φυσική ή μη ειδική ανοσία (Innate, Natural, Non-Specific Immunity)

Παρουσίαση με θέμα: "φυσική ή μη ειδική ανοσία (Innate, Natural, Non-Specific Immunity)"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 φυσική ή μη ειδική ανοσία (Innate, Natural, Non-Specific Immunity)
είναι το αρχαιότερο εξελικτικό σύστημα το οποίο παρέχει προστασία σε πολυκυττάριους οργανισμούς έναντι πληθώρας παθογόνων μικροοργανισμών, χωρίς προηγούμενη έκθεση σε αυτούς πρώτη γραμμή άμυνας του οργανισμού

2 κύρια χαρακτηριστικά φυσικής ανοσίας
κύρια χαρακτηριστικά φυσικής ανοσίας έχει ικανότητα να ενεργοποιεί δραστικούς μηχανισμούς που θα καταστρέψουν το παθογόνο μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα (άμεσα) έχει ικανότητα να αναγνωρίζει δομές κοινές σε πολλούς μικροοοργανισμούς, οι οποίες δεν ανευρίσκονται στον μακροοργανισμό (άνθρωπο) δεν διεγείρει αντιδράσεις αυτοανοσίας εκλύεται πάντα με την ίδια ένταση (μεγίστη)

3 κύρια χαρακτηριστικά φυσικής ανοσίας
κύρια χαρακτηριστικά φυσικής ανοσίας η απάντηση είναι ανεξάρτητη από τη παρουσία του αντιγόνου (βασίζεται σε δομές που προϋπάρχουν) δεν έχει ειδικότητα για το αντιγόνο δεν υπάρχει ανοσολογική μνήμη έχει ικανότητα να ενεργοποιεί και να καθορίζει τον τύπο (Τ1 ή Τ2) της ειδικής ανοσιακής απάντησης

4 PAMPs (Pathogen-associated Molecular Patterns)
οι δομές αυτές αποτελούν συστατικά μόνο των μικροοργανισμών και όχι του ξενιστή

5 PAMPs (Pathogen-associated Molecular Patterns)
Λιποπολυσακχαρίδη (LPS) των Gram(-) μικροβίων πεπτιδογλυκάνη και το τειχοϊκό οξύ των Gram(+) μικροβίων dsRNA των ιών μαννάνες των ζυμών μη μεθυλιωμένη CpG-ακολουθία βακτηριακoύ DNA Ν-φορμυλομεθιονυλ πεπτίδια (μικροβιακές πρωτεΐνες) φωσφορυλοχολίνη (μικροβιακές μεμβράνες) γλυκάνες πλούσιες σε μαννόζη (γλυκοπρωτεΐνες και γλυκολιποειδή των μικροβίων)

6 DAMPs (Damage-associated Molecular Patterns)
εκκρίνονται από κύτταρα ελαφρώς κατεστραμμένα που έχουν υποστεί stress απελευθερώνονται από αποπτωτικά ή νεκρωμένα κύτταρα (π.χ. HSP72, HMGB1) παράγονται από κατεστραμμένα συστατικά της εξωκυττάριας θεμέλιας ουσίας (π.χ. υαλουρονικό, φιμπρονεκτίνη, θειική ηπαρίνη)

7 PRRs (Pattern Recognition Receptors)
η αναγνώριση των PAMPs επιτυγχάνεται από τους υποδοχείς αναγνώρισης προτύπων (PRRs) ανήκουν σε διάφορες πρωτεϊνικές ομάδες κωδικοποιούνται από συντηρημένα αρχέγονα γονιδιακά στοιχεία (germline) μικρή ποικιλότητα σύστημα της φυσικής ανοσίας μπορεί να αναγνωρίσει 103 PAMPs δεν εμφανίζουν κλωνική κατανομή

8 Toll-like receptors-TLRs
οικογένεια (μεμβρανικών) υποδοχέων που λειτουργούν ως PRRs περιγράφησαν για πρώτη φορά στη μύγα Drosophila (Toll) στον άνθρωπο έχουν περιγραφεί 10 μέλη (TLR1-10) στα θηλαστικά 11 μέλη

9 DAMPs PAMPs

10 κύρια συστατικά της φυσικής ανοσίας
ανατομικοί φραγμοί (επιθήλια) - δέρμα - βλεννογόνοι κύτταρα - φαγοκύτταρα (ουδετερόφιλα, μακροφάγα) - ΝΚ χημικοί μεσολαβητές κυτταροκίνες

11 φυσικοί (ανατομικοί) φραγμοί
Δέρμα Μηχανικός φραγμός που εμποδίζει την είσοδο των παθογόνων Όξινο PH (παρουσία γαλακτικού οξέος , λιπαρών οξέων) αναστέλλει την ανάπτυξη των περισσοτέρων παθογόνων

12 οι βλεννογόνοι παρέχουν φραγμούς:
Μηχανικούς ισχυρή σύνδεση των επιθηλιακών κυττάρων βλέννα παγιδεύει σωματίδια και μικροοργανισμούς, εμποδίζει την προσκόλληση τους στα επιθηλιακά κύτταρα κίνηση του κροσσωτού επιθηλίου της αναπνευστικής οδού ροή υγρών στο ουροποιητικό σύστημα ροή αέρα στους αεραγωγούς κινητικότητα (περισταλτισμός) του εντέρου

13 οι βλεννογόνοι παρέχουν φραγμούς:
Κυτταρικούς ενδοεπιθηλιακά Τ κύτταρα ανευρίσκονται στην επιδερμίδα και στα επιθήλια των βλεννογόνων οι TcR υποδοχείς τους είναι στην πλειονότητα γδ έχουν περιορισμένη ποικιλότητα αναγνωρίζουν άμεσα (χωρίς προηγηθεί κλωνική εξάπλωση) πολλές φορές χωρίς MHC περιορισμό αντιγόνα των επιθηλίων που εκφράζονται μόνο όταν τα κύτταρα μολυνθούν - μικροβιακές δομές πιθανή λειτουργία (έκκριση κυτταροκινών, φαγοκυττάρωση, καταστροφή μολυσμένων κυττάρων)

14 οι βλεννογόνοι παρέχουν φραγμούς:
Μικροβιακούς (φυσιολογική χλωρίδα ) Αποικισμός επιθηλίων από μη παθογόνα (σαπρόφυτα) ανταγωνίζεται τα παθογόνα περιορίζοντας τη διάθεση θρεπτικών ουσιών καταλαμβάνοντας τις θέσεις προσκόλλησης τους στα επιθήλια παράγοντας ουσίες (π.χ. Colicins από την E. coli) που εμποδίζουν τον αποικισμό άλλων μικροβίων καταστροφή χλωρίδας (χορήγηση αντιβιοτικών)  κατάληψη από παθογόνα  λοιμώξεις

15 οι βλεννογόνοι παρέχουν φραγμούς:
Χημικούς επιφανειοδραστικές πρωτείνες Α & D (surfactant protein SP-A, SP-D) - παράγονται από τον κυψελιδικό βλεννογόνο - ανήκουν στις collectins (collagen + lectin) - συνδέονται και καλύπτουν τα παθογόνα, διευκολύνοντας την κάθαρση τους από τα φαγοκύτταρα (οψωνίνες)

16 Οι βλεννογόνοι παρέχουν φραγμούς:
Χημικούς όξινο PH του στομάχου και τα πεπτικά ένζυμα όξινο PH του κόλπου (γαλακτοβάκιλλος) λυσοζύμη (σίελο, δάκρυα, εντερικό επιθήλιο)  διασπά τη πεπτιδογλυκάνη των Gram(+) μικροβίων αντιμικροβιακά πεπτίδια (defensins α,β,θ) μικρά κατιονικά πεπτίδια που φονεύουν ή αδρανοποιούν ευρύ φάσμα μικροβίων, μυκήτων, παρασίτων ή ιών, πιθανόν καταστρέφοντας τη μεμβράνη των μικροοργανισμών α-defensins ή cryptidins (εντερικό βλεννογόνο) - β-defensins (αναπνευστικό βλεννογόνο)

17 τα επιθηλιακά κύτταρα λειτουργούν ως
φυσικος φραγμός λόγω εξειδικευμένων δομών: *αποφρακτική σύναψη: εστιακή περιοχή στενής προσέγγισης γειτονικών κυτταρικών μεμβρανών (tight junction) *ανεπτυγμένες στο εντερικό επιθήλιο *στόχος εντεροπαθογόνων

18 Διάσπαση φραγμού : τραύματα εγκαύματα
Διαταραχή λειτουργίας φραγμού:  έκκριση βλέννης κατάργηση κινητικότητας κροσσωτού επιθηλίου επιρρέπεια σε λοιμώξεις

19 ουδετερόφιλα κοκκιοκύτταρα ή πολυμορφοπύρηνα (ΠΜΠ)
ουδετερόφιλα κοκκιοκύτταρα ή πολυμορφοπύρηνα (ΠΜΠ) παράγονται στο μυελό των οστών από το πολυδύναμο αρχέγονο κύτταρο (stem cell) με μια διαδικασία που διαρκεί ημέρες απελευθερώνονται στην κυκλοφορία όπου παραμένουν για 7-10 h μεταναστεύουν στους ιστούς όπου έχουν βραχύβια διάρκεια ζωής

20 ουδετερόφιλα κοκκιοκύτταρα ή πολυμορφοπύρηνα (ΠΜΠ)
ουδετερόφιλα κοκκιοκύτταρα ή πολυμορφοπύρηνα (ΠΜΠ) αποτελούν τα κυρίαρχα φαγοκύτταρα του κυκλοφορούντος αίματος είναι τα πρώτα κύτταρα που φθάνουν στο σημείο της φλεγμονής (σε λίγες ώρες) απαντώντας σε χημειοτακτικά ερεθίσματα

21 σύστημα μονοκυττάρων/μακροφάγων
σύστημα μονοκυττάρων/μακροφάγων μονοκύτταρα του αίματος μεταναστεύουν στους ιστούς όπου διαφοροποιούνται σε εξειδικευμένα μακροφάγα των ιστών κύτταρα Kupffer (ήπαρ) κυψελιδικά μακροφάγα (πνεύμονες) κύτταρα μικρογλοίας (νευρικό σύστημα) ιστιοκύτταρα (συνδετικό ιστό) μεσαγγειακά κύτταρα (νεφρός) οστεοκλάστες (οστά)

22 μακροφάγα απαντούν ταχέως σχεδόν όπως και τα ΠΜΠ
παραμένουν περισσότερο στο σημείο της φλεγμονής (έχουν μεγαλύτερο χρόνο ζωής)  κύρια δραστικά κύτταρα στα όψιμα στάδια της φυσικής ανοσίας (1-2 μέρες μετά τη λοίμωξη) μπορούν να διαφοροποιηθούν περαιτέρω στο σημείο της λοίμωξης

23 κύριες λειτουργίες μακροφάγων
φαγοκυττάρωση παρουσίαση του αντιγόνου στα Τ κύτταρα λειτουργούν ως APC  συμμετέχουν στην ειδική ανοσιακή απάντηση έκκριση κυτταροκινών

24 έκκριση κυτταροκινών από τα μακροφάγα
έκκριση κυτταροκινών από τα μακροφάγα μόνο τα ενεργοποιημένα μακροφάγα παράγουν κυτταροκίνες

25 έκκριση TNF-α από τα μακροφάγα
Τοπική:ευεργετική - φαγοκυττάρωση - επαγωγή επίκτητης ανοσίας Συστηματική:καταστροφική - σηπτικό shock - διάχυτη ενδαγγειακή πήξη - θάνατος

26 μακροφάγα φαγοκυτταρώνουν επίσης αποπτωτικά κύτταρα κύτταρα όγκων

27 προσέλκυση στο σημείο της φλεγμονής

28 φλεγμονώδης απάντηση σημεία της φλεγμονής
ερυθρότητα & αύξηση της θερμοκρασίας οφείλονται στην αγγειοδιαστολή οίδημα οφείλεται στην εξαγγείωση υγρού λόγω αυξημένης διαπερατότητας των αγγείων πόνος οφείλεται στη δράση της βραδυκινίνης που διεγείρει τους υποδοχείς του πόνου στο δέρμα

29 φαγοκυττάρωση

30 οψωνίνες - οψωνινοποίηση
οι οψωνίνες διευκολύνουν τη φαγοκυττάρωση έως και 4000 φορές

31 καταστροφή των ενδοκυτωθέντων μικροοργανισμών
καταστροφή των ενδοκυτωθέντων μικροοργανισμών με τις κυτταροτοξικές πρωτεΐνες των λυσοσωμάτων /κοκκίων με τους δραστικούς μεταβολίτες του οξυγόνου (αναπνευστική έκρηξη) με τους δραστικούς μεταβολίτες του αζώτου

32 δραστικοί μεταβολίτες οξυγόνου (ROS) αναπνευστική έκρηξη (respiratory burst)
φαγοκύτταρα στη μάχη που δίνουν έναντι των ξένων εισβολέων παράγουν και δραστικούς μεταβολίτες από το ανιόν υπεροξειδίου (Ο2-) ενεργοποίηση του οξειδωτικού μεταβολισμού γνωστού και ως αναπνευστική έκρηξη αρχίζει με τη ΝΑDPH οξειδάση

33 κυτταροτοξικές πρωτεΐνες των λυσοσωμάτων (κοκκίων)
δραστικοί μεταβολίτες του οξυγόνου δραστικοί μεταβολίτες του αζώτου όταν βρεθούν στον εξωκυττάριο χώρο μπορεί να προκαλέσουν ιστική βλάβη

34 ηωσινόφιλα κοκκιοκύτταρα
εμφανίζουν σημαντική λειτουργία στην αντιμετώπιση των παρασιτικών λοιμώξεων (είναι κυτταροτοξικά για παράσιτα καλυμένα με IgE) στην ανάπτυξη των αλλεργικών παθήσεων

35 βασεόφιλα κοκκιοκύτταρα
περιέχουν βασεόφιλα κοκκία (ισταμίνη  επάγει την φλεγμονή) κυκλοφορούν στο αίμα ζουν για λίγες μέρες

36 σε συνθήκες ηρεμίας φαγοκυτταρώνουν συνεχώς αποπίπτοντα ΦΣ κύτταρα
δενδριτικά κύτταρα κατασκηνώνουν στις πύλες εισόδου  συλλαμβάνουν αντιγόνα από τα εισβάλλοντα παθογόνα μεταναστεύουν στα περιφερικά λεμφικά όργανα (λεμφαδένες) αλληλοεπιδρούν με Τ κύτταρα (κυρίως) Β κύτταρα ΝΚ κύτταρα σε συνθήκες ηρεμίας φαγοκυτταρώνουν συνεχώς αποπίπτοντα ΦΣ κύτταρα

37 δενδριτικά κύτταρα χάνουν τη φαγοκυτταρική τους ικανότητα
ώριμα ΔΚ χάνουν τη φαγοκυτταρική τους ικανότητα έχουν ικανότητα αντιγονοπαρουσίασης στα Τ κύτταρα  επαγωγή ειδικής ανοσίας

38 δενδριτικά κύτταρα θεωρούνται «επαγγελματίες» APC δεδομένου ότι μπορούν να παρουσιάζουν το αντιγόνο στα παρθένα (naïve) Τ κύτταρα φορές πιο αποτελεσματικά από οποιοδήποτε άλλον κυτταρικό πληθυσμό

39 φυσικά κυτταροκτόνα (Natural Killer - NK)
ανήκουν στα μεγάλα κοκκιώδη λεμφοκύτταρα αποτελούν περίπου το 5%-10% των λεμφοκυττάρων του περιφερικού αίματος CD3- CD56+/- CD16 +/- (υποδοχέας χαμηλής συγγένειας για την IgG)

40 φυσικά κυτταροκτόνα (Natural Killer - NK)
έχουν την ικανότητα να λύουν κύτταρα μολυσμένα από ιούς ή ενδοκυττάρια μικρόβια καρκινικά κύτταρα αλλογενή κύτταρα - χωρίς προηγούμενη ευαισθητοποίηση (άμεση απάντηση) - χωρίς MHC περιορισμό

41 ΝΚ τρόπος δράσης κυτταροτοξικότητα (όμοια με αυτή των CTLs)

42 ΝΚ τρόπος δράσης ενεργοποιούν τα ΜΦ (μέσω IFN-γ)  να καταστρέψουν τους φαγοκυτταρωθέντες μικροοργανισμούς

43 ΝΚ τρόπος δράσης συνδέονται σε κύτταρα-στόχους επικαλυμένα με αντίσωμα (μέσω του υποδοχέα CD16) και τα καταστρέφουν με μια διαδικασία γνωστή ως αντισωματο-εξαρτώμενη κυτταροτοξικότητα (ADCC)

44 πρωτεΐνες οξείας φάσεως
παράγονται από τα ηπατοκύτταρα ως απάντηση στις κυτταροκίνες (IL-1, IL-6, TNF-α) που εκκρίνονται από τα μακροφάγα συγκέντρωση τους στο πλάσμα αυξάνει δραματικά στη φλεγμονή - πενταξίνες (CRP, SAP) - κολλεκτίνες (MBL) - παράγοντες πήξεως (ινωδογόνο) - παράγοντεςσυμπληρώματος

45 C-αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP)
πρωτεΐνη του ορού που ανήκει στις πενταξίνες συνδέεται με τη φωσφοροχολίνη βακτηρίων και λιποπολυσακχαρίδες μυκήτων ενεργοποιεί την κλασσική οδό του συμπληρώματος (μέσω σύνδεσης με το C1q) επάγει την φαγοκυττάρωση των παθογόνων (οψωνίνη)

46 σύστημα του συμπληρώματος (Complement-C)
αποτελείται από 30 και πλέον πρωτεΐνες του ορού και μεμβρανικές πρωτεΐνες , οι οποίες μετά αλυσιδωτή ενεργοποίηση αποκτούν νέες βιολογικές ιδιότητες η ενεργοποίηση του C λαμβάνει χώρα ως ένας «καταρράκτης» αντιδράσεων, μέσω: της κλασσικής οδού της εναλλακτικής οδού οδού της λεκτίνης

47 σύστημα του συμπληρώματος (Complement-C)
δράση του συμπληρώματος C3b: επάγει τη φαγοκυττάρωση (οψωνίνη) C3a,C5a: χημειοτακτικοί παράγοντες φαγοκυττάρων MAC (C5bC6C7C8C9): προκαλεί λύση των μικροβίων μέσω σχηματισμού πόρων στη μεμβράνη τους

48 συνεργασία φυσικής και επίκτητης ανοσίας
φυσική ανοσία παρέχει μηνύματα τα οποία σε συνδυσμό με το αντιγόνο επάγουν τον πολλαπλασιασμό και τη διαφοποποίηση των Τ και Β κυττάρων καθορίζει τη φύση της επακόλουθης ειδικής ανοσίας συνεργασία φυσικής και επίκτητης ανοσίας είναι διπλής κατεύθυνσης

49 λοίμωξη εγκαθίσταται τελικά μόνο όταν ο μικροοργανισμός αποφύγει ή υπερνικήσει τη φυσική ανοσία  εστία τοπικής λοίμωξης  διασπορά  γενικευμένη λοίμωξη