Logicomix Υπεύθυνοι Μαθητές: Τσιαμπαλής Αθανάσιος

Παρουσίαση με θέμα: "Logicomix Υπεύθυνοι Μαθητές: Τσιαμπαλής Αθανάσιος"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Logicomix Υπεύθυνοι Μαθητές: Τσιαμπαλής Αθανάσιος
Χριστοδουλής Ελευθέριος Χριστοδουλής Νικόλαος Χρυσικός Δομήνικος

2 Περίληψη Βρισκόμαστε στο σημείο, όπου μετά από χρόνια απo το συμβάν με το θειο του, βλέπουμε τον Russell ως φοιτητή πια στο πανεπιστήμιο Cambridge, έχοντας ως μεγάλο όνειρο να γίνει μαθηματικός. Εκεί αρχικά απογοητεύεται. Η δίψα για γνώση όμως είναι το ίδιο μεγάλη. Επισκέπτεται βιβλιοθήκες, παρακολουθεί θεατρικά έργα και πηγαίνει εκδρομές με στόχο την οριοθέτηση της προσωπικότητας του ανεξαρτήτως του μοντέλου ζωής που του είχε επιβάλει η γιαγιά του. Αυτή του η προσπάθεια είχε ως αποτέλεσμα να βρει τα αντίδοτα που θα υπερνικούσαν κάθε τρόμο του.

3 Εκείνα τα χρόνια γνωρίζει και την μετέπειτα γυναίκα του Alice Persil Smith και παρ' όλο που η σκέψη για αυτήν αποσπά πλήρως τον Russell από όλες τις δραστηριότητες του, γράφει άριστα στις τελικές εξετάσεις και εξασφαλίζει μια διδακτική θέση. Έτσι έχει το χρόνο για επιπλέον μελέτες και επισκέψεις σε ειδικευμένους Εγελιανούς με σκοπό την εύρεση της αλήθειας, της βέβαιης γνώσης, χωρίς πάντως μεγάλη επιτυχία. Όλα αυτά όμως μέχρι να έρθει σε επαφή με τους συλλογισμούς του Leibniz και στη συνέχεια με τις ιδέες του Βoole, που εκείνη είναι και η στιγμή που αρχίζει να ανήκει πια ο Russell, όπως μας λέει και ο ίδιος, στη Λογική.

4 Το έργο του Boole και του Leibniz πάνω στη Λογική τον συνεπήρε πραγματικά με επίδραση σε όλες τις πτυχές της προσωπικής του ζωής ακόμα και της ερωτικής. (Ταυτόχρονα, μιας και αναφέρθηκε, η ερωτική ζωή του Russell προοδεύει και αφού πραγματοποιείται και η γνωριμία της Alice με τη γιαγιά του, η σχέση τους οδεύει προς το γάμο). Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα όμως, ο Russell απογοητεύεται επειδή ύστερα από ενός χρόνου σκληρής μελέτης της Λογικής νιώθει πως δεν υπάρχει κάτι καινούριο που να μπορεί να μάθει και επειδή όλοι οι υπόλοιποι μαθηματικοί δεν καταλαβαίνουν πως τα μαθηματικά έχουν μείνει πίσω.

5 Τότε γνωρίζει όμως για καλή του τύχη τον Alfred North Whitehead, ο όποιος τον συμβουλεύει να κάνει ένα ταξίδι στην υπόλοιπη Ευρώπη για να συναντήσει καινούριους και με περισσότερες γνώσεις μαθηματικούς, μια πνευματική αναζήτηση όπως λέει και ο Russell. Τέλος το κεφάλαιο κλείνει με τον γάμο του Russell με την καλή του Alice.

6 Αντιμέτωπος με τα πάθη του
B. Russell Αντιμέτωπος με τα πάθη του Three passions, simple but overwhelmingly strong, have governed my life: the longing for love, the search for knowledge, and unbearable pity for the suffering of mankind. *

7 * Τρία πάθη, απλά αλλά συντριπτικά ισχυρά, κυριάρχησαν στη ζωή μου: η λαχτάρα για την αγάπη, η αναζήτηση της γνώσης και ο αβάσταχτος πόνος για τα βάσανα του ανθρώπινου είδους. B. Russell, What I have lived for - αυτοβιογραφία

8 Ψυχολογικές Μεταπτώσεις
Απογοητεύσεις Ανασφάλειες Ευφορία (προσωρινή) Αναζήτηση Παράνοια Έρωτας Κατάρριψη Θεμελίων

9 Αποδοχή ψευδών δεδομένων
Λογική - Παράνοια Τι είναι η παράνοια; Ψυχοσωματική διαταραχή που οφείλεται στη βαθμιαία ανάπτυξη εσφαλμένων πεποιθήσεων. Ποια είναι σχέση της με τη Λογική; Η παρουσία συστηματικού παραληρήματος, το οποίο έχει οικοδομηθεί λογικά ξεκινώντας από ψευδή δεδομένα. Αποδοχή ψευδών δεδομένων Παράνοια Παραλήρημα

10 Κατά αυτό τον τρόπο μπορεί να ερμηνευθεί και ο φόβος του B
Κατά αυτό τον τρόπο μπορεί να ερμηνευθεί και ο φόβος του B. Russell: ότι προχωρώντας στα άδυτα της Λογικής θα στηριχθεί σε κάτι αναληθές, παρεκκλίνοντας έτσι από τη πορεία της αλήθειας. Σε αυτό συνέβαλαν ωστόσο και ορισμένα βιώματά του. Συγκεκριμένα: Ο πρόωρος θάνατος της μητέρας, της αδερφής και του πατέρα του (1874-6, πρβλ. Logicomix κεφ. 1) Τα κρούσματα παράνοιας στην οικογένειά του Η μοναχική παιδική ηλικία που πέρασε

11 Η παράνοια από την σκοπιά του Russell:
Διάβασα ένα άρθρο στo Nineteenth Century σήμερα για την ιδιοφυΐα και την τρέλα. Το βρήκα πολύ ενδιαφέρον. Αρκετά από τα χαρακτηριστικά που αναφέρονται ως ενδεικτικά της ιδιοφυΐας ενώ παράλληλα υποδηλώνουν μια τάση προς την τρέλα, πιστεύω πως μπορώ να διακρίνω και στον εαυτό μου. Τέτοια είναι το σεξουαλικό πάθος στο οποίο τελευταία έχω μεγάλη δυσκολία να αντισταθώ και μια τάση μελαγχολίας που έχω συχνά τελευταία και η οποία με κάνει να αδημονώ να πάω σ' αυτόν τον δάσκαλο καθώς εκεί μάλλον θα είμαι πολύ απασχολημένος για να βυθιστώ σε τέτοιες σκέψεις. Μιλάει επίσης για την επιθυμία για αυτοκτονία, η οποία αν και μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει καθόλου έντονη, τελευταία την αισθάνομαι ιδιαίτερα παρούσα όταν σκαρφαλώνω σε ένα δέντρο. Οφείλω να πω ότι είναι αρκετά πιθανό να αναπτύξω μια κάποια εκκεντρικότητα αν με κρατήσουν στο σπίτι για πολύ ακόμα. Η μελαγχολία μου νομίζω ότι προκαλείται κυρίως από την εσωστρέφεια που με οδήγησε να γράψω αυτό, μια εσωστρέφεια που είναι αναπόσπαστο τμήμα του χαρακτήρα μου. (Greek Exercises, 9/3/1888)

12 Είπαν για την παράνοια:
Οι πιο πολλοί ξέρουμε τι είναι λογική… Κι όλοι έχουμε κάποια ιδέα από τρέλα… Έχει όμως πρόσωπο η λογική; Γιατί η τρέλα έχει πολλά… Μήπως τελικά η λογική είναι ένα από τα πρόσωπα της τρέλας; Συγγραφική ομάδα του Logicomix La única diferencia entre un loco y yo, es que el loco cree que no lo está, mientras yo sé que lo estoy. (Η μοναδική διαφορά ανάμεσα σε έναν τρελό και σε μένα, είναι ότι ο τρελός πιστεύει ότι δεν είναι, ενώ εγώ ξέρω ότι είμαι) Salvador Dalí In jeder großen Trennung liegt ein Keim von Wahnsinn; man muss sich hüten, ihn nachdenklich auszubrüten und zu pflegen. (Σε κάθε μεγάλο χωρισμό υπάρχει ένα σπέρμα παράνοιας· πρέπει κανείς να είναι προσεκτικός, να το καλλιεργεί στη σκέψη του και να το φροντίζει.) Johann Wolfgang von Goethe

13 Insanity is doing the same thing, over and over again, but expecting different results. (Η παράνοια κάνει το ίδιο πράγμα, ξανά και ξανά, αναμένοντας όμως διαφορετικά αποτελέσματα.) Benjamin Franklin(;) I became insane with long intervals of horrible sanity. (Έγινα παρανοϊκός με μακρά διαστήματα φρικτής πνευματικής υγείας.) Edgar Allan Poe

14 Παράνοια στην Τέχνη Guernica, Pablo Picasso, 1937
Ο παραλογισμός του πολέμου

15 Disparate Conocido

16 Αναζήτηση In adolescence, I hated life and was continually on the verge of suicide, from which, however, I was restrained by the desire to know more mathematics. (Στην εφηβεία, μισούσα τη ζωή και ήμουν συνεχώς στα πρόθυρα της αυτοκτονίας, από την οποία ωστόσο αποτράπηκα χάρη στην επιθυμία να μάθω περισσότερα μαθηματικά) Β. Russell Όπως σημειώνει ο Russell στην εισαγωγή της αυτοβιογραφίας του, η αναζήτηση της γνώσης/αλήθειας υπήρξε ένα από τα τρία «μεγάλα πάθη» της ζωής του.

17 Η αγωνιώδης αναζήτηση του Russell οδηγεί στην κατάρριψη των θεμελίων των Μαθηματικών και γενικά όλων των «σκοταδιστικών» στοιχείων που τα είχαν κυριεύσει. Στην αρχή ίσως σε πάρει κάποιος από το χέρι. Όταν όμως μείνεις μόνος, πώς ξέρεις ότι έχεις πάρει το σωστό δρόμο; Εμπόδια θα βρεθούν εκεί που δεν το περιμένεις. Ή ίσως βάλεις ο ίδιος τρικλοποδιές στον εαυτό σου… Όταν όλα μοιάζουν να οδηγούν στο πουθενά, εσύ ποιον χάρτη θα ακολουθήσεις; Συγγραφική ομάδα του Logicomix

18 Η σχέση με την Alys (Logicomix, 2ο κεφ.)
Γάμος - Έρωτας Η σχέση με την Alys (Logicomix, 2ο κεφ.) Alys Pearsall Smith: Γεννήθηκε το 1867 στη Φιλαδέλφεια των Η.Π.Α. Οι μεν γονείς της υπήρξαν εξέχουσες προσωπικότητες του Αγιαστικού Κινήματος, ο δε αδερφός της δοκιμιογράφος και κριτικός. Έζησε με την οικογένειά της στην Αγγλία από το 1873 ως το 1875 και από το 1888 ως το θάνατό της, το 1951.

19 Γνωρίζονται όταν ο Russell ήταν 17 ετών.
Παντρεύονται το 1894 στο Λονδίνο. Χωρίζουν το 1911, ενώ το διαζύγιο εκδίδεται και τυπικά το 1921.

20 Οι γάμοι του Russell υπήρξαν ταραχώδεις, παρ’ όλο που δεν διαφαίνεται έντονα κάτι ανάλογο στο 2ο κεφ. του Logicomix. Παντρεύτηκε άλλες τρεις φορές (με τις Dora Black, Patricia Spence και Edith Finch), αποκτώντας συνολικά τρία παιδιά, στους δύο πρώτους από αυτούς. Όμως, όλοι οι γάμοι πλην του τελευταίου διαλύθηκαν πρόωρα, ύστερα από έντονες συγκρούσεις ανάμεσα στο εκάστοτε ζευγάρι. Στην αυτοβιογραφία του, η οποία αποτέλεσε και το κύκνειο άσμα του, ο Russell μεταξύ άλλων αναφέρει: «I have sought love, first, because it brings ecstasy […]. I have sought it, next, because it relieves loneliness […]. I have sought it, finally, because in the union of love I have seen […] the prefiguring vision of the heaven that saints and poets have imagined. This is what I sought, and though it might seem too good for human life, this is what - at last - I have found.»

21 (Αναζήτησα τον έρωτα, πρώτον, επειδή οδηγεί στην έκσταση
(Αναζήτησα τον έρωτα, πρώτον, επειδή οδηγεί στην έκσταση. Ύστερα, τον αναζήτησα επειδή καταπραΰνει τη μοναξιά. Τέλος, τον αναζήτησα γιατί στην ερωτική συνένωση έχω δει να προεικονίζεται ο Παράδεισος όπως τον έχουν φανταστεί οι άγιοι και οι ποιητές. Αυτό είναι που αναζήτησα, και μολονότι μπορεί να μοιάζει υπερβολικά καλό για την ανθρώπινη ζωή, αυτό είναι που, τελικά, έχω βρει.)

22 Άλλα αποφθέγματα του Russell για τον Έρωτα
To fear love is to fear life, and those who fear life are already three parts dead. (Το να φοβάται κανείς τον Έρωτα ισοδυναμεί με το να φοβάται τη ζωή, και εκείνοι που φοβούνται τη ζωή είναι ήδη κατά τρία τέταρτα νεκροί.) The good life is one inspired by love and guided by knowledge. (Το ευ ζην είναι ένα, εμπνευσμένο από τον Έρωτα / την αγάπη και καθοδηγούμενο από τη γνώση.) Of all forms of caution, caution in love is perhaps the most fatal to true happiness. (Από όλες τις μορφές σύνεσης, η σύνεση στον έρωτα είναι ίσως η πιο μοιραία για την αληθινή ευτυχία).

23 Βιογραφίες

24 ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ(ΝΤΕ ΚΑΡΤ) Γεννήθηκε στην πόλη Touraine με καταγωγή από παλιά οικογένεια ευγενών και εκπαιδεύτηκε στο Κολέγιο Ιησουητών του Poitiers στη σχολαστική φιλοσοφία και τις φυσικές επιστήμες. Μετά από σπουδές της Νομικής, ακολούθησαν στρατιωτική θητεία από το έτος 1618, κατά την οποία πήρε μέρος σε μάχες το έτος 1620, και ταξίδια σε διάφορες χώρες της Ευρώπης. Το 1629 μετακόμισε ο Καρτέσιος στην Ολλανδία, όπου αφοσιώθηκε εντελώς σε επιστημονικές μελέτες και συνέγραψε το μεγαλύτερο μέρος των μαθηματικών, φυσικών, ιατρικών και μεταφυσικών- φιλοσοφικών έργων του. Δημιούργησε μεταξύ άλλων τις βάσεις της Αναλυτικής Γεωμετρίας, όπου χρησιμοποιείται και το ομώνυμο σύστημα αξόνων και διατύπωσε  στη Φυσική ένα νόμο διατηρήσεως. Επίσης διεκπεραίωσε και δημοσίευσε φυσιολογικές παρατηρήσεις, οι οποίες ήταν σχεδόν όλες λανθασμένες, βοήθησαν όμως πολλούς μεταγενέστερους φυσιοδίφες, λόγω της μεθόδου που ανέπτυξε.

25 ΒΑΡΟΥΧ ΣΠΙΝΟΖΑ Μεγάλος φιλόσοφος εβραϊκής καταγωγής ( ). Οι γονείς του φρόντισαν να τον μορφώσουν και του έδωσαν την ευκαιρία να μαθητεύσει κοντά σε διάσημους δασκάλους. Έμαθε τα ελληνικά και τα λατινικά και από τα πρώτα του σπουδαστικά χρόνια, αντίθετα από τη νοοτροπία της εβραϊκής θρησκείας ήταν γεμάτος από ερωτηματικά γύρω από τα θρησκευτικά προβλήματα. Η κλίση προς τη φιλοσοφική έρευνα έγινε η αιτία να αφοριστεί το Μερικά από τα έργα του είναι: "Περί της διορθώσεως της νοήσεως", η "Θεολογικοπολιτική πραγματεία", η "Πολιτική πραγματεία", τα "Μεταφυσικά μελετήματα" και το κυριότερο από όλα η "Ηθική αποδεδειγμένη κατά γεωμετρική τάξη" ή απλά "Ηθική", όπως ο ίδιος ονόμαζε το έργο του αυτό, στο οποίο και εξέθεσε τις βασικότερες θέσεις της φιλοσοφικής του θεωρίας.

26 ΓΚΟΝΤΡΙΦΤ ΛΑΙΜΠΝΙΤΣ Ο Λάιμπνιτς γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου του 1646 στη Λειψία. Οι γονείς του, του κίνησαν το ενδιαφέρον για νομικά και φιλοσοφικά προβλήματα από νωρίς. Ο πατέρας του ήταν νομικός και καθηγητής της ηθικής φιλοσοφίας. Και η μητέρα του ήταν κόρη νομικού. Ο Λάιμπνιτς ήταν σε μεγάλο βαθμό αυτοδίδακτος διαβάζοντας στη περιεκτική βιβλιοθήκη του πατέρα του και μελετώντας τα Ελληνικά και τα Λατινικά από μόλις οχτώ χρονών. Στα δώδεκά του ανέπτυξε ήδη τις αρχές μιας μαθηματικής νοηματικής γλώσσας εξετάζοντας λογικά προβλήματα. Το 1661 εισήχθη στο πανεπιστήμιο της Λειψίας και άρχισε να ασχολείται με φιλοσοφικές σπουδές κοντά στο θεολόγο Adam Scherzer και τον φιλόσοφο Jakob Thomasius. . Ήδη στα είκοσι του χρόνια ήθελε να γίνει διδάκτορας των Νομικών, όμως οι καθηγητές της Λειψίας του το απαγόρεψαν εξαιτίας της μικρής του ηλικίας.

27 ΝΤΕΙΒΙΝΤ ΧΙΟΥΜ Σκωτσέζος ιστορικός και φιλόσοφος, που επηρέασε την ανάπτυξη δυο σχολών φιλοσοφίας, του σκεπτικισμού και του εμπειρισμού. Ήταν γιος ενός εύπορου ευγενούς και είχε εκτεταμένη παιδεία. Σπούδασε νομικά στα χρόνια , αλλά διέκοψε αυτές τις σπουδές και παρακολούθησε μαθήματα Φιλοσοφίας. Εκκλησιαστικοί κύκλοι της πατρίδας του εμπόδισαν το διορισμό του Χιουμ σε θέση καθηγητή στο Πανεπιστήμιο, λόγω του σκεπτικισμού και της ανεκτικότητας που χαρακτήριζε η φιλοσοφία του.Ο Χιουμ αντιπροσωπεύει τη φιλοσοφία της «απλής λογικής». Τοποθετείται ενάντια σε κάθε μεταφυσική, την οποία θεωρεί πηγή σφαλμάτων και παρανοήσεων, επειδή αποξενώνει τον άνθρωπο από τις πραγματικές ανάγκες του, αναζητώντας κάποιες θεμελιώδεις αρχές. Ο Χιουμ απορρίπτει κάθε θρησκεία και αποδίδει την ύπαρξή τους στο φόβο και σε απροσδιόριστες ελπίδες των ανθρώπων. Απαιτεί όμως ανεκτικότητα απέναντι σε κάθε πίστη των άλλων ανθρώπων.

28 KANT O KANT gεννήθηκε, έζησε και πέθανε στο Koenigsberg (τώρα ρώσικο Καλίνινγκραντ) της Ανατολικής Πρωσίας, δεν παντρεύτηκε ποτέ, δεν εγκατέλειψε ποτέ τη γενέτειρα πόλη του και είχε γίνει αντικείμενο σχολιασμού για την εντυπωσιακή ακρίβειά του στις κοινωνικές συναναστροφές - υπόδειγμα αυτοπειθαρχίας και παραξενιάς. Χρηματοδότησε τις σπουδές του παραδίνοντας ιδιωτικά μαθήματα και κερδίζοντας στοιχήματα στο μπιλιάρδο. Το έτος 1770 έγινε τακτικός καθηγητής για Λογική και Μεταφυσική στο ίδιο Πανεπιστήμιο και παράλληλα έκανε παραδόσεις για Φυσική, Κοσμολογία, Ανθρωπολογία, Θεολογία και Γεωγραφία. Κάποια εποχή δίδασκε στο πανεπιστήμιο 36 ώρες την εβδομάδα! Μετά από μερικές μικρότερες δημοσιεύσεις του για θέματα Φυσικής και Μεταφυσικής, παρουσίασε σε τρία θεμελιώδη έργα την υπερβατολογική φιλοσοφία του: «Κριτική του καθαρού Λόγου» (Kritik der reinen Vernunft, 1781), «Κριτική του πρακτικού Λόγου» (Kritik der praksischen Vernunft, 1788) και «Κριτική της κριτικής Δύναμης» (Kritik der Urteilskraft, 1790). 

29 Η θεωρία του Το πραγματικό ον είναι απρόσιτο σ' εμάς, διότι αυτό που αντιλαμβανόμαστε είναι τα αισθητηριακά δεδομένα και όχι τα αντικείμενα. Αυτά τα αισθητηριακά δεδομένα είναι όμως ανεξάρτητα και δεν επικοινωνούν μεταξύ τους. Για να αντιληφθεί λοιπόν ο άνθρωπος ένα αντικείμενο συνολικά και όχι μόνο τις επιμέρους ιδιότητές του, σχήμα, χρώμα, υφή κ.ά., απαιτείται από τον άνθρωπο μια εσωτερική λογική (υπερβατολογική) επεξεργασία, κατά την οποία ενοποιούνται τα επιμέρους στοιχεία της εμπειρίας. Η εξακρίβωση της ύπαρξης του «πραγματικού» αντικειμένου παραμένει όμως απρόσιτη και εμπειρικά αδύνατη

30 ΓΚΕΟΡΓΚ ΒΙΛΧΕΛΜ ΦΡΗΝΤΡΙΧ ΧΕΓΚΕΛ (ΕΓΕΛΟΣ)
Γεννήθηκε στη Στουτγκάρδη και σπούδασε Φιλοσοφία και Θεολογία στο Τύμπινγκεν ( ). Το 1801 έγινε καθηγητής του Πανεπιστημίου της Ιένας. Μεταξύ εργάστηκε ως Διευθυντής Γυμνασίου στη Νυρεμβέργη. Το 1816 έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Χαιδελβέργης και το 1818 στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου, και το 1830 πρύτανης. Ο Χέγκελ "ήταν σφόδρα αντιδιανοούμενος και απεχθάνετο τους «σοφούς καθηγητές» και την επίδειξη της επιστημοσύνης τους. Επίσης, ο Έγελος πίστευε ότι σε όλη την Ιστορία, μόνο οι Έλληνες είχαν συλλάβει την ουσιαστική σχέση του υποκειμένου με το σύμπαν. Το μόνον που τους έλειψε ήταν μία απολύτως ανθρώπινη θρησκεία... Μία τέτοια θρησκεία έπρεπε να κατάργησει μια για πάντα το παράλογο της τυφλής μοίρας (όπως εκφράζεται στην αρχαία τραγωδία) και την τυραννία της φύσης.

31 ΕΡΝΕΣΤ ΡΑΔΕΡΦΟΝΤ Γιος Άγγλων μεταναστών, ο Έρνεστ Ράδερφοντ γεννήθηκε στο Νέλσον της Νέας Ζηλανδίας το Όντας καλός μαθητής, κέρδισε υποτροφία για το πανεπιστήμιο από το οποίο αποφοίτησε με μία ακόμη υποτροφία για μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Κέημπριτζ, που αποτέλεσε σημείο καμπής στη ζωή του. Εκεί συνάντησε τον Τζ. Τόμσον (που σύντομα θα ανακάλυπτε το ηλεκτρόνιο), ο οποίος τον ενθάρρυνε να ασχοληθεί με τις τότε νεοανακαλυφθείσες ακτίνες Χ. Ο Ράδερφορντ μέσω συνεχούς έρευνας όρισε μερικές από τις πιο βασικές αρχές στον τομέα: ακτίνες άλφα, βήτα και γάμμα,  πρωτόνιο, νετρόνιο, ημιζωή, θυγατρικά άτομα. Αρκετοί από τους κορυφαίους φυσικούς του 20ου αιώνα σπούδασαν υπό την σκέπη του, μεταξύ των οποίων οι Νιλς Μπορ, Τζέιμς Τσάντγουικ και Ρόμπερ Οπενχάιμερ. Ήταν ένας εξαιρετικά ενεργητικός ερευνητής: σε περίοδο επτά ετών, εξέδωσε 80 εργασίες. Το 1907 μετακινήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και μαζί με τον Χανς Γκάιγκερ οργάνωσαν ένα κέντρο για να μελετήσουν την ακτινοβολία. Για αυτό τα έργο του, ο Ράδερφορντ, αν και φυσικός, κέρδισε, το 1908, το Νόμπελ Χημείας.

32 Το επιστημονικό του έργο
Το 1909 ξεκίνησε τα πειράματα που επρόκειτο να αλλάξουν το πρόσωπο της φυσικής. Ανακάλυψε τον πυρήνα του ατόμου και ανέπτυξε ένα μοντέλο του ατόμου παρόμοιο με το ηλιακό σύστημα. Όπως και οι πλανήτες, τα ηλεκτρόνια περιστρέφονται γύρω από ένα πυρήνα σαν τον Ήλιο. Η αποδοχή αυτού του μοντέλου μεγάλωσε μετά την τροποποίησή του από τον Νιλς Μπορ. Επίσης ανακάλυψε ότι όλα τα γνωστά ραδιενεργά στοιχεία εκπέμπουν δύο ειδών ακτινοβολίες: θετικά και αρνητικά φορτισμένες, άλφα ή βήτα και με τον Φρέντερικ Σόντι απέδειξαν ότι όλα τα ραδιενεργά στοιχεία μεταπίπτουν βάσει συγκεκριμένων νόμων σε άλλα στοιχεία. Μία από τις διάσημες φράσεις του είναι ότι «η επιστήμη είναι είτε φυσική είτε συλλογή γραμματοσήμων».

33 ΟΥΙΛΙΑΜ ΤΟΜΣΟΝ Ο Ουίλιαμ Τόμσον ( ) ήταν Σκωτσέζος φυσικός που το 1892 απέκτησε τίτλο ευγενείας και ονομάστηκε "Βαρώνος Κέλβιν" από την ομώνυμη περιοχή. Στη βιβλιογραφία είναι γνωστός και ως Λόρδος Κέλβιν, ιδιαίτερα γνωστός από την επινόηση της θερμοκρασιακής κλίμακας κέλβιν, ο οποία αρχίζει από το απόλυτο μηδέν. Επίσης, ο Κέλβιν θεωρείται ο πρώτος που συνειδητοποίησε ότι στις θερμοκρασίες θα πρέπει να υπάρχει ένα και μόνο κατώτατο σημείο, δηλαδή το απόλυτο μηδέν βάσει του οποίου και ανέπτυξε (επινόησε) τη γνωστή κλίμακα θερμοκρασίας που φέρει το όνομά του, κλίμακα Κέλβιν. Η Κλίμακα Κέλβιν δεν έχει αρνητικές τιμές. Ο Βαθμός Κέλβιν είναι η βασική μονάδα μέτρησης θερμοκρασιών σε προβλήματα που έχουν σχέση με τη Θερμοδυναμική, τη Ρευστομηχανική κ.α. Ένας βαθμός κλίμακας Κέλβιν ισοδυναμεί με ένα βαθμό Κελσίου.

34 ΧΕΝΡΙΚ ΙΨΕΝ ΙΨΕΝ ΧΕΝΡΙΚ Νορβηγός θεατρικός συγγραφέας και ποιητής. Γεννήθηκε το 1828 στην πόλη Σκιέν της Νορβηγίας. Μεγάλωσε δύσκολα και κάτω από πολλές στερήσεις. Γιά να καταφέρει να σπουδάσει Ιατρική αναγκάστηκε να εργαστεί ως βοηθός φαρμακοποιού στην πόλη Γκριμστάντ, όπου είχε μετακομίσει με την οικογένεια του. Στη συνέχεια, μετέβη στην πόλη Χριστιάνα και προχώρησε αμέσως στο ανέβασμα του έργου του Τάφος του πολεμιστή. Λίγα χρόνια αργότερα, διορίστηκε διευθυντής του Νορβηγικού Θεάτρου της Χριστιάνας. Εκείνη την περίοδο έγραψε τα έργα: Τα παλικάρια στο Χέλγκελαντ, Οι Μνηστήρες του θρόνου, Η Κωμωδία του Έρωτα. Ο Ίψεν δεν κατάφερε να κερδίσει στην αρχή της καριέρας του την προτίμηση των συμπατριωτών του. Η ευθύτητα του λόγου του και η ενασχόληση του με θέματα που καλύπτονταν από την κοινωνική υποκρισία (ο έρωτας, η σχέση των δύο φύλων, κ.α) ενόχλησε πολλούς και έτσι φανερά απογοητευμένος εγκατέλειψε την χώρα του και έφυγε στο εξωτερικό. Δεν γύρισε σ? αυτήν παρά μόνο όταν έγινε διάσημος πιά, συγγραφέας. Στα 27 χρόνια που έζησε στο εξωτερικό έγραψε σημαντικά έργα όπως: Τα θεατρικά έργα Μπραντ (η πρώτη μεγάλη του επιτυχία), Πέερ Γκυντ, Τα στηρίγματα της κοινωνίας, Το σπίτι της κούκλας, Βρυκόλακες, Ένας εχθρός του λαού, Αγριόπαπια, Η κυρά της θάλασσας, κ.α. Με την επιστροφή στην πατρίδα του ο Ίψεν γράφει άλλα τρία έργα: Τον αρχιμάστορα Σόλνες, Τζων Γκάμπριελ Μπόρκμαν και Όταν εμείς οι νεκροί ξυπνήσουμε. Πέθανε το 1906.

35 Αξιολόγηση . Παρά το γεγονός ότι ο Ίψεν τιμήθηκε (αλλά και από ορισμένους κύκλους αμαυρώθηκε), κατά τη διάρκεια της ζωής του, ως πηγή εκείνου που ο Μπέρναρντ Σω ονόμασε «ιψενισμό» (δηλαδή, μια κριτική της ηθικής της εποχής του με μορφή θεατρικού έργου), αναγνωρίστηκε κυρίως ως ο δημιουργός του σύγχρονου δραματικού θεάτρου πρόζας. Η μεταγενέστερη κριτική εκτιμάει άλλες ιδιότητες στο έργο του: την αξεπέραστη δεξιοτεχνία της τεχνικής του, τη διεισδυτική ψυχολογική του ανάλυση, τον συμβολισμό του και την ποίηση του θεατρικού του λόγου. Τα θεατρικά έργα που έγραψε στα ώριμα χρόνια της ζωής του -έργα με τα οποία διερεύνησε τι σημαίνει πραγματικότητα και τι ψευδαίσθηση, τι είναι πραγματικά αληθινό και τι επίπλαστο μέσα στο άτομο και στην κοινωνία- συνέβαλαν σημαντικά στην εξέλιξη και στον εμπλουτισμό του δραματικού θεάτρου πρόζας γενικότερα.

36 Φιλοσοφικές και μαθηματικές αναφορές

37 Απειροστό Ο όρος εμφανίστηκε κατά τα πρώτα στάδια ανάπτυξης του απειροστικού λογισμού και του έδωσε το όνομά του. Σήμαινε κάθε μεταβλητή ποσότητα όσο γίνεται μικρή αλλά όχι μηδενική. Με την έννοια αυτή χρησιμοποιούν τον όρο οι πρόδρομοι του απειροστικού λογισμού, ιδιαίτερα ο Λάιμπνιτς. Μέχρι ακόμα και πριν τον τελευταίο Παγκόσμιο Πόλεμο ο όρος εμφανίστηκε εμφανίζεται σε βιβλία απειροστικού λογισμού, όχι όμως πια σε πρώτο ρόλο όπως γίνονταν ως τα τέλη του περασμένου αιώνα. Με τη βοήθεια αυτής της όχι σαφούς έννοιας δόθηκαν αρχικά οι έννοιες του παραγώγου και του ολοκληρώματος. Ουσιαστικά η έννοια του απειροστού έπαιξε κύριο ρόλο για το σχηματισμό της έννοιας της σύγκλυσης. η κατά τον 19ο αι. αυστηρή κριτική των Κοσί, Βαιερστράιςκ.α. οδήγησε στο σύγχρονο μαθηματικό ορισμό της έννοιας της σύγκλυσης.

38 Έτσι σήμερα οι έννοιες παράγωγος, ολοκλήρωμα και άλλες συναφείς ορίζονται με καθαρότητα και με πλήρη λογική αυστηρότητα χωρίς να είναι η ανάγκη να καταφεύγουμε σε έννοιες μυστηριώδης και ασαφής.

39 Απειροστικός λογισμός
Ένας από τους πιο δημιουργικούς κλάδους των μαθηματικών. Έχει πολυάριθμες εφαρμογές στηνν σύγχρονη επιστήμη (αστρονομία, μηχανική, χημεία, φυσική, βιολογία, ηλεκτρολογία κ.α. Η οριστική του διαμόρφωση άρχισε μόλις τον 17ο αιων. με τις εργασίες των Λαίμπνιτς και Νεύτωνα. Αλλοί σύγχρονοι θεμελιωτές του α.λ. Κοσί, Καρτέσιος, Χίλμπερτ, Όιλερ, Φουριέ, Φερμά, Ρίμαν, Πασκάλ, Τορικέλι κ.α. (Αρχιμήδης) Η σύγχρονη μορφή του οφείλεται στην κριτική των θεμελιών από τους Κοσί, Χίλμπερτ κ.α.

40 Διαφορικός λογισμός (στιγμιαία ταχύτητα, Καμπύλη εφαπτομένης)
Ολοκληρωτικός λογισμός( εμβαδόν) Διαφορικές εξισώσεις

41 Θεμελίωση των μαθηματικών
Από την εποχή του Πυθαγόρα, οι φιλόσοφοι αναρωτήθηκαν για τη φύση των μαθηματικών οντοτήτων και τους λόγους της εγκυρότητας της μαθηματικής γνώσης. Από το Διαφωτισμό μέχρι τα μισά του 19ου αιώνα, περίπου, κυριάρχησε η άποψη των μαθηματικών ως της ανώτατης μορφής γνώσης, της μόνης που μπορεί να φτάσει σε μια αλήθεια απόλυτη και αντικειμενική, εντελώς ανεξάρτητη από τη δύναμη του νου να τη συλλάβει ή, πολύ περισσότερο, να τη δημιουργήσει - αυτή είναι η άποψη που θέλει τα μαθηματικά «κορωνίδα των επιστημών», τίτλο που τα μαθηματικά κληρονόμησαν από τη θεολογία. Κάτω από αυτή την οπτική, οι βασικές έννοιες των μαθηματικών αντανακλούν ιδιότητες του ίδιου του σύμπαντος, και τα θεωρήματά τους είναι απεικονίσεις ανώτερων αληθειών.

42 Η άποψη αυτή έλκει την καταγωγή της από τον Πλάτωνα-και, με κάποια έννοια, τον Πυθαγόρα πριν από αυτόν-και την θεωρία του για τις απόλυτες ιδέες-πρότυπα (είδη), τις οποίες οι ανθρώπινες μαθηματικές κατασκευές απλώς προσεγγίζουν-- γι' αυτό και ονομάζεται μαθηματικός πλατωνισμός. Όμως, τον 19ο αιώνα μια σειρά από νέες ανακαλύψεις, με κυρίαρχη ανάμεσά τους αυτή των μη ευκλείδειων γεωμετριών, οδήγησε στην ανατροπή του κλασικού, ιδεαλιστικού προτύπου, και έγινε αφορμή για την αμφισβήτηση της απόλυτης εγκυρότητας της μαθηματικής αλήθειας.

43 Το Παράδοξο του Ράσελ, κατάφερε ισχυρό πλήγμα στην αρχική αισιόδοξη άποψη, ότι το έργο αυτό θα ήταν μάλλον απλό. Το «Πρόγραμμα» που ανακοίνωσε ο Ντάβιντ Χίλμπερτ, στη δεκαετία του 1920, εκφράζει την πιο αισιόδοξη εκδοχή του οράματος των επίδοξων θεμελιωτών: τη δημιουργία ενός αυστηρού, τυπικού αξιωματικού συστήματος για όλα τα μαθηματικά, καθώς και την απόδειξη ότι το σύστημα αυτό είναι συνεπές (δεν οδηγεί σε παράδοξα), πλήρες (δεν αφήνει μέρος της αλήθειας αναπόδεικτο) και αποκρίσιμο (για κάθε πρότασή του υπάρχει συγκεκριμένη διαδικασία που αποφαίνεται με βεβαιότητα για το αν η πρόταση προκύπτει από αξιώματα ή όχι).

44 Λογιστικός Λογισμός Ο Λάιμπνιτς ονειρεύτηκε τη δημιουργία ενός λογιστικού λογισμού(calculus ratinocinator) ένα πανίσχυρο προτασιακό λογισμό του οποίου οι προτάσεις να επιδέχονται πράξεις μαθηματικού τύπου. Ο λογισμός αυτός οδηγούσε σε ένα απόλυτα ορθολογικό σύστημα λήψης αποφάσεων, ώστε όταν οι άνθρωποι διαφωνούν να λένε «ας λογαριάσουμε» ή «ας υπολογίσουμε» και θα βρίσουν με εφαρμογή κάποιων κανόνων τη σωστή λύση.

45 Φιλοσοφία Η λέξη φιλοσοφία ετυμολογικά είναι σύνθετη και προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό φιλείν (που σημαίνει αγάπη) και τη λέξη σοφία. Η φιλοσοφία ασχολείται με ερωτήματα ή απορίες που μπορούμε να αποκαλέσουμε οριακά, θεμελιώδη, ή έσχατα. Η αναζήτηση απαντήσεων σε ερωτήματα που πιθανά ξεπερνούν τις ανθρώπινες γνωστικές δυνατότητες, ακόμα κι αν αυτά παραμείνουν τελικά αναπάντητα, βοηθά στη διερεύνηση των ορίων της ανθρώπινης σκέψης. Δεν θα ήταν λάθος να πούμε ότι φιλοσοφία είναι σκέψη πάνω στην ίδια τη σκέψη και τις δυνατότητες της.

46 Η φιλοσοφία ως ιδιαίτερος τρόπος του σκέπτεσθαι εμφανίζεται στην αρχαία Ελλάδα του 6ου αιώνα π.χ. η λέξη σοφός είχε πρακτική υπόθεση. Η λέξη σοφός είχε αρχικά τη σημασία του έμπειρου σε μια τέχνη, του επιδέξιου στις πρακτικές υποθέσεις. Σοφός ονομάζεται και ο φρόνιμος ευφυής στα κοινά πράγματα του βίου και μάλιστα, στα πολιτικά. Όπως η λέξη «σοφία» έτσι και η λέξη «φιλοσοφία» ή «φιλόσοφος» χρησιμοποιήθηκαν από παλιά με διάφορες σημασίες. Ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο φιλοσοφία με τη στενότερη σημασία του όρου και που ονόμασε τον εαυτό του φιλόσοφο ήταν ο Πυθαγόρας. Για πρώτη φορά, του ως όρου σοφού και φιλοσόφου της τονίζει ο Πλάτων. Αρχικά φιλοσοφία σήμαινε την αγάπη για τη γνώση. Ο Πλάτων είναι εκείνος που μεγαλύτερη βαρύτητα στο πρώτο συνθετικό για να τονίσει ότι μόνον ο Θεός είναι σοφός ενώ ο άνθρωπος μπορεί να επιδιώξει τη σοφία. Φιλόσοφος λοιπόν είναι εκείνος που στρέφεται προς την ουσία των πραγμάτων και φιλοσοφία είναι η επιδίωξη της γνώσης της αληθινής πραγματικότητας.

47 Δεν μπορεί να διδαχθεί. Διότι κάθε φιλόσοφος δίνοντας έναν ορισμό της δικής του αντίληψης για τη φιλοσοφία η οποία δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις άλλων φιλοσόφων. Έτσι η φιλοσοφία η ίδια τον εαυτό της αντικείμενο θεώρησης. Δηλαδή ορίζεται ως η που κάνει και τον εαυτό της αντικείμενο θεώρησης. Η σημασία αυτή της φιλοσοφίας παρέμεινε στην ιστορία της δυτικής σκέψης έως τον 19ο αιώνα. Κατά τη φιλοσοφική παράδοση δύο είναι τα κίνητρα του φιλοσοφείν. Το θαυμάζειν και η αμφιβολία.

48 ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ
Στην αρχαιότητα συναντάμε τρεις θεμελιώδεις τύπους διαίρεσης της φιλοσοφίας. Με τον πρώτο κλάδο ιεραρχούνται οι κλάδοι της φιλοσοφίας στην ιεραρχία των κλάδων του Είναι.Αριστοτέλης/ Πλάτων => Λογική Φυσική Ηθική Δεύτερο τύπο η διάκριση των αλλαγών στοχεύει στη συστηματική ενότητα της φιλοσοφίας =>Στοικούς Τρίτο κλάδο => η διαίρεση εξυπηρετεί παιδαγωγικούς σκοπούς. Αριστοτέλη => θεωρητική, πρακτική, ποιητική.

49 Βάκων => στηρίζεται η διαίρεση του στις βασικές δυνάμεις της ψυχής :μνήμη, φαντασία και νους που αντιστοιχούν στην Ιστορία την ποιητική και τη φιλοσοφία. Με γνώμονα αυτό που αφορούν διαιρούνται σε Φυσική Θεολογία(Θεός), Φυσική(Φύση) και Ανθρωπολογία(άνθρωπος) Καντ Χέγκελ Θεωρητική Φιλοσοφία/ Ηθική/ Αισθητική

50 ΠΛΑΤΩΝ Θεωρία των ιδεών αποτελεί τον κορμό της πλατωνικής φιλοσοφίας. Διάκριση στον κόσμο του Γίγνεσθαι και του Είναι. Ο κόσμος του είναι, προσιτός μόνο στη νόηση, είναι αιώνιος και αμετάβλητος, ενώ ο κόσμος του γίγνεσθαι βρίσκεται σε διαρκή μεταβολή και είναι προσιτός στην αίσθηση. Ο Πλάτωνας ξεχώρισε τις ιδέες ως αντικείμενα της γνώσης από τον κόσμο της αίσθησης καθώς τα αισθητά πράγματα υπόκεινται σε διαρκεί μεταβολές και εκ τούτου δεν ανήκουν στη σφαίρα του επιστητού. Επίσης ο Πλάτωνας οδηγείται στη διχοτόμιση του κόσμου σε έναν ορατό και σε ένα νοητό. Η διχοτόμηση αυτή αντιστοιχεί στη διάκριση ανάμεσα στην αίσθηση και τον νου, ανάμεσα στην δόξα και στην επιστήμη. Η γνώση μέσω των αισθήσεων είναι αβέβαιη. Για να φτάσουμε στη γνώση πρέπει να απαλλαγούμε από την επίδραση των αισθήσεων και μόνο με την νόηση είναι δυνατή η πρόσβαση στις ιδέες.

51 Descartes Πατέρας της νεότερης φιλοσοφίας.

52 Η αμφιβολία αποτελεί τον κορμό της καρτεσιανής μεθοδολογία με την έννοια ότι δεν αφορά σε ορισμένα στοιχεία μόνον του συστήματος της γνώσης αλλά σε ολόκληρο το σύστημα. Αίτημα του ορθού λόγου είναι να μη γίνεται τίποτε αποδεκτό που δε θεωρείται εντελώς βέβαιο και αναμφισβήτητο. Βαθμίδες μεθοδικής αμφιβολίας: Αναξιοπιστία των αισθήσεων Η αβεβαιότητα σε ό,τι αφορά την ύπαρξη του εξωτερικού κόσμου (ή το πρόβλημα του εξωτερικού κόσμου) Η αναξιοπιστία των συλλογισμών Η ριζική αμφιβολία.

53 Αρχιμήδειο σημείο: COGITO ERGO SUM
Η θεμελίωση της νεότερης φιλοσοφίας και επιστήμης πρέπει να στηριχθεί σε βέβαιες βάσεις οδηγεί έτσι σε ένα ριζικό διαχωρισμό ανάμεσα στο εγώ, το πνεύμα και την ύλη.

54 HUME Ένα κεντρικό σημείο της φιλοσοφίας του Hume είναι η ιδέα ότι μπορεί να υπάρξει επιστήμη της ανθρώπινης φύσης κατά το πρόσωπο της φυσικής επιστήμης του Νεύτωνα. Σκοπό του Hume αποτελεί η προσπάθεια να εξακριβώσει με εμπειρική έρευνα τις αρχές της ανθρώπινης γνώσης που αποτελούν και τις αρχές ή το θεμέλιο των επιστημών. Ο Hume πιστεύει ότι η θεμελιώδης αρχή του εμπειρισμού σύμφωνα με την οποία το υλικό το περιεχόμενο όλων των ιδεών πηγάζει από την αισθητηριακή αντίληψη ( εμπειρία) συλλαμβάνει όμως αυστηρότερα την έννοια της αντίληψης ενώ παράλληλα περιορίζει το νόημα της ιδέας ( η παράστασης). Αυτό φαίνεται από τη διάκριση που κάνει ανάμεσα στις εντυπώσεις (impressionς ) και τις ιδέες (ideas).

55 Αυτό που μας δίδεται πρωταρχικά μέσω των αισθήσεων είναι κατά τον Hume οι εντυπώσεις. Οι απλές εντυπώσεις είναι τα έσχατα στοιχεία της εμπειρίας ενώ οι ιδέες δεν είναι α περιεχόμενα εν γένει της συνείδησης αλλά αντίγραφα εντυπώσεων. Ο Hume κατατάσσει τα περιεχόμενα της συνείδησης σε 2 κατηγορίες ή στις εντυπώσεις και στις ιδέες που είναι αναπαραγωγή με τη μνήμη των εντυπώσεων.

56 Φιλοσοφία είναι η επιστήμη της Αλήθειας.
Αριστοτέλης ΤΕΛΟΣ