλου Ζαΐμη, πρώην πρωθυπουργού, και της Ελένης, θυγατέρας του Αλέξανδρου Μουρούζη. Από την πλευρά του πατέρα του ήταν εγγονός του Ανδρέα Ζαΐμη, πρώην πρωθυπουργού και γόνου της μεγάλης καλαβρυτινής οικογένειας με σημαντική συμμετοχή στην επανάσταση του 1821, και από την πλευρά της μητέρας του καταγόταν από τη σπουδαία φαναριώτικη οικογένεια των Μουρούζηδων. Τόπος καταγωγής του ήταν η Κερπινή Καλαβρύτων. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια στο Πανεπιστήμιο Λειψίας, Βερολίνου και Χαϊλδεβέργης, από το οποίο και έλαβε το διδακτορικό του. Στη συνέχεια μετέβη στο Παρίσι όπου και σπούδασε στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών. Ώριμη ηλικία: Μετά την αποφοίτησή του επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου αμέσως μετά τον θάνατο του πατέρα του πολιτεύτηκε στην επαρχία Καλαβρύτων, όπου και πρωτοεκλέχθηκε βουλευτής Καλαβρύτων με την πολιτική μερίδα (κόμμα) του Θ. Δεληγιάννη. Αλέξανδρος Ζαΐμης

41 Διετέλεσε κατά περιόδους υπουργός, έξι φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας, δύο φορές Πρόεδρος της Βουλής, Ύπατος Αρμοστής της Κρήτης, διαδεχόμενος τον παραιτηθέντα Πρίγκιπα Γεώργιο, καθώς και Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι ο μόνος πολιτικός που κατέλαβε τόσα πολλά σημαντικά αξιώματα στην πολιτική σκηνή της σύγχρονης Ελλάδας. Απεβίωσε το επόμενο έτος, στις 15 Σεπτεμβρίου 1936 στη Βιέννη που είχε μεταβεί για οφθαλμολογική θεραπεία. Η σορός του μεταφέρθηκε στην Ελλάδα και ενταφιάστηκε με ιδιαίτερες τιμές στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, στον οικογενειακό τάφο, στις 22 Σεπτεμβρίου. Ο Αλέξανδρος Ζαΐμης την εποχή που ήταν ύπατος αρμοστής στην Κρήτη

42 Ο Χαράλαμπος Μούσκος (1932-1955) ήταν Κύπριος αγωνιστής της ΕΟΚΑ. Ήταν ο πρώτος μαχητής της ΕΟΚΑ που σκοτώθηκε από τους Άγγλους στον αγώνα για την ανεξαρτησία. Τόπος και χρονολογία γέννησης: Γεννήθηκε στο χωριό Παναγιά, της επαρχίας Πάφου, στις 19 Μαΐου 1932. Έπεσε σε μάχη πολεμώντας εναντίον των Άγγλων, στο δρόμο Λευκωσίας - Κάτω Πύργου, στην τοποθεσία Μερσινάκι, στις 15 Δεκεμβρίου 1955. Γονείς του ήταν ο Γεώργιος και η Αναστασία Μούσκου. Παιδική ηλικία-Σπουδές: Ο Χαράλαμπος Μούσκος τελείωσε το δημοτικό σχολείο Παναγιάς και το Ελληνικό Γυμνάσιο Πάφου. Ήταν ξάδελφος του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄. Μετά από ειδική εκπαίδευση στην Ελλάδα, διορίστηκε διευθυντής του τυπογραφείου της Αρχιεπισκοπής, στο οποίο τυπώνονταν και τα πρώτα φυλλάδια και έντυπα του αγώνα. Παράλληλα δρούσε ως στέλεχος των οργανώσεων ΠΕΟΝ και ΟΧΕΝ οι οποίες είχαν την ενθάρρυνση του Αρχιεπισκόπου. Χαράλαμπος Μούσκος

43 Με την έναρξη της ένοπλης δράσης της ΕΟΚΑ, ο Μούσκος ήταν ένας από τους πέντε πρώτους ομαδάρχες των ομάδων δολιοφθορέων Λευκωσίας και ερχόταν σε άμεση επαφή με τον αρχηγό Διγενή. Η ομάδα του, με αρχηγό τον ίδιο, έλαβε ενεργό μέρος τη νύκτα της 1ης Απριλίου 1955 σε επίθεση στην Αρχιγραμματεία. Αργότερα προδόθηκε, αλλά διέφυγε τη σύλληψη και βγήκε αντάρτης στα βουνά. Ήταν ο πρώτος που κατέφυγε στο αντάρτικο στον Κύκκο, όπου έφθασαν και άλλοι στη συνέχεια, για να αποτελέσουν την πρώτη ανταρτική ομάδα με την επωνυμία «Ουρανός» και με αρχηγό το Μάρκο Δράκο. Στις 15 Δεκεμβρίου 1955 ο Χαράλαμπος Μούσκος μαζί με τους συναγωνιστές του ήρωες Μάρκο Δράκο, Ανδρέα Ζάκο, Χαρίλαο Μιχαήλ και άλλους τέσσερις έστησαν ενέδρα εναντίον Άγγλων στην τοποθεσία Μερσινάκι κοντά στους αρχαίους Σόλους. Στη μάχη που ακολούθησε έπεσε ο Χαράλαμπος Μούσκος και φονεύθηκε ένας Άγγλος στρατιώτης. Είναι ο πρώτος αγωνιστής της ΕΟΚΑ που έπεσε σε μάχη. Πλήθος λαού παρακολούθησε την κηδεία του παρά την απαγόρευση των Άγγλων.

44 Ο Επαμεινώνδας Χαρίλαος (1874-1947) ήταν Έλληνας τραπεζίτης του 20ού αιώνα. Τόπος και χρονολογία γέννησης: Γεννήθηκε στο Γαλάτσι της Ρουμανίας το 1874. Απεβίωσε στις 23 Νοεμβρίου 1947 Παιδική ηλικία-Σπουδές: Ο πατέρας του μετοίκησε στην Αθήνα το 1879. Ο Επαμεινώνδας πήγε σχολείο στην Αθήνα και φοίτησε στο λύκειο Σιμοπούλου και στο γυμνάσιο Νεαπόλεως. Σπούδασε στην Νομική Σχολή του Εθνικού Πανεπιστημίου, ενώ δούλευε υπάλληλος στην Τράπεζα της Βιομηχανικής Πίστεως της Ελλάδας. Ώριμη ηλικία: Το 1898 ίδρυσε την Οινοποιητική και Οινοπνευματική Εταιρία Ε.Χαρίλαος και Σια και οχτώ χρόνια αργότερα την Ελληνική Εταιρία Οίνων και Οινοπνευμάτων ΑΕ. Τα επόμενα χρόνια επεξέτεινε τις δραστηριότητες του και σε άλλους τομείς: ίδρυσε τις επιχειρήσεις ΑΕ Ψυγεία Θεσσαλονίκης και ΑΕ Ψυγεία Πειραιώς, την Οικοδομική Εταιρία Θεσσαλονίκης (1919), που έχτισε το συνοικισμό Χαριλάου στη Θεσσαλονίκη ο οποίος προς τιμή του πήρε το όνομά του την Τράπεζα Βιομηχανίας (1929), ίδρυσε την ΑΕ Γεωργική Εταιρία Λεσίνι που προχώρησε στην αποξήρανση του έλους Λεσίνι στον Αστακό, έγινε μέτοχος των ασφαλιστικών εταιρειών Ζωή, και Πυρ. Επαμεινώνδας Χαρίλαος

45 Για πολλά χρόνια ήταν πρόεδρος του Δ.Σ. του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών, στην ίδρυση του οποίου είχε πρωτοστατήσει. Συνέβαλε στη δημιουργία προσφυγικών συνοικισμών στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη ως πρόεδρος του Ταμείου Περιθάλψεως Προσφύγων. Το 1943 έγινε καθηγητής της Ανωτέρας Σχολής Βιομηχανικών Σπουδών (σήμερα Πανεπιστήμιο Πειραιώς) στην οποία δίδαξε μέχρι τον θάνατό του. Ήταν ο πρώτος υπουργός του νεοσυσταθέντος Υπουργείου του Επισιτισμού.

46 Αγωνιστής του 1821 Πολέμησε με αρχηγό τον Παναγιώτη Αρβάλη (φιλικός και αγωνιστής από την Τρίπολη) στο Βαλτέτσι (Μάιος 1821), στα Δερβενάκια (Ιούλιος 1822), στη Γράνα, στην Αγουλινίτσα και στην Αθήνα. Μετά την απελευθέρωση κατατάχτηκε στη φάλαγγα σαν υπολοχαγός κι έγινε δημόσιος υπάλληλος. (Η Ελληνικής Φάλαγγα, ήταν ένα στρατιωτικό σώμα στο οποίο κατατάσσονταν οι διακριθέντες ως στρατιωτικοί αρχηγοί στην επανάσταση, έτσι απολάμβαναν μισθό, που θα διόρθωνε την άθλια οικονομική κατάσταση των περισσότερων από αυτούς. Η Φάλαγγα ήταν διαιρεμένη σε τετραρχίες και σε κάθε μία από αυτές υπηρετούσε ένας με τον βαθμό του λοχαγού (ισότιμος με συνταγματάρχη), ένας με τον βαθμό υπολοχαγού) Πέθανε το 1862 Γρηγορόπουλος Αθανάσιος Η Μάχη στο Βαλτέτσι

47 Δρόμοι με ονόματα πόλεων 3 ο Δημ. Σχ. Αιγάλεω «Νικόλαος Πολίτης» Το σχολείο μας!

48 Ο Βόλος είναι πόλη της Θεσσαλίας, χτισμένη στον μυχό του Παγασητικού κόλπου, κοντά στην θέση της αρχαίας Ιωλκού στους πρόποδες του Πηλίου. Είναι επίσης μία από τις πιο μεγάλες πόλεις και ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της Ελλάδας. Ο μόνιμος πληθυσμός του διευρυμένου Δήμου Βόλου (2011), ανέρχεται σε 144.449 κατοίκους. Μυθολογία: Γενάρχης της περιοχής υπήρξε ο Μάγνης,του Άργου ή του Δία ή γιος του Αιόλου, ο οποίος εγκαταστάθηκε στο Πήλιο. Στο Πήλιο κατοικούσαν οι Κένταυροι, ιππόμορφα όντα που προήλθαν από την ένωση του Ιξίωνα και της Νεφέλης. Γνωστός Κένταυρος της μυθολογίας ήταν ο Χείρων. Κοντά στον σοφό Κένταυρο Χείρωνα μαθήτευσε ο Ασκληπιός, πατέρας της ιατρικής, καθώς και ο Αχιλλέας. Από την Μαγνησία, επίσης, ξεκίνησε η Αργοναυτική εκστρατεία. Στα αρχαία χρόνια: Η περιοχή του Βόλου, η αρχαία Μαγνησία, συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πρώτες περιοχές που κατοικήθηκαν στον ελλαδικό χώρο. Οι οικισμοί που ανακαλύφθηκαν στα κοντινά χωριά Σέσκλο και Διμήνι χρονολογούνται από την 7η χιλιετία π.Χ., ενώ η πολιτισμική παρουσία στον χώρο συνεχίζεται αδιάκοπη μέχρι σήμερα. Βόλος

49 Το 293/92 π.Χ. ο βασιλιάς της Μακεδονίας Δημήτριος ο Πολιορκητής ίδρυσε στην χερσόνησο που σήμερα αποκαλείται Πευκάκια την πόλη Δημητριάδα, συνενώνοντας τις Παγασές με διάφορες γειτονικές κώμες. Η Δημητριάδα αποτέλεσε ισχυρό στρατιωτικό σταθμό και ορμητήριο των Μακεδόνων. Το 1204, μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους, η Δημητριάδα δόθηκε στους Μελισσηνούς, ονομαστή βυζαντινή οικογένεια. Τον 14ο αι., συναντάται για πρώτη φορά το τοπωνύμιο Βόλος. Το 1423 το κάστρο των Παλαιών έπεσε στα χέρια των Οθωμανοί. Τότε οι χριστιανοί κάτοικοι άρχισαν να εγκαταλείπουν τις παραλιακές περιοχές και να μεταναστεύουν στα υψώματα του Πηλίου. Προς το τέλος του 16ου αι., η έδρα του επισκόπου Δημητριάδος μεταφέρθηκε στον Άνω Βόλο. Κατά το ξέσπασμα της ελληνικής επανάστασης του 1821, τα χωριά του Πηλίου πήραν το μέρος των επαναστατών, αλλά οι Τούρκοι κατόρθωσαν, με την βία, να καταστείλουν την εξέγερση μέσα σε έναν χρόνο (1822) Η σημερινή πόλη του Βόλου άρχισε να κτίζεται έξω από το παλιό κάστρο λίγο μετά το 1830. Δύο χρόνια μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας, με βασιλικό διάταγμα της 31ης Μαρτίου 1883, ιδρύθηκε ο Δήμος Παγασών, ο προκάτοχος του σημερινού Δήμου Βόλου. Η ανάπτυξη της νέας πόλης ήταν ραγδαία. Η βιοτεχνική και γεωργική παράδοση του Πηλίου, το λιμάνι του καθώς και τα παροικιακά κεφάλαια που εισέρρευσαν στην περιοχή ήταν μερικοί από τους παράγοντες που ευνόησαν την οικονομική εξέλιξη της πόλης με κύριες κατευθύνσεις το εμπόριο και την βιομηχανία.

50 Το Βελεστίνο βρίσκεται στη θέση των αρχαίων Φερών -αρχαία θεσσαλική πόλη, που έφτασε σε μεγάλη ακμή στη διάρκεια του 5ου και του 4ου αι. π.Χ. Επίνειό της ήταν οι Παγασές. Πρωτονομάστηκε Βελεστίνο στα Βυζαντινά Χρόνια. Επί Φραγκοκρατίας διοικήθηκε από το Βαρόνο Βαρθόλδο Κατζενελεμπόγκεν. Εδώ γεννήθηκε ο πρωτομάρτυρας της Επανάστασης του ΄21 Ρήγας Φεραίος. Τον Απρίλιο του 1827 μετά από σύγκρουση του ελληνικού και του τουρκικού στρατού, το Βελεστίνο καταλήφθηκε και καταστράφηκε από τους Τούρκους. Σήμερα, αποτελεί σημαντικό αγροτικό κέντρο με αξιόλογη παραγωγή δημητριακών και κηπευτικών. Η κωμόπολη, χτισμένη σε εύφορη περιοχή κοντά στην εθνική οδό Αθηνών- Λάρισας-Θεσσαλονίκης, αρδεύεται από τα νερά του Κεφαλόβρυσου. Απέχει 18 χλμ ΒΔ από το Βόλο. Βελεστίνο

51 Αξιοθέατα αποτελούν: Το μνημείο του Ρήγα Φεραίου. Το Κεφαλόβρυσο, πηγή-Βρύση.

52 Η Μάκρη (Τουρκικά:Φετιγιέ) είναι παραθαλάσσια πόλη της Τουρκίας, και ανήκει στην επαρχία Μούγλων. Βρίσκεται στα όρια των ιστορικών περιοχών της νοτιοδυτικής Μικράς Ασίας, της Λυκίας και της Καρίας. Η πόλη διατηρούσε ελληνικό πληθυσμό μέχρι το 1923 οπότε με την ανταλλαγή των πληθυσμών που προέβλεπε η συνθήκη της Λωζάνης οι περισσότεροι κάτοικοι εγκαταστάθηκαν στην ανατολική Αττική και ίδρυσαν τη Νέα Μάκρη. Σήμερα η Μάκρη είναι από τα σημαντικότερα τουριστικά θέρετρα της Τουρκίας. Η πόλη βρίσκεται στην θέση της αρχαίας Τελμισσού, μιας από τις σημαντικότερες πόλεις της Λυκίας. Σύμφωνα με την μυθολογία πήρε το όνομά της από τον Τελμισσό, γιο του θεού Απόλλωνα. Στην πόλη υπήρχε μαντείο αφιερωμένο στον Απόλλωνα. Στα μέσα του 6ου αιώνα π.Χ έγινε μέρος της Περσικού Βασιλείου ενώ μετά την απελευθέρωση των πόλεων των παραλίων της Μικράς Ασίας που ήταν αποτέλεσμα της ήττας των Περσών από τους Έλληνες στους Περσικούς πολέμους, εντάχθηκε στη Δηλιακή συμμαχία. Μάκρη

53 Τον 8ο αιώνα μ.Χ. η Τελμισσός μετονομάστηκε σε Αναστασιούπολη από τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Αναστάσιο Β' ενώ τον 10ο αιώνα πήρε την ονομασία Μάκρη από το όνομα της ομώνυμης νησίδας που βρίσκεται στην είσοδο του κόλπου, μπροστά από τον οικισμό. Η Μάκρη διατήρησε, ελληνικό πληθυσμό μέχρι τη συνθήκη της Λωζάνης το 1923 οπότε και οι πρόσφυγες από την Μάκρη εγκαταστάθηκαν στην Ανατολική Αττική και ίδρυσαν τη Νέα Μάκρη. Το 1934 οι Τούρκοι μετονόμασαν την πόλη σε Φετιγιέ από το όνομα ενός Τούρκου που υπήρξε από τους πρώτους πιλότους της Τουρκικής αεροπορίας, του Fethi Bey. Ο τάφος του Αμύντα στην Τελμησσό/ Μάκρη

54 Η Θήβα (στα αρχαία Ελληνικά "Θ ῆ βαι") είναι πόλη της Βοιωτίας, από τις αρχαιότερες της Ελλάδας και από της λίγες Προκατακλυσμιαίες πόλεις παγκοσμίως, έδρα του Δήμου Θηβαίων. Χτίστηκε κατά το μύθο από τον Κάδμο και έχει μεγάλη ιστορική και μυθολογική σημασία. Από τους πιο σημαντικούς Θηβαίους ήταν ο Επαμεινώνδας, μεγάλος στρατηγός της αρχαιότητας που έκανε τη Θήβα ηγεμονεύουσα της Ελλάδας, και ο Πελοπίδας, ο αρχηγός του διάσημου Ιερού Λόχου. Η ακρόπολη των Θηβών ονομαζόταν "Καδμεία", υποδηλώνοντας έτσι τον ιδρυτή της. Το πληθυντικό του ονόματος Θ ῆ βαι οφείλεται στις περίφημες Δεκατέσσερις πύλες της, που συνδέονται στενά με τον μύθο της Νιόβης. Θήβαι (Θήβα)

55 Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από τη ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ


Κατέβασμα ppt "Τα ονόματα των οδών που κατοικούμε… 3 ο Δημ. Σχ. Αιγάλεω «Νικόλαος Πολίτης» Τάξη ΣΤ/ Τμήμα 2."

Παρόμοιες παρουσιάσεις


Διαφημίσεις Google