ρήματα εις-μι Ενεργητική φωνή.

Παρουσίαση με θέμα: "    ρήματα εις-μι Ενεργητική φωνή."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ρήματα εις-μι Ενεργητική φωνή

2 Τα ρήματα δίδωμι, ἵστημι, ἵημι, τίθημι έχουν
ρηματικό θέμα ισχυρό και ασθενές, από το οποίο σχηματίζεται με ενεστωτικό αναδιπλασιασμό το ενεστωτικό θέμα, που είναι αντίστοιχα ισχυρό και ασθενές. Από το ισχυρό ενεστωτικό θέμα σχηματίζονται τα τρία ενικά πρόσωπα της οριστικής του ενεργητικού ενεστώτα και παρατατικού, η υποτακτική του ενεστώτα της ενεργητικής και μέσης φωνής και το δεύτερο ενικό πρόσωπο της προστακτικής του ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος ἵστημι.

3 Από το ασθενές θέμα σχηματίζονται όλοι οι άλλοι τύποι της ενεργητικής και μέσης φωνής.
Το ενεστωτικό θέμα, για να σχηματιστεί η οριστική, η προστακτική, το απαρέμφατο και η μετοχή του ενεστώτα της ενεργητικής και μέσης φωνής και η οριστική του παρατατικού της ενεργητικής και μέσης φωνής, παίρνει στο τέλος του απευθείας τις κυρίως καταλήξεις, χωρίς να μεσολαβούν θεματικά φωνήεντα.

4 Η υποτακτική του ενεστώτα της ενεργητικής και μέσης φωνής σχηματίζεται με τα θεματικά φωνήεντα των ρημάτων της πρώτης συζυγίας και με τις ίδιες καταλήξεις, το φωνήεν των οποίων συναιρείται με το μακρόχρονο χαρακτήρα του ισχυρού θέματος των ρημάτων αυτών ως εξής: το η του θέματος συναιρείται με το η και με το ῃ σε η και ῃ αντίστοιχα (π.χ. ἱ-στή-ῃς = ἱ-στῇς), το η με το ω ή το ω με το η ή το ω με το ω σε ω (π.χ. ἱ-στή-ω = ἱ-στῶ) και το ω με το ῃ σε ῳ (π.χ. δι-δώ-ῃ = δι-δῷ).

5 Για να σχηματιστεί η ευκτική του ενεστώτα της ενεργητικής και μέσης φωνής, προστίθενται μεταξύ του χρονικού θέματος και των προσωπικών καταλήξεων τα εγκλιτικά φωνήεντα ιη και ι. Το ι αυτό συναιρείται με τον προηγούμενο βραχύχρονο χαρακτήρα του ασθενούς θέματος α ή ε ή ο σε αι ή ει ή οι (π.χ. ἱ-στα-ιη-ν = ἱ-σταίη-ν). Tο σ των καταλήξεων στο δεύτερο ενικό πρόσωπο της οριστικής του μέσου ενεστώτα και παρατατικού και της προστακτικής του ενεστώτα της μέσης φωνής δεν αποβάλλεται, αν και βρίσκεται μεταξύ δύο φωνηέντων (π.χ. τί-θε-σαι, ἐ-τί-θε-σο, τί-θε-σο).

6 Στο ρήμα τίθημι και ἵημι το δεύτερο και τρίτο ενικό πρόσωπο της προστακτικής του ενεργητικού ενεστώτα και της οριστικής του ενεργητικού παρατατικού σχηματίζονται κατά τα συνηρημένα της δεύτερης τάξης (τί-θει, ἵ-ει). Τα ρήματα τίθημι, ἵημι και δίδωμι έχουν αόριστο β' και στην ενεργητική και στη μέση φωνή, του οποίου τα τρία ενικά πρόσωπα της οριστικής στην ενεργητική φωνή και η υποτακτική στην ενεργητική και μέση φωνή σχηματίζονται από το ισχυρό θέμα, ενώ όλοι οι άλλοι τύποι και στις δύο φωνές σχηματίζονται από το ασθενές θέμα.

7 Των τριών αυτών ρημάτων τα τρία ενικά πρόσωπα της οριστικής του ενεργητικού αορίστου β' έχουν τους τύπους του αορίστου α' με χρονικό χαρακτήρα κ αντί σ (ἔ-θη-κα, ἧ-κα, ἔ-δω-κα) και το δεύτερο ενικό πρόσωπο της προστακτικής του έχει κατάληξη -ς (θέ-ς, ἕ-ς, δό-ς). Το σ των καταλήξεων του αορίστου β' της μέσης φωνής αποβάλλεται μεταξύ δύο φωνηέντων και μόνο στο δεύτερο ενικό πρόσωπο της οριστικής του εἵμην φυλάγεται (εἷ-σο).

8 Το απαρέμφατο του ενεργητικού αορίστου β' παίρνει την κατάληξη -έναι,
το ε της οποίας συναιρείται με τον προηγούμενο βραχύχρονο χαρακτήρα του θέματος (π.χ. στη-έναι = στῆναι). Όλες οι άλλες εγκλίσεις του αορίστου β' και των τεσσάρων ρημάτων σχηματίζονται όπως οι αντίστοιχες εγκλίσεις του ενεστώτα.

9 Στην προστακτική του αορίστου β' στην ενεργητική και μέση φωνή, όταν το ρήμα είναι σύνθετο, ο τόνος ανεβαίνει, όχι όμως παραπάνω από τη λήγουσα της πρόθεσης, αν αυτή είναι δισύλλαβη. Ο τόνος δεν ανεβαίνει στο δεύτερο ενικό πρόσωπο της προστακτικής του μέσου αορίστου β', όταν είναι σύνθετο με μονοσύλλαβη πρόθεση ή με δισύλλαβη που έχει πάθει έκθλιψη. Στα σύνθετα το απαρέμφατο και η μετοχή του ενεστώτα και του αορίστου β' έχουν τον τόνο όπου και στο απλό ρήμα. Οι άλλοι χρόνοι σχηματίζονται όπως και των φωνηεντόληκτων ρημάτων της πρώτης συζυγίας, άλλοι ομαλά και άλλοι με κάποιες ανωμαλίες.

10 ΟΡΙΣΤΙΚΗ ἵημι ἵης ἵησι ἵεμεν ἵετε ἱᾶσι ἵην ἵεις ἵει ἵεμεν ἵετε ἵεσαν
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ἵημι ἵης ἵησι ἵεμεν ἵετε ἱᾶσι  ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ἵην ἵεις ἵει ἵεμεν ἵετε ἵεσαν ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ ἥσω ἥσεις ἥσει ἥσομεν ἥσετε ἥσουσι ΑΟΡΙΣΤΟΣ ἧκα ἧκας ἧκε εἷμεν εἷτε εἷσαν / ἧκαν ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ εἷκα εἷκας εἷκε εἵκαμεν εἵκατε εἵκασι

11 ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ἱῶ ἱῇς ἱῇ ἱῶμεν ἱῆτε ἱῶσι ΑΟΡΙΣΤΟΣ ὧ ᾗς ᾗ ὧμεν
ἧτε ὧσι ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ εἱκώς ὦ εἱκώς ᾖς εἱκώς ᾖ εἱκότες ὦμεν εἱκότες ἦτε εἱκότες ὦσι

12 ΕΥΚΤΙΚΗ ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ἱείην ἱείης ἱείη ἱείημεν / ἱεῖμεν ἱείητε / ἱεῖτε
ἱείησαν / ἱεῖεν ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ ἥσοιμι ἥσοις ἥσοι ἥσοιμεν ἥσοιτε ἥσοιεν ΑΟΡΙΣΤΟΣ εἵην εἵης εἵη εἵημεν / εἷμεν εἵητε / εἷτε εἵησαν / εἷεν ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ εἱκώς εἴην εἱκώς εἴης εἱκώς εἴη εἱκότες εἴημεν / εἱκότες εἶμεν εἱκότες εἴητε / εἱκότες εἶτε εἱκότες εἴησαν / εἱκότες εἶεν

13 ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΗ ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ - ἵει ἱέτω ἵετε ἱέντων / ἱέτωσαν ΑΟΡΙΣΤΟΣ - ἕς
ἕτω ἕτε ἕντων / ἕτωσαν ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ - εἱκώς ἴσθι εἱκώς ἔστω εἱκότες ἔστε εἱκότες ἔστων / εἱκότες ἔστωσαν / εἱκότες ὄντων

14 ΑΠΑΡΕΜΦΑΤΟ ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ἱέναι ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ ἥσειν ΑΟΡΙΣΤΟΣ εἷναι εἱκέναι
ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ εἱκέναι

15 ΜΕΤΟΧΗ ΕΝΕΣΤΩΤΑ ΜΕΤΟΧΗ ΕΝΕΣΤΩΤΑ
ὁ ἱείς τοῦ ἱέντος τῷ ἱέντι τὸν ἱέντα (ὦ) ἱείς οἱ ἱέντες τῶν ἱέντων τοῖς ἱεῖσι / ἱεῖσιν τοὺς ἱέντας (ὦ) ἱέντες ἡ ἱεῖσα τῆς ἱείσης τῇ ἱείσῃ τὴν ἱεῖσαν (ὦ) ἱεῖσα αἱ ἱεῖσαι τῶν ἱεισῶν ταῖς ἱείσαις τὰς ἱείσας (ὦ) ἱεῖσαι τὸ ἱέν τοῦ ἱέντος τῷ ἱέντι (ὦ) ἱέν τὰ ἱέντα τῶν ἱέντων τοῖς ἱεῖσι / ἱεῖσιν (ὦ) ἱέντα

16 ΜΕΤΟΧΗ ΜΕΛΛΟΝΤΑ ὁ ἥσων τοῦ ἥσοντος τῷ ἥσοντι τὸν ἥσοντα (ὦ) ἥσων
οἱ ἥσοντες τῶν ἡσόντων τοῖς ἥσουσι τοὺς ἥσοντας (ὦ) ἥσοντες ἡ ἥσουσα τῆς ἡσούσης τῇ ἡσούσῃ τὴν ἥσουσαν (ὦ) ἥσουσα αἱ ἥσουσαι τῶν ἡσουσῶν ταῖς ἡσούσαις τὰς ἡσούσας (ὦ) ἥσουσαι τὸ ἧσον τοῦ ἥσοντος τῷ ἥσοντι (ὦ) ἧσον τὰ ἥσοντα τῶν ἡσόντων τοῖς ἥσουσι (ὦ) ἥσοντα

17 ΜΕΤΟΧΗ ΑΟΡΙΣΤΟΥ ὁ εἵς τοῦ ἕντος τῷ ἕντι τὸν ἕντα (ὦ) εἵς οἱ ἕντες
τῶν ἕντων τοῖς εἷσι / εἷσιν τοὺς ἕντας (ὦ) ἕντες ἡ εἷσα τῆς εἵσης τῇ εἵσῃ τὴν εἷσαν (ὦ) εἷσα αἱ εἷσαι τῶν εἱσῶν ταῖς εἵσαις τὰς εἵσας (ὦ) εἷσαι τὸ ἕν τοῦ ἕντος τῷ ἕντι (ὦ) ἕν τὰ ἕντα τῶν ἕντων τοῖς εἷσι / εἷσιν (ὦ) ἕντα

18 ΜΕΤΟΧΗ ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΥ ὁ εἱκώς τὸ εἱκός ἡ εἱκυῖα τοῦ εἱκότος τοῦ εἱκότος
τῷ εἱκότι τὸν εἱκότα (ὦ) εἱκώς οἱ εἱκότες τῶν εἱκότων τοῖς εἱκόσι / εἱκόσιν τοὺς εἱκότας (ὦ) εἱκότες ἡ εἱκυῖα τῆς εἱκυίας τῇ εἱκυίᾳ τὴν εἱκυῖαν (ὦ) εἱκυῖα αἱ εἱκυῖαι τῶν εἱκυιῶν ταῖς εἱκυίαις τὰς εἱκυίας (ὦ) εἱκυῖαι τὸ εἱκός τοῦ εἱκότος τῷ εἱκότι (ὦ) εἱκός τὰ εἱκότα τῶν εἱκότων τοῖς εἱκόσι / εἱκόσιν (ὦ) εἱκότα

19 ΟΡΙΣΤΙΚΗ ἵστημι ἵστης ἵστησι ἵσταμεν ἵστατε ἱστᾶσι ἵστην ἵστης ἵστη
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ἵστημι ἵστης ἵστησι ἵσταμεν ἵστατε ἱστᾶσι ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ἵστην ἵστης ἵστη ἵσταμεν ἵστατε ἵστασαν ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ στήσω στήσεις στήσει στήσομεν στήσετε στήσουσι ΑΟΡΙΣΤΟΣ ἔστησα ἔστησας ἔστησε ἐστήσαμεν ἐστήσατε ἔστησαν ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ στήσας ἔχω στήσας ἔχεις στήσας ἔχει στήσας ἔχομεν στήσας ἔχετε στήσας ἔχουσι ΥΠΕΡΣΥΝΤΕΛΙΚΟΣ στήσας εἶχον στήσας εἶχες στήσας εἶχε στήσας εἴχομεν στήσας εἴχετε

20 ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ἱστῶ ἱστῇς ἱστῇ ἱστῶμεν ἱστῆτε ἱστῶσι ΑΟΡΙΣΤΟΣ
στήσω στήσῃς στήσῃ στήσωμεν στήσητε στήσωσι ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ στήσας ἔχω στήσας ἔχῃς στήσας ἔχῃ στήσας ἔχωμεν στήσας ἔχητε στήσας ἔχωσι

21 ΕΥΚΤΙΚΗ ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ ἱσταίην στήσοιμι ἱσταίης στήσοις ἱσταίη
ἱσταίημεν / ἱσταῖμεν ἱσταίητε / ἱσταῖτε ἱσταίησαν / ἱσταῖεν ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ στήσοιμι στήσοις στήσοι στήσοιμεν στήσοιτε στήσοιεν ΑΟΡΙΣΤΟΣ στήσαιμι στήσαις / στήσειας στήσαι / στήσειε / στήσειεν στήσαιμεν στήσαιτε στήσαιεν / στήσειαν ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ στήσας ἔχοιμι στήσας ἔχοις στήσας ἔχοι στήσας ἔχοιμεν στήσας ἔχοιτε στήσας ἔχοιεν

22 ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΗ ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ - ἵστη ἱστάτω ἵστατε ἱστάντων / ἱστάτωσαν
ΑΟΡΙΣΤΟΣ - στῆσον στησάτω στήσατε στησάντων / στησάτωσαν ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ - στήσας ἔχε

23 ΑΠΑΡΕΜΦΑΤΟ ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ἱστάναι ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ στήσειν ΑΟΡΙΣΤΟΣ στῆσαι

24 ΜΕΤΟΧΗ ΕΝΕΣΤΩΤΑ ΜΕΤΟΧΗ ΕΝΕΣΤΩΤΑ
ὁ ἱστάς τοῦ ἱστάντος τῷ ἱστάντι τὸν ἱστάντα (ὦ) ἱστάς οἱ ἱστάντες τῶν ἱστάντων τοῖς ἱστᾶσι τοὺς ἱστάντας (ὦ) ἱστάντες ἡ ἱστᾶσα τῆς ἱστάσης τῇ ἱστάσῃ τὴν ἱστᾶσαν (ὦ) ἱστᾶσα αἱ ἱστᾶσαι τῶν ἱστασῶν ταῖς ἱστάσαις τὰς ἱστάσας (ὦ) ἱστᾶσαι τὸ ἱστάν τοῦ ἱστάντος τῷ ἱστάντι (ὦ) ἱστάν τὰ ἱστάντα τῶν ἱστάντων τοῖς ἱστᾶσι (ὦ) ἱστάντα

25 ΜΕΤΟΧΗ ΜΕΛΛΟΝΤΑ ὁ στήσων τοῦ στήσοντος τῷ στήσοντι τὸν στήσοντα
(ὦ) στήσων οἱ στήσοντες τῶν στησόντων τοῖς στήσουσι τοὺς στήσοντας (ὦ) στήσοντες ἡ στήσουσα τῆς στησούσης τῇ στησούσῃ τὴν στήσουσαν (ὦ) στήσουσα αἱ στήσουσαι τῶν στησουσῶν ταῖς στησούσαις τὰς στησούσας (ὦ) στήσουσαι τὸ στῆσον τοῦ στήσοντος τῷ στήσοντι (ὦ) στῆσον τὰ στήσοντα τῶν στησόντων τοῖς στήσουσι (ὦ) στήσοντα

26 ΜΕΤΟΧΗ ΑΟΡΙΣΤΟΥ τὸ στῆσαν τοῦ στήσαντος τῷ στήσαντι (ὦ) στῆσαν
τὰ στήσαντα τῶν στησάντων τοῖς στήσασι (ὦ) στήσαντα ὁ στήσας τοῦ στήσαντος τῷ στήσαντι τὸν στήσαντα (ὦ) στήσας οἱ στήσαντες τῶν στησάντων τοῖς στήσασι τοὺς στήσαντας (ὦ) στήσαντες ἡ στήσασα τῆς στησάσης τῇ στησάσῃ τὴν στήσασαν (ὦ) στήσασα αἱ στήσασαι τῶν στησασῶν ταῖς στησάσαις τὰς στησάσας (ὦ) στήσασαι

27 ΟΡΙΣΤΙΚΗ τίθης τίθησι τίθεμεν τίθετε τιθέασι ἐτίθην ἐτίθεις ἐτίθει
ΕΝΕΣΤΩΤΑ τίθημι τίθης τίθησι τίθεμεν τίθετε τιθέασι ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ἐτίθην ἐτίθεις ἐτίθει ἐτίθεμεν ἐτίθετε ἐτίθεσαν ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ θήσω θήσεις θήσει θήσομεν θήσετε θήσουσι ΑΟΡΙΣΤΟΣ ἔθηκα ἔθηκας ἔθηκε ἔθεμεν ἔθετε ἔθεσαν ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ τέθεικα / τέθηκα τέθεικας / τέθηκας τέθεικε / τέθηκε τεθείκαμεν / τεθήκαμεν τεθείκατε / τεθήκατε τεθείκασι / τεθήκασι

28 ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ τιθῶ τιθῇς τιθῇ τιθῶμεν τιθῆτε τιθῶσι ΑΟΡΙΣΤΟΣ θῶ
ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ τεθεικώς ὦ / τεθηκώς ὦ τεθεικώς ᾖς / τεθηκώς ᾖς τεθεικώς ᾖ / τεθηκώς ᾖ τεθεικότες ὦμεν / τεθηκότες ὦμεν τεθεικότες ἦτε / τεθηκότες ἦτε τεθεικότες ὦσι / τεθηκότες ὦσι

29 ΕΥΚΤΙΚΗ ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ τιθείην τιθείης τιθείη τιθείημεν / τιθεῖμεν
τιθείητε / τιθεῖτε τιθείησαν / τιθεῖεν ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ θήσοιμι θήσοις θήσοι θήσοιμεν θήσοιτε θήσοιεν ΑΟΡΙΣΤΟΣ θείην θείης θείη θείημεν / θεῖμεν θείητε / θεῖτε θείησαν / θεῖεν ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ τεθεικώς εἴην / τεθηκώς εἴην τεθεικώς εἴης / τεθηκώς εἴης τεθεικώς εἴη / τεθηκώς εἴη τεθεικότες εἴημεν /εἶμεν / τεθηκότες εἴημεν /εἶμεν τεθεικότες εἴητε /εἶτε / τεθηκότες εἴητε /εἶτε τεθεικότες εἴησαν /εἶεν / τεθηκότες εἴησαν /εἶεν

30 ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΗ ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ - τίθει τιθέτω τίθετε τιθέντων / τιθέτωσαν
ΑΟΡΙΣΤΟΣ - θές θέτω θέτε θέντων / θέτωσαν ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ - τεθεικώς ἴσθι / τεθηκώς ἴσθι τεθεικώς ἔστω / τεθηκώς ἔστω τεθεικότες ἔστε / τεθηκότες ἔστε τεθεικότες ἔστων /ἔστωσαν /ὄντων / τεθηκότες ἔστων /ἔστωσαν /ὄντων

31 τεθεικέναι / τεθηκέναι
ΑΠΑΡΕΜΦΑΤΟ ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ τιθέναι ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ θήσειν ΑΟΡΙΣΤΟΣ θεῖναι ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ τεθεικέναι / τεθηκέναι

32 ΜΕΤΟΧΗ ΕΝΕΣΤΩΤΑ ΜΕΤΟΧΗ ΕΝΕΣΤΩΤΑ
ὁ τιθείς τοῦ τιθέντος τῷ τιθέντι τὸν τιθέντα (ὦ) τιθείς οἱ τιθέντες τῶν τιθέντων τοῖς τιθεῖσι τοὺς τιθέντας (ὦ) τιθέντες ἡ τιθεῖσα τῆς τιθείσης τῇ τιθείσῃ τὴν τιθεῖσαν (ὦ) τιθεῖσα αἱ τιθεῖσαι τῶν τιθεισῶν ταῖς τιθείσαις τὰς τιθείσας (ὦ) τιθεῖσαι τὸ τιθέν τοῦ τιθέντος τῷ τιθέντι (ὦ) τιθέν τὰ τιθέντα τῶν τιθέντων τοῖς τιθεῖσι (ὦ) τιθέντα

33 ΜΕΤΟΧΗ ΜΕΛΛΟΝΤΑ ὁ θήσων τοῦ θήσοντος τῷ θήσοντι τὸν θήσοντα (ὦ) θήσων
οἱ θήσοντες τῶν θησόντων τοῖς θήσουσι τοὺς θήσοντας (ὦ) θήσοντες ἡ θήσουσα τῆς θησούσης τῇ θησούσῃ τὴν θήσουσαν (ὦ) θήσουσα αἱ θήσουσαι τῶν θησουσῶν ταῖς θησούσαις τὰς θησούσας (ὦ) θήσουσαι τὸ θῆσον τοῦ θήσοντος τῷ θήσοντι (ὦ) θῆσον τὰ θήσοντα τῶν θησόντων τοῖς θήσουσι (ὦ) θήσοντα

34 ΜΕΤΟΧΗ ΑΟΡΙΣΤΟΥ ὁ θείς τοῦ θέντος τῷ θέντι τὸν θέντα (ὦ) θείς
οἱ θέντες τῶν θέντων τοῖς θεῖσι τοὺς θέντας (ὦ) θέντες ἡ θεῖσα τῆς θείσης τῇ θείσῃ τὴν θεῖσαν (ὦ) θεῖσα αἱ θεῖσαι τῶν θεισῶν ταῖς θείσαις τὰς θείσας (ὦ) θεῖσαι τὸ θέν τοῦ θέντος τῷ θέντι (ὦ) θέν τὰ θέντα τῶν θέντων τοῖς θεῖσι (ὦ) θέντα

35 ΜΕΤΟΧΗ ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΥ ὁ τεθηκώς τοῦ τεθηκότος τῷ τεθηκότι τὸν τεθηκότα
(ὦ) τεθηκώς οἱ τεθηκότες τῶν τεθηκότων τοῖς τεθηκόσι τοὺς τεθηκότας (ὦ) τεθηκότες ἡ τεθηκυῖα τῆς τεθηκυίας τῇ τεθηκυίᾳ τὴν τεθηκυῖαν (ὦ) τεθηκυῖα αἱ τεθηκυῖαι τῶν τεθηκυιῶν ταῖς τεθηκυίαις τὰς τεθηκυίας (ὦ) τεθηκυῖαι τὸ τεθηκός τοῦ τεθηκότος τῷ τεθηκότι (ὦ) τεθηκός τὰ τεθηκότα τῶν τεθηκότων τοῖς τεθηκόσι (ὦ) τεθηκότα

36 ΟΡΙΣΤΙΚΗ δίδωμι δίδως δίδωσι δίδομεν δίδοτε διδόασι ἐδίδουν ἐδίδους
ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ δίδωμι δίδως δίδωσι δίδομεν δίδοτε διδόασι ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ ἐδίδουν ἐδίδους ἐδίδου ἐδίδομεν ἐδίδοτε ἐδίδοσαν ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ δώσω δώσεις δώσει δώσομεν δώσετε δώσουσι ΑΟΡΙΣΤΟΣ ἔδωκα ἔδωκας ἔδωκε ἔδομεν ἔδοτε ἔδοσαν ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ δέδωκα δέδωκας δέδωκε δεδώκαμεν δεδώκατε δεδώκασι

37 δεδωκώς ἦ / δεδωκώς ἦν / ἐδεδώκειν δεδωκώς ἦσθα / ἐδεδώκεις
ΥΠΕΡΣΥΝΤΕΛΙΚΟΣ δεδωκώς ἦ / δεδωκώς ἦν / ἐδεδώκειν δεδωκώς ἦσθα / ἐδεδώκεις δεδωκώς ἦν / ἐδεδώκει δεδωκότες ἦμεν / ἐδεδώκεμεν δεδωκότες ἦστε / δεδωκότες ἦτε / ἐδεδώκετε δεδωκότες ἦσαν / ἐδεδώκεσαν

38 ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ διδῶ διδῷς διδῷ διδῶμεν διδῶτε διδῶσι ΑΟΡΙΣΤΟΣ δῶ
ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ δεδωκώς ὦ / δεδώκω δεδωκώς ᾖς / δεδώκῃς δεδωκώς ᾖ / δεδώκῃ δεδωκότες ὦμεν / δεδώκωμεν δεδωκότες ἦτε / δεδώκητε δεδωκότες ὦσι /δεδώκωσι

39 ΕΥΚΤΙΚΗ ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ διδοίην διδοίης διδοίη διδοίημεν / διδοῖμεν
διδοίητε / διδοῖτε διδοίησαν / διδοῖεν ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ δώσοιμι δώσοις δώσοι δώσοιμεν δώσοιτε δώσοιεν ΑΟΡΙΣΤΟΣ δοίην δοίης δοίη δοίημεν / δοῖμεν δοίητε / δοῖτε δοίησαν / δοῖεν ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ δεδωκώς εἴην / δεδώκοιμι δεδωκώς εἴης / δεδώκοις δεδωκώς εἴη / δεδώκοι δεδωκότες εἴημεν / εἶμεν / δεδώκοιμεν δεδωκότες εἴητε / εἶτε / δεδώκοιτε δεδωκότες εἴησαν / εἶεν / δεδώκοιεν

40 ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΗ ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ - δίδου διδότω δίδοτε διδόντων / διδότωσαν
ΑΟΡΙΣΤΟΣ - δός δότω δότε δόντων / δότωσαν ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ - δεδωκώς ἴσθι δεδωκώς ἔστω δεδωκότες ἔστε δεδωκότες ἔστων /ἔστωσαν / δεδωκότες ὄντων

41 ΑΠΑΡΕΜΦΑΤΟ ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ διδόναι ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ δώσειν ΑΟΡΙΣΤΟΣ δοῦναι
ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ δεδωκέναι

42 ΜΕΤΟΧΗ ΕΝΕΣΤΩΤΑ ΜΕΤΟΧΗ ΕΝΕΣΤΩΤΑ
ὁ διδούς τοῦ διδόντος τῷ διδόντι τὸν διδόντα (ὦ) διδούς οἱ διδόντες τῶν διδόντων τοῖς διδοῦσι τοὺς διδόντας (ὦ) διδόντες ἡ διδοῦσα τῆς διδούσης τῇ διδούσῃ τὴν διδοῦσαν (ὦ) διδοῦσα αἱ διδοῦσαι τῶν διδουσῶν ταῖς διδούσαις τὰς διδούσας (ὦ) διδοῦσαι τὸ διδόν τοῦ διδόντος τῷ διδόντι (ὦ) διδόν τὰ διδόντα τῶν διδόντων τοῖς διδοῦσι (ὦ) διδόντα

43 ΜΕΤΟΧΗ ΜΕΛΛΟΝΤΑ ὁ δώσων τοῦ δώσοντος τῷ δώσοντι τὸν δώσοντα (ὦ) δώσων
οἱ δώσοντες τῶν δωσόντων τοῖς δώσουσι τοὺς δώσοντας (ὦ) δώσοντες ἡ δώσουσα τῆς δωσούσης τῇ δωσούσῃ τὴν δώσουσαν (ὦ) δώσουσα αἱ δώσουσαι τῶν δωσουσῶν ταῖς δωσούσαις τὰς δωσούσας (ὦ) δώσουσαι τὸ δῶσον τοῦ δώσοντος τῷ δώσοντι (ὦ) δῶσον τὰ δώσοντα τῶν δωσόντων τοῖς δώσουσι (ὦ) δώσοντα

44 ΜΕΤΟΧΗ ΑΟΡΙΣΤΟΥ ὁ δούς τοῦ δόντος τῷ δόντι τὸν δόντα (ὦ) δούς
οἱ δόντες τῶν δόντων τοῖς δοῦσι τοὺς δόντας (ὦ) δόντες ἡ δοῦσα τῆς δούσης τῇ δούσῃ τὴν δοῦσαν (ὦ) δοῦσα αἱ δοῦσαι τῶν δουσῶν ταῖς δούσαις τὰς δούσας (ὦ) δοῦσαι τὸ δόν τοῦ δόντος τῷ δόντι (ὦ) δόν τὰ δόντα τῶν δόντων τοῖς δοῦσι (ὦ) δόντα

45 ΜΕΤΟΧΗ ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΥ ὁ δεδωκώς τοῦ δεδωκότος τῷ δεδωκότι τὸν δεδωκότα
(ὦ) δεδωκώς οἱ δεδωκότες τῶν δεδωκότων τοῖς δεδωκόσι τοὺς δεδωκότας (ὦ) δεδωκότες ἡ δεδωκυῖα τῆς δεδωκυίας τῇ δεδωκυίᾳ τὴν δεδωκυῖαν (ὦ) δεδωκυῖα αἱ δεδωκυῖαι τῶν δεδωκυιῶν ταῖς δεδωκυίαις τὰς δεδωκυίας (ὦ) δεδωκυῖαι τὸ δεδωκός τοῦ δεδωκότος τῷ δεδωκότι (ὦ) δεδωκός τὰ δεδωκότα τῶν δεδωκότων τοῖς δεδωκόσι (ὦ) δεδωκότα