ΓΝΩΡΙΣΤΕ ΤΑ ΦΥΤΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ : « ΦΥΣΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ » Από τους μαθητές : ΑΝΤΡΕΑ ΚΟΥΝΝΑ ΚΑΙ ΟΒΙΤΙΟΥ ΣΟΥΠΤΙΡΕΛ ΤΑΞΗ.

Παρουσίαση με θέμα: "ΓΝΩΡΙΣΤΕ ΤΑ ΦΥΤΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ : « ΦΥΣΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ » Από τους μαθητές : ΑΝΤΡΕΑ ΚΟΥΝΝΑ ΚΑΙ ΟΒΙΤΙΟΥ ΣΟΥΠΤΙΡΕΛ ΤΑΞΗ."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΓΝΩΡΙΣΤΕ ΤΑ ΦΥΤΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ : « ΦΥΣΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ » Από τους μαθητές : ΑΝΤΡΕΑ ΚΟΥΝΝΑ ΚΑΙ ΟΒΙΤΙΟΥ ΣΟΥΠΤΙΡΕΛ ΤΑΞΗ : Ε ’1 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΩΝΑΣ 2015-2016

2 ΟΙ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΕΣ Είναι καλλωπιστικό και φυλλοβόλο φυτό. Αποτελείται από τη ρίζα, τον βλαστό, τα φύλλα και τα μπουμπούκια της. Η ρίζα της τριανταφυλλιάς είναι αποξυλωμένη και διακλαδίζεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Συνεχίζοντας, ο βλαστός της αρχικά είναι τρυφερός και πράσινος, ενώ κάποια στιγμή αρχίζει να σκληραίνει και να αποξηραίνεται. Επίσης, ο βλαστός εξωτερικά έχει αγκάθια, όπως και τα φύλλα στις άκρες τους. Τα άνθη της τριανταφυλλιάς βγαίνουν στις άκρες των τρυφερών βλαστών. Στην αρχή είναι κλειστά τα μπουμπούκια της, ενώ σιγά σιγά αρχίζουν να ανοίγουν και να ξεπετάγονται τα πέταλα. Τα πέταλα έχουν διάφορα χρώματα όπως λευκό, κόκκινο, ροζ, κίτρινο και άλλα. Το χρώμα των λουλουδιών τους είναι ανάλογο με την ποικιλία της κάθε τριανταφυλλιάς.

3 ΤΟ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ Τα περισσότερα είδη είναι δέντρα που φτάνουν σε ύψος τα 30 μέτρα και έχουν σχήμα οβελίσκου. Λίγα είναι τα θαμνώδη είδη που είναι αυτοφυή άγριων βραχωδών περιοχών με απλωμένα κλαδιά που δεν ξεπερνούν σε ύψος τα 7 μέτρα. Ο φλοιός του δέντρου χωρίζεται σε λωρίδες που αποχωρίζονται και πέφτουν. Τα φύλλα του είναι απλωτά βελονοειδή και σε μεγαλύτερη ηλικία αποκτούν λέπια. Οι κώνοι του κυπαρισσιού έχουν σχήμα σφαιρικό και φέρουν ζεύγη ξυλωδών λεπιών που βγαίνουν από τον άξονα του κάθε κώνου. Τα λέπια αυτά όταν γονιμοποιηθούν φέρουν αρκετούς σπόρους που ωριμάζουν κάθε δεύτερο χρόνο. Ο κώνος ανοίγει 2 χρόνια αργότερα.

4 Η ΡΟΔΙΑ Καλλιεργείται σε όλο τον κόσμο και ευδοκιμεί σε θερμές περιοχές, στα νησιά και στις εσωτερικές πεδιάδες. Επίσης το ρόδι έχει κουκούτσια. Είναι φυλλοβόλος θάμνος ή μικρό δέντρο, με μεγάλα μονήρη άνθη, συνήθως κόκκινα και σπανιότερα λευκά. Ο καρπός της είναι το ρόδι. Ο χυμός του ροδιού αντιπροσωπεύει τα τρία τέταρτα του βάρους του. Ο φλοιός των καρπών είναι πλούσιος σε ταννίνη και χρησιμοποιείται στην κατεργασία των δερμάτων, ακόμα και στη βαφή των μαλλιών. Αφέψημα του φλοιού του καρπού και της ρίζας χρησιμοποιείται ως ανθελμινθικό και ιδίως κατά της ταινίας, γιατί περιέχει ένα αλκαλοειδές. Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα ή παραφυάδες. Οι καρποί της ωριμάζουν το φθινόπωρο και συλλέγονται πριν αρχίσουν οι βροχές. Έπειτα, αποθηκεύονται σε ξηρό περιβάλλον. Είναι δέντρο ανθεκτικό που σπάνια προσβάλλεται από παράσιτα.

5 ΒΑΣΙΛΙΚΙΑ Ο βασιλικός είναι ποώδες φυτό. Η καταγωγή του είναι από την Ινδία και το Ιράν και σήμερα καλλιεργείται σε πολλές περιοχές του κόσμου. Η ονομασία " βασιλικός " του αποδόθηκε καθώς, σύμφωνα με θρύλο, φύτρωσε στο σημείο όπου ο Μέγας Κωνσταντίνος και η μητέρα του Αγία Ελένη ανακάλυψαν τον Τίμιο Σταυρό. Τα φύλλα του είναι ωοειδή, μυτερά, ακέραια ή οδοντωτά, πράσινα ( έντονα ή σκούρα σε ορισμένες ποικιλίες ). Τα άνθη του είναι μικρά και λευκά ή λευκορόδινα. Στο εμπόριο κυκλοφορούν διάφορες ποικιλίες που διακρίνονται για το μέγεθος των φύλλων ( μικρόφυλλες και πλατύφυλλες ). Ο βασιλικός καλλιεργείται ως καλλωπιστικό φυτό σε γλάστρες και κήπους και τα φύλλα του χρησιμοποιούνται αποξηραμένα ως καρύκευμα και αφέψημα. Περιέχουν αιθέριο έλαιο που κύριο συστατικό του είναι η λιναλοόλη και η μεθυλοχαβικόλη και χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία.

6 ΕΛΙΕΣ Η ελιά είναι γνωστή από τους αρχαιότατους χρόνους, και πιθανότατα κατάγεται από το χώρο της ανατολικής Μεσογείου. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική παράδοση, πατρίδα της ελιάς είναι η Αθήνα και η πρώτη ελιά φυτεύτηκε από την Αθηνά στην Ακρόπολη. Οι Έλληνες ήταν ο πρώτος λαός που καλλιέργησε την ελιά στον ευρωπαϊκό μεσογειακό χώρο. Την μετέφεραν είτε Έλληνες άποικοι είτε Φοίνικες έμποροι. Όπως αναφέρει ο Πλίνιος, κατά το 580 π. Χ, ούτε το Λάτιο ούτε η Ισπανία ούτε η Τύνιδα γνώριζαν την ελιά και την καλλιέργειά της.

7 ΛΕΜΟΝΙΕΣ Το λεμόνι είναι ο καρπός του υβριδικού δέντρου που ονομάζεται λεμονιά και ανήκει στην οικογένεια των Ρουτιδών = εσπεριδοειδών. Ο καρπός αυτός χρησιμοποιείται κυρίως για τον χυμό του, παρόλο που χρησιμοποιούνται επίσης το πιο σαρκώδες μέρος του καρπού και ο φλοιός του, ιδιαίτερα στη μαγειρική. Ο χυμός του λεμονιού περιέχει περίπου 5% κιτρικό οξύ, το οποίο δίνει στα λεμόνια τη χαρακτηριστική ξινή τους γεύση.

8 ΠΕΥΚΟ Τα πεύκα είναι αειθαλή, ρετινωδή δέντρα και σπανια θάμνοι, με ύψος 3 με 80 μέτρα, με την πλειοψηφία των ειδών να έχουν ύψος 15 με 45 μέτρα. Ο κορμός των περισσότερων ειδών είναι χοντρός και φολιδωτός. Τα κλαδιά μοιάζουν να σχηματίζουν δακτυλίδια στα σημεία που εκφύονται από τον κορμό, αν και σχηματίζουν σφικτές σπείρες. Είναι όλα μακρόβια δέντρα, με ηλικία από 100 μέχρι 1.000 έτη ή περισσότερο. Η πιο μακρόβια είναι έχει ζήσει 4.900 χρόνια !!!

9 ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΕΣ Η πορτοκαλιά δεν αντέχει σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, το πολύ μέχρι και 4 βαθμούς υπό το μηδέν. Για τον λόγο αυτό καλλιεργείται σε τροπικές, υποτροπικές και εύκρατες περιοχές με ήπιο χειμώνα. Είναι μικρό δέντρο που φτάνει σε ύψος τα 8 μέτρα και σπάνια τα ξεπερνά. Ο κορμός της είναι λείος και ίσιος, οι ρίζες της πλούσιες, θυσανωτές που δεν φτάνουν όμως σε μεγάλο βάθος. Τα κλαδιά της πορτοκαλιάς σχηματίζουν γωνίες και απλώνουν, είναι κυλινδρικά και έχουν ελαστικότητα έτσι μπορούν να αντέχουν αρκετά μεγάλο βάρος καρπών αν και λυγίζουν. Τα φύλλα της είναι μετρίου μεγέθους, πλατιά, λεία, στιλπνά και φέρουν μίσχους με πτερύγια. Κατά το μήνα Απρίλιο κάποια από τα παλιά φύλλα πέφτουν και αντικαθίστανται από καινούργια. Τα άνθη της είναι λευκά, αρκετά μεγάλα και εύοσμα, βγαίνουν δε την άνοιξη μεμονωμένα από τους βλαστούς. Λίγο αργότερα από τους οφθαλμούς των φύλλων βγαίνουν νέοι βλαστοί που ανθοφορούν κατά ομάδες. Από τα άνθη αυτά δένονται καρποί σε μικρό ποσοστό ενώ τα περισσότερα πέφτουν. Όταν από τα 10 άνθη δέσει 1 καρπός τότε η καρποφορία του δέντρου κρίνεται πολύ ικανοποιητική.

10 ΧΑΡΟΥΠΙΑ Η χαρουπιά είναι δέντρο μακρόβιο, της Μεσογείου. Έχει φλοιό, λεπτό, κόμη πυκνή, συνήθως σφαιρική, φύλλα πτερωτά με 4 – 10 φυλλάρια ακέραια, δερματώδη, βαθυπράσινα και γυαλιστερά από πάνω, βαριά οσμή, χωρίς, με κάλυκα μικρό, πρασινωπό, πεντάλοβο, πέντε στήμονες, μακριούς στα αρσενικά άνθη, κοντούς και, κατά κανόνα, άγονους στα θηλυκά ή ερμαφρόδιτα. Καλλιεργείται εύκολα και ευδοκιμεί σε όλα τα εδάφη εκτός από τα υγρά και τα άπορα. Η καρποφορία της αρχίζει συνήθως το 6-7 έτος και συνεχίζεται για πολλά χρόνια. Η ωρίμανση του καρπού διαρκεί σχεδόν ένα χρόνο, από το Φθινόπωρο που γίνεται η ανθοφορία μέχρι τα τέλη Αυγούστου του επόμενου έτους που αρχίζουν να πέφτουν οι ώριμοι πια καρποί. Τα φύλλα της είναι σύνθετα, σκληρά, ωοειδή με λείες παρυφές και σχηματίζουν πυκνό φύλλωμα. Μπορεί να φτάσει σε ύψος και τα 13 μέτρα.

11 ΑΥΤΑ ΗΤΑΝ ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΦΥΤΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ ….. ΤΕΛΟΣ

12 ΓΝΩΡΙΣΤΕ ΤΑ ΦΥΤ A ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ : « ΦΥΣΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ » από τους μαθητές : Αντρέας Στυλιανού Άγγελος Χριστοδούλου Τάξη : Ε΄ 1 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΩΝΑΣ 2015-2016

13 ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΕΣ  Είναι καλλωπιστικό και φυλλοβόλο φυτό. Αποτελείται από τη ρίζα, τον βλαστό, τα φύλλα και τα μπουμπούκια της. Η ρίζα της τριανταφυλλιάς είναι αποξυλωμένη και διακλαδίζεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Συνεχίζοντας, ο βλαστός της αρχικά είναι τρυφερός και πράσινος, ενώ κάποια στιγμή αρχίζει να σκληραίνει και να αποξηραίνεται. Επίσης, ο βλαστός εξωτερικά έχει αγκάθια, όπως και τα φύλλα στις άκρες τους. Τα άνθη της τριανταφυλλιάς βγαίνουν στις άκρες των τρυφερών βλαστών. Στην αρχή είναι κλειστά τα μπουμπούκια της, ενώ σιγά σιγά αρχίζουν να ανοίγουν και να ξεπετάγονται τα πέταλα. Τα πέταλα έχουν διάφορα χρώματα όπως λευκό, κόκκινο, ροζ, κίτρινο και άλλα. Το χρώμα των λουλουδιών τους είναι ανάλογο με την ποικιλία της κάθε τριανταφυλλιάς. καλλωπιστικό ρίζα βλαστό φύλλα άνθη λευκό κόκκινο ροζ κίτρινο

14 ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ  Η πορτοκαλιά δεν αντέχει σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, το πολύ μέχρι και 4 βαθμούς υπό το μηδέν. Για τον λόγο αυτό καλλιεργείται σε τροπικές, υποτροπικές και εύκρατες περιοχές με ήπιο χειμώνα. Είναι μικρό δέντρο που φτάνει σε ύψος τα 8 μέτρα και σπάνια τα ξεπερνά. Ο κορμός της είναι λείος και ίσιος, οι ρίζες της πλούσιες, θυσανωτές που δεν φτάνουν όμως σε μεγάλο βάθος.  Τα κλαδιά της πορτοκαλιάς σχηματίζουν γωνίες και απλώνουν, είναι κυλινδρικά και έχουν ελαστικότητα έτσι μπορούν να αντέχουν αρκετά μεγάλο βάρος καρπών αν και λυγίζουν. Τα φύλλα της είναι μετρίου μεγέθους, πλατιά, λεία, στιλπνά και φέρουν μίσχους με πτερύγια. Κατά το μήνα Απρίλιο κάποια από τα παλιά φύλλα πέφτουν και αντικαθίστανται από καινούργια.

15 ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΑ  Το μανταρίνι είναι ο καρπός της μανταρινιάς ( επιστημονικά : Κιτρέα η δικτυωτή ), ενός μικρού εσπεριδοειδούς δένδρου. Μοιάζει πολύ με το πορτοκάλι. Το σχήμα του δεν είναι σφαιρικό αλλά ελλειψοειδές. Τα μανταρίνια τρώγονται συνήθως ωμά ή σε φρουτοσαλάτες. Το δέντρο είναι πιο ανθεκτικό στην ξηρασία από ότι ο καρπός. Το δέντρο είναι αειθαλές, ευαίσθητο και εύκολα καταστρέφεται από το κρύο. Φύεται σε τροπικά και υποτροπικά κλίματα. καρπός μανταρινιάς πορτοκάλι τροπικά και υποτροπικά κλίματα

16 ΛΕΜΟΝΙΑ  Το λεμόνι είναι ο καρπός της λεμονιάς και ανήκει στην οικογένεια των Ρουτιδών = εσπεριδοειδών. Ο καρπός αυτός χρησιμοποιείται κυρίως για τον χυμό του, παρόλο που χρησιμοποιούνται επίσης το πιο σαρκώδες μέρος του καρπού και ο φλοιός του, ιδιαίτερα στη μαγειρική. Ο χυμός του λεμονιού περιέχει περίπου 5% κιτρικό οξύ, το οποίο δίνει στα λεμόνια τη χαρακτηριστική ξινή τους γεύση και pH από 2 μέχρι 3. Αυτή η οξύτητα καθιστά το λεμόνι φθηνό και εύκολα διαθέσιμο υλικό για χρήση σε εκπαιδευτικά πειράματα χημείας καρπός χυμό φλοιός κιτρικό οξύ γεύσηpH οξύτητα χημείας

17 ΘΥΜΑΡΙ  Το θυμάρι ή θύμιο ( Θύμος ο κοινός, λατ. Είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο φυτό, το οποίο ανήκει στην τάξη των Σωληνανθών και στην οικογένεια των Χειλανθών. Είναι θάμνος μικρού ύψους ( έως 30 εκατοστά ), με όρθιους βλαστούς, εξαιρετικά ανθεκτικός, αναδύει πολύ ευχάριστο άρωμα. Απαντάται στις νότιες και μεσογειακές περιοχές της Ευρώπης σε διάφορες περιοχές της Ασίας και καλλιεργείται στη βόρεια Αμερική. αγγειόσπερμο φυτό θάμνος Ευρώπης Ασίας Αμερική  Τα φύλλα του θυμαριού, όταν ξεραθούν, αποκτούν καφεπράσινο χρώμα και αναδύουν το άρωμα τους όταν θρυμματιστούν. Η γεύση τους είναι πολύ δυνατή, ελαφρώς καυστική και πλούσια. Μαζί με τους αποξηραμένους ανθούς χρησιμοποιούνται ως μπαχαρικό για τον αρωματισμό διαφόρων φαγητών σε ψάρια, κρέατα, σε διάφορες σάλτσες, σούπες κ. λ. π. Είναι ένα από τα βασικά συστατικά του λικέρ βενεδικτίνη. φύλλα μπαχαρικό κρέατα

18 ΛΕΒΑΝΤΑ  Η λεβάντα είναι γένος φυτών που ανήκει στην οικογένεια των Χειλανθών Το γνωστότερο γένος είναι η λαβαντούλα, που περιλαμβάνει γύρω στα 25 είδη. Είναι ιθαγενές των παραμεσόγειων περιοχών. Επίσης, απαντάται στα Κανάρια Νησιά, στην Ινδία και σε άλλες ασιατικές χώρες. Το αιθέριο έλαιο που περιέχουν τα φύλλα της χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και για τη θεραπεία νευρασθενειών. φυτών Χειλανθών Ινδία αιθέριο έλαιο φύλλα

19 ΡΟΔΙΑ  Η ροδιά είναι φυτό του γένους πουνική της οικογένειας πουνικίδες Ανήκει στην τάξη μυρτώδη. Το γένος πουνική περιλαμβάνει δύο είδη, με σημαντικότερη την Πουνική τη ροιά ή Ροιά η κοινή. Καλλιεργείται σε όλο τον κόσμο και ευδοκιμεί σε θερμές περιοχές, στα νησιά και στις εσωτερικές πεδιάδες. Επίσης το ρόδι έχει κουκούτσια. φυτό

20 ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ Τα περισσότερα είδη είναι δέντρα που φτάνουν σε ύψος τα 30 μέτρα και έχουν σχήμα οβελίσκου. Λίγα είναι τα θαμνώδη είδη που είναι αυτοφυή άγριων βραχωδών περιοχών με απλωμένα κλαδιά που δεν ξεπερνούν σε ύψος τα 7 μέτρα. Ο φλοιός του δέντρου χωρίζεται σε λωρίδες που αποχωρίζονται και πέφτουν. δέντρα θαμνώδη

21 ΚΡΙΝΑΚΙΑ  Τα κρινάκια είναι πολύ όμορφα και μυρωδάτα λουλούδια και χαίρεσαι να τα μυρίζεις κάθε μέρα. Επίσης είναι καλό για να τα έχεις σε ένα μυρωδάτο κήπο γιατί τον ομορφαίνουν.

22 ΕΛΙΑ  Η ελιά είναι γνωστή από τους αρχαιότατους χρόνους, και πιθανότατα κατάγεται από το χώρο της ανατολικής Μεσογείου. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική παράδοση, πατρίδα της ελιάς είναι η Αθήνα και η πρώτη ελιά φυτεύτηκε από την Αθηνά στην Ακρόπολη. Μεσογείου αρχαία ελληνική Αθήνα Αθηνά Ακρόπολη  Οι Έλληνες ήταν ο πρώτος λαός που καλλιέργησε την ελιά στον ευρωπαϊκό μεσογειακό χώρο. Την μετέφεραν είτε Έλληνες άποικοι είτε Φοίνικες έμποροι. Όπως αναφέρει ο Πλίνιος, κατά το 580 π. Χ, ούτε το Λάτιο ούτε η Ισπανία ούτε η Τύνιδα γνώριζαν την ελιά και την καλλιέργειά της Έλληνες

23 ΒΑΣΙΛΙΚΙΑ  Ο βασιλικός είναι αρωματικό ετήσιο, ποώδες φυτό της οικογένειας των Χειλανθών και της τάξης των σωληνανθών. Η καταγωγή του είναι από την Ινδία και το Ιράν και σήμερα καλλιεργείται σε πολλές περιοχές του κόσμου. Η ονομασία " βασιλικός " του αποδόθηκε καθώς, σύμφωνα με θρύλο, φύτρωσε στο σημείο όπου ο Μέγας Κωνσταντίνος και η μητέρα του Αγία Ελένη ανακάλυψαν τον Τίμιο Σταυρό. αρωματικό ποώδες φυτό Χειλανθών σωληνανθών Ινδία Ιράν Μέγας Κωνσταντίνος

24 ΜΑΡΓΑΡΙΤΕΣ  Σε πολλές περιπτώσεις, οι μαργαρίτες φέρουν δύο ειδών άνθη : τα πρώτα έχουν ακτινωτή διάταξη και κίτρινο, συνήθως, χρώμα · Περιβάλλουν τα δεύτερα, τα οποία είναι μικρά, σωληνόμορφα και συναθροίζονται για να σχηματίσουν έναν δίσκο. Τα φύλλα των μαργαριτών μπορεί να έχουν ποικιλία σχημάτων.

25 ΤΑ ΦΥΤΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ : « ΦΥΣΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ » Από το μαθητή : ΜΗΝΑ ΦΑΟΥΖΙ ΤΑΞΗ : Ε ’1 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΩΝΑΣ 2015-2016

26 Η ΕΛΙΑ Η ελιά είναι δέντρο ιερό. Σύμφωνα με τη μυθολογία η θεά Αθηνά δώρισε στους κατοίκους της Αθήνας το ιερό αυτό φυτό μετά από διαμάχη που είχαν με το Ποσειδώνα. Από τότε οι άνθρωποι δεν αποχωρίζονται το δέντρο αυτό.

27 Οι λεμονιές φυτρώνουν σε τροπικά και εύκρατα κλίματα και δεν αντέχουν πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Αναπτύσσονται καλά σε γόνιμο, ξηρό χώμα. Οι λεμονιές χρειάζονται πολύ νερό, αλλά και να στεγνώνουν μεταξύ των ποτισμάτων. Χώρες που παράγουν πολλά λεμόνια είναι η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία και άλλες μεσογειακές χώρες, η Αργεντινή, η Ινδία, η Βραζιλία και οι ΗΠΑ. Η ΛΕΜΟΝΙΑ

28 Η ΡΟΔΙΆ Καλλιεργείται σε όλο τον κόσμο και ευδοκιμεί σε θερμές περιοχές, στα νησιά και στις εσωτερικές πεδιάδες. Επίσης το ρόδι έχει κουκούτσια. Είναι φυλλοβόλος θάμνος ή μικρό δέντρο, με μεγάλα μονήρη άνθη, συνήθως κόκκινα και σπανιότερα λευκά. Ο φλοιός των καρπών είναι πλούσιος σε ταννίνη και χρησιμοποιείται στην κατεργασία των δερμάτων, ακόμα και στη βαφή των μαλλιών. Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα ή παραφυάδες. Οι καρποί της ωριμάζουν το φθινόπωρο και συλλέγονται πριν αρχίσουν οι βροχές.

29 Η ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΆ Η ιστορία του φρούτου ανάγεται πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια, στην Κίνα. Λέγεται ότι τα γευστικά φρούτα πήραν το όνομά τους από τους Μανδαρίνους, τους ανώτερους κρατικούς λειτουργούς της κινεζικής αυτοκρατορίας, εξαιτίας του χρώματος που είχαν οι στολές τους αλλά και γιατί αντάλλασσαν τα φρούτα αυτά ως δώρα. Τα μανταρίνια Κλημεντίνες πήραν το όνομα τους από τον μοναχό Clement Rodier (1829 - 1904) που εντόπισε την συγκεκριμένη ποικιλία στην Αλγερία. Είναι συνήθως άσπορα, μικρού σχετικά μεγέθους. Είναι διαθέσιμα από τον Νοέμβριο έως τα τέλη Φεβρουαρίου με τις μεγαλύτερες ποσότητες τον Ιανουάριο. Ε

30 Η ΧΑΡΟΥΠΙΑ Ο καρπός της χαρουπιάς είναι λοβός πεπλατυσμένος. Τα χαρούπια είναι μακριά, στριφτά και σκληρά πράσινου χρώματος όταν είναι άγουρα και ξυλώδη εξωτερικά, καστανού χρώματος όταν είναι ώριμα. Η σάρκα του ώριμου καρπού περιβάλλει μέχρι και είκοσι καστανόχρωμα και πολύ σκληρά φακοειδή σπέρματα, διατεταγμένα κατά μήκος του. Είναι σακχαρώδης και έχει ευχάριστη, γλυκιά γεύση.

31 Η ΒΑΣΙΛΙΚΆ Ο βασιλικός είναι αρωματικό ετήσιο, ποώδες φυτό της οικογένειας. Η καταγωγή του είναι από την Ινδία και το Ιράν και σήμερα καλλιεργείται σε πολλές περιοχές του κόσμου. Η ονομασία " βασιλικός " του αποδόθηκε καθώς, σύμφωνα με θρύλο, φύτρωσε στο σημείο όπου ο Μέγας Κωνσταντίνος και η μητέρα του Αγία Ελένη ανακάλυψαν τον Τίμιο Σταυρό. Τα φύλλα του είναι ωοειδή, μυτερά, ακέραια ή οδοντωτά, πράσινα ( έντονα ή σκούρα σε ορισμένες ποικιλίες ). Τα άνθη του είναι μικρά και λευκά ή λευκορόδινα. Στο εμπόριο κυκλοφορούν διάφορες ποικιλίες που διακρίνονται για το μέγεθος των φύλλων ( μικρόφυλλες και πλατύφυλλες ). Ο βασιλικός καλλιεργείται ως καλλωπιστικό φυτό σε γλάστρες και κήπους.

32 ΤΟ ΚΥΠΑΡΊΣΣΙ Γυμνόσπερμο, κωνοφόρο, αειθαλές φυτό, το κυπαρίσσι ανήκει στην οικογένεια των Κυπαρισσοειδών με 18 είδη που βρίσκονται στις περιοχές της Βορείου Αμερικής, στις χώρες της Μεσογείου και στη Δυτική Ασία. Τα περισσότερα είδη είναι δέντρα που φτάνουν σε ύψος τα 30 μέτρα και έχουν σχήμα οβελίσκου. Λίγα είναι τα θαμνώδη είδη που είναι αυτοφυή άγριων βραχωδών περιοχών με απλωμένα κλαδιά που δεν ξεπερνούν σε ύψος τα 7 μέτρα. Ο φλοιός του δέντρου χωρίζεται σε λωρίδες που αποχωρίζονται και πέφτουν. Τα φύλλα του είναι απλωτά βελονοειδή και σε μεγαλύτερη ηλικία αποκτούν λέπια. Οι κώνοι του κυπαρισσιού έχουν σχήμα σφαιρικό και φέρουν ζεύγη ξυλωδών λεπιών που βγαίνουν από τον άξονα του κάθε κώνου.

33 * Εργασία στα πλαίσια του μαθήματος > * ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΩΝΑΣ * ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ 2015-2016 * ΑΠO ΒΙΡΓΙΝΙΑ ΚΟΥΣΠΑΡΟΥ, ΕΛΕΝΗ ΠΑΤΣΑΛΙΔΟΥ,ΜΙΧΑΗΛΙΝΑ ΚΟΥΣΠΑΡΟΥ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΚΑΙ ΓΙΩΡΓΟ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ

34 * Είναι καλλωπιστικό και φυλλοβόλο φυτό. Αποτελείται από τη ρίζα, τον βλαστό, τα φύλλα και τα μπουμπούκια της. Η ρίζα της τριανταφυλλιάς είναι αποξυλωμένη και διακλαδίζεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Συνεχίζοντας, ο βλαστός της αρχικά είναι τρυφερός και πράσινος, ενώ κάποια στιγμή αρχίζει να σκληραίνει και να αποξηραίνεται. Επίσης, ο βλαστός εξωτερικά έχει αγκάθια, όπως και τα φύλλα στις άκρες τους. Τα άνθη της τριανταφυλλιάς βγαίνουν στις άκρες των τρυφερών βλαστών. Στην αρχή είναι κλειστά τα μπουμπούκια της, ενώ σιγά σιγά αρχίζουν να ανοίγουν και να ξεπετάγονται τα πέταλα. Τα πέταλα έχουν διάφορα χρώματα όπως λευκό, κόκκινο, ροζ, κίτρινο και άλλα. Το χρώμα των λουλουδιών τους είναι ανάλογο με την ποικιλία της κάθε τριανταφυλλιάς.Η τριανταφυλλιά πολλαπλασιάζεται με πέντε τρόπους. Πολλαπλασιάζεται με παράρριζα, με σπέρματα, με καταβολάδες, με μοσχεύματα και με μπόλιασμα. Η τριανταφυλλιά, εκτός από την ομορφιά και τα ευωδιαστά άνθη, παρέχει και αιθέριο αρωματικό λάδι εξαιρετικής ποιότητας, που παίρνουμε από τα ροδοπέταλα της και που χρησιμεύει στην παρασκευή αρωμάτων. Επίσης τα πέταλα των τριαντάφυλλων, κυρίως τα ροζ, μπορούν να γίνουν και γλυκό.

35 Ο βασιλικός είναι αρωματικό ετήσιο, ποώδες φυτό της οικογένειας των Χειλανθών και της τάξης των σωληνανθών. Η καταγωγή του είναι από την Ινδία και το Ιράν και σήμερα καλλιεργείται σε πολλές περιοχές του κόσμου. Η ονομασία "βασιλικός" του αποδόθηκε καθώς, σύμφωνα με θρύλο, φύτρωσε στο σημείο όπου ο Μέγας Κωνσταντίνος και η μητέρα του Αγία Ελένη ανακάλυψαν τον Τίμιο Σταυρό. Τα φύλλα του είναι ωοειδή, μυτερά, ακέραια ή οδοντωτά, πράσινα (έντονα ή σκούρα σε ορισμένες ποικιλίες). Τα άνθη του είναι μικρά και λευκά ή λευκορόδινα. Στο εμπόριο κυκλοφορούν διάφορες ποικιλίες που διακρίνονται για το μέγεθος των φύλλων (μικρόφυλλες και πλατύφυλλες). Ο βασιλικός καλλιεργείται ως καλλωπιστικό φυτό σε γλάστρες και κήπους και τα φύλλα του χρησιμοποιούνται αποξηραμένα ως καρύκευμα και αφέψημα. Περιέχουν αιθέριο έλαιο που κύριο συστατικό του είναι η λιναλοόλη και η μεθυλοχαβικόλη και χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία. Με την ονομασία βασιλικός είναι γνωστά και άλλα είδη που βρίσκονται σε τροπικές περιοχές. Είναι θάμνοι μικρού ύψους και καλλιεργούνται και ως καλλωπιστικοί. Ένα από τα είδη αυτά έχει την ονομασία φυτό του πυρετού και στις περιοχές της Δυτικής Αφρικής χρησιμοποιείται ως αντιπυρετικό.

36 * Μαργαρίτα είναι κοινή ονομασία πολλών άγριων ή καλλιεργούμενων φυτών και έχουν άνθη κατά κεφάλια, με εμφανή ακτινοειδή στεφάνη. * Σε πολλές περιπτώσεις, οι μαργαρίτες φέρουν δύο ειδών άνθη: τα πρώτα έχουν ακτινωτή διάταξη και κίτρινο, συνήθως, χρώμα· περιβάλλουν τα δεύτερα, τα οποία είναι μικρά, σωληνόμορφα και συναθροίζονται για να σχηματίσουν έναν δίσκο. Σημαντικό ταξινομικό γνώρισμα αποτελεί το σχήμα των βρακτίων, τα οποία βρίσκονται κάτω από το άνθος και μοιάζουν με φύλλα. Τα φύλλα των μαργαριτών μπορεί να έχουν ποικιλία σχημάτων.

37 * Η λεβάντα είναι γένος φυτών που ανήκει στην οικογένεια των Χειλανθών. Το γνωστότερο γένος είναι η λαβαντούλα, που περιλαμβάνει γύρω στα 25 είδη. Είναι ιθαγενές των παραμεσόγειων περιοχών. Επίσης, απαντάται στα Κανάρια Νησιά, στην Ινδία και σε άλλες ασιατικές χώρες. Το αιθέριο έλαιο που περιέχουν τα φύλλα της χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και για τη θεραπεία νευρασθενειών. Έχει επίσης αντισηπτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται στην επούλωση τραυμάτων. Σε μεγάλες δόσεις η λεβάντα δρα ως υπνωτικό και ναρκωτικό. Οι ιαματικές της ιδιότητες ήταν γνωστές από την αρχαιότητα και αναφέρονται στο Διοσκουρίδη, τον Πλίνιο και το Γαληνό.

38

39 ΤΑ ΦΥΤΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ

40 ΤΟ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΨΗΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΣΙΝΟ ΣΚΟΥΡΟ.

41 Η ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΚΑΡΠΟΦΟΡΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑ ΖΟΥΜΕΡΟ ΦΡΟΥΤΟ ΓΕΜΑΤΟ ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ

42 Η ΡΟΔΙΑ

43 Η ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΑ Η ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΤΑ ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΦΡΟΥΤΟ.

44 Η ΕΛΙΑ Η ΕΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΔΕΝΤΡΟ ΚΑΙ ΚΑΡΠΟΦΟΡΟ. ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΑΥΤΌ ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΓΙΑΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΘΗΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΕΙ

45 Η ΒΑΣΙΛΙΚΙΑ Η ΒΑΣΙΚΙΑ ΕΊΝΑΙ ΑΡΩΜΑΤΙΚΟ ΦΥΤΟ.

46 Η ΜΕΝΤΑ Η ΜΕΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΩΜΑΤΙΚΟ ΦΥΤΟ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΗΝ ΒΑΛΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΥΡΙΖΕΙ ΩΡΑΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΓΕΥΣΗ.

47 Η ΛΕΒΑΝΤΑ Η ΛΕΒΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΦΥΤΟ ΑΡΩΜΑΤΙΚΟ ΠΟΥ ΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΓΕΝΗ ΠΟΥ ΤΟ ΠΙΟ ΓΝΩΣΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΛΑΒΑΝΤΟΥΛΑ.

48 Ο ΠΛΑΤΑΝΟΣ Ο ΠΛΑΤΑΝΟΣ ΕΧΕΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΤΟΥ ΚΟΡΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΟΥ.

49 Η ΛΕΜΟΝΙΑ Η ΛΕΜΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΧΡΗΣΙΜΑ ΕΣΠΕΡΙΔΟΕΙΔΗ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ.ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΓΕΥΣΗ ΣΤΑ ΦΑΓΗΤΑ ΜΑΣ.

50